Αρχεία: Events

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου, “Spirits of Mauronoros”, οι Kolida Babo παρουσιάζουν μια μουσική περιήγηση αφιερωμένη στο ερημωμένο χωριό Παλιό Μαυρονόρος (Πωγώνι) και στους ανθρώπους του. Μεταφέρουν το ακροατήριο σε έναν αόριστο χρόνο και τόπο, χωρίς πολιτισμικές ή γεωπολιτικές αναφορές, αφήνοντάς το να ονειρευτεί έναν πιο ελεύθερο και αυθεντικό τρόπο ζωής.

Το ντουέτο Kolida Babo αποτελείται από τον Σωκράτη Βότσκο και τον Χαρίδημο Παππά – δύο μουσικούς εξειδικευμένους στα πνευστά όργανα, με διαφορετικές γεωγραφικές αφετηρίες, την Πέλλα και την Αθήνα αντίστοιχα.

Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους (2019, MIC Records, UK) ηχογραφήθηκε σε αυτοσχεδιαστικές ζωντανές συνεδρίες που ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια των εορτασμών Kolida Babo στη βόρεια Ελλάδα, τον χειμώνα του 2013. Οι συναντήσεις αυτές συνεχίστηκαν για τρία χρόνια, εξερευνώντας την αρχαία μουσική της Αρμενίας και τις παραδοσιακές μουσικές της Ηπείρου και της Θράκης, συνδυάζοντάς τες με πειραματική ηλεκτρονική μουσική και free jazz.

Η μουσική τους παλέτα αντικατοπτρίζει την άμεση πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας: τη σχέση της με τις παραδόσεις, τα αστικά κέντρα και τις ανθρωπιστικές και οικονομικές κρίσεις. Είναι ριζωμένη στις παραδοσιακές φόρμες, αλλά και αποκομμένη από αυτές, δημιουργώντας αρμονίες αλλά και αντιθέσεις, χαρακτηριστικές των συνθέσεων και του ιδιαίτερου ήχου τους. Επιθυμούν να προσφέρουν μια ηχητική εξερεύνηση σε ανεξερεύνητα εδάφη, μέσω της φιλίας, της συλλογικής έκφρασης και της δημιουργικότητας.
Το πρώτο τους άλμπουμ έλαβε εξαιρετικές κριτικές και έγινε ρεμίξ από τον Βρετανό μουσικό Coby Sey. Το 2020 ακολούθησε ένα 7″ single, το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της Jazzman Records. Το 2021 δημιούργησαν τη μουσική για το ντοκιμαντέρ “Gospel of Michiel” και το 2024 τη μουσική για το ντοκιμαντέρ “Λώξη”. Το άλμπουμ “Spirits of Mauronoros” κυκλοφόρησε το 2024 από τη Veego Records.

Η μουσική τους έχει ακουστεί στα: BBC6, NTS, Soho Radio, WorldWide FM και στην ΕΡΤ. Έχουν εμφανιστεί σε διάφορες τοποθεσίες στην Ελλάδα και την Ευρώπη, συμμετέχοντας σε σημαντικά φεστιβάλ, όπως τα CTM Festival, Archipelago Festival, Vinterjazz Festival και Reworks Festival στη Θεσσαλονίκη.

Στη συναυλία Spectacular Little Corners, η αυτοσχεδιαστική μουσική συναντά την οργανωμένη σύνθεση μέσα από δύο μοναδικές εμφανίσεις.

Λάμπρος Ψωμάς – Σόλο κοντραμπάσο

Ο Λάμπρος Ψωμάς παρουσιάζει ένα ακουστικό set που κινείται σε ένα ευρύ φάσμα αυτοσχεδιαστικής μουσικής, με βασικές επιρροές τις μουσικές των Barre Phillips, Henry Grimes και Charlie Haden. Ο ήχος του εξερευνά τις δυναμικές του οργάνου, δημιουργώντας ηχοτοπία που ισορροπούν ανάμεσα στο αφηρημένο και το μελωδικό.

Room Conductor – “Spectacular Little Corners”

Οι Room Conductor (Οδυσσέας Τζιρίτας, Γιώργος Καρούμπαλος) παρουσιάζουν το “Spectacular Little Corners”, μια συλλογή από οκτώ συνθέσεις για κλασική και ηλεκτρική κιθάρα. Η αρχική έμπνευση για το project προήλθε από τους δίσκους του Daniel Santiago και του Pedro Martins (Simbiose, Movement), ενώ στη συνέχεια ενσωματώθηκαν επιρροές από καλλιτέχνες όπως οι Fabiano do Nascimento και Shin Sakakubo. Οι συνθέσεις αυτές αναζητούν νέους τρόπους συνύπαρξης της ακουστικής και της ηλεκτρικής κιθάρας, συνδυάζοντας διαφορετικά μουσικά ιδιώματα και προσεγγίσεις.

🔹 Οδυσσέας Τζιρίτας

Γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε το 2021 από το Ωδείο Μουσικής Πράξης με σπουδές στην ηλεκτρική κιθάρα. Σπουδάζει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Έχει κυκλοφορήσει δύο προσωπικούς δίσκους (Butterflies, 2019 / Gonzo Bliss, 2020) και το 2023 ηχογράφησε τον τρίτο του δίσκο με το σχήμα Midwives. Συνεργάζεται με καλλιτέχνες όπως η Σtella, ο Δημήτρης Μητσοτάκης (Ενδελέχεια) και οι Amalia & the Architects.

🔹 Γιώργος Καρούμπαλος

Μουσικός με έδρα την Αθήνα, ασχολείται με τη σύνθεση και την ενορχήστρωση. Απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ και διπλωματούχος κλασικής κιθάρας (τάξη Γ. Μουλουδάκη). Έχει γράψει μουσική για το θέατρο, τον χορό και τον κινηματογράφο, ενώ συνεργάζεται τακτικά με τον συνθέτη Θ. Αμπαζή και τον ενορχηστρωτή Αλ. Λιβιτσάνο. Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, τη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση και το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Είναι ενεργό μέλος των Room Conductor και Midwives.

🔹 Λάμπρος Ψωμάς

Κοντραμπασίστας με έδρα την Κέρκυρα, όπου σπουδάζει στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών. Ειδικεύεται στη jazz και την αυτοσχεδιαστική μουσική και συμμετέχει σε projects και performances ανά την Ελλάδα. Είναι ενεργό μέλος του Kaki Melissa Trio και των Midwives.

🔹 Room Conductor

Οι Room Conductor (Οδυσσέας Τζιρίτας & Γιώργος Καρούμπαλος) είναι ένα ντουέτο με βάση την Αθήνα. Αντλούν επιρροές από την ηλεκτρονική μουσική, την ambient, την jazz και την avant-garde. Μέσα από τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την οργανωμένη σύνθεση, αναζητούν νέους ήχους και ιδιώματα, επιδιώκοντας τον συνδυασμό ακουστικών και ηλεκτρονικών ηχοχρωμάτων. Το Spectacular Little Corners αποτελεί το νέο τους ακουστικό project.

Φωτογραφία:  Κωνσταντίνος Ζηργάνος – Καζολέας

«Καμιά φορά, όταν το φως χαμηλώνει και μεγαλώνουν οι σκιές, μου φαίνεται ότι κυκλοφορώ σ’ αυτούς τους δρόμους χρόνια και χρόνια ατέλειωτα, ολόκληρο αιώνα, ότι ξέρω πια κάθε δέντρο, κάθε λακκούβα, κάθε σπίτι, πηγαίνω πια με τα μάτια κλειστά, είμαι πια δρόμος κι εγώ, πότε άδειος πότε γεμάτος, πότε με φως πότε σκοτεινός, για να βρεις τον δρόμο πρέπει να γίνεις δρόμος, ναι, αλλά ο δρόμος είναι δρόμος αν δεν τον περπατήσεις, η λαμπάδα είναι λαμπάδα αν δεν ανάψει, το μαχαίρι είναι μαχαίρι αν δεν κόψει;

Πες της σ’ αγαπάω πολύ και δεν θα το ξανακάνω.»

Μια κούριερ περιπλανιέται στη σύγχρονη πόλη.

Από τη μία παράδοση στην άλλη, τριγυρνά σε χιονισμένα βουνά και ασημένιες θάλασσες, σε πάρκα, πλατείες, σε δρόμους απέραντους. Μπαινοβγαίνει σε μεζονέτες, σε βίλες, σε πολυκατοικίες. Κάνει παραδόσεις σε καλούς και κακούς ανθρώπους, αγενείς και ευγενικούς, βασανισμένους και καλοζωισμένους – σε ανθρώπους που μοιάζουν έτοιμοι να βάλουν τα κλάματα κι άλλους που μοιάζουν να μην ξέρουν τι θα πει κλάμα.

Πόσο πόνο και πόση μοναξιά μπορεί να σηκώσει ο σύγχρονος άνθρωπος;

Πολύ συχνά, κάθεται δίπλα τους και τους ακούει. Άλλες φορές είναι σαν να αφουγκράζεται την ίδια την πόλη. Κάθε δέντρο, κάθε λακκούβα, κάθε σπίτι, κάθε δρόμος, κάθε πόρτα που ανοίγει μοιάζει να κρύβει μια καινούργια ιστορία.

Ακολουθώντας την ηρωίδα του στις κούρσες της, μπαίνοντας μαζί της σε σπίτια και σε αυλές, ακούγοντας και καταγράφοντας τις ιστορίες που εισπράττει, ο Χρήστος Οικονόμου συνθέτει ένα μωσαϊκό από εκατοντάδες μικρο-αφηγήσεις· ένα πολύπλευρο πορτρέτο της σύγχρονης Αθήνας, μέσα από τα μάτια μιας εργάτριας της σύγχρονης οικονομίας του delivery και των εφαρμογών.

Πού ξεκινά όμως η πραγματικότητα και πού τελειώνει η φαντασία;

Με τη συναυλία “AR-MANIA” συνεχίζεται στο ΚΕΤ ο πρωτότυπος θεσμός FUTURE FOLK που επιμελείται ο ηλεκτροακουστικός συνθέτης Τάσος Στάμου. Η Shushan Kerovpyan (τραγούδι, u-bass) και ο Τάσος Στάμου (ηλεκτρονικά, ζωντανή επεξεργασία ήχου) ανασύρουν μνήμες, ήχους και ιστορίες από την πλούσια παράδοση της αρμένικης μουσικής.

Αφιερωμένος στην «παραδοσιακή μουσική του μέλλοντος», ο μηνιαίος θεσμός FUTURE FOLK αποτελεί σημείο συνάντησης της λαϊκής παράδοσης με τη σύγχρονη πειραματική μουσική. Ερευνητής του ήχου, o Τάσος Στάμου προσκαλεί σολίστριες και σολίστες από διαφορετικές μουσικές παραδόσεις, δημιουργώντας μαζί τους μια επί σκηνής συνομιλία, όπου η μουσική τους συνδυάζεται με ζωντανή ηλεκτρονική επεξεργασία.

Διερευνώντας λιγότερο γνωστές πτυχές της παραδοσιακής μουσικής, όπως τα μυστήρια και οι ιεροτελεστίες που συχνά παραμένουν στο περιθώριο των σύγχρονων αναβιώσεων, το FUTURE FOLK λειτουργεί και ως ζωντανό εργαστήρι.

◍ Ο Τάσος Στάμου έχει αφιερώσει τη μουσική του πορεία στη σύνδεση της παράδοσης με τη σύγχρονη δημιουργία. Η τριλογία του (Musique Con Crete, DAD και Antiqua Graecia), που αντανακλά αυτή την προσέγγιση, έχει αποσπάσει διεθνή αναγνώριση.

www.tasosstamou.com

◍ Γεννημένη στο Παρίσι από οικογένεια μουσικών, η Shushan Kerovpyan μυήθηκε από μικρή ηλικία στις παραδοσιακές μουσικές της Αρμενίας και της Μέσης Ανατολής. Μεγάλωσε ακούγοντας τις πρόβες των γονιών της, Aram και Virginia Kerovpyan, οι οποίοι τραγουδούσαν δημοτική αρμένικη μουσική και αρμένικες ψαλμωδίες. Επηρεασμένη από αυτά τα ακούσματα, μεταφέρει τις παραδόσεις αυτές με τον δικό της τρόπο, είτε στην πρωτόλεια μορφή τους είτε σε συνδυασμό με άλλες μουσικές επιρροές, όπως η αμερικάνικη folk, τα blues, η soul μουσική, καθώς και οι ήχοι της Λατινικής Αμερικής, της Νότιας Ευρώπης και της Μεσογείου.

Η Shushan συμμετέχει στις μπάντες Collectif Medz Bazar (Γαλλο-Αρμενο-Τουρκικό σχήμα), Djiv Djiv (ανατολίτικοι ρυθμοί), Watermelon Stories, Akn Ensemble (αρμένικη εκκλησιαστική μουσική), Kerovpyan Ensemble (αρμένικη παραδοσιακή και τροβαδούρικη μουσική) και σε άλλα μουσικά σχήματα στη Γαλλία και την Ελλάδα.

Τρεις πειραματικές καλλιτέχνιδες με διαφορετικές μουσικές καταβολές, παρουσιάζουν ζωντανές συνθέσεις που εστιάζουν στις δυνατότητες της φωνής, των συνθεσάιζερ και στη δημιουργία ηχητικών τοπίων.

🔹 Αυστραλή καλλιτέχνις ήχου, συνθέτρια και επιμελήτρια, η Mara (Mara Schwerdtfeger) κατάγεται από την περιοχή Eora — το αβορίγινο όνομα που χρησιμοποιείται συχνά για το Σίδνεϊ. Δημιουργεί έργα για χορό, κινηματογράφο και εικαστικές εγκαταστάσεις, εξερευνώντας τη συνάντηση του φυσικού και του ψηφιακού μέσα από ηχογραφήσεις πεδίου και σύγχρονα μέσα.

Σπούδασε στη σχολή LungA της Ισλανδίας, όπου δημιούργησε και επιμελήθηκε εκθέσεις και καλλιτεχνικά έργα, ενώ είναι κάτοχος πτυχίου Σχεδιασμού (Ψηφιακά Μέσα) από το RMIT. Παίζει βιολί από την ηλικία των τεσσάρων ετών και έχει εμφανιστεί σε διάφορα συγκροτήματα, ντουέτα, καθώς και ως σόλο καλλιτέχνις.

Έργα της έχουν ανατεθεί από οργανισμούς και φεστιβάλ όπως το SIGNAL, το Avantwhatever Festival, το Constellations Podcast, το Open House και το Mpavilion. Σήμερα συνεργάζεται με το Powerhouse Museum ως ερευνήτρια και παραγωγός ήχου.

www.maraschwerdtfeger.com

🔹 Η Radio Hito είναι καλλιτέχνις με καταγωγή από την Ιταλία και το Βιετνάμ και βάση το Βέλγιο. Με κύρια εκφραστικά μέσα τη φωνή, ένα συνθεσάιζερ Casio και ένα πιάνο, η ιταλόφωνη μουσική της συνδυάζει τον ηχητικό πειραματισμό με πιο αναγνωρίσιμες μελωδίες. Μινιμαλιστική και εσωστρεφής, με εκφραστική φωνή και λιτές, στοχαστικές συνθέσεις, ισορροπεί ανάμεσα στην ένταση και την απαλότητα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που συνδυάζει αμηχανία και φιλοξενία.

Τα δύο τελευταία της άλμπουμ, “Non Solo Sole” και “Voce Lillà”, κυκλοφόρησαν από τα βελγικά labels Midi Fish και Kraak. Το νέο της άλμπουμ αντλεί έμπνευση από το L’Usage et les attributs du cœur του Claude Royet-Journoud (P.O.L., 2021), υποσχόμενο ένα έργο επηρεασμένο από την ποίηση και τον λογοτεχνικό στοχασμό.

Είναι μέλος του προγράμματος SHAPE+ 24/25, το οποίο υποστηρίζει ανερχόμενους καλλιτέχνες στον τομέα της πειραματικής μουσικής και των ηχητικών τεχνών.

Ανάμεσα στις διακρίσεις της, ξεχωρίζει και η αναφορά του βρετανικού περιοδικού “The Wire”: «Το σετ της Radio Hito είναι υπέροχο. Καθισμένη στα σκαλιά του βωμού με ένα συνθεσάιζερ, η φανταστικά εκφραστική φωνή της χρωματίζει απέριττες και στοχαστικές συνθέσεις.»

www.radiohito.bandcamp.com

🔹 Η Γεωργία Καρύδη είναι Αθηναία καλλιτέχνις, μουσικός και περφόρμερ. Οι συνθέσεις της επικεντρώνονται στα φωνητικά και η διαμεσική πρακτική της περιλαμβάνει ζωγραφική, γλυπτική, βίντεο, λεκτικές παρτιτούρες. Οι συνεργασίες της καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών και μουσικών ειδών. Έχει επιμεληθεί ζωντανές ραδιοφωνικές εκπομπές, εκφωνήσει ραδιοφωνικά σποτ και δουλέψει σε ντοκιμαντέρ, πειραματικές και μεγάλου μήκους ταινίες, τόσο ως συνθέτης όσο και ως ερμηνεύτρια.

Η έρευνά της επικεντρώνεται στην επίδραση της ποπ μουσικής του περασμένου αιώνα στη σημερινή κοινωνική δομή και τη συλλογική μνήμη. Η καλλιτεχνική της πρακτική εστιάζει στις δύσκολα μετρήσιμες ανθρώπινες ιδιότητες τις οποίες παρατηρεί μέσω της προσεκτικής ακρόασης και της αναπαράστασης ενός ευρέος φάσματος ποπ φωνητικών χαρακτηριστικών και μεθόδων παρουσίασης με τη μορφή ηχητικών αφηγήσεων και παραστάσεων που ονομάζονται Live Sets.

Τα τρέχοντα έργα της υπό τον γενικό τίτλο “A Place to Hang Out” ασχολούνται με τα αποτυπώματα του βιωμένου χρόνου, τον λεγόμενο ξοδεμένο χρόνο, αλλά ουσιαστικό. Δουλειά της έχει παρουσιαστεί στα: Μουσείο Μπενάκη, ΕΜΣΤ, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Στέγη Ωνάση, Εθνική Λυρική Σκηνή, KET, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Ίδρυμα Θεοχαράκη, Εθνικό Θέατρο, Ύλη[HYLE], Γαλλικό Ινστιτούτο, Goethe Institut, Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Ελευσίνα Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα, Knot Gallery, Ρομάντσο κ.ά. Υλικό της έχει δημοσιευθεί μεταξύ άλλων στα labels: Nutty Wombat, Seagrave, Orila Records, Trial & Error, Ecstatic, Bokeh Versions. Πρόσφατα συμμετείχε στο σύνολο Athens3000, για το Jazz@Megaron.

www.instagram.com/yorgiakaridi

Το κοντραμπάσο του Γιώργου Κοκκινάρη και το σαξόφωνο του Dave Rempis συναντιούνται σε έναν αυτοσχεδιαστικό διάλογο ζωντανής σύνθεσης.

Η μουσική τους δεν προκύπτει από προϋπάρχουσες φόρμες, αλλά από τη δυναμική της στιγμής. Ο Rempis, με την πολύχρονη πορεία του στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την avant-garde τζαζ, φέρνει τη σωματικότητα του σαξοφώνου του στα όρια της έκφρασης. Ο Κοκκινάρης, με το βάθος και τη ρυθμική ευελιξία του κοντραμπάσου, διαμορφώνει ένα τοπίο όπου η υφή και ο χώρος γίνονται ισότιμα στοιχεία της μουσικής.

Το αποτέλεσμα είναι μια συνάντηση που αναδεικνύει τη συνομιλία δύο μουσικών κόσμων: της τζαζ του Σικάγο και της ευρωπαϊκής σύγχρονης αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής, σε μια αναζήτηση του ήχου που γεννιέται και μετασχηματίζεται σε πραγματικό χρόνο.

● Γνωστός για τον μοναδικό του ήχο και την εκφραστική ένταση του σαξοφώνου του, ο Dave Rempis είναι μία από τις σημαντικότερες μορφές της τζαζ και αυτοσχεδιαστικής σκηνής του Σικάγο. Η μουσική του ισορροπεί ανάμεσα στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και ακραίες ηχητικές υφές. Οι σπουδές του στην εθνομουσικολογία και η ελληνική καταγωγή του έχουν επηρεάσει τη δημιουργική του προσέγγιση.

Ως ηγέτης σχημάτων όπως The Rempis Percussion Quartet, Ballister και Kuzu και συνεργάτης θρύλων όπως οι Roscoe Mitchell, Joe McPhee, Peter Brötzmann και Hamid Drake, έχει αφήσει ηχηρό το στίγμα του στη σύγχρονη τζαζ σκηνή. Παράλληλα, δραστηριοποιείται στη διοργάνωση συναυλιών και εκδηλώσεων, όπως του Hyde Park Jazz Festival. Είναι επίσης ιδρυτής της δισκογραφικής Aerophonic Records, μέσω της οποίας στηρίζει και διαδίδει την ανεξάρτητη αυτοσχεδιαστική μουσική.

www.daverempis.com

● Ο Γιώργος Κοκκινάρης είναι κοντραμπασίστας, ερμηνευτής, αρθρογράφος και παραγωγός με βάση την Αθήνα και το Βερολίνο. Ερμηνεύει έργα σύγχρονης μουσικής και αυτοσχεδιασμού, εστιάζοντας σε ρεπερτόριο του 20ού και 21ου αιώνα που αξιοποιεί νέες σημειογραφικές και συνθετικές τεχνικές. Έχει συνεργαστεί με συνθέτες από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Είναι μέλος του συνόλου σύγχρονης μουσικής àktapha και της συντακτικής ομάδας του NewMusic.gr. Η δισκογραφία και η βιντεογραφία του περιλαμβάνουν αυτοσχεδιαστική μουσική, νέες συνθέσεις και έργα που συνδυάζουν ποίηση, χορό και θέατρο. Έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους χορογράφους και χορευτές, όπως οι Julyen Hamilton, Κωνσταντίνος Μίχος και Maya Carroll, δημιουργώντας παραστάσεις που διερευνούν τη σύνδεση μουσικής και κίνησης.

www.kokkinaris.com

www.newmusicnow.substack.com

Παραγωγή:

àktapha ensemble – www.aktapha.com

NewMusic.gr – www.newmusic.gr

Scenius Series – www.scenius.gr

Οι Joris Beets (delta harp), Tim Ward (live electronics), Δώρα Παναγοπούλου (πιάνο), Βασίλης Τζαβάρας (κιθάρα, loops) και Πάνος Κανελλόπουλος (μαντολίνο) επιστρέφουν στο ΚΕΤ για μια ανοιχτή μουσική συνάντηση, όπου οι ήχοι πλέκονται και αποδομούνται σε πραγματικό χρόνο.

Χωρίς προκαθορισμένους κανόνες, η μουσική διαμορφώνεται μέσα από την αλληλεπίδραση και την ακρόαση. Τα όργανα γίνονται φωνές σε έναν ζωντανό διάλογο: η delta harp του Beets, ένα όργανο που επανεφευρίσκει τη σχέση μας με την άρπα, οι ηλεκτρονικές επεξεργασίες του Ward που μεταμορφώνουν τον ήχο σε ρευστές υφές, το πιάνο της Παναγοπούλου, όπου συναντιούνται στοιχεία της ηλεκτροακουστικής και αυτοσχεδιαστικής μουσικής, η κιθάρα και τα loops του Τζαβάρα, που δημιουργούν ηχητικά τοπία, και το μαντολίνο του Κανελλόπουλου, το οποίο αναζητά τον ρόλο του μέσα σε αυτήν την ελεύθερη συνομιλία.

Η εξερεύνηση είναι συλλογική. Οι μουσικοί συναντιούνται σε ένα πεδίο που διαρκώς μεταβάλλεται, όπου η μνήμη και η στιγμή συνδιαμορφώνουν το αποτέλεσμα. Ο αυτοσχεδιασμός δεν είναι μόνο τεχνική, αλλά ένας τρόπος να βρισκόμαστε μαζί, να ακούμε και να απαντάμε, να ανακαλύπτουμε το «μαζί», το «κοντά», το «μέσα» μας.

Ο τίτλος της συναυλίας αναφέρεται στο έργο “Nox” της Anne Carson (New Directions Publishing, 2009).

Joris Beets – delta harp

Tim Ward – live electronics

Δώρα Παναγοπούλου – πιάνο

Βασίλης Τζαβάρας – κιθάρα, loops

Πάνος Κανελλόπουλος – μαντολίνο

● Ο Joris Beets παίζει άρπα και αυτοσχεδιάζει. Είναι σχεδιαστής και εφευρέτης της Delta Harp, ενός μουσικού οργάνου που επαναπροσδιορίζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την άρπα. Είναι μέλος του συνόλου αυτοσχεδιαστικής μουσικής Orchestra Elastique, εμφανίζεται συχνά σε χώρους αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής στο Λονδίνο και τα τελευταία χρόνια περνά τα καλοκαίρια του στη Σέριφο, αυτοσχεδιάζοντας με τον μαντολινίστα Πάνο Κανελλόπουλο.

www.jorisbeets.com

● Ο Tim Ward ασχολείται με την ηχητική τέχνη και τη σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής. Η δημιουργική του δραστηριότητα επικεντρώνεται στην ηλεκτροακουστική μουσική, στον συνδυασμό ακουστικών οργάνων με ζωντανή ηλεκτρονική επεξεργασία, καθώς και στη δημιουργία ηχητικών εγκαταστάσεων μέσω υπολογιστή. Είναι μέλος της Spiza και των Medea Electronique.

www.medeaelectronique.com/member-tim-ward

● Ο Βασίλης Τζαβάρας είναι μουσικός, τραγουδιστής, συνθέτης, αυτοσχεδιαστής και δάσκαλος μουσικής. Από το 1993 μέχρι σήμερα αποτελεί ενεργό μέλος της αθηναϊκής σκηνής, συμμετέχοντας σε συγκροτήματα όπως τα Occasional Dream, Take the Money and Run, Project 37, 4+1, The Storyville Ragtimers και Dear Lou. Έχει συνθέσει μουσική για το θέατρο και έχει κυκλοφορήσει επτά προσωπικούς δίσκους.

www.vassilistzavaras.com

● Η Δώρα Παναγοπούλου συνθέτει, παίζει πιάνο και διδάσκει μουσική, εστιάζοντας στις δημιουργικές μουσικές πρακτικές. Το έργο της αντλεί όλο και περισσότερο στοιχεία από την ηλεκτροακουστική και αυτοσχεδιαζόμενη μουσική. Συνθέτει συχνά για τα μέλη της Spiza, της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος.

www.spiza.gr/sound-examples

● Ο Πάνος Κανελλόπουλος σπούδασε μαντολίνο με τη Βιβή Γκέκα στην Αθήνα και την Alison Stephens στο Λονδίνο. Αναζητά τη μουσική συνάντηση με πολύ διαφορετικούς ανθρώπους. Όταν δεν παίζει μουσική, ερευνά, γράφει και διδάσκει, επιχειρώντας να φέρει τη μουσική παιδαγωγική σε διάλογο με την (πολιτική) φιλοσοφία και όχι μόνο.

www.armuresprovisoires.com/mishearings.php

www.armuresprovisoires.com/diving.php

Δύο ντουέτα, τρεις μουσικοί, μια κοινή αναζήτηση: η κυβερνητική (cybernetics) και ο αυτοσχεδιασμός ως τρόποι συνδιαλλαγής με τον ήχο. Οι Anton Lambert, Adriaan de Roover και Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης συναντιούνται στη σκηνή για δύο σετ, όπου στοιχειωμένα field recordings, περίπλοκα feedback loops και αποδομημένες υφές συγκροτούν μια ακουστική εμπειρία που εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο.

Στο πρώτο σετ, οι Anton Lambert και Adriaan de Roover εξερευνούν για πρώτη φορά ως ντουέτο μια κοινή ηχητική γλώσσα, αγκαλιάζοντας το τυχαίο και τη δυναμική του feedback. Αντλώντας από τα προσωπικά τους ηχητικά αρχεία, ενσωματώνουν ακουστικές και ηλεκτρονικές πηγές σε εύπλαστες μορφές, από καθαρά field recordings μέχρι πυκνά, κοκκώδη ηχητικά περιβάλλοντα.

Στο δεύτερο σετ, ο Anton Lambert συμπράττει με τον Θάνο Πολυμενέα-Λιοντήρη. Η συνάντησή τους στην Αθήνα το φθινόπωρο του 2023, με αφορμή το κοινό τους ενδιαφέρον για τον πειραματικό ήχο, οδήγησε σε μια σειρά αυτοσχεδιασμών και ηχογραφήσεων. Με τον Anton στα live electronics και τον Θάνο στα feedback instruments – ιδιαίτερα στο halldorophone – η συνεργασία τους γέννησε ένα ηχητικό σύμπαν που θα αποτυπωθεί στο άλμπουμ τους, το οποίο θα κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2025 από την ιταλική εταιρεία Kohlhaas.

● Ο καλλιτέχνης, ερευνητής και εκπαιδευτικός Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης (Αθήνα) εστιάζει στη δημιουργική χρήση συστημάτων ανατροφοδότησης, συνδυάζοντας μουσική σύνθεση, οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις, διαδραστικά και συμμετοχικά έργα. Έχει ζήσει και εργαστεί στην Ολλανδία, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι σήμερα Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Μουσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

www.thanospl.net

● Ο Adriaan de Roover (Βρυξέλλες) διαγράφει μια ξεχωριστή πορεία στην ηλεκτρονική μουσική. Το δεύτερο σόλο άλμπουμ του, “Other Rooms” (2024), κυκλοφόρησε από το label Dauw imprint του Pieter Dudal. Στρέφεται σε ατμοσφαιρικά, αφαιρετικά ηχοτοπία, απομακρυνόμενος από τα ρυθμοκεντρικά μοτίβα της προηγούμενης δουλειάς του.

www.adriaanderoover.net

● Ο sound artist και αυτοσχεδιαστής Anton Lambert (Βρυξέλλες) ερευνά τις σχέσεις μεταξύ ακουστικών και ηλεκτρονικών ήχων μέσα από ζωντανά ηλεκτρονικά και γενεσιουργούς αλγορίθμους. Ενεργός ως κοντραμπασίστας σε μουσικά σύνολα, συμμετέχει επίσης σε διεπιστημονικά πρότζεκτ στον χώρο του θεάτρου, του χορού και της πολυμεσικής τέχνης.

www.antonlambert.bandcamp.com

Από τη free jazz και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό μέχρι την ambient και την ψυχεδελική μουσική, το “Sound of Color” συνεχίζει να εξερευνά τα όρια του ήχου και της εικόνας, δημιουργώντας κάθε μήνα μοναδικές ζωντανές συναντήσεις.

Στο έκτο ραντεβού της χρονιάς, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, analog-synths, live-electronics) και η Ναταλία Μαντά (digital & analog-visuals) συμπράττουν με την Άννα Λινάρδου (φωνή), τον Δημήτρη Βεντουράκη (πιάνο) και την Εύα Βασλαματζή (live visuals).

◍ H Άννα Λινάρδου ασχολείται με την πολυμορφία της φωνής, μελετώντας και συνδυάζοντας φωνητικές ποιότητες του σύγχρονου, του κλασικού και του παραδοσιακού τραγουδιού και extended vocal techniques. Έχει τραγουδήσει ως σολίστ σε μουσικές παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα (Ηρώδειο, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών κ.ά), σε συναυλίες και φεστιβάλ στην Ευρώπη (Punkt Festival, Big Bang) και στην Αμερική. Έχει συνεργαστεί με τη Λένα Πλάτωνος, τη Μάρθα Μαυροειδή και τους Θάνο Μικρούτσικο, Andrea Molino, Κο Ishikawa, Arve Henriksen, Jan Bang, Gareth Davis, Chris Cutler, Χάρη Λαμπράκη, Γιώργο Βαρουτά, Haig Yazdjian, Βαγγέλη Κατσούλη. Η δισκογραφία της περιλαμβάνει τα άλμπουμ “Heterotopia” (2019), “Άνω Βυθός” (2020), “Etidorhpa” (2021) και συμμετοχές σε δεκάδες άλλα. Από το 2021, διευθύνει τη Διαπολιτισμική Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

◍ Ο Δημήτρης Βεντουράκης δουλεύει πάνω στο μουσικό performance και τη μουσική διδασκαλία. Με κύριο όργανο το πιάνο, ασχολείται τόσο με την αυτοσχεδιαστική σύνθεση, εκτέλεση και δισκογραφία, όσο και με τη γραπτή σύνθεση. Είναι ιδρυτικό μέλος της Athens Arts Collective, η οποία εστιάζει στην ανάπτυξη περιβαλλόντων κατάλληλων για καλλιτεχνική δημιουργία, διδασκαλία και έρευνα. Έχει ολοκληρώσει σπουδές μουσικολογίας, θεωρίας της μουσικής, κλασικού πιάνου, μουσικών συνόλων αυτοσχεδιαστικής ή μη-αυτοσχεδιαστικής φύσης και τζαζ εκτέλεσης, σύνθεσης και θεωρίας.

◍ Η Εύα Βασλαματζή είναι επιμελήτρια εκθέσεων και συγγραφέας με βάση την Αθήνα. Στη διάρκεια των σπουδών στο θεωρητικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας ασχολήθηκε με την αναλογική φωτογραφία και τον σκοτεινό θάλαμο και στη συνέχεια με το Super 8 film. Έχει ερευνήσει θεωρητικά τη σημασία της επανάχρησης της φωτογραφίας των οικογενειακών άλμπουμ σε εικαστικά έργα σχετικά με τη σημασία του συλλογικού τραύματος. Έργα της έχουν παρουσιαστεί στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, στο Video Dance Festival και στο ANALOGICA Festival, μεταξύ άλλων. Εργάζεται ως επιμελήτρια σε συνεργασία με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς για την υλοποίηση ομαδικών εκθέσεων με έμφαση στις νέες παραγωγές. Έχει αναλάβει την επιμέλεια εκδόσεων για ιδιωτικές συλλογές, καλλιτεχνικούς οργανισμούς και φεστιβάλ. Ως συγγραφέας, συμμετέχει σε περιοδικά και καταλόγους εκθέσεων καθώς και σε εκθέσεις με κειμενικά έργα.

◍ Η εικαστική καλλιτέχνιδα Ναταλία Μαντά ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στις Καλές Τέχνες. Η μνήμη, ο χρόνος και ο μύθος βρίσκονται στο επίκεντρο της εικαστικής της δημιουργίας. Χρησιμοποιεί μέταλλο, πηλό, φωτοευαίσθητα χημικά και προβολές βίντεο. Συνεργάζεται με εικαστικούς, μουσικούς, καλλιτέχνες του θεάτρου ή της περφόρμανς. Το έργο της έχει εκτεθεί διεθνώς σε διάφορες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Την περίοδο 2017-2020, δίδαξε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. Της έχει απονεμηθεί η καλλιτεχνική υποτροφία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος από το ARTWORKS (2022).

www.nataliamanta.com

◍ Από τους πιο ξεχωριστούς κιθαρίστες και μουσικούς της ελληνικής αυτοσχεδιαστικής σκηνής, ο Γιάννης Αναστασάκης (γεν. 1984) είναι γνωστός για τη μοναδική προσέγγισή του στα εφέ και για το ατμοσφαιρικό του παίξιμο. Έχει δημιουργήσει έναν προσωπικό ήχο που συνδυάζει ambient και ψυχεδέλεια, ισορροπώντας ανάμεσα στη μελωδία και τον θόρυβο και ξεπερνώντας συχνά τα «επιτρεπτά» όρια. Είναι ιδρυτής της JAM pedals, μιας εταιρείας που κατασκευάζει χειροποίητα πετάλια, τα οποία χρησιμοποιούνται από κορυφαίους μουσικούς (Bill Frisell, John Scofield, Daniel Lanois, John Medeski, Nile Rodgers, Lee Ranaldo κ.ά.). Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες της ελληνικής και διεθνούς μουσικής σκηνής, όπως οι Arve Henriksen, Eivind Aarset, Christian Fennesz, Giuseppe Doronzo, Σαβίνα Γιαννάτου, Haig Yazdjian, Θοδωρής Ρέλλος, Μιχάλης Σιγανίδης, Φλώρος Φλωρίδης, Λένα Πλάτωνος, Σπύρος Πολυχρονόπουλος, Διονύσης Σαββόπουλος, Χάρης Λαμπράκης και άλλοι. Επιπλέον, έχει συνεισφέρει μουσικά σε θεατρικά και χορογραφικά έργα, συνεργαζόμενος με τον Θοδωρή Αμπαζή, την Ανδρονίκη Μαραθάκη και την ομάδα La Coja Danca. Αναπτύσσει το οπτικο-ακουστικό project “Sound of Color” με τη γλύπτρια Ναταλία Μαντά στα live visuals.

www.jannisanastasakis.com

Το “Sound of Color #6” πραγματοποιείται σε συμπαραγωγή με την Dolce films.

Η δισκογραφική εταιρία Submersion Records διοργανώνει για πρώτη χρονιά το μουσικό φεστιβάλ “Submersion Festival”, το διήμερο 28 & 29 Μαρτίου 2025 στο ΚΕΤ.

Το lineup του Submersion Festival 2025 περιλαμβάνει καλλιτέχνες των οποίων η μουσική έχει κυκλοφορήσει μέσω της Submersion Records. Το φεστιβάλ λειτουργεί ως ένα label showcase, αναδεικνύοντας το εύρος των κυκλοφοριών της εταιρείας από το 2020 μέχρι σήμερα.

Ποια είδη μουσικής συναντιούνται στο Submersion Festival; Από την ατμοσφαιρική post-pop της Καλλιόπης Μητροπούλου και του Νίκου Βελιώτη, μέχρι το πειραματικό rock/metal των SPINELESS της Χρύσας Τσαλταμπάση, οι οποίοι πρώτη φορά και ειδικά για την εκδήλωση της Submersion θα εμφανιστούν σαν ντουέτο παρουσιάζοντας διαφορετικές εκτελέσεις των κομματιών τους. Σε μια προσπάθεια να απαντηθεί αυτή η ερώτηση, θα ακούσουμε τα πειραματικά τραγούδια που δημιουργεί η Emi Path με τα φωνητικά και τα synthesizers της, το ηλεκτρονικό ambient της CALLIOPE με τα φωνητικά της, την τρομπέτα και τα field recordings. Επίσης, θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τη σύμπραξη των Saber Rider και Γιάννη Αράπη που θα μας παρουσιάσουν μια οργανική συνύπαρξη των μουσικών τους κόσμων. Τέλος, οι As Never Before θα συνδυάσουν ηλεκτρονικά ambient στοιχεία με ακουστική κιθάρα και τραγουδοποιία.

Στον χώρο θα λειτουργεί το pop-up Submersion Shop, με κυκλοφορίες και merch της εταιρείας.

♫ www.submersionrecords.bandcamp.com

Παρασκευή 28 Μαρτίου:

SPINELESS

EMI PATH

SABER RIDER & GIANNIS ARAPIS

Σάββατο 29 Μαρτίου:

KALLIOPI MITROPOULOU & NIKOS VELIOTIS

CALLIOPE

AS NEVER BEFORE

*Λόγω περιορισμένων θέσεων θα διατεθούν μόνο 20 εισιτήρια διημέρου.

Οι Velvet Underground είναι ένα από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα στην ιστορία του ροκ, και ο δίσκος “The Velvet Underground & Nico” (1967) ανήκει στα κορυφαία άλμπουμ του είδους. Χωρίς αυτόν, η σκηνή του indie και του εναλλακτικού ροκ δεν θα ήταν η ίδια. Το άλμπουμ θεμελιώνει έναν ήχο που έγινε πρότυπο: θόρυβος και feedback, lo-fi παραγωγή, σκοτεινή θεματολογία, λογοτεχνικές αναφορές.

Η ηχογράφηση έγινε μέσα σε οκτώ ώρες, σε ένα εγκαταλελειμμένο στούντιο, υπό την επήρεια διάφορων ουσιών. Ο Andy Warhol έβαλε όλες τις ηχητικές στρώσεις στο ίδιο επίπεδο κατά τη μίξη, δίνοντας στον δίσκο έναν ακατέργαστο, σχεδόν ερασιτεχνικό ήχο. Το αποτέλεσμα μοιάζει να βγαίνει από ένα κατεστραμμένο ραδιόφωνο, με τη φωνή της Nico να χάνεται σε σημεία, όπως στο Femme Fatale.

Κομμάτια όπως το Sunday Morning, με την ονειρική, μελαγχολική ατμόσφαιρά του, αποτυπώνουν τέλεια το θέμα τους. Το I’m Waiting for the Man φέρνει στην επιφάνεια τον σκληρό, βρώμικο κόσμο της πόλης. Η απόκοσμη φωνή της Nico γίνεται ειρωνική στο Femme Fatale, τελετουργική στο All Tomorrow’s Parties, ευαίσθητη και άμεση στο I’ll Be Your Mirror. Ο Lou Reed, σε κομμάτια όπως το Venus in Furs και το επικό Heroin, πηγαίνει το ροκ πέρα από κάθε προηγούμενο.

Ο δίσκος αυτός άλλαξε το ροκ για πάντα. Εμπνέει και θα συνεχίσει να εμπνέει. Πολλοί μουσικοί έπαιξαν τις πρώτες τους συγχορδίες επηρεασμένοι από αυτά τα τραγούδια και άλλοι τόσοι ανακάλυψαν τη γοητεία του μέσα από αυτοσχεδιασμούς και νέες ερμηνείες.

Στο ΚΕΤ, οι Βασίλης Τζαβάρας, Στέφανος Ψαραδάκης, Αλέξανδρος Μυλωνάς και Άγγελος Μαστραντώνης βουτάνε για δεύτερη φορά στον θορυβώδη, ατμοσφαιρικό κόσμο των Velvet Underground και του Lou Reed. Το σχήμα προσεγγίζει αυτοσχεδιαστικά τα τραγούδια της περιβόητης “μπανάνας” αλλά και κομμάτια από τη solo καριέρα του Lou Reed, διατηρώντας τον αντισυμβατικό, ωμό χαρακτήρα τους και αναδεικνύοντας τη διαχρονική δύναμη αυτού του ήχου.

Άγγελος Μαστραντώνης – βιολί

Αλέξανδρος Μυλωνάς – μπάσο

Στέφανος Ψαραδάκης – τύμπανα, ηλεκτρονικά

Βασίλης Τζαβάρας – κιθάρα, πιάνο, φωνή

Ο Frédéric D. Oberland είναι συνθέτης, πολυοργανίστας και εικαστικός με έδρα το Παρίσι, ο οποίος εξερευνά τη σχέση εικόνας και ήχου μέσα από μια συναισθηματική προσέγγιση. Εδώ και πάνω από δέκα χρόνια ηγείται της κολεκτίβας OISEAUX-TEMPÊTE, που κινείται ανάμεσα στην avant-rock, τη free jazz, τη repetitive και την ηλεκτρονική μουσική. Είναι ιδρυτικό μέλος των FOUDRE!, Le Réveil des Tropiques και FareWell Poetry, καθώς και συν-επιμελητής του label NAHAL Recordings. Παράλληλα, πραγματοποιεί σόλο εμφανίσεις και συνθέτει soundtracks για κινηματογράφο και εικαστικές εγκαταστάσεις.

Στην εμφάνισή του στο ΚΕΤ, ο Frédéric D. Oberland παρουσιάζει μια ξεχωριστή οπτικοακουστική performance, συνδυάζοντας επεξεργασμένο Super 8 υλικό με εικόνες από το πρώτο του φωτογραφικό βιβλίο, που θα κυκλοφορήσει από τον εκδοτικό οίκο Sun/Sun. Το εικαστικό του έργο παραμένει ανοιχτό στην περιπλάνηση, κινούμενο ανάμεσα στους κυματισμούς των ονείρων, ακολουθώντας τις εκρήξεις ηλεκτρισμού και τις στιγμές πυράκτωσης που αποκαλύπτουν την παρουσία μας στον κόσμο.

Η μουσική του, με έντονες κοσμικές και τελετουργικές διαστάσεις, έχει περιγραφεί ως:

🔹 «Μια αληθινή θύελλα που στενάζει σαν γίγαντας που ξυπνά από τον λήθαργο» (The Quietus / Rockfort)

🔹 «Αιχμηρή, εμπρηστική, μια πανδαισία βαρέων συνθετικών και θερμότητας της ερήμου» (FreQ)

🔹 «Μια ηχητική αναζήτηση που αντηχεί με τον απόηχο του σύγχρονου χάους μας» (Cast The Dice)

🔹 «Ένα ταξίδι που σε αγκιστρώνει και σε παρασύρει στη συγκλονιστική του αγκαλιά ξανά και ξανά» (Everything Is Noise)

Συνεργάζεται με ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών, όπως οι Jerusalem In My Heart, Irena Z. Tomazin, Mondkopf, Grégory Dargent, Tony Elieh & Wassim Halal, Saåad, Christine Ott, Richard Knox, Gaspar Claus και Bérangère Maximin. Η μουσική του έχει κυκλοφορήσει από διεθνείς δισκογραφικές εταιρείες όπως οι Sub Rosa, ZamZamRec, Hallow Ground, NAHAL Recordings, IIKKI, Gizeh Records, Miasmah, Constellation Records, Flau και Ruptured.

Το 2022-2023 συμμετείχε στην πλατφόρμα Shape+, που στηρίζει την καινοτόμο μουσική και τις οπτικοακουστικές τέχνες.

www.fredericdoberland.com

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ “Évohé Bègue” (Μάρτιος 2024, Murailles Music – Via Parigi – Le Saule), οι Bégayer περιοδεύουν στην Ευρώπη, κάνοντας στάση στην Αθήνα.

“Το Évohé, το τραγούδι των Βακχών, είναι πολλαπλό και επικίνδυνο· η λατρεία του δεν βασίζεται σε καμία κατήχηση. Το βακχικό τραγούδι είναι εισβολή, δεν γνωρίζει ούτε αρχή ούτε τέλος, αρνείται να συμμορφωθεί στη σκηνή που του έχει στηθεί. Είναι μια διαρκής επίθεση του τελετουργικού στο πραγματικό. Μια λατρεία του επικίνδυνου, του χρόνου που ροκανίζει τη σάρκα, της λύτρωσης μέσω της μέθης”.

Το “Évohé Bègue” χαράζει μια ανοιχτή, αυτοσχεδιαστική διαδρομή, κινούμενο ανάμεσα στα μοτίβα του Morton Feldman, τις ορχηστρικές μπάντες των Ogene της Νιγηρίας, τις post-punk εκκλήσεις του νεοϋορκέζικου no-wave, την αυθάδεια της βορειοϊταλικής παραδοσιακής μουσικής, τις τελετουργικές ιαχές των μοναχών της Ιάβας, τη σύγχρονη ποίηση και την αυτοσχεδιαστική μουσική.

Γαλλικό chanson, θόρυβος, απόηχοι αρχέγονης μουσικής, τροποποιημένα ραδιοφωνικά τρανζίστορ και παλιά ηλεκτρονικά μέσα, φήμες για αρχαία ηχοτοπία, χειροποίητα όργανα. Οι Bégayer αναζητούν μια μουσική χειρονομία που δεν είναι φολκλόρ, αλλά μια έκφραση ικανή να αντηχεί τόσο στις πλατείες των χωριών όσο και στο αδιάκοπο σμήνος των ψηφιακών ροών, υφαίνοντας ένα πρωτόγνωρο είδος ραψωδίας.

Loup Uberto: φωνή, λαούτα, begena, γκάιντες

Alexis Vinéïs: κρουστά (sati, qraqeb, gardon)

Lucas Ravinale: φωνή, begena, tamburelli, ηχητικά αντικείμενα

Jean-Philippe Curtelin: κρουστά (surdo, sati, qraqeb, gardon)

Loïc Verdillon: φιλμ των 16mm, ήχοι

www.muraillesmusic.com/en/artistes/begayer

Με αφορμή την πρόσφατη έκδοση του βιβλίου “Η συστημική φύση της αστυνομικής βίας στην Ελλάδα” (εκδόσεις Τόπος), η Αναστασία Τσουκαλά παρουσιάζει την πολύχρονή της έρευνα πάνω στο ζήτημα αυτό και συζητάει με τη δικηγόρο Άννυ Παπαρρούσου και το κοινό.

Το βιβλίο αναλύει την αστυνομική βία από μια οπτική γωνία που δεν είχε ακόμα διερευνηθεί από την ελληνική ή διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα. Επιλέγοντας μια αλληλεπιδραστική προσέγγιση, εστιάζει σε ένα πολυπαραγοντικό πεδίο, που συγκροτείται από ένα πλέγμα αστυνομικών, κυβερνητικών και δικαστικών σχέσεων, για να δείξει τον τρόπο με τον οποίο η δυναμική του ενισχύει την αστυνομική βία, υπονομεύει τις απόπειρες ελέγχου της και δημιουργεί πολιτική και νομική αταξία.

Η διασταύρωση των κινήτρων της αστυνομικής συμπεριφοράς με τον θεσμικό δημόσιο λόγο ή τη σιωπή, το σκεπτικό των πειθαρχικών και εισαγγελικών ερευνών ή την απουσία διερεύνησης, τις δικαστικές αποφάσεις και τις αστυνομικές πρακτικές αποφυγής λογοδοσίας δείχνει πώς η αλληλεπίδρασή τους καταλήγει στην εξασφάλιση ενός καθεστώτος ουσιαστικής ατιμωρησίας που οδηγεί στη διαιώνιση της αστυνομικής βίας.

Η ανάλυση της εκδήλωσης και διαχείρισης της αστυνομικής βίας σε 136 περιστατικά βασίζεται, μεταξύ άλλων, σε 128 συνεντεύξεις που έγιναν με τους καταγγέλλοντες –βουλευτές, δημοσιογράφους, δικηγόρους, διαδηλωτές, απλούς πολίτες, μέλη κοινωνικά ευάλωτων ομάδων – ή τους συνηγόρους τους και αυτόπτες μάρτυρες.

Η Αναστασία Τσουκαλά είναι Βασική Ερευνήτρια στο Université Paris Cité. Διετέλεσε Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Université Paris-Saclay και Αντιπρόεδρος στο Κέντρο Μελετών Ασφάλειας. Ασχολείται με τον σχεδιασμό και την εφαρμογή πολιτικών εσωτερικής ασφάλειας στην Ευρώπη, καθώς και με την κοινωνική κατασκευή της απειλής.

Δικηγόρος Αθηνών, η Άννυ Παπαρρούσου έχει ασχοληθεί σε ποινικό επίπεδο με ζητήματα αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας.

Γιορτάζουμε φέτος τα 10 χρόνια του μηνιαίου οπτικοακουστικού θεσμού “Sound Of Color”, που επιμελούνται στο ΚΕΤ ο Γιάννης Αναστασάκης και η Ναταλία Μαντά: 10 χρόνια που μοιάζουν μ’ ένα ταξίδι στην ιστορία, το παρόν και το μέλλον της αυτοσχεδιαστικής και πειραματικής μουσικής, από τη free jazz και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό μέχρι την ambient και την ψυχεδελική μουσική, από σύγχρονες μίξεις ηλεκτρονικών και παραδοσιακών ήχων μέχρι in situ εγκαταστάσεις όπου ο ίδιος ο χώρος γίνεται μουσικό όργανο.

Τα 10 αυτά χρόνια έχουν σημαδέψει τον προγραμματισμό του ΚΕΤ, που δεν έπαψε από τότε να ανοίγεται στον μουσικό πειραματισμό και στη ζωντανή αλληλεπίδραση μεταξύ εικόνας και ήχου.

Στο πέμπτο ραντεβού της χρονιάς, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, analog synths, live electronics) συμπράττει με τον Χάρη Λαμπράκη (νέυ), τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη (ντραμς) και την Ντενίζ Αγγελάκη (live visuals).

🔹 Χάρης Λαμπράκης

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, με κατεύθυνση την εθνομουσικολογία. Έχει συνεργαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό με τον Haig Yazdjian, τη Σαβίνα Γιαννάτου, τον Μιχάλη Σιγανίδη, τον Ross Daly, τον Stefano Battaglia, τον Bijan Chemirani, τον Michel Doneda κ.ά. Συμμετέχει σε ηχογραφήσεις και συναυλίες ανά τον κόσμο, ενώ παράλληλα διδάσκει νέυ.

www.harrislambrakis.com

🔹 Νίκος Σιδηροκαστρίτης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε κρουστά στο Ωδείο Αθηνών με τον Νίκο Κοραντζινό, θεωρία μουσικής και αντίστιξη με τον Βαγγέλη Κόκκορη, και ντραμς με τον Γιάννη Φλώρο. Ενεργό μέλος της ελληνικής αυτοσχεδιαστικής σκηνής εδώ και 40 χρόνια, έχει συνεργαστεί με διεθνείς και Έλληνες καταξιωμένους μουσικούς.

🔹 Ντενίζ Αγγελάκη

Γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα. Ως εικαστικός, έχει συμμετάσχει σε πειραματικά live performances στην Ελλάδα, την Κύπρο, τη Νορβηγία, τη Σουηδία, την Ολλανδία, τη Δανία και τη Γερμανία. Δημιουργεί αυτοσχέδια αφηρημένα εικαστικά περιβάλλοντα, αλληλεπιδρώντας ζωντανά με μουσικούς μέσω φωτός, ανακλάσεων και διαφορετικών υλικών. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Γιάννης Αναστασάκης, Θοδωρής Ρέλλος, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος, Σαβίνα Γιαννάτου, Arve Henriksen, Ζωή Ευσταθίου κ.ά. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αμοργό, συνεχίζοντας τη δραστηριότητά της στα εικαστικά και τον μουσικό αυτοσχεδιασμό.

🔹 Γιάννης Αναστασάκης

Θεωρείται ένας από τους πιο ξεχωριστούς κιθαρίστες και μουσικούς της ελληνικής αυτοσχεδιαστικής σκηνής. Γνωστός για τη μοναδική του προσέγγιση στα εφέ και το ατμοσφαιρικό του παίξιμο, έχει δημιουργήσει έναν προσωπικό ήχο που ισορροπεί ανάμεσα στην ambient, την ψυχεδέλεια, τη μελωδία και τον θόρυβο.

Ιδρυτής των JAM PEDALS, της ελληνικής εταιρείας χειροποίητων πεταλιών που χρησιμοποιούνται από καλλιτέχνες όπως οι Bill Frisell, John Scofield, Daniel Lanois, John Medeski, Nile Rodgers, Lee Ranaldo, έχει συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς, μεταξύ των οποίων οι Arve Henriksen, Eivind Aarset, Christian Fennesz, Giuseppe Doronzo, Σαβίνα Γιαννάτου, Haig Yazdjian, Θοδωρής Ρέλλος, Μιχάλης Σιγανίδης, Φλώρος Φλωρίδης, Λένα Πλάτωνος, Διονύσης Σαββόπουλος.

Έχει επίσης συνεισφέρει μουσικά σε θεατρικά και χορογραφικά έργα, συνεργαζόμενος με τον Θοδωρή Αμπαζή, την Ανδρονίκη Μαραθάκη και την ομάδα La Coja Danca. Παράλληλα, αναπτύσσει το οπτικοακουστικό project “Sound of Color” με τη γλύπτρια Ναταλία Μαντά στα live visuals.

www.jannisanastasakis.com

Με τη συναυλία “ΠΟΝΤΟ-ΠΟΝΤΟ” συνεχίζεται στο ΚΕΤ ο πρωτότυπος θεσμός FUTURE FOLK, σε επιμέλεια του ηλεκτροακουστικού συνθέτη Τάσου Στάμου. Ο Χρήστος Ναβροζίδης (ποντιακή λύρα, τραγούδι) και ο Τάσος Στάμου (ηλεκτρονικά, ζωντανή επεξεργασία ήχου) αναζητούν τη συνάντηση του αρχέγονου με το σύγχρονο, του ακουστικού με το ηλεκτρονικό.

Αφιερωμένος στην παραδοσιακή μουσική του μέλλοντος, ο μηνιαίος θεσμός FUTURE FOLK αποτελεί σημείο συνάντησης μεταξύ της παραδοσιακής λαϊκής και της σύγχρονης πειραματικής μουσικής. Ερευνητής του ήχου, o Τάσος Στάμου προσκαλεί σολίστες και σολίστριες από διαφορετικές μουσικές παραδόσεις και δημιουργεί μαζί τους μια επί σκηνής συνομιλία, συνδυάζοντας τη μουσική τους με ζωντανή ηλεκτρονική επεξεργασία.

Διερευνώντας λιγότερο γνωστές πτυχές της παραδοσιακής μουσικής, όπως τα μυστήρια και οι ιεροτελεστίες, που συχνά παραμένουν στο περιθώριο των σύγχρονων αναβιώσεων, το FUTURE FOLK λειτουργεί επίσης ως ζωντανό εργαστήρι.

Ο Στάμου έχει αφιερώσει τη μουσική του πορεία στη σύνδεση παράδοσης και σύγχρονης δημιουργίας. Η τριλογία του (Musique Con Crete, DAD και Antiqua Graecia), που αντανακλά αυτή την προσέγγιση, έχει αποσπάσει διεθνή αναγνώριση.

🔗 www.tasosstamou.com

Με ρίζες από τα Κοτύωρα του Πόντου, ο Χρήστος Ναβροζίδης μελετά την ποντιακή μουσική, χωρίς να αποκλείσει νέες προσεγγίσεις. Ξεκίνησε να παίζει λύρα σε ηλικία 8 ετών και από τα 14 του εμφανίζεται ως οργανοπαίχτης και τραγουδιστής σε πανηγύρια, συναυλίες και φεστιβάλ. Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια στην Ελλάδα, τη Γαλλία και την Κύπρο. Λίγο πριν την αποχώρηση του Βαγγέλη Παπαθανασίου, έλαβε μέρος στην παράσταση “The Thread / Το Νήμα”, μεταφέροντας την ποντιακή μουσική παράδοση σε ένα σύγχρονο καλλιτεχνικό πλαίσιο.

Ο Miquèu Montanaro, συνθέτης, πολυοργανίστας και εκπρόσωπος της κουλτούρας της Οξιτανίας, παρουσιάζει μια multimedia performance με αφορμή το τελευταίο του άλμπουμ “MAR”. Βίντεο, playback, ζωντανή αυτοσχεδιαστική μουσική, ηλεκτρονικά εφέ και ποίηση συνθέτουν μια εμπειρία που αντλεί από την παράδοση, τη σύγχρονη τέχνη και την αυτοσχεδιαστική δημιουργία. Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς, συνεργάζεται με τον συνθέτη και ηχητικό σχεδιαστή Βασίλη Ζλατάνο σε ένα σετ που ενσωματώνει live electronics και φλάουτα, σε ένα πάντρεμα folk, αυτοσχεδιασμού και ηλεκτροακουστικών στοιχείων, προϊόν της κοινής τους καλλιτεχνικής αναζήτησης που ξεκίνησε στην Ουγγαρία.

● Συνθέτης, μουσικός, πολυοργανίστας, εκπρόσωπος της κουλτούρας της Οξιτανίας, ιδρυτής του συγκροτήματος Vents d’Est. Ο Miquèu Montanaro συλλέγει ανά τον κόσμο στοιχεία από τις παραδοσιακές μουσικές κάθε τόπου. Σπούδασε σαξόφωνο πριν μελετήσει την παραδοσιακή μουσική της Προβηγκίας και τα φλάουτα. Τον γοήτευσε από νωρίς η διασταύρωση των πολιτισμών, τόσο γεωγραφικών όσο και ιστορικών, και το έργο του χαρακτηρίζεται από συνεργασίες και συναντήσεις, τόσο στην αυτοσχεδιαστική μουσική (Barre Phillips, Alan Vitous, Serge Pesce, Fabrice Gaudé), όσο και στη λεγόμενη world μουσική (Carlo Rizzo, Keyvan Chemirani, Fouad Didi, Baltazar Nagy-Montanaro), στο γαλλικό «chanson» (Arthur H., Georges Moustaki, Sylvie Berger), στη νέα παραδοσιακή μουσική (Laurence Bourdin, Pierre-Laurent Bertolino, Estelle Amsellem), στην παλαιά μουσική (Kobzos Kiss Tamàs, Kecskés, Gérard Le Vot) ή στη μουσική δωματίου (Quatuor Talich, OCTV). Στην Ελλάδα, έχει συνθέσει μουσική για τη Νένα Βενετσάνου. ‘Έχει πραγματοποιήσει εκατοντάδες συναυλίες, από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Κεντρική Ευρώπη, από την Αφρική μέχρι το Coursegoules των Γαλλικών Άλπεων, τις Ηνωμένες Πολιτείες Πολιτειών ή την Ινδονησία.

● Ο Βασίλης Ζλατάνος είναι συνθέτης, μουσικός και σχεδιαστής ήχου. Εργάζεται στον κινηματογράφο, το χορό, το θέατρο και τη ζωντανή μουσική, αναμειγνύοντας στοιχεία ακουστικών οργάνων με ηλεκτρονικά και ηλεκτροακουστικά στοιχεία. Είναι μέλος της κολεκτίβας Club Zothique.

Ο σαξοφωνίστας Παντελής Λυκούδης και ο κιθαρίστας Mislav Režić μάς προσκαλούν σε μια μουσική βραδιά αφιερωμένη στη σύγχρονη μουσική δημιουργία, όπου οι ήχοι του σαξόφωνου και της κιθάρας αποκτούν νέες διαστάσεις.

Ο Παντελής Λυκούδης, σαξοφωνίστας, εκπαιδευτικός και αυτοσχεδιαστής από την Αθήνα, φέρνει στο προσκήνιο τρία σύγχρονα έργα που αναδεικνύουν την πολυδιάστατη φύση του σαξόφωνου. Με σπουδές στα HKU Utrechts Conservatorium, Kunstuniversität Graz και UMass Amherst, και έχοντας συνεργαστεί με καταξιωμένους συνθέτες και σολίστες, ο Παντελής έχει εμφανιστεί σε κορυφαία φεστιβάλ και συνέδρια, όπως το Darmstädter Ferienkurse και το Noto Musica Festival. Τα έργα που παρουσιάζει – “Micrographia” του Samuel Andreyev, “Asphyxia” του Aaron Cassidy και “Komposition für Altsaxophon in Es und Tonband” της Isabel Mundry – διερευνούν τις δυνατότητες του οργάνου μέσα από καινοτόμες τεχνικές και πολυεπίπεδες ηχητικές αφηγήσεις.

Ο Mislav Režić, ένας από τους πιο διακεκριμένους Κροάτες κιθαρίστες, παρουσιάζει το project “IN LOOP (Music for a Film)”, όπου συνδυάζει την πλούσια εμπειρία του στη σύγχρονη μουσική και την κινηματογραφική σύνθεση. Με διεθνή καριέρα ως σολίστ και μουσικός δωματίου, ιδρυτής συνόλων όπως το Ensemble Machetes και το Tetttix, και καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ “Glazbene večeri kod sv. Jeronima”, ο Mislav ενσωματώνει στην καλλιτεχνική του πορεία αναθέσεις νέων έργων, πρώτες εκτελέσεις και πρωτοποριακές δισκογραφικές δουλειές, όπως το βραβευμένο AUBURN.

www.mislavrezic.com

www.pantelislykoudis.com

Σημειώσεις για τα τρία έργα που ερμηνεύει ο Παντελής Λυκούδης:

“Micrographia” (2010, 7’) του Samuel Andreyev

Ο Samuel Andreyev είναι Καναδός-Γάλλος συνθέτης με βάση το Στρασβούργο. Οι ορχηστρικές και φωνητικές συνθέσεις του εκτελούνται, μεταδίδονται και ηχογραφούνται σε όλο τον κόσμο. Επίσης, με μεγάλη ζήτηση ως λέκτορας, δημόσιος ομιλητής και δάσκαλος, το έργο του επικεντρώνεται συχνά σε εξαιρετικά άτυπους συνδυασμούς οργάνων, αναζητώντας πάντα τη μεγαλύτερη δυνατή εκφραστική ένταση. Για την “Micrographia”, το πρώτο του έργο για το όργανο, γράφει: “Ο τίτλος του έργου αναφέρεται σε ένα πρωτοποριακό βιβλίο που εκδόθηκε τον 17ο αιώνα και περιέχει σκίτσα από διάφορα μικροσκοπικά αντικείμενα, μεγεθυμένα κατά πολύ και αποδομένα σε σημαντικό βαθμό λεπτομέρειας. Η λέξη επίσης χρησιμοποιείται για να περιγράψει μία σπάνια πάθηση κατά την οποία ο γραφικός χαρακτήρας πυκνώνει και μικραίνει υπερβολικά”.

“Asphyxia” (2000, 10’) του Aaron Cassidy

Αυτό το πρώιμο έργο του Αμερικανού Aaron Cassidy εισήγαγε πρωτοφανείς και επιδραστικές σημειογραφικές καινοτομίες για το σαξόφωνο, όπου το στόμα και τα δάχτυλα γράφονται σε ξεχωριστά πεντάγραμμα. Ο συνθέτης πειραματίζεται με αυτό που ονομάζει πολυφωνητικότητα των παραστατικών στοιχείων, η οποία καταλήγει στην παραγωγή ‘ακουστικών υποπροϊόντων’ μέσω της αλληλεπίδρασης αποσυνδεδεμένων επιπέδων. Έτσι, πολλά από τα στοιχεία της παρτιτούρας είναι συχνά σχεδόν αδύνατο να ακουστούν. Η εγγενής σωματικότητα του έργου τελικά δημιουργεί μια οπτική αντίστοιξη ανάμεσα σε ήχο που ακούγεται και δράση που δεν ακούγεται.

“Komposition für Altsaxophon in Es und Tonband” (1992, 10’) της Isabel Mundry / Diffusion: Γιώργος Μιζήθρας

Η Γερμανίδα συνθέτρια Isabel Mundry εξερευνά διαρκώς μέσω της δουλειάς της τις σχέσεις ανάμεσα στον χώρο, τον χρόνο και την αντιληπτική ικανότητα. Είναι η πρώτη φιλοξενούμενη συνθέτρια της Staatskapelle Dresden, ενώ η πρεμιέρα της σύνθεσής της για σαξόφωνο και μαγνητοταινία δόθηκε από τον Johannes Ernst. Ήχοι του οργάνου, πόρτες που κλείνουν, θόρυβοι της πόλης και αριθμητικές αλληλουχίες είναι μόνο κάποια από τα στοιχεία που εμφανίζονται στη μαγνητοταινία σε συγκεκριμένη μορφή, όχι όμως για να υπονοήσουν ανεκδοτολογικά σε εξωμουσικά πράγματα, αλλά για να καθρεφτίσουν στη διαδικαστική τους εξέλιξη τους δρόμους που το ζωντανό σαξόφωνο με τα δικά του τονικά μέσα επίσης θα ακολουθήσει. Έτσι, όλα τα τονικά στοιχεία, είτε παίζονται από το σαξόφωνο είτε παράγονται από τη μαγνητοταινία, σχηματίζουν μέρος ενός μοντέλου που θεμελιωδώς μετακινεί, αλλάζει ή καταστρέφει τις δομές του.

Χρησιμοποιώντας το ινδικό bul bul tarang, το περσικό σαντούρι, τον ελληνικό μπαγλαμά, τη φωνή, τα αναλογικά ηλεκτρονικά hardware, τον καμβά, τα χρώματα, τους καθρέφτες και διάφορα άλλα αντικείμενα, οι Superwave (Tάσος Σωτηρίου, Λεωνίδας Δανέζος και Ντενίζ Αγγελάκη) δημιουργούν audiovisual performances που συνδυάζουν την παραδοσιακή μουσική της Ανατολής με τα break beats, την jungle, το Drum N’ Bass ή το IDM.

www.facebook.com/superwavesound

www.super-wave.bandcamp.com/album/mytilenoise

● Ο Ελληνοβρετανός μουσικός, πολυοργανίστας και μηχανικός Τάσος Σωτηρίου σπούδασε ηχοληψία και μουσική παραγωγή στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου εργάστηκε ως ηχολήπτης για πάνω από δύο δεκαετίες και συνεργάστηκε με πλήθος Βρετανών και διεθνών καλλιτεχνών, (Mr Scruff, Soul 2 Soul, Gabrielle, Amadou & Mariam, Pfunk…). Πριν από έξι χρόνια, αποφάσισε να επικεντρωθεί στη δική του μουσική. Επέστρεψε στην Ελλάδα και, επηρεασμένος από τους μυριάδες ήχους και στυλ που βίωσε στη ζωή του, άρχισε να αναμειγνύει παραδόσεις και είδη για να δημιουργήσει ψυχεδελικά μυστικιστικά ηχοτοπία. Ταξιδεύει σήμερα σε όλο τον κόσμο με το προσωπικό του σχέδιο, το looping project του TAS, ή συνεργαζόμενος με διεθνείς καλλιτέχνες που συναντά στα ταξίδια του.

● Χρησιμοποιώντας αναλογικές συσκευές ήχου, ο Ελληνοβρετανός μουσικός, συνθέτης και σχεδιαστής ήχου Λεωνίδας Δανέζος έχει δημιουργήσει πρωτότυπη μουσική για βραβευμένες ταινίες, ντοκιμαντέρ, καλλιτεχνικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και διδακτικό υλικό. Ενεργός από το 1985, είναι ιδρυτικό μέλος δημοφιλών μουσικών συγκροτημάτων (Alcalica, Superwave…) και έχει κυκλοφορήσει 13 άλμπουμ βινυλίου. Η ηλεκτρονική σκηνή του Λονδίνου της δεκαετίας του ’90, τα μουσικά μηχανήματα και το πάθος για τα παραδοσιακά όργανα συγχωνεύονται για να δημιουργήσουν μια μεταμορφωτική εμπειρία ήχου σε έναν κόσμο χωρίς σύνορα.

● Η Ντενίζ Αγγελάκη γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα. Ως εικαστικός, έχει συμμετάσχει σε πειραματικά live performances σε Ελλάδα, Κύπρο και διεθνώς (Νορβηγία, Σουηδία, Ολλανδία, Δανία, Γερμανία). Δημιουργεί αυτοσχέδια αφηρημένα εικαστικά περιβάλλοντα, αλληλεπιδρώντας ζωντανά με μουσικούς, χρησιμοποιώντας ποικίλα υλικά, φώτα και αντανακλάσεις για να εμπλουτίσει την εμπειρία του θεατή. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Αναστασάκης (Elektronik Meditation project), ο Θοδωρής Ρέλλος, ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος, η Σαβίνα Γιαννάτου, ο Χάρης Λαμπράκης, ο Arve Henriksen, ο Νίκος Σιδηροκαστρίτης, η Ζωή Ευσταθίου, ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος και άλλοι. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αμοργό, όπου συνεχίζει να ασχολείται με τα εικαστικά και τον μουσικό αυτοσχεδιασμό.

Το Free for Five επιστρέφει για τρίτη φορά στο ΚΕΤ, φέρνοντας κοντά πέντε μουσικούς από διαφορετικά background της αυτοσχεδιαστικής και πειραματικής σκηνής. Χωρίς προσυμφωνημένες δομές, εκτός από τη διάρκεια του κάθε σετ, οι μουσικοί συνδιαλέγονται ζωντανά, διαμορφώνοντας επί σκηνής το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.

Στο Free for Five #3 συμμετέχουν:

Άρτεμις Βαβάτσικα (ακορντεόν)

Γιώργος Βαρουτάς (ζωντανή επεξεργασία ήχου)

Δήμος Βρύζας (βιολί)

Άννα Λινάρδου (φωνή)

Αλέξης Πορφυριάδης (πιάνο)

● Η Άρτεμις Βαβάτσικα παίζει και διδάσκει ακορντεόν, αυτοσχεδιάζει, τραγουδάει, ενορχηστρώνει, αναζητεί νέες μορφές έκφρασης. Η προσωπική της γλώσσα διακρίνεται από σωματικότητα, αφηγηματικότητα, μινιμαλισμό ενίοτε. Έχει επιρροές από την μπαρόκ μουσική και τον μοντερνισμό.

● Ο Γιώργος Βαρουτάς ασχολείται με την τέχνη του ήχου. Η μέθοδός του βασίζεται στη ζωντανή επεξεργασία ακουστικών οργάνων και φωνής. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή έργα που ενσωματώνουν τις μουσικές διαφόρων παραδόσεων στην ηλεκτρονική μουσική και συνεργάζεται με σημαντικούς καλλιτέχνες της σύγχρονης δημιουργικής μουσικής.

● Με ένα ευρύ φάσμα επιρροών, ο βιολιστής, αυτοσχεδιαστής, sound artist και performer Δήμος Βρύζας επικεντρώνεται στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, στη διερεύνηση των ηχητικών ορίων του βιολιού, στον πειραματισμό με το κοντράστ ακουστικού/ηλεκτρονικού ήχου και στην αναζήτηση νέων τρόπων μουσικής έκφρασης.

● Η Άννα Λινάρδου εξερευνά την πολυμορφία της φωνής, συνδυάζοντας σύγχρονες, κλασικές, παραδοσιακές φωνητικές ποιότητες και extended vocal techniques. Έχει τραγουδήσει ως σολίστ στην Ευρώπη και την Αμερική, Η δισκογραφία της περιλαμβάνει τα albums “Heterotopia”, “Άνω Βυθός”, “Etidorhpa”. Διευθύνει τη Διαπολιτισμική Χορωδία της ΕΛΣ.

● Ο συνθέτης και πιανίστας/αυτοσχεδιαστής Αλέξης Πορφυριάδης σπούδασε σύνθεση στην Αγγλία και την Αυστρία. Από το 2005 ασχολείται με τον αυτοσχεδιασμό και τη σχέση αυτοσχεδιασμού και σύνθεσης. Είναι ιδρυτικό μέλος των συνόλων αυτοσχεδιασμού 6daEXIt και WHI ensemble. Διδάσκει μη-συμβατικές παραστατικές τέχνες για σύνολα και αυτοσχεδιασμό στο ΤΜΕΤ του ΠΑΜΑΚ.

Η Granny Records είναι ένα ιδιαίτερο και πολύτιμο label που, από το 2008, εξερευνά τους τομείς της ηλεκτρονικής, ηλεκτροακουστικής και πειραματικής μουσικής και παρουσιάζει σήμερα έναν συνεκτικό και επιλεκτικό κατάλογο καλλιτεχνών, συνεργασιών και έργων. Επιστρέφει στο ΚΕΤ με τρία σετ από τον Σάββα Μεταξά, τους Eventless Plot και τον Marco Paltrinieri.

● Η ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Granny Records στοχεύει στην προώθηση του ήχου καλλιτεχνών από την εγχώρια και διεθνή σκηνή, εστιάζοντας στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, τον θόρυβο, την ηλεκτροακουστική σύνθεση και τη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική. Η Granny Records ιδρύθηκε το 2008 στη Θεσσαλονίκη από τους Σάββα Μεταξά, Σπύρο Εμμανουηλίδη και Βασίλη Λιόλιο, ενώ την οπτική της ταυτότητα επιμελείται ο Γιώργος Βουρλίδας. Από το 2008 μέχρι σήμερα, η Granny Records παρουσιάζει συνεχώς νέες ηχητικές εκδόσεις και διοργανώνει μουσικά δρώμενα, εκθέσεις και εργαστήρια, αποτελώντας έναν πολυπολιτισμικό δίαυλο έκφρασης και ανταλλαγής καλλιτεχνικών ιδεών.

www.grannyrecords.bandcamp.com

● Ο μουσικός και sound artist Σάββας Μεταξάς εργάζεται στους τομείς της πειραματικής μουσικής, των ηχογραφήσεων πεδίου και της σπονδυλωτής σύνθεσης. Μετρώντας περισσότερες από 15 κυκλοφορίες, η μουσική του έχει κυκλοφορήσει από πολλές εταιρίες (LINE, Superpang, Granny Records, Orila, Glistening Examples, More Mars, Cronica, Phinery, Flaming Pines, Coherent States, Falt). Έχει εμφανιστεί σε πολυάριθμες συναυλίες. Το 2008, συνίδρυσε την εταιρεία Granny Records. Συνδιοργάνωσε και συν-επιμελήθηκε εκδηλώσεις σε διάφορους χώρους της Θεσσαλονίκης, προσκαλώντας πολυάριθμους Ευρωπαίους και Έλληνες καλλιτέχνες. Άλλες δουλειές του περιλαμβάνουν τη δημιουργία και σύνθεση ήχου για εγκαταστάσεις και site-specific performances, καθώς και μουσική για animated films. H πιο πρόσφατη κυκλοφορία του είναι μια κασέτα με τίτλο ‘Folk Tales and the Rain’ στο γαλλικό label Wabi-Sabi Tapes.

● Οι Eventless Plot (Βασίλης Λιόλιος, Γιάννης Τσιρίκογλου) δημιουργήθηκαν το 2002 στη Θεσσαλονίκη. Δανείζονται στοιχεία από διάφορες αισθητικές για να χτίσουν τον δικό τους υβριδικό ήχο, επιδεικνύοντας μεγάλη προσοχή στις ηχητικές λεπτομέρειες. Χρησιμοποιούν ποικίλα όργανα, αναλογικές πηγές, ηχογραφήσεις πεδίου και Max/MSP patches. Έχουν επιμεληθεί τη μουσική για καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις, χορευτικές παραστάσεις και ταινίες. Συνθέσεις τους έχουν κυκλοφορήσει σε μερικά από τα πιο αναγνωρισμένα labels του πειραματικού πεδίου (Another Timbre, Edition Wandelweiser, Dinzu Artefacts, Moving Furniture Contemporary Series, Tsss Tapes, Granny Records, Dasa Tapes, Archive officielle, Never Anything records κ.ά). Έχουν παρουσιάσει ζωντανά τη δουλειά τους σε χώρους και φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

● Ο εικαστικός, sound artist και εκπαιδευτικός Marco Paltrinieri ζει και δημιουργεί στο Μιλάνο. Είναι ιδρυτικό μέλος της οπτικής ερευνητικής κολεκτίβας Discipula (2011-2020), με την οποία εξέθεσε διεθνώς, και της LL Edizioni, μιας επιμελητικής πλατφόρμας για καλλιτεχνικές και πολιτιστικές παραγωγές. Η σόλο μουσική του επικεντρώνεται στο sampling και το looping και στη χρήση κιθάρας, φωνής και ηχογραφήσεων πεδίου. Έχει κυκλοφορήσει τη δουλειά του στα labels Canti Magnetici και Granny Records.

Γιορτάζουμε φέτος τα 10 χρόνια του μηνιαίου οπτικοακουστικού θεσμού “Sound Of Color” που επιμελούνται στο ΚΕΤ ο Γιάννης Αναστασάκης και η Ναταλία Μαντά: 10 χρόνια που μοιάζουν μ’ ένα ταξίδι στην ιστορία και το παρόν της αυτοσχεδιαστικής και πειραματικής μουσικής, από τη free, τη σκανδιναβική ή τη νεοϋορκέζικη jazz και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό μέχρι την ambient και την ψυχεδελική μουσική, από σύγχρονες μίξεις ανάμεσα στον ηλεκτρονικό και τον παραδοσιακό ήχο μέχρι ολόκληρες in situ εγκαταστάσεις όπου ο ίδιος ο χώρος γίνεται μουσικό όργανο. Τα 10 χρόνια αυτά έχουν σημαδέψει καθοριστικά τον χώρο και τον προγραμματισμό του ΚΕΤ, που δεν έπαψε από το 2014 να ανοίγεται στον μουσικό πειραματισμό, τις αυτοσχεδιαστικές συναντήσεις και τη ζωντανή αλληλεπίδραση μεταξύ εικόνας και ήχου.

Στο τέταρτο ραντεβού της χρονιάς, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, analog-synths, live-electronics) και η Ναταλία Μαντά (digital & analog-visuals) συμπράττουν με τη Maria Dybbroe (σαξόφωνο), τη Νίκη Κοκκόλη (σαξόφωνο), τον Σίμο Ρηνιώτη (ντραμς) και την Αλεξάνδρα Νιάκα (live visuals).

◍ Η αυτοσχεδιάστρια, συνθέτρια, σαξοφωνίστρια και κλαρινετίστρια Maria Dybbroe ζει στο Όσλο και την Κοπεγχάγη. Έχει κυκλοφορήσει 9 άλμπουμ και έχει συμβάλει σε περισσότερα από 20 άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών. Οδηγεί το τρίο Caktus. Δημιουργεί μουσική στο πειραματικό πεδίο της σκανδιναβικής τζαζ σκηνής. Είναι αφοσιωμένη στη συλλογική εργασία σε συγκροτήματα όπως τα Køs, Maraton, Dynastiet, Orsa, JUMP, Sidechains και Coriolis. Είναι επίσης ενεργή ελεύθερη αυτοσχεδιάστρια. Ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη παίζοντας σόλο ή σε adhoc-συνθέσεις.

www.soundcloud.com/maria-dybbroe

◍ Η Νίκη Κοκκόλη γεννήθηκε το 1996 στην Αθήνα. Ενεργό μέλος της ελληνικής τζαζ και ελεύθερης αυτοσχεδιαστικής μουσικής σκηνής, έχει πραγματοποιήσει συναυλίες σε σκηνές όπως το Fylkingen (Στοκχόλμη) και το Cafe OTO (Λονδίνο). Έχει συνεργαστεί με το London Improvisers Orchestra, τη Sofia Jernberg, Maggie Nicols, τη Lisa Ullén, Christer Bothén, τον Martin Küchen, τον Bram De Looze, τον Sharif Sehnaoui κ.ά. Είναι μέλος του σουηδο-ελληνικού συγκροτήματος Ahanes του οποίου το πρώτο άλμπουμ, “Petrichor”, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τη φημισμένη εταιρεία Clean Feed. Τα τελευταία χρόνια, μελετά τη μουσική της Μέσης Ανατολής και την ελληνική παραδοσιακή μουσική, με σκοπό να δημιουργήσει ένα προσωπικό μουσικό ύφος.

www.nickykokkoli.wixsite.com/website

◍ Ο μουσικός και αυτοσχεδιαστής Σίμος Ρηνιώτης είναι μέλος, με τον Δήμο Βρύζα και τον Γιάννη Αράπη, του τρίο The Coal και, με τον Γιώργο Βαρουτά και τον Χάρη Λαμπράκη, του avant garde σχήματος Skraut. Χρησιμοποιώντας τα τύμπανα με διάφορα μικρά αντικείμενα, επιχειρεί τη δημιουργία ενός ενδιάμεσου χώρου, τόπου συνάντησης των υπόλοιπων φωνών. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς και καλλιτέχνες του ήχου στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

◍ Η Αλεξάνδρα Νιάκα είναι interactive media artist. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου ‘Design for Performance and Interaction’ (Bartlett, U.C.L). Μέσα από διαδραστικές εγκαταστάσεις, immersive τεχνολογίες και τη συγγραφή, προσπαθεί να απαντήσει δημιουργικά σε ερωτήματα σχετικά με τη σχέση ανθρώπου και τεχνολογίας και το πώς αυτή καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και αλληλεπιδρούμε με τη γύρω μας πραγματικότητα. Εστιάζει στη χρήση τεχνολογίας αιχμής για τη δημιουργία εμπειριών εικονικής, μεικτής και επαυξημένης πραγματικότητας. Έχει εργαστεί στα στούντιο παραγωγής The Workers (inc.) και Jason Bruges Studio, στο Λονδίνο. Συμμετέχει ως creative developer και new media artist σε χορευτικές, μουσικές και θεατρικές παραγωγές. Το 2020 κέρδισε το βραβείο SNF Artist Fellowship Award πάνω στις εικαστικές τέχνες από το ARTWORKS. Αποτελεί επίσης μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Medea Electronique.

◍ Η εικαστική καλλιτέχνιδα Ναταλία Μαντά ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2011 – 2017), όπου ολοκλήρωσε και το μεταπτυχιακό της στις Καλές Τέχνες. Η μνήμη, ο χρόνος και ο μύθος είναι έννοιες στο επίκεντρο της εικαστικής της δημιουργίας. Χρησιμοποιεί διαφορετικά υλικά (μέταλλο, πηλό, φωτοευαίσθητα χημικά και προβολές βίντεο). Συνεργάζεται με εικαστικούς, μουσικούς, καλλιτέχνες του θεάτρου ή της περφόρμανς. Το έργο της έχει εκτεθεί διεθνώς σε διάφορες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Την περίοδο 2017-2020, δίδαξε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. Της έχει απονεμηθεί η καλλιτεχνική υποτροφία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος από το ARTWORKS (2022).

www.nataliamanta.com

◍ Ο Γιάννης Αναστασάκης (γεν. 1984) θεωρείται ένας από τους πιο ξεχωριστούς κιθαρίστες και μουσικούς της ελληνικής αυτοσχεδιαστικής σκηνής. Γνωστός για τη μοναδική προσέγγισή του στα εφέ και για το ατμοσφαιρικό του παίξιμο, έχει δημιουργήσει έναν προσωπικό ήχο που συνδυάζει ambient και ψυχεδέλεια, ισορροπώντας ανάμεσα στη μελωδία και τον θόρυβο και συχνά ξεπερνώντας τα «επιτρεπτά» όρια. Είναι ιδρυτής της JAM pedals, μιας εταιρείας που κατασκευάζει χειροποίητα πετάλια, τα οποία χρησιμοποιούνται από κορυφαίους μουσικούς (Bill Frisell, John Scofield, Daniel Lanois, John Medeski, Nile Rodgers, Lee Ranaldo κ.ά.). Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες της ελληνικής και διεθνούς μουσικής σκηνής, όπως οι Arve Henriksen, Eivind Aarset, Christian Fennesz, Giuseppe Doronzo, Σαβίνα Γιαννάτου, Haig Yazdjian, Θοδωρής Ρέλλος, Μιχάλης Σιγανίδης, Φλώρος Φλωρίδης, Λένα Πλάτωνος, Σπύρος Πολυχρονόπουλος, Διονύσης Σαββόπουλος, Χάρης Λαμπράκης και άλλοι. Επιπλέον, έχει συνεισφέρει μουσικά σε θεατρικά και χορογραφικά έργα, συνεργαζόμενος με τον Θοδωρή Αμπαζή, την Ανδρονίκη Μαραθάκη και την ομάδα La Coja Danca. Αναπτύσσει το οπτικο-ακουστικό project “Sound of Color” με τη γλύπτρια Ναταλία Μαντά στα live visuals.

www.jannisanastasakis.com

Τρεις ηλεκτροακουστικοί μουσικοί, ο Νικόλας Βαλσαμάκης, ο Μάριος Μόρας και ο Δημήτρης Μπαρνιάς, παρουσιάζουν στο ΚΕΤ μια βραδιά αφιερωμένη στην ηλεκτροακουστική σύνθεση και την ηχητική εξερεύνηση. Με τις προσωπικές τους αισθητικές και τεχνικές προσεγγίσεις, αναδεικνύουν τη σύγχρονη μουσική σκηνή της Κρήτης.

● Νικόλας Βαλσαμάκης: Συνθέτει ηλεκτροακουστική μουσική με έμφαση στη μικροηχητική (microsound) σύνθεση. Ερευνά ιδιωματικούς αλγόριθμους για τη σύνθεση, επεξεργασία και άρθρωση του ηχητικού υλικού. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Συνδέσμου Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής (ΕΣΣΗΜ).

● Μάριος Μόρας: Μουσικός και παραγωγός, ιδρυτής του label Moremars. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Philip Corner και Lionel Marchetti, ενώ έχει συνθέσει μουσική για θεατρικές παραστάσεις. Το 2024 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Non Living Nature: Compositions For Dictaphone, βασισμένο σε ηχογραφήσεις πεδίου. Χρησιμοποιεί λούπες, κασετόφωνα, εφέ και αναλογικά συνθεσάιζερ. Είναι μέλος του ΕΣΣΗΜ.

www.moremars.org

● Δημήτρης Μπαρνιάς (tokeno): Εστιάζει σε αλγοριθμικά συστήματα που βασίζονται σε ηχογραφήσεις πεδίου και σύνθεση ήχου. Ως υποψήφιος διδάκτορας, ερευνά τη χρήση φυσικών φαινομένων στον ήχο. Παράλληλα, ασχολείται με τον αυτοσχεδιασμό μέσω υβριδικών ηλεκτρονικών μέσων. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι μέλος του ΕΣΣΗΜ από το 2022.

www.tokeno.net

Επιμέλεια: Undertow, a platform for defiant arts

www.facebook.com/undertowfestival

Το σχήμα σύγχρονης μουσικής àktapha παρουσιάζει την “Temp/era”, μια πρωτότυπη σύμπραξη μουσικής και ποίησης με τη συμμετοχή του εμβληματικού χορευτή, ποιητή και μουσικού Julyen Hamilton που, εδώ και 45 χρόνια, αφοσιώνεται στη στιγμιαία και επί τόπου σύνθεση, δηλαδή στον αυτοσχεδιασμό.

Οι λέξεις tempo (χρόνος) και era (εποχή) συνθέτουν τον τίτλο της παράστασης, εμπνευσμένο από παλιές τεχνικές ζωγραφικής. Στην τέμπερα, τα χρώματα αναμειγνύονται με βασικά, καθημερινά υλικά, όπως το αυγό ή η ζωική κόλλα, δημιουργώντας μοναδικές αποχρώσεις και υφές. Με αντίστοιχο τρόπο, η “temp/era” εξερευνά τη σύνθεση του λόγου και της μουσικής, αναζητώντας νέες μορφές και υφές συναισθημάτων.

Julyen Hamilton – ποίηση, πιάνο

Γιάννης Ψαράκης – κρουστά

Γιώργος Κοκκινάρης – κοντραμπάσο

Ιάσων Μαρούλης – τρομπέτα

Ορέστης Τσεκούρας – κιθάρα, ηλεκτρονικά

● Ο Julyen Hamilton είναι χορευτής, χορογράφος, δάσκαλος, συγγραφέας και μουσικός. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αγγλία, εκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο τη δεκαετία του 1970, μια εποχή ριζοσπαστικών πειραματισμών, και από τότε αποτελεί εκπρόσωπο καινοτόμων πρακτικών. Η δουλειά του βασίζεται κυρίως στον αυτοσχεδιασμό: συνθέτει έργα χορού και κείμενα επιτόπου, συνδυάζοντας τη μακρόχρονη συγγραφική του εμπειρία με τις χορευτικές του δεξιότητες. Από τη δεκαετία του ’80, έχει συνεργαστεί στενά με σημαντικούς μουσικούς και αυτοσχεδιαστές, όπως οι Barre Phillips, Fred Frith, Tristan Honsinger και Michael Moore. Έχει πραγματοποιήσει πάνω από 100 σόλο παραστάσεις, καθώς και πολλές συνεργασίες με χορευτές, μουσικούς και θεατρικούς καλλιτέχνες.

www.julyenhamilton.co

● Το αθηναϊκό μουσικό σχήμα àktapha έχει καταφέρει μέσα σε έναν χρόνο να παρουσιάσει έναν εντυπωσιακό αριθμό μουσικών παραγωγών. Απορρίπτοντας την ιδέα ότι η νέα μουσική απαιτεί εκπαιδευμένο κοινό, επιδιώκει να καθιερώσει ειλικρινείς τρόπους επικοινωνίας, βασισμένους στην εκφραστική δύναμη των νέων δημιουργών, ανεξαρτήτως προκαθορισμένων στυλ. Πιστεύοντας ότι η μουσική μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να εξερευνήσουν τον εαυτό τους, το σχήμα συνεργάζεται με καλλιτέχνες με στόχο τη δημιουργία και την προώθηση μιας καλλιτεχνικής κοινότητας που ενισχύει την αυτογνωσία και καλλιεργεί την ευαισθησία, την ευαλωτότητα και την ενσυναίσθηση.

www.aktapha.com

“Η φωνή της γιαγιάς μου Ευδοξίας, το πρώτο πράγμα που ακούγεται στο άλμπουμ, δίνει τον τόνο. Οι αριθμοί αναφέρονται σε χρόνια, από τότε που έφυγε από το σπίτι της στην Ανατολική Θράκη το 1914 για τη Θεσσαλονίκη, την επιστροφή της το 1920 και την τελική αναγκαστική μετανάστευση το 1922. Το “14 20 22” είναι ένα πολύ οπτικό άλμπουμ. Οι συνθέσεις είναι επηρεασμένες από κινηματογραφικά “ενσταντανέ”, αποκόμματα εφημερίδων και εικόνες από την Ελλάδα των παιδικών μου χρόνων. Τα οπτικά στοιχεία πυροδοτούν ήχους που με τη σειρά τους πυροδοτούν εικόνες. Ηχογραφήσεις από κασέτες που έκανα πριν από περίπου 30 χρόνια βρήκαν τον δρόμο τους σε αυτή τη δουλειά, μαζί με ηχογραφήσεις πεδίου και αυτοσχεδιασμούς με κρουστά και ηλεκτρονικά.”

Με αφορμή την κυκλοφορία του LP “14 20 22” από την Trouble In The East Records (Βερολίνο), ο Γιώργος Δημητριάδης παρουσιάζει ένα σόλο σετ με συνθέσεις και αυτοσχεδιασμούς για κρουστά και ηλεκτρονικά.

Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς, αυτοσχεδιάζει με τον Χάρη Λαμπράκη στο νέυ.

● Ο ντράμερ, κρουστός, ηλεκτρονικός μουσικός και αυτοσχεδιαστής Γιώργος Δημητριάδης ζει και δημιουργεί στο Βερολίνο. Εμφανίζεται ως σολίστας και σε συνεργασία με μερικούς από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της διεθνούς αυτοσχεδιαστικής μουσικής σκηνής (Axel Dörner, Andrea Parkins, Achim Kaufmann, Tobias Delius, Alex von Schlippenbach, Paul Dunmall, Lori Freedman, Berlin Improvisers Orchestra…). Είναι συνιδρυτής των Grix, Glue, Fabric και Τhe 0hz. Χρησιμοποιώντας ένα μικρό jazz drum set και δύο μικρόφωνα, ο Δημητριάδης συνθέτει σε πραγματικό χρόνο ηλεκτροακουστικά ηχητικά τοπία, δίνοντας έμφαση στο ηχόχρωμα, τα υλικά – μέταλλα και δέρματα – και τις δονήσεις τους. Στο προσκήνιο έρχονται οι άλλοι κρυμμένοι ήχοι των κρουστών.

www.yorgosdimitriadis.com 

www.yorgosdimitriadis.bandcamp.com/album/14-20-22

● Ο Χάρης Λαμπράκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ξεκίνησε να παίζει μουσική σε νεαρή ηλικία, δίπλα σε αξιόλογους δασκάλους. Αποφοίτησε από το Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών με κατεύθυνση την εθνομουσικολογία. Είχε την τύχη να συνεργαστεί, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με τον Haig Yazdjian, τη Σαβίνα Γιαννάτου, τον Μιχάλη Σιγανίδη, τον Ross Daly, τον Κώστα Τατσάκη, τον Περικλή Παπαπετρόπουλο, τον Χρίστο Τσιαμούλη, τον Αντώνη Απέργη, τον Stefano Battaglia, τον Bijan Chemirani, τον Michel Doneda, μεταξύ άλλων. Τα τελευταία 30 χρόνια, συμμετέχει σε ηχογραφήσεις και συναυλίες ανά τον κόσμο, ενώ παράλληλα διδάσκει νέυ.

www.harrislambrakis.com

Η συναυλία πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Goethe-Institut Athen.

Στις 23 Ιανουαρίου, την παραμονή της συναυλίας στο ΚΕΤ, ο Γιώργος Δημητριάδης θα πραγματοποιήσει ένα εργαστήρι ελεύθερου μουσικού αυτοσχεδιασμού στο Goethe-Institut Athen. Περισσότερες πληροφορίες: www.goethe.de/ins/gr/el/sta/ath/ver.cfm?event_id=26321659.

Με τη συναυλία “ΚΑΡ-ΠΑΘΟΣ”, το ΚΕΤ εγκαινιάζει το “Future Folk”, έναν πρωτότυπο θεσμό που επιμελείται ο ηλεκτροακουστικός συνθέτης Τάσος Στάμου. Αφιερωμένο στην παραδοσιακή μουσική του μέλλοντος, το “Future Folk” φέρνει κοντά μία φορά το μήνα δύο φαινομενικά αντίθετες μουσικές: τη σύγχρονη πειραματική και την παραδοσιακή λαϊκή μουσική.

Ο Τάσος Στάμου προσκαλεί στο ΚΕΤ σολίστες και σολίστριες που εκπροσωπούν διαφορετικές μουσικές παραδόσεις – όχι μόνο ελληνικές. Μαζί τους, θα δημιουργεί μια επί σκηνής συνομιλία, συνδυάζοντας τη μουσική τους με τη ζωντανή ηλεκτρονική επεξεργασία ήχου που έχει αναπτύξει. Στόχος αυτής της μουσικής έρευνας είναι να δείξει πώς η παραδοσιακή μουσική μπορεί να μετασχηματιστεί και να εξελιχθεί σε κάτι νέο. Το “Future Folk” θα λειτουργεί ως ένα ζωντανό εργαστήρι, όπου θα εξερευνώνται οι λιγότερο γνωστές πτυχές της παραδοσιακής μουσικής, όπως τα μυστήρια και οι ιεροτελεστίες, που συχνά παραμένουν στο περιθώριο των σύγχρονων αναβιώσεων.

Η σειρά ξεκινά με τη μουσική παράδοση και την ηχητική μνήμη της Καρπάθου, σε συνεργασία με τον Θοδωρή Ζιάρκα, ο οποίος από μικρή ηλικία έμαθε να παίζει την τοπική λύρα και την τσαμπούνα, πριν διακριθεί ως κοντραμπασίστας, αυτοσχεδιαστής και συνθέτης.

● Ο Τάσος Στάμου ασχολείται εδώ και αρκετά χρόνια με την έρευνα και την προώθηση της παραδοσιακής μουσικής μέσα από σύγχρονα μέσα, όσο και με τη λειτουργία της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής. Τα έργα της τριλογίας του Musique Con Crete / DAD / Antiqua Graecia αντανακλούν αυτή τη μουσική πρόθεση και έχουν δεχθεί ιδιαίτερα θετικά σχόλια διεθνώς για τη χρήση αυθεντικών παραδοσιακών στοιχείων με σεβασμό αλλά και με έντονη διάθεση για αναθεώρηση.

www.tasosstamou.com

● Ο Θοδωρής Ζιάρκας σπούδασε jazz, αυτοσχεδιασμό και σύνθεση στην Αγγλία και την Ολλανδία, όπου έζησε μέχρι πρόσφατα. Σήμερα, ζει και δραστηριοποιείται στην Αθήνα, και είναι ιδιαίτερα αγαπητός τόσο στους κύκλους των παραδοσιακών όσο και στους κύκλους των πρωτοποριακών μουσικών. Διακρίνεται για την ικανότητά του να κινείται άνετα ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους. Πρωτοπαρουσίασε το συγκεκριμένο σχέδιο στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 70 χρόνια από τη λειτουργία της, σε σύνθεση του Τάσου Στάμου, με τον Ζιάρκα να αναλαμβάνει τον ρόλο του λαϊκού οργανοπαίχτη.

Με καταγωγή από τον Λίβανο και την Ελλάδα, η μουσικοσυνθέτρια, ερμηνεύτρια και πολυοργανίστρια Maya Aghniadis (aka Flugen) παντρεύει τον ακουστικό και τον ηλεκτρονικό ήχο για να δημιουργήσει μια μουσική αφήγηση που αλλάζει μορφή με τον χρόνο, χωρίς να χάσει ποτέ το στοιχείο της οικειότητας. Ο ήχος της διαμορφώνεται μέσα από beats, μελωδίες και φωνητικές αρμονίες αναμεμειγμένες με νεοκλασικά και ambient στοιχεία.

Η πρώτη της κυκλοφορία, “Lost Banjo” (2017), συνδυάζει τον ήχο μιας ειδικά κατασκευασμένης κιθάρας με το βιολοντσέλο της Marie Caparros. Συγχωνεύοντας τη δεύτερη κυκλοφορία της, “Ondes” (2018), και το τρίτο της EP, “Dreams & Colors” (2018), δημιούργησε μια παράσταση που έφερε στη σκηνή χορευτές, τραγουδιστές και μουσικούς. Το τέταρτό της EP, “Meshwar” (2019), ήταν αποτέλεσμα αυτών των συνεργασιών. Το “Poupayee” (2020) εστίασε στην προσέγγισή της ως αφηγήτρια ιστοριών, με πιο έντονους ρυθμούς, πιο βαθιά ατμόσφαιρα και πιο ανατρεπτικούς ήχους. Το άλμπουμ ψηφίστηκε ως ένας από τους καλύτερους δίσκους του 2020 από το Arab News. Μετά τη μετακόμισή της στην Ελλάδα, η Maya ανακάλυψε τις ελληνικές ρίζες της και τη σχέση της με το ρεμπέτικο και την εγχώρια πειραματική μουσική, στοιχεία που ενέπνευσαν το πρόσφατο άλμπουμ της, “Penté” (2023).

www.flugen.bandcamp.com

Συμμετέχουν:

Αλέξης Μπόλοσης – σαξόφωνο

Omar Abuzekry – νέυ

Wafaa’ Aghniadis – φωνή

Φωτεινή Μπάνου – φωνή

Δημήτρης Βεντουράκης – πιάνο

Από το πειραματικό βιολί της Mia Zabelka, διακεκριμένης μορφής της σύγχρονης ηλεκτροακουστικής σκηνής, μέχρι τα field recordings και τα modular synths του Andreas Yakovlev Michaelides, το ΚΕΤ φιλοξενεί δύο σετ ηλεκτρονικής και πειραματικής μουσικής με στοιχεία noise, drone και αυτοσχεδιασμού.

● Mia Zabelka

Η Mia Zabelka είναι βιολονίστρια, τραγουδίστρια και συνθέτρια από την Αυστρία, αναγνωρισμένη ως μία από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στη διεθνή σκηνή της ηλεκτροακουστικής μουσικής. Ξεχωρίζει για την καινοτόμο προσέγγισή της στον ήχο, ενσωματώνοντας στοιχεία θορύβου, drone και αυτοσχεδιασμού στις συνθέσεις της. Οι συναυλίες της περιλαμβάνουν τη χρήση εκτεταμένων τεχνικών στο βιολί, ηλεκτρονικών εφέ και άλλων αντισυμβατικών μεθόδων, δημιουργώντας καθηλωτικές ηχητικές εμπειρίες.

Έχει κυκλοφορήσει πολυάριθμα άλμπουμ και έχει εμφανιστεί σε φεστιβάλ και χώρους σε όλο τον κόσμο. Έχει συνεργαστεί με διακεκριμένους καλλιτέχνες, όπως το σύνολο Zeitkratzer, ο John Zorn, η Pauline Oliveros, ο Alvin Curran, ο Elliott Sharp, η Maggie Nicols, ο John Russell, ο Fred Frith, ο Johannes Frisch, ο Pavel Fajt και η Zahra Mani.

Το 2009 ίδρυσε το Klanghaus, ένα κέντρο για τον ήχο και τη διεπιστημονική τέχνη στη Νότια Στυρία, όπου διοργανώνει το φεστιβάλ Klangzeit τέσσερις φορές το χρόνο. Από την ίδια χρονιά, είναι καλλιτεχνική διευθύντρια του phonofemme Vienna, ενός διεθνούς φεστιβάλ πειραματικής μουσικής και ηχητικής τέχνης που επικεντρώνεται σε γυναίκες δημιουργούς. Από το 2019, κατέχει τη θέση της αντιπροέδρου της Αυστριακής Ένωσης Συνθετών (ACOM).

www.miazabelka.com

● Andreas Yakovlev Michaelides

Ο Andreas Yakovlev Michaelides είναι σχεδιαστής και μουσικός παραγωγός, που συνδυάζει field recordings, ακουστικά όργανα και modular synths. Μέσα από τις συνθέσεις του, εξερευνά τις γκρίζες ζώνες μεταξύ ονείρων, συνείδησης, φυσικών μοτίβων και της σύγχρονης ζωής.

Τα εργαλεία του περιλαμβάνουν ενέργεια, συχνότητες και δονήσεις, ενώ αντλεί ήχο από ειδησεογραφικές εκπομπές και βίντεο, μετατρέποντάς τα σε υπερβατικά ηχοτοπία. Έχει συνθέσει μουσική για παραστάσεις, ταινίες και έργα εικονικής πραγματικότητας. Από το 2018 πραγματοποιεί ζωντανές εμφανίσεις στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας το μοναδικό του ηχητικό στίγμα.

Τη συναυλία επιμελείται ο Lee Adams.

Με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Αυστρίας.

Το οπτικοακουστικό και ηλεκτρονικό σχήμα TELESCOPIO δημιουργήθηκε πρόσφατα από τρεις καλλιτέχνες ήδη καταξιωμένους στους χώρους της μουσικής παραγωγής, των film soundtracks και της κινούμενης εικόνας: τον Λεωνίδα Δανέζο, τον Vesta 4 (a.k.a. Michail Chalk) και τον VJ Maestro Komikern.

Οι επιθετικοί ήχοι των αναλογικών μηχανών συναντούν τους ευαίσθητους ήχους του μπαγλαμά, του σαντουριού και της τρομπέτας. Κάτω από αστρικές προβολές, η μετάβαση των καλλιτεχνών από πλανήτη σε πλανήτη έχει συχνά ως αποτέλεσμα την πτώση τους σε μαύρες τρύπες που απελευθερώνουν από τη νόρμα και ωθούν σε μια περιδίνηση διονυσιακού αυτοσχεδιασμού.

Χρησιμοποιώντας αναλογικές συσκευές ήχου, ο Ελληνοβρετανός μουσικός, συνθέτης και σχεδιαστής ήχου Λεωνίδας Δανέζος έχει δημιουργήσει πρωτότυπη μουσική για βραβευμένες ταινίες, ντοκιμαντέρ, καλλιτεχνικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και διδακτικό υλικό. Ενεργός από το 1985, είναι ιδρυτικό μέλος δημοφιλών μουσικών συγκροτημάτων (Alcalica, Superwave…) και έχει κυκλοφορήσει 13 άλμπουμ βινυλίου. Η ηλεκτρονική σκηνή του Λονδίνου της δεκαετίας του ’90, τα μουσικά μηχανήματα και το πάθος για τα παραδοσιακά όργανα συγχωνεύονται για να δημιουργήσουν μια μεταμορφωτική εμπειρία ήχου σε έναν κόσμο χωρίς σύνορα.

Ο Vesta 4 (a.k.a. Michail Chalk), είναι Έλληνας μουσικοσυνθέτης και παραγωγός με ποικίλα μουσικά έργα. Στη δεκαετία του 1980, ήταν ο ιδρυτής του post punk γκρουπ Headleaders, που εμφανίστηκε στην πρόσφατη ταινία ντοκιμαντέρ “Return of the Creeps” από την Creep Records (2023). Έχει συνθέσει κομμάτια για ταινίες, θεατρικές παραστάσεις, ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές. Το τελευταίο του έργο, Vesta 4, δημιουργήθηκε εξολοκλήρου με πειραματικά μέσα χρησιμοποιώντας Doepfer modular system. Έχει επίσης συνεισφέρει ως μουσικοσυνθέτης και παραγωγός σε συγκροτήματα όπως οι Headleaders, Folder#9, Jelly Groove, (pH)2, Ordinary Victims και The Selfie Project.

Ο Maestro Komikern γεννήθηκε μια φωτεινή μέρα του Ιουνίου το 1982 στην Αθήνα. Σπούδασε Τέχνη στα Ιωάννινα, στη Βρέμη και το Μάντσεστερ και έκτοτε έχει ασχοληθεί με πλήθος παραστατικών τεχνών (ζωγραφική, video, new media, πολυμεσικές εγκαταστάσεις, μουσική, Vjing). Έχει συνεργαστεί με πολλές θεατρικές ομάδες και πολλά μουσικά σχήματα. Έργα του έχουν εκτεθεί, μεταξύ άλλων, στην 5th International Art Triennial (Istanbul), σε φεστιβάλ όπως τα FutureEverything και Analogue is the New Digital (Manchester), στο National Media Museum (Bradford), στο Kunstlerhaus (Vienna) και στα 2 Supersport events (Αθήνα).

Με τον Νίκο Φωκά στα modular electronics, τον Στέλιο Ρωμαλιάδη στο φλάουτο και τον Γιώργο Βαρουτά στην κιθάρα και τα ηλεκτρονικά, οι Vault of Blossomed Ropes ανοίγουν μονοπάτια και δημιουργούν αφηγήσεις ανάμεσα στην επανάληψη και την ακινησία, τον θόρυβο και τη σιωπή, με επιρροές από την πειραματική μουσική, την ambient, την avant-garde και τον ηλεκτροακουστικό ήχο. Για τη συναυλία στο ΚΕΤ, εμφανίζονται για πρώτη φορά με τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη στα τύμπανα και την Ντενίζ Αγγελάκη στα visuals.

Μέσα στην τελευταία δεκαετία, οι Vault of Blossomed Ropes έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στην εγχώρια ανεξάρτητη μουσική σκηνή. Με άξονες τη σύγχρονη πειραματική ηλεκτροακουστική μουσική, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τις τελετουργικές παραδόσεις, συνθέτουν ζωντανά άχρονα ηχητικά τοπία. Στο ντεμπούτο ομώνυμο άλμπουμ τους (2014) συμμετείχε ο Steve Jansen, ντράμερ των θρυλικών Japan, ενώ με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα αγγλικά το ποίημα ‘’Οι Αθάνατοι’’ του Ανδρέα Εμπειρίκου. Το δεύτερο άλμπουμ τους, “Εtidorhpa”, κυκλοφόρησε το 2021 από την Tadoma Records και είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο «ΗΤΙΔΟΡΦΑ, ή η Άκρη της Γης», του JU Lloyd (1890). Οι μουσικοί που απαρτίζουν τους Vault of Blossomed Ropes έχουν συνεργαστεί με τους / τις Steve Jansen (Japan/Nine Horses), Jang Bang, Arve Henriksen, Andrea Molino, Ko Ishikawa, Chris Cutler (Henry Cow), Θάνο Μικρούτσικο, Λένα Πλάτωνος, David Jackson (Van Der Graaf Generator), Kraig Grady, Andria Degens (Current 93), Lisa Isaksson, Attila Csihar (Mayhem, SunnO))), Sakis Tolis (Rotting Christ) και έχουν κυκλοφορήσει δισκογραφία στα labels: Recommended records (ReR), Underflow records, Musea, Experimedia, I,Voidhanger, Midira, Triple Bath.

www.vaultofblossomedropes.bandcamp.com

Ο Νίκος Σιδηροκαστρίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε με τον Νίκο Κοραντζινό στη σχολή κρουστών του Ωδείου Αθηνών, θεωρία μουσικής και αντίστιξη με τον Βαγγέλη Κόκκορη και ντραμς με τον Γιάννη Φλώρο. Συμμετέχει στην αυτοσχεδιαστική σκηνή της Ελλάδας τα τελευταία 40 χρόνια και έχει συνεργαστεί με διεθνείς και τοπικούς καταξιωμένους μουσικούς.

Ντενίζ Αγγελάκη: live visuals

Νίκος Σιδηροκαστρίτης: κρουστά

Νίκος Φωκάς: modular electronics

Στέλιος Ρωμαλιάδης: φλάουτο

Γιώργος Βαρουτάς: κιθάρα, ηλεκτρονικά

Οι AMR, Echo Canyon και 132 Hertz παρουσιάζουν το αυτοσχεδιαστικό σετ “Triangle Error”, με την evi nakou να ανοίγει τη βραδιά με ένα σόλο σετ. Η AMR δημιουργεί site-specific συνθέσεις που συνδυάζουν θόρυβο και ηλεκτροακουστικά στοιχεία, χρησιμοποιώντας αναλογικό εξοπλισμό και γλώσσες προγραμματισμού. Ο 132 Hertz (Renaud Guy-Rousseau) είναι πολυδιάστατος κλαρινετίστας που συνδυάζει κλασική μουσική, ambient electronics και τζαζ πειράματα, ενώ το Echo Canyon, project του Δημήτρη Πατσαρού, εξερευνά αφηρημένες χορευτικές δομές και ηχοτοπία θορύβου. Η evi nakou, μουσικός και sound artist, έχει αναπτύξει πολυδιάστατη δραστηριότητα σε αυτοσχεδιαστικά εργαστήρια και συνεργατικές συνθέσεις.

Η sound artist και συνθέτρια ηλεκτρονικής μουσικής AMR δημιουργεί site specific συνθέσεις για live performance. Η δουλειά της έχει κυκλοφορήσει, μεταξύ άλλων, από το παρισινό label Vice de Forme. Ο ήχος της χαρακτηρίζεται από θόρυβο και ηλεκτροακουστικά στοιχεία. Χρησιμοποιεί αναλογικό εξοπλισμό και γλώσσες προγραμματισμού για να παράγει ήχο και να επεξεργάζεται ζωντανές ηχητικές πηγές που προέρχονται από ημι-αρθρωτά συνθεσάιζερ, ακουστικά όργανα και ηχογραφήσεις πεδίου.

www.annamariarammou.com

Η εύη νάκου είναι μουσικός, sound artist και μέλος του κουαρτέτου Breakfast Club. Έχει σχεδιάσει και συντονίσει εργαστήρια αυτοσχεδιασμού και συνεργατικής διακαλλιτεχνικής σύνθεσης στο Λονδίνο (Drum Workks), στην Παλαιστίνη (Beit AlMusica) στην Αργεντινή (La Sonora), καθώς και στο Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού, στον ΟΚΑΝΑ, στο Women for Refugee Women, στη Melissa Network for Migrant Women, σε σχολεία και σε ξενώνες, σε κοινωνικούς χώρους και χώρους υγείας. Μένει στην Κυψέλη και της αρέσει να φτιάχνει ήχους με ανθρώπους από διαφορετικές πορείες και διαφορετικά μέρη.

Πρώτο μπάσο κλαρινέτο της Εθνικής Ορχήστρας της Γαλλίας για 10 χρόνια, o Renaud Guy-Rousseau (aka 132 Hertz) μοιράζεται ανάμεσα στην κλασική μουσική για ορχήστρα, τη διδασκαλία (στο Βασιλικό Ωδείο της Αμβέρσας) και τη μουσική αναζήτηση με το σχήμα Les Dissonances και το Ensemble σύγχρονης μουσικής TM+. Είναι μέλος πολλών συνόλων μουσικής δωματίου, μεταξύ των οποίων το τρίο Cocteau. Ασχολείται με πληθώρα σχέδια που κυμαίνονται από μπαρόκ μουσική με τους Gli incogniti μέχρι τζαζ πειράματα, ambient electronics και διεπιστημονικά έργα (με την ομάδα του Maât και το σύνολο Design Default). Ζει μεταξύ Αθήνας και Παρισιού, αναπτύσσοντας συνεργασίες με καλλιτέχνες της εκάστοτε τοπικής σκηνής.

Το Echo Canyon είναι το project του sound artist, παραγωγού και sound designer Δημήτρη Πατσαρού: αφηρημένες χορευτικές δομές, πολυρυθμικά ξόρκια, ηχογραφήσεις πεδίου και ηχοτοπία θορύβου πάνω σε μια διαλυόμενη και αβέβαιη πίστα. O Δημήτρης Πατσαρός είναι επίσης μέλος των Kooba Tercu.

www.echocanyon.bandcamp.com

Φωτογραφία: Renaud Guy-Rousseau

Αποτελούμενη από τον Αλέξανδρο Δανδουλάκη (κιθάρα), τον Γρηγόρη Θεοδωρίδη (κοντραμπάσο), τον Μιχάλη Καταχανά (βιόλα), τον Δημήτρη Κλωνή (τύμπανα) και τη Ναταλία Μαντά (live visuals), η ομάδα επιχειρεί, μέσα από τον χαρακτήρα του Σαμεμπίτο*, να επαναφέρει στη ζωή το έργο του Λευκάδιου Χερν, σπουδαίου συγγραφέα ιρλανδοελληνικής καταγωγής που έλαβε την ιαπωνική υπηκοότητα το 1896.

Μισό άνθρωπος – μισό καρχαρίας, το Σαμεμπίτο εξορίζεται στη στεριά, αναγκάζεται να ζει δίπλα στους ανθρώπους, αποδρά από το διήγημα και ξεκινά ένα ταξίδι ζωής για να ανακαλύψει το έργο του δημιουργού του. Σε μια εποχή όπου η συμπερίληψη είναι επιτακτική ανάγκη, μεταμορφώνεται σε σύμβολο της διαφορετικότητας.

Μέσα από αυτές τις δύο μουσικο-εικαστικές παραστάσεις, η ομάδα χαρτογραφεί τη ζωή του Λευκάδιου Χερν και μας εισάγει στο πολυπολιτισμικό του έργο.

Το οπτικοακουστικό υλικό των παραστάσεων θα ταξιδέψει στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα, στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Μέσα από πρακτικές ελεύθερης έκφρασης και αυτοσχεδιασμού και σε συνεργασία με τις δασκάλες και τους δασκάλους της μουσικής και των εικαστικών, τα παιδιά θα εισαχθούν έτσι στη ζωή και το έργο του Λευκάδιου Χερν.

* Λευκάδιος Χερν, Η Ευγνωμοσύνη του Σαμεμπίτο, διήγημα από τη συλλογή “Το αγόρι που ζωγράφιζε γάτες και άλλες ιστορίες” (2022, Εκδόσεις Εστία).

Συντελεστές:

Επιμέλεια παραστάσεων: Ραλλού Αβραμίδου

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Δανδουλάκης (κιθάρα), Γρηγόρης Θεοδωρίδης (κοντραμπάσο), Μιχάλης Καταχανάς (βιόλα), Δημήτρης Κλωνής (τύμπανα), Ναταλία Μαντά (live visuals)

Σχεδιασμός αφίσας: Παναγιώτης Ανδριανός

Παραγωγή: Κρατήρας

Εκτέλεση Παραγωγής: Διαδρομές Πολιτισμού

Επικοινωνία: connectiva

Υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων της Πρεσβείας της Ιαπωνίας για το 2024: Έτος Πολιτισμού και Τουρισμού μεταξύ Ιαπωνίας και Ελλάδας.

Ο χώρος δε διαθέτει ράμπα για αναπηρικά αμαξίδια.

Τρεις διαφορετικές καλλιτεχνικές εκφάνσεις της αθηναϊκής πειραματικής σκηνής, από τα modular synth του Ghone στον πολυδιάστατο ήχο του KOSTADIS και στο αποδομημένο παίξιμο του κιθαρίστα Γιάννη Αράπη.

Με αφορμή το live στο ΚΕΤ, ο Ghone συμπράττει με τον Larry Kagel.

Ο Ghone (Γιάννης Κοντανδρεόπουλος) ασχολείται από το 2011 με την ηλεκτροακουστική μουσική, τα drones της ασιατικής παράδοσης, το field recording, τα προετοιμασμένα όργανα, τα modular synthesizers και τον καθαρό θόρυβο, χωρίς συγκεκριμένες στυλιστικές εμμονές ή συγκεκριμένα όρια. Έχει περιοδεύσει ή συνεργαστεί με τις / τους Nadja, Rita Mosss, Friki Crux, Πάνο Προφήτη, Δέσποινα Χαριτωνίδη, This Darkness Of Mine. Έχει πάρει μέρος στο Ametric Festival στα Χανιά το 2022, που φιλοξένησε την ίδια χρονιά τους Pan American και τον Rashad Becker. Έχει συνεργαστεί με διάφορα labels (Coherent States, Submersion Records, Catch The Soap και Somehow Ecstatic). Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς του είναι προϊόν αυτοέκδοσης με ψηφιακή μορφή και περιορισμένη χειροποίητη συσκευασία. Είναι ιδρυτικό μέλος του ορχηστρικού post/prog rock σχήματος Afformance. Άρχισε να εξερευνά τον θόρυβο το 2005 με το σχήμα M5x6 και στη συνέχεια με τα σχήματα Yassa και Holt. Με το όνομα Catch The Soap Productions, ασχολείται από το 2007 με την παραγωγή συναυλιών και με τον σχεδιασμό αφισών, εξωφύλλων και ρουχισμού.

www.ghone.bandcamp.com

Συνθέτης, παραγωγός και αυτοδίδακτος πολυοργανίστας, ο KOSTADIS χρησιμοποιεί την κιθάρα ως βασικό όργανο για ηχητικό σχεδιασμό, αυτοσχεδιαστικά σόλο, ηλεκτροακουστικά workouts και πνευματική απόδραση. Έχει μοιραστεί τη σκηνή με πλήθος μουσικών και σχημάτων (Robert Aiki Aubrey Lowe, Son Lux, Father Murphy, Id M Theft Able, Turbo Teeth, Πάνο Αλεξιάδη, Bill Anagnos…). Είναι ενεργό μέλος των σχημάτων Sclavos, Wham Jah και Lost Bodies. Πέρα από τις συμμετοχές του σε άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών (Acid Baby Jesus, In Trance 95…), έχει κυκλοφορήσει πέντε προσωπικούς δίσκους: “UNLEASH” (Phase! Records), “SLUMBER”, “FRAGMENTS” (Sweetohm Recordings), “Holy Cactus” και “Emerald” (Orila).

www.kostadis.bandcamp.com/album/emerald

Ο κιθαρίστας Γιάννης Αράπης παίζει, συνθέτει και αυτοσχεδιάζει πειραματική ροκ και τζαζ μουσική, δημιουργώντας ένα είδος μελωδικού χάους και συνεισφέροντας έτσι στην καθιέρωση της ηλεκτρικής κιθάρας ως μελωδική φωνή της avant-garde μουσικής. Ανάμεσα στις κύριές του επιρροές βρίσκονται ο Μπέλα Μπάρτοκ, ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς και οι πρώτοι free jazz σαξοφωνίστες.

 Έχει παίξει και ηχογραφήσει με τις / τους Noël Akchoté, Mats Gustafsson, Eva Lindal, Johan Berthling.

 Συμμετέχει σήμερα στα σχήματα Vasilaraps, Ramdat και Mammock.

www.giannisarapis.bandcamp.com/music

Μέσα σε 12 χρόνια, το ΚΕΤ έγινε ένας τόπος αναφοράς της πειραματικής και αυτοσχεδιαστικής μουσικής κοινότητας στην Ελλάδα, αλλά και πέρα από αυτήν, χάρη στις καλλιτέχνιδες και τους καλλιτέχνες που αγάπησαν και εμπιστεύτηκαν τον χώρο από τα πρώτα του βήματα.

Για να γιορτάσουμε τη 12η μας χρονιά, προτείναμε στον Γιάννη Αναστασάκη και στη Ναταλία Μαντά να οργανώσουν μια ειδική εκδοχή του οπτικοακουστικού θεσμού που επιμελούνται στο ΚΕΤ εδώ και 10 χρόνια. Πέρα από τον Γιάννη (στην κιθάρα, τα analog synths και τα live electronics) και τη Ναταλία (στα digital & analog visuals), το τρίτο “Sound Of Color” της φετινής σεζόν θα φιλοξενήσει τον Fausto Sierakowski (σαξόφωνο), τον Θοδωρή Ζιάρκα (κοντραμπάσο), τον Dave De Rose (τύμπανα), τον Πέτρο Κολοτούρο (visuals) και τη Μαρίσσα Μπίλη (φωνή) για ένα αυτοσχεδιαστικό, groovy και γιορτινό σετ γενεθλίων.

Ο Fausto Sierakowski γεννήθηκε στο Παρίσι και μεγάλωσε στη Ρώμη. Το 2009, απέκτησε δίπλωμα στο κλασικό σαξόφωνο (Conservatorio di Santa Cecilia) και, το 2012, έναν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών με αντικείμενο τον σύγχρονο αυτοσχεδιασμό (New England Conservatory). Κατά την παραμονή του στην Αμερική και μέχρι την επιστροφή του στην Ευρώπη, έδωσε συναυλίες και πραγματοποίησε ηχογραφήσεις με μουσικούς όπως οι Matt Moran, Anthony Coleman, Joe Morris, Matt Darriau, Satoshi Takeshi, Hayden Chisholm και Axel Dörner. Το 2016, μετακόμισε στην Ελλάδα. Από τότε, συμμετέχει στα μουσικά σύνολα του Ευγένιου Βούλγαρη, του Γιάννη Διονυσίου, αλλά και στα συγκροτήματα Fausto Sierakowski Trio και People of the wind.

Συνιδρυτής του σχήματος Valia Calda, ο κοντραμπασίστας και συνθέτης Θοδωρής Ζιάρκας δραστηριοποιείται μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας, Συνεργάζεται με διεθνή σχήματα και καταξιωμένους καλλιτέχνες στον χώρο της τζαζ, της αυτοσχεδιαστικής και της παραδοσιακής μουσικής (Nancy Mounir, Tom Sochas, Βανέσσα Κουρτέση, London Improvisers Orchestra, Okay Temiz, Yazz Ahmed, Anna Homler, Steve Beresford, Σαβίνα Γιαννάτου, Electric Litany, Τάσος Στάμου, Adam Bohman, Yuko Kaseki).

Κρουστός, μπασίστας και πολυοργανίστας, ο Dave De Rose είναι πρώην ή νυν συνεργάτης των Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré ή Mark Ronson και μέλος των σχημάτων Electric Jalaba και Rave At Your Fictional Borders. Η δισκογραφική του εταιρεία, DDR Records, αριθμεί 25 ανεξάρτητες κυκλοφορίες ambient, funk, ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, τζαζ ή ηλεκτροακουστικής techno. Ο Dave είναι επίσης ο δημιουργός του σχεδίου Agile Experiments που κυκλοφόρησε 11 άλμπουμ μέσα σε 5 χρόνια και τράβηξε το ενδιαφέρον του εμβληματικού προγράμματος “Sound Archive” της Βρετανικής Βιβλιοθήκης: προσαρτήθηκε στον κατάλογο του θεσμού ως μέρος της ηχητικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.

Ο οπτικοακουστικός καλλιτέχνης Πέτρος Κολοτούρος ερευνά μέσω του έργου του τις αισθητηριακές δυνατότητες του συνδυασμού εικόνας και ήχου. Έχει σκηνοθετήσει μουσικά video-clips, video-dance και video art καθώς και προβολές (projections) για μουσικές συναυλίες. Ντοκιμαντέρ που έχει σκηνοθετήσει ή έχει αναλάβει τη διεύθυνση φωτογραφίας έχουν βραβευτεί σε διεθνή φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι ντράμερ σε δυο ενεργά μουσικά σχήματα και απόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος «Πολιτισμός και παραγωγή ταινιών ντοκιμαντέρ» του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. Τόσο στη μουσική όσο και στον κινηματογράφο εφαρμόζει και εξερευνά τη συνθήκη του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού.

Η vocal artist και μουσικός Μαρίσσα Μπίλη έχει σπουδάσει κλασικό τραγούδι με τη Maria Erlacher Forster στο Konservatorium Innsbruck (Αυστρία) και προχωρημένα θεωρητικά μαθήματα μουσικής στην Αθήνα. Ως κλασική τραγουδίστρια, έχει εργαστεί ως σολίστ και καλλιτέχνης φωνητικών συνόλων σε πολυάριθμες παραστάσεις, στην Ελλάδα και την Αυστρία. Τα τελευταία χρόνια, εξερευνά τη μουσική μέσα από στιγμιαίες συνθέσεις. Χρησιμοποιεί εκτεταμένες φωνητικές τεχνικές και αυτοσχεδιαστική φωνητική μουσική στο πλαίσιο διεπιστημονικών παραστάσεων, γεγονός που την έχει οδηγήσει στη συνεργασία με πολλούς καλλιτέχνες από διαφορετικούς τομείς της αθηναϊκής καλλιτεχνικής σκηνής.

Η εικαστική καλλιτέχνιδα Ναταλία Μαντά ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2011 – 2017), όπου ολοκλήρωσε και το μεταπτυχιακό της στις Καλές Τέχνες. Η μνήμη, ο χρόνος και ο μύθος είναι έννοιες στο επίκεντρο της εικαστικής της δημιουργίας. Χρησιμοποιεί διαφορετικά υλικά (μέταλλο, πηλό, φωτοευαίσθητα χημικά και προβολές βίντεο). Συνεργάζεται με εικαστικούς, μουσικούς, καλλιτέχνες του θεάτρου ή της περφόρμανς. Το έργο της έχει εκτεθεί διεθνώς σε διάφορες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Την περίοδο 2017-2020, δίδαξε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. Της έχει απονεμηθεί η καλλιτεχνική υποτροφία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος από το ARTWORKS (2022).

www.nataliamanta.com

Ο Γιάννης Αναστασάκης (γεν. 1984) θεωρείται ένας από τους πιο ξεχωριστούς κιθαρίστες και μουσικούς της ελληνικής αυτοσχεδιαστικής σκηνής. Γνωστός για τη μοναδική προσέγγισή του στα εφέ και για το ατμοσφαιρικό του παίξιμο, έχει δημιουργήσει έναν προσωπικό ήχο που συνδυάζει ambient και ψυχεδέλεια, ισορροπώντας ανάμεσα στη μελωδία και τον θόρυβο και συχνά ξεπερνώντας τα «επιτρεπτά» όρια. Είναι ιδρυτής της JAM pedals, μιας εταιρείας που κατασκευάζει χειροποίητα πετάλια, τα οποία χρησιμοποιούνται από κορυφαίους μουσικούς (Bill Frisell, John Scofield, Daniel Lanois, John Medeski, Nile Rodgers, Lee Ranaldo κ.ά.). Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες της ελληνικής και διεθνούς μουσικής σκηνής, όπως οι Arve Henriksen, Eivind Aarset, Christian Fennesz, Giuseppe Doronzo, Σαβίνα Γιαννάτου, Haig Yazdjian, Θοδωρής Ρέλλος, Μιχάλης Σιγανίδης, Φλώρος Φλωρίδης, Λένα Πλάτωνος, Σπύρος Πολυχρονόπουλος, Διονύσης Σαββόπουλος, Χάρης Λαμπράκης και άλλοι. Επιπλέον, έχει συνεισφέρει μουσικά σε θεατρικά και χορογραφικά έργα, συνεργαζόμενος με τον Θοδωρή Αμπαζή, την Ανδρονίκη Μαραθάκη και την ομάδα La Coja Danca. Αναπτύσσει το οπτικο-ακουστικό project “Sound of Color” με τη γλύπτρια Ναταλία Μαντά στα live visuals.

www.jannisanastasakis.com

Ο πολύπλευρος sound artist Dave De Rose (Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré, Mark Ronson…) δημιούργησε την προηγούμενη σεζόν στο ΚΕΤ έναν μηνιαίο κύκλο ζωντανών εμφανίσεων που αγκαλιάστηκε από τις καλλιτεχνικές κοινότητες της πόλης και το κοινό του χώρου.

Για τη δεύτερη βραδιά της σεζόν αυτής, συμπράττει με τον Julyen Hamilton, τη Μαρία Πίσιου και τη Δήμητρα Κουστερίδου.

Julyen Hamilton: χορός, κίνηση

Μαρία Πίσιου: χορός, κίνηση

Δήμητρα Κουστερίδου: ηλεκτρονικά

Dave De Rose: μπάσο, fx

Ο Julyen Hamilton είναι χορευτής, χορογράφος, δάσκαλος, συγγραφέας και μουσικός. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αγγλία, εκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο τη δεκαετία του 1970, μια εποχή ριζοσπαστικών πειραματισμών, και από τότε είναι εκπρόσωπος καινοτόμων πρακτικών. Η δουλειά του είναι κυρίως αυτοσχεδιαστική: συνθέτει επιτόπου έργα χορού καθώς και κείμενα που συχνά τα συνοδεύουν, συνδυάζοντας τη μακροχρόνια συγγραφική του πρακτική με τις δεξιότητές του στο χορό. Από τη δεκαετία του ’80, παίζει σε στενή συνεργασία με πολλούς μουσικούς από όλη την Ευρώπη (Barre Phillips, Fred Frith, Tristan Honsinger, Michael Moore…). Έχει πραγματοποιήσει πάνω από 100 σόλο performances, καθώς και πολυάριθμες συνεργασίες με χορευτές, μουσικούς και θεατρικούς καλλιτέχνες.

Εγκατεστημένη στο Άμστερνταμ, η Μαρία Πίσιου είναι performer, χορογράφος και ερευνήτρια. Η καλλιτεχνική της έρευνα βασίζεται στην προσέγγιση του σώματος ως ζωντανού/ρευστού αρχείου, στη χρήση χορογραφικών οδηγιών και στις πρακτικές της άμεσης σύνθεσης. Έχει παρουσιάσει έργα στο Stedelijk Museum, στο BUDA Art Centre (BE), στο 4bid Gallery (NL), στο MUDA kunsecundair (ΒΕ), στο CODEdans (BE), στο Athens Video Dance Festival (GR). Έχει συνεργαστεί με τις / τους Julyen Hamilton, Marina Abramovic, Helena Byström & Anna Källblad, Φένια Κωτσοπούλου, daz disley, Iris Woutera, Ελεονόρα Σιαράβα, VestAndPage, Σάκη Παπαδημητρίου, Αgency of Noise, κ.ά.

Η συνθέτρια, ερευνήτρια και sound artist Δήμητρα Κουστερίδου ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Εξερευνά απτικές και ηχητικές πτυχές μέσω site-specific installations και performances, με αφετηρία τον αυτοσχεδιασμό. Μέσα από διεπιστημονικές μορφές που περιλαμβάνουν εφήμερες καταστάσεις και θραύσματα αντικειμένων, δημιουργεί έναν χώρο για έρευνα. Τον τελευταίο καιρό, εργάζεται πάνω σε αυτοσχέδιες ηχητικές συνθέσεις με χειροποίητα όργανα (διαδραστικά ηχητικά κυκλώματα).

Κρουστός, μπασίστας και πολυοργανίστας, ο Dave De Rose είναι πρώην ή νυν συνεργάτης των Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré ή Mark Ronson και μέλος των σχημάτων Electric Jalaba και Rave At Your Fictional Borders. Η δισκογραφική του εταιρεία, DDR Records, αριθμεί 25 ανεξάρτητες κυκλοφορίες ambient, funk, ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, τζαζ ή ηλεκτροακουστικής techno. Ο Dave είναι επίσης ο δημιουργός του σχεδίου Agile Experiments που κυκλοφόρησε 11 άλμπουμ μέσα σε 5 χρόνια και τράβηξε το ενδιαφέρον του εμβληματικού προγράμματος “Sound Archive” της Βρετανικής Βιβλιοθήκης: προσαρτήθηκε στον κατάλογο του θεσμού ως μέρος της ηχητικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.

www.davederosemusic.com

Μετά από μια πρώτη sold out συναυλία, το μουσικό σύνολο SIBiLIMA επιστρέφει στο ΚΕΤ για να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με πρωταγωνιστές την κρητική λύρα και το κλασικό κουαρτέτο εγχόρδων. Μέσα από πρωτότυπες συνθέσεις και στοιχεία αυτοσχεδιασμού, η προσέγγιση του συνόλου ισορροπεί ανάμεσα σε δυτικοευρωπαϊκές και ανατολίτικες επιρροές, δημιουργώντας ένα πρωτότυπο ηχητικό τοπίο.

Οι SIBiLIMA ερμηνεύουν τρία νέα έργα: τα “String Quartet+Cretan Lyra” και “Cretan Lyra” του Αμερικανού συνθέτη Coleman Zurkowski και το “ORFURO” του Γιώργου Ταμιωλάκη. Με τις αντιθέσεις και τις συνδέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στο παραδοσιακό και το σύγχρονο, μέσα από τη δυναμική των διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων, η συναυλία στο ΚΕΤ υπόσχεται εκπλήξεις.

Συντελεστές:

Λευτέρης Ανδριώτης – κρητική λύρα

Χαράλαμπος Καρασαββίδης – βιολί

Καλλιόπη Μητροπούλου – βιολί

Στέλιος Παπαναστάσης – βιόλα, καλλιτεχνική επιμέλεια

Γιώργος Ταμιωλάκης – βιολοντσέλο & σύνθεση

Coleman Zurkowski – σύνθεση

Ο Αμερικανός συνθέτης Coleman Zurkowski πήρε πτυχίο μουσικής σύνθεσης από το Πανεπιστήμιο DePaul (2012) και μεταπτυχιακό στη μουσική σύνθεση από το California Institute of the Arts. Το 2015, έγινε μόνιμος συνθέτης του Syros Sound Meetings. Το 2017, διοργάνωσε μια διεθνή περιοδεία για να παρουσιάσει το άλμπουμ του, “ZERO”, το οποίο κυκλοφόρησε αργότερα από την Dangerbird Records. Το 2019, κυκλοφόρησε το επόμενό του άλμπουμ, “INSTRUMENTAL”. Ακολούθησε μια αμερικανική περιοδεία. Το 2022, κυκλοφόρησε το “Music for No One”, το οποίο περιόδευσε διεθνώς με εμφανίσεις στην Αθήνα (ΚΕΤ), το Ρίο ντε Τζανέιρο, το Μπουένος Άιρες, το Μεξικό, τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Λος Άντζελες, το Κλίβελαντ και τη Μινεάπολη. Ζει και εργάζεται σήμερα στη Νέα Υόρκη, συνθέτοντας μουσική για κινηματογράφο, τηλεόραση, διαφημίσεις, podcasts και θέατρο, και παρουσιάζοντας τη δική του μουσική.

www.colemanzurkowski.com

Ο τσελίστας και συνθέτης Γιώργος Ταμιωλάκης γεννήθηκε στην Κρήτη το 1986. Απόφοιτος του Μουσικού Λυκείου Παλλήνης, του Εθνικού Ωδείου Χαλανδρίου και της Μουσικής Ακαδημίας “Fryderyk Chopin” της Βαρσοβίας, απέσπασε το 1ο Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εγχόρδων της Χ.Ο.Ν (2010). Έχει πάρει μέρος σε σεμινάρια μουσικής ερμηνείας με τον Julius Berger και τον Umberto Clerici, μουσικής σύνθεσης με τους Rafal Janiak, Aleksander Kosciow και Mηνά Μπορμπουδάκη. Έχει εμφανιστεί ως σολίστ με συνοδεία της Κ.Ο.Α. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2011). Έχει συνεργαστεί ως συνθέτης, σχεδιαστής ήχου και ερμηνευτής με σχήματα όλων των ειδών μουσικής, καθώς και με ομάδες θεάτρου και σύγχρονου χορού, σε ζωντανές εμφανίσεις και έργα video art. Οι συνθέσεις του χαρακτηρίζονται από μελωδικές και γεωμετρικές δομές, συχνά επηρεασμένες από στοιχεία φολκλόρ.

Η μουσική ομάδα SIBiLIMA (Συμπίλημα) αποτελεί ένα είδος μωσαϊκού από διαφορετικές ηχητικές υφές. Συνεργάστηκε το 2021 με την Εθνική Λυρική Σκηνή, δημιουργώντας δύο ταινίες μικρού μήκους: το ‘Bridget Planets’, σε μουσική σύνθεση του Γιώργου Ταμιωλάκη και σκηνοθεσία της Μαργαρίτας Γερογιάννη, και το ‘Getaway’ σε σκηνοθεσία του Παντελή Μάκκα. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, έλαβε μέρος στην παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής “Περιηγητικά” σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Χατζή και πρωτότυπη σύνθεση του Γιώργου Ταμιωλάκη, σε συνεργασία με τις ηθοποιούς Σοφία Παππά και Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, στο πλαίσιο των δράσεων “Η Επανάσταση με τα μάτια των άλλων”. Το καλοκαίρι του 2022, η ομάδα συνέπραξε με τη Σοφία Χιλλ, σε μια σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Χατζή, στο Αρχαίο Θέατρο των Δελφών, με αφορμή την παράσταση ‘EKAVI STRINGS’. Το 2022 και το 2023, παρουσίασε τρεις κλασσικές ταινίες του βωβού κινηματογράφου σε πρωτότυπη μουσική: το ‘Θωρηκτό Ποτέμκιν’, τα ‘Φώτα της Πόλης’ και το ‘Εργαστήρι του Δόκτωρος Καλιγκάρι’. Η ομάδα έχει ηχογραφήσει και παρουσιάσει μουσική νέων Ελλήνων και ξένων συνθετών, με πιο πρόσφατη την ηχογράφηση έργων του Χρήστου Ξενάκη. Η τελευταία της εμφάνιση ήταν τον Δεκέμβριο του 2023 στο Ρομάντσο σε μια σύμπραξη με τον sound artist Jeph Vanger.

www.instagram.com/sibilima

www.facebook.com/SIBiLIMA

Μια ζωντανή και αυθόρμητη συνομιλία με τον φυσικό κόσμο… Ηχοτοπία, κελαηδίσματα, κρωξίματα, η φωνή του αέρα και του νερού σε συνομιλία με την ανθρώπινη δημιουργικότητα.

Το τρίο Birdology αποτελείται από τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη (τύμπανα), την Αγάπη Ζάρδα (live electronics) και τον Ανδρέα Παπαγιαννακόπουλο (κιθάρα, fx). Βασίζεται στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και επεξεργάζεται ηχογραφήσεις από κελαηδίσματα πουλιών, θροΐσματα φύλλων, ήχους νερού και άλλων φυσικών στοιχείων για να δημιουργήσει μια εμπειρία όπου ο φυσικός και ο τεχνητός ήχος συναντιούνται.

Ο Νίκος Σιδηροκαστρίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε με τον Νίκο Κοραντζινό στη σχολή κρουστών του Ωδείου Αθηνών, θεωρία μουσικής και αντίστιξη με τον Βαγγέλη Κόκκορη και ντραμς με τον Γιάννη Φλώρο. Συμμετέχει στην αυτοσχεδιαστική σκηνή της Ελλάδας τα τελευταία 40 χρόνια και έχει συνεργασίες με διεθνείς και τοπικούς καταξιωμένους μουσικούς.

Ο Ανδρέας Παπαγιαννακόπουλος είναι απόφοιτος του κονσερβατόριου της Ουτρέχτης (με ειδίκευση στην jazz κιθάρα και τη μουσική εκπαίδευση) και απόφοιτος του Τμήματος θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Διατηρεί τη δική του σχολή μουσικής τζαζ στην Αθήνα και είναι ενεργό μέλος της ελληνικής τζαζ σκηνής, συνθέτοντας, ηχογραφώντας, ως sideman αλλά και με το προσωπικό του project “leoforio”.

www.andreaspapagiannakopoulos.com

Η Αγάπη Ζάρδα είναι απόφοιτος του τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (ΕΚΠΑ) με ειδίκευση στην «Ορχηστική Τέχνη» (Δημιουργικός χορός) και του Παιδαγωγικού Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης (ΠΘ) με ερευνητικό ενδιαφέρον τη Δημιουργική Μουσική Παιδαγωγική και τις Τεχνολογίες Ήχου. Αποφοίτησε από το ΔΜΠΣ «Τέχνες και Τεχνολογίες του Ήχου» του τμήματος Μουσικών Σπουδών και Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Εστιάζει στην Ηλεκτροακουστική Σύνθεση, στην κατασκευή Ηχητικών Εγκαταστάσεων, στη Μουσική με Κώδικα καθώς και στην πρακτική του Ελεύθερου Αυτοσχεδιασμού. Από το 2023 είναι μέλος του Ελληνικού Συνδέσμου Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής (ΕΣΣΗΜ).

H Σαβίνα Γιαννάτου (φωνή), ο Γιώργος Κοκκινάρης (κοντραμπάσο), ο Αλέξης Πορφυριάδης (πιάνο), ο Joe Tornabene (βαρύτονο σαξόφωνο) και ο Στέφανος Χυτήρης (ντραμς, κρουστά) συναντιούνται για δύο σετ ελεύθερου αυτοσχεδιασμού.

Η Σαβίνα Γιαννάτου μελέτησε τραγούδι με τη Γωγώ Γεωργιλοπούλου και – στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Φωνητικής Τέχνης – με τον Σπύρο Σακκά. Αποφοίτησε από το τμημα PCS του Guildhall School of Music and Drama στο Λονδίνο με υποτροφία του «Μουσηγέτη». Ξεκίνησε την επαγγελματική της σταδιοδρομία τραγουδώντας στην εκπομπή του Γ΄ Προγράμματος της ΕΡΤ, «Εδώ Λιλιπούπολη», σε συνεργασία με τη Λένα Πλάτωνος (1978-81). Έχει συνεργαστεί με πολλούς Έλληνες συνθέτες. Από το 1994, με το συγκρότημα Primavera en Salonico, ερμηνεύει τραγούδια από τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Από το 1992 ασχολείται με τον ελεύθερο φωνητικό αυτοσχεδιασμό στον χώρο της free jazz.Έχει συνθέσει μουσική για το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας και το Θέατρο του Νέου Κόσμου. Μέρος της συνεργασίας της με το θέατρο είναι επίσης και η διδασκαλία ελεύθερου φωνητικού αυτοσχεδιασμού. Η δισκογραφία της περιλαμβάνει γύρω στους τριάντα δίσκους (ΛΥΡΑ, ECM) με συνθέσεις Ελλήνων και ξένων συνθετών, παραδοσιακά τραγούδια από διάφορες χώρες, ελεύθερους αυτοσχεδιασμούς και δικά της τραγούδια.

Ο κοντραμπασίστας Γιώργος Κοκκινάρης συνθέτει, αυτοσχεδιάζει και συνεργάζεται με ανθρώπους από τους τομείς της σύνθεσης, των εικαστικών, της ποίησης, του χορού. Η τέχνη του βασίζεται στη σωματικοποίηση της μουσικής μέσω της φωνής και της κίνησης και στη χρήση νέων τεχνολογιών. Δίνει συναυλίες στο εξωτερικό και διοργανώνει σεμινάρια για τον αυτοσχεδιασμό. Είναι μέρος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού “NewMusic.gr” που στοχεύει στην ενίσχυση της τοπικής μουσικής κοινότητας. Είναι μέλος του σχήματος σύγχρονης μουσικής àktapha.

Ο Αλέξης Πορφυριάδης είναι συνθέτης, και πιανίστας/αυτοσχεδιαστής. Σπούδασε σύνθεση στο Πανεπιστήμιο Bath-Spa/Αγγλία (PhD) και στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών του Graz/Αυστρία (Magister και Postgraduate).Ανάμεσα στα βραβεία που του έχουν απονεμηθεί συγκαταλέγονται το Πρώτο Βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης Franco Evangelisti 2020 Ρώμη/Ιταλία και το Τρίτο Βραβείο στο Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης Molinari Quartet Competition Μόντρεαλ/Καναδάς (2004/05). Συνθέσεις του έχουν παρουσιαστεί σε Ευρώπη, Η.Π.Α., Μεξικό και Καναδά. Ασχολείται με τον αυτοσχεδιασμό από το 2005. Διδάσκει αυτοσχεδιασμό, πειραματική μουσική και μη συμβατικές παραστατικές τέχνες στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Είναι μέλος των σχημάτων 6daEXIt Improvisation Ensemble (Θεσσαλονίκη) και WHI ensemble (Αθήνα).

Ο Joe Tornabene είναι βραβευμένος διεθνής μουσικός/πολυμέσων, ηθοποιός σε θέατρο και κινηματογράφο, σχεδιαστής ήχου, συνθέτης, αυτοσχεδιαστής και ηχοθεραπευτής. Έχει διδάξει σε πειραματικά εργαστήρια που αφορούν τις σχέσεις της παράστασης, της σωματικής ενσάρκωσης, της κίνησης, της φωνής, του ήχου, της μουσικής και της αυθόρμητης δημιουργίας σε έντεκα χώρες.

Ο Στέφανος Χυτήρης είναι ντράμερ και αυτοσχεδιαστής από την Αθήνα. Έχει δουλέψει σε ένα ευρύ φάσμα έργων από την avant-garde jazz μέχρι τη σύγχρονη κλασική μουσική. Διατηρώντας την ισορροπία μεταξύ παράδοσης και μοντερνισμού στα ντραμς και τα κύμβαλα, τα έργα του λειτουργούν ως ελεύθερη βάση για τους μουσικούς, για να εξερευνήσουν και να αλληλεπιδράσουν με το προσωπικό και το συλλογικό ασυνείδητο με στόχο να φτάσουν σε μια καθαρτική εμπειρία.

Το ντουέτο KOHMA αποτελείται από τον Γιώργο Μιζήθρα (MIZI) στα ηλεκτρονικά και τον Γιώργο Κοκκινάρη στο κοντραμπάσο. Δραστηριοποιείται στην Αθήνα από το 2017 και έχει κυκλοφορήσει μια ζωντανή ηχογράφηση σε κασέτα, το KOHMA live at chimeres.space (2018). Εστιάζοντας στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, το σχήμα συνδυάζει τον ακουστικό ήχο με ηλεκτρονικές υφές, συνθέτοντας έργα που κινούνται ανάμεσα στη noise, τη spectral και τη musique concrète. Μετά από μια περίοδο παύσης, το ντουέτο επιστρέφει για μια σπάνια εμφάνιση στο ΚΕΤ. Τη βραδιά ανοίγει ο κιθαρίστας Ορέστης Τσεκούρας με ένα σόλο σετ.

www.kohma.bandcamp.com/album/kohma-live-at-chimeres-space

Ο μουσικός και δημιουργικός προγραμματιστής Γιώργος Μιζήθρας (MIZI) δραστηριοποιείται ως συνθέτης και εκτελεστής στην ακουσματική μουσική, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, τη ζωντανή ηλεκτρονική μουσική, τη μουσική για το θέατρο και τις οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις. Η καλλιτεχνική του έρευνα επικεντρώνεται στην αρχαιολογία των μέσων και στη δημιουργική ανασύνθεση παλιών συσκευών, μετατρέποντάς τες σε σύγχρονα εργαλεία έκφρασης. Είναι μέλος του συνόλου Trigger Happy, συνιδρυτής της κολεκτίβας ΚΕ.Δι.Μου.Ρα και επιμελητής του διαδικτυακού ραδιοσταθμού loskop.radio. Στη δισκογραφία του περιλαμβάνονται τα άλμπουμ Music Behind Music (2022) και Watch Paint Dry (2023).

www.mizi.media

Ο κοντραμπασίστας Γιώργος Κοκκινάρης δραστηριοποιείται ως συνθέτης, αυτοσχεδιαστής και συνεργάτης σε έργα που γεφυρώνουν τη μουσική με τις εικαστικές τέχνες, την ποίηση και τον χορό. Η καλλιτεχνική του πρακτική εστιάζει στη σωματικοποίηση του ήχου, αξιοποιώντας τη φωνή, την κίνηση και τις δυνατότητες που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες. Εμφανίζεται σε συναυλίες διεθνώς και οργανώνει εργαστήρια αφιερωμένα στον αυτοσχεδιασμό. Συμμετέχει στη συντακτική ομάδα του περιοδικού NewMusic.gr, το οποίο προωθεί τη δικτύωση και την ενδυνάμωση της τοπικής μουσικής κοινότητας. Παράλληλα, είναι μέλος του συνόλου σύγχρονης μουσικής àktapha.

www.kokkinaris.com

Ο μουσικός και κιθαρίστας Ορέστης Τσεκούρας επικεντρώνει το καλλιτεχνικό του έργο στη σύγχρονη μουσική και τον αυτοσχεδιασμό. Η παρούσα δημιουργική του έρευνα εξερευνά τον ηχητικό διάλογο μεταξύ ηλεκτρονικών και οργανικών στοιχείων, αναζητώντας τις υφές και τις δυναμικές που αναδύονται στα όρια αυτών των δύο κόσμων. Είναι μέλος του συνόλου σύγχρονης μουσικής àktapha και διδάσκει στο μουσικό εργαστήρι Ικαρίας, συμβάλλοντας στη διάδοση της μουσικής παιδείας και πρακτικής.

Ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος (Spyweirdos) παρουσιάζει ένα ανέκδοτο έργo που πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο του 2025 από την αυστραλιανή δισκογραφική Room40. Το περίφημο αυτό label αριθμεί σημαντικές κυκλοφορίες από τους Keiji Haino, William Hooker & Phill Niblock, Ken Ikeda, Chris Abrahams, David Toop, Norman Westberg, Chihei Hatakeyama, Janek Schaefer, John Chantler, David Shea, Ross Manning, Tim Hecker, όπως και από τον ιδρυτή του, Lawrence English, και δημοσίευσε πρόσφατα το πρωτότυπο άλμπουμ και διαδραστικό μουσικό κουτί του Σπύρου Πολυχρονόπουλου και του Γιάννη Αναστασάκη με τίτλο “Nyfida”.

Όπως και στις προηγούμενες δύο σόλο εμφανίσεις του Πολυχρονόπουλου στο ΚΕΤ, το κοινό λαμβάνει στην είσοδο μαύρες μάσκες που του επιτρέπουν να παρακολουθεί τη συναυλία με δεμένα μάτια.

Το έργο παρουσιάζεται σε τετραφωνικό σύστημα: προερχόμενοι από τέσσερις κατευθύνσεις, οι ήχοι συνθέτουν μια πολυδιάστατη ηχητική εμπειρία που ενδυναμώνεται από το γεγονός ότι το ακροατήριο δεν βλέπει.

Το κοινό θα λάβει επίσης δωρεάν κωδικούς Bandcamp για κατέβασμα και ακρόαση της νέας αυτής κυκλοφορίας.

“Η δημιουργία αυτού του άλμπουμ ήταν μια εξερεύνηση της συγχώνευσης ήχου υψηλής ακρίβειας μέσα σε στενές ζώνες συχνοτήτων, όπου οι αποκλεισμένες συχνότητες διαμορφώνουν το ίδιο το κενό. Από αυτό το κενό γεννιούνται νέοι ήχοι, γεμίζοντας τα κενά των συχνοτήτων και μετατοπιζόμενοι για να σχηματίσουν ένα νέο κενό σε άλλες συχνότητες. Αυτές οι μεταβάσεις διαμορφώνουν το ηχητικό μου ταξίδι στα κρυμμένα στρώματα του ήχου. Το πρότζεκτ αυτό προέκυψε από την έλξη που είχα στον μινιμαλισμό και τις δυνατότητες που έχουν τα ηχοτοπία εγκλωβισμένα σε στενές συχνοτικές ζώνες. Ήθελα να ανακαλύψω το βάθος ορισμένων ήχων που, στην επιφάνεια, μπορεί να φαίνονται σχεδόν αόρατοι. Κάθε τόνος εδώ κρατά κάτι συγκρατημένο αλλά ισχυρό, επιτρέποντάς μου να ξετυλίξω λεπτομέρειες και υφές που διαφορετικά θα παρέμεναν αδιόρατες. Βρέθηκα να έλκομαι από τόνους που στριφογυρίζουν και ταλαντεύονται, προσπαθώντας να ελευθερωθούν, αλλά παραμένουν δεμένοι στα όρια του διαμορφωμένου κενού. Στο άλμπουμ αυτό υπάρχει η πάλη ανάμεσα στον έλεγχο και την απελευθέρωση, την εμβύθιση και την απομόνωση. Το βάθος, η υπομονή και η περιέργεια καθοδηγούν την πορεία, καθώς κάθε στρώμα ξεδιπλώνεται, αποκαλύπτοντας κάτι γειωμένο και ταυτόχρονα σχεδόν αιθέριο.” – Σ.Π.

www.spyrospolychronopoulos.bandcamp.com

** Σε περίπτωση βροχής ο περίπατος θα μεταφερθεί την επόμενη Κυριακή (8 Δεκεμβρίου). **

Πώς ηχεί ο δημόσιος χώρος; Ποιος έχει δικαίωμα στην πόλη; Μπορεί ο ήχος να δημιουργεί και να διαμορφώνει δημοκρατικά προσβάσιμους χώρους και με ποιον τρόπο; Τι συμβαίνει όταν το σώμα διαδρά με αυτούς;

Το καλλιτεχνικό project Cityphonic Walks της Ειρήνης Καλογεροπούλου διερευνά τη φωνή της πόλης μέσα από έναν ηχητικό περίπατο (soundwalk) που ξεκινάει από την Κυψέλη, με αφετηρία το ΚΕΤ, περνάει από τα Πατήσια και καταλήγει στο ΚΕΤ για μια σύντομη συζήτηση. Μέσα από μια score based μέθοδο περπατήματος, ενεργητικής ακρόασης και παραγωγής ήχου, η συμμετοχική αυτή δράση προσκαλεί ανθρώπους όλων των ηλικιών να ανακαλύψουν τις αόρατες, σιωπηλές και άρρητες πλευρές της πόλης. Η καθημερινή ζωή μετατρέπεται σε έναν καμβά παρατήρησης και ένα πεδίο δράσης όπου μπορεί κανείς να ακούσει ένα σπίτι, έναν δρόμο, μια πόλη όπως κάποιος ακούει μια συμφωνία ή μια όπερα.

Εκκινώντας από λεκτικές παρτιτούρες – οδηγίες (text scores) της Pauline Oliveros, του La Monte Young, του David Helbich ή της ίδιας της καλλιτέχνιδας, οι συμμετέχοντες στοχάζονται πάνω στην πολιτική και ποιητική διάσταση του ήχου, μοιράζονται εμπειρίες ακρόασης, παίζουν την πόλη σαν διευρυμένο όργανο, φαντάζονται μαζί πρακτικές φροντίδας, αντήχησης, αλληλεγγύης και επαναοικειοποίησης του δημόσιου χώρου. To Cityphonic Walks μάς προσκαλεί να ακούσουμε και να διευρύνουμε τη φωνή της πόλης, ισορροπώντας ανάμεσα στην παρουσία και την απουσία, τη σιωπή και τον θόρυβο, την κίνηση και την ακινησία σωμάτων που ζουν και αναπνέουν μαζί.

H Ειρήνη Καλογεροπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ και απέκτησε MΑ in Performing Public Space από το Fontys Academy of the Arts (Tilburg, Netherlands). Έχει λάβει Δίπλωμα Πιάνου από το Ελληνικό Ωδείο Αμαρουσίου. Η καλλιτεχνική της πρακτική επικεντρώνεται στην ηχητική τέχνη και τον δημόσιο χώρο, διερευνώντας θέματα όπως το πένθος, η απουσία, η μνήμη και η επιτελεστικότητα της καθημερινής ζωής. Πρόσφατα πραγματοποίησε art residency στο Temporary Art Centre του Eindhoven όπου παρουσίασε την καλλιτεχνική της έρευνα με τίτλο “Cityphonic Walks” μέσα από ατομική έκθεση, soundwalk και live art performance. Παράλληλα, δραστηριοποιείται ως θεατροπαιδαγωγός σε χώρους τέχνης, σχολεία και οργανισμούς, σχεδιάζοντας εργαστήρια σύγχρονης τέχνης και συμμετοχικές δράσεις για άτομα όλων των ηλικιών.

www.irinikalogeropoulou.myportfolio.com/irini-kalogeropoulou

κρατήσεις απαραίτητες: www.more.com/music/cityphonic-walks & press@polychorosket.gr

Γεννημένη στην Πολωνία, η intermedia καλλιτέχνιδα Anna Solecka πειραματίζεται με τον ήχο, τη γραφή, την performance, τη φωτογραφία και τις ταινίες μικρού μήκους, δοκιμάζοντας συνεχώς νέες τεχνικές. Δημιουργεί ηχοτοπία από συλλεγμένες ηχογραφήσεις πεδίου με λεπτές συνθέσεις συνθεσάιζερ. Αναμειγνύει τις αντιθέσεις, συνδυάζοντας τη φαινομενική σιωπή με τον προφανή θόρυβο. Το άλμπουμ της “Soundscapes of Attikis” κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2024. Περιλαμβάνει μια συλλογή από ηχογραφήσεις πεδίου και ηχητικά κολάζ που συλλέχθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες της Ελλάδας, με έμφαση στις αντιθέσεις μεταξύ πόλης και υπαίθρου.

www.annaasolecka.myportfolio.com

Πολύπλευρος καλλιτέχνης από την Σλοβακία, ο Richard Hronský ασχολείται με τα εικαστικά, το σχέδιο, τη φωτογραφία, τις ηχογραφήσεις πεδίου, τον πειραματικό ήχο και το παίξιμο της φουγιάρα (μεγάλο παραδοσιακό πνευστό όργανο της Σλοβακίας ύψους σχεδόν δύο μέτρων). Έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ (“Konspekt”, 2022 και “CLOSURES”, 2023) και αρκετά singles. Παίζει επίσης σε ντουέτο με τον Krištof Krupa. Στις live εμφανίσεις του, επικεντρώνεται στην αποσύνθεση του ήχου της φουγιάρα, μέσα από ηλεκτρονική επεξεργασία, διαμορφώνοντας συνθετικές αρμονίες σε ονειρικά τοπία.

www.linktr.ee/richardhronsky

Γεννημένος στο Sandviken της Σουηδίας, ο συνθέτης και μουσικός Erik Klinga είναι γνωστός για τη συμμετοχή του στα συγκροτήματα Simian Ghost, Light Vibes και Horse Show. Έχει πάρει μέρος ως κρουστός σε ποικίλα μουσικά σχέδια (Solen, Dolce, Mi von Ahn…). Δημιουργεί ηλεκτρονική μουσική εστιάζοντας στο ηχόχρωμα, τη μελωδία, την αρμονία και την επανάληψη. Εξερευνώντας νέες ηχητικές σχέσεις, δουλεύει με συνθετικές και ακουστικές πηγές μαζί με ηχογραφήσεις πεδίου. Ένα μέρος της δουλειάς του περιλαμβάνει επίσης modular synthesis πάνω στην οποία παίζει ζωντανά. Η μουσική του κινείται μεταξύ ambient και πιο πολυεπίπεδων, ρυθμικά καθοδηγούμενων κομματιών. Με αφορμή την επερχόμενη κυκλοφορία του “Elusive Shimmer”, έχει προγραμματίσει συναυλίες στο Mengi (Ρέικιαβικ), στο φεστιβάλ Ekko (Μπέργκεν), στο KET (Αθήνα), στο Organ Sound Art Festival (Κοπεγχάγη), στο Inkonst (Μάλμε) και στο Skaiv (Στοκχόλμη). Σε πρόσφατες ζωντανές εμφανίσεις του στο Norberg Festival και στο Konstmuseet Malmö, επαναπροσδιόρισε τις συνθέσεις του σε συνδυασμό με τα ιστορικά εκκλησιαστικά όργανα και το κύριο όργανό του, το συνθεσάιζερ Buchla.

www.erikklinga.bandcamp.com/album/elusive-shimmer

Ο Shakeeb Abu Hamdan είναι καλλιτέχνης, μουσικός και μηχανικός ηχογραφήσεων με καταγωγή από τον Λίβανο και τη Βρετανία. Ζει στη Γαλλία. Οι συναυλίες του επικεντρώνονται στη χρήση τυμπάνων, συλλεγμένων μετάλλων, κουδουνιών και κυμβάλων, τα οποία ενισχύει με μετατροπείς, μικρόφωνα, εφέ διαμόρφωσης του τόνου και του ρυθμού, προσαρμοσμένα μεγάφωνα κ.ά. Έχει περιοδεύσει διεθνώς. Έχει πραγματοποιήσει δύο προσωπικές εκθέσεις στο Κέντρο Τέχνης της Βηρυτού (2021) και στη Cité Internationale des Arts (2023). Το graphic novel του “A Life Like Mine, That’s Impossible” εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Samandal Comics (2021). Το 2021, ήταν Composer in Residence στο Elektronmusikstudion (EMS) της Στοκχόλμης.

www.shakeebabuhamdan.com

Στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Noisy Words” – μια διοργάνωση του Goethe-Institut Athen με επιμέλεια της εύης νάκου -, το ΚΕΤ φιλοξενεί δύο συναυλίες που αποτυπώνουν την έρευνα που αναπτύχθηκε στα εργαστήρια “Noisy Writings” (15/11) και “Noisy Writings II” (16/11).

Την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου, καλλιτέχν@ που συμμετείχαν στο εργαστήρι “Noisy Writings” παρουσιάζουν ατομικές και ομαδικές πειραματικές συνθέσεις αναλογικού και ηλεκτρονικού ήχου, λέξεων και θορύβου. Η AntyeGreie–Ripatti (AGF) παρουσιάζει στη συνέχεια ένα ατομικό solo σετ από ηχοτοπία, θορύβους, spoken words, αποδομημένα beats και αποσπασματικές μελωδίες.

Το Σάββατο 16 Νοεμβρίου, καλλιτέχν@ που συμμετείχαν στο εργαστήρι “Noisy Writings II”, παρουσιάζουν ατομικές και ομαδικές πειραματικές συνθέσεις ήχου, λέξεων και θορύβου, αναλογικού και ηλεκτρονικού ήχου. Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας, ο Cedrik Fermont (C-drík) παρουσιάζει ένα ατομικό solo σετ που ιχνηλατεί τον ηχητικό και κειμενικό θόρυβο ως μέσο αφήγησης, έκφρασης, επικοινωνίας του ακουστού και το ανήκουστου, των ιστοριών, των φωνών και των σωμάτων που διαφεύγουν, που αποσιωπώνται και αφομοιώνονται. Ηλεκτρονικοί ήχοι, ambient θόρυβος και μη γραμμικά ρυθμικά μοτίβα συνθέτουν ένα περίπλοκο ηχητικό και κειμενικό πλέγμα.

Η AntyeGreie-Ripatti είναι digital songwriter, sound artist, συνθέτρια, ποιήτρια, φεμινίστρια και ακτιβίστρια. Είναι γνωστή και με τα ονόματα AGF, Laub και poemproducer. Γεννήθηκε το 1969 και μεγάλωσε στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Από το 2008, ζει και εργάζεται στο Hailuoto της Φινλανδίας. Το καλλιτεχνικό της έργο συνδυάζει τη γλώσσα, τον ήχο, την ακρόαση, τη φωνή και την επικοινωνία. Αποτυπώνεται σε έργα μεικτών μέσων, ζωντανές οπτικοακουστικές περφόρμανς, ηχητικές εγκαταστάσεις, αναθέσεις για το ραδιόφωνο, κινηματογραφικές ταινίες, θεατρικές παραστάσεις και εκθέσεις. Έχει κυκλοφορήσει 30 LP κι έχει στο ενεργητικό της πολυάριθμες συνεργασίες στις οποίες συμμετείχε ως AGF, AGF/Delay (με τον Vladislav Delay), Greie Gut Fraktion (με την Gudrun Gut) και The Lappetites (με τις Kaffe Matthews και Eliane Radigue). Ανάμεσα σε αυτές είναι και η μακροχρόνια συνεργασία της με τον βραβευμένο συνθέτη σύγχρονης ορχηστρικής μουσικής Craig Armstrong. Η Antye Greie-Ripatti έχει ιδρύσει και διευθύνει μέχρι σήμερα την εταιρεία παραγωγής και δισκογραφική εταιρία AGF Producktion. Υπογράφει την παραγωγή σε δίσκους άλλων καλλιτεχν@, με γνωστότερη την Ellen Allien («Sool», 2008, Bpitch). Το 2011, ίδρυσε στο Hailuoto τον καλλιτεχνικό οργανισμό Hai Art, στον οποίο εργάζεται ως καλλιτεχνική διευθύντρια, παραγωγός και επικεφαλής εργαστηρίων. Οι δράσεις του Hai Art συμπεριλαμβάνουν ένα συνέδριο για την εξ αποστάσεως τέχνη, ένα πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών, εκπαιδευτικά προγράμματα ήχου για παιδιά, η iPad Orchestra Hailuoto, το Organum, το Hailuoto (mini) MediaLAB, καθώς και πολλές μετακλήσεις καλλιτεχν@. Από το 2011, η Greie-Ripatti εργάζεται ως ανεξάρτητη επιμελήτρια ήχου.

https://poemproducer.com/info.php

Ο CedrikFermont, γνωστός και ως C-drík ή Kirdec, είναι συνθέτης, μουσικός, μηχανικός ήχου, συγγραφέας, ραδιοφωνικός παραγωγός και διοργανωτής συναυλιών. Από το 1989, δραστηριοποιείται στα πεδία της noise, της ηλεκτρονικής και ηλεκτροακουστικής μουσικής. Οι συνθέσεις και οι εγκαταστάσεις του καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα, από τη sound art και την ηλεκτροακουστική ως τη noise ή την industrial αλλά και μια πιο συμβατική χορευτική μουσική. Γεννήθηκε στο Ζαΐρ (Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό), μεγάλωσε στο Βέλγιο και ζει στο Βερολίνο. Σπούδασε ηλεκτροακουστική μουσική στο Βέλγιο κοντά στην Annette Vande Gorne. Από το 1989, ο Cedrik Fermont συμμετέχει ενεργά σε διεθνή και πολυσχιδή μουσικά εγχειρήματα όπως τα Črno Klank, Axiome και Tasjiil Moujahed. Δραστηριοποιείται και ως solo καλλιτέχνης. Έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς στον χώρο του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, ειδικά στην Ασία, την Αφρική και την Αμερική. Είναι ιδρυτής της διαδικτυακής πλατφόρμας Syrphe που εξειδικεύεται στις μουσικές από την Ασία και την Αφρική.

www.syrphe.bandcamp.com

Περισσότερες πληροφορίες: www.goethe.de/athen/noisy_words

Η Δανάη και η Ιώ (Danai & Io) παρουσιάζουν το πρώτο τους άλμπουμ, “Κάψουλες Χρόνου”, 11 πρωτότυπες συνθέσεις με ακορντεόν, synth και φωνή. Ένα ατμοσφαιρικό λάιβ με “κάψουλες μελοποιημένης ποίησης”, συνθέσεις που γεννήθηκαν κατά την περίοδο της πρώτης καραντίνας, το 2020, μια χρονιά που περιόρισε τους τρόπους διεξόδου και ενίσχυσε την ανάγκη για αίσθηση, καταγραφή και ανάμνηση.

Στη συναυλία του ΚΕΤ, η Δανάη και η Ιώ παρουσιάζουν επίσης μερικά ανέκδοτα κομμάτια και συνοδεύονται στη φωνή από τη Ρόζυ Διαμαντάκη.

Φωνή: Δανάη Τεζαψίδου

Μπαγιάν, πιάνο: Ιώ Le Moller

Δεύτερη φωνή: Ρόζυ Διαμαντάκη

Φωτογραφίες: Μαρλένο

Εικονογράφηση: Μαΐτα Χατζηιωαννίδου

Γραφιστικός σχεδιασμός: Loopo Studio

Ψηφιακό booklet του δίσκου: https://issuu.com/danai.io/docs/capsule-digital-booklet-170

Βίντεο: www.youtube.com/@danaiio

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε Γενάρη και Φλεβάρη 2022 στο Lotus Studio Athens. To τσέμπαλο ηχογραφήθηκε στο αρχοντικό Χατζηαργύρη, στην Πορταριά Πηλίου.

Παραγωγή και μίξη: Βασίλης Ντοκάκης

Copyright (C) (P) 2024, 1dB BnW (Black n White), all right reserved

Οι RΕΤΕ αποτελούνται από τους Σάββα Μεταξά (Inverz / Good Luck Mr. Gorsky) και Βασίλη Λιόλιο (Eventless Plot), αμφότεροι μέλη της δισκογραφικής Granny Records. Χρησιμοποιώντας modular synthesizers, tapes, samplers, ηχογραφήσεις πεδίου, αντικείμενα και ήχους από επιφάνειες τυμπάνων και κυμβάλων, δημιουργούν ηλεκτροακουστικές συνθέσεις, εξερευνώντας ομοιότητες και αντιθέσεις ανάμεσα στον φυσικό και τον ηλεκτρονικό ήχο. Μέχρι στιγμής έχουν εμφανιστεί σε διάφορους χώρους και έχουν κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ: “Ακινησία” (Granny, LP), “Temporal” (DasaTapes, CS), “RETE” (Granny Records, CS).

www.grannyrecords.bandcamp.com/album/-

Οι Millions Of Dead Tourists είναι μια τετραμελής μπάντα με βάση την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Χρησιμοποιούν και ταλαιπωρούν δύο μπάσα, ένα drum machine, διάφορα synthesizers, πετάλια, laptop και, εσχάτως, ένα μικρόφωνο. Η μουσική τους χαρακτηρίζεται από το ανίερο πάντρεμα των σκοτεινών teknoid μπασογραμμών, ρυθμών και θορύβων με την in your face προσέγγιση του punk. Οι ίδιοι πάντως την χαρακτηρίζουν ως bass class electronics. Έχουν κυκλοφορήσει 3 άλμπουμ: “Yγιείς” LP/CD (1000+1 Tilt / Won Ton, 2023), “Helicoide” LP/CD (1000+1 Tilt, 2019), “Millions Of Dead Tourists” CD (1000+1 Tilt, 2016).

www.millionsofdeadtourists.org

www.millionsofdeadtourists.bandcamp.com

Γιορτάζουμε φέτος τα 10 χρόνια του μηνιαίου οπτικοακουστικού θεσμού “Sound Of Color” που επιμελούνται στο ΚΕΤ ο Γιάννης Αναστασάκης και η Ναταλία Μαντά: 10 χρόνια που μοιάζουν μ’ ένα ταξίδι στην ιστορία και το παρόν της αυτοσχεδιαστικής και πειραματικής μουσικής, από τη free, τη σκανδιναβική ή τη νεοϋορκέζικη jazz και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό μέχρι την ambient και την ψυχεδελική μουσική, από σύγχρονες μίξεις ανάμεσα στον ηλεκτρονικό και τον παραδοσιακό ήχο μέχρι ολόκληρες in situ εγκαταστάσεις όπου ο ίδιος ο χώρος γίνεται μουσικό όργανο. Τα 10 χρόνια αυτά έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα τον χώρο και τον προγραμματισμό του ΚΕΤ, που δεν έπαψε από το 2014 να ανοίγεται στον μουσικό πειραματισμό, στις αυτοσχεδιαστικές συναντήσεις και στη ζωντανή αλληλεπίδραση μεταξύ εικόνας και ήχου.

Στο δεύτερο ραντεβού της χρονιάς, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, analog-synths, live-electronics) συμπράττει με τον Marius Mathiszik (κιθάρα), τον Σίμο Ρηνιώτη (τύμπανα) και τον Αλέξανδρο Σεϊταρίδη (live visuals).

Ο πειραματικός συνθέτης, μουσικός και παραγωγός Marius Mathiszik μεγάλωσε στη Γερμανία, στη βιομηχανική περιοχή της Ruhr, και ζει στην Αθήνα εδώ και 5 χρόνια. Συμμετέχει σε διάφορα μουσικά σχέδια όπως οι Forest Binary (Fortune Cut), I work in communications (DDR Records & tier.debut), Jan Matiz κ.ά. Η δουλειά του εκτείνεται από avantgarde συνθέσεις για κιθάρα μέχρι ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, sound manipulation και Kraut.

Ο μουσικός και αυτοσχεδιαστής Σίμος Ρηνιώτης είναι μέλος, με τον Δήμο Βρύζα και τον Γιάννη Αράπη, του τρίο The Coal και, με τον Γιώργο Βαρουτά και τον Χάρη Λαμπράκη, του avant garde σχήματος Skraut. Χρησιμοποιώντας τα τύμπανα με διάφορα μικρά αντικείμενα, επιχειρεί τη δημιουργία ενός ενδιάμεσου χώρου, τόπου συνάντησης των υπόλοιπων φωνών. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς και καλλιτέχνες του ήχου στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ο Αλέξανδρος Σεϊταρίδης είναι καλλιτέχνης με εξειδίκευση στον σχεδιασμό φωτισμού, το video art και την τρισδιάστατη χαρτογράφηση προβολών (3D projection mapping). Με σπουδές στην πληροφορική (μεταπτυχιακό στη ρομποτική), παραγωγή βίντεο και πολυμέσων, μοντάζ βίντεο, παιδαγωγική θεάτρου – θεατρικό παιχνίδι και κουκλοθέατρο, συνδυάζει την τεχνολογική γνώση με την καλλιτεχνική έκφραση για τη δημιουργία μοναδικών έργων. Ως Διευθυντής Παραγωγής στο Μουσικό Χωριό και ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Fortunati, υλοποιεί διαδραστικές παραστάσεις που ενσωματώνουν νέες τεχνολογίες και εμπλουτίζουν την εμπειρία του κοινού. Είναι ιδιοκτήτης του διεθνούς διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού Radio Art. Είναι συνυπεύθυνος παραγωγής στο International Clown Residency στο Πήλιο και από το 2022 προεδρεύει στον Αναπτυξιακό Σύλλογο Αγίου Λαυρεντίου, προωθώντας την τέχνη και τον πολιτισμό με στόχο τη δημιουργία ενός κέντρου καλλιτεχνικής δημιουργίας και έκφρασης. Με εκτενή παρουσία σε διεθνή φεστιβάλ, εφαρμόζει καινοτόμες τεχνικές φωτισμού και προβολής, ενώ η επαγγελματική του φιλοσοφία εστιάζει στη διαρκή αναζήτηση νέων μορφών έκφρασης. Συνδυάζει την τεχνολογία με την τέχνη, δημιουργώντας οπτικοακουστικά έργα που επαναπροσδιορίζουν τα όρια και τις δυνατότητες της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας.

www.seitaridis.com

Ο Γιάννης Αναστασάκης χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερή του προσέγγιση στην κιθάρα, ως γεννήτρια πρωτότυπων και ατμοσφαιρικών ήχων, καθώς και από την ενασχόλησή του σε βάθος με τα εφέ και την τεχνική του live-sampling. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως οι: Arve Henriksen, Eivind Aarset, Christian Fennesz, Gilad Atzmon, Θοδωρής Ρέλλος, Σαβίνα Γιαννάτου, Φλώρος Φλωρίδης, Μιχάλης Σιγανίδης, Λένα Πλάτωνος, Χάρης Λαμπράκης, Haig Yazdjian, κ.ά. Eίναι επίσης ο σχεδιαστής και κατασκευαστής των JAM pedals.

www.jannisanastasakis.com

Ο πολύπλευρος sound artist Dave De Rose (Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré, Mark Ronson…) δημιούργησε την προηγούμενη σεζόν στο ΚΕΤ έναν μηνιαίο κύκλο ζωντανών εμφανίσεων που αγκαλιάστηκε από τις καλλιτεχνικές κοινότητες της πόλης και το κοινό του χώρου.

Οι πρώτες live συναντήσεις έφεραν κοντά performers από τα πεδία της αυτοσχεδιαστικής μουσικής, του χορού και του video art: τη Σαβίνα Γιαννάτου, τη Saber Rider, την Πετρίνα Γιαννάκου, την Ερατώ Τζαβάρα, τη Νίκη Κοκκόλη, τον Νίκο Παπαβρανούση, τη Νεφέλη Παπαϊωάννου, το μουσικό σχήμα Rave At Your Fictional Borders, την Candy Karra, τη Δήμητρα Κουστερίδου, τον Ιάκωβο Παυλόπουλο, τον Δημήτρη Χατζηζήση (Foken), τη Δήμητρα Αλιμπινίση, την Εύα Σταυρακάκη, την εύη νάκου, τον Σίμο Ρηνιώτη, την Ελπινίκη Σαριπανίδου, την Ismini Slijper, την WERA, τον Παναγιώτη Κωστόπουλο, τη Ναταλία Μπάκα και τη Σοφία Ζαφειρίου.

Για την πρώτη βραδιά της δεύτερης σεζόν, συμπράττει με τον Τάσο Στάμου, την Ελπινίκη Σαριπανίδου και τον Πέτρο Κολοτούρο.

Ελπινίκη Σαριπανίδου: χορός / κίνηση

Τάσος Στάμου: electronics

Πέτρος Κολοτούρος: βίντεο

Dave De Rose: μπάσο / ντραμς

Η performer και χορεύτρια Ελπινίκη Σαριπανίδου είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Έχει συμμετάσχει σε καλλιτεχνικές παραγωγές ως χορεύτρια και επιμελήτρια κίνησης. Η πρακτική της επικεντρώνεται στις εικόνες, στη δημιουργία φανταστικών χαρακτήρων μέσω της μεταμφίεσης και στην αλληλεπίδραση του σώματος, της φωνής, του ήχου και των αντικειμένων. Το 2023, παρουσίασε στην Αθήνα το έργο “Burst Forth”, ένα σόλο βασισμένο στη μεταμόρφωση.

Ο Τάσος Στάμου είναι συνθέτης σύγχρονης ηλεκτροακουστικής μουσικής και αυτοσχεδιαστής. Η μετοίκησή του στο Ηνωμένο Βασίλειο μορφοποίησε τη μουσική του προς την αφομοίωση νέων πρωτοποριακών ρευμάτων και προς την αναζήτηση μιας φαντασιακής και νοσταλγικής ελληνικότητας. Τα τελευταία χρόνια, στράφηκε προς την σύμπτυξη αυτών των δύο τάσεων μέσα από μια μουσική τριλογία ηλεκτροακουστικής μουσικής επηρεασμένης από την ελληνική μουσική παράδοση (Musique Con Crete / DAD / Antiqua Graecia). Το βιογραφικό του αριθμεί πάνω από 300 ζωντανές παρουσιάσεις και ηχογραφήσεις. Έχει συνεργαστεί με πλήθος μουσικών από τον χώρο του αυτοσχεδιασμού και της εξερευνητικής μουσικής (Adam Bohman, Anna Homler, Steve Beresford, Sharon Gal, Mike Cooper, κ.ά).

Ο οπτικοακουστικός καλλιτέχνης Πέτρος Κολοτούρος ερευνά μέσω του έργου του τις αισθητηριακές δυνατότητες του συνδυασμού εικόνας και ήχου. Έχει σκηνοθετήσει μουσικά video-clips, video-dance και video art καθώς και προβολές (projections) για μουσικές συναυλίες. Ντοκιμαντέρ που έχει σκηνοθετήσει ή έχει αναλάβει τη διεύθυνση φωτογραφίας έχουν βραβευτεί σε διεθνή φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι ντράμερ σε δυο ενεργά μουσικά σχήματα και απόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος «Πολιτισμός και παραγωγή ταινιών ντοκιμαντέρ» του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. Τόσο στη μουσική όσο και στον κινηματογράφο εφαρμόζει και εξερευνά τη συνθήκη του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού.

Κρουστός, μπασίστας και πολυοργανίστας, ο Dave De Rose είναι πρώην ή νυν συνεργάτης των Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré ή Mark Ronson και μέλος των σχημάτων Electric Jalaba και Rave At Your Fictional Borders. Η δισκογραφική του εταιρεία, DDR Records, αριθμεί 25 ανεξάρτητες κυκλοφορίες ambient, funk, ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, τζαζ ή ηλεκτροακουστικής techno. Ο Dave είναι επίσης ο δημιουργός του σχεδίου Agile Experiments που κυκλοφόρησε 11 άλμπουμ μέσα σε 5 χρόνια και τράβηξε το ενδιαφέρον του εμβληματικού προγράμματος “Sound Archive” της Βρετανικής Βιβλιοθήκης: προσαρτήθηκε στον κατάλογο του θεσμού ως μέρος της ηχητικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.

www.davederosemusic.com

Artwork: Τάσος Στάμου

Ο Αλέξανδρος Γεωργιάδης παρουσιάζει μια σειρά από πρωτότυπα έργα ηλεκτροακουστικής μουσικής, που συνέθεσε μεταξύ του 2006 και του 2015. Τα έργα αυτά (“Lamento elettronico”, “Virtual world”, “Electronic etudes I+II”, “P-Lock”, “WaterMusic” και “The City”) αγκαλιάζουν ένα ευρύ φάσμα μουσικών επιρροών, από την ατονική οργανική μουσική και την avant-garde μέχρι την ambient και την new age, από τα έργα των Stockhausen, Feldman ή Xenakis μέχρι τις συνθέσεις των Vangelis και Jean-Michel Jarre.

Στο δεύτερο μέρος, ο Γεωργιάδης αυτοσχεδιάζει με το σχήμα “Ο Αφηρημένος Κιθαρίστας & φίλοι” με επιρροές από την ambient, τη ροκ της δεκαετίας του ‘70, τους Tangerine Dream και τη noise.

Η βραδιά ολοκληρώνεται με ένα σύντομο αυτοσχεδιαστικό σετ ηλεκτρονικού noise με διαμορφώσεις και δομικές εναλλαγές.

Συμμετέχουν:

Χρήστος Παπακωνσταντίνου: ηλεκτρική κιθάρα

Ευμορφία Κοντιώτη: ακουστική κιθάρα

Χρήστος Καραπιπέρης: ηλεκτρική κιθάρα

Γιάννης Καραχρήστος: νέι, ηλεκτρονικά

Βάλια Κουβάκη: μπεντίρ

Αλέξανδρος Γεωργιάδης: synthesizer

Ο συνθέτης και ερμηνευτής Αλέξανδρος Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε πιάνο και θεωρητικά στην τάξη του Γιάννη Ιωαννίδη και σύνθεση με τον York Höller (Μουσική Ακαδημία της Κολωνίας): Παρακολούθησε επίσης, στο ίδιο πανεπιστήμιο, σεμινάρια μουσικής υπολογιστών με τον Clarence Barlow. Έργα του έχουν κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Γερμανία, Ολλανδία, Ιταλία κ.ά.) και εκδίδονται από τον μουσικό εκδοτικό οίκο Universal Edition της Βιέννης.

Συνοδευόμενη από τον Γεράσιμο Λοράνδο (μπάσο), τον Γιώργο Smak (τύμπανα), τον Einar Stenseng (πιάνο) και τον Γιάννη Χατζησταύρη (βιολί), η Demi Spriggs (φωνή, κιθάρα) παρουσιάζει τραγούδια και μελωδίες από τα βρετανικά νησιά και την αμερικανική country-folk, αναμεμειγμένα με fx και φωνητικές λούπες. Αν και παίζει συνήθως μόνη της, χρησιμοποιώντας την έλλειψη για να δημιουργήσει «ιστορίες για και από τους κουρασμένους» η Demi σχημάτισε για το live στο ΚΕΤ μια πλήρη μπάντα με τζαζ, prog και noise αισθητική και επιρροές από τους Bill Faye, Bohren & der club of gore ή Aldous Harding, προσπαθώντας να μεταφέρει την κληρονομιά της βρετανικής folk μουσικής σε μια διαφορετική ενεργειακή σφαίρα. Η συναυλία είναι η πρώτη μιας σειράς που θα πραγματοποιηθούν μέχρι την κυκλοφορία τον Μάρτιο του άλμπουμ “Days and Nights on the Folkway”. Το νέο της LP, όπως και το προηγούμενό της EP (“A Boy called Ear”), κυκλοφόρησε από το indie label Team Love (Νέα Υόρκη). Η παραγωγή έγινε στο Electricity Sound Studio (Αθήνα).

Η Becka Wolfe ανοίγει τη συναυλία με ένα σόλο set.

● Καλλιτέχνης και μουσικός βρετανικής καταγωγής, εγκατεστημένη στην Αθήνα, η Demi Spriggs εργάζεται μεταξύ τέχνης και ανθρωπολογίας, αναζητώντας τρόπους με τους οποίους η εθνογραφία μπορεί να λειτουργήσει ως επιτελεστική πρακτική. Δημιουργεί διαδραστικές και πολυμεσικές εγκαταστάσεις ανάμεσα στο «ψεύτικο» και το «πραγματικό». Επικεντρώνεται αυτή τη στιγμή στον ήχο ως έναν τρόπο γνώσης και αίσθησης.

Μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου, έχει συμμετάσχει σε πολλές καλλιτεχνικές συλλογικότητες και είναι μέλος μιας ομάδας περφόρμανς με έδρα τη Βιέννη. Στο πλαίσιο του Contested Editing, της εκδοτικής της πλατφόρμας, βοηθά συγγραφείς να αναπτύξουν τα έργα τους.

Το νέο single της, με τίτλο “To Miroloi”, θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο.

www.demispriggs.squarespace.com

● Κιθαρίστας του συγκροτήματος Wild Flora, ο Γεράσιμος Λοράνδος είναι επίσης ο δημιουργός ενός σόλο πρότζεκτ. Συμμετέχει στο electro pop ντουέτο Zwepps. Ο πιανίστας και συνθέτης Einar Stenseng έχει κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ. Ο Γιώργος Smak ασχολείται με το δικό του μουσικο-θεατρικό σχέδιο και έχει κυκλοφορήσει δύο folk-pop άλμπουμ. Ο Γιάννης Χατζησταύρης είναι συν-συνθέτης του EP “A Boy Called Ear” της Demi Spriggs.

● Με καταγωγή από το Ηνωμένο Βασίλειο, η Becka Wolfe ξεκίνησε το μουσικό της ταξίδι από την παραδοσιακή μουσική στη Σκωτία, μαθαίνοντας jigs και reels στα μπαρ του Εδιμβούργου. Το βιολί μετατράπηκε σιγά σιγά σε fiddle, οι άριες σε μπαλάντες δολοφονιών και sea shanties. Στη συνέχεια, η Becka άφησε τα Βρετανικά Νησιά για τα Βαλκάνια, τη Γαλλία, τα Απαλάχια και τη Μεσόγειο, ιδιαίτερα την Ελλάδα, την οθωμανική μουσική και τον αραβικό κόσμο.

www.becka-musica.com

Φωτογραφία: Giorgio Zavos

Εστιάζοντας στο live looping και στην επεξεργασία προσωπικών της ηχογραφήσεων, η Anna Vs June παρουσιάζει στο ΚΕΤ μια κυρίως τραγουδιστική διαδρομή που εμπνέεται από την ελληνική μουσική παράδοση και καταλήγει σε δικές της πρωτότυπες συνθέσεις. Ο inni moon παρουσιάζει ένα αυτοσχεδιαστικό live set βασισμένο σε αναλογικά synthesizers.

Η μουσικός Άννα Παπαϊωάννου ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Παράλληλα με τις καλλιτεχνικές της συνεργασίες, γράφει τη δική της μουσική την οποία παίζει και τραγουδά ζωντανά ως Anna Vs June. Η μουσική της έρευνα περιλαμβάνει αναλογικά και ψηφιακά μηχανήματα παραγωγής ήχου τα οποία συνήθως συνδυάζονται με παραδοσιακά ακούσματα και προσωπικές της ηχογραφήσεις. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε διάφορα φεστιβάλ (Electric Nights/Αθήνα, Sonar/Βαρκελώνη, Reworks/Θεσσαλονίκη, Red Bull Music Festival/Βερολίνο, Data Stories/Βόλος, Hidden Door/Εδιμβούργο) όπως και σε μουσικές σκηνές της Ελλάδας και του εξωτερικού (Sameheads/Βερολίνο, Boschbar/Ζυρίχη, Ρομάντσο/ Αθήνα). Από το 2019 κυκλοφορεί μουσικά άλμπουμ και κομμάτια σε δισκογραφικές εταιρείες (Rocket Recordings, Osare! Editions, Yalanci κ.ά.). Συνεργάζεται με καλλιτεχνικούς οργανισμούς για προσωπικά ή ομαδικά πρότζεκτ (ΕΜΣΤ, Goethe Institut, 25 AV, Aberdeen City Council, κ.ά.). Συμμετείχε στο τελευταίο Red Bull Music Academy το 2018 και ήταν ένα από τα 64 ανερχόμενα ταλέντα της πλατφόρμας We Are Europe για το 2019.

www.annavsjune.com

inni moon ονομάζεται το προσωπικό μουσικό πρότζεκτ του Αγαμέμνονα Κρασούλη. Του αρέσουν οι απαλοί ήχοι και τα απαλά χρώματα, τα βουνά, ο βυθός της θάλασσας και τα arpeggiators. Η μουσική του συνδυάζει στοιχεία ambient, ηλεκτρονικής και σύγχρονης κλασικής μουσικής. Στο παρελθόν, έχει μεταξύ άλλων κυκλοφορήσει μουσική ως μέλος των The Place Within και Paint on Silence και σε συνεργασία με τον Thaddeus σε διάφορες συλλογές (piano day, Pianodrome).

www.soundcloud.com/innimoon/albums

Γιορτάζουμε φέτος τα 10 χρόνια του μηνιαίου οπτικοακουστικού θεσμού “Sound Of Color” που επιμελούνται στο ΚΕΤ ο Γιάννης Αναστασάκης και η Ναταλία Μαντά: 10 χρόνια που μοιάζουν μ’ ένα ταξίδι στην ιστορία και το παρόν της αυτοσχεδιαστικής και πειραματικής μουσικής, από τη free, τη σκανδιναβική ή τη νεοϋορκέζικη jazz και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό μέχρι την ambient και την ψυχεδελική μουσική, από σύγχρονες μίξεις ανάμεσα στον ηλεκτρονικό και τον παραδοσιακό ήχο μέχρι ολόκληρες in situ εγκαταστάσεις όπου ο ίδιος ο χώρος γίνεται μουσικό όργανο. Τα 10 χρόνια αυτά έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα τον χώρο και τον προγραμματισμό του ΚΕΤ, που δεν έπαψε από το 2014 να ανοίγεται στον μουσικό πειραματισμό, στις αυτοσχεδιαστικές συναντήσεις και στη ζωντανή αλληλεπίδραση μεταξύ εικόνας και ήχου. Άμα σκεφτεί κανείς τις άγνωστες ηπείρους που μένουν ακόμα να ανακαλύψουμε, 10 χρόνια είναι τελικά λίγα.

10 χρόνια “Sound Of Color” στο ΚΕΤ και το ταξίδι συνεχίζεται.

Στο πρώτο ραντεβού της χρονιάς, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, analog-synths, live-electronics) και η Ναταλία Μαντά (digital & analog-visuals) συμπράττουν με το τρίο GRIX, που αποτελείται από τους Φλώρο Φλωρίδη (κλαρινέτο), Αντώνη Ανισέγκο (πιάνο) και Γιώργο Δημητριάδη (τύμπανα).

Το τρίο GRIX δημιουργήθηκε στο Βερολίνο από τρεις μουσικούς της Θεσσαλονίκης. Παντρεύει με σύγχρονο τρόπο μελωδίες, θόρυβο και ρυθμούς, με ελεύθερους αυτοσχεδιασμούς και ηλεκτρονικά. Προτείνει μια ανοιχτή προσέγγιση της μελωδίας, των ηχοχρωμάτων και των ρυθμών της ελληνικής μουσικής, με άξονα τις εμπειρίες που αποκόμισαν τα τρία μέλη του στον χώρο της αυτοσχεδιαστικής τζαζ.

Ο Γιάννης Αναστασάκης χαρακτηρίζεται από την ιδιαίτερή του προσέγγιση στην κιθάρα, ως γεννήτρια πρωτότυπων και ατμοσφαιρικών ήχων, καθώς και από την ενασχόλησή του σε βάθος με τα εφέ και την τεχνική του live-sampling (είναι επίσης ο σχεδιαστής και κατασκευαστής των JAM pedals). Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες, όπως οι: Arve Henriksen, Eivind Aarset, Christian Fennesz, Gilad Atzmon, Θοδωρής Ρέλλος, Σαβίνα Γιαννάτου, Φλώρος Φλωρίδης, Μιχάλης Σιγανίδης, Λένα Πλάτωνος, Χάρης Λαμπράκης, Haig Yazdjian, κ.ά.

www.jannisanastasakis.com

Η Ναταλία Μαντά είναι εικαστική καλλιτέχνιδα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2011 – 2017), όπου ολοκλήρωσε και το μεταπτυχιακό της στις Καλές Τέχνες. Η μνήμη, ο χρόνος και ο μύθος είναι οι έννοιες στο επίκεντρο της εικαστικής της δημιουργίας. Χρησιμοποιεί διαφορετικά υλικά (μέταλλο, πηλό, φωτοευαίσθητα χημικά και προβολές βίντεο). Συνεργάζεται με εικαστικούς, μουσικούς, καλλιτέχνες του θεάτρου ή της περφόρμανς. Το έργο της έχει εκτεθεί διεθνώς σε διάφορες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Την περίοδο 2017- 2020, δίδαξε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. Της έχει απονεμηθεί η καλλιτεχνική υποτροφία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος από το ARTWORKS (2022).

www.nataliamanta.com

Το μουσικό σύνολο SIBiLIMA παρουσιάζει ένα πρόγραμμα με πρωταγωνιστές την κρητική λύρα και το κλασικό κουαρτέτο εγχόρδων. Μέσα από πρωτότυπες συνθέσεις και στοιχεία αυτοσχεδιασμού, η προσέγγισή του ισορροπεί ανάμεσα σε δυτικοευρωπαϊκές και ανατολίτικες επιρροές, δημιουργώντας ένα πρωτότυπο ηχητικό τοπίο.

Οι SIBiLIMA ερμηνεύουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα τρία νέα έργα: τα “String Quartet+Cretan Lyra” και “Cretan Lyra” του Αμερικανού συνθέτη Coleman Zurkowski και το “ORFURO” του Γιώργου Ταμιωλάκη. Με τις αντιθέσεις και τις συνδέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στο παραδοσιακό και το σύγχρονο, μέσα από τη δυναμική των διαφορετικών μουσικών ιδιωμάτων, η συναυλία στο ΚΕΤ υπόσχεται εκπλήξεις.

Συντελεστές:

Λευτέρης Ανδριώτης – κρητική λύρα

Χαράλαμπος Καρασαββίδης – βιολί

Καλλιόπη Μητροπούλου – βιολί

Στέλιος Παπαναστάσης – βιόλα, καλλιτεχνική επιμέλεια

Γιώργος Ταμιωλάκης – βιολοντσέλο & σύνθεση

Coleman Zurkowski – σύνθεση

Ο Αμερικανός συνθέτης Coleman Zurkowski πήρε πτυχίο μουσικής σύνθεσης από το Πανεπιστήμιο DePaul (2012) και μεταπτυχιακό στη μουσική σύνθεση από το California Institute of the Arts. Το 2015, έγινε μόνιμος συνθέτης του Syros Sound Meetings. Το 2017, διοργάνωσε μια διεθνή περιοδεία για να παρουσιάσει το άλμπουμ του, “ZERO”, το οποίο κυκλοφόρησε αργότερα από την Dangerbird Records. Το 2019, κυκλοφόρησε το επόμενό του άλμπουμ, “INSTRUMENTAL”. Ακολούθησε μια αμερικανική περιοδεία. Το 2022, κυκλοφόρησε το “Music for No One”, το οποίο περιόδευσε διεθνώς με εμφανίσεις στην Αθήνα (ΚΕΤ), το Ρίο ντε Τζανέιρο, το Μπουένος Άιρες, το Μεξικό, τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Λος Άντζελες, το Κλίβελαντ και τη Μινεάπολη. Ζει και εργάζεται σήμερα στη Νέα Υόρκη, συνθέτοντας μουσική για κινηματογράφο, τηλεόραση, διαφημίσεις, podcasts και θέατρο, και παρουσιάζοντας τη δική του μουσική.

www.colemanzurkowski.com

Ο τσελίστας και συνθέτης Γιώργος Ταμιωλάκης γεννήθηκε στην Κρήτη το 1986. Απόφοιτος του Μουσικού Λυκείου Παλλήνης, του Εθνικού Ωδείου Χαλανδρίου και της Μουσικής Ακαδημίας “Fryderyk Chopin” της Βαρσοβίας, απέσπασε το 1ο Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εγχόρδων της Χ.Ο.Ν (2010). Έχει πάρει μέρος σε σεμινάρια μουσικής ερμηνείας με τον Julius Berger και τον Umberto Clerici, μουσικής σύνθεσης με τους Rafal Janiak, Aleksander Kosciow και Mηνά Μπορμπουδάκη. Έχει εμφανιστεί ως σολίστ με συνοδεία της Κ.Ο.Α. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2011). Έχει συνεργαστεί ως συνθέτης, σχεδιαστής ήχου και ερμηνευτής με σχήματα όλων των ειδών μουσικής, καθώς και με ομάδες θεάτρου και σύγχρονου χορού, σε ζωντανές εμφανίσεις και έργα video art. Οι συνθέσεις του χαρακτηρίζονται από μελωδικές και γεωμετρικές δομές, συχνά επηρεασμένες από στοιχεία φολκλόρ.

Η μουσική ομάδα SIBiLIMA (Συμπίλημα) αποτελεί ένα είδος μωσαϊκού από διαφορετικές ηχητικές υφές. Συνεργάστηκε το 2021 με την Εθνική Λυρική Σκηνή, δημιουργώντας δύο ταινίες μικρού μήκους: το ‘Bridget Planets’, σε μουσική σύνθεση του Γιώργου Ταμιωλάκη και σκηνοθεσία της Μαργαρίτας Γερογιάννη, και το ‘Getaway’ σε σκηνοθεσία του Παντελή Μάκκα. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, έλαβε μέρος στην παραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής “Περιηγητικά” σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Χατζή και πρωτότυπη σύνθεση του Γιώργου Ταμιωλάκη, σε συνεργασία με τις ηθοποιούς Σοφία Παππά και Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, στο πλαίσιο των δράσεων “Η Επανάσταση με τα μάτια των άλλων”. Το καλοκαίρι του 2022, η ομάδα συνέπραξε με τη Σοφία Χιλλ, σε μια σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Χατζή, στο Αρχαίο Θέατρο των Δελφών, με αφορμή την παράσταση ‘EKAVI STRINGS’. Το 2022 και το 2023, παρουσίασε τρεις κλασσικές ταινίες του βωβού κινηματογράφου σε πρωτότυπη μουσική: το ‘Θωρηκτό Ποτέμκιν’, τα ‘Φώτα της Πόλης’ και το ‘Εργαστήρι του Δόκτωρος Καλιγκάρι’. Η ομάδα έχει ηχογραφήσει και παρουσιάσει μουσική νέων Ελλήνων και ξένων συνθετών, με πιο πρόσφατη την ηχογράφηση έργων του Χρήστου Ξενάκη. Η τελευταία της εμφάνιση ήταν τον Δεκέμβριο του 2023 στο Ρομάντσο σε μια σύμπραξη με τον sound artist Jeph Vanger.

www.instagram.com/sibilima

www.facebook.com/SIBiLIMA

Με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου του LP, “Understone”, o συνθέτης και πιανίστας Φίλιππος Ράσκοβιτς αυτοσχεδιάζει στο πιάνο, αναμειγνύοντας ύφη που μπορεί αρχικά να φαίνονται ανόμοια. Οι ερμηνείες του επικεντρώνονται σε αρμονικά και επαναλαμβανόμενα μοτίβα και εμπνέονται από τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, την τζαζ και τη σύγχρονη κλασική μουσική των Debussy, Ravel, Messiaen ή Reich.

Ο συνθέτης και αυτοσχεδιαστής Φίλιππος Ράσκοβιτς κατάγεται από την Αθήνα και ζει στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Συνεργάζεται τακτικά με εικαστικούς καλλιτέχνες, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην ακουστική των αντικειμένων, των γλυπτών και των χώρων. Το 2021, ολοκλήρωσε την παραστατική εγκατάσταση “Echo Chambers” σε συνεργασία με τον γλύπτη Δημήτρη Ταμπάκη. Με την ομάδα UnProcessed Reality, δημιούργησε την περφόρμανς “Post-European Rage Room” που παρουσιάστηκε στο Centrum Berlin. Είναι ιδρυτικό μέλος του illucid trio και, το 2019, συνίδρυσε την κολεκτίβα και το φεστιβάλ KRAMA. Ηχογράφησε το “Understone” στο Dudu Loft (Αθήνα) τον Οκτώβρη του 2023.

www.filipposraskovic.com

Φωτογραφία: Alexandra Bondarev

Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής του περιοδείας, ο Αμερικανός σαξοφωνίστας Jack Wright συμπράττει με τον Γιώργο Κοκκινάρη (κοντραμπάσο) και τον Στέφανο Χυτήρη (ντραμς) για μια συναυλία αυτοσχεδιασμού και στιγμιαίας δημιουργίας. Ο Wright επισκέπτεται την Ελλάδα για την παρουσίαση της ελληνικής μετάφρασης του βιβλίου του “The Free Musics: Η αυτοσχεδιαστική πλευρά της τζαζ στην Αμερική από την αντικουλτούρα των 60’s μέχρι σήμερα”, σε μετάφραση του Φώτη Νικολακόπουλου (εκδόσεις Ηδύφωνο).

Από τους πρωτεργάτες του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, ο Jack Wright έζησε μερικές ζωές, ως ακτιβιστής και ακαδημαϊκός, μέχρι να εγκατασταθεί στη μουσική, το 1979. 81 ετών σήμερα, περιοδεύει και πάλι στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, όπου εξακολουθεί να είναι ο «Johnny Appleseed του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού», όπως τον αποκάλεσε ο κιθαρίστας Davey Williams. Το παίξιμό του χαρακτηρίζεται από παραμορφωμένους τόνους, ακριβή συγχρονισμό, παρεμβατικά πολυφωνικά, ξαφνικές αλλαγές κατεύθυνσης, ζωώδεις ήχους αλλά και, περιστασιακά, «αληθινές» νότες. Συνεργάζεται με τους Zach Darrup, Ben Bennett, Evan Lipson και Ron Stabinsky, ενώ τα πιο πρόσφατα γκρουπ του είναι οι Wrest, Minimal Disturbance, Roughhousing και Never.

www.springgardenmusic.com/jackbio.html

Ο κοντραμπασίστας Γιώργος Κοκκινάρης συνθέτει, αυτοσχεδιάζει και συνεργάζεται με ανθρώπους από τους τομείς της σύνθεσης, των εικαστικών, της ποίησης και του χορού. Η τέχνη του βασίζεται στη σωματικοποίηση της μουσικής μέσω της φωνής και της κίνησης και στη χρήση νέων τεχνολογιών. Δίνει συναυλίες στο εξωτερικό και διοργανώνει σεμινάρια για τον αυτοσχεδιασμό. Είναι μέρος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού “NewMusic.gr”, που στοχεύει στην ενίσχυση της τοπικής μουσικής κοινότητας. Είναι μέλος του σχήματος σύγχρονης μουσικής àktapha.

www.kokkinaris.com

Ο Στέφανος Χυτήρης γεννήθηκε στην Αθήνα και ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική από νεαρή ηλικία. Σπούδασε στην Αθήνα και στη Νέα Υόρκη. Έχει συμμετάσχει σε σχήματα της free jazz σκηνής της Νέας Υόρκης, με τους Daniel Carter, Ingrid Laubrock, Pascal Niggenkemper, Billy Mintz, Tony Malaby, Bram De Looze, Luca Rosenfeld και Todd Neufeld. Ηχογραφημένο το 2014 σε παραγωγή του drummer Michael Carvin, το “Flux Project – Pyr|n” είναι το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ. Κυκλοφόρησε στη συνέχεια το διπλό βινύλιο “Egata”, στο οποίο επτά μουσικοί αυτοσχεδιάζουν πάνω σε συγκεκριμένες τονικότητες, με χαρακτηριστικά σύντομες διακεκομμένες φράσεις και συντονισμένες εξάρσεις.

www.stephanoschytiris.com

Η βιέλα με ρόδα (vielle à roue στα γαλλικά, Hurdy-gurdy στα αγγλικά) είναι ένα έγχορδο όργανο που παράγει ήχο χάριν στο τρίψιμο των χορδών από έναν ξύλινο τροχό αντί για δοξάρι. Ο τροχός περιστρέφεται με μια μανιβέλα στο δεξί χέρι, ενώ το αριστερό παίζει τη μελωδία σε ένα πληκτρολόγιο. Οι περισσότερες βιέλες διαθέτουν χορδές που λειτουργούν ως ισοκράτες, δίνοντας μια σταθερή συνοδεία στη μελωδία και δημιουργώντας ένα είδος drone. Ως παραδοσιακό όργανο, η βιέλα απαντάται κυρίως στη μουσική της Οξιτανίας, της Αραγονίας, της Αστούριας, της Γαλικίας, της Ουγγαρίας και στη σλαβική παραδοσιακή μουσική. Εμφανίζεται επίσης στη μεσαιωνική, αναγεννησιακή ή μπαρόκ ευρωπαϊκή μουσική.

Ξεκινώντας από τις παραδοσιακές μουσικές και τους χορούς folk, ο Γάλλος Yann Gourdon είναι ένας από τους μουσικούς που χρησιμοποιούν την ηλεκτροακουστική βιέλα με ρόδα.

Παίζοντας σόλο ή σε διάφορα σύνολα, έδειξε, μαζί με τους δώδεκα μουσικούς της κολεκτίβας La Nòvia, πώς η παράδοση μπορεί να επανεφευρεθεί, ανοίγοντας νέους δρόμους για καθηλωτικές και υπνωτιστικές ηχητικές εξερευνήσεις.

Ο πατέρας του ήταν μουσικός, βιολιστής, και έπαιζε κυρίως παραδοσιακές ιρλανδικές μουσικές. Η βιέλα με ρόδα είναι ένα από τα όργανα με τα οποία ο Yann ήρθε νωρίς σε επαφή. Ξεκίνησε στα δώδεκά του χρόνια, αφού είχε προηγουμένως σπουδάσει κλασικό πιάνο.

Ενδιαφέρθηκε γρήγορα για το άνοιγμα του οργάνου προς άλλους μουσικούς τομείς και για την ανάπτυξη της ηλεκτροακουστικής βιέλας.

Μεταξύ 1993 και 2003, έπαιζε με το συγκρότημα Djal («Από τη Μία Μέρα στην Άλλη»), παραδοσιακό συγκρότημα με ρεπερτόριο από πολλές περιοχές της Γαλλίας.

Το 1999, στράφηκε προς την πειραματική μουσική. Σπούδασε στην Εθνική Σχολή Μουσικής της Villeurbanne μέχρι το 2003 και παρακολούθησε εκεί μαθήματα ηλεκτροακουστικής, σύνθεσης, ελεύθερου αυτοσχεδιασμού και αναλογικής σύνθεσης.

Με τον Jérémie Sauvage στο μπάσο και τον Mathieu Tilly στα ντραμς, ίδρυσε το συγκρότημα France το 2005.

Η μουσική του βασίζεται σε συνεχείς ήχους, σε drones και σε μια πολύ ιδιαίτερη διαχείριση του χρόνου που καταδεικνύει την ελαστικότητά του. Δημιουργεί έτσι μια καθηλωτική αίσθηση, μια απώλεια προσανατολισμού. Βυθίζεται σε έναν συνεχή ήχο, προσπαθώντας να παραμείνει σε αυτό. «Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να ακούσεις σε ένα drone, ανοίγει νέους κόσμους, νέες κατευθύνσεις, μικρές γωνιές προς εξερεύνηση». Αναζητά συνοριακές ζώνες, ασαφείς και άυλες περιοχές. Η δουλειά του προς αυτή την κατεύθυνση τον οδήγησε προς μουσικούς όπως ο Tony Conrad, ο La Monte Young ή ο Phill Niblock. Επηρεάστηκε επίσης από τα έργα του Alvin Lucier, ενός Αμερικανού συνθέτη που ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για την ηχητική και ακουστική διάσταση του ήχου.

Η βιέλα του έχει ιδιαιτερότητες που την ξεχωρίζουν από τις παραδοσιακές εκδοχές του οργάνου. Είναι σοπράνο και έχει κατασκευαστεί με έναν κινητήρα στον τροχό. Ο Yann διατηρεί ωστόσο τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τη μανιβέλα.

Χρησιμοποιεί ελάχιστα εφέ. Αφού τα δοκίμασε όλα, κράτησε μόνο το delay, που του επιτρέπει να δημιουργεί επαναλαμβανόμενα μοτίβα.

Παίζει ακόμη παραδοσιακή μουσική σήμερα, κυρίως στους κόλπους της κολεκτίβας La Nòvia, εστίας σκέψης και πειραματισμού γύρω από τις παραδοσιακές και πειραματικές μουσικές.

Έχει στο ενεργητικό του περίπου σαράντα άλμπουμ, με σόλο ή συνεργασίες, αλλά επιθυμεί πάνω από όλα τη ζωντανή συνθήκη της συναυλίας και την εγγύτητα με το κοινό.

www.ygourdon.net

www.la-novia.fr/yann_gourdon.php

Τέσσερα σετ ηλεκτρονικού ήχου από τον Mike Nigro (ΗΠΑ), τον Matthew D. Gantt (ΗΠΑ), την Lula Asplund (ΗΠΑ) και τον Babak Ahteshamipour (Ιράν/Ελλάδα).

Ο ηλεκτρονικός μουσικός Mike Nigro έχει ζήσει στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και στο Newark της πολιτείας του Delaware. Η σόλο πρακτική του και οι συνεργασίες του εμπνέονται από τους μινιμαλιστές, τους πρωτοπόρους των πρώτων συνθεσάιζερ και το σύγχρονο πειραματικό underground. Η δουλειά του εξερευνά χώρους μεταξύ μουσικότητας και θορύβου, κίνησης και στάσης, συνθετικών και οργανικών ήχων. Έχει κυκλοφορήσει τη δουλειά του σε ποικίλα label (Constellation Tatsu, Lillerne Tapes, Phinery, A Giant Fern..) όπως και στη δική του δισκογραφική εταιρεία, το Oxtail Recordings, που επικεντρώνεται στον «ambient θόρυβο και τα σπασμένα τραγούδια» και που γιορτάζει φέτος τη 10η επέτειό του με συναυλίες στην Αυστραλία, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Το label έχει παρουσιαστεί μεταξύ άλλων στα The Wire, Bandcamp Daily, NPR, SPIN, Tiny Mix Tapes και στο A Closer Listen.

www.mikenigro.bandcamp.com

www.oxtailrecordings.bandcamp.com/music

Ο Matthew D. Gantt είναι καλλιτέχνης, συνθέτης και εκπαιδευτικός από το Troy της Νέας Υόρκης. Η πρακτική του επικεντρώνεται στον ήχο σε εικονικούς χώρους, σε συστήματα παραγωγής και σε ηχητικά readymades. Εργάστηκε μεταξύ 2016 και 2018 στο στούντιο του πρωτοπόρου των ηλεκτρονικών Morton Subotnick. Συμμετέχει στη διεθνή δημιουργική κοινότητα παρουσιάζοντας τη δουλειά του σε χώρους όπως τα Pioneer Works, Issue Project Room, Roulette, Babycastles, SVA Visible Futures Lab, Feral File, IRCAM, ICST Zurich και σε αμέτρητους DIY χώρους. Ο Gantt κυκλοφορεί μουσική με την Orange Milk και την Oxtail Recordings. Είναι μέλος της ομάδας NEW INC του New Museum και έχει διδάξει πειραματική σύνθεση τόσο σε θεσμικά όσο και σε DIY πλαίσια. Το έργο του έχει παρουσιαστεί στα The Wire, Pop Matters, Exclaim!, Tiny Mix Tapes, Bandcamp New and Notable και άλλα.

www.orangemilkrecords.bandcamp.com/album/diagnostics

Η πειραματική συνθέτρια και ερμηνεύτρια ηλεκτροακουστικής μουσικής Lula Asplund εργάζεται μεταξύ Σικάγο και Bay Area. Το έργο της συγκεντρώνει ηχητικά στοιχεία της ψυχο-ακουστικής και της φασματικής σύνθεσης. Εξερευνά κόσμους φτιαγμένους από όνειρα, μνήμες, αλχημείες και θαύματα. Ανάμεσα στην ambient, την ψυχεδελική μουσική, το φασματικό και το πειραματικό, η Asplund δουλεύει με τον ήχο ως πρώτη ύλη.

www.lulaa.bandcamp.com/album/a-matinee

Ο Babak Ahteshamipour είναι διεπιστημονικός καλλιτέχνης, designer, συγγραφέας και μουσικός. Ζει στην Αθήνα. Τα έργα του επεκτείνονται σε ποικίλους κλάδους (3D, γραφιστική και μουσική…). Ερευνά τον κυβερνοχώρο, την οικολογία, την πολιτική, το ζήτημα της ταυτότητας μέσα από το gaming και την κουλτούρα του διαδικτύου. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε φεστιβάλ και χώρους όπως το Centre Pompidou και το Milan Machinima Festival και σε περιοδικά και πλατφόρμες όπως το Bandcamp daily και το περιοδικό του φεστιβάλ CTM.

www.babakahteshamipour.com

www.daily.bandcamp.com/album-of-the-day/babak-ahteshamipour-violent-violins-exposed-review

Ο ανεξάρτητος εκδοτικός οίκος και μουσικό label FLEE παρουσιάζει την τελευταία του κυκλοφορία, “Athos: Echoes from the Holy Mountain” σε δύο χώρους της Κυψέλης: στο βιβλιοπωλείο “Ο Μετεωρίτης” και, στη συνέχεια της ίδιας βραδιάς, στο ΚΕΤ.

• 19:00 | παρουσίαση του artbook στον “Μετεωρίτη” | είσοδος ελεύθερη

Συζήτηση με συντελεστές και συγγραφείς για τη διαδικασία δημιουργίας του έργου.

• 21:00 | συναυλία με τους Jay Glass Dubs & Daniel Paleodimos στο ΚΕΤ | 10€

Οι καλλιτέχνες παρουσιάζουν ειδικά διαμορφωμένα live sets εμπνευσμένα από το μουσικό τοπίο του Αγίου Όρους.

Το «Άθως: Αντηχήσεις από το Άγιο Όρος» επικεντρώνεται στη φωνητική παράδοση των μοναχών του Αγίου Όρους, προσκαλώντας σύγχρονους καλλιτέχνες και ερευνητές να προσεγγίσουν και να επανεξετάσουν τις σύγχρονες επιπτώσεις της. Αυθεντικές ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στα μοναστήρια του Άθω παρουσιάζονται δίπλα σε σύγχρονες συνθέσεις εμπνευσμένες από την παράδοση αυτή.

Μεταξύ τεκμηρίωσης και επανεξέτασης, το label FLEE αριθμεί σημαντικές κυκλοφορίες αφιερωμένες στην τσερκεζική παράδοση, στη μουσική κληρονομιά των ψαράδων που αναζητούν μαργαριτάρια στα νερά του Κόλπου, στην Πίτσικα, αρχαία και θεραπευτική μουσική από την Κάτω Ιταλία, στη Benga, χαρακτηριστικό μουσικό είδος από την Κένυα, ή στις λιτανείες των Πορτογάλων ψαράδων.

Προσεγγίζοντας κάθε μουσικό είδος με μια νέα και καινοτόμο προοπτική, κάθε τεύχος αποτελεί έναν οπτικό και ακουστικό φόρο τιμής στην εκάστοτε παράδοση. Το έργο “Athos: Echoes from the Holy Mountain” περιλαμβάνει με τη σειρά του ένα διπλό άλμπουμ βινυλίου (2xLP) και ένα βιβλίο τέχνης στα αγγλικά, ελληνικά και γαλλικά.

Ανεξάρτητος εκδοτικός οίκος, δισκογραφική εταιρεία και επιμελητική πλατφόρμα, τo FLEE ιδρύθηκε από τους Olivier Duport, Alan Marzo και Carl Åhnebrink. Επικεντρώνεται στην τεκμηρίωση και την καλλιτεχνική επανερμηνεία υβριδικών πολιτιστικών φαινομένων. Ακολουθώντας μια διεπιστημονική πρακτική, διερευνά και ψηλαφίζει δημιουργικά τα περιγράμματα της παγκοσμιοποίησης από μια ιστορική και κριτική προοπτική. Ταλαντευόμενη ανάμεσα σε διάφορες θεματικές και διαφορετικά πεδία, από τη μουσική μέχρι την αρχιτεκτονική, η κολεκτίβα ακολουθεί μια συμπεριληπτική μέθοδο εργασίας, προκρίνοντας ποικίλες οπτικές.

www.fleeproject.com

Ο Δημήτρης Παπαδάτος είναι συνθέτης, μουσικός και sound artist. Καταπιάνεται με ζητήματα όπως το copyright, η πνευματικότητα και η πρωτοτυπία. Το πρότζεκτ Jay Glass Dubs αποτελεί εκ μέρους του μια άσκηση ύφους που εστιάζει σε μια αντιφατική ιστορική προσέγγιση της dub μουσικής, συρρικνωμένης στη βασική της μορφή (drum/bass/vox/effects). Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί στο Berlin Atonal, το Meakusma Festival, την documenta14, το Terraforma, και σε χώρους όπως το Macao (Μιλάνο), το Portikus (Φρανκφούρτη), το Kraftwerk, το HkW (Βερολίνο), το Cafe OTO και το Corsica Studios (Λονδίνο).

www.linktr.ee/jgdath

Ο ήχος του Daniel Paleodimos στα τύμπανα βρίσκεται στη διασταύρωση της τζαζ και της ανατολικής μουσικής, με σταθερές ρίζες στον αυτοσχεδιασμό, ενώ αντλεί από μια ευρεία παλέτα παγκόσμιων ρυθμών και grooves. Η γνωριμία του με τη μουσική έγινε σε ηλικία 12 ετών, μέσω της πρώτης του συμμετοχής σε τοπικές punk rock μπάντες και των σπουδών που ακολούθησαν αργότερα σε μουσικές σχολές όπως το Nakas Music Conservatory. Αργότερα, μετακομίζοντας στο Λονδίνο για ένα προπτυχιακό πτυχίο στη μουσική, ο Daniel προσπάθησε να διευρύνει τους μουσικούς του ορίζοντες συμμετέχοντας στους Tomorrow’s Warriors, ένα μουσικό εργαστήρι που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη συνεχιζόμενη αναζωπύρωση της τζαζ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό οδήγησε σε ένα πέρασμα τόσο σε session για άλλους καλλιτέχνες, όσο και στο κύκλωμα της σύγχρονης τζαζ στο Λονδίνο. Αυτή τη στιγμή, ο Daniel ζει στην Αθήνα και συμμετέχει σε διάφορα projects που συνδυάζουν τόσο στοιχεία performance όσο και παραγωγής. Πιο πρόσφατα, έχει ενταχθεί στην περιοδεύουσα μπάντα της ποπ καλλιτέχνιδας Σtella και έχει κυκλοφορήσει το δικό του EP ως El Din.

Τρία σετ ηλεκτρονικού ήχου από τον Iku Sakan (Ιαπωνία), τον Anders Lauge Meldgaard (Δανία) και την AMR (Ελλάδα).

Ο ηλεκτρονικός μουσικός Iku Sakan κατάγεται από την Οσάκα της Ιαπωνίας. Συνδυάζοντας τον αυτοσχεδιασμό και τις πρακτικές του dj’ing, η μουσική του βασίζεται σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη συλλογή ηχητικών πηγών. Ο Iku έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι: Pekka Airaksinen, Maher Shalal Has Baz, Sun Araw και Michael Northam. Δημοσίευσε πρόσφατα ένα remix για τον Γάλλο συνθέτη Yann Tiersen (μέσωMute Records) και ένα LP εμπνευσμένο από τη musique concrète με τίτλο «OMNITOPOEIA».

www.ikusakan.bandcamp.com/album/human-wave-music

Ο πολυοργανίστας και συνθέτης Anders Lauge Meldgaard παρουσιάζει ένα σόλο σετ ελεύθερης ηλεκτρονικής μουσικής με EWI (Electronic Woodwind Instrument) και modular synthesizer. Τα έργα του αριθμούν συνθέσεις σύγχρονης μουσικής, κομμάτια ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, ορχηστρικά MIDI κολάζ και εκλεκτικές ηλεκτρονικές εξερευνήσεις. Αναμειγνύει παραδοσιακά και σύγχρονα στοιχεία για να δημιουργήσει καινοτόμα ηχοτοπία. Είτε συνθέτει περίπλοκες παρτιτούρες, είτε πειραματίζεται με νέες ηλεκτρονικές υφές, ο Anders Lauge Meldgaard διευρύνει σταθερά τα όρια της μουσικής δημιουργικότητας. Στις πρόσφατες δουλειές του περιλαμβάνεται το “The Art of Playing the Fantasia”, έργο ηλεκτρονικής μουσικής που κυκλοφόρησε από την Sun Ark στο Λος Άντζελες (2023).

www.sunarkrecords.bandcamp.com/album/the-art-of-playing-the-fantasia

Η sound artist και συνθέτρια ηλεκτρονικής μουσικής AMR δημιουργεί site specific συνθέσεις για live performance. Η δουλειά της έχει κυκλοφορήσει, μεταξύ άλλων, από το παρισινό label Vice de Forme. Ο ήχος της χαρακτηρίζεται από θόρυβο και ηλεκτροακουστικά στοιχεία. Χρησιμοποιεί αναλογικό εξοπλισμό καθώς και γλώσσες προγραμματισμού για να παράγει ήχο και να επεξεργάζεται ζωντανές ηχητικές πηγές που προέρχονται από ημι-αρθρωτά συνθεσάιζερ, ακουστικά όργανα και ηχογραφήσεις πεδίου.

www.annamariarammou.com

Στις 17, 18 και 19 Οκτωβρίου, μεταξύ 15:00 και 18:00, το ΚΕΤ φιλοξενεί το εργαστήριο φωνής και ηλεκτρονικού ήχου “From Voice to Noise (Από τη φωνή στον θόρυβο)” που συντονίζει η τραγουδίστρια PÖ στο πλαίσιο του φεστιβάλ NOISY WORDS, διοργάνωση του Goethe-Institut Athen με επιμέλεια της Εύης Νάκου.
Ο κύκλος των εγγραφών για το συγκεκριμένο εργαστήριο έχει κλείσει εδώ και μέρες.

Ενώ ολοκληρώνεται το δεύτερο workshop του φεστιβάλ, αφιερωμένο στη συνεργατική σύνθεση ήχου και λέξεων, άλλες δράσεις πραγματοποιούνται τις ερχόμενες μέρες στα πλαίσια του NOISY WORDS, όλες στις εγκαταστάσεις του GOETHE-INSTITUT ATHEN (Ομήρου 14-16):

● Η επιτελεστική συζήτηση “Απόηχος [aftersound, aftermath]” ανάμεσα στη Salomé Voegelin και την Αθηνά Αθανασίου (στα αγγλικά με ταυτόχρονη ελληνική μετάφραση)
🗓 Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 🕗 20:00
🎫 είσοδος ελεύθερη
📍 GOETHE-INSTITUT ATHEN

● Το showcase του εργαστηρίου “From Voice to Noise”, υπό την καθοδήγηση της PÖ, κατά το οποίο 5 καλλιτέχνες (Μ. Μπίλι, Α. Χαρίσης, Θ. Καραμπατζιάς, Β. Γεωργίου, Ε. Καλογεροπούλου) παρουσιάζουν προσωπικά και συλλογικά έργα που δημιουργήθηκαν στο ΚΕΤ κατά τη διάρκεια του τριήμερου εργαστηρίου.
🗓 Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 🕗 21:00
🎫 είσοδος ελεύθερη
📍 GOETHE-INSTITUT ATHEN

● Η μοναδική συναυλία της PÖ (Γκάνα/Γαλλία)
🗓 Σάββατο 19 Οκτωβρίου 🕗 21:00
🎫 είσοδος ελεύθερη
📍 GOETHE-INSTITUT ATHEN

Για περισσότερες πληροφορίες ➤ www.goethe.de/ins/gr/el/kul/kue/nwf.html

Μετά από ένα opening set από τον σαξοφωνίστα Fausto Sierakowski, o Γάλλος μουσικός Gregory Dargent παρουσιάζει στο ΚΕΤ την οπτικοακουστική σύνθεση “Soleil d’hiver” («Χειμερινός Ήλιος»), σόλο για ούτι, ηλεκτρονικά εφέ, μαγνητικές ταινίες και εικόνες.

Σύγχρονο αλλά και απόλυτα ριζωμένο στην έκφραση του ουτιού, το σόλο “Soleil d’hiver” είναι μια αναζήτηση πάνω στη μνήμη, την απώλεια, και μια δημιουργία που ανατρέχει στην ιστορία του: η ιστορία του γιου ενός ανθρώπου που εγκατέλειψε την Αλγερία σε νεαρή ηλικία, κατά τη διάρκεια του πολέμου, και που για χρόνια είχε θάψει την ιστορία του.

O Grégory Dargent ετοιμάζει το σχέδιο αυτό πραγματοποιώντας καθ’ όλη τη διάρκεια του 2024 πολυάριθμες residencies και συναυλίες στη Γαλλία, τη Μέση Ανατολή, την Ελλάδα — στη Cité de la Musique της Μασσαλίας, στο φεστιβάλ IRTIJAL και στο Palais Boutros της Βηρυτού, στο Αλγέρι, στην Κωνσταντινούπολη, το Κάιρο, την Τύνιδα, το Βερολίνο ή και το Στρασβούργο, πόλη όπου ζει και από την οποία φεύγει τακτικά για μακρινά μουσικά ταξίδια.

Ο «Χειμερινός Ήλιος» υποστηρίζεται από την πόλη του Στρασβούργου και την Περιφέρεια Grand Est της Γαλλίας.

Ο ουτίστας, ηλεκτρικός κιθαρίστας, συνθέτης, σκηνοθέτης και φωτογράφος Gregory Dargent καλλιεργεί τη μουσική και την ταυτότητά του μέσα από την αυτοσχεδιαστική μουσική, την trance των Τουαρέγκ, την τζαζ, το τουρκικό μακάμ, τη μινιμαλιστική μουσική, την ποπ, τα αφροαμερικανικά τραγούδια ή τα γαλλικά chansons. Από το σχήμα Hijâz’Car μέχρι τον Babx, από τη τραγουδίστρια Houria Aïchi μέχρι την Camelia Jordana, από τους Electrik GEM μέχρι τον Rachid Taha, από το τρίο “H” μέχρι τους Sirventés του Manu Théron, από τη σύγχρονη μουσική μέχρι τη σύγχρονη χορογραφία, από τα ακουστικά ούτια μέχρι τις πιο σκληρές ηλεκτρικές κιθάρες, ο Gregory σκηνοθετεί, συνοδεύει, συνθέτει, προβληματίζεται, αμφισβητεί, σκάβει, κάνει λάθη, ενορχηστρώνει και μοιράζεται ακούραστα τα μουσικά και φωτογραφικά του πάθη.

www.gregory-dargent.com

Ο Fausto Sierakowski γεννήθηκε το 1988 στο Παρίσι και μεγάλωσε στη Ρώμη. Το 2009, απέκτησε δίπλωμα στο Κλασικό Σαξόφωνο (Conservatorio di Santa Cecilia) και, το 2012, έναν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών με αντικείμενο τον σύγχρονο αυτοσχεδιασμό στο New England Conservatory. Κατά την παραμονή του στην Αμερική και μέχρι την επιστροφή του στην Ευρώπη, το 2014, έδωσε συναυλίες και πραγματοποίησε ηχογραφήσεις με μουσικούς όπως οι Matt Moran, Anthony Coleman, Joe Morris, Matt Darriau, Satoshi Takeshi, Hayden Chisholm και Axel Dörner. Το 2016, μετακόμισε στην Ελλάδα με σκοπό να μελετήσει την κλασική οθωμανική μουσική και το ούτι με τον Ευγένιο Βούλγαρη. Από τότε, συμμετέχει στα μουσικά σύνολα του Ευγένιου Βούλγαρη, του Γιάννη Διονυσίου, αλλά και στα συγκροτήματα Fausto Sierakowski Trio (με τον Παναγιώτη Καϊτατζή και τον Στρατή Σκουρκέα) και People of the wind (με τον Αλέξανδρο Ριζόπουλο και τον James Wylie).

www.faustosierakowski.eu

Το νέο αθηναϊκό σχήμα Ming Beck αποτελείται από τη Δήμητρα Κουστερίδου (live electronics), τον Dave De Rose (μπάσο & fx) και τον Demian Gomez (ντραμς & κρουστά). Με μινιμαλιστικό ύφος, το τρίο αναμειγνύει στοιχεία krautrock, θορύβου, groove και ηλεκτρονικής μουσικής για να δημιουργήσει υπνωτικά κομμάτια με εξελισσόμενη ροή, ρυθμική ένταση και απόκοσμες παραδοσιακές μελωδίες. Με ηλεκτρονικά όσο και με ακουστικά όργανα, χτίζουν επαναληπτικά μοτίβα, δίνοντας έμφαση στον ρυθμό με το ακριβές drumming του Demian Gomez και τις ακατέργαστες μπασογραμμές του Dave De Rose. Τα ηλεκτρονικά της Δήμητρας Κουστερίδου προσθέτουν στρώματα παλμού και αφαίρεσης, δημιουργώντας ένα “techno-like” groove.

Για την πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση, συνεργάζονται με τη χορογράφο και performer Sabina Andrea Allen.

Η Δήμητρα Κουστερίδου, συνθέτρια, ερευνήτρια και sound artist, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Εξερευνά απτικές και ηχητικές πτυχές μέσω site-specific installations και performances, με αφετηρία τον αυτοσχεδιασμό. Μέσα από διεπιστημονικές μορφές που περιλαμβάνουν εφήμερες καταστάσεις και θραύσματα αντικειμένων, δημιουργεί έναν χώρο για έρευνα. Τον τελευταίο καιρό, εργάζεται πάνω σε αυτοσχέδιες ηχητικές συνθέσεις με χειροποίητα όργανα (διαδραστικά ηχητικά κυκλώματα).

Με μια καριέρα που περιλαμβάνει συνεργασίες με διάσημους καλλιτέχνες όπως οι Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traore και Mark Ronson, μεταξύ πολλών άλλων, ο Dave De Rose είναι ντράμερ, μπασίστας και παραγωγός που έχει περάσει τα τελευταία 15 χρόνια ασχολούμενος με underground μουσικά projects. Είναι βασικό μέλος των Electric Jalaba και του σχήματος Rave At Your Fictional Borders και ιδρυτής της διεθνούς κολεκτίβας αυτοσχεδιασμού Agile Experiments. Είναι επίσης παραγωγός και αφοσιωμένος μουσικός εκπαιδευτής.

Ο Αργεντινός και Ιθαγενής Αμερικανός Demian Gomez είναι κρουστός και ντράμερ. Γεννήθηκε σε μια οικογένεια μουσικών του Buenos Aires. ΄Άρχισε να παίζει μουσική ερμηνεύοντας όλα τα μουσικά στυλ που συναντούσε στο περιβάλλον του: chacarera, andina, tango, milonga, flamenco, cumbia, τσιγγάνικη μουσική, rock ‘n’ roll ή και metal. Μετακόμισε στην Ελλάδα πριν 19 χρόνια και έχει επηρεάσει από τότε την αθηναϊκή μουσική σκηνή παίζοντας σε πρωτότυπα συγκροτήματα όπως οι Los Petralonicos.

Η Ελληνοαμερικανίδα χορογράφος και performer Sabina Andrea Allen είναι συνιδρύτρια της ομάδας Corpus Franca. Έχει διατελέσει συν-διευθύντρια και χορογράφος πολλών projects. Έχει ισχυρό υπόβαθρο στο street-style dance και διεξάγει εργαστήρια αυτοσχεδιασμού. Επιλέχθηκε ως Artist-in-residence στο U(R)TOPIAS (Academy of Choreography, Mystery 59, Eleusis Festival ’23-’24).

Artwork: Demian Gomez

Δύο σετ ηλεκτρονικού ήχου από τα ντουέτα Like (Βέλγιο) και I broke the vase (Ελλάδα).

Συνεργασία των Diana Duta (ηλεκτρονικά, field recordings, φωνή) και Florence Cats (theremin, αντικείμενα, φωνή), το πειραματικό ντουέτο Like ταλαντεύεται μεταξύ ambient, θορύβου, αυτοσχεδιασμού και προφορικού λόγου. Ενεργό στην underground σκηνή των Βρυξελλών, τα πρότζεκτ του φιλοξενούνται και μεταδίδονται σε διεθνείς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Το “Like a telepath” (2023) έγινε κατά παραγγελία του φεστιβάλ Radiophrenia της Γλασκώβης και του Kunst Radio της Αυστρίας. Το “Like a soliloqui” (2024) παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του φεστιβάλ Somewhere in between A-Z που επιμελείται το Lumpen Art Radio.

like.hotglue.me

Οι I broke the vase δημιουργούν από το 2018 μουσικές performances μέσα από την ακρόαση, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τη σύνθεση. Χρησιμοποιούν μουσικά όργανα, τις φωνές τους, αντικείμενα, μικρόφωνα, ηλεκτρονικά στοιχεία, ηχογραφήσεις και loops. Κεντρικό ρόλο στα έργα τους κατέχουν η γραφή και η ανάγνωση αυτοεθνογραφικών κειμένων, η συμμετοχή του σώματος και η διάδραση με τον χώρο και το εκάστοτε περιβάλλον. Εκτός από performers, είναι επίσης μουσικολόγοι και ερευνήτριες του ήχου. Εφαρμόζουν πρακτικές όπως οι ηχητικοί περίπατοι και η καταγραφή εμπειριών ακρόασης και πειραματίζονται μέσα από φεμινιστικές και φροντιστικές καλλιτεχνικές διαδικασίες. Παράλληλα, έχουν στο ενεργητικό τους video performances, την πειραματική ταινία The Greatest Love of All, το podcast Silence is Broken αφιερωμένο στις γυναίκες της ηλεκτρονικής μουσικής, τον συντονισμό του workshop Sonic Memorabilia και του ομώνυμου — βραβευμένου από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης — podcast. Έχουν φιλοξενηθεί στο Syros Sound Meetings residency και στο University of Michigan. Έχουν συμμετάσχει στο TectonicsAthensFestival, το ElectricNightsFestival, το EclecticTechCarnivalAthens, το IF 2021, τα Κilymeia 23, το AmetricFestival, στις εκθέσεις Plásmata, ShelteredGardens, DowntoEarth και στην διοργάνωση 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης.

www.facebook.com/Ibrokethevase

Δύο σετ ηλεκτρονικού και ακουστικού ήχου από τις Megan Alice Clune (Αυστραλία) και Σοφία Ζαφειρίου (Ελλάδα).

Η Megan Alice Clune είναι μουσικός, καλλιτέχνης και συνθέτρια. Ζει στην Αυστραλία, στην περιοχή του Inner West (Σίδνεϊ), παραδοσιακή εστία των αβορίγινων ομάδων Gadigal και Wangal. Μέσω της σύνθεσης, της performance και του installation, το έργο της εξερευνά τις δυναμικές σχέσεις μεταξύ μουσικής, τεχνολογίας, σώματος και χρονικότητας. Χαρακτηρίζεται από μια μίνιμαλ ηχητική παλέτα, εξισορροπώντας με λεπτότητα υφές που είναι ταυτόχρονα πλούσιες και λιτές. Έχει συνεργαστεί με κινηματογραφιστές, εικαστικούς καλλιτέχνες και χορογράφους για να δημιουργήσει μουσική για ταινίες, χορό, βίντεο και performance art. Έχει κυκλοφορήσει τα: “Furtive Glances” (Room40), “Digital Auras” (Longform Editions) και “If You Do” (Room40). Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της στην Αυστραλία, την Ασία, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Η Megan έχει ανοίξει συναυλίες για καλλιτέχνες όπως οι NIVHEK (Liz Harris/Grouper), KMRU, Dean Hurley, David Grubbs, Lisa Lerkenfeldt, μεταξύ πολλών άλλων.

www.meganaliceclune.com

Η Σοφία Ζαφειρίου είναι μουσικός, συνθέτρια και sound artist με έδρα την Αθήνα. Μέρος της έρευνάς της αφορά την επικονίαση βιωμένων ρυθμών και τρόπων με ηλεκτρονικά και στοχαστικά μέσα, θόρυβο, αυτοσχεδιασμό και ακουστικά όργανα. Τα έργα της αποτυπώνουν μουσική για σύνολα και DIY ορχήστρες, ηχογραφήσεις πεδίου στη φύση και σε προσφυγικά καμπ, ήχο που προέρχεται από σχέσεις μεταξύ πραγμάτων, μερικές φορές περιέργως τοποθετημένων. Έχει εμφανιστεί ζωντανά στη Νάντη, το Diyarbakir, τα Τίρανα, τη Βηρυτό, το Slemani, το Βερολίνο, την Κύπρο, τα Χανιά και την Αθήνα.

www.szaf.space

Οι I broke the vase (Εύα Ματσίγκου, Νεφέλη Σάνη) παρουσιάζουν αποσπάσματα από το ημερολόγιό τους κι από μια αλληλογραφία με φίλους που συνάντησαν σε ένα μακρινό ταξίδι. Παίζουν live μουσική μαζί με ηχογραφήσεις, εικόνες και βίντεο, σε μια απόπειρα να συνδεθούν ξανά μ’ αυτή την παρελθοντική εμπειρία.

Η Luciana Rizzo (Αργεντινή) παρουσιάζει ένα σόλο από μικρά κουδουνάκια, jingles και feedback που παράγονται χρησιμοποιώντας τα σώματα των τυμπάνων ως μεμβράνες συντονισμού, ένα ακουστικό σετ που αποσκοπεί στη διεύρυνση της εμπειρίας ακρόασης του κοινού.

Οι I broke the vase σχηματίστηκαν το 2018. Δημιουργούν μουσικές performances μέσα από την ακρόαση, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τη σύνθεση. Χρησιμοποιούν μουσικά όργανα, τις φωνές τους, αντικείμενα, μικρόφωνα, ηλεκτρονικά στοιχεία, ηχογραφήσεις και loops. Κεντρικό ρόλο στα έργα τους έχει η γραφή και η ανάγνωση αυτοεθνογραφικών κειμένων, η συμμετοχή του σώματος και η διάδραση με τον χώρο και το εκάστοτε περιβάλλον. Εκτός από performers είναι επίσης μουσικολόγοι και ερευνήτριες του ήχου. Εφαρμόζουν πρακτικές όπως οι ηχητικοί περίπατοι και η καταγραφή εμπειριών ακρόασης, και πειραματίζονται μέσα από φεμινιστικές και φροντιστικές καλλιτεχνικές διαδικασίες. Παράλληλα, οι I broke the vase έχουν στο ενεργητικό τους video performances, την πειραματική ταινία The Greatest Love of All, το podcast Silence is Broken, αφιερωμένο στις γυναίκες της ηλεκτρονικής μουσικής, τον συντονισμό του workshop Sonic Memorabilia και του ομώνυμου -βραβευμένου από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης- podcast. Έχουν φιλοξενηθεί στο Syros Sound Meetings residency και στο University of Michigan. Έχουν συμμετάσχει στο TectonicsAthensFestival, στο ElectricNightsFestival, στο EclecticTechCarnivalAthens, στο IF 2021, στα Κilymeia 23, στο AmetricFestivalκαι στις εκθέσεις Plásmata, ShelteredGardens, DowntoEarth και στην 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης.

www.facebook.com/Ibrokethevase

Η Luciana Rizzo είναι sound artist και μουσικός. Ζει και εργάζεται στο Μπουένος Άιρες. Σπούδασε σύνθεση με ηλεκτροακουστικά μέσα στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Quilmes. Ως ντράμερ, βρήκε από νωρίς τη θέση της στον πειραματισμό και τον αυτοσχεδιασμό. Έχει παίξει σε διάφορα ομαδικά πρότζεκτ και άρχισε παράλληλα να αναπτύσσει ένα σόλο σετ βασισμένο σε υβριδικά τύμπανα, samples και ηχογραφήσεις πεδίου, μεταξύ τραγουδιών, περιβαλλόντων και αυτοσχεδιασμών. Τελευταία, αφοσιώνεται στην παραγωγή ηχητικών ντοκιμαντέρ και ραδιοφωνικών κομματιών.

www.lurizzo.bandcamp.com/album/l-r

Προβολή του ντοκιμαντέρ “Ιmprovisations in parallel mode” (2022, 44’) του Πέτρου Κολοτούρου και συζήτηση με τον σκηνοθέτη.

Λίγα λόγια για την ταινία:

Με πυξίδα τους μουσικούς, το ντοκιμαντέρ “Improvisations in parallel mode” είναι ένα ταξίδι στην αναζήτηση των ήχων και των μουσικών αυτοσχεδιασμών της ελληνικής επαρχίας, ένα ποιητικό ντοκιμαντέρ με κύριο αφηγηματικό άξονα τον ήχο, ένα οπτικοακουστικό χαϊκού με μυστικιστικά και τελετουργικά στοιχεία. Ο αυτοσχεδιασμός δεν αποτελεί μονάχα το θέμα αλλά και τον τρόπο σύνθεσης αυτού του πολυσυλλεκτικού οπτικοακουστικού έργου.

Συμμετέχουν:

Σαβίνα Γιαννάτου, Ross Daly, Κέλυ Θωμά, Ευγένιος Βούλγαρης, Αλεξία Κατσανεβάκη, Στέλιος Πετράκης, Δημήτρης Σιδερής, Αντώνης Ανισέγκος, Kolida Babo (Σωκράτης Βότσκος, Χάρης Π.), Αλέξανδρος Ριζόπουλος, Γιώργος Παπαϊωάννου, Γιάννης Ζαννής, Γιώργος Γαρόζης, Μαργαρίτα Ερμίδου, Tότα Κοντόγεωργα, Evan Handlet.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία, μοντάζ, ηχοληψία: Πέτρος Κολοτούρος

Εικονοληψία: Κατερίνα Τζόβα, Πέτρος Κολοτούρος

Παραγωγή: Κατερίνα Τζόβα, Πέτρος Κολοτούρος

Έξτρα πλάνα: Μένανδρος Μανουσάκης

Σημείωμα του σκηνοθέτη:

Το “Ιmprovisations in parallel mode” είναι ένα ντοκιμαντέρ, η ιδέα του οποίου έχει διαμορφωθεί εδώ και μερικά χρόνια στο μυαλό μου. Περισσότερο από ένα ξεκάθαρο σενάριο ή θέμα, είναι ένας πειραματισμός που ενσωματώνει τα στοιχεία του αυτοσχεδιασμού και της συν-δημιουργίας. Το soundtrack είναι εξ ολοκλήρου συντεθειμένο από τις αυτοσχεδιαστικές επιτελέσεις που ηχογραφήσαμε, τις οποίες στη συνέχεια συνδυάσαμε με ηχητικά τοπία που μας μαγνήτισαν ενώ ταξιδεύαμε. Τελικά, αυτό που προσδιορίζει καλύτερα τη μορφή της ταινίας είναι ίσως ο όρος «οπτικοακουστικό άλμπουμ», που δίνει φωνή στα μυστικιστικά στοιχεία της φύσης και στην αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων και της υπόλοιπης Δημιουργίας.

Συμμετοχές και βραβεία:

• 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (επίσημη συμμετοχή, πρεμιέρα)
• 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου: Βραβείο Καλύτερου Μουσικού Ντοκιμαντέρ
• Barcelona Planet Film Festival: Βραβείο καλύτερου Soundtrack
• Cinergo International Film Festival: Ειδική Μνεία
• 16ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας
• 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Ιεράπετρας
• 11ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων

Αναφορές στον Τύπο:

Συνέντευξη στο Flix από την Λήδα Γαλανού:

www.flix.gr/articles/interview-petros-kolotouros-improvisations-in-parallel-mode.html

Άρθρο στο Cinematic από την Ασπασία Λυκουργιώτη:

www.cinematek.gr/arthografia/music-cinematek-paralliloi-aytoshediasmoi-sto-24o-fnth

Άρθρο στο ertnews από την Δάφνη Σκαλιώνη:

www.ertnews.gr/eidiseis/politismos/improvisations-in-parallel-mode-ena-poiitiko-ntokimanter-me-afigimatiko-kinitro-ton-icho

Σύντομο βιογραφικό σκηνοθέτη:

Ο οπτικοακουστικός δημιουργός Πέτρος Κολοτούρος γεφυρώνει τον ρεαλισμό του ντοκιμαντέρ με την αφαίρεση και την αισθητηριακή (sensorial) οπτική ποίηση. Από μικρός ασχολήθηκε με τη μουσική και τη φωτογραφία, δραστηριότητες που άσκησε επαγγελματικά και καλλιτεχνικά παράλληλα με τις πολυτεχνικές του σπουδές. Το 2021 αποφοίτησε με άριστα από το «Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας» του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έχει σκηνοθετήσει video clips, video-dance και video art. Συμμετείχε ως διευθυντής φωτογραφίας στο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ «Εγώ και ο ίσκιος μου» για τον μουσικό Νίκο Παπάζογλου. Το τελευταίο του έργο, «Improvisations in parallel mode», είναι ένα ποιητικό ντοκιμαντέρ με κύριο αφηγηματικό άξονα τον ήχο. Και οι δύο ταινίες έκαναν πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το 2018 και το 2022 αντίστοιχα, με την πρώτη να αποσπά βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης, και τη δεύτερη το βραβείο του καλύτερου μουσικού ντοκιμαντέρ στο 9^ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου και το βραβείο του καλύτερου soundtrack στο Barcelona Planet Film Festival. Το ερευνητικό του ενδιαφέρον εστιάζει στον συνδυασμό της οπτικής γλώσσας με τον ήχο.

Τρέιλερ: www.youtube.com/watch?v=IWLBA-nlB2E&ab_channel=PostNomads

Το ντουέτο BLIP (Γιώργος Στενός & Γιώργος Σταυρίδης) παρουσιάζει στο ΚΕΤ το πρότζεκτ Zap!.

Παροπλισμένες μικροσυσκευές, μετασχηματιστές, routers, μοτέρ, κινητά, ένα τραπέζι ασφυκτικά γεμάτο με ηλεκτρονικά σκουπίδια. Ο κρυφός ηχητικός κόσμος των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, άφωνος, αλλά πανταχού παρών, ξαφνιάζει με τις μουσικές του δυνατότητες. Χρησιμοποιώντας επαγωγικά πηνία ως μικρόφωνα, ο Γιώργος Στενός και ο Γιώργος Σταυρίδης αποκαλύπτουν ένα μουσικό ερτζιανό τοπίο και παίζουν με αυτό χρησιμοποιώντας τον χώρο του ΚΕΤ σαν ένα ιδιόμορφο υβριδικό ηχοσύστημα από ραδιόφωνα, lofi ηχεία και μεγάφωνα.

Ως BLIP, ο Γ. Στενός και ο Γ. Σταυρίδης εξερευνούν τις εγγενείς ηχητικές δυνατότητες υλικών, αντικειμένων και ηλεκτρονικών κυκλωμάτων μέσα από την κατασκευή, την επιτόπια δράση και τον αυτοσχεδιασμό. Η μουσική τους πρακτική επικεντρώνεται στην υφή, τη χειρονομία, το ηχόχρωμα και τον ρυθμό, ενώ προσεγγίζει τις δραστηριότητες ακρόασης, αυτοσχεδιασμού και σύνθεσης ως αμοιβαίες και άρρηκτα συνδεδεμένες με τη σωματική δράση, τα όργανα-αντικείμενα και τον εκάστοτε χώρο και χρόνο. Είναι μέλη των Trigger Happy, της ομάδας Κ.Ε.Δι.Μου.Ρα. και της πειραματικής ραδιοφωνικής πλατφόρμας Loskop.radio.

website: www.blip.boo

fb: www.facebook.com/profile.php?id=61553158751326

περισσότερα για το Zap!: www.blip.boo/projects/zap

* Στην performance γίνεται χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών.

Ο Waël Sghaier, Γαλλο-Τυνήσιος κινηματογραφιστής από τη Seine-Saint-Denis, γαλλικό νομό στα βορειοανατολικά του Παρισιού, παρουσιάζει το “Banlie.UE”, ντοκιμαντέρ για τα περίχωρα της Ευρώπης, το οποίο ολοκλήρωσε το 2024.

Η ταινία ξεκινάει από μια ερώτηση: θα μπορούσαμε άραγε να πούμε ότι οι κάτοικοι των λαϊκών προαστίων του Παρισιού έχουν περισσότερα κοινά με αυτούς που ζουν στη συνοικία Raval της Ισπανίας, παρά με τους κατοίκους του 5ου διαμερίσματος του Παρισιού, στο (πλούσιο) κέντρο της γαλλικής μητρόπολης;

Με αυτή την αφετηρία, ο Waël ταξίδεψε από το Pantin, κοινότητα στον νομό της Σεν-Σαιν-Ντενί, μέχρι τις εργατικές συνοικίες της Μπρατισλάβα, της Στοκχόλμης, της Αθήνας, των Βρυξελλών και της Βαρκελώνης, αναζητώντας την κοινή ταυτότητα αυτών των συνοικιών και πραγματοποιώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο έναν άτυπο και περιφερειακό γύρο της Ευρώπης.

Μέσα από τις μαρτυρίες που συνέλεξε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, το “Banlie.UE” αντικατοπτρίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των περιχώρων αλλά και τις λύσεις που βρίσκουν και επινοούν για να τις αντιμετωπίσουν.

Την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει συζήτηση του κοινού με τον σκηνοθέτη και συναυλία του Ghoula, του μουσικού παραγωγού που δημιούργησε τη μουσική της ταινίας.

Σκηνοθεσία: Waël Sghaier

Gaffer: Justine Coulmy

Ηχολήπτης: Antoine Stevignon

Μοντάζ: Isabelle Nakamura

Μουσική: Ghoula

Παραγωγοί: Laëtitia Barone & Alice El Kouby

Διάρκεια: 52′

Γεννημένος στη Seine-Saint-Denis, ο Waël Sghaier είναι αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό μετά την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ “Το απίστευτό μου ’93”, το οποίο περιέγραφε ένα ταξίδι στη Seine-Saint-Denis και δημιουργήθηκε με αυτοσχέδια μέσα. Η ταινία βγήκε στις αίθουσες το 2018 και προβλήθηκε σε όλη τη Γαλλία κατά τη διάρκεια μιας μακράς περιοδείας προβολών. Ο Waël επιλέγει τα ερωτήματα και τους χαρακτήρες του έτσι ώστε να προκαλέσει συναντήσεις και να προσδώσει βάθος στην αφήγηση. Ταξιδεύει με αφορμή κάθε σχέδιο σε μέρη αποκλεισμένα από το επίσημο εθνικό αφήγημα, για να αντλήσει το καλύτερο από αυτά.

Πολυδιάστατος καλλιτέχνης με ποικιλόμορφο μουσικό υπόβαθρο, o μουσικός, παραγωγός, συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής Ghoula κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ, «Hlib el-Ghoula», το 2016. Αναμειγνύοντας ηλεκτρονικούς ήχους με παραδοσιακή μουσική, χρησιμοποιώντας τα βινύλια που συλλέγει και αναζητάει σε όλη τη Βόρεια Αφρική, δημιουργεί απροσδόκητες συνθέσεις. Το δεύτερό του άλμπουμ, «Demi-écrémé», αποτίει φόρο τιμής στις μουσικές κληρονομιές της Βόρειας Αφρικής, πλέοντας μέσα από την electro-pop, την techno, το breakbeat και το IDM.

www.ghoula-tn.bandcamp.com/album/demi-cr-m

* Η ταινία προβάλλεται με αγγλικούς υπότιτλους.

Το πρόγραμμα της συναυλίας Absolute Continuity περιλαμβάνει έργα Ελλήνων συνθετών για κοντραμπάσο και ηλεκτρονικά μέσα, με κοινό δομικό χαρακτηριστικό τη χρήση υποστρώματος συνεχείας (continuum). Στο επίκεντρο, το ιστορικό “Εν Πυρί” του Στέφανου Βασιλειάδη, αφιερωμένο στη μνήμη του συνθέτη Γιάννη Χρήστου.

Η συναυλία ξεκινάει με το έργο “…tis en pylesi…” του Αλέξανδρου Καλογερά, για κοντραμπάσο και μαγνητοταινία: ένα μονόδραμα εμπνευσμένο από τις “Βάκχες”, την τραγωδία που συνέθεσε ο Ευριπίδης στο τέλος της ζωής του.

Συνεχίζεται με το “DarkLoupe”, έργο του Θάνου Πολυμενέα-Λιοντήρη για κοντραμπάσο, ζωντανή ηλεκτρονική επεξεργασία ήχου και βιντεοπροβολή.

Ακολουθεί η πρώτη παγκόσμια παρουσίαση του έργου “Absolute Continuity” του Δημήτρη Μπάκα, για ενισχυμένο κοντραμπάσο και προηχογραφημένο υλικό, μια σύνθεση βασισμένη στην τεχνική της ηχοποίησης του καρδιογραφήματος που εγκαινίασε ο Δ. Μπάκας με το κουαρτέτο εγχόρδων Cardiogram. Σε μια απόλυτη ηχητική συνέχεια, ο συνθέτης δημιουργεί ένα ηχοχρωματικό ύφος με έντονη την αίσθηση της αυτοσυγκέντρωσης.

Η συναυλία ολοκληρώνεται με το “Εν Πυρί” του Στέφανου Βασιλειάδη, πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση, στο ελληνικό ρεπερτόριο, σύνθεσης για κοντραμπάσο και ηλεκτρονικά μέσα. Επιζήσας, με το ζεύγος Σεμιτέκολο, του αυτοκινητιστικού δυστυχήματος της 8ης Ιανουαρίου του 1970 που κόστισε τη ζωή στον Γιάννη Χρήστου, στη γυναίκα του, Θηρεσία, και στη σύζυγο του ίδιου του Βασιλειάδη, Αναστασία, ο δημιουργός αφηγείται το χρονικό της μοιραίας βραδιάς μέσα από το ηλεκτρονικό μέρος της μαγνητοταινίας και τον υπερβατικό δυναμισμό του σύγχρονου κοντραμπάσου.

Τα έργα:

• Αλέξανδρος Καλογεράς – “…tis en pylesi…” (1991), για κοντραμπάσο και μαγνητοταινία

• Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης – “DarkLoupe” (2008), για κοντραμπάσο, ζωντανή ηλεκτρονική επεξεργασία ήχου και βιντεοπροβολή

• Δημήτρης Μπάκας – “Absolute Continuity” (2011), για ενισχυμένο κοντραμπάσο και προηχογραφημένο υλικό

• Στέφανος Βασιλειάδης – “Εν Πυρί” (1973/1975), για κοντραμπάσο και μαγνητοταινία

Συμμετέχουν:

Χάρης Παζαρούλας – κοντραμπάσο & επιμέλεια προγράμματος

Νεφέλη Σταματογιαννοπούλου – χειρισμός ηχητικού υλικού (“…tis en pylesi…”, “Εν Πυρί”)

Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης – χειρισμός ηχητικού υλικού και βιντεοπροβολής (“DarkLoupe”)

Δημήτρης Μπάκας – χειρισμός ηχητικού υλικού (“Absolute Continuity”)

Ελένη Χούμου – σχεδιασμός φωτισμού

Ο Χάρης Παζαρούλας είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Η συναυλία “Absolute Continuity – Έργα για κοντραμπάσο και ηλεκτρονικά μέσα”, αποτελεί μέρος της διδακτορικής του διατριβής.

velak (Verein Für Elektroakustische Musik – Σύλλογος για την Ηλεκτροακουστική Μουσική), μη κερδοσκοπικός καλλιτεχνικός οργανισμός με έδρα την Αυστρία, αφιερώνεται στην πειραματική μουσική, διοργανώνοντας εδώ και 20 χρόνια συναυλίες στη Βιέννη, το Τόκιο, τη Νέα Υόρκη, το Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες. Η βραδιά στο ΚΕΤ είναι η πρώτη διοργάνωση του velak στην Αθήνα.

Αγγίζοντας πολιτικά ζητήματα και περιβαλλοντικούς προβληματισμούς, η πρακτική του Eduardo Triviño-Cely (Μπογκοτά, Κολομβία) περιλαμβάνει ήχο, γλυπτική, πολυμέσα, περφόρμανς, ηχητικά αντικείμενα και εγκαταστάσεις.

www.etc.klingt.org

Η agar agar είναι μια οπτικοακουστική περφόρμανς των Martina Moro και Fabian Lanzmaier. Συνδυάζοντας αναλογικά και ψηφιακά μέσα, δημιουργούν έναν καθηλωτικό χώρο αφηρημένων ήχων και εικόνων που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.

www.martinamoro.com

www.fabianlanzmaier.com

Μεταξύ ηλεκτροακουστικής μουσικής, live-electronics, αυτοσχεδιασμού και εγκαταστάσεων, τα ηχοτοπία του Γερμανού συνθέτη και sound artist Frederic Stritter βασίζονται στο deep listening και την εξερεύνηση του Pankaroama, του ακουστικού ορίζοντα.

www.stritter.audio

Ambient ήχοι, φωνητικά, συνθεσάιζερ, ηχογραφήσεις πεδίου, ελεύθερος αυτοσχεδιασμός: το ντουέτο PZFTK αποτελείται από τη Στέλλα Μαρκίδη (Ελλάδα) και τη Gabriela Gordillo (Μεξικό/Aυστρία). Μέσα από πειραματικές πρακτικές εξερευνά όψεις του ονείρου, της μνήμης, του χώρου, του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου.

www.soundcloud.com/pzftk-duo

www.pzftk-duo.bandcamp.com

Τους τελευταίους μήνες, το δισκοπωλείο STELLAGE (Κυψέλης 49) διοργάνωσε στο ΚΕΤ μια σειρά συναυλιών με εμβληματικούς καλλιτέχνες από τη διεθνή και την ελληνική πειραματική και ηλεκτρονική σκηνή (Callahan & Witscher, Κωστής Δρυγιαννάκης, Yorgas Helmet, Katya Shirshkova, David Maranha, Giuseppe Ielasi), επεκτείνοντας στο πεδίο των ζωντανών εμφανίσεων την επιμελητική και επιλεκτική του λειτουργία και ανοίγοντας πολύτιμα παράθυρα στο αθηναϊκό κοινό. Η περιήγηση συνεχίζεται το Σάββατο 18 Μαΐου με τρεις ξεχωριστές συμμετοχές από τη Σουηδία, την Αμερική και την Ελλάδα.

Εγκατεστημένος στο Βερολίνο, ο Αμερικάνος sound artist Nick Klein έχει εκδώσει τη μουσική του σε δισκογραφικές εταιρείες απ’ όλο τον κόσμο, όπως και στο δικό του label, PL (ακρωνύμιο των λέξεων primitive languages, Psychic Liberation, κ. ά.). Πραγματοποιεί δύο μηνιαίες ραδιοφωνικές εκπομπές στο Montez Press Radio και στο Volksbühne Roter Salon. Έχει συμμετάσχει σε εικαστικές εκθέσεις και έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε πλήθος χώρων και φεστιβάλ (ενδεικτικά: The Amant Foundation, De La Cruz Collection, Volksbühne, Empty Gallery, Berghain, Tresor, Seendosi, Cafe Sismo, Cafe Oto, Folkteatern, Burning Fleshtival, Herrensauna, Summer Scum…).

www.nickklein.work

www.soundcloud.com/nick-klein

www.psychicliberation.net

www.soundcloud.com/psychicliberation

Με μακρά πορεία στην πειραματική σκηνή, ο Σουηδός sound artist Joachim Nordwall ζει στο νησί Brännö, στη δυτική ακτή της Σουηδίας. Το 1988, άρχισε να ηχογραφεί με το psych-drone ντουέτο Alvars Orkester. Το άλμπουμ «Soul Music» που κυκλοφόρησε από την Entr’acte φανερώνει το ενδιαφέρον του για τους κυκλικούς ρυθμούς και τις αναλογικές λούπες του synth. Έχει κυκλοφορήσει τη μουσική του σε εταιρείες όπως η Ash International και η Hospital Productions. Από το 1999 μέχρι το 2005, συμμετείχε στο avant punk rock τρίο Kid Commando. Δημιούργησε στη συνέχεια το τελετουργικό drone rock συγκρότημα The Skull Defekts. Δραστηριοποιείται σήμερα στο tape loop τρίο Organ of Corti με κυκλοφορίες για τις iDEAL, Dead Mind και New Forces. Από το 1998, διευθύνει την iDEAL Recordings. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι: Mika Vainio, Mats Gustafsson, Leif Elggren, CM von Hausswolff, Kevin Drumm, Mark Wastell, Michael Morley, John Duncan και Christine Abdelnour. Διοργανώνει φεστιβάλ και συναυλίες στη Σουηδία και το εξωτερικό.

www.idealrecordings.bandcamp.com

www.instagram.com/idealbeast

Ο ILIOS αφιερώνεται στην τέχνη του ήχου και της εικόνας από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Μέσα από μια συνεχή αλλαγή της ηχητικής του παλέτας, ξεπερνώντας τα όρια του ηχητικού φάσματος, φλερτάροντας με τη σιωπή και τον καθολικό θόρυβο, ακολουθεί μια αντι-καριέρα. Στις μουσικές στήλες, μερικά από τα ηχογραφημένα έργα του έχουν χαρακτηριστεί ως «Ο ήχος του θανάτου» ή «Ο πιο απονευρωτικός δίσκος που μπορεί να φανταστεί κανείς». Ο ILIOS έχει παρουσιάσει το έργο του στην Ασία, την Ευρώπη, την Ωκεανία, τη Νότια και τη Βόρεια Αμερική. Έχει κυκλοφορήσει τη δουλειά του σε labels όπως τα: Antifrost, PAN, Entr’Acte κ.ά.. Έχει συνθέσει μουσική για πολλαπλά κινηματογραφικά, χορευτικά και θεατρικά έργα. Είναι μέρος του ντουέτου MMMD. Από το 1997, διαχειρίζεται το label Antifrost.

www.siteilios.gr

www.antifrost.gr

www.antifrost.bandcamp.com

Εγγραφή στο mailing list του Stellage: www.stellage.store

Instagram: www.instagram.com/stellage.highlights

Η βιολονίστρια Gabby Fluke-Mogul και ο βιολιστής Δήμος Βρύζας παρουσιάζουν το ντουέτο lay hold, που δημιούργησαν στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2023. Αντλώντας έμπνευση από ένα ευρύ φάσμα μουσικών παραδόσεων και ειδών, το ντουέτο αγκαλιάζει τον αυτοσχεδιασμό ως μέσο δημιουργίας και ουσιαστικής σύνδεσης με το κοινό. Η συνέργειά τους τούς επιτρέπει να παίρνουν ρίσκα από κοινού και να ερευνούν νέους τρόπους έκφρασης. Τα τελευταία χρόνια, δραστηριοποιούνται στην αμερικανική και την ευρωπαϊκή σκηνή και συνεργάζονται με εμβληματικές φιγούρες της διεθνούς αυτοσχεδιαστικής σκηνής (Fred Frith, Pauline Oliveros, Joëlle Léandre, Σαβίνα Γιαννάτου…).

Η βιολονίστρια, αυτοσχεδιάστρια και συνθέτρια Gabby Fluke-Mogul (Νέα Υόρκη, ΗΠΑ) συνδέει την avant με τη free jazz, την αυτοσχεδιαστική και την πειραματική μουσική. Έχει συνεργαστεί με τις / τους Nava Dunkelman, Joanna Mattrey, Ava Mendoza, Charles Burnham, Fred Frith, Luke Stewart, Zeena Parkins, Tcheser Holmes, Mara Rosenbloom, William Parker, & Pauline Oliveros, μεταξύ άλλων.

“’Τον τελευταίο χρόνο, το έργο της Gabby Fluke-Mogul αποτυπώθηκε μέσα μου όπως κανένα άλλο. Ο τρόπος με τον οποίο φτιάχνει ήχους με το βιολί είναι αιώνιος. Πρόκειται για ήχους που προέρχονται από ένα αρχαίο γεωλογικό υπόστρωμα, από θραύσματα σπασμένου κοσμικού γυαλιού, από κρυφές γωνιές μέσα στην καρδιά και το μυαλό της. (…) Βρίσκεται μεταξύ των πιο σημαντικών, πιο αξέχαστων μουσικών που άκουσα το 2021. Δεν μπορώ να συστήσω αρκετά το έργο της.” – Brad Rose, Foxy Digitalis, Online Music Magazine

www.flukemogul.com

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, ο βιολιστής Δήμος Βρύζας επικεντρώνεται στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την πειραματική μουσική. Δέχτηκε ένα ευρύ φάσμα επιρροών, από την κλασική και την παραδοσιακή μέχρι τη rock, τη noise και την ambient μουσική. Διερευνά τα όρια μεταξύ ακουστικού και ηλεκτρονικού ήχου και αναζητά νέους τρόπους μουσικής έκφρασης. Ως αυτοσχεδιαστής εμφανίζεται τακτικά τόσο σόλο όσο και σε διάφορα άλλα σχήματα, όπως: Life Only (w/Fred Frith/DAZ Diego Aguirre), Duo Karbacher/Vryzas (w/Eva-Maria Karbacher), The Coal (w/Simos Riniotis), Savina Yannatou, Circa19 (w/Thanos Kazantzis), Lay Hold(w/Gabby-Fluke Mogul) κ.ά. Επιμελείται το Stress.Studio (Αθήνα) και το No Ordinary Festival (Θεσσαλονίκη). Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύει, ηχογραφεί και εμφανίζεται ζωντανά μαζί με πολλούς σημαντικούς μουσικούς στην Ελλάδα, την Ελβετία, την Πορτογαλία, την Γαλλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία κ.ά.

www.dimosvryzas.com

© φωτογραφίες: Peter Gannushkin (Gabby Fluke-Mogul) / Μιχάλης Κυριαζίδης (Δήμος Βρύζας)

Οι Midwives δημιουργήθηκαν το φθινόπωρο του 2023 από τον Οδυσσέα Τζιρίτα, τον Γιώργο Καρούμπαλο, τον Λάμπρο Ψωμά και την Αλίκη Λευθεριώτη, με πρώτη ύλη κομμάτια γραμμένα στην κιθάρα από τον Οδυσσέα και ενορχηστρωμένα στη συνέχεια για πιάνο, πνευστά και έγχορδα όργανα από τον Γιώργο. Το αποτέλεσμα είναι ο επερχόμενος δίσκος με τίτλο “A Well Educated Monster” που φέρνει, μεταξύ άλλων, επιρροές από τον songwriter, κιθαρίστα και συνθέτη Blake Mills, τον πολυοργανίστα Andy Shauf ή το νεοϋορκέζικο indie rock σχήμα Dirty Projectors. Το “A Well Educated Monster” ηχογραφήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο και παρουσιάζεται για πρώτη φορά με την πλήρη σύνθεση των Midwives στο ΚΕΤ.

Οδυσσέας Τζιρίτας – κιθάρα, φωνή

Γιώργος Καρούμπαλος – κιθάρα

Λάμπρος Ψωμάς – κοντραμπάσο

Αλίκη Λευθεριώτη – πιάνο, φωνή

Φωτογραφία: Βάσια Παππά

Σε ένα εύθραυστο, πολυφωνικό αλλά και μινιμαλιστικό ηχητικό περιβάλλον, η Μαρία Κριτσωτάκη (φωνή) και η Κατερίνα Ορφανουδάκη (τσέμπαλο, πληκτροφόρα) παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα εμπνευσμένο από διαφορετικά μουσικά ιδιώματα, με κοινό παρονομαστή τη μίξη της μουσικής με την ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Συνδέουν τον μουσικό αυτοσχεδιασμό με τη σύνθεση νέων κομματιών, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως συνθέτριες και performers.

Συναντήθηκαν μουσικά στον χώρο της κατάληψης Rosa Nera, στα Χανιά, τον Αύγουστο του 2023. Δημιούργησαν στη συνέχεια μια σειρά συναυλιών με τίτλο «Sagrada Femina» και συμμετείχαν με τις Vera Morais (φωνή) και τη Νίκη Κοκκόλη (σαξόφωνο) στην παράσταση “Galatea” (2024).

Η Κατερίνα Ορφανουδάκη έχει πραγματοποιήσει μουσικές σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει δώσει συναυλίες με σύνολα παλαιάς και σύγχρονης μουσικής σε Ελλάδα, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και έχει υπάρξει μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Ιονίου Πανεπιστημίου, της Sweelinck Baroque Orchestra του Κονσερβατόριου του Άμστερνταμ. Έχει συνεργαστεί επίσης με το Nieuw Vocaal Amsterdam. Είναι ιδρυτικό μέλος των μουσικών σχημάτων XIMAIPA Ensemble, Kairós Ensemble και Duo Suzanne. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους Peter Seymour, Pierre Hantai, Elam Rotem, Fred Jacobs, Peter van Heyghen κ.ά. Έχει ολοκληρώσει έναν κύκλο μαθημάτων με τον Θανάση Δεληγιάννη και έναν άλλο, με τον Jos Zwaanenburg, αφιερωμένο στην εφαρμογή των Carnatic Rhythms στη σύγχρονη δυτικοευρωπαϊκή μουσική.

Η Μαρία Κριτσωτάκη ξεκίνησε από μικρή ηλικία μουσικές σπουδές κλασικού βιολιού. Αποφοίτησε από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ συνέχιζε τις σπουδές της στο σύγχρονο τραγούδι. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ολλανδία. Έχει παρακολουθήσει masterclasses από κορυφαίους μουσικούς της jazz σκηνής της Νέας Υόρκης (J.D. Walter, Deborah Brown, Jonathan Kreisberg, Matt Wilson και Gene Jackson). Έχοντας τραγουδήσει σε σκηνές και φεστιβάλ της Ολλανδίας, της Ελλάδας και της Ιταλίας, πήρε μέρος σε παραγωγές με κύρια κατεύθυνση την jazz και την αυτοσχεδιαστική μουσική με παραδοσιακές επιρροές. Είναι μέλος της καλλιτεχνικής κολεκτίβας “Free The Soprano Player” που δραστηριοποιείται στο Ηράκλειο, διοργανώνοντας συναντήσεις ελεύθερου αυτοσχεδιασμού αλλά και, για δύο συναπτά έτη, το Freedom Day Jazz Festival. Είναι σήμερα μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα “Μουσική Τεχνολογία για Νέα Μέσα” (ΕΚΠΑ). Παράλληλα με την καλλιτεχνική της δραστηριότητα, διδάσκει τραγούδι και αγωγή φωνής στο Ηράκλειο.

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, analog-synths, live-electronics) και η Ναταλία Μαντά (digital & analog-visuals) προσκαλούν στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί ένα in situ, οπτικοακουστικό project.

Στο όγδοο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζουν με την Κατερίνα Ορφανουδάκη (τσέμπαλο), τον Κώστα Τζέκο (μπάσο κλαρινέτο) και τον Σίμο Ρηνιώτη (ντραμς).

www.jannisanastasakis.com

www.nataliamanta.com

H Σαβίνα Γιαννάτου (φωνή), ο Γιώργος Κοκκινάρης (κοντραμπάσο), ο Αλέξης Πορφυριάδης (πιάνο), ο Joe Tornabene (βαρύτονο σαξόφωνο) και ο Στέφανος Χυτήρης (ντραμς, κρουστά) συναντιούνται για δύο σετ ελεύθερου αυτοσχεδιασμού.

Η Σαβίνα Γιαννάτου μελέτησε τραγούδι με τη Γωγώ Γεωργιλοπούλου και στο Εργαστήρι Φωνητικής Τέχνης με τον Σπύρο Σακκά. Αποφοίτησε από το τμημα PCS του Guildhall School of Music and Drama στο Λονδίνο με υποτροφία του «Μουσηγέτη». Ξεκίνησε την επαγγελματική της σταδιοδρομία τραγουδώντας στην εκπομπή του Γ΄ Προγράμματος της ΕΡΤ, «Εδώ Λιλιπούπολη», σε συνεργασία με τη Λένα Πλάτωνος (1978-81). Έχει συνεργαστεί με πολλούς Έλληνες συνθέτες. Από το 1994, με το συγκρότημα Primavera en Salonico, ερμηνεύει τραγούδια από τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Από το 1992 ασχολείται με τον ελεύθερο φωνητικό αυτοσχεδιασμό στον χώρο της free jazz.Έχει συνθέσει μουσική για το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας και το Θέατρο του Νέου Κόσμου. Μέρος της συνεργασίας της με το θέατρο είναι επίσης και η διδασκαλία ελεύθερου φωνητικού αυτοσχεδιασμού. Η δισκογραφία της περιλαμβάνει γύρω στους τριάντα δίσκους (ΛΥΡΑ, ECM) με συνθέσεις Ελλήνων και ξένων συνθετών, παραδοσιακά τραγούδια από διάφορες χώρες, ελεύθερους αυτοσχεδιασμούς και δικά της τραγούδια.

Ο κοντραμπασίστας Γιώργος Κοκκινάρης συνθέτει, αυτοσχεδιάζει και συνεργάζεται με ανθρώπους από τους τομείς της σύνθεσης, των εικαστικών, της ποίησης, του χορού. Η τέχνη του βασίζεται στη σωματικοποίηση της μουσικής μέσω της φωνής και της κίνησης και στη χρήση νέων τεχνολογιών. Δίνει συναυλίες στο εξωτερικό και διοργανώνει σεμινάρια για τον αυτοσχεδιασμό. Είναι μέρος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού “NewMusic.gr” που στοχεύει στην ενίσχυση της τοπικής μουσικής κοινότητας. Είναι μέλος του σχήματος σύγχρονης μουσικής àktapha.

Ο Αλέξης Πορφυριάδης είναι συνθέτης, και πιανίστας/αυτοσχεδιαστής. Σπούδασε σύνθεση στο Πανεπιστήμιο Bath-Spa/Αγγλία (PhD) και στο Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών του Graz/Αυστρία (Magister και Postgraduate).Ανάμεσα στα βραβεία που του έχουν απονεμηθεί συγκαταλέγονται το Πρώτο Βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης Franco Evangelisti 2020 Ρώμη/Ιταλία και το Τρίτο Βραβείο στο Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης Molinari Quartet Competition Μόντρεαλ/Καναδάς (2004/05). Συνθέσεις του έχουν παρουσιαστεί σε Ευρώπη, Η.Π.Α., Μεξικό και Καναδά. Ασχολείται με τον αυτοσχεδιασμό από το 2005. Διδάσκει αυτοσχεδιασμό, πειραματική μουσική και μη συμβατικές παραστατικές τέχνες στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Είναι μέλος των σχημάτων 6daEXIt Improvisation Ensemble (Θεσσαλονίκη) και WHI ensemble (Αθήνα).

Ο Joe Tornabene είναι βραβευμένος διεθνής μουσικός/πολυμέσων, ηθοποιός σε θέατρο και κινηματογράφο, σχεδιαστής ήχου, συνθέτης, αυτοσχεδιαστής και ηχοθεραπευτής. Έχει διδάξει σε πειραματικά εργαστήρια που αφορούν τις σχέσεις της παράστασης, της σωματικής ενσάρκωσης, της κίνησης, της φωνής, του ήχου, της μουσικής και της αυθόρμητης δημιουργίας σε έντεκα χώρες.

Ο Στέφανος Χυτήρης είναι ντράμερ και αυτοσχεδιαστής από την Αθήνα. Έχει δουλέψει σε ένα ευρύ φάσμα έργων από την avant-garde jazz μέχρι τη σύγχρονη κλασική μουσική. Διατηρώντας την ισορροπία μεταξύ παράδοσης και μοντερνισμού στα ντραμς και τα κύμβαλα, τα έργα του λειτουργούν ως ελεύθερη βάση για τους μουσικούς να εξερευνήσουν και να αλληλεπιδράσουν με το προσωπικό και το συλλογικό ασυνείδητο, με στόχο να φτάσουν σε μια καθαρτική εμπειρία.

Δύο σόλο σετ ηλεκτρονικού ήχου από τους Πάνο Αλεξιάδη και Σάββα Μεταξά.

Ο Πάνος Αλεξιάδης είναι sound artist που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το νέο του άλμπουμ με τίτλο “Cestrum Nocturnum” θα κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά από την B.A.A.D.M.

www.instagram.com/panos_alexiadis

www.panosalexiadis.com

Ο Σάββας Μεταξάς είναι μουσικός και sound artist. Η μουσική του έχει κυκλοφορήσει από πολλές εταιρείες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η πιο πρόσφατή του δουλειά είναι η συνεργασία του με τον Tim Olive που κυκλοφόρησε σε κασέτα από την Coherent States.

www.savvasmetaxas.com

Δύο σετ/installations ηλεκτρονικού ήχου από τους fatalism και Isaac Sullivan.

Ο fatalism (aka Salem Rashid Skourlis) παρουσιάζει στο ΚΕΤ το πρότζεκτ “fatalism:(n)ether”. Το “Nether”- μια συνεχιζόμενη σειρά εικασιών για την οικοδόμηση του κόσμου – εξερευνά την οικολογία, τον χρόνο και τον ειρηνισμό μέσω του ήχου, της εγκατάστασης, της γλυπτικής και της περφόρμανς. Τα στοιχεία αυτά διαμορφώνουν τα αλλόκοτα ηχοτοπία του Salem Rashid Skourlis, ιδρυτή της Bedouin Records. Με έδρα την Μπανγκόκ και το Τόκιο, ο fatalism σκιαγραφεί δυστοπικούς μεταβιομηχανικούς κόσμους μέσα από ήχους που μεταλλάσσουν τη φθορά και διεισδύουν σε μονοπάτια τραύματος και μυστικισμού. Δημιουργεί πύλες σε άλλες διαστάσεις, αναζητώντας απαντήσεις στα αινίγματα της δικής μας. “Gh0st” είναι το ντεμπούτο άλμπουμ του (Bedouin Records) και συμπυκνώνει αυτή την κινηματογραφική φιλοσοφία του άλλου κόσμου. Κυκλοφορεί μαζί με μια ταινία μικρού μήκους που σκηνοθέτησε ο Tatsuya Fujimoto.

www.fatalism.live

www.fatalisms.bandcamp.com/album/gh0st

www.instagram.com/fatal_ism

Ο Isaac Sullivan παρουσιάζει στο ΚΕΤ το πρότζεκτ “Utopics 6”, μια σειρά από χωρικές παρεμβάσεις που χρησιμοποιούν ήχο, προβολές βίντεο, καθρέφτες, κείμενο και φωτογραμμετρία για να διανείμουν και να ενισχύσουν την παρουσία του “αλλού” μέσα στο “εδώ και τώρα”. Το σχέδιο έχει παρουσιαστεί σε μια εκκλησία του Βερολίνου, σε μια αποθήκη του Ντουμπάι, σ’ ένα παλάτσο της Βενετίας, σ’ ένα πρώην εργοστάσιο πάγου της Βομβάης. Κάθε έκδοση δημιουργείται σύμφωνα με τον χώρο στον οποίο πραγματοποιείται. Χρησιμοποιώντας τη διαδικασία της mise en abyme για να αναμετρηθεί με τις αντιλήψεις του γραμμικού χρόνου, του μέλλοντος και της καταστροφής, το πρότζεκτ προσκαλεί σε μια ανοιχτή ενατένιση του παρελθόντος, όπου οι ιστορίες και η μνήμη είναι απαραίτητες, αλλά όχι εντελώς επαρκείς.

www.isaac-sullivan.com/utopics

www.instagram.com/echoholdings

Η σειρά προβολών “ABSTRACTICO” παρουσιάζει σύγχρονες ταινίες μικρού μήκους, αναδεικνύοντας ειδικά το σύγχρονο πειραματικό animation της Ουγγαρίας και τη σουρεαλιστική του ματιά.

Τις προβολές επιμελείται η Emma Pálos, απόφοιτη του Πανεπιστημίου Moholy-Nagy Art and Design της Βουδαπέστης.

Η πρώτη εκδήλωση “ABSTRACTICO” διοργανώθηκε στην Αθήνα, στο Okay Initiative Space, τον Φεβρουάριο του 2024. Με αφορμή το δεύτερο event της σειράς προβάλλονται στο ΚΕΤ οι εξής ταινίες:

• “Hide N Seek” – Barbora Halířová (2019, 7’)

Ενώ παίζει κρυφτό, ένα μικρό αγόρι προσπαθεί να βρει την καλύτερη κρυψώνα. Μια ποιητική ματιά στις παιδικές μας αναμνήσεις και την αντίληψη του χρόνου που κυλάει.

• “He may never walk again” – Mathieu Larone (2022, 3’)

Μουσικές νότες ζωντανεύουν σε ένα άδειο σπίτι. (Πρωτότυπη μουσική από τον Yousef El-Magharbel.)

• “In the Upper Room” – Alexander Gratzer (2022, 8’)

Κάθε εποχή, ένας μικρός τυφλοπόντικας επισκέπτεται τον τυφλό παππού του κάτω από τη γη, σε ένα όμορφα διακοσμημένο λαγούμι. Ενώ μεγαλώνουν, η σχέση των δύο ηρώων γίνεται πιο έντονη και σημαντικά ερωτήματα προκύπτουν.

• “Vampire” – Zhong Xian (2021, 8’)

Ο σύντροφος μιας γυναίκας εξαφανίζεται. Μια μέρα, ωστόσο, επιστρέψει ως βαμπίρ, και παράξενα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Μια σκοτεινή κωμωδία για την αγάπη και το μίσος μέσα σε μια σχέση.

• “Something to Treasure” – Annapurna Kumar (2019, 3’)

“Τα ζεστά ντους με κάνουν να βλέπω αστέρια….” Ένας διαλογισμός για τη γονιμότητα και την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα.

• “The Garden of Heart” – Olivér Hegyi (2022, 10’)

Ο Dániel Juhász, νεαρός επίδοξος ζωγράφος με χαμηλή αυτοεκτίμηση, βρίσκεται στον τελευταίο γύρο των συνεντεύξεων για την πρόσβαση στο τμήμα Ζωγραφικής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών. Ενώ περιμένει τη σειρά του, οι δαίμονές του εμφανίζονται μπροστά του με τη μορφή παρασίτων του κήπου.

• “Intermission” – Réka Bucsi (2022, 5’)

Μια εξερεύνηση της οπτικής εικόνας, μια προβολή νοητικών εικόνων που σχηματίζονται παράλληλα με τη μουσική.

• “Push This Button If You Begin To Panic” – Gabriel Böhmer (2020, 13’)

Ο Bartholomew Whisper πηγαίνει σε ένα ιατρικό κέντρο και συναντάει εκεί υπαλλήλους που ενδιαφέρονται για πειραματικές χειρουργικές επεμβάσεις και μοναδικά μηχανήματα μαγνητικής τομογραφίας.

• “Wednesday with Goddard” – Nicolas Ménard (2016, 4’)

Μια προσωπική αναζήτηση για πνευματική διαφώτιση οδηγεί σε ρομαντισμό και απελπισία.

• “In my chest of fire there is still place to temple your dagger” – Pablo Ballarín (2021, 24′)

Η ιστορία της παράξενης σχέσης μεταξύ ενός μαχητή και ενός προπονητή.

*Όλες οι ταινίες είναι στα αγγλικά ή με αγγλικούς υπότιτλους.

“Ο Τσεβφιάλτης είναι μια αλλόκοτη μουσική παράσταση αφιερωμένη στα όνειρα, την κωμωδία, τον ήχο, την καλλιτεχνική επιτυχία και τώρα που το σκέφτομαι ίσως και να είναι αφιερωμένη στη Μύκονο, στη ζωγραφική, στους μουσικούς της αυτοσχεδιαστικής σκηνής, στις προβληματικές συσκευές αναπαραγωγής ήχου, στο αργό ίντερνετ, στην ηχορύπανση, τα δάση, το άπειρο κι ακόμα παραπέρα”. – tsev

σύνθεση – σκηνοθεσία: tsev
φωνές: Chris Scott, Δάφνη Ποταμίτη
συνθεσάιζερ: Αλίκη Λευθεριώτη
ηλεκτρική κιθάρα: Ιάσονας Κουμαριανός
ντραμς: Γιώργος Σταυρίδης, Δημήτρης Οικονόμου

Στην Αφρική, ο γαλλικός όρος “création” χρησιμοποιείται συχνά από μουσικούς για να δηλώσει μια μουσική έκφραση που ξεφεύγει από την τοπική παράδοση.

Οι Θοδωρής Ρέλλος, Βασίλης Οικονομίδης και Γιάννης Αναστασάκης συμπράττουν σε ένα πρότζεκτ επηρεασμένο από τον μυστικό ήχο της mbira (ή african piano), μουσικό όργανο από τη Ζιμπάμπουε.

Μέσα από την ηλεκτρονική επεξεργασία και τον αυτοσχεδιασμό, πρωτότυπες συνθέσεις και επαναλαμβανόμενα χορευτικά μοτίβα, επηρεασμένα από αφρικανικές παραδόσεις, αναπτύσσονται και δημιουργούν μια σύγχρονη μουσική γλώσσα.

Θοδωρής Ρέλλος – τενόρο σαξόφωνο, mbira

Βασίλης Οικονομίδης – doundoun, ngoni

Γιάννης Αναστασάκης – κιθάρα, live-electronics, μουσικό πριόνι

Με αφορμή την κυκλοφορία του split άλμπουμ της Katya Shirshkova (RU) και του David Maranha (PRT) “Heron / A reuinåo”, που θα κυκλοφορήσει από το Stellage τον Μάιο, το πιο περιπετειώδες δισκοπωλείο της Κυψέλης παρουσιάζει μια βραδιά στο ΚΕΤ με την Katya, τον David και τον θρύλο που έκανε το mastering του άλμπουμ και δεν είναι άλλος από τον Giuseppe Ielasi (IT). Αντίτυπα του άλμπουμ θα διατίθενται αποκλειστικά τη βραδιά αυτή.

Η Katya Shirshkova είναι τραγουδίστρια, συνθέτης, performer και λέκτορας. Εργάζεται στον τομέα της πειραματικής μουσικής. Βρίσκεται στα όρια μεταξύ της ακαδημαϊκής πρωτοπορίας και της τέχνης του ήχου, κυρίως με φωνή και ερασιτεχνικές χορωδίες, εφαρμόζοντας διεπιστημονικές μεθόδους. Το έργο της συνδέει τα ηχητικά της πειράματα με την τέχνη της performance.

www.shirshkova.com

Το έργο του David Maranha περιλαμβάνει γλυπτική, μουσική και αρχιτεκτονική. Το 1986, άρχισε να αναπτύσσει το έργο του ως μουσικός τόσο ως σόλο καλλιτέχνης όσο και με διάφορα συγκροτήματα, Έκτοτε, έχει κυκλοφορήσει περισσότερα από 30 άλμπουμ. Το 1989 δημιούργησε την ομάδα “osso exótico”. Έχει συνεργαστεί με μουσικούς όπως οι Z’EV, Emmanuel Holterbach, Helena Espvall, Phill Niblock, David Grubbs, Akio Suzuki, Will Guthrie, Stephan Mathieu, Andrea Belfi, Alex Zhang Hungtai, Jochen Arbeit, Minit, Pete Simonelli, Arnold Dreyblatt, Jacob Kirkegaard, Carla Bozulich, Chris Cutler, Werner Durand, Robert Rutman, Ben Frost, Helge Sten κ.ά. Τα συνεργατικά του έργα περιλαμβάνουν τα “Organ Eye”, “Bowline”, “Curia”.

www.davidmaranha.blogspot.com

Ο Giuseppe Ielasi γεννήθηκε το 1974, μεγάλωσε στη νότια Ιταλία και ζει σήμερα στα περίχωρα του Μιλάνου με την οικογένειά του. Κάνει μουσική και περιοδεύει (αν και λιγότερο σήμερα) από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 . Παίζει κυρίως σόλο, αλλά και στους Bellows (με τον Nicola Ratti), τους Rain Text (με τον Giovanni Civitenga) και σε ντουέτα με τους Enrico Malatesta, Kassel Jaeger και Andrew Pekler. Συνεργάζεται τακτικά με τον κινηματογραφιστή και φωτογράφο Armin Linke, επιμελούμενος επίσης τις ταινίες του. Έχει κυκλοφορήσει δίσκους σε label όπως τα: 12k, Entr’acte, Schoolmap (το οποίο συν-επιμελείται με τον Francesco Tenaglia), Senufo Editions (το οποίο συν-επιμελείται με την Jennifer Veillerobe), Dekorder, Holidays, Error Broadcast.

www.senufoeditions.com

www.discogs.com/label/79126-Schoolmap

Εγγραφή στο mailing list του Stellage: www.stellage.store

Instagram: www.instagram.com/stellage.highlights

Το αυτοσχεδιαστικό σχήμα “42 years day 42 years night” παρουσιάζει το ομώνυμο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ο κοντραμπασίστας Γιώργος Κοκκινάρης και ο ντράμερ Σωκράτης Τσεντόγλου: έναν δίσκο-αφίσα του οποίου η μουσική διατίθεται ψηφιακά και on line μέσω ενός QR Code τυπωμένου σε χαρτί.

Το εικαστικό κομμάτι του άλμπουμ υπογράφει η Σοφία Ιωαννίδου.

Στο ΚΕΤ, οι δυο μουσικοί συμπράττουν με τον Δημήτρη Βεντουράκη, με κύριο όχημα τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό.

Ο δίσκος θα διατίθεται στον χώρο κατά τη διάρκεια της συναυλίας.

Σωκράτης Τσεντόγλου – ντραμς

Δημήτρης Βεντουράκης – πιάνο

Γιώργος Κοκκινάρης – κοντραμπάσο

Ο ντράμερ Σωκράτης Τσεντόγλου άρχισε να ασχολείται το 2007 με τα τύμπανα, το πιάνο και τη θεωρία της μουσικής. Το 2016, εγκαταστάθηκε στην Κοπεγχάγη, όπου παρακολούθησε σεμινάρια σύνθεσης και τζαζ αυτοσχεδιασμού. Δημιούργησε το συγκρότημα “Kepler is free” με το οποίο ηχογράφησε δύο άλμπουμ. Εκτός από το αυτοσχεδιαστικό ντουέτο “Forty two years day forty two years night”, συμπράττει σήμερα με το τρίο “How deep – how high”, με το οποίο έχει ηχογραφήσει και κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ.

Ο κοντραμπασίστας Γιώργος Κοκκινάρης συνθέτει, αυτοσχεδιάζει και συνεργάζεται με ανθρώπους από τους τομείς της σύνθεσης, των εικαστικών, της ποίησης, του χορού. Η τέχνη του βασίζεται στη σωματικοποίηση της μουσικής μέσω της φωνής και της κίνησης και στη χρήση νέων τεχνολογιών. Δίνει συναυλίες στο εξωτερικό και διοργανώνει σεμινάρια για τον αυτοσχεδιασμό. Είναι μέρος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού “NewMusic.gr” που στοχεύει στην ενίσχυση της τοπικής μουσικής κοινότητας.

www.kokkinaris.com

Ο Δημήτρης Βεντουράκης δουλεύει πάνω στο μουσικό performance και τη μουσική διδασκαλία. Με κύριο όργανο το πιάνο, ασχολείται τόσο με την αυτοσχεδιαστική σύνθεση, εκτέλεση και δισκογραφία, όσο και με τη γραπτή σύνθεση. Είναι ιδρυτικό μέλος της Athens Arts Collective, η οποία εστιάζει στην ανάπτυξη περιβαλλόντων κατάλληλων για καλλιτεχνική δημιουργία, διδασκαλία και έρευνα. Έχει ολοκληρώσει σπουδές μουσικολογίας, θεωρίας της μουσικής, κλασικού πιάνου, μουσικών συνόλων αυτοσχεδιαστικής ή μη-αυτοσχεδιαστικής φύσης και τζαζ εκτέλεσης, σύνθεσης και θεωρίας.

Μετά από μια σειρά συναυλιών με τίτλο “Dear Lou”, ο Άγγελος Μαστραντώνης, ο Αλέξανδρος Μυλωνάς, ο Βασίλης Τζαβάρας και ο Στέφανος Ψαραδάκης ερμηνεύουν στο KET ολόκληρο τo άλμπουμ “The Velvet Underground & Nico” (1967), βουτώντας στον ήχο και τη μουσική του θρυλικού ροκ συγκροτήματος από τη Νέα Υόρκη και παρουσιάζοντας με τη σειρά όλα τα τραγούδια της “μπανάνας”.

Στα live visuals η Ερατώ Τζαβάρα.

Άγγελος Μαστραντώνης – βιολί

Αλέξανδρος Μυλωνάς – μπάσο, πλήκτρα

Στέφανος Ψαραδάκης – ντραμς, ηλεκτρονικά

Βασίλης Τζαβάρας – κιθάρα, loops, φωνή

Τους τελευταίους μήνες, ο πολύπλευρος sound artist Dave De Rose (Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré, Mark Ronson…) εγκαινίασε έναν μηνιαίο κύκλο ζωντανών εμφανίσεων που αγκαλιάστηκε από τις καλλιτεχνικές κοινότητες της πόλης και το κοινό του ΚΕΤ.

Οι πρώτες εκδοχές του θεσμού έφεραν κοντά performers από τα πεδία της αυτοσχεδιαστικής μουσικής, του χορού και του video art: τη Σαβίνα Γιαννάτου, τη Saber Rider, την Πετρίνα Γιαννάκου, την Ερατώ Τζαβάρα, τη Νίκη Κοκκόλη, τον Νίκο Παπαβρανούση, τη Νεφέλη Παπαϊωάννου, το μουσικό σχήμα Rave At Your Fictional Borders, την Candy Karra, τη Δήμητρα Κουστερίδου, τον Ιάκωβο Παυλόπουλο, τον Δημήτρη Χατζηζήση (Foken), τη Δήμητρα Αλιμπινίση, την Εύα Σταυρακάκη, την εύη νάκου, τον Σίμο Ρηνιώτη και την Ελπινίκη Σαριπανίδου.

Για την έβδομη βραδιά της σεζόν, συμπράττει με την Ismini Slijper, την WERA και τον Παναγιώτη Κωστόπουλο.

Ismini Slijper: χορός / κίνηση

WERA: τσέλο / loops / fx

Παναγιώτης Κωστόπουλος: ντραμς

Dave De Rose: μπάσο

Η Ismini Slijper είναι χορεύτρια, χορογράφος, εκπαιδευτικός και διοργανώτρια πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ζει και εργάζεται μεταξύ Ελλάδας, Ολλανδίας και Βελγίου. Σπούδασε στο τμήμα σύγχρονου χορού του Βασιλικού Ωδείου της Αμβέρσας. Είναι συνιδρύτρια της κολεκτίβας Sidewards που αποτελείται από απόφοιτους του Ωδείου της Αμβέρσας. Δημιούργησε το 2021 την πρώτη της χορευτική παραγωγή, “If you want, maybe not”, και ίδρυσε το διεπιστημονικό φεστιβάλ FountainFest. Τον Οκτώβριο του 2022, μετακόμισε στην Αθήνα. Συμμετέχει έκτοτε στη χορευτική ομάδα Artogether και συνεργάζεται με χορογράφους (Κατερίνα Γεβετζή, Μαρία Κολιοπούλου…). Υπογράφει επίσης προσωπικά σχέδια όπως το “The Journey of Lost Things”, οικογενειακή παράσταση με θέμα την απώλεια.

Η Weronika Amelia Kijewska (aka WERA) είναι συνθέτρια, τσελίστρια, τραγουδίστρια και μπασίστρια από την Πολωνία. Ζει στην Αθήνα. Μετά από σπουδές στην ιστορία της Τέχνης και τη φωτογραφία, επικεντρώθηκε στη μουσική. Επηρεάζεται από τον φυσικό κόσμο, τους δημιουργικούς ανθρώπους, το φως, το σκοτάδι και διάφορες μορφές τέχνης.

Ο Παναγιώτης Κωστόπουλος σπούδασε ντραμς με τον Κώστα Κονδύλη, τον Βαγγέλη Γκούμα και τον Σωτήρη Ντούβα. Το 2013, έλαβε μια υποτροφία για σπουδές στο New School for Jazz and Contemporary music της Νέας Υόρκης. Σύντομα έγινε ο ντράμερ του συγκροτήματος του Billy Harper “Billy Harper Voices”. Στη Νέα Υόρκη, συνεργάστηκε με τους Jazzmeia Horn και Charenee Wade. Επέστρεψε το 2015 στην Ελλάδα, όπου άρχισε να εμφανίζεται με κορυφαίους καλλιτέχνες της ελληνικής σκηνής και με διάφορα συγκροτήματα. Έχει συνεργαστεί με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ. Εμφανίστηκε με το κουιντέτο του στο Πανόραμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.

Κρουστός, μπασίστας και πολυοργανίστας, ο Dave De Rose είναι πρώην ή νυν συνεργάτης των Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré ή Mark Ronson και μέλος των σχημάτων Electric Jalaba και Rave At Your Fictional Borders. Η δισκογραφική του εταιρεία, DDR Records, αριθμεί 25 ανεξάρτητες κυκλοφορίες ambient, funk, ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, τζαζ ή ηλεκτροακουστικής techno. Ο Dave είναι επίσης ο δημιουργός του σχεδίου Agile Experiments που κυκλοφόρησε 11 άλμπουμ μέσα σε 5 χρόνια και τράβηξε το ενδιαφέρον του εμβληματικού προγράμματος “Sound Archive” της Βρετανικής Βιβλιοθήκης: προσαρτήθηκε στον κατάλογο του θεσμού ως μέρος της ηχητικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.

www.davederosemusic.com

Δύο σόλο πράξεις και μια σύμπραξη, βασισμένες σε μονοφωνικά όργανα, στη χρήση ηχητικών εφέ και στον αυτοσχεδιασμό.

Σοφία Ευκλείδου – τσέλο, loops, effects

Γιώργος Δούσος – φλάουτο, κλαρίνο, loops, effects

Η Σοφία Ευκλείδου είναι μια μουσικός που μπορεί εύκολα να κινείται από το μπαρόκ και τις κλασικές δυτικές μορφές της μουσικής, στις σύγχρονες και αυτοσχεδιαστικές και το ιδίωμα της world music. Σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, στην μουσική Ακαδημία της Κολωνίας, στο Trinity College of Music, στο μουσικό εργαστήρι Λαβύρινθος. Έχει δώσει συναυλίες σε διάφορα μέρη του κόσμου. Έχει συνεργαστεί με πλήθος μουσικών και τραγουδιστών. Συμμετέχει επί σειρά ετών σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, της Λυρικής Σκηνής και της Καμεράτας. Στο σετ της στο ΚΕΤ, με αφετηρία την κλασσική καταγωγή του τσέλου, αλλά και τη χρήση του οργάνου στις παραδόσεις της ανατολικής Μεσογείου, στήνεται μια διαλογιστική σπείρα, όπου στον ήχο του σόλο οργάνου, με τη βοήθεια των loops, προστίθενται στρώματα αρμονιών, μελωδιών, groovy μπασογραμμών και μοτίβων.

Ο πολυοργανίστας και συνθέτης Γιώργος Δούσος σπούδασε κλασικό φλάουτο στο κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και στο Conservatorium Van Amsterdam, δημοτικό κλαρίνο στο Ωδείο Αθηνών, σύνθεση στο εργαστήρι σύνθεσης του Εθνικού Θεάτρου. Είναι ιδρυτικό μέλος των σχημάτων Local Heroes, Δάρνακες, Rom Royale. Το σόλο του σχέδιο αποτελείται από μια εναλλαγή ηχητικών τοπίων, ρυθμικών κομματιών και λυρικών μελωδιών. Χρησιμοποιεί σε αυτό δυο μονοφωνικά όργανα — το φλάουτο και το κλαρίνο —, ένα loop station και ηχητικά εφέ.

www.yorgosdousos.bandcamp.com/album/serres

Το default είναι ένα εικαστικό γεγονός όπου διάφορες μορφές τέχνης συνυπάρχουν χωρικά και χρονικά. Έχει πραγματοποιηθεί σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας με τη συμμετοχή πάνω από 100 καλλιτεχνών και έχει φιλοξενηθεί κυρίως σε χώρους ιδιαίτερης αισθητικής και ιστορικής σημασίας.

Στο συγκεκριμένο επεισόδιο — το δεύτερο που διοργανώνει στο ΚΕΤ μετά το πρόσφατο Live της Venus Volcanism —, συνεργάζεται με τους Devika, Ιωάννη Σαββαΐδη και idiom για ένα live και δύο DJ sets ηλεκτρονικής και ambient μουσικής.

www.default.gr

Η Devika είναι DJ και μουσική παραγωγός. Ασχολείται με τον σχεδιασμό ήχου και τη μουσική για θεατρικά έργα και παραστάσεις: “Όσοι Κοιμούνται” (Εθνικό Θέατρο), “Καπνοτόπια” (Θέατρο Προσωρινός), “Open Light” (Θέατρο Προσωρινός). Οι μουσικές της επιλογές έχουν άξονα την techno και τον ηλεκτρονικό πειραματικό ήχο. Είναι μέλος του Pi Electronics.

www.soundcloud.com/devi-ka-1

Ο Ιωάννης Σαββαΐδης είναι μηχανικός συστημάτων και μουσικός με έδρα την Αθήνα. Δουλεύοντας στον τομέα της επιστήμης υπολογιστών, ο ήχος του προέρχεται από θεωρητικά πλαίσια δικτύων υπολογιστών και οπτικής με συνδέσεις και μεταφορές για τη φύση υπό την έννοια του σχετικού χρόνου. Έχει συνεργαστεί με τις δισκογραφικές Anopolis, June, Lower Parts και Phormix, ενώ είναι μέλος επίσης των UNIX SYSTEMS.

www.soundcloud.com/ioannis_savvaidis

Ο Γιώργος Περιστέρης (aka idiom) είναι αρχιτέκτονας και DJ. Εκτός από την ενασχόληση του με την αρχιτεκτονική και τη γραφιστική, είναι ο creative director του default και ιδρυτικό μέλος της δισκογραφικής εταιρείας Olympos. Ο ήχος του κινείται ανάμεσα στην ambient και την πειραματική μουσική, από το downtempo μέχρι την techno.

www.soundcloud.com/i-diom

Timetable:

20.00 Opening set: idiom

21.00 Ioannis Savvaidis (Live)

22.00 Closing set: Devika

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, analog-synths, live-electronics) και η Ναταλία Μαντά (digital & analog-visuals) προσκαλούν στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί ένα in situ, οπτικοακουστικό project.

Στο έβδομο “Sound of Color” της χρονιάς, συμπράττουν με τον Βασίλη Αγιομυργιανάκη (σύνθεση ήχου, live coding) και την Justine Goussot (έρευνα, κίνηση, χορός) σε μια πειραματική performance κατά την οποία δεδομένα κίνησης μετατρέπονται σε ήχο.

www.jannisanastasakis.com

www.nataliamanta.com

Η Γαλλίδα performer, χορογράφος και δασκάλα χορού Justine Goussot εξερευνά, μέσα από την εφαρμογή και τη χρήση αισθητήρων σε χορευτικές περφόρμανς, τη συμβίωση μεταξύ της κίνησης και του ήχου. Έχει μελετήσει κλασικό πιάνο, jazz, φωνητικές τεχνικές, φιλοσοφία, μουσικολογία και σπουδάσει σύγχρονο χορό και χορογραφία στο Συνεργατικό Ωδείο του Bordeaux. Ταξίδεψε πολλά χρόνια στην Ασία όπου συνέλεξε χορογραφικό υλικό σχετικό με τοπικές παραδοσιακές και εκτελεστικές μορφές. Εξειδικεύτηκε στον κλασικό Ινδικό χορό Kathak. Δημιούργησε την εταιρεία La Lali ci το 2011. Η καινοτόμος προσέγγισή της φαίνεται σε έργα όπως το “[Taal in]-[Taal out]”, το οποίο συνδυάζει τον Kathak και τον σύγχρονο χορό με αλγοριθμική χορογραφία. Στην Ελλάδα, έχει συμμετάσχει σε παραγωγές της Εθνικής Όπερας, του Ιδρύματος Ωνάση και του Ιδρύματος Κακογιάννη.

Ο Βασίλης Αγιομυργιανάκης είναι συνθέτης, ερμηνευτής και ερευνητής. Ολοκλήρωσε το 2016 ένα διδακτορικό για τις διαδραστικές οπτικοακουστικές τέχνες. Έχει εμπειρία στη ζωντανή κωδικοποίηση οπτικοακουστικών εκτελέσεων και στην ανάπτυξη συστημάτων αισθητήρων μικροϋπολογιστών για καλλιτεχνικούς και ακαδημαϊκούς σκοπούς. Μέρος της έρευνάς του βασίζεται στην πρακτική μεταφορά της δημιουργικής γραφής στην οπτικοακουστική αφήγηση. Διδάσκει Ηχητικό Σχεδιασμό στο Τμήμα Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Είναι επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Πληροφορικής του Hokkaido (Ιαπωνία).

Τρεις κιθαρίστες από διακριτούς μουσικούς χώρους – ο Γιάννης Αναστασάκης, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος και ο Βασίλης Τζαβάρας – συνομιλούν μουσικά, εξερευνώντας τον κοινό και πρωτάκουστο ηχητικό χώρο που δημιουργεί η συνάντησή τους.

Γιάννης Αναστασάκης – κιθάρα
Μπάμπης Παπαδόπουλος – κιθάρα
Βασίλης Τζαβάρας – κιθάρα

www.jannisanastasakis.com

www.babispapadopoulos.gr

www.vassilistzavaras.com

Τρία σετ ακουστικού και ηλεκτρονικού ήχου.

Η Anaïs Tuerlinckx είναι πιανίστρια, συνθέτρια και sound artist από τις Βρυξέλλες. Μετακόμισε στο Βερολίνο το 2008 και συμμετέχει από τότε στην τοπική σκηνή αυτοσχεδιαστικής μουσικής. Οι συναυλίες της χαρακτηρίζονται από έναν σκληρό, θορυβώδη αλλά και ελεγειακό ήχο.

www.anaistuerlinckx.com

Η Róis είναι συνθέτρια, πολυοργανίστρια και performer από την Ιρλανδία. Εξερευνά ποικίλους τρόπους έκφρασης, σφυρηλατώντας ένα ιδιότυπο μείγμα από folk και sean-nós, ηλεκτρονικά, τζαζ αρμονία και εκτεταμένες φωνητικές τεχνικές. Καλεί τους νεκρούς με τα στοιχειωμένα sean-nós τραγούδια της και με βροντερά και καταιγιστικά ηχοτοπία. Ο ήχος της συγκρίνεται με εκείνο των Meredith Monk, Björk ή Hatis Noit.

www.roseconnolly.bandcamp.com/album/uisce-agus-bean

Ο Σωκράτης Αντύπας είναι μουσικός παραγωγός από την Αθήνα. Δημιουργεί περίπλοκα ηχοτοπία, συνδυάζοντας αιθέρια στοιχεία με απρόβλεπτες εκρήξεις ενέργειας. Με την ενσωμάτωση τυχαίων και οργανικών μοτίβων, προσδίδει ένα fractal στοιχείο στη μουσική του.

www.socratesantypas.bandcamp.com/album/idolatry

Μια οπτικοακουστική performance φτιαγμένη από ποικίλα υλικά: τον χρόνο, τη γέννηση και τη φθορά, τα memes, το τυχαίο, την ταύτιση και τη συναισθηματική αυτοσυντήρηση, το αφηρημένο, τη συναισθησία, τα περιβάλλοντα δύναμης, τις γεννήτριες ερωτημάτων.

Η ομάδα Pixel Pulse ιδρύθηκε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 2022. Εστιάζει στη σύζευξη της εικόνας και του ήχου μέσα από νέους τρόπους καλλιτεχνικής έκφρασης. Διερευνά σύνθετα συστήματα νοημάτων και εμπειριών. Εύπλαστοι ήχοι, υφές, παλμοί και θόρυβος από ψηφιακές και αναλογικές πηγές αλληλεπιδρούν σε πραγματικό χρόνο με ένα οπτικό υλικό από νέα ψηφιακά εργαλεία, τεχνητή νοημοσύνη, οπτικοποίηση δεδομένων, generative art και live coding. Η ομάδα παρουσιάζει ζωντανές οπτικοακουστικές performances μέσα στα ευρύτερα πλαίσια του live cinema.

Συμμετέχουν οι Θωμάς Βαλιανάτος, Ιώ Αρματά, Σοφία Λιάρου, Γιάννης Παπαδάκης, Στέλιος Γιαννουλάκης, Νικόλας Καρναμπατίδης.

Ο Θωμάς Βαλιανάτος σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Το σώμα του έργου του κυμαίνεται από 2d και 3d έργα σχέδιο – κίνησης (animation) και έργα κόμικς, έως ηλεκτρονική μουσική σύνθεση και ζωντανές οπτικοακουστικές performances.. Διδάσκει ζωγραφική, 2d/3d animation, ψηφιακή ζωγραφική, μη γραμμικές αφηγήσεις και live visuals στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Από το 2000, τα έργα τέχνης του, υπό μορφή πρωτοτύπων σχεδίων κόμικς, ψηφιακών εκτυπώσεων, βίντεο, ηλεκτρονικής μουσικής και ζωντανών οπτικοακουστικών performances, έχουν εκτεθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Ευρωπαϊκή και Μεσογειακή Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών, ΕΜΣΤ, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, ARTATHINA, Athens Digital Arts Festival, Cambridge Science Festival, Splice festival, LPM Live Performers Meeting, Synch Festival, China VISAP,, Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς (Βαβέλ).

www.vimeo.com/thomasvallianatos

www.instagram.com/thomasvalianatos

Η Ιώ Αρματά σπούδασε Γεωπονική και απέκτησε Master στην Αειφόρο Ανάπτυξη. Αποφοίτησε από το ποιητικό εργαστήρι του ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος και συνέχισε τις σπουδές της στο Μεταπτυχιακό Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Εκπονεί την έρευνά της με θέμα την Βιντεοποίηση. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά. Βιντεοποιήματά της έχουν προβληθεί σε διεθνή φεστιβάλ . Έχει γράψει τα θεατρικά μονόπρακτα “AUTOMAT” και “Μια Μέρα Πριν” το οποίο παρουσίασε στο ευρύ κοινό η ομάδα “π” σε σκηνοθεσία Τάσου Φραγκιά (2020-2021). Στις ζωντανές απαγγελίες της, χρησιμοποιεί συχνά ιδιόφωνα μουσικά όργανα (μουσικό πριόνι, κρυσταλλόφωνο, jew harp, ruv dram, ληθόφωνο),. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας θεάτρου “pi synergy” και του εικαστικού ντουέτου “The Holocaust Lovers”.

www.filmfreeway.com/IoArmata

Η Σοφία Λιάρου είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης. Έχει πραγματοποιήσει τρεις ατομικές εκθέσεις. Έργο της έχει βραβευτεί με αγορά και μόνιμη έκθεση στο αεροδρόμιο των Σπάτων μετά από διαγωνισμό. Πήρε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του Video Art Festival ψηφιακού κινηματογράφου Αθήνας AIDFF, σε ομαδική έκθεση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για το έτος Αριστοτέλη, στο 2nd International Art Forum Dammam 2019 και 2021 (Σαουδική Αραβία), στην έκθεση digital art new world (European Centre Athens). To 2022, πραγματοποίησε audiovisual live event στο Athens Art Festival 2022.

www.on.soundcloud.com/HxnSV

www.instagram.com/liarousophia

Ο Γιάννης Παπαδάκης (aka Olla Via) είναι sound & visual artist από την Αθήνα. Σπουδάζει στο Μεταπτυχιακό τμήμα Οπτικοακουστικών Τεχνών του Ιόνιου Πανεπιστημίου και έχει παρακολουθήσει ετήσια μαθήματα ηλεκτροακουστικής σύνθεσης και μουσικής τεχνολογίας στο Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας. Έχει παρουσιάσει διαδραστικές εγκαταστάσεις στο 15ο Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Τεχνών στην Κέρκυρα, στο Transmedia Labworks της Εθνικής λυρικής σκηνής κ.ά. Η δράση του εστιάζεται στις διαδραστικές και παραστατικές εμπειρίες του ήχου και του ανθρώπινου σώματος. Η έρευνα του περιλαμβάνει επίσης την κατασκευή ή παραμετροποίηση ηλεκτρονικών συσκευών. Επιβλέπει και διοργανώνει τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στον χώρο τέχνης Π6 (πρώην Chimeres_Space), Είναι μέλος του θεατρικού συνόλου “Κόσμοι από γάλα”.

www.kenryoufutile210.wixsite.com/jiannispapadakis

www.ollavia.bandcamp.com

Ο Στέλιος Γιαννουλάκης ασχολείται με συνειρμικά ενεργά ηλεκτροακουστικά ηχοτοπία, synthesizers, υφές, κινήσεις, θόρυβο και αρμονία, πειραματικά μουσικά όργανα, μουσικά ιδιώματα (techno, dub, jazz, funk και folk…), μοντάζ και επεξεργασία εικόνας, αυτοσχεδιασμό και μουσική εκπαίδευση. Κάνει μουσική και σχεδιάζει ήχο για χορό, θέατρο, κινηματογράφο, video και mobile εφαρμογές. Συνεργάζεται συχνά με ανθρώπους της μουσικής και των εικαστικών. Παίζει και ηχογραφεί solo ή με διάφορα μουσικά σχήματα (Schema Musicalis, ElektroBalkana, RSLG quartet). Έργα του έχουν διακριθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς σύνθεσης και παίζονται σε διεθνή φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Διδάσκει σύνθεση και μουσική τεχνολογία στο Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας, στο Ωδείο Αθηνών. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Συνδέσμου Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής.

www.steliosgiannoulakis.wordpress.com

www.giannoulakis.bandcamp.com

Ο Νικόλας Καρναμπατίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Το 2016 αποφοίτησε από το τμήμα εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών του πανεπιστημίου δυτικής Μακεδονίας με ειδικότητα στη ζωγραφική και το 2020 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τμήματος τεχνών ήχου και εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στη ζωγραφική, τις διαδραστικές εγκαταστάσεις, το sound design και τις μουσικές περφορμανς. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και φεστιβάλ όπως: Art Αθήνα, Αθήνα 2011. Το νέο Ερείπιο, Zoumboulakis Gallery 2014. Directional Forces Crypt gallery, London 2017. Exit festival 2018, Serbia. Audiovisual Arts, Κέρκυρα 2019. ADD Festival, Αθήνα 2022.

www.nikolaskarnabatidis.com

Ανάμεσα στο ambient και το destructive dub, ο Mr. Clarinet και ο Echo Canyon παρουσιάζουν δύο acts ηλεκτρονικού ήχου που συνδυάζονται για να αφηγηθούν μια ιστορία τρέλας, επιθυμίας για ελεύθερη ζωή και καθαρής, αποδομημένης, πρωταρχικής χαράς.

Μέσα από τη συμμετοχή του σε διάφορα πρότζεκτ και παραδίδοντας πολυάριθμες κυκλοφορίες ως σόλο ή σε συγκρότημα, ο Mr. Clarinet αντιμετωπίζει το απρόβλεπτο και προσδιορίζει μέσα από τον ήχο ό,τι δεν μπορεί να ειπωθεί γλωσσικά. Πειραματιστής και party-animal, συνδυάζει τη δύναμη του ρυθμού με glitched, οργισμένο εκνευρισμό και χωρίς κανέναν περιορισμό.

www.mrclarinet.bandcamp.com

Το Echo Canyon είναι το project του sound artist, παραγωγού και sound designer Δημήτρη Πατσαρού: αφηρημένες χορευτικές δομές, πολυρυθμικά ξόρκια, ηχογραφήσεις πεδίου και ηχοτοπία θορύβου πάνω σε μια διαλυόμενη και αβέβαιη πίστα. O Δημήτρης Πατσαρός είναι επίσης μέλος των Kooba Tercu.

www.echocanyon.bandcamp.com

www.soundcloud.com/echocanyon

Τους τελευταίους μήνες, ο πολύπλευρος sound artist Dave De Rose (Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré, Mark Ronson…) εγκαινίασε έναν μηνιαίο κύκλο ζωντανών εμφανίσεων που αγκαλιάστηκε γρήγορα από τις καλλιτεχνικές κοινότητες της πόλης και το κοινό του ΚΕΤ.

Οι πρώτες εκδοχές του θεσμού έφεραν κοντά performers από τα πεδία της αυτοσχεδιαστικής μουσικής, του χορού και του video art: τη Σαβίνα Γιαννάτου, τη Saber Rider, την Πετρίνα Γιαννάκου, την Ερατώ Τζαβάρα, τη Νίκη Κοκκόλη, τον Νίκο Παπαβρανούση, τη Νεφέλη Παπαϊωάννου, το μουσικό σχήμα Rave At Your Fictional Borders, την Candy Karra, τη Δήμητρα Κουστερίδου, τον Ιάκωβο Παυλόπουλο, τον Δημήτρη Χατζηζήση (aka Foken), τη Δήμητρα Αλιμπινίση και την Εύα Σταυρακάκη.

Για την έκτη βραδιά της σεζόν, συμπράττει με την Ελπινίκη Σαριπανίδου, την εύη νάκου και τον Σίμο Ρηνιώτη.

Ελπινίκη Σαριπανίδου: χορός / κίνηση

εύη νάκου: φλάουτο / noise / loops / fx

Σίμος Ρηνιώτης: ντραμς

Dave De Rose: μπάσο

Η performer και χορεύτρια Ελπινίκη Σαριπανίδου είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης. Έχει συμμετάσχει σε καλλιτεχνικές παραγωγές ως χορεύτρια και επιμελήτρια κίνησης. Η πρακτική της επικεντρώνεται στις εικόνες και στη δημιουργία φανταστικών χαρακτήρων μέσω της μεταμφίεσης και την αλληλεπίδραση του σώματος, της φωνής, του ήχου και των αντικειμένων. Το 2023 παρουσίασε στην Αθήνα το έργο “Burst Forth”, ένα σόλο βασισμένο στη μεταμόρφωση.

Η εύη νάκου είναι μουσικός, sound artist και μέλος του κουαρτέτου Breakfast Club. Έχει σχεδιάσει και συντονίσει εργαστήρια αυτοσχεδιασμού και συνεργατικής διακαλλιτεχνικής σύνθεσης στο Λονδίνο (Drum Workks), στην Παλαιστίνη (Beit AlMusica) στην Αργεντινή (La Sonora), καθώς και στο Κατάστημα Κράτησης Κορυδαλλού, στον ΟΚΑΝΑ, στο Women for Refugee Women, στη Melissa Network for Migrant Women, σε σχολεία και σε ξενώνες, σε κοινωνικούς χώρους και χώρους υγείας. Μένει στην Κυψέλη και της αρέσει να φτιάχνει ήχους με ανθρώπους από διαφορετικές πορείες και διαφορετικά μέρη.

Ο μουσικός και αυτοσχεδιαστής Σίμος Ρηνιώτης είναι μέλος, με τον Δήμο Βρύζα και τον Γιάννη Αράπη, του τρίο The Coal και, με τον Γιώργο Βαρουτά και τον Χάρη Λαμπράκη, του avant garde σχήματος Skraut. Χρησιμοποιώντας τα τύμπανα με διάφορα μικρά αντικείμενα, επιχειρεί τη δημιουργία ενός ενδιάμεσου χώρου, τόπου συνάντησης των υπόλοιπων φωνών. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς και καλλιτέχνες του ήχου στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Κρουστός, μπασίστας και πολυοργανίστας, ο Dave De Rose είναι πρώην ή νυν συνεργάτης των Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré ή Mark Ronson και μέλος των σχημάτων Electric Jalaba και Rave At Your Fictional Borders. Η δισκογραφική του εταιρεία, DDR Records, αριθμεί 25 ανεξάρτητες κυκλοφορίες ambient, funk, ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, τζαζ ή ηλεκτροακουστικής techno. Ο Dave είναι επίσης ο δημιουργός του σχεδίου Agile Experiments που κυκλοφόρησε 11 άλμπουμ μέσα σε 5 χρόνια και τράβηξε το ενδιαφέρον του εμβληματικού προγράμματος “Sound Archive” της Βρετανικής Βιβλιοθήκης: προσαρτήθηκε στον κατάλογο του θεσμού ως μέρος της ηχητικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.

www.davederosemusic.com

Η βιολονίστρια Eva Lindal, ενεργή στον χώρο της σύγχρονης και αυτοσχεδιαστικής μουσικής, είναι και μια φημισμένη ερμηνεύτρια του μπαρόκ ρεπερτορίου.

Μεγάλωσε στη Στοκχόλμη. Σπούδασε στο Βασιλικό Κολλέγιο της Στοκχόλμης (1973-1976), με περαιτέρω σπουδές στην Ελβετία και το Banff (Καναδάς). Μέλος της Σουηδικής Ραδιοφωνικής Συμφωνικής Ορχήστρας από το 1986 μέχρι το 1998, άρχισε στη συνέχεια να μελετά τον αυτοσχεδιασμό με την Αμερικανίδα jazz πιανίστρια Connie Crothers και να δραστηριοποιείται ως ανεξάρτητη μουσικός στους τομείς του αυτοσχεδιασμού, της πειραματικής μουσικής, του σύγχρονου ρεπερτορίου και του Μπαρόκ. Επιλέγει συνήθως να δουλεύει με μικρά σύνολα, συχνά σε συνεργασία με ανθρώπους από τα πεδία του χορού, της ποίησης, του θεάτρου και των εικαστικών. Είναι μέλος των Katzen Kapell (“Ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα της Σουηδίας” σύμφωνα με την κριτικό Camilla Lundberg), Rebaroque, καθώς και των συνόλων νέας μουσικής MA και KammarensembleN.

Το 2014, πήρε μέρος στην εκδήλωση Ice Music: o συναυλιακός χώρος ήταν ένα γιγαντιαίο ιγκλού και όλα τα μουσικά όργανα της εκδήλωσης ήταν φτιαγμένα από πάγο.

Το 2015, επινόησε ένα συναυλιακό πρόγραμμα, “Καταστροφή στη Ζούγκλα”, βασισμένο στη μουσική του παππού της, του Έλληνα συνθέτη Νίκου Σκαλκώτα. Το πρόγραμμα, που αναμιγνύει τον μοντερνισμό του Σκαλκώτα με την ελληνική παραδοσιακή μουσική και κείμενα από τα γράμματά του, απευθύνεται σε ένα κοινό νεαρής ηλικίας. Παρουσιάστηκε σε σχολεία ολόκληρης της Σουηδίας από το 2014 μέχρι το 2017.

Το 2016, η Eva άρχισε, μαζί με τον κιθαρίστα Mattias Windemo, να διεξάγει εργαστήρια αυτοσχεδιασμού για μουσικούς.

Με την αδελφή της, τη βιολονίστρια Anna Lindal, κυκλοφόρησε την άνοιξη του 2020 το “Bäver”, διεθνώς αναγνωρισμένο άλμπουμ σύγχρονης jazz.

Ζει στη Στοκχόλμη.

www.evalindal.com

Το τρίο του Γιάννη Αράπη είναι ένα μη συνηθισμένο τζαζ σύνολο. Επηρεασμένο από τους Ornette Coleman, Steve Lacy, Jimmy Giuffre ή Mal Waldron, επικεντρώνεται σε μια παιχνιδιάρικη αλλά και αφαιρετική jazz με λυρικές εκφάνσεις. Τα κομμάτια που παρουσιάζονται στο ΚΕΤ είναι συνθέσεις του τρίο και ερμηνεύονται για πρώτη φορά ζωντανά.

Δημήτρης Βεντουράκης – πιάνο

Νίκος Παπαβρανούσης – ντραμς

Γιάννης Αράπης – κιθάρα

www.giannisarapis.bandcamp.com

www.dimitrisventourakis.bandcamp.com

www.youtube.com/@nikospapavranoussis3634

Tamburelli, ακουστικά βραχυκυκλώματα, ήχοι από τρανζίστορ, μεσαιωνικά και παραδοσιακά τραγούδια από τη Βόρεια Ιταλία, γκάιντες και κινητά τηλέφωνα, ακαθόριστες μουσικές, σιωπηλή γραφή, λευκές εικόνες, θόρυβος, φωνητικά: ο Γάλλος μουσικός Loup Uberto εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας τον ηχητικό του κόσμο σε ένα μοναδικό solo set.

Η τέχνη του ανήκει στο ευρύ πεδίο της αυτοσχεδιαστικής μουσικής. Τοποθετεί τη φωνή στο κέντρο της έρευνάς του. Στη διασταύρωση της χειροτεχνίας, της φωτογραφίας, της εγκατάστασης και της performance, συλλέγει και επεξεργάζεται ήχους — κουβανέζικη μουσική, κουρδικά τραγούδια από τη Συρία, εκφράσεις αγώνων ή μυστικισμού από μια περιοχή ορυχείων, στην Τυνησία, τραγούδια εργασίας από την Ιταλία… —, προβαίνοντας στη συνέχεια σε ιδιαίτερα ηχητικά κολλάζ. Κάθε σχέδιο αποτελεί έτσι ένα είδος ταξιδιωτικού ημερολογίου.

Το τελευταίο του προσωπικό άλμπουμ, “Racconto artigiano”, εμπνέεται από το δοκίμιο “Εμπειρία και φτώχεια” στο οποίο ο Walter Benjamin σχολιάζει την αποξήρανση του λαϊκού και παραδοσιακού ρεπερτορίου. Ηχογραφημένο στον διαμαρτυρόμενο ναό του Mens-en-Trièves, στους πρόποδες των Άλπεων, το άλμπουμ είναι το αποτέλεσμα τριών ή τεσσάρων χρόνων έρευνας.

Μαζί με τον Alexis Vinéïs, τον Lucas Ravinale και τον Jean-Philippe Curtelin, ο Loup Uberto είναι επίσης ιδρυτής του σχήματος Bégayer, του οποίου το τελευταίο άλμπουμ, “Évohé Bègue”, θα κυκλοφορήσει από τη Murailles Music στις 11 Μαρτίου. Οι έρευνές του συναντούν στο πλαίσιο αυτό folk και rock στοιχεία.

Στην Αθήνα, παράλληλα με τη συναυλία στο ΚΕΤ, σκοπεύει να καταγράψει ηχητικές, γραπτές και φωτογραφικές μαρτυρίες για την εμπειρία της εξορίας και της περιπλάνησης, δουλεύοντας με κοινότητες της γύρω περιοχής.

Ιστοσελίδα του Loup Uberto

www.loupuberto.fr

Πορτραίτο του Loup Uberto στην ιστοσελίδα της Murailles Music

www.muraillesmusic.com/en/artistes/loup-uberto

Bandcamp σελίδα του Loup Uberto

www.ubero.bandcamp.com

Το σχήμα Bégayer στον φακό του Vincent Moon

www.youtube.com/watch?v=u0u-cvvrNZY

Η παράσταση “Όρθιε Σκοπέ!” είναι μια θεατρική τελετή, ένα υπαρξιακό σκηνικό ταξίδι, ένας μονόλογος που στηρίζεται στο ποίημα του Άγγελου Σικελιανού “Ταξιδεύω με το Διόνυσο” και σ’ ένα απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη.

Η έμπνευση για τη δημιουργία αυτής της σκηνικής σύνθεσης ήρθε όταν το κείμενο του Σικελιανού βρέθηκε στα χέρια του ερμηνευτή και σκηνοθέτη το καλοκαίρι του 2023. Εκείνες τις ημέρες, οι πυρκαγιές έκαιγαν τα δάση της χώρας. Το ποίημα επέτρεψε στον Γιώργο Φριντζήλα να ανασαίνει πάλι και του υπενθύμισε έναν άλλο τρόπο ζωής και ύπαρξης.

Η θεατρική απόδοση των δύο κειμένων στηρίζεται στη μελέτη των ρυθμών που κρύβουν μέσα τους και στην πολυετή έρευνα του καλλιτέχνη πάνω στον ποιητικό λόγο και την κίνηση που εδράζει μέσα του.

Παρακολουθούμε την αγωνία του ανθρώπου απέναντι στη φύση, την κοινωνία και το θείο. Πόσο έτοιμος είναι ο πολιτισμός στον οποίο ζούμε να αντιμετωπίσει την ύβρη που διαπράττει — την καταστροφή της ίδιας της φύσης; Και πόσο πολιτισμένο μπορεί να θεωρηθεί ένα σύστημα που στρέφεται εναντίον του περιβάλλοντος που το συντηρεί; Το κοινό καλείται να παραβρεθεί σε μια τελετή κάθαρσης και συγχώρεσης, έχοντας για οδηγό έναν ερμηνευτή και τελετουργό που δονείται και συντονίζεται με τους κραδασμούς των μυστικιστικών αυτών κειμένων.

Το δισκοπωλείο Stellage διοργανώνει στο ΚΕΤ ένα live με τους Callahan & Witscher (USA), Κωστή Δρυγιανάκη (GR) και Yorgas Helmet (GR).

Οι Αμερικανοί μουσικοί Jeff Witscher και Jack Callahan είναι γνωστοί για το εκτεταμένο έργο τους με διάφορα ψευδώνυμα και τη βαθιά ατομική τους ιστορία στους κύκλους του θορύβου, της μουσικής υπολογιστών και της νέας μουσικής. Ενώνοντας τις δυνάμεις τους στο πλαίσιο του label FLEA, δημιούργησαν πρόσφατα μια σειρά από γοητευτικές και προνοητικές συνθέσεις, όπως το “The Past, Present And Future Of Experimental Music” (Uncut GRM), “Stockhausen Syndrome” και “ISSUES (What Happens on Earth Stays on Earth)”, καθώς και έργα βίντεο και curatorial projects. Η συνεργατική τους δουλειά πειραματίζεται συχνά με διαφανή συστήματα σύνθεσης, τα όρια της τρέχουσας μουσικής τεχνολογίας, τη ραδιοφωνική τέχνη, συναντήσεις των Α.Α., συνεδρίες ομαδικής θεραπείας, πειράματα γενεσιουργού ποίησης formatlist και fluxus, και σχήματα ερωτήσεων και απαντήσεων. Διερευνούν τον σκοπό και το νόημα της πειραματικής μουσικής και αναδεικνύουν τις εντάσεις που είναι συνυφασμένες με την επικοινωνία των ιδεών – εξερευνώντας τι μπορεί να είναι η μουσική σε έναν κόσμο όπου σχεδόν τα πάντα περιορίζονται σε σήματα και πληροφορίες.

www.youtube.com/watch?v=RXyjdPQSiAk&ab_channel=ChristopherMiller

Ο Κωστής Δρυγιανάκης γεννήθηκε στον Βόλο το 1965. Σπούδασε Φυσική και Κοινωνική Ανθρωπολογία, ασχολήθηκε με τη μουσική, αγαπά τα σκυλιά, συλλέγει κεραμικά, μαγειρεύει μακαρονάδες. Από το 1987, είναι δραστήριος ως συνθέτης και ως παραγωγός δίσκων. Η μουσική του, όπως έλεγε και ένα παλαιότερο δελτίο τύπου, «συναρμολογημένη συνήθως με τη βοήθεια μέσων ηχογράφησης, ανήκει στον ευρύτερο χώρο της ηλεκτροακουστικής μουσικής αποφεύγοντας τους δογματικούς περιορισμούς. Ακολουθώντας συνήθως ανορθόδοξες σχέσεις σύνθεσης, ηχογράφησης και ανασύνθεσης, αξιοποιεί και τιθασεύει την τυχαιότητα και τον αυτοσχεδιασμό, καταφέρνοντας να ισορροπεί μεταξύ ατμοσφαιρικότητας και έκπληξης, να παραπέμπει χωρίς να ταυτίζεται και να αναζητάει χωρίς να λησμονεί στιγμή τον συναισθηματικό της τόπο».

www.costisdrygianakis.bandcamp.com

Ο Γεώργιος Καραμανωλάκης (aka Yorgas Helmet) είναι πειραματικός καλλιτέχνης και συνθέτης / αυτοσχεδιαστής. Ζει στην Αθήνα. Το πρότζεκτ Yorgas Helmet ξεκίνησε το 1997 ως μια σόλο black metal απόπειρα με παραμορφωμένα κιθαριστικά riffs και επεξεργασμένα φωνητικά. Θόρυβος βασισμένος σε μια χίμαιρα διασταύρωσης ψηφιακού και αναλογικού εξοπλισμού, έντονα παραμορφωμένα φωνητικά και ηλεκτροακουστικές τεχνικές που προέρχονται από τη musique concrète. Το project επικεντρώνεται στην αίσθηση του μύθου, στην ανακατασκευή, στον ρετροφουτουρισμό και στον αιώνιο χειμώνα που μας περιβάλλει. Είναι επικεφαλής του αθηναϊκού post-apocalyptic synth-punk συγκροτήματος ΟΔΟΣ 55 και μέλος της underground ομάδας αστικής παρέμβασης Omio. Από το 2017 μέχρι το 2022, επιμελείται το πρόγραμμα “Athens Inner City Broadcast” στον πειραματικό ραδιοφωνικό σταθμό Resonance 104.4FM (Λονδίνο). Έχει συνεργαστεί και συνθέσει άλμπουμ με ένα ευρύ φάσμα πειραματικών καλλιτεχνών (τον Ιάπωνα θρύλο του θορύβου Hiroshi Hasegawa ή τον Jean-Marc Foussat, δάσκαλο της musique concrète (βλ. μεταξύ άλλων το LP “Substunce Sans Scrupule”). Η τελευταία του δουλειά, ‘Anthromorph’, είναι ένα self released άλμπουμ που εστιάζει στην έννοια της μεταμόρφωσης και της cyberpunk αισθητικής.

www.georgiokaramanolakis.bandcamp.com

Μοναδική βραδιά μινιμαλιστικής μουσικής, πρωτοποριακής ποίησης, και σπάνια συνάντηση επί σκηνής: ο John M. Bennett, θρυλικός Αμερικανός ποιητής και mail artist, εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τους δύο γιους του, τον Benjamin (κρουστά) και τον John Also (φλάουτο, κιθάρα, ηλεκτρονικά). Πριν εμφανιστούν ως τρίο, θα παρουσιάσει ο καθένας ένα σύντομο σόλο σετ.

Καλλιτέχνης στις παρυφές της αμερικανικής ποίησης, της mail-art και της underground μουσικής, ο John M. Bennett, εργάστηκε ως μελετητής της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας και της πρωτοποριακής γραφής. Χρησιμοποιώντας ένα λεξιλόγιο που διαπνέεται από τη μονοτονία που τον περιβάλλει, η ποίησή του εξερευνά τις λεπτομέρειες μιας φαινομενικά άχαρης ύπαρξης. Ο Bennett έχει εκδώσει πάνω από 500 βιβλία και συμβάλει στην έκδοση χιλιάδων εκδόσεων οπτικής ποίησης ή word art μέσω της “Luna Bisonte Prods”, μιας μικρής τυπογραφικής εταιρείας που ίδρυσε το 1974. Κατά τη δεκαετία του 1980, άρχισε να πειραματίζεται με την τεχνολογία οικιακής ηχογράφησης και τα ηλεκτρονικά. Μετά το “The Spitter” (1985), όπου διάβαζε ο ίδιος τα ποιήματά του, άρχισε να συνδυάζει τις δικές του εκτελέσεις με αυτοσχέδια μουσική και φωνητική επεξεργασία. Οι ηχογραφήσεις αυτές διακινήθηκαν ταχυδρομικά. Συχνά, οι κασέτες περιείχαν μοναδικά έργα τέχνης από τον ίδιο τον Bennett. Το 2022, κυκλοφόρησε το LP A Flattened Face Fogs Through: συγκεντρώνει την ηχητική ποίηση που ηχογράφησε μεταξύ του 1986 και του 1995.

www.johnmbennett.bandcamp.com/album/a-flattened-face-fogs-through

www.vimeo.com/56338098

Με θεμέλιο την τζαζ, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την πειραματική μουσική, ο κρουστός Ben Bennett έχει αναπτύξει μια προσωπική σύνθεση τεχνικών. Αν και εμφανίζεται συχνά ως σολίστ, έχει συνεργαστεί με τους / τις Zach Darrup, Michael Foster, Evan Lipson, Jack Wright, Pascal Battus, Tashi Dorji, Sandy Ewen, Travis Laplante, Ingrid Laubrock, Fred Lonberg-Holm, Brandon Lopez, Chris Pitsiokos, Ron Stabinsky, Ben Vida, Jacob Wick ή Nate Wooley. Στα χνάρια του ρεύματος της “αποϋλοποίησης”, ορισμένες πτυχές της πρακτικής του δεν περιλαμβάνουν κανένα όργανο, κανένα αντικείμενο. Μεταξύ 2014 και 2019, μετέδωσε ζωντανά στο YouTube 300 επεισόδια μιας σειράς με τίτλο “Sitting and Smiling”, στα οποία καθόταν σταυροπόδι, ακίνητος, χαμογελώντας, κάθε φορά για τέσσερις ώρες. Το κανάλι αυτό έγινε viral το 2015, δημιουργώντας ένα διαδικτυακό και δημοσιογραφικό buzz.

www.milmin.bandcamp.com

www.youtube.com/@BenjaminBennetttt

Ο John Also Bennett, γνωστός και ως JAB, συνθέτει μια avant-garde, ατμοσφαιρική και μινιμαλιστική μουσική. Το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του, “Erg Herbe”, στο οποίο χρησιμοποίησε φλάουτα, μικροτονική σύνθεση και ηχογραφήσεις πεδίου, κυκλοφόρησε από τη γαλλική εταιρεία Shelter Press το 2019. Στην πιο πρόσφατη σόλο δουλειά του, “Out there in the middle of nowhere”, χρησιμοποιεί μια προσαρμοσμένη κουρδισμένη lap steel κιθάρα. Ασχολείται με τους κενούς χώρους, τον χρόνο και την αντήχηση για να φωτίσει την πολυπλοκότητα και τη μαγεία που υπάρχει μέσα στο τίποτα, το φαινομενικά κενό ή ασήμαντο. Με την Christina Vantzou, με την οποία έχει ήδη επισκεφθεί το ΚΕΤ, σχημάτισε το ντουέτο CV & JAB (Shelter Press, Editions Basilic), Έχει κυκλοφορήσει άλμπουμ με τα συγκροτήματα FORMA (Kranky, Spectrum Spools) και Seabat. Έχει επίσης συνεργαστεί με τους Jon Gibson, Pauline Anna Strom, Michael Harrison, το American Contemporary Music Ensemble (ACME) ή τους Jefre-Cantu Ledesma, LEYA, Peter Burr και Zin Taylor. Η δουλειά του ως συνθέτη για ταινίες και κινούμενα σχέδια έχει προβληθεί σε όλο τον κόσμο, από το Sundance Film Festival μέχρι το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ. Διευθύνει το label Editions Basilic και ασχολείται με την αρχειοθέτηση και την παραγωγή για το μουσικό ίδρυμα RVNG Intl. που εδρεύει στη Νέα Υόρκη. Μετά από μια δεκαετία στη Νέα Υόρκη, ζει αυτή τη στιγμή στην Αθήνα.

www.johnalsobennett.com

www.johnalsobennett.bandcamp.com

artwork: John M. Bennett

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, analog-synths, live-electronics) και η Ναταλία Μαντά (digital & analog-visuals) προσκαλούν στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί ένα in situ, οπτικοακουστικό project.

Στο έκτο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζουν με τον José Lencastre (σαξόφωνο), τη Νίκη Κοκκόλη (σαξόφωνο) και τον Σίμο Ρηνιώτη (ντραμς).

www.jannisanastasakis.com

www.nataliamanta.com

Αυτοσχεδιαστής, συνθέτης και σαξοφωνίστας από τη Λισαβόνα, ο José Lencastre είναι ένας εμβληματικός μουσικός της πορτογαλικής free jazz και αυτοσχεδιαστικής σκηνής. Έχει συνεργαστεί με τους / τις Carlos Zingaro, Ernesto Rodrigues, Miguel Mira, Peter Evans, Susan Alcorn, Michael Formanek, Raoul Van der Weide, Onno Govaert, Joost Buis, Clara Lai, Dirk Serries, Martina Verhoeven, Miguel Petruccelli, Aleksandar Scoric, Sakina Abdou, Peter Orins, Bart Maris, John Dikeman, Kresten Osgood, Ziv Taubenfeld, Albert Cirera, Zbgniew Kozera, Vasco Trilla. Έζησε από το 2012 μέχρι το 2016 στη Βραζιλία, όπου μελέτησε τις τοπικές ρυθμικές, μελωδικές και αρμονικές μουσικές παραδόσεις (choro, frevo, ciranda…). Στο Pernambuco, δημιούργησε το Inconsciente Coletivo, τρίο με σαξόφωνο, πλήκτρα και τύμπανα. Επιστρέφοντας στη Λισαβόνα, σχημάτισε το Nau Quartet μαζί με τους Rodrigo Pinheiro, Hernâni Faustino και João Lencastre. Το κουαρτέτο κυκλοφόρησε μέχρι στιγμής τέσσερις δίσκους που έχουν αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές τόσο στην Πορτογαλία όσο και στο εξωτερικό. Ο Lencastre περιοδεύει τακτικά στην Ευρώπη.

www.joselencastre.com

Η Νίκη Κοκκόλη γεννήθηκε το 1996 στην Αθήνα. Ενεργό μέλος της ελληνικής τζαζ και ελεύθερης αυτοσχεδιαστικής μουσικής σκηνής, έχει πραγματοποιήσει συναυλίες σε σκηνές όπως το Fylkingen (Στοκχόλμη) και το Cafe OTO (Λονδίνο), συνεργαστεί με το London Improvisers Orchestra, τη Sofia Jernberg, Maggie Nicols, τη Lisa Ullén, Christer Bothén, τον Martin Küchen, τον Bram De Looze, τον Sharif Sehnaoui κ.ά. Είναι μέλος του σουηδο-ελληνικού συγκροτήματος Ahanes του οποίου το πρώτο άλμπουμ, “Petrichor”, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τη θρυλική εταιρεία Clean Feed. Τα τελευταία χρόνια, μελετά τη μουσική της Μέσης Ανατολής και την ελληνική παραδοσιακή μουσική με σκοπό να δημιουργήσει ένα προσωπικό της μουσικό ιδίωμα.

www.nickykokkoli.wixsite.com/website

Ο Σίμος Ρηνιώτης είναι μουσικός και αυτοσχεδιαστής, μέλος του αυτοσχεδιαστικού τρίου The Coal (με τον Δήμο Βρύζα και τον Γιάννη Αράπη) και του avant garde σχήματος Skraut (με τον Γιώργο Βαρουτά και τον Χάρη Λαμπράκη). Έχοντας ως βάση της ηχητικής του παλέτας τα τύμπανα και διάφορα μικρά αντικείμενα, άλλοτε με προσέγγιση μινιμαλιστική και ενίοτε υπό την επήρεια ενός χαοτικού μαξιμαλισμού, επιχειρεί τη δημιουργία ενός μεταβατικού χώρου ο οποίος θα αποτελέσει τον τόπο συνάντησης των υπόλοιπων φωνών. Έκτος από τις μόνιμες συνεργασίες του, έχει συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς και καλλιτέχνες του ήχου στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Το ηλεκτρονικό ντουέτο των Agatha & Molyneaux παρουσιάζει το πρώτο του album, “Intimacy without obsession”: οκτώ κομμάτια αυτοαναφορικά, αυθόρμητα, αφηγηματικά, που αντλούν από προσωπικά βιώματα και συνομιλούν με διάφορα είδη ηλεκτρονικής και χορευτικής μουσικής, ανάμεσα σε spoken word και θεατρικότητα, club και underground σκηνή, lo-fi electro και big room energy.

Special guest: Pepper Levain / Opening set: Degear0001

Οι Agatha & Molyneaux ζουν και δημιουργούν μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου. Εξερευνούν τα όρια του club ήχου με lo fi χαρακτήρα. Αναγνωρίζοντας στη μουσική τους μερικά κοινά στοιχεία, ξεκίνησαν να συνεργάζονται το 2020 μέσα από συνεχή jam sessions και δημιούργησαν σύντομα τα πρώτα τους κομμάτια. Μετά από μια εναρκτήρια μεικτή συναυλία (live + dj set) στο Communitism, στο πλαίσιο του Qreclaim 2021, συνέχισαν να εξελίσσουν το performative στοιχείο και το ιδιαίτερο ύφος των εμφανίσεών τους, παίρνοντας μέρος το 2022 και το 2023 σε διοργανώσεις των Fade radio, Power Dance Pride και Fauna Sauna.

Μίξη: Agatha

Master: Fabrika Studios

Εξώφυλλο Album: Ίρις Λόη

www.agathamolyneaux.bandcamp.com

www.agathamolyneaux.com

Ο Agatha είναι sound designer και μουσικός παραγωγός. Διαμόρφωσε την πρακτική του και την έρευνά του πάνω στον ήχο συμμετέχοντας σε μουσικά σχήματα (Agatha & Molyneaux, Plastic Flowers), παίρνοντας μέρος στην παραγωγή διοργανώσεων (KRAMA, Fauna Sauna, Power Dance Club), εργαζόμενος στον τομέα του ήχου για το θέατρο και τον κινηματογράφο (πήρε πρόσφατα μέρος στην παράσταση “Φιλοκτήτης” της ομάδας Εταιρεία Φίλων, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Επιδαύρου). Τα τελευταία δύο χρόνια σε συνεργασία με το xfutrhug.co/Qreclaim, διοργανώνει μια σειρά σεμιναρίων γύρω από τη χρήση του Ableton.

Η Molyneaux κυκλοφόρησε το ντεμπούτο EP της, «Sorrow», στη Just Gazing Records, σε ψηφιακή αλλά και αναλογική μορφή. Το EP παρουσιάστηκε στο ΚΕΤ στις 27 Απριλίου του 2023. Εμφανίστηκε από τότε στο Athens Music Week και στο Σανταρόζα Sirens (οpen πάρτι με live dj sets στην Πλατεία Σανταρόζα, διοργανωμένο από το Acaddemia, το Shesaid.so Athens και το HER project).

www.molyneaux.org

Ο Degear0001 είναι συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής από την Αθήνα. Η μουσική του παράγεται με αυτοσχέδια ηλεκτρονικά μουσικά όργανα, συχνά κατασκευασμένα και τροποποιημένα από τον ίδιο, που μαζί με synths και modules, δημιουργούν ένα πειραματικό μείγμα ηλεκτρονικών “bleeps” και “bloops”, και ένα μοναδικά παιχνιδιάρικο παραλήρημα lo-fi, ambient μελωδιών. Όλα τα παραπάνω, επισφραγίζονται με ψηλά, παραμορφωμένα/chipmunk φωνητικά τυλιγμένα σε μια σκοτεινή χιουμοριστική θεατρική διάθεση. Το σετ του συνοδεύεται από visuals των Alex Kokx x Eva Blu.

www.degear0001.bandcamp.com

Το “AVATON” των Twin Automat (Sandrine Cheyrol, Ειρήνη Καραγιαννοπούλου) είναι μια ταινία για το Άγιο Όρος και την απαγόρευση κάθε γυναικείας παρουσίας εκεί. Μετά την πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και μετά από προβολές σε διεθνείς διοργανώσεις όπως π.χ. το Φεστιβάλ Moldocs, το “AVATON” έρχεται στην Αθήνα. Το ΚΕΤ φιλοξενεί την πρώτη αθηναϊκή προβολή της ταινίας – και το γεγονός ότι ορίστηκε για τις 8 Μαρτίου δεν είναι εντελώς τυχαίο. Μια συζήτηση με την Ειρήνη Καραγιαννοπούλου θα ακολουθήσει την προβολή.

Το Άγιο Όρος είναι ένας τόπος διαλογισμού και λατρείας, ιστορίας και πνευματικότητας, από τον οποίο αποκλείονται όλες οι γυναίκες — με εξαίρεση την Παναγία. Κατά τη διάρκεια του 60λεπτου δημιουργικού ντοκιμαντέρ της Ειρήνης Καραγιαννοπούλου και της Sandrine Cheyrol, γυναίκες από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και με ποικίλες θρησκευτικές πεποιθήσεις μάς ξεναγούν σ’ έναν τόπο που δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ. Μέσα από αυτή την αναπάντεχη και αντίξοη κινηματογραφική συνθήκη, επανεξετάζουν με ώριμη σκέψη και νηφαλιότητα τον αυστηρό κανόνα του Άβατου. Κάθε γυναίκα που συμβάλλει στην αφήγηση προσθέτει το δικό της κομμάτι στο ψηφιδωτό. Άγνωστες πτυχές της ζωής στο Άγιο Όρος βγαίνουν στην επιφάνεια ενώ αναπόφευκτα διερευνώνται οι αιτίες αυτής της απαγόρευσης. Παρουσιάζονται πολλές απόψεις, όχι πάντα σύμφωνες μεταξύ τους. Η πολυφωνία που χαρακτηρίζει την αφήγηση καθρεφτίζεται και στο οπτικό υλικό της ταινίας: χειροποίητα animations, ασπρόμαυρα κολλάζ, σιωπηλά πορτρέτα των πρωταγωνιστριών εμπλουτίζουν την αφήγηση με τρόπο λιτό και ατμοσφαιρικό. Στο τέλος, το κοινό βγαίνει από την αίθουσα με όλα τα απαραίτητα εφόδια για να αποφασίσει το ίδιο αν έχουμε λόγο να ανοίξουμε έναν δημόσιο διάλογο γύρω από το Άβατο.

Η μοντέρ ταινιών Sandrine Cheyrol και η εικαστικός Ειρήνη Καραγιαννοπούλου δραστηριοποιούνται ως Twin Automat από το 2006. Πρόκειται για ένα γυναικείο σκηνοθετικό δίδυμο που διερευνά ποικιλοτρόπως τις δυνατότητες της κινούμενης εικόνας. Οι Twin Automat δημιουργούν ταινίες, animations, ντοκιμαντέρ και εικαστικές οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις. Έργα τους έχουν παρουσιαστεί διεθνώς σε φεστιβάλ, αίθουσες τέχνης και μουσεία.

H μοντέρ Sandrine Cheyrol γεννήθηκε στο Παρίσι. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και κάτοχος μάστερ στον κινηματογράφο, με μεταπτυχιακή εργασία στα εθνογραφικά ντοκιμαντέρ. Συνέχισε με σπουδές κινηματογράφου και τηλεόρασης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και στο UCLA. Έχει συμμετάσχει σε πληθώρα παραγωγών στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ελλάδα και τη Γαλλία. Στην Αθήνα, δούλεψε μεταξύ άλλων με τη δημιουργική ομάδα του Δημήτρη Παπαϊωάννου για τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, και συνεργάστηκε με την Αθηνά Ραχήλ Τσαγκάρη, μοντάροντας την ταινία “Attenberg”. Επιστρέφοντας στο Παρίσι, ανέλαβε το μοντάζ των ντοκιμαντέρ της Severine Lathuilliere “Out of Eden”, “Le Conflit intérieur”,, “La Trace”. Συμμετέχει στην πολιτιστική εκπομπή Tracks του ARTE. Δούλεψε για τα βίντεο κλιπ των Tiger Lillies. Πρόσφατα, εργάστηκε στο μοντάζ των ταινιών “Cambodia Pulse”, “Et maintenant?” και μιας σειράς ντοκιμαντέρ για τη Naia Productions. Η Sandrine Cheyrol ζει κι εργάζεται ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι.

Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη, η Ειρήνη Καραγιαννοπούλου σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών και Design του Saint-Étienne. Συνέχισε την εικαστική της έρευνα στη Σχολή Καλών Τεχνών της Karlsruhe. Η δουλειά της (κινούμενη εικόνα, ζωγραφική, κολλάζ, εκδόσεις) έχει παρουσιαστεί σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τα βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις τέχνης Κύβος και τον εκδοτικό οίκο Lendroit éditions. Παρουσίασε πρόσφατα τις ατομικές εκθέσεις JANUS II (Blackbird Rook, London), Life on Venus (Polana Institute, Βαρσοβία), Hotberg (Αγγελική Αντωνοπούλου, Αθήνα), Elixsir, Una boccata d’arte (Galeria Continua, Fondazione Elpis, Polcenigo, Iταλία) Mode International (Rare Books Paris). Έχει πάρει μέρος σε διοργανώσεις όπως: She, Classicita (Μουσείο του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας), Sheltered Gardens (PCAI, Diomedes Botanical Garden, Αθήνα) Paint, also known as blood (Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρσοβίας), Overview Effect: Encountering the Cosmos (Μουσείο MOMus στο πλαίσιο του 60ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης), An audiovisual Diary (*a.O. – b.c. = after Olympics – before crisis) στο State of Concept, Playing Ground, στην αίθουσα του Automatic Transmission (Αθήνα), The Right To Breathe (Undercurrent, Nέα Υόρκη) κ.α. Eκτός από εκδότρια του Janus Femzine, είναι ιδρυτικό μέλος της κολεκτίβας Extra-Conjugale. Ζει στην Αθήνα.

www.notoriousavaton.com

www.twinautomat.com

* Η ταινία προβάλλεται στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους.

Το δισκοπωλείο Stellage που πρόσφατα άνοιξε τις πόρτες του στην περιοχή της Κυψέλης και το label The Tapeworm επιμελούνται δυο συναυλίες και μια εικαστική έκθεση στον φυσικό χώρο του δισκοπωλείου και στο ΚΕΤ.

Παρασκευή 1η Μαρτίου | 18:00 | Stellage (Κυψέλης 49) | είσοδος ελεύθερη

Acts: Bethnal Greener, Alcibiades (JGD x venoztks), Philip Marshall

Σάββατο 2 Μαρτίου | 18:00 | ΚΕΤ (Κύπρου 91Α) | 10€

Acts: Marta De Pascalis, Jay Glass Dubs plays Jeck Glass Dubs, Simon Pomery, venoztks

Από την 1η Μαρτίου μέχρι την 1η Μαΐου, το Stellage φιλοξενεί την εικαστική έκθεση του Savage Pencil, “Reel Thing: An exhibition of artworks for The Tapeworm”.

Ο ηχητικός κόσμος της Marta De Pascalis παγώνει και διευρύνει τα συναισθήματα, μεταφράζοντάς τα σε μοναδικά ηχοτοπία. Στα σόλο έργα της, χρησιμοποιεί αναλογικά μέσα, σύνθεση FM και ένα σύστημα tape-loop με το οποίο διαμορφώνει ηχητικά σώματα. Έχει εμφανιστεί σε διάφορα φεστιβάλ και χώρους, όπως τα Berlin Atonal, Museo Reina Sofia, Biennale di Venezia, Berghain, Volksbühne, Café OTO, και το Φεστιβάλ Mutek. Το τελευταίο της άλμπουμ, “Sky Flesh” (2023), κυκλοφόρησε από το Light-years imprint της Catarina Barbieri. Προηγούμενες κυκλοφορίες της περιλαμβάνουν τα “Anzar” (The Tapeworm, 2016), “Her Core” (The Wormhole, 2018) και το “Sons Ruinae” (Morphine, 2020).

www.martadepascalis.com

www.instagram.com/marta.depas

Ο Jay Glass Dubs (Δημήτρης Παπαδάτος) είναι συνθέτης, μουσικός και sound artist με έδρα την Αθήνα. Κύριο μέλημά του είναι η προσέγγιση διαφορετικών στοιχείων που προϋποθέτουν την επαναπροσέγγιση ιστορικά εφαρμοσμένων μεθοδολογιών, αναζητώντας μορφές ενδυνάμωσής τους. Το μεγαλύτερο σώμα της δουλειάς του αντανακλά ζητήματα όπως το copyright, η πνευματικότητα και η πρωτοτυπία, υποβαλλόμενα σε μια διαρκή μεταμόρφωση. Το πρότζεκτ του, Jay Glass Dubs, είναι μια άσκηση ύφους που εστιάζει εν μέρει σε μια αντιφατική ιστορική προσέγγιση της dub μουσικής, συρρικνωμένη στη βασική της μορφή (drum/bass/vox/effects). Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε διεθνείς θεσμούς και διεθνή φεστιβάλ, όπως το Berlin Atonal, το Meakusma Festival, την documenta14 και το Terraforma. Έχει εμφανιστεί σε χώρους όπως το Macao (Μιλάνο), το Portikus (Φρανκφούρτη), το Kraftwerk, το HkW (Βερολίνο), το Cafe OTO και το Corsica Studios (Λονδίνο).

www.linktr.ee/jgdath

www.instagram.com/jayglassdubs_

Ο Simon Pomery είναι sound artist, ντράμερ, κιθαρίστας και ποιητής. Ως Blood Music, έχει κυκλοφορήσει δίσκους στις δισκογραφικές FLUF, Diagonal, Takuroku, Superpang, dingn/dents και στο The Tapeworm. Έχει εμφανιστεί σε φεστιβάλ (Berlin Atonal, Les Urbaines, Incubate, Wysing Polyphonic…), σε χώρους όπως το Soup, το Club Stomp, τα Atelier Claus, το The Arnolfini, το Cafe OTO και σε μια δεξαμενή νερού στο Lewisham του Λονδίνου.

www.simonpomery.com

www.instagram.com/simonpomery

Ο Bethnal Greener (Κωστής Κηλύμης) είναι καλλιτέχνης με έδρα την Αθήνα. Χρησιμοποιεί ηλεκτρικό και ηλεκτρονικό υλικό καταγράφοντας και τροποποιώντας ήχο, εικόνα και ηλεκτροακουστικά φαινόμενα. Εστιάζοντας στα συστήματα ανατροφοδότησης και στο θόρυβο, το έργο του επιχειρεί να αποκαλύψει τις αποχρώσεις μέσα στις πολύπλοκες αισθητηριακές εμπειρίες που μας περιβάλλουν. Έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Lucio Capece, Νίκο Βελιώτη, Leif Elggren, Sarah Hughes, Stephen Cornford και Phil Julian. Επιμελείται το label Organized Music από τη Θεσσαλονίκη και είναι μέλος της κολεκτίβας Rekem Records. Πρόσφατες δουλειές του έχουν κυκλοφορήσει στις δισκογραφικές The Tapeworm, Orila, I Dischi Del Barone, Hideous Replica και Entr’acte.

www.kostiskilymis.com

www.instagram.com/bethnal.greener

Το venoztks είναι το ψευδώνυμο ενός από τους τρεις ιδρυτές του The Tapeworm, αν και δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποιανού. Μια εξερεύνηση του ηλεκτρονικού αυτοσχεδιασμού, γεμάτη από περιπλανώμενες διακυμάνσεις συχνοτήτων, σιβυλλικό σφύριγμα, κλικ, απρόβλεπτους σχηματισμούς τόνων και γρήγορες ταλαντώσεις μεταξύ θορυβώδους γουργουρητού και ήσυχης, ενίοτε φλαουτοειδούς περιπλοκότητας. Ξυστοί θόρυβοι εμφανίζονται, φτερουγίζουν βίαια στα αυτιά σας και στη συνέχεια υποχωρούν, για άλλη μια φορά γίνονται ασαφείς και φευγαλέοι. Οι ήχοι δεν λειτουργούν τόσο στο περιθώριο όσο μέσα στις ενδιάμεσες συχνότητες του ραδιοφώνου βραχέων κυμάτων.

www.field.nu/venoztks

Alcibiades (JGD x venoztks): μια συνεργασία μεταξύ του εμπόρου βραχυκυκλωμάτων venoztks και του ντόπιου Δημήτρη Παπαδάτου, φιλτράροντας δωρική αρχιτεκτονική, χωριάτικη μουσική και οτιδήποτε άλλο στο οποίο σκοντάφτουν (και συχνά πέφτουν) στο δρόμο. Έχουν κυκλοφορήσει το “Omicronology”, την πρώτη τους συνεργασία στη συλλογή “bis dat” του Spire με τα reworks της The Eternal Chord από το 2022. Αυτή τη στιγμή εργάζονται πάνω σε ένα νέο άλμπουμ.

Ο γεννημένος στο Λονδίνο Philip Marshall είναι γραφίστας και συνεργάζεται με δισκογραφικές εταιρείες, μουσικούς, πολιτιστικές εκδηλώσεις και μάρκες μόδας. Είναι συνιδρυτής του label κασετών The Tapeworm, το οποίο αναπτύσσει νέες ιδέες για ένα άλλοτε παρωχημένο μέσο και το οποίο έχει κυκλοφορήσει πάνω από 160 κασέτες από το 2009.

www.philipmarshall.com

Ο Savage Pencil/SavX (aka Edwin Pouncey) είναι ένας underground σκιτσογράφος, καλλιτέχνης και συγγραφέας που ζει και εργάζεται στο Νότιο Λονδίνο. Εμπνεόμενος από την ίδια καλλιτεχνική φλόγα που παρήγαγε τα κόμικς τρόμου της δεκαετίας του ’50, το περιοδικό Mad και τα underground comix των ΗΠΑ της δεκαετίας του ’60 – μαζί με τα αποκρυφιστικά σχέδια του Austin Osman Spare – η δουλειά του έχει συγκεντρωθεί έκτοτε στην έκδοση “Rated SavX – A Savage Pencil Skratchbook” (Strange Attractor). Τα πιο πρόσφατα έργα του μπορείτε να τα δείτε στο Instagram στη διεύθυνση flyzruz.

www.instagram.com/flyzruz

www.instagram.com/stellage.highlights

www.instagram.com/the.tapeworm

poster artwork: Savage Pencil

Το τρίο των Giancarlo Nicolai, Eric Ruffing και Τάσου Τατάρογλου, από τη Βασιλεία της Ελβετίας, έρχεται στο ΚΕΤ στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής του περιοδείας για να παρουσιάσει το “Leuchtfeuer” και το “三曲 Sankyoku”. Συμμετέχουν οι Δήμος Βρύζας και Νεφέλη Σταματογιαννοπούλου.

Το τρίο δημιουργήθηκε το 2020 κατά τη διάρκεια της πανδημίας και επικεντρώνεται από τότε στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την πειραματική μουσική. Μέρος της αυτοσχεδιαστικής του πρακτικής αποτελεί η εξερεύνηση του πεδίου μεταξύ «ανοιχτών» συνθέσεων και εννοιολογικού αυτοσχεδιασμού.

Giancarlo Nicolai – ηλεκτρικό γιουκαλίλι, αντικείμενα, εφέ

Eric Ruffing – αναλογικό συνθεσάιζερ, μαγνητοταινίες, ηχογραφήσεις πεδίου

Τάσος Τατάρογλου – microtone-duplex trumpet, σακουχάτσι, ηλεκτρονικά

Λίγα λόγια για τις συνθέσεις:

Leuchtfeuer

για Improv τρίο και μαγνητοταινία / Τάσος Τατάρογλου, διάρκεια 45΄

Το κομμάτι “Leuchtfeuer” είναι μια ανοιχτή σύνθεση στην οποία ο μη-ιδιωματικός αυτοσχεδιασμός δομείται από εξωτερικά στοιχεία. Οι φάροι, για χρόνια σύμβολα της σημασίας της επικοινωνίας, καλούνται να εκπληρώσουν μια παραπλήσια λειτουργία σε ένα καινούργιο πλαίσιο: να εμπλουτίσουν την επικοινωνία μεταξύ των αυτοσχεδιαστών και να υποστηρίξουν τη δημιουργία μακροδομών στη μουσική αφήγηση. Τα μοτίβα των αναλαμπών από έξι φάρους της Μεσογείου και της Βαλτικής αναλύθηκαν και μετατράπηκαν σε ηχητικά μοτίβα. Κάθε μοτίβο, σε συνδυασμό με τις ηχογραφήσεις πεδίου που πραγματοποίησε ο Eric Ruffing στη Βόρεια Θάλασσα, εμπλουτίζει τη μαγνητοταινία. Τα σήματα των φάρων είναι κωδικοποιημένα, μπορούν δηλαδή να εντοπιστούν σε μεγάλη απόσταση από τα πλοία και να αναγνωριστούν ως προς την τοποθεσία τους. Κάθε φάρος στέλνει ένα μοναδικό σήμα παρόμοιο με τα σήματα Μορς. Στις μέρες μας, χρησιμοποιούνται οκτώ διαφορετικοί τύποι φάρων, που κατηγοριοποιούνται ανάλογα με το είδος των μοτίβων των αναλαμπών τους καθώς επίσης και με την αναλογία φωτός/σκοταδιού του σήματος. Στο “Leuchtfeuer”, χρησιμοποιούνται σήματα από FlashingLighthouses, τα οποία εκπέμπουν περιοδικά σήματα με διάρκεια από 3 έως 30 δευτερόλεπτα και έναν προκαθορισμένο αριθμό αναλαμπών σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές. (O φάρος στο Παλιό Φρούριο της Κέρκυρας, για παράδειγμα, έχει περίοδο 6¨ με συνολικά δύο αναλαμπές, μία στο 1^ο και μία στο 3^ο δευτερόλεπτο.) Η αλληλουχία των φαρικών σημάτων και των ηχογραφήσεων πεδίου αποφασίζεται εκ νέου πριν από κάθε συναυλία με τη βοήθεια ενός randomness generator software. Κάθε συναυλία παραμένει έτσι αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού. Η μη τακτικότητα των φαρικών σημάτων αφενός δυσκολεύει τον προγραμματισμό, αυξάνοντας την έλλειψη πρόγνωσης, αφετέρου η περιοδική διάταξη κάθε μεμονωμένου σήματος οδηγεί σε μια διακριτική μακροδομή — δημιουργώντας ένα πεδίο έντασης, μέσα στο οποίο πλήθος άγνωστων δυνατοτήτων ανοίγονται συνεχώς.

三曲 Sankyoku

για σακουχάτσι, ηλεκτρικό γιουκαλίλι, μαγνητοταινία και ηλεκτρονικά / Eric Ruffing, διάρκεια 20΄

Ο όρος Sankyoku αναφέρεται σε μια παραδοσιακή μορφή ιαπωνικής μουσικής δωματίου ήδη από τα τέλη του 17^ου αιώνα και σημαίνει λίγο-πολύ «Μουσική για τρίο». Το παραδοσιακό φλάουτο Shakuhachi, με το απω-ανατολίτικο ιδίωμα, αναμιγνύεται με «δυτικότερους» ήχους και έρχεται σε αντίθεση με αυτούς. Αποσπάσματα από την παράδοση των Honkyoku (παραδοσιακή μουσική της Ιαπωνίας για σόλο σακουχάτσι) συναντούν την ηχητική παλέτα του ηλεκτρικού γιουκαλίλι και του αναλογικού συνθεσάιζερ. Ένα ηλεκτρονικό, αφηρημένο ηχητικό σύμπαν που περιέχει προηχογραφημένο υλικό από σακουχάτσι καθώς επίσης και συγκεκριμένους ήχους. Η φόρμα, η χρονική κλίμακα και η εκφραστική πυκνότητα του συλλογικού αυτοσχεδιασμού είναι δομημένες σύμφωνα με τη βασική αρχή της ιαπωνικής παραδοσιακής μουσικής και των τεχνών του Jo-Ha-Kyū, το οποίο συναντάται στις τελετές των λουλουδιών και του τσαγιού.

Ο Giancarlo Nicolai, ιταλικής καταγωγής, ζει στη Βασιλεία (Ελβετία) από το 1977. Είναι κιθαρίστας, συνθέτης και αυτοσχεδιαστής. Έχει αποφοιτήσει από τα Swiss Jazz School Bern, Musicians Institute of Technology Los Angeles/USA, Swiss Academy for Music and Music Education και από τη Μουσική Ακαδημία της Βασιλείας. Μαθητής του Joe Pass, έχει παρακολουθήσει jazz masterclass με τους Joe Diorio and Jerry Bergonzi, σεμινάρια κιθάρας με τους Mike Stern και Chico Perez και σύνθεσης με τον Ennio Morricone. Έκανε σπουδές αυτοσχεδιασμού με τους Fred Frith και Alfred Zimmerlin. Υπήρξε για χρόνια συνεργάτης των Peter Schärli και John Tchicai, με τους οποίους έκανε περιοδείες σε όλον τον κόσμο. Εξέδωσε μεγάλο αριθμό ηχογραφήσεων, τις περισσότερες στη βρετανική δισκογραφική Leo Records. Τρέχοντα πρότζεκτ: Trio “puun tiet” με την Anna-Kaisa Meklin (viola da gamba) και τον Christoph Schiller (spinet), Trio Meklin/Nicolai/Weiss με τη Sandra Weiss (bassoon, sax). Είναι επίσης μέλος της ορχήστρας Unorthodox Jukebox στη Βασιλεία.

www.giancarlo.nicolai.ch/home.html

Ο Eric Ruffing, με καταγωγή από τη Φρανκφούρτη, ζει στη Βασιλεία από το 2005, όπου και εργάστηκε ως ειδικός παιδαγωγός και μουσικοθεραπευτής από το 1993 ως το 2022. Υπήρξε μαθητής στην τάξη αυτοσχεδιασμού του Albert Mangelsdorff στο ωδείο Dr. Hoch’s Conservatory της Φρανκφούρτης. Εργάζεται με το modular synthesizer EMS Synthi ‘A’, σε συνδυασμό με το EMS Keyboard Controller DK-1, όπως επίσης με Theremin και άλλες συσκευές ελέγχου τάσης (voltage-controlling devices). Είναι αφοσιωμένος στην πειραματική, ηλεκτροακουστική και σύγχρονη αυτοσχεδιαστική μουσική. Από το 2011 ως το 2023, διατέλεσε υπεύθυνος του μουσικού προγράμματος του “Forum for Improvised Music + Dance-Performance-Multimedia (FIM)” της Βασιλείας. Είναι μέλος των Unorthodox Jukebox Orchestra (Basel), GONG improvisation orchestra (Aarau) και Insub Meta Orchestra (Geneva) και έχει κάνει περιοδείες σε Γερμανία, Γαλλία, Νορβηγία, Πολωνία, Ρωσία, Σουηδία, Σερβία, Ελβετία, Τσεχία και Ουγγαρία.

www.ericruffing.ch

Ο Τάσος Τατάρογλου, με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, είναι αυτοσχεδιαστής/συνθέτης, πολυοργανίστας και διευθυντής χορωδιών. Ζει στη Βασιλεία από το 2013. Σπούδασε τρομπέτα, ανώτερα θεωρητικά και παιδαγωγικά στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα (ΔΩΘ, ΚΩΘ, ΤΜΣ ΑΠΘ, ΤΕΠΑΕ ΑΠΘ, Ωδείο Ορφείο Αθηνών). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό με τους Fred Frith και Alfred Zimmerlin στη Μουσική Ακαδημία της Βασιλείας, πρόσθετες σπουδές στη διεύθυνση χορωδίας στην Ακαδημία της Βασιλείας, καθώς επίσης σπουδές στο ιαπωνικό φλάουτο από μπαμπού (σακουχάτσι) με τους Seian Genshin (Κυότο), Marek Kimei Matvija (Πράγα) and Ueli Fuyûru Derendinger (Βασιλεία). Το 2017 σχεδίασε την m-d trumpet, μέσω της οποίας διεύρυνε σημαντικά τις τονικές και ηχοχρωματικές δυνατότητες της τρομπέτας στο πεδίο της ηλεκτροακουστικής μουσικής. Η μακρόχρονη έρευνά του στον χειρισμό των μικροφωνισμών (feedbacks) τον οδήγησε στην ανάπτυξη ενός μοναδικού τρόπου χρήσης της τρομπέτας ως μουσικό όργανο και ως αναλογικό χειριστή ενός συνθεσάιζερ ταυτόχρονα. Είναι μέλος των Insub Meta Orchestra (Geneva), Unorthodox Jukebox Orchestra (Basel). Έχει δώσει συναυλίες σε όλη την Ευρώπη, τη Ρωσία και την Κίνα. Τον Ιούνιο του 2023 παρουσίασε την έρευνά του πάνω στην εκτέλεση των Honkyoku με την m-d trumpet στο Διεθνές Φεστιβάλ Σακουχάτσι της Πράγας. Η εργασία του στην καταγραφή του εμβληματικού Tsuru no Sugomori – Renpoken σε δυτική σημειογραφία έχει αναγνωριστεί από βιρτουόζους του οργάνου και φιλοξενείται στις βιβλιοθήκες ακαδημαϊκών ιδρυμάτων σε Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία και Ιαπωνία.

www.incounteroint.info

Η Νεφέλη Σταµατογιαννοπούλου είναι συνθέτις, performer και έχει ως βάση την Αθήνα. Έχει συνθέσει προσωπικά της έργα, μουσική για πολλές παραστάσεις και για τον κινηματογράφο, όπου έχει βραβευτεί. Παίζει, έχοντας συµµάχους κοντραμπάσο, ηλ. µπάσο, ηλεκτρονικά στοιχεία, πιάνο αλλά και φωνή. Ξεκίνησε τα μαθήματα μουσικής σε μικρή ηλικία. Έχοντας ήδη λάβει πιστοποιητικό από το Royal School of Music, ξεκίνησε τις σπουδές της στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ακολούθησε την κατεύθυνση της Σύνθεσης. Ασχολήθηκε με τον αυτοσχεδιασμό και έδωσε έμφαση στη σύνθεση σε σχέση με την κίνηση. Φοίτησε επίσης στο μεταπτυχιακό τμήμα “Σύνθεση για τον Κινηματογράφο, το Θέατρο και τις Τέχνες της Παράστασης”, του Ιονίου Πανεπιστημίου. Συμμετείχε για πολλά χρόνια σε masterclasses/σεμινάρια με άξονα το σωματικό θέατρο, τη φωνή και τη σύνθεση υπό την αιγίδα του Grotowski Institute (PLN), Song of the Goat Theater (PLN), L.I.S.P.A. (DE), Kristin Linklater Voice Centre (UK). Είναι συνθέτις και ιδρύτρια, μεταξύ άλλων, του μουσικού σχήματος Spooky RedRum και της ερευνητικής καλλιτεχνικής ομάδας Ον Off καθώς και του Ον Off Στούντιο. Έχει δημιουργήσει ένα προσωπικό καλλιτεχνικό λεξιλόγιο, όπου κάθε χρόνο εξελίσσεται σε συνομιλία με καλλιτέχνες και μαθητές της. Είναι υποψήφια Διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Διδάσκει σεμιναριακούς κύκλους σε Ελλάδα και εξωτερικό αλλά και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο ως καλεσμένη.

Ο Δήμος Βρύζας είναι βιολιστής, αυτοσχεδιαστής, sound artist και performer γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, το 1992. Η δουλειά του επικεντρώνεται, τα τελευταία χρόνια, στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την πειραματική μουσική. Σπούδασε Αυτοσχεδιασμό με τους Fred Frith και Alfred Zimmerlin. Στη μουσική του διαδρομή δέχτηκε ένα ευρύ φάσμα επιρροών, από την κλασική και την παραδοσιακή μουσική έως τη rock, τη noise και την ambient μουσική. Τα ενδιαφέροντά του, σήμερα, στρέφονται στη διερεύνηση των ηχητικών ορίων του βιολιού, στον πειραματισμό με το κοντράστ ακουστικού/ηλεκτρονικού ήχου και στην αναζήτηση νέων τρόπων μουσικής έκφρασης. Το βιολί είναι η κύρια πηγή του ήχου του. Πολύ συχνά χρησιμοποιεί τη φωνή του ή και άλλα όργανα για να κάνει μουσική. Η δημιουργία podcasts, ηχητικών τοπίων, η ενασχόληση με το θόρυβο και η σύνθεση μουσικής για τον κινηματογράφο και το θέατρο βρίσκονται επίσης στον πυρήνα της δουλειάς του. Ο Δήμος Βρύζας έχει συνεργαστεί με πολλούς αυτοσχεδιαστές/στριες, συνθέτες, εικαστικούς καλλιτέχνες, σκηνοθέτες και χορευτές/τριες σε διάφορα projects ανά την Ευρώπη. Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύει, ηχογραφεί και εμφανίζεται ζωντανά μαζί με πολλούς σημαντικούς μουσικούς στην Ελλάδα, την Ελβετία, την Πορτογαλία, την Γαλλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία κ.ά.

www.dimosvryzas.com

Με την υποστήριξη των Fondation Nicati-de Luze και Fondation Suissa.

Τρία σετ ηλεκτρονικού ήχου από τον Artiom Constantinov, το ντουέτο Voim Ateri – Lia Mori και τον Electrohead.

Ο Artiom Constantinov είναι ένας audio-visual καλλιτέχνης με έδρα την Ιταλία. Εξερευνά το glitch, την ηχητική φθορά και τον θόρυβο ως ηχητικό υλικό, σε συνδυασμό με audio-reactive generative visuals. Στις συνθέσεις του ασχολείται συχνά με κοινωνικά θέματα που σχετίζονται με το περιβάλλον, την αποξένωση του ατόμου και τις επιπτώσεις του καπιταλισμού.

www.artiomconstantinov.wordpress.com

Ο Voim Ateri (sound artist, συνθέτης, ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ζώων) και η Lia Mori (εικαστική καλλιτέχνης, αρχιτέκτονας μηχανικός, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων) είναι ένα οπτικοακουστικό δίδυμο με έδρα την Αθήνα, το έργο του οποίου επικεντρώνεται στην ενσωμάτωση του ήχου, των εικόνων και των γλωσσών προγραμματισμού. Στόχος τους είναι να αφηγηθούν και να σχολιάσουν κοινωνικοπολιτικά, φιλοσοφικά και τεχνολογικά ζητήματα με αλληγορικό τρόπο. Ατομικά αλλά και ως δίδυμο έχουν συμμετάσχει σε φεστιβάλ, συμπόσια και εκθέσεις.

www.instagram.com/voimateri

www.instagram.com/evangeliamori

Ο Ιωάννης Γαρδικλής (aka Electrohead) είναι sound artist, συνθέτης και παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής. Στα έργα του αξιοποιεί τη μουσική ως μέσο επικοινωνίας με διαφορετικές εικαστικές και παραστατικές μορφές τέχνης και διερευνά τη σχέση μεταξύ τεχνολογίας και μουσικής. Μεταξύ των πιο πρόσφατων έργων του είναι το solo concept album “Magma” (2023), ένας συνδυασμός μουσικών ειδών, συναισθημάτων και ήχων της καθημερινής ζωής που σκιαγραφεί τη δυνατότητα της αναγέννησης μετά την καταστροφή. Στις συνεργασίες που έχει αναπτύξει εντάσσεται το cross-experimental project “VEI Scale” που συνδέει τον ηλεκτρονικό ήχο με τη σύγχρονη ποίηση, η παρουσίαση installations σε εκθέσεις και η συμμετοχή σε διακαλλιτεχνικά προγράμματα.

www.instagram.com/ioannis_gardiklis

www.ioannisgardiklis.wixsite.com/ioannisgardiklis

Artwork: no.one.is.here.to.see.you (www.instagram.com/no.one.is.here.to.see.you).

Ένα live ηχητικό installation από τους MSHR και ένα σετ ηλεκτρονικού ήχου από τον Babak Ahteshamipour συνοδευόμενο από τον Jessie Onze σε live visuals. Πριν και μετά τα σετ, τη μουσική επιλέγει ο DJ JAB (John Also Bennett).

Το MSHR είναι η καλλιτεχνική κολεκτίβα των Brenna Murphy και Birch Cooper, που ιδρύθηκε το 2011 στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Δημιουργεί από κοινού γλυπτικά ηλεκτρονικά συστήματα που παίρνουν μορφή ως οπτικοακουστικές συνθέσεις, performance και εγκαταστάσεις. Οι performance των MSHR περιστρέφονται γύρω από αναλογικά συνθεσάιζερ και συστήματα ηλεκτρονικής μουσικής που παίζονται σε ανατροφοδότηση με φώτα και κίνηση. Οι εγκαταστάσεις των MSHR περιλαμβάνουν παραγωγικά και διαδραστικά ηλεκτρονικά συστήματα ενσωματωμένα σε καθηλωτικές γλυπτικές διατάξεις. Το ντουέτο εξερευνά διαισθητικές και τεχνικές διαβαθμίσεις μεταξύ ηχητικών και γλυπτικών μορφών, χρησιμοποιώντας αναλογικά κυκλώματα και λογισμικό ανοιχτού κώδικα για να σμιλεύσει αμοιβαία αντηχητικά υπερ-αντικείμενα.

www.mshr.info

Ο Babak Ahteshamipour είναι διεπιστημονικός καλλιτέχνης, συγγραφέας και μουσικός με έδρα την Αθήνα. Η πρακτική του βασίζεται στη σύγκρουση του εικονικού με το πραγματικό, εξερευνώντας θέματα από τον κυβερνοχώρο μέχρι την οικολογία και από την πολιτική μέχρι την ταυτότητα. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε χώρους και φεστιβάλ όπως τα Centre Pompidou, New Art City, The Wrong, Sala Equis, Biquini Wax ESP, Experimental Sound Studio, Milan Machinima Festival, Ametric Festival, CTM Festival’s magazine, KIBLIND, [ANTI]MATERIA, und. Athens, ATTN: Magazine κ.ά. Έχει κυκλοφορήσει μουσική στα labels Industrial Coast και Jollies, έχει μοιραστεί τη σκηνή με καλλιτέχνες όπως οι HELM, Zoviet France, Iku Sakan και Gaël Segalen και έχει δημιουργήσει video clips για καλλιτέχνες όπως οι Fire-Toolz, Digifae και B. Michaael.

www.babakahteshamipou.com

Ο Jessie Onze θα συνοδεύσει το σετ του Babak με live visuals βασισμένα σε τρισδιάστατα κινούμενα σχέδια του ίδιου του Babak. Θα παραμορφώσει, θα χειριστεί και θα επαναπροσδιορίσει το 3D animated υλικό, με στόχο να εξαγάγει νέα οπτικά στοιχεία που θα ταιριάζουν με τη διαρκώς μεταβαλλόμενη μουσική του Babak.

www.t.me/+gWDQWM8hp9M2NjNk

Artwork by MSHR.

Psych μπάντα με ξεχωριστό τελετουργικό ήχο, στοιχεία ambient, drone, ψυχεδελικής, φολκ και ηλεκτρονικής μουσικής, το σχήμα Black Lesbian Fishermen είναι μια διεθνής κολεκτίβα με έδρα την Αθήνα και την Εύβοια. Έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ (το ‘Ectopic Apiary’ & το υπνωτικό ‘The Metaphysics Of Natron’) και αμέτρητα κομμάτια σε συλλογές. Οι μουσικοί που την απαρτίζουν έχουν συνεργαστεί με τους Anvil Salute, Arve Henriksen, Coil, Current 93, Eyeless In Gaza, Nurse With Wound, Rotting Christ, Spires That In The Sunset Rise, Whitehouse, Z’ev. Μαζί τους ο Δημήτρης Χιώτης.

Νίκος Φωκάς – modular synths, keyboards, treatments, tepaphon

R Loftiss – bowed guitar, vox, glass flute, synths, toys

Στέλιος Ρωμαλιάδης – flute

Alan Trench – guitars, fx, vox, synths

Δημήτρης Χιώτης – lyra

♬ www.underflowrecords.bandcamp.com/album/the-metaphysics-of-natron

♬ www.cryptanthus.bandcamp.com/album/black-lesbian-fishermen-ectopic-apiary

Ο μουσικός και sound designer Νίκος Φωκάς έχει στο ενεργητικό του τόσο προσωπική δισκογραφία (‘The Eternal Creak Of The Icebreaker’) όσο και εξαιρετικές συνεργασίες, όπως η πρόσφατη δουλειά ‘Nensha’ με τον τρομπετίστα Arve Henriksen (ECM Records, ACT, Rune Grammofon κ.α.). Εμφανίζεται και ηχογραφεί επίσης ως μέλος των Vault Of Blossomed Ropes.

Ο R Loftiss (Oklahoma, ΗΠΑ) κυκλοφόρησε πρόσφατα το βραβευμένο από τους κριτικούς ‘She Sleeps To The Sound Of Knives’ που περιγράφηκε από το “Unbroken Circle” ως “ένα συνεκτικό όραμα folk, κλασσικού και πειραματικού στυλ” και ως ένα “εντελώς πρωτότυπο και απόλυτα συναρπαστικό μουσικό σχέδιο” από το “New York Music Daily”.

Ο Στέλιος Ρωμαλιάδης είναι μέλος των Vault of Blossomed Ropes και ιδρυτής της μουσικής κολεκτίβας LÜÜP. Το 2012, η WistRec (Ιρλανδία) κυκλοφόρησε τη συνεργασία του με τον Πολωνό Pleq (“The Redemption Bells”). Έχει επίσης συνεργαστεί με τους HiorChronik, J.Kriste-MasterofDisguise, Pleq, Eziak, Σεραφείμ Τσοτσώνη, Θάνο Βαβαρούτα, Μαρίνα Σκιαδαρέση, Δημήτρη Παπασπυρόπουλο κ.α.

Ο Alan Trench είναι μουσικός, συνθέτης και παραγωγός, με εντυπωσιακό βιογραφικό – από το σκοτεινό φολκ βρετανικό τρίο Orchis, τους Twelve Thousand Days με τον Martyn Bates των Eyeless in Gaza και τα πρότζεκτ Temple Music και Howling Larsons, μέχρι το περίφημο δίκτυο διανομής World Serpent Distribution και τη συνεισφορά του σε ηχογραφήσεις των Current 93, Nurse With Wound κ.ά.

Ο Δημήτρης Χιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει μελετήσει διάφορα όργανα της Μέσης Ανατολής όπως το αραβικό ούτι, το αφγάνικο ραμπάμπ και το περσικό καμαντσέ. Το όργανο το οποίο έχει εξερευνήσει και εμβαθύνει περισσότερο είναι η κρητική λύρα. Τα τελευταία χρόνια έχει σχεδιάσει μια ηλεκτρική εκδοχή αυτού του οργάνου η οποία δίνει νέες ηχητικές δυνατότητες. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός του δίσκος (“Alati” – Alessa Records, 2021) με δικές του συνθέσεις, μια συνεργασία με Έλληνες και Ιρανούς μουσικούς.

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, analog-synths, live-electronics) και η Ναταλία Μαντά (digital & analog-visuals) προσκαλούν στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί ένα in situ, οπτικοακουστικό project.

Στο πέμπτο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζουν με τον Giuseppe Doronzo (βαρύτονο σαξόφωνο, ιρανική γκάιντα) και τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη (ντραμς).

www.jannisanastasakis.com

www.nataliamanta.com

Giuseppe Doronzo

Γεννήθηκε στην Μπαρλέτα, στην Αδριατική ακτή της Πούλιας, στην Ιταλία.

Ξεκίνησε τις σπουδές του στο κλασικό σαξόφωνο στο Ωδείο του Μπάρι. Το 2012 μετακόμισε στην Ολλανδία για να σπουδάσει τζαζ και σύνθεση στο Ωδείο του Γκρόνινγκεν. Τιμήθηκε πρόσφατα με το BUMA Award Music in Motion 2022, για την καλύτερη σύνθεση στη μουσική ταινία μικρού μήκους.

Έχει συνεργαστεί με τους / τις Michael Moore, Joe Lovano, Chris Potter, Mariem Hassan, Vince Mendoza, Han Bennink, João Bosco, Kiko Freitas, Robin Eubanks, Paolo Fresu, Tullio De Piscopo, Taylor Ho Bynum, Steve Potts, Roberto Ottaviano, Ralph Alessi, Gianni Lenoci, Tiziana Ghiglioni, Felice Mezzina, Lothar Sthal, Jens Pollheide, Irene Aebi Lacy, Tiziano Tononi, Daniele Cavallanti, Carlo Actis Dato, Benjamin Herman, Jim Black.

“… τεράστιος ήχος, μυστηριώδης, πολυεπίπεδος και γεμάτος μυστικισμό” (W. de Joode)

“… ο Doronzo προσφέρει μια λαμπρή επιχειρηματολογία υπέρ του βαρύτονου σαξοφώνου ως κυρίαρχο μουσικό όργανο.” (Trouw)

www.giuseppedoronzo.com

Νίκος Σιδηροκαστρίτης

Γεννήθηκε το 1963 στην Αθήνα. Μεγάλωσε σε διαμέρισμα με την προσμονή της Άνοιξης. Το 1978 ξεκινάει την έμπρακτη σχέση του με την Μουσική. Κάνει κάποιες σπουδές, ακούει μουσικές από άλλους τόπους. Στον δρόμο αυτό συναντάει ανθρώπους, παίζει μουσική μαζί τους, συνεργάζεται, κάνει φίλους, ερωτεύεται, κάνει οικογένεια, χαίρεται – λυπάται, απογοητεύεται – ελπίζει, ονειρεύεται, προσγειώνεται στην πραγματικότητα, νοσταλγεί. Μένει στο μονοπάτι. Αυτά και άλλα τόσα προσπαθεί να χαράξει στη σιωπή με δυο κομμάτια ξύλο. Συμμετέχει στα σχήματα Γρηγόρης Ντάνης trio, Χάρης Λαμπράκης Quartet.

Σκληρός, καθημερινός, αστείος, τρυφερός, αποτελούμενος από θραύσματα μνήμης και σελίδες προσωπικού ημερολογίου, ο θεατρικός μονόλογος “Ιώ – Εκείνη” είναι ο σημερινός λόγος μιας γυναίκας που θυμάται, αναμετριέται με τραυματικές μνήμες, προσπαθεί, διαπραγματεύεται, σκέφτεται, πονάει, χαμογελάει, θυμώνει, θέτει στόχους. Έχοντας υπάρξει θύμα έμφυλης βίας, η ηρωίδα ακροβατεί ανάμεσα στον λόγο και τη μουσική και επικαλείται τη φιγούρα της καταδιωκόμενης και περιπλανώμενης Ιώς για να βρει τη δύναμη να φτάσει στο τέλος της διαδρομής της, να γεφυρώσει το χάσμα, να συνεχίσει να αναπνέει.

Τους τελευταίους μήνες, ο πολύπλευρος sound artist Dave De Rose (Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré, Mark Ronson…) εγκαινίασε έναν μηνιαίο κύκλο ζωντανών εμφανίσεων που αγκαλιάστηκε γρήγορα από τις καλλιτεχνικές κοινότητες της πόλης και το κοινό του ΚΕΤ.

Οι πρώτες εκδοχές του θεσμού έφεραν κοντά performers από τα πεδία της αυτοσχεδιαστικής μουσικής, του χορού και του video art: τη Σαβίνα Γιαννάτου, τη Saber Rider, την Πετρίνα Γιαννάκου, την Ερατώ Τζαβάρα, τη Νίκη Κοκκόλη, τον Νίκο Παπαβρανούση, τη Νεφέλη Παπαϊωάννου, το μουσικό σχήμα Rave At Your Fictional Borders, την Candy Karra, τη Δήμητρα Κουστερίδου και τον Ιάκωβο Παυλόπουλο.

Για την πέμπτη βραδιά της σεζόν, συμπράττει με τον Δημήτρη Χατζηζήση (aka Foken), τη Δήμητρα Αλιμπινίση και την Εύα Σταυρακάκη.

Foken: βιολί & FX
Δήμητρα Αλιμπινίση: χορός / κίνηση
Εύα Σταυρακάκη: χορός / κίνηση
Dave De Rose: ντραμς

Ο Δημήτρης Χατζηζήσης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε βιολί στο Μουσικό Κολλέγιο και Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης καθώς και σύνθεση στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Α.Π.Θ. Έχει συνεργαστεί εκτελεστικά και συνθετικά με σχήματα διαφόρων μουσικών ειδών παίζοντας βιολί και κιθάρα, καθώς και με καλλιτέχνες όπως οι Αλκίνοος Ιωαννίδης, Φώτης Σιώτας, Λευτέρης Μουμτζής, Dave De Rose, Σtella κ.ά., ενώ το 2020 κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο ως Foken με τίτλο “Delfon”. Στην ευρύτερη ενασχόλησή του με τη μουσική έχει ασχοληθεί με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τη μουσική για θεατρικές παραστάσεις.

Η Δήμητρα Αλιμπινίση αποφοίτησε το 2017 από το ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης και από την ανώτερη επαγγελματική σχολή χορού “Χοροχρόνος”. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια των Akram Khan, Peeping Tom, Kibbutz, Jukstapoz, Human Fiellds, Shahar Binyamini, Malta Dance Festival κ.ά. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Δάσους, έχει συνεργαστεί με το Κ.Θ.Β.Ε ως χορεύτρια (ομάδα χορού “Kιναίσθηση”). Μένει στην Αθήνα όπου διδάσκει σύγχρονο χορό, και αυτοσχεδιασμό.

Η Εύα Σταυρακάκη είναι απόφοιτη της σχολής Αρχιτεκτονικής Εσωτερικών Χώρων Και Σχεδιασμού Αντικειμένων και της επαγγελματικής σχολής χορού “Χοροχρόνος”. Έχει πάρει μέρος σε video dance festivals και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Akram Khan, Peeping Tom-Joss Baker, Sharon Eyal-Gon Brian, Shahar Binyamini, Roy Asaf, Noa Zuκ, κ.ά). Το 2022, παρουσίασε το σόλο “Submersion” σε συνεργασία με τους Leonard Schulz και Agnes Ehlich, Το σχέδιο φιλοξενήθηκε σε διαφορά διεθνή φεστιβάλ. Εργάζεται στην Αθήνα ως δασκάλα χορού και χορεύτρια.

Κρουστός, μπασίστας και πολυοργανίστας, ο Dave De Rose είναι μέλος του σχήματος Electric Jalaba, του νεοσύστατου Rave At Your Fictional Borders και πρώην ή νυν συνεργάτης των Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré ή Mark Ronson. Η δισκογραφική του εταιρεία, DDR Records, αριθμεί 25 ανεξάρτητες κυκλοφορίες ambient, funk, ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, τζαζ ή ηλεκτροακουστικής techno. Ο Dave είναι επίσης ο δημιουργός του σχεδίου Agile Experiments που κυκλοφόρησε 11 άλμπουμ μέσα σε 5 χρόνια και τράβηξε το ενδιαφέρον του εμβληματικού προγράμματος “Sound Archive” της Βρετανικής Βιβλιοθήκης: προσαρτήθηκε στον κατάλογο του θεσμού ως μέρος της ηχητικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.

www.davederosemusic.com

Τάσος Στάμου: ακουστικό μπουζούκι / ηλεκτρικό μπουζούκι / synth bouzouki

Στέφανος Χυτήρης: κρουστά

Πάνος Χαραλάμπους: performance

Καινούργιο σχέδιο του Τάσου Στάμου στα χνάρια του “DAD” (Discrepant 2019) και του ντουέτου που σχημάτισε με τον Θοδωρή Ζιάρκα (“ΑΜΑΝ!!!”, Discrepant/ Sucata Tapes, 2018, 2019), το “Rebeticore” δοκιμάζει, αποδομεί και αναδομεί τη ρεμπέτικη φόρμα, μεταξύ punk θορύβου και ηλεκτροακουστικής μουσικής, αναδεικνύοντας τα υπερβατικά στοιχεία που χάνει συνήθως στις πιο καθιερωμένες της ερμηνείες.

Ο ήχος του μπουζουκιού, ακουστικός ή διαθλασμένος με ηλεκτρονικά μέσα και θορυβώδη αφαιρετικά ταξίμια, παράδοξα χορικά και αστικά ηχοτοπία, δημιουργεί ένα ηχητικό δρώμενο μέσα στο οποίο η σύγχρονη έκφραση τροφοδοτεί μια νέα ανάγνωση. Το εγχείρημα συντροφεύουν ο κρουστός και αυτοσχεδιαστής Στέφανος Χυτήρης και ο εικαστικός και ηχητικός καλλιτέχνης Πάνος Χαραλάμπους.

Ο Τάσος Στάμου είναι συνθέτης σύγχρονης ηλεκτροακουστικής μουσικής και αυτοσχεδιαστής. Η μετοίκησή του στο Ηνωμένο Βασίλειο πριν από μια δεκαετία μορφοποίησε τη μουσική του προς την αφομοίωση νέων πρωτοποριακών ρευμάτων και προς την αναζήτηση μιας φαντασιακής και νοσταλγικής ελληνικότητας. Τα τελευταία χρόνια, στρέφεται όλο και περισσότερο προς την σύμπτυξη αυτών των δύο τάσεων, μέσα από μια μουσική τριλογία ηλεκτροακουστικής μουσικής επηρεασμένης από την ελληνική μουσική παράδοση (Musique Con Crete / DAD / Antiqua Graecia). Το βιογραφικό του αριθμεί πάνω από 300 ζωντανές παρουσιάσεις και ηχογραφήσεις. Έχει συνεργαστεί με πλήθος μουσικών από τον χώρο του αυτοσχεδιασμού και της εξερευνητικής μουσικής (Adam Bohman, Anna Homler, Steve Beresford, Sharon Gal, Mike Cooper, κ.ά).

www.tasosstamou.com

Ο Πάνος Χαραλάμπους είναι γνωστός στον εγχώριο χώρο της τέχνης για τα έργα του εμπνευσμένα τόσο από την προσωπική του όσο και από την νεοελληνική λαϊκή ιστορία. Η φήμη του επίσης επεκτείνεται και στο εξωτερικό, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή του στο Ελληνικό Περίπτερο της Μπιενάλε Βενετίας το 2019 με το έργο “Ένας Αϊτός καθότανε”. Έχει επίσης υπηρετήσει τις τέχνες ως διδάσκων και Πρύτανης στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας σε έκταση χρόνου.

www.panoscharalambous.com

Ο ντράμερ Στέφανος Χυτήρης μεγάλωσε στην Αθήνα και ολοκλήρωσε τις μουσικές του σπουδές στην Αμερική. Έχει συμμετάσχει σε πολλά σχήματα της αυτοσχεδιαστικής σκηνής της Νέας Υόρκης, αναπτύσσοντας παράλληλα προσωπικές δουλειές, σε συνεργασία με τον Bram De Looze, τον Luca Rosenfeld, τον Daniel Carter, την Ingrid Laubrock, τον Todd Neufeld, τον Pascal Niggenkemper, τον Billy Mintz ή τον Tony Malaby. Με παραγωγό τον ντράμερ Michael Carvin, το Flux Project–Pyr|n (2014 ) είναι ο πρώτος του δίσκος. Τον Μάρτιο του 2017, κυκλοφόρησε μ’ ένα επταμελές μουσικό σχήμα το άλμπουμ Egata, όπου τα όργανα συναντιούνται σε συγκεκριμένες τονικότητες, με σύντομες διακεκομμένες φράσεις και συντονισμένες εξάρσεις.

www.stephanoschytiris.com

Μεταξύ EDM, hardstyle beats, hyperpop, μουσικής υπόκρουσης για ταινίες τρόμου, ονειρικών ηχοτοπίων ή plunderphonics, τρία sets ηλεκτρονικού ήχου από τον Mondoriviera, το Ara XD και τη Nesansya. Ο DJ WEREWOLF IN LOVE επιλέγει τη μουσική πριν, ανάμεσα και μετά τα sets.

Μετά το ντεμπούτο του (“Il Tempio degli Uomini Granchio”, Brutture Moderne, 2020) και το folk-vaporwave soundtrack που συνέθεσε για το βιντεοπαιχνίδι “Nott Longa” (Artetetra 2021), ο Lorenzo Camera (aka Mondoriviera) επιστρέφει με το “Frenton Cantolay”: 10 κομμάτια εμπνευσμένα από τη χρυσή εποχή των γυαλιστερών VHS τρόμου, το goblin muzak και τις ηχητικές αυταπάτες της νέας χιλιετίας.

www.artetetra.bandcamp.com/album/frenton-cantolay

Παιδί της EDM και της ποπ των αρχών της δεκαετίας του 2010, το Ara XD συνθέτει ηλεκτρονική μουσική για υπολογιστές, συνδυάζοντας την κλασική μουσική, τα hardstyle beats, την hyperpop ή την ambient.

www.soundcloud.com/user-493247899

Εμπνευσμένη από την witch house, την πειραματική ηλεκτρονική, την ambient ή την synth pop, η Nesansya ξεκίνησε με αυτοδίδακτη κιθάρα και φωνητικά. Τον τελευταίο χρόνο, δημιουργεί ηλεκτρονικά ηχοτοπία με ατμοσφαιρικούς ήχους, μελαγχολικές μελωδίες και ονειρικά φωνητικά, αναζητώντας την ομορφιά και την ισορροπία μέσα στο χάος που μας περιβάλλει.

Δύο σόλο σετ ηλεκτρονικού και ακουστικού ήχου από τον Così e Così (Καναδάς) και τον Ήδη Νότια (Ελλάδα).

Το Così e Così είναι το σόλο μουσικό σχέδιο του νομαδικού καλλιτέχνη καναδικής καταγωγής Vincent Ferrari, ο οποίος γράφει και παίζει με διάφορα ονόματα εδώ και 15 χρόνια και έχει περιοδεύσει σε κρυφά στέκια, σε θέατρα και φεστιβάλ στον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, τη Ρωσία ή την Τουρκία… Διαχειρίζεται την αόριστη κολεκτίβα No Exist, είναι το ένα μέλος του live broken club duo Euphonic Alliances Ltd. και εμπνέεται άθελά του από τους Καταστασιακούς ή τους πραγματιστές ρομαντικούς. Στη σημερινή του εκδοχή, το live show του περιλαμβάνει ζωντανές φωνητικές εκτελέσεις, με εφέ και looping, σε συνδυασμό με δικά του πολυεπίπεδα drones, ηχογραφήσεις πιάνου και ηλεκτρονικές συνθέσεις, κυρίως από το τελευταίο του άλμπουμ & βιβλίο, “In A Dream Interrupted”.

www.cosiecosi.com

www.cosiecosi.bandcamp.com/album/in-a-dream-interrupted

Το σόλο σχέδιο Ήδη Νότια άρχισε να παίρνει μορφή το 2018 στην Πρέβεζα. Επικεντρώνεται στην κιθάρα και τη φωνή. Το ύφος του είναι λιτό, με έμφαση στους στίχους. Βασικές επιρροές του αποτελούν οι Coil, οι Current93 και η ελληνική ποίηση. Φλερτάρει με την έντεχνη μουσική και το νεο-φολκ. Μιλάει για τον άνθρωπο, το μη-ανθρώπινο, τον έρωτα, τον θάνατο, τα όνειρα, τον Θεό, τον ποιητή, το τέλος, την ήττα, τη δύναμη.

μουσική/στίχοι/κιθάρα/φωνή: Πυθαγόρας Κωτσούλας

www.youtube.com/@dobbermanne

Το σύνολο νέας μουσικής ΤΕΤΤΤΙΞ, που ιδρύθηκε το 2017 με στόχο την ανάδειξη έργων νέων συνθετών, επιστρέφει στο ΚΕΤ για μια αλυσιδωτή συναυλία με πέντε όργανα σε διαφορετικούς συνδυασμούς. Τα Τζιτζίκια υποδέχονται στην παράστασή τους Τρία Έντομα, που παρελαύνουν στο Καρναβάλι των Ζώων. Ένα έργο κροατικής τέχνης, ένας χαιρετισμός στον κινηματογράφο του γερμανικού εξπρεσιονισμού, ένα ελεύθερο παιχνίδι με λίγους κανόνες και μια μπαχικής έμπνευσης μελωδία που συνομιλεί με τον επεξεργασμένο ήχο μιας αιολικής άρπας, καταλήγουν σε ένα κυνηγητό στο πέρας του οποίου μουσικοί και κοινό ανεβαίνουν στο κύμα του ήχου που…

Τα έργα:

Μιχάλης Παρασκάκης – “Τρία Έντομα”

Dubravko Detoni – “επιλογή από τα 41 kanontema”

Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης – “DarkLoupe”

Larry Polansky – “Ensembles of Note”

Miranda Driessen – “Gejaagd (door de wind)”

Σταμάτης Πασόπουλος – “Του Φίλιππα”

James Tenney – “Swell Piece”

Από το σύνολο ΤΕΤΤΤΙΞ συμμετέχουν οι:

Άνα Κίφου (φλάουτο), Γκουΐντο ντε Φλάβιις (σαξόφωνο), Μίσλαβ Ρέζιτς (κιθάρα), Κατερίνα Κωνσταντούρου (πιάνο), Χάρης Παζαρούλας (κοντραμπάσο), Μιχάλης Παρασκάκης (σύνθεση, φωνή), Σταμάτης Πασόπουλος (σύνθεση)

Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης (live electronics)

www.tetttix.com

Το συγκρότημα Samebito (Αλέξανδρος Δανδουλάκης, Μιχάλης Καταχανάς, Γρηγόρης Θεοδωρίδης, Δημήτρης Κλωνής) αντλεί το όνομά του από το διήγημα “Η Ευγνωμοσύνη του Σαμεμπίτο” του Λευκάδιου Χερν, συγγραφέα ελληνικής καταγωγής που γεννήθηκε στην Λευκάδα και πέθανε στην Ιαπωνία στις αρχές του 20ου αιώνα. Βασισμένο σε αρχαίους μύθους και σε τοπικές παραδόσεις, το έργο του Χερν κατατάσσεται ανάμεσα στα σημαντικότερα της Ιαπωνίας.

Μισό άνθρωπος, μισό καρχαρίας, το Samebito ζει και εργάζεται στα παλάτια των θαλασσών ως φρουρός του Βασιλιά. Εξαιτίας ενός σφάλματος, εξορίζεται στη στεριά και αναγκάζεται να ζει δίπλα στους ανθρώπους. Βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι του Totaro και τον βοηθάει να παντρευτεί τη γυναίκα που αγαπά.

Οι μουσικοί φτιάχνουν πρωτότυπες συνθέσεις εμπνευσμένες από την πολυτάραχη ζωή και το έργο του Λευκάδιου Χερν, ενώνοντάς τες με συνθέσεις των Debussy, Tchaikovsky, Frisell και Χατζιδάκι, δημιουργώντας ένα ενιαίο μουσικό σύμπαν αναζήτησης, αλήθειας και ομορφιάς.

Αλέξανδρος Δανδουλάκης – ηλεκτρική κιθάρα

Μιχάλης Καταχανάς – βιόλα

Γρηγόρης Θεοδωρίδης – κοντραμπάσο

Δημήτρης Κλωνής – ντραμς

Ο πολύπλευρος sound artist Dave De Rose (Moloko, Mulatu Astatke, Electric Jalaba, Agile Experiments, Rokia Traoré, Mark Ronson…) ανοίγει στο ΚΕΤ έναν μηνιαίο κύκλο ζωντανών εμφανίσεων, φέρνοντας κοντά δημιουργούς και performers απ’ όλο το φάσμα της αθηναϊκής καλλιτεχνικής κοινότητας. Για την τέταρτη βραδιά της σεζόν, συμπράττει με τη Σαβίνα Γιαννάτου, τη Saber Rider και την Πετρίνα Γιαννάκου.

Σαβίνα Γιαννάτου: φωνή
Saber Rider: πλήκτρα / ήχοι
Πετρίνα Γιαννάκου: χορός / κίνηση
Dave De Rose: ντραμς

Η Σαβίνα Γιαννάτου ξεκίνησε τη μουσική της σταδιοδρομία το 1979, στην ΕΡΤ 3, συμμετέχοντας στην καθημερινή εκπομπή “Λιλιπούπολη” σε συνεργασία με τη συνθέτρια Λένα Πλάτωνος. Συνεργάστηκε στη συνέχεια με τη Λ. Πλάτωνος, τον Ν. Μαμαγκάκη, τον Ν. Κυπουργό και πολλούς άλλους δημιουργούς και κυκλοφόρησε έκτοτε πολυάριθμους δίσκους. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, ένωσε τις δυνάμεις της με μουσικούς της τζαζ και της παραδοσιακής μουσικής, σχηματίζοντας τους “Primavera en Salonico”. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος ενός συνόλου παλαιάς μουσικής στην Αθήνα (“Εργαστήρι Παλαιάς Μουσικής”) τη δεκαετία του ’80 και πάντα έδειχνε έντονο ενδιαφέρον για την εξερεύνηση της ελεύθερης τζαζ. Έχει συνεργαστεί με τους Peter Kowald, Φλώρο Φλωρίδη, Barry Guy, Νίκο Τουλιάτο, Gunther Pitscheider, Gerald Preinfalk, Gunther Baby Sommer, το Ensemble “Medea Electronique” και το Ensemble Constantinople. Είναι επίσης τραγουδοποιός και έχει συνθέσει μουσική για το θέατρο.

Η Αλίκη Λευθεριώτη (aka Saber Rider) είναι παραγωγός, συνθέτρια, performer & DJ με έδρα την Αθήνα. Επικεντρώνεται στα plunderphonics, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την ηλεκτροακουστική σύνθεση. Συνθέτει τακτικά, δημιουργεί και παίζει ζωντανά για καλλιτέχνες εικαστικών και χορού/performance, εργάζεται ως συνοδός πιάνου σε μπαλέτο, παρουσιάζει ραδιοφωνικές εκπομπές, παίζει πλήκτρα σε διάφορα συγκροτήματα και είναι πάντα μυστηριωδώς απασχολημένη.

Η Πετρίνα Γιαννάκου είναι χορεύτρια που κινείται μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών. Τα τελευταία τρία χρόνια, συνεργάζεται με τους Koen Augustijnen και Rosalba Torres Guerrero (Siamese Cie) στο πλαίσιο του σχεδίου ‘Lamenta’ που έχει ταξιδέψει σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Festival d’Avignon, Comédie de Clermont-Ferrand κ.ά.). Παρουσίαζει ταυτόχρονα τις δικές της σόλο performances (Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Athens Video Dance Project) και επιμελείται την κίνηση σε θεατρικές παραστάσεις. Έχει δουλέψει μεταξύ άλλων με τους Χάρη Κούσιο, Πατρίσια Απέργη, Χρήστο Παπαδόπουλο, Αντωνία Οικονόμου, Iztok Kovac, Ella Rothschild και Andrea Costanzo Martini.

Κρουστός, μπασίστας και πολυοργανίστας, ο Dave De Rose είναι μέλος του σχήματος Electric Jalaba, του νεοσύστατου Rave At Your Fictional Borders και πρώην ή νυν συνεργάτης των Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré ή Mark Ronson. Η δισκογραφική του εταιρεία, DDR Records, αριθμεί 25 ανεξάρτητες κυκλοφορίες ambient, funk, ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, τζαζ ή ηλεκτροακουστικής techno. Ο Dave είναι επίσης ο δημιουργός του σχεδίου Agile Experiments που κυκλοφόρησε 11 άλμπουμ μέσα σε 5 χρόνια και τράβηξε το ενδιαφέρον του εμβληματικού προγράμματος “Sound Archive” της Βρετανικής Βιβλιοθήκης: προσαρτήθηκε στον κατάλογο του θεσμού ως μέρος της ηχητικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.

www.davederosemusic.com

Νίκος Φωκάς: modular synths, electronics

Πέτρος Λαμπρίδης: αναλογικά synths, pedals

Από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τις μέρες μας, ραδιοφωνικοί σταθμοί εκπέμπουν στα βραχέα φωνητικά, αριθμητικά ή Μορς μηνύματα που, σύμφωνα με τις εικασίες μερικών, αποτελούν οδηγίες προς ένα διεθνές δίκτυο πρακτόρων. Οι εικασίες αυτές τροφοδοτούν άπειρες θεωρίες συνωμοσίας. Αρκετοί πυρήνες παρατηρητών έχουν δημιουργηθεί με σκοπό την αποκάλυψη του μυστηρίου αυτού. Το μουσικό σχέδιο του Νίκου Φωκά και του Πέτρου Λαμπρίδη εμπνέεται από τους κώδικες αυτούς, προσπαθώντας να φτιάξει έναν ηχητικό αποκωδικοποιητή ανοιχτό σε ερμηνείες.

Μουσικός και sound artist, o Νίκος Φωκάς (modular synths, ηλεκτρονικά) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι μέλος των Vault of Blossomed Ropes, Black Lesbian Fishermen και, με τον Alan Trench, του σχεδίου Hanged upon the Tree of Life.

Ο Πέτρος Λαμπρίδης (αναλογικά synths, pedals) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι μέλος των Ριζά, του Johnie Thin Trio, της Αθηναϊκής Μαντολινάτας, του Michalis Brouzos Quartet, του σχήματος Gutter Dark Baroque και συνεργάζεται με τη Σοφία Σαρρή.

www.nikosfokas.bandcamp.com/album/the-eternal-creak-of-the-icebreaker

Ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος, γνωστός και ως Spyweirdos, παρουσιάζει νέες εκδοχές δύο κυκλοφοριών του (“Electronic Music”, Experimedia, 2014 και “Duende”, Room40, 2021) σε τετραφωνικό σύστημα για blindfolded κοινό. Μια μοναδική ακουστική εμπειρία, μετά την περσινή αντίστοιχη sold out συναυλία στο ΚΕΤ. Ήχοι που έρχονται από τέσσερις κατευθύνσεις δημιουργούν μια πολυδιάστατη εμπειρία σε ένα κοινό με οξυμένη την αίσθηση της ακοής, καθώς τα μάτια του θα είναι κλειστά (διανέμονται μάσκες στην είσοδο).

“Electronic Music” (Experimedia, ΗΠΑ, 2014)

“Το Electronic Music είναι ένα σχολαστικά κατασκευασμένο έργο avant-garde ηλεκτρονικών με έμφαση στην ακουστική και σε μοναδικά ηχοχρώματα. Σε αυτό το άλμπουμ, εξερευνώ την επίδραση της αντήχησης με διαφορετικό τρόπο από ό,τι στην προηγούμενη κυκλοφορία μου. Το εφέ του reverb γίνεται αντιληπτό ως παράγοντας του ηχοχρώματος ενός ήχου καθώς ο χρόνος κυλάει. Η σύνθεση αυτού του άλμπουμ βασίζεται σε ηλεκτρονικούς ήχους που έχουν ένα μοναδικό ηχόχρωμα. Το αποτέλεσμα της μοναδικότητας του ηχοχρώματος είναι ότι ο ακροατής δεν έχει μια σαφή αναφορά του ήχου και επομένως δεν έχει προσδοκίες για τις αντανακλάσεις του ήχου μέσα σε ένα δωμάτιο.

Έτσι, ο ακροατής δεν είναι σε θέση να διακρίνει τον καθαρό ήχο (που ακούγεται σε ανηχοϊκές συνθήκες – χωρίς αντήχηση) από έναν διαφορετικό ήχο με αντήχηση. Ως εκ τούτου, είναι πιθανό ο ακροατής να έχει την εντύπωση ότι ο μουσικός βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο και παίζει τη μουσική σε πραγματικό χρόνο. Είναι επίσης πιθανό μετά από λίγο ο ακροατής να έχει μια διαφορετική αντίληψη του ήχου: έναν ήχο με αντήχηση διαφορετική από την αντήχηση του δωματίου του. Εκείνη τη στιγμή το “εδώ” και το “τώρα” του έργου τέχνης εξαφανίζονται. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ στον Walter Benjamin, ο οποίος υποστηρίζει ότι η αύρα του ηθοποιού καταστρέφεται όταν τον τραβάει η κάμερα για μια ταινία. Παρομοίως, η αύρα της μουσικής καταστρέφεται όταν ακoύμε προηχογραφημένη μουσική. Ωστόσο, λόγω της ιδιότυπης αντίληψης των ηλεκτρονικών ήχων, η βενιαμίνικη αύρα των κομματιών αυτού του άλμπουμ εναλλάσσεται από την παρουσία στην απουσία”. (Σ. Π.)

www.spyrospolychronopoulos.bandcamp.com/album/electronic-music

“Duende” (Room40, Αυστραλία, 2021)

“Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την τελευταία κυκλοφορία του τελευταίου σόλο άλμπουμ μου. Σε κάθε κυκλοφορία μέχρι τώρα, έχω διατηρήσει μια διαφορετική εστίαση και αισθητική, αλλά έχω προσπαθήσει για το άγνωστο ως κοινό σημείο μεταξύ των έργων. Σε αυτό το άλμπουμ κάθε ήχος, εκτός από τα field recordings, παράγεται από μουσικά όργανα που έχω κατασκευάσει ειδικά για τις ανάγκες αυτού του έργου. Τα field recordings ήταν κυρίως ήχοι που κατέγραψα την εποχή της καραντίνας του κορωνοϊού στην Αθήνα. Τους ηχογράφησα κατά τη διάρκεια της ημέρας, σε καταστήματα όπου οι άνθρωποι αλληλεπιδρούσαν ελάχιστα και κατά τη διάρκεια της νύχτας, στους δρόμους όπου οι άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να κοινωνικοποιηθούν.

Μέχρι αυτή την κυκλοφορία χρησιμοποιούσα αναλογικά και ψηφιακά εργαλεία για τον έλεγχο του ήχου. Στο “duende” είναι η πρώτη φορά που κατασκεύασα φυσικά αντικείμενα για να ηχογραφήσω ένα άλμπουμ και ένιωσα ότι έπρεπε να απαλλαγώ από την ανάγκη να ελέγξω κάθε μικρή λεπτομέρεια και σε ορισμένες περιπτώσεις να αφήσω τις τυχαίες δονήσεις του οργάνου να με οδηγήσουν. Τα όργανα που κατασκευάστηκαν υπαγόρευσαν νέα συνθετικά μονοπάτια και αυτά τα μονοπάτια υπαγόρευσαν την κατασκευή νέων οργάνων. Ήταν μια δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των δύο αλληλοεξαρτώμενων στοιχείων: των συσκευών και του ήχου.

Ο τίτλος Duende προέρχεται από μια διάλεξη που έδωσε ο Federico García Lorca στο Μπουένος Άιρες το 1934. Σε αυτή τη διάλεξη ο Λόρκα χρησιμοποιεί τη λέξη “duende” για να αναφερθεί στην ουσία όλων των έργων τέχνης, το κρυμμένο στοιχείο που θέλουμε να αγγίξουμε αλλά που παραμένει πάντα απρόσιτο. Είναι μια από αυτές τις λέξεις που όχι μόνο είναι δύσκολο να μεταφραστούν, αλλά και δύσκολο να οριστούν σε μια άλλη γλώσσα. Ως εκ τούτου, αυτό το έργο, το “duende”, έχει τη δική του μοναδική ύπαρξη και δεν επιδέχεται ερμηνείες. Μπορεί να θεωρηθεί καλύτερα σε έναν αστερισμό που περιλαμβάνει τα προηγούμενα έργα μου”.

(Σ. Π.)

www.room40.bandcamp.com/album/duende

Ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Το ενδιαφέρον του για τον ήχο, τόσο ως φυσικό φαινόμενο όσο και ως μέσο καλλιτεχνικής έκφρασης, ξεκίνησε από μικρή ηλικία. Έχει πτυχίο στη Φυσική και διδακτορικό στην Ακουστική. Μετά τις σπουδές του εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο όπου και για τρία χρόνια εργάστηκε ως σύμβουλος ακουστικής. Στη συνέχεια, μετακόμισε στο Brighton, όπου εργάστηκε ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Sussex πάνω στην ακουστική αιώρηση. Έχει δημοσιεύσει πληθώρα άρθρων στον τομέα της ακουστικής ενώ ένα από τα έργα του, με τίτλο ” acoustic levitation with optimized reflective metamaterials”, βραβεύτηκε καθώς έφτασε στην 10η θέση των αναγνωσμένων άρθρων το 2020 στο Nature Scientific Reports. Πέρα από την έρευνά του στον ήχο, έχει αναπτύξει μοναδικά ηχητικά αντικείμενα (όπως το LEM), έχει κυκλοφορήσει 17 προσωπικούς δίσκους και έχει δώσει πολυάριθμες συναυλίες, παρουσιάζοντας τη μουσική του σε όλο τον κόσμο.

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, analog-synths, live-electronics) και η Ναταλία Μαντά (digital & analog-visuals) προσκαλούν στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί ένα in situ, οπτικοακουστικό project. Στο τέταρτο “Sound of Color” της σεζόν, αυτοσχεδιάζουν πάνω σε δυο ηχητικές εγκαταστάσεις του Panú.

Εγκατάσταση 1 / ”Artistic Couple”

Μια διάτρητη μεταλλική επιφάνεια τριών μέτρων τοποθετημένη ανάμεσα στον Γιάννη και τη Ναταλία γίνεται το κοινό πεδίο έκφρασης των δυο καλλιτεχνών, λειτουργώντας ως επιφάνεια προβολής αλλά και ως μουσικό όργανο.

Εγκατάσταση 2 / ”Threads” (feat. Γιώργος Σταυρίδης)

Μια κιθάρα, ένα κοντραμπάσο και ένα πιάνο δημιουργούν ένα διαδραστικό «όργανο» χώρου όπου το καθένα συνδέεται με το άλλο σε δίκτυο από τεντωμένες κλωστές. Το έργο αναδημιουργείται και επεκτείνεται στη στιγμή από τους εκτελεστές και το κοινό δημιουργώντας συνεχώς καινούρια ηχητικά τοπία.

Ο µουσικός και συνθέτης Panú (Παναγιώτης Μανουηλίδης) ζει στην Αθήνα. Έχει συνεργαστεί ως συνθέτης και µουσικός µε τα Münchner Kammerspiele, Schauspielhaus Graz, Maillon, Théâtre de Strasbourg, Festspielhaus Hellerau, Piccolo Teatro di Milano, το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαµάτας, τους RootlessRoot, το Baumstrasse κ.ά. Συνεργάζεται σταθερά με τους σκηνοθέτες Πρόδρομο Τσινικόρη, Ανέστη Αζά, Γιώργο Κουτλή, Παντελή Φλατσούση, αναπτύσσοντας μια προσωπική γλώσσα ζωντανής ηχητικής δραματουργίας. Το 2018, δημιούργησε µε τη χορεύτρια Κωνσταντίνα Ευθυµιάδου το ντουέτο Kόka&Panú. Από το 2019, σχεδιάζει και κατασκευάζει πρωτότυπα µουσικά όργανα-γλυπτά που λειτουργούν ως διαδραστικές ηχητικές εγκαταστάσεις ανοιχτού πεδίου ή σκηνικοί χώροι ((“Instrument inside Silo – Study on memory” (2019), Dexamenes Seaside Hotel, Κουρούτα Ηλείας, “Instrument on the Windmills – In Memoriam” (2023), Ανεμόμυλοι Χώρας Αμοργού).

www.youtube.com/watch?v=esWAWMAmu98

www.jannisanastasakis.com

www.nataliamanta.com

Η Γεωργία Μπαλαμπίνη (σοπράνο) και ο Mislav Režić (ηλεκτρική κιθάρα, ηχητικά εφέ) παρουσιάζουν φωνητικά έργα του John Dowland (1563 – 1626) και του Henry Purcell (1659 – 1695), χτίζοντας γέφυρες ανάμεσα στα πρωτοποριακά lute-song του Dowland, τα τραγούδια του Purcell, την αναγεννησιακή αγγλική φωνητική παράδοση, το μπαρόκ, τον ηλεκτρονικό ήχο και την πρακτική του αυτοσχεδιασμού.

Πρόγραμμα

John Dowland (1563-1626)

1. Preludium (Guitar solo)

2. If my complaints could passions move

3. Come away, come sweet love

4. Can she excuse my wrongs

5. Mr. Dowland’s Midnight (Guitar solo)

6. Come again, sweet love doth now invite

7. Flow my tears

8. My Lady Hunsdon’s Allemande (Guitar solo)

9. Shall i sue

10. What if i never speed?

11. Go from my window (Guitar solo)

Henry Purcell (1659-1695)

1. Musick for a while

2. Strike the viol

3. They tell us that you mighty powers above

4. Why should men quarrel

5. There’s not a swain

6. Cold song

7. Thy hand Belinda! When I am laid in earth

Η Γεωργία Μπαλαμπίνη είναι λυρική σοπράνο (Ωδείο Athenaeum, Αττικό Ωδείο, Universität Mozarteum Salzburg) με εξειδίκευση στο oratorio-lied, την παλαιά μουσική και το μπαρόκ. Το πάθος της για τον αυτοσχεδιασμό την οδήγησε σε ποικίλα μονοπάτια, από την τζαζ μέχρι τη μεταμοντέρνα μουσική. Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα masterclasses οπερατικής ερμηνείας, oratorio-Lied, παλαιάς μουσικής και μπαρόκ, και σε σεμινάρια τζαζ αυτοσχεδιασμού και ανατολίτικων κλιμάκων και τεχνικών. Έχει υπάρξει έκτακτο μέλος της χορωδίας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της ΕΡΤ, καθώς και μέλος του μουσικού συνόλου «Ημί-ολον» του Οργανισμού Μεγάρου Αθηνών. Έχει πάρει μέρος σε Διεθνή Φεστιβάλ, δια-καλλιτεχνικά projects και συναυλίες εκκλησιαστικής μουσικής. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με τον Γιώργο Δούση, τη Σοφία Κουμπλή, τον Γιώργο Περιστέρη. Έχει στο ενεργητικό της δισκογραφήματα κλασικής και τζαζ μουσικής (Irida Classical 028 & Irida Jazz 001). Το 2021 κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό της δίσκο, “Laudi Duecentesche” (Marco Sofianopulo). Διδάσκει σύγχρονο τραγούδι και μονωδία στο Αττικό Ωδείο Αθηνών.

Με διεθνή καριέρα τόσο σαν σολίστ, όσο και σαν εκτελεστής μουσικής δωματίου, ο Mislav Režić είναι ένας από τους πιο διακεκριμένους Κροάτες κιθαρίστες. Έχει δώσει σόλο συναυλίες στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ensemble Machetes (Ολλανδία) και του συνόλου Tetttix (Ελλάδα). Το ενδιαφέρον του για τη σύγχρονη μουσική και τις νέες τάσεις στη σύνθεση τον έχει οδηγήσει σε αναθέσεις νέων έργων και πρώτες εκτελέσεις έργων για κιθάρα. Έχει αποσπάσει στην Κροατία διάφορες διακρίσεις και δύο διεθνή μουσικά βραβεία. Το 2003, τιμήθηκε από τον Κροατικό Σύλλογο Καλλιτεχνών (ετήσιο μουσικό βραβείο). Από το καλοκαίρι του 2017, είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ μουσικής “Glazbene večeri kod sv. Jeronima“ που διοργανώνεται στην Κάστελα της Κροατίας. Η δισκογραφική του δουλειά AUBURN για σόλο κιθάρα κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο 2017 από την DNA Label Records.

Ο Κωστής Καλλιβρετάκης μεταφέρει στη σκηνή του ΚΕΤ το διήγημα του Ανδρέα Νικολακόπουλου «Ο Aγγελοκρουσμένος».

“Στον «Aγγελοκρουσμένο», συνάντησα την πλέον οικεία και κατανοητή υπόθεση για το τι σημαίνει: «αφήνω την τελευταία μου πνοή» και «περνάω στο επέκεινα».

Σε αντίθεση με όλες τις θρησκευτικές παραδόσεις αυτού του τόπου, το κεντρικό πρόσωπο του διηγήματος, ο Σίμος, ανακαλύπτει «μέσα στον απόλυτο τρόμο» πως «η άλλη όχθη» δεν είναι μόνο το βασίλειο της αιώνιας μοναξιάς αλλά και εκείνο του αιώνιου μαρτυρίου· βρίσκεται δίπλα στους εν ζωή αγαπημένους του αλλά κανείς δεν αντιλαμβάνεται την παρουσία του.

Η περφόρμανς αποπειράται μια διαφορετική σκηνική εμπειρία για τον αφηγητή αλλά και για το κοινό. Αποφεύγει την πεπατημένη του «θεάτρου», δηλαδή του «θεάσθαι», και εστιάζει στην αφύπνιση της ακοής, της όσφρησης και της αφής, παραμερίζοντας την όραση. Μέσα από την αναμόχλευση των αισθήσεων και τη σύνδεσή τους με καταχωνιασμένες μνήμες και αγαπημένα πρόσωπα, το ίδιο το κοινό γίνεται όχι μόνο δέκτης αλλά και φορέας της αφήγησης.

Το όλον, όπως το γράφει ο Ανδρέας Νικολακόπουλος στην εισαγωγή του βιβλίου, «αφιερώνεται στις κινούμενες σκιές και τα αμίλητα πνεύματα των κατά καιρούς δωματίων μου. Εύχομαι να τελούν εν γαλήνη και να πορεύονται προς το φως».”

(Κωστής Καλλιβρετάκης)

κείμενο: Ανδρέας Νικολακόπουλος (από τη συλλογή «Σάλτος», εκδόσεις Ίκαρος Αθήνα, 2022)

σύλληψη, σκηνοθεσία, αφήγηση: Κωστής Καλλιβρετάκης

βοηθός σκηνοθέτρια: Λένα Μπαμπασάκη

διάρκεια: 45’

*Το κοινό παραλαμβάνει από το ταμείο και φορά κατά τη διάρκεια της περφόρμανς μαντήλια μιας χρήσης, τα οποία εμποδίζουν την όραση.

Μια παραγωγή της ΑΜΚΕ cloudsdonthaveshape.

Οκτώ μουσικοί από την underground ηλεκτρονική σκηνή της Αθήνας διοργανώνουν στο ΚΕΤ ένα διήμερο μίνι φεστιβάλ με κοινό παρονομαστή τον ηλεκτρονικό πειραματισμό, την εξερεύνηση νέων μουσικών δρόμων ανάμεσα στην ψυχαγωγία και την ανάγκη για προσωπική έκφραση, τον αυτοσχεδιασμό.

Ημέρες και acts:

Παρασκευή 12/1: Olla Via, Zevla, Schema Musicalis, Impedance

Σάββατο 13/1: Stylianos Ou, Rcrender, Taylor Savage, AMR

Ο Στέλιος Παπαγρηγορίου (aka Stylianos Ou) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι συγγραφέας, εικαστικός και sound artist. Οι ικανότητές του βρίσκονται σε συνεχή συνομιλία: χρησιμοποιεί τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τις εγκαταστάσεις, το λογοτεχνικό κείμενο, τον ήχο, το ψηφιακό βίντεο. Το έργο του περιστρέφεται γύρω από το θέμα της ανθρώπινης μορφής και των παραμορφώσεων που μπορεί να υποστεί.

www.fortevilfruit.bandcamp.com/album/rififi-ston-epitafio-an-oral-history-of-extinction

www.stylianosou.bandcamp.com

www.steliospapagrigoriou.com

www.instagram.com/stylianosou/?hl=el

Ο Olla Via (Γιάννης Παπαδάκης) είναι sound & visual artist με έδρα την Αθήνα. Το κύριο ενδιαφέρον του εστιάζεται στις διαδραστικές και επιτελεστικές εμπειρίες του ήχου και του ανθρώπινου στοιχείου. Ως μουσικός, εστιάζει στις πρωτογενείς πηγές ήχου που μπορούν να διαμορφωθούν μέσω πειραματικών ειδών ηλεκτρονικής μουσικής.

www.kenryoufutile210.wixsite.com/jiannispapadakis

www.facebook.com/jianniollavia

www.soundcloud.com/olla_via

Το Rcrender είναι η τελευταία μουσική ενσάρκωση του Αδριανού Ζαχαρία, μετά τους desert squirt (drum and bass ντουέτο στο οποίο έπαιζε μπάσο και τραγουδούσε) και τους Sclavos (post-punk κουαρτέτο στο οποίο εκτελεί χρέη frontman και στιχουργού).

www.soundcloud.com/rcrender

Ο Taylor Savage γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ασχολείται με το djing εδώ και μια δεκαετία. Ανέπτυξε τον δικό του τολμηρό και εκλεκτικό ήχο παίζοντας σε μπαρ, underground events και πάρτι της Αθήνας. Συμμετέχει στο φεστιβάλ λόγω της συνήθειάς του να εμφανίζεται ακόμα με τα Cdjs 100s.

www.soundcloud.com/dj-taylor-savage/lovers/s-Ea4MO4BmuFg

Ο Στέλιος Γιαννουλάκης (aka Schema Musicalis) είναι συνθέτης, sound designer, αυτοσχεδιαστής, πολυοργανίστας, μηχανικός, ερευνητής μουσικής τεχνολογίας και εκπαιδευτικός. Ασχολείται με την ηλεκτροακουστική μουσική, τα live electronics, τις διαχρονικές στιλιστικές μελέτες, τις ηχογραφήσεις ηχοτοπίων, τον ηχητικό σχεδιασμό καθώς και με την κάμψη κυκλωμάτων, το μοντάζ ήχου, τους μηχανισμούς παιχνιδιών, τη διαδραστικότητα και τη διεπιστημονική πρακτική έρευνα.

www.soundcloud.com/stgiann

Η AMR είναι sound artist και συνθέτρια ηλεκτρονικής μουσικής. Δημιουργεί site specific συνθέσεις για live performance. Η δουλειά της έχει κυκλοφορήσει, μεταξύ άλλων, σε μορφή κασέτας από το παρισινό label Vice de Forme. Ο ήχος της χαρακτηρίζεται από θόρυβο και ηλεκτροακουστικά στοιχεία. Χρησιμοποιεί αναλογικό εξοπλισμό καθώς και γλώσσες προγραμματισμού για να παράγει ήχο και να επεξεργάζεται ζωντανές ηχητικές πηγές που προέρχονται από ημι-αρθρωτά συνθεσάιζερ, ακουστικά όργανα και ηχογραφήσεις πεδίου.

www.annamariarammou.bandcamp.com

Ιδρύτρια του δικτυακού label Zela Archives η Zevla (aka KOKETAMC) είναι παραγωγός, DJ και εικαστική καλλιτέχνιδα από την Αθήνα.

www.soundcloud.com/zelaarchives

Ο Impedance παίζει hardware live sets. Είναι μέλος του ντουέτου Krats και ασχολείται με το djing ως Complex Resistance. Εξελίχθηκε στην ηλεκτρονική σκηνή της Κρήτης ως μέλος του diy crew BA 2037. Ο ήχος του χαρακτηρίζεται από βαθιά drones, επιθετικά electro και techno beats, δημιουργώντας ένα θορυβώδες βιομηχανικό περιβάλλον. Μερικά κομμάτια του Impedance μπορούν να βρεθούν σε συλλογές VA που κυκλοφόρησαν οι Phormix, Craton και Modified Boredom.

www.soundcloud.com/impdnc

Η Maya Aghniadis (aka Flugen) είναι μουσικοσυνθέτρια, ερμηνεύτρια και πολυοργανίστρια με καταγωγή από τον Λίβανο και την Ελλάδα. Παρουσιάζει στο ΚΕΤ το τελευταίο της άλμπουμ με τίτλο “Pénte”, σε συνεργασία με τον Αλέξη Μπόλοση (σαξόφωνο) και τη Ναταλία Μαντά (live visuals).

Η Flugen συνδυάζει ακουστικά όργανα και ηλεκτρονικούς ήχους, δημιουργώντας μια μουσική αφήγηση που αλλάζει μορφή με τον χρόνο, χωρίς να χάσει ποτέ το στοιχείο της οικειότητας. Ο ήχος της διαμορφώνεται μέσα από beats, μελωδίες και φωνητικές αρμονίες αναμεμειγμένες με νεοκλασικά και ambient στοιχεία.

www.flugen.bandcamp.com

Με μακρά ακαδημαϊκή και μουσική πείρα, ο Scott McLaughlin και ο Θάνος Πολυμενέας Λιοντήρης διοργανώνουν στο ΚΕΤ ένα τριήμερο εργαστήρι αφιερωμένο στα ανατροφοδοτούμενα έγχορδα μουσικά όργανα, τριήμερο το οποίο θα ολοκληρωθεί με μια συναυλία των συμμετεχόντων στο εργαστήρι.

Τα ανατροφοδοτούμενα έγχορδα μουσικά όργανα (feedback string instruments) παρέχουν νέους δρόμους στην παραγωγή ήχου και στη μουσική δημιουργία. Εισάγουν καινούργιες προσεγγίσεις στον σχεδιασμό οργάνων και στην απόκτηση μουσικών δεξιοτήτων. Δημιουργούν προκλήσεις (ανάπτυξη νέων τεχνικών σύνθεσης, σημειογραφίας, εκτέλεσης, και δεξιοτεχνίας) και μπορούν να γίνουν ενδιαφέρον αντικείμενο μουσικής έρευνας.

‘Εγχορδα ανατροφοδοτούμενα όργανα όπως το halldorophone και το feedback augmented acoustic bass, αποτελούν μια υποκατηγορία των οργάνων ανατροφοδότησης. Το συγκεκριμένο εργαστήρι έχει ως στόχο να φέρει σε επαφή καλλιτέχνες και ερευνητές για να δοκιμάσουν, να εξετάσουν και να πειραματιστούν με αυτά τα όργανα και ίσως να προσφέρουν κάποιες απαντήσεις σε σχέση με τις δημιουργικές προκλήσεις που παρουσιάζουν. Κατά τη διάρκεια των εργαστηρίων, θα πραγματοποιηθεί επίσκεψη στον χώρο του κατασκευαστή οργάνων Halldor Ulfarsson, όπου κατασκευάζονται τα προαναφερθέντα όργανα.

Ο Scott McLaughlin είναι Ιρλανδός συνθέτης και αυτοσχεδιαστής με έδρα το Huddersfield (Ηνωμένο Βασίλειο). Ξεκίνησε ως κιθαρίστας (shoegaze και πειραματικής μουσικής) πριν να ξεκινήσει σπουδές, στα 20 του, στο Πανεπιστήμιο του Ulster. Σπούδασε στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο του Huddersfield. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Leeds σε θέματα σύνθεσης και μουσικής τεχνολογίας. Είναι συν-διευθυντής του CePRA (Centre for Practice Research in the Arts) και συντονίζει το RMA Practice Research Study Group. Η έρευνά του επικεντρώνεται στη σύνθεση για την περιστασιακότητα και την αβεβαιότητα στη φυσική υλικότητα του ήχου. Είναι συνεργαζόμενος ερευνητής στο πρόγραμμα AHRC SPARKLE (Sustaining Practice Assets for Research, Knowledge, Learning and Engagement) και ολοκλήρωσε πρόσφατα ένα AHRC Leadership Fellowship, το σχέδιο “Garden of Forking Paths”, για κλαρινέτα.

Ο Θάνος Πολυμένεας Λιοντήρης είναι συνθέτης, ερμηνευτής και καλλιτέχνης ήχου. Η πρακτική του περιλαμβάνει συνθέσεις με χρήση υπολογιστή, διαδραστικές εγκαταστάσεις και διαδραστική μουσική για χορό, θέατρο και πολυμέσα. Απέκτησε πτυχίο στο κοντραμπάσο και στην ηλεκτρονική μουσική και σύνθεση από το Ωδείο του Ρότερνταμ, παρακολουθώντας παράλληλα μαθήματα στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης και στο IRCAM. Απέκτησε δύο μεταπτυχιακά πτυχία, στην Τέχνη και την Τεχνολογία από το Πολυτεχνείο της Βαλένθια και ένα στη Δημιουργική Εκπαίδευση από το Πανεπιστήμιο του Falmouth. Το 2019, απέκτησε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Σάσεξ με υποτροφία έρευνας χορηγημένη από το CHASE-AHRC. Από το 2012, είναι μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας Ψηφιακής Εκπαίδευσης (FHEA). Διδάσκει στην Ανώτατη Εκπαίδευση από το 2011 – Πανεπιστήμιο Falmouth, Πανεπιστήμιο του Σάσεξ, Πανεπιστήμιο του Μπράιτον, Πανεπιστήμιο Ιονίων Νήσων και Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι ειδικός στον προγραμματισμό υπολογιστών. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ολλανδικού καλλιτεχνικού συλλόγου Apes Container. Οι δημοσιεύσεις του καλύπτουν θέματα που σχετίζονται με την παιδαγωγική, την τεχνολογία και την αισθητική.

www.lutins.co.uk

www.thanospl.net

www.halldorophone.info

εργαστήριο: Πέμπτη 1η, Παρασκευή 2, Σάββατο, 3 Φεβρουαρίου 2024 (10:00 – 14:00)

* Το εργαστήρι είναι ανοικτό στο κοινό. Κρατήσεις απαραίτητες στο athpoli@gmail.com (περιορισμένη διαθεσιμότητα).

συναυλία: Σάββατο (21:00)

* Η είσοδος για τη συναυλία είναι 8€. Κρατήσεις στο www.more.com/music/feedback-string-instruments & στο 213 00 40 496.

Σύνολο εν δυνάμει. Μία διαρκώς μεταλλασσόμενη ηχητική και οπτική εμπειρία.

Η Φένια Παπαδόδημα και ο Γιώργος Παλαμιώτης αυτοσχεδιάζουν στον απόηχο της παραδοσιακής, βυζαντινής και ανατολικής μουσικής, καθώς και πάνω σε πρωτότυπα τραγούδια της Φ. Παπαδόδημα. Οι αυτοσχεδιασμοί εξελίσσονται μέσα σε εναλλασσόμενα ηλεκτρονικά ηχητικά τοπία που δημιουργεί ο ιδιαίτερος και προσωπικός ήχος του μπάσου και οι λούπες της φωνής. Κάθε τοπίο είναι ένας πίνακας όπου η ανάμνηση του φυσικού τοπίου – των ήχων της θάλασσας, του αέρα, των δέντρων – συγχέεται με τους θορύβους της σύγχρονης πόλης.

Ο φυσικός ακουστικός ήχος διαχέεται στη σφαίρα του «ηλεκτρισμού» μέσα από μια αλληλουχία αντιθέσεων έντασης και σιωπής που καταγράφεται στη ζωγραφική της Ντενίζ Αγγελάκη. Επί σκηνής μαζί με τους μουσικούς δημιουργεί θραύσματα εντυπώσεων και συναισθημάτων που συνθέτουν ένα εσωτερικό τοπίο.

Φένια Παπαδόδημα – φωνή, λούπες, λαούτο, πλήκτρα, συνθέσεις

Γιώργος Παλαμιώτης – ηλεκτρικό μπάσο, ηχητικά τοπία, αυτοσχεδιασμοί

Ντενίζ Αγγελάκη – live visuals

Ο πολύπλευρος sound artist Dave De Rose (Moloko, Mulatu Astatke, Electric Jalaba, Agile Experiments, Rokia Traoré, Mark Ronson…) ανοίγει στο ΚΕΤ έναν μηνιαίο κύκλο ζωντανών εμφανίσεων, φέρνοντας κοντά δημιουργούς και performers απ’ όλο το φάσμα της αθηναϊκής καλλιτεχνικής κοινότητας. Για την τρίτη βραδιά της σεζόν, συμπράττει με τη video artist Ερατώ Τζαβάρα, τη σαξοφωνίστρια Νίκη Κοκκόλη και τον ντράμερ Νίκο Παπαβρανούση.

Κρουστός, μπασίστας και πολυοργανίστας, ο Dave De Rose είναι μέλος του σχήματος Electric Jalaba, του νεοσύστατου Rave At Your Fictional Borders και πρώην ή νυν συνεργάτης των Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traoré ή Mark Ronson. Η δισκογραφική του εταιρεία, DDR Records, αριθμεί 25 ανεξάρτητες κυκλοφορίες ambient, funk, ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, τζαζ ή ηλεκτροακουστικής techno. Ο Dave είναι επίσης ο δημιουργός του σχεδίου Agile Experiments που κυκλοφόρησε 11 άλμπουμ μέσα σε 5 χρόνια και τράβηξε το ενδιαφέρον του εμβληματικού προγράμματος “Sound Archive” της Βρετανικής Βιβλιοθήκης: προσαρτήθηκε στον κατάλογο του θεσμού ως μέρος της ηχητικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.

www.davederosemusic.com

Η Ερατώ Τζαβάρα είναι video artist/designer με έδρα την Αθήνα και ειδικεύεται στις τεχνικές κινούμενης εικόνας. Ως video craftswoman που ενδιαφέρεται για τη ζωντάνια, τη δραματουργία και το σώμα, εργάζεται με την πλαστικότητα της ψηφιακής εικόνας, αναμειγνύοντας την αναλογική αισθητική με τα ψηφιακά εργαλεία σύνθεσης, για να δημιουργήσει κινούμενα κολάζ από διαφορετικές οπτικές πηγές σε διάλογο με το κινούμενο σώμα και τον φυσικό χώρο. Μέσα από διεθνείς διεπιστημονικές συνεργασίες με έμφαση στη ζωντανή performance έχει παρουσιάσει έργα της σε θέατρα, χώρους τέχνης και φεστιβάλ σε όλη την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Ασία. Στην προσωπική της δουλειά, αντλεί από συμμετοχικές μεθόδους, φωτογραφία, βίντεο δοκίμια και somatics για να αποτυπώσει τη συλλογική εμπειρία σε σχέση με το ανθρώπινο και μη περιβάλλον.

www.erato-t.com

Η Νίκη Κοκκόλη γεννήθηκε το 1996 στην Αθήνα. Ενεργό μέλος της ελληνικής τζαζ και ελεύθερης αυτοσχεδιαστικής μουσικής σκηνής, έχει επίσης πραγματοποιήσει συναυλίες σε σκηνές όπως το Fylkingen (Στοκχόλμη) και το Cafe OTO (Λονδίνο). Έχει συνεργαστεί με το London Improvisers Orchestra, τη Sofia Jernberg, Maggie Nicols, τη Lisa Ullén, Christer Bothén, τον Martin Küchen, τον Bram De Looze, τον Sharif Sehnaoui κ.ά. Είναι μέλος του σουηδο-ελληνικού συγκροτήματος Ahanes του οποίου το πρώτο άλμπουμ, “Petrichor”, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τη θρυλική εταιρεία Clean Feed. Τα τελευταία χρόνια, μελετά τη μουσική της Μέσης Ανατολής και την ελληνική παραδοσιακή μουσική, με σκοπό να δημιουργήσει ένα προσωπικό μουσικό ύφος.

www.nickykokkoli.wixsite.com/website

Ο Νίκος Παπαβρανούσης γεννήθηκε στην Αθήνα. Από τα 16 του, άρχισε να παίζει ντραμς και να συμμετέχει σε διάφορα σχήματα. Ξεκίνησε μαθήματα κρουστών στην Αθήνα το ’86 με τον Αρίωνα Καλονέο. Το ΄88, πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει στη Σχολή Dante Agostini, πρώτο ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό ίδρυμα για το συγκεκριμένο όργανο (ιδρύθηκε το 1964). Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1992 με το πρώτο βραβείο. Είναι σήμερα διευθυντής της Σχολής Dante Agostini στην Αθήνα.

Το τζαζ σχήμα των METEORS (Γερμανία) επισκέπτεται την Αθήνα και παρουσιάζει στο ΚΕΤ το τελευταίο του άλμπουμ με τίτλο “Message to Outer Space”, καθώς και νέες συνθέσεις σε συνεργασία με τον Γιάννη Αναστασάκη (κιθάρα, εφέ) και τη Ναταλία Μαντά (live visuals).

Το σχήμα δημιουργήθηκε το 2017 από τον βραβευμένο κοντραμπασίστα, Sebastian Gramss. Η σύνθεση των METEORS περιλαμβάνει μερικούς από τους κορυφαίους παίκτες της σημερινής τζαζ σκηνής.

Το “Message to Outer Space” είναι ένα ισορροπημένο status report από τη Γη – ένα δείγμα εκφραστικής, αλτρουιστικής δεξιοτεχνίας, με ανησυχητικά στιχουργικά μηνύματα. Ένα αυτόνομο είδος Deep Space Jazz που συνέθεσε, ενορχήστρωσε και υλοποίησε ο επικεφαλής της μπάντας Sebastian Gramss, πλαισιωμένο από έξι εξαιρετικούς μουσικούς της σημερινής τζαζ σκηνής. Μοναδικό, σαφές, απαράμιλλο.

Shannon Barnett – τρομπόνι, φωνητικά

Jonas Engel – σαξόφωνο

Philip Zoubek – προετοιμασμένο πιάνο, Moog

Sebastian Gramss – κοντραμπάσο / σύνθεση

Christian Lorenzen – πλήκτρα, Moog, Synth

Dominik Mahnig – κρουστά

Γιάννης Αναστασάκης – κιθάρα / εφέ

Ναταλία Μαντά – live visuals

www.sebastiangramss.de/meteors

Η συναυλία πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Επιστημών του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και του οργανισμού Musikfonds.

Μια φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί μια in situ οπτικοακουστική δράση.

Στο τρίτο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με τον Φίλιππο Ράσκοβιτς (πιάνο), τον Γιώργο Στενό (diy electronics), την Ειρήνη Καραγιαννοπούλου (live visuals) και τη Ναταλία Μαντά (live visuals).

www.raskovicfilippos.com

www.youtube.com/watch?v=3BxqoXJRPDY&ab_channel=YorgosStenos

www.karayannopoulou.com

www.jannisanastasakis.com

www.nataliamanta.com

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ – Ένα τετραήμερο για την παρέμβαση των ιδιωτικών ιδρυμάτων στον χώρο του πολιτισμού ≡ Αθήνα, 7-10 Δεκεμβρίου 2023

Τα τελευταία χρόνια, η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή ιδιωτικών ιδρυμάτων στους τομείς των εικαστικών και παραστατικών τεχνών, καθώς και στον ακαδημαϊκό χώρο, προκάλεσε μια σημαντική αναδιαμόρφωση του ελληνικού πολιτιστικού τοπίου. Σε τι αναφερόμαστε όμως όταν μιλάμε για «ιδιωτικά ιδρύματα πολιτισμού»; Ποια είναι τα κοινά τους σημεία και ποιες οι οργανωτικές, νομικές ή αισθητικές τους διαφορές; Πώς συνδέεται η πολιτιστική τους δράση με παρεμβάσεις στον αστικό ιστό; Υπάρχει στ’ αλήθεια, πίσω από κάθε σημαντικό ίδρυμα, ένας «φορολογικός παράδεισος» και ένα πλέγμα από «υπεράκτιες» εταιρίες; Σε ποια πολιτική και οικονομική συγκυρία αναδείχθηκαν; Σε τι είδους οφέλη προσβλέπουν, χρηματοδοτώντας απαιτητικές και ενίοτε μη κερδοφόρες προτάσεις στον χώρο των τεχνών και της έρευνας; Πώς ερμηνεύουμε το ενδιαφέρον που επιδεικνύουν για τη ζωντανή, εφήμερη τέχνη, τις παραστατικές τέχνες και το queer; Τι είδους επικοινωνία αναπτύσσουν όταν οικειοποιούνται έννοιες διαμορφωμένες μέσα σε κοινωνικούς αγώνες;

Πέρα από την αρχική φιλανθρωπική επιθυμία του εκάστοτε ιδρυτή τους, τι επιδιώκουν; Καμία από τις υποθέσεις που διατυπώνονται κατά καιρούς — να υποκαταστήσουν το κράτος σε ορισμένες βασικές του λειτουργίες, να εγκαινιάσουν μια πιο αποτελεσματική σχέση μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, να αποδείξουν έμπρακτα, σε μια εποχή σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων, την υπεροχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, να ενσαρκώσουν ένα είδος νέο-φιλελευθερισμού με ανθρώπινο πρόσωπο — δε φαίνεται να εξαντλεί το σύνθετο αυτό φαινόμενο.

Η λειτουργία τους εγείρει κρίσιμα ερωτήματα λογοδοσίας και διαφάνειας. Η εγκαθίδρυση κάθετων σχέσεων που δε βασίζονται στο δικαίωμα (των «από κάτω») αλλά στην εύνοια (των «από πάνω») συμβάλλει στη δημιουργία μιας συνθήκης μαικηνισμού και στον διαχωρισμό του καλλιτεχνικού κόσμου ανάμεσα σε ευνοούμενες και αποκλειόμενες προσωπικότητες ή ομάδες. Η ηγεμονική τους θέση δεν αμφισβητείται δημόσια παρά από μεμονωμένες φωνές, που δεν προέρχονται συνήθως από την καλλιτεχνική κοινότητα.

Εξού και η πρότασή μας: μέσω ενός άτυπου και υβριδικού φεστιβάλ, να φέρουμε κοντά ανθρώπους από τους χώρους της τέχνης, της έρευνας, του ακτιβισμού, της πολεοδομίας, της αρχιτεκτονικής και της ερευνητικής δημοσιογραφίας για να καλύψουμε το κενό που υπάρχει στον δημόσιο λόγο για τον ρόλο των ιδρυμάτων και να αρχίσουμε να επεξεργαζόμαστε τα κριτικά εργαλεία που μας λείπουν.

Όπως γράφει η Arundhati Roy στο δοκίμιο Capitalism: A Ghost Story: «Ίσως ήρθε η στιγμή να πάρουμε πίσω τη νύχτα.»

Εκδηλώσεις στο ΚΕΤ:

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου

12.00 | Rotated Soundscapes {ηχητική εγκατάσταση} — Αγάπη Ζάρδα

13:00 – 15:00 | Ιδιωτικά πολιτιστικά ιδρύματα: μία χαρτογράφηση {panel + συζήτηση}
• Μη κερδοσκοπικά ιδρύματα στον πολιτισμό: στελέχωση και καλλιτεχνική παραγωγή
— Μαριάννα Στεφανίτση, Μάρθα Μιχαηλίδου, Νίκος Σουλιώτης
• Τελικά οι βιβλιοθήκες είναι «κουλ»; Η περίπτωση της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Σταύρου
Νιάρχου — Βασίλης Γεωργάκης
• Ο καθημερινός τόπος μέσα από το πλαίσιο κατάκτησης της σύγχρονης πόλης από τις
πρακτικές του κεφαλαίου. Η περίπτωση της πολιτιστικής ατζέντας της Στέγης Γραμμάτων
και Τεχνών — Αναστασία Χρηστάκη
• Πολιτικές των Εικόνων και Πολιτιστικά Ιδρύματα — Γιώργος Καραηλίας
• Οι ανεξάρτητοι χώροι τέχνης και η αστική κυριαρχία των ιδιωτικών ιδρυμάτων πολιτισμού
— Δημήτρης Παπαχρήστος, Κρίστη Πετροπούλου

15:30 – 17:00 | Ναυτιλία, κλιματική κρίση, greenwashing: προβολή της ταινίας “Μαύρα Φουγάρα” {προβολή + συζήτηση} — Reporters United

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου

12.00 – 14.00 | Paradise Papers και χρηματοδότηση των ιδρυμάτων {εργαστήριο} — Reporters United

14:30- 15:30 | Syglo-Syglonistiko-Φάσεις της καλλιτεχνικής πράξης και η καλλιτεχνική πράξη ως φάση {panel} — Κωστής Ζουλιάτης, Γιάννης Ιόλαος Μανιάτης

16:00 – 16:45 | Η μεταμόρφωση του Βασιλιά Κωνσταντίνου {βίντεο + συζήτηση} — ομάδα Ροσινάντες

19:30 | “It Would Be Great if You’d Have Me”: The Life and Times of Rebecca Juicing {performance lecture} — Macklin Kowal

20:30 – 21:00 | The New Museum Saga {performance} — ΦΥΤΑ

21:30 – 22:00 | Παπάκι foundation {μουσική performance} — Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης

22:30 – 23:00 | Κάτω από την ίδια στέγη? {μουσική performance} — ΑΜR

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου

14:00 – 15:30 | Το παραστατικό ως εργαλείο διεκδίκησης {διάλεξη} — ReCompulsive Behaviours

16:00 – 18:00 | ΛΟΑΤΚΙ κινήματα και διεκδίκηση χώρου στην εποχή της θεσμικής οικειοποίησης έμφυλων πολιτικών και ταυτοτήτων {panel} — Δανάη Παπαευαγγέλου, Μιχάλης Μπίνιος/Pride Πάτρας, Φιλ Ιερόπουλος/ΛΑΛΑ, Macklin Kowal/Sub Rosa Space

18:30 – 19:00 | Απλώς αποικιοκρατία; {διάλεξη} — Μαρία Κακογιάννη

Αναλυτικά το πρόγραμμα για όλες τις μέρες και όλους τους χώρους: https://heavens.gr/

Το φεστιβάλ οργανώνεται και φιλοξενείται από τις παρακάτω ομάδες και χώρους:

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων
Kύπρου 91Α, Αθήνα 113 64
https://polychorosket.gr/

ΛΑΛΑ
Δεριγνύ 39, Αθήνα 104 34
https://lalaspiti.com/

Ο Μετεωρίτης
Φωκίωνος Νέγρη 68, Αθήνα 113 61
https://www.instagram.com/ometeoritis/

Noucmas
Kάσου 3, 113 64 Αθήνα
https://www.instagram.com/noucmas/

or.artspace
Δημητρακοπούλου 89, 117 41 Αθήνα
https://orartspace.com/

TWIXTlab
https://twixtlab.com/

Tanzterrain
Τήνου 52-54, 113 61 Αθήνα
https://www.tanzterrain.com/

Ρομαντικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Σωζοπόλεως 15, 104 46 Αθήνα
https://academia-romantica.edu.gr/

Τρία σετ ηλεκτρονικού και πειραματικού ήχου από τους Iku Sakan (Ιαπωνία), Babak Ahteshamipour (Ελλάδα/Ιράν) και Apu Nanu (Ελλάδα).

Ο Iku Sakan είναι ηλεκτρονικός μουσικός από την Οσάκα της Ιαπωνίας. Η μουσική του επικεντρώνεται στις δυνατότητες συναισθηματικών εξελίξεων μέσα από επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβα, περιστρεφόμενες αρμονικές και ηχηρές μελωδίες. H συλλογή συνεχώς μεταβαλλόμενων ηχητικών υλικών όπως και η συγχώνευση του αυτοσχεδιασμού και των πρακτικών του DJ’ing, τον οδήγησαν στη δημιουργία της δικής του μοναδικής μουσικής στα τέλη της δεκαετίας του 2010. Οι πιο πρόσφατες δουλειές του περιλαμβάνουν ένα remix για τον Γάλλο συνθέτη Yann Tiersen (μέσω της Mute Records) και το επερχόμενο LP με τίτλο “OMNITOPOEIA”.

www.ikusakan.bandcamp.com/album/human-wave-music

Ο Babak Ahteshamipour είναι διεπιστημονικός καλλιτέχνης, συγγραφέας και μουσικός. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η πρακτική του βασίζεται στη σύγκρουση του εικονικού με το πραγματικό. Οι αναζητήσεις του αφορούν τον κυβερνοχώρο, την οικολογία, την πολιτική μέχρι και την ταυτότητα. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε φεστιβάλ και χώρους όπως τα Centre Pompidou, New Art City, The Wrong, Ametric Festival, Biquini Wax ESP, Experimental Sound Studio, Milan Machinima Festival, KIBLIND, [ANTI]MATERIA, und. Athens, το περιοδικό του CTM Festival, το περιοδικό Our Culture Magazine, το ATTN: Magazine κ.ά. Έχει κυκλοφορήσει μουσική στα labels Industrial Coast και Jollies. Έχει μοιραστεί τη σκηνή με καλλιτέχνες όπως οι HELM, Zoviet France, The Nam Shub of Enki, Gaël Segalen και έχει δημιουργήσει video clips για καλλιτέχνες όπως οι Fire-Toolz, Digifae, B.MICHAEEL.

www.babakahteshamipour.com

Γνωστός για τις υφολογικές, αποδομημένες και κομψά επεξεργασμένες συνθέσεις του, ο καλλιτέχνης και παραγωγός Apu Nanu (Αθήνα) συνδυάζει πολύπλοκες αρμονίες και σύνθετους ρυθμούς, αναδεικνύοντας τη μοναδική του προσέγγιση στον ηχητικό σχεδιασμό.

www.apunanu.bandcamp.com

Artwork by Babak Ahteshamipour.

Δύο σόλο σετ αυτοσχεδιαστικού και πειραματικού ήχου.

Ο Hannes Buder, γεννημένος το 1978 στην πρώην Ανατολική Γερμανία, είναι Γερμανός κιθαρίστας, τσελίστας και συνθέτης με ένα ευρύ φάσμα επιρροών, από τη μινιμαλιστική μουσική, την κλασική μουσική του 20ού αιώνα, την jazz και τη avant-garde rock. Μετά από μουσικές σπουδές στη Δρέσδη, μετακόμισε στο Βερολίνο όπου πήρε μέρος στην εγχώρια μουσική πειραματική σκηνή. O Buder έχει γράψει σόλο συνθέσεις, πρώτα για ηλεκτρική κιθάρα, αργότερα για τσέλο και φωνή. Οι συνθέσεις αυτές καταγράφονται στα πέντε του προσωπικά άλμπουμ. Συνέθεσε επίσης για μικρότερα και μεγαλύτερα σύνολα όπως, για παράδειγμα, για ορχήστρα 25 μελών. Συνεργάζεται συχνά με χορευτές, σε μεγάλες ομάδες ή σε ντουέτα. Συνέθεσε, εκτέλεσε και ηχογράφησε μουσική και ήχο για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Έχει συνεργαστεί με τις / τους Nicole Mitchell, Todd Capp, Andrew Lafkas, Helmut Öhring, Thomas Noll, Hannes Lingens, Luc Houtkamp, Audrey Chen, Tony Buck, Audrey Lauro, Hilary Jeffery, Mike Majkowski, Steve Heather, μεταξύ άλλων. Το τελευταίο του άλμπουμ, “Οutside Words”, κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2021 από την Laaps records.

Έγραψαν για τον Hannes Buder:

“Υπέροχα ισορροπημένος καλλιτεχνικός ήχος, πολυδύναμος, ζωντανός και αδιαπραγμάτευτος στον μουσικό του χαρακτήρα.” (Süddeutsche Zeitung, 26.5.2009)

“Ένα μουσικό πυροτέχνημα, επιδέξιο, πλούσιο σε ποικιλία και βαθιά συναισθηματικό.” (Badische Zeitung, 30.01.2010)”

www.hannesbuder.de

Ο βιολιστής και αυτοσχεδιαστής Δήμος Βρύζας, ενεργός στην ευρωπαϊκή σκηνή του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, συνεργάζεται και ηχογραφεί με σημαντικούς αυτοσχεδιαστές/στριες. Είναι μέλος του drone αυτοσχεδιαστικού τρίο “Life Only” (Fred Frith, Diego Aguirre), του ντουέτου Miracapillo/Vryzas (Valeria Miracapillo), του ντουέτου Karbacher/Vryzas (Eva-Maria Karbacher) καθώς και του ελληνικού τρίο “The Coal” (με τους Σίμο Ρηνιώτη και Γιάννη Αράπη). Η μουσική του διαδρομή μαρτυρά ένα ευρύ φάσμα επιρροών, από την κλασική και την παραδοσιακή μουσική έως τη rock, τη noise και την ambient. Τα ενδιαφέροντά του στρέφονται σήμερα προς τη διερεύνηση των ηχητικών ορίων του βιολιού, προς τον πειραματισμό και την εξερεύνηση του κοντράστ μεταξύ ακουστικού και ηλεκτρονικού ήχου, προς την αναζήτηση νέων τρόπων μουσικής έκφρασης.

www.dimosvryzas.com

Τρία σετ ηλεκτρονικού και πειραματικού ήχου από τους Timelash (Χιλή/ΗΠΑ), Monopoly Child Star Searchers (ΗΠΑ) και Stylianos Ou (Ελλάδα).

Βασισμένο στην χρήση ψηφιακών synthesizers, samplers, φλογέρας, percussion pads και ηχητικών εφέ, το Timelash είναι το ντουέτο που δημιούργησαν ο Embassador Dulgoon, κατά κόσμον Nicolás Carcavilla, και ο Grant Corum. Ο πρώτος ζει και εργάζεται στη νότια χιλιανή περιοχή του Magallanes, δίπλα στην Ανταρκτική, και είναι συνιδρυτής του χιλιανού label Nonlocal Research. Ο δεύτερος, εγκατεστημένος στο Maine των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι ιδρυτικό μέλος του σχήματος Million Brazilians και επιμελείται τη δισκογραφική εταιρεία Psychic Sounds. Αναμειγνύοντας πρωτόγονα και φουτουριστικά στοιχεία, η μουσική τους εντάσσεται στο ρεύμα του “ρετροφουτουρισμού” (retrofuturism), θυμίζοντας καλλιτέχνες όπως ο Martin Denny, ο Egisto Macchi, ο Bernard Fèvre, ο Eric Vann, τα κινηματογραφικά ηχοτοπία του Mark Dwane ή το Novus Magnificat της Constance Demby.

Παρουσιάζουν στο ΚΕΤ το τελευταίο τους άλμπουμ, “Feral Lands & Forbidden Cities”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το βελγικό label Aguirre Records.

www.aguirrerecords.bandcamp.com/album/feral-lands-forbidden-cities

O Spencer Clark (aka Monopoly Child Star Searchers) άρχισε να ασχολείται με τη μουσική πριν από είκοσι χρόνια. Με τον James Ferraro, ίδρυσε το ντουέτο The Skaters, που άφησε ηχηρό αποτύπωμα στην αμερικανική noise σκηνή της δεκαετίας του ’90. Ο Spencer Clark υιοθέτησε στη συνέχεια διάφορα monickers (Black Joker, Vodka Soap, Monopoly Child), δημιουργώντας μια μουσική που περιγράφηκε από τον μουσικό κριτικό David Keenan, στο περιοδικό The Wire, ως “hypnagogic pop”. Στο ίδιο περιοδικό, ο Britt Brown σημείωνε το 2015: “Από όλες τις πηγές που αναδύθηκαν από την αμερικανική underground σκηνή της δεκαετίας του 2000, λίγες ρέουν τόσο βαθιά στη φαντασία όσο η μουσική του Spencer Clark.”

Με το ένα ή το άλλο καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, ο Spencer Clark δεν έπαψε από το ξεκίνημά του να αμφισβητεί τον διαχωρισμό ανάμεσα στη “υψηλή” και τη “λαϊκή” μουσική, εξερευνώντας τρόπους για να τις συνδέσει. Από αυτή την άποψη, ένα από τα σημαντικότερά του έργα είναι το “Fourth World Magazine”, του οποίου το τρίτο μέρος, “Neoplatonic Aquatic Symposiums”, ηχογραφήθηκε στην Αθήνα από τον Teemu Takatalo (Mutual Sound Studios). Γεννημένος στο Los Angeles της Καλιφόρνιας, ο Spencer Clark ζει πλέον στην Αθήνα, απ’ όπου τρέχει τη δισκογραφική εταιρεία Pacific City Sound Visions. Στο ΚΕΤ, εμφανίζεται ως Monopoly Child Star Searchers για να παρουσιάσει το τελευταίο του άλμπουμ, “Barbados Wild Horses”, το οποίο ηχογράφησε με τον Sun Araw.

www.pacificcityvisions.bandcamp.com/album/barbados-wild-horses

Ο Στέλιος Παπαγρηγορίου (aka Stylianos Ou) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι συγγραφέας, εικαστικός και sound artist. Οι διαφορετικές ικανότητές του βρίσκονται σε συνεχή συνομιλία: χρησιμοποιεί τη ζωγραφική, την γλυπτική, τις εγκαταστάσεις, το λογοτεχνικό κείμενο, τον ήχο, το ψηφιακό βίντεο. Το έργο του περιστρέφεται γύρω από το θέμα της ανθρώπινης μορφής και των παραμορφώσεων που μπορεί να υποστεί. Από το 2015, έχει συμμετάσχει σε συναυλίες στην Ευρώπη, το Ισραήλ και τη Νέα Υόρκη με την καλλιτεχνική ομάδα Hand & Leg.

www.steliospapagrigoriou.com

Οι Βραδιές Αστυνομικής Μυθοπλασίας! (crimes n’ beer), που διοργανώνει η Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ) και το βιβλιοκαφέ red n’ noir, επιστρέφουν για δεύτερη χρονιά την Παρασκευή 1, το Σάββατο 2 και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου στο ΚΕΤ.

Οι φετινές εκδηλώσεις επιχειρούν να φωτίσουν δύο πτυχές της αστυνομικής αφήγησης (αστυνομική μυθοπλασία-δημοσιογραφία και απεικονίσεις της έμφυλης βίας) σε όλες τις εκδοχές της (λογοτεχνία, κινηματογράφος, τηλεόραση).

Πρόγραμμα:

Παρασκευή 1η Δεκεμβρίου

Δημοσιογραφία και αστυνομική λογοτεχνία | Από τον 19ο στον 21ο αιώνα

19.00: Fact is often the best fiction | Δημοσιογραφία / Λογοτεχνία τεκμηρίων / Αστυνομική λογοτεχνία

Ομιλητές:
Κώστας Καβανόζης – Πεζογράφος, μεταδιδακτορικός ερευνητής στη Δημιουργική Γραφή
Μαίρη Μαργαρίτη – Ερευνήτρια, συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ
Γιάννης Ράγκος – Δημοσιογράφος, συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ

20:00: Δημοσιογραφία και αστυνομική λογοτεχνία στον Ελληνικό Μεσοπόλεμο | Οι περιπτώσεις Θωμόπουλου, Μαράκη, Πικρού

Ομιλητές:
Βασίλης Δανέλλης – Συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ
Τάσος Θεοφίλου – Συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ, Red n’ Noir
Φίλιππος Φιλίππου – Συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ

21:00: Οργανωμένο έγκλημα, δημοσιογραφική έρευνα, αστυνομική πεζογραφία και αστυνομικές σειρές

Ομιλητές:
Ανδρέας Αποστολίδης – Σκηνοθέτης, μεταφραστής, συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ
Κώστας Κυριακόπουλος – Δημοσιογράφος, συγγραφέας
Βαγγέλης Μπέκας – Σεναριογράφος, συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ

Σάββατο 2 Δεκεμβρίου

Double Indemnity | Συγγραφείς της ΕΛΣΑΛ παρουσιάζουν βιβλία συγγραφέων της ΕΛΣΑΛ

19:00: Η συντονίστρια της Λέσχης Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας των εκδόσεων «Μεταίχμιο» Όλγα Γεωργιάδου παρουσιάζει το βιβλίο της Βίκυς Χασάνδρα «Μαύρη άσφαλτος» (Bell, 2023).

19:45: Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης παρουσιάζει το βιβλίο του Ανδρέα Λύκου «Ματωμένο χειρόγραφο» (Εκδόσεις Τραυλός, 2023).

20:30: Ο Ανδρέας Αποστολίδης μιλά για το βιβλίο του Δημήτρη Μαμαλούκα «Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κίνγκ» (Εκδόσεις Κέδρος, 2023). Ο Δημήτρης Μαμαλούκας μιλά για το βιβλίο του Ανδρέα Αποστολίδη «Ρομάντικα» (Εκδόσεις Άγρα, 2023).

21:15: Μνήμη Κώστα Καλφόπουλου (1956-2023) | Με αφορμή το βιβλίο του «Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με φόνο» (Καστανιώτης, 2023)

Ομιλητές:
Φάνης Δαλέζιος, Eκδότης περιοδικού «Πολάρ»
Γιάννης Μπασκόζος – Δημοσιογράφος, διευθυντής του ηλεκτρονικού περιοδικού για το βιβλίο «Ο Αναγνώστης»
Συντονίζει: Τεύκρος Μιχαηλίδης – Συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ

Μετά το τέλος των εκδηλώσεων, η βραδιά κλείνει με τζαζ συναυλία από την μπάντα «Jazz Tree» (Κωνσταντίνος Στουραΐτης – κιθάρα, Κίμων Καρούτζος – κοντραμπάσο, Γιώργος Τηλιγάδης – τύμπανα) με μουσικές από νουάρ ταινίες.

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου

Πρωινή εκδήλωση:

11:00: Εργαστήρι αστυνομικής ιστορίας (για παιδιά από 6 ετών)

Μαζί με τα παιδιά δημιουργούμε και εικονογραφούμε μια αστυνομική ιστορία, αξιοποιώντας τη Μαγική Τράπουλα των Παραμυθιών. Τη δραματοποιούμε καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας, κρατάμε σημειώσεις και στη συνέχεια την εικονογραφούμε. Το αποτέλεσμα θα είναι κι ένα βιβλιαράκι με τη συλλογική δημιουργία.

Με τους Πολυτίμη Μαχαίρα (εικαστικό – σκηνογράφο) και Κώστα Στοφόρο (συγγραφέα – δημοσιογράφο).

Απογευματινή εκδήλωση:

«Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα» | Πατριαρχία, φύλο, βία και αστυνομικό μυθιστόρημα, σε συνεργασία με το δίκτυο «Γυναίκες Συγγραφείς κατά της Έμφυλης Βίας και των Γυναικοκτονιών “Η φωνή της”»

19:00: Το τραύμα της βίας και η ζωή μετά

Προβολή της ταινίας μικρού μήκους «Παγωμένο νερό» (19΄, σκ. Κωνσταντία Κονταξή), σε σενάριο της Έλενας Χουσνή, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα της.

Ομιλήτριες:
Έλενα Χουσνή – Συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ
Κική Πετρουλάκη – Ψυχολόγος, πρόεδρος του ΔΣ του Ευρωπαϊκού Δικτύου κατά της Βίας

20:00: Από την πραγματικότητα ως τη λογοτεχνία: Η θυματοποίηση της γυναίκας

Ομιλήτριες:
Έρικα Αθανασίου – Δημοσιογράφος, συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ
Μαίρη Μαργαρίτη – Ερευνήτρια, συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ
Έλενα Μπολονάση – Δικηγόρος, εγκληματολόγος, συγγραφέας
Συντονίζει: Κωνσταντίνα Μόσχου – Δημοσιογράφος, συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ

21:00: Τα έμφυλα στερεότυπα στην αστυνομική λογοτεχνία του 20ου αιώνα

Ομιλήτριες:
Χίλντα Παπαδημητρίου – Συγγραφέας, μεταφράστρια
Κατερίνα Παπαντωνίου – Δικηγόρος, συγγραφέας,
Βίκυ Χασάνδρα – Σεναριογράφος, συγγραφέας-μέλος ΕΛΣΑΛ

Στον χώρο θα λειτουργεί ενημερωμένο θεματικό βιβλιοπωλείο.

Μετά το τέλος των εκδηλώσεων, η βραδιά κλείνει με μπαρ, μπύρες και μπίρι-μπίρι.

Περισσότερες πληροφορίες: www.facebook.com/events/909108040645544

To default επιστρέφει με την παρουσίαση του καινούργιου δίσκου της Venus Volcanism, την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου στο ΚΕΤ.

Το default είναι ένα εικαστικό γεγονός όπου διάφορες μορφές τέχνης συνυπάρχουν χωρικά και χρονικά. Έχει πραγματοποιηθεί σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας με τη συμμετοχή πάνω από 100 καλλιτεχνών και έχει φιλοξενηθεί κυρίως σε χώρους ιδιαίτερης αισθητικής και ιστορικής σημασίας. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο με ιδιαίτερη χαρά συνεργάζεται για ακόμα μία φορά με την Venus Volcanism για ένα ιδιαίτερο Live AV performance.

Η Venus Volcanism, κατά κόσμον Ρένα Ρασούλη, είναι τραγουδίστρια, μουσικός και παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής από την Κρήτη. Τα τελευταία 2,5 χρόνια, ζει στη βορειότερη πόλη της Ισλανδίας, το Siglufjörður. Ο δεύτερος προσωπικός της δίσκος, “Tissue” – που θα κυκλοφορήσει στις 24 Νοεμβρίου από την Submersion records – ηχογραφήθηκε 40 χλμ. νότια του Αρκτικού Κύκλου, μεταξύ του 2022 και 2023, και πραγματεύεται την έννοια του «ιστού», συνδυάζοντας την ηλεκτρονική και ambient μουσική με παραδοσιακά στοιχεία και νεοκλασικό ήχο.

Εφαλτήριος δύναμη για τις συνθέσεις του δίσκου στάθηκε μια αναφορά του Ελβετού επιστήμονα ηχοκυματικής, Hans Jenny: «Η φύση δημιουργεί βασισμένη σε ρυθμούς, περιόδους, κύκλους, αναδιπλασιασμούς, σειρές, ακολουθίες, κλπ.. Με αυτόν τον τρόπο κατασκευάζονται οι φυσικές δομές. Η ίδια η προέλευση της λέξης tissue(«ιστός» αλλά και «ύφασμα») από το λατινικό texere(«υφαίνω»), αποτελεί ένα σχόλιο από μόνη της: τα κύτταρα διατάσσονται σε σειρές, τα πρότυπα διαδέχονται το ένα το άλλο, όπου κι αν κοιτάξουμε. Οι κυτταρικές δομές παίρνουν τη μορφή πλαισίων, δικτύων, πλεγμάτων, οικογενειών στοιχείων που επαναλαμβάνονται και διαδέχονται η μία την άλλη σε κανονικές ακολουθίες, σχηματίζοντας κρόκες και υφάδια, είτε τις παρατηρούμε δια γυμνού οφθαλμού, είτε με το μικροσκόπιο.».

Η Venus Volcanism εμπνέεται από αυτή την έννοια του φυσικού ιστού με διττό τρόπο: εφαρμόζοντας τη λογική των δομών και ακολουθιών του φυσικού κόσμου, “υφαίνει” επαναλαμβανόμενα μοτίβα ήχου – αιθέρια φωνητικά, synthesizers με drones και αργά arpeggios – με φυσικά ηχοτοπία (field recordings) που ηχογράφησε η ίδια εξερευνώντας το καινούργιο της περιβάλλον – το κρεσέντο ενός ενεργού ηφαιστείου στο Fagradalsfjall, τη λάσπη που κοχλάζει στις γούρνες της γεωθερμικής περιοχής Seltún, την άμπωτη και παλίρροια του ωκεανού στο Dýrafjörður, την απόκοσμη ηχώ παγωμένων λιμνών και αποδημητικών πουλιών. Ο συνδυασμός των δύο υφαίνει ένα ακουστικό ταξίδι στον υπέρτατο Βορρά, όπως τον βιώνει η ίδια.

Ο δίσκος “Tissue” είναι μία ηχητική ετεροτοπία, μεταξύ του απτού και του σουρεαλιστικού και στην οποία οι δονήσεις και τα κυκλικά μοτίβα της φύσης υφαίνουν το εσωτερικό ταξίδι συμφιλίωσης της δημιουργού με τις δικές της προσωπικές ουλές- scar tissues.

Θα προηγηθεί και θα ακολουθήσει dj set από τον idiom και την Ιn Atlas.

To live θα πλαισιωθεί από τα visuals της Ελευθερίας Ζανιδάκη.

Πρόγραμμα:

20.00 Opening set: idiom (default)

21.15 Venus Volcanism live with Visuals by Eleftheria Zanidaki

22.30 Closing set: In Atlas

Η Ρένα Ρασούλη σπούδασε θεατρολογία και σύγχρονο τραγούδι στην Αθήνα και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια παραδοσιακής και πολυφωνικής μουσικής. Έχει λάβει μέρος σε φεστιβάλ ηλεκτρονικής και παραδοσιακής μουσικής σε Ελλάδα, Δανία, Αυστρία και Ισλανδία. Έχει συνεργαστεί με διάφορους μουσικούς και συγκροτήματα από την ελληνική μουσική σκηνή. Είναι μέλος του ηλεκτρονικού ντουέτου V.V.I.A., δίπλα στη Δανέζα In Atlas, και μέλος των Λεπιδόπτερα (Coti.K). Τα μουσικά της εγχειρήματα καταπιάνονται με ποικίλα μουσικά είδη, ενώ η ίδια ασχολείται με ambient, darkwave, post-punk και techno ήχους, ηχοτοπία, field recordings, παραδοσιακές και πολυφωνικές πρακτικές. Ο πρώτος solo δίσκος της με τίτλο “Rizitiko” κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2020 από την Weaponize Your Sound, θυγατρική εταιρεία της Σκοτσέζικης Οptimo ο οποίος έχει παρουσιαστεί σε Ελλάδα, Δανία και Ισλανδία. Στις 24 Νοεμβρίου κυκλοφορεί ο νέος της δίσκος, “Tissue”, που αντλεί έμπνευση από την Ισλανδική φύση και τους ήχους της. Η μουσική της Venus Volcanism έχει κυκλοφορήσει από τις δισκογραφικές εταιρείες: Submersion Records, Weaponise Υour Sound/Optimo Music, Women of V.V.I.A., Natty Wombat, Phormix, Meta Moto, Vinylograph, June και Echovolt.

www.venusvolcanism.bandcamp.com

www.soundcloud.com/venusvolcanism

www.facebook.com/venusvolcanism

www.instagram.com/venusvolcanism

idiom

soundcloud.com/i-diom

In Atlas

soundcloud.com/inatlas

default

www.default.gr

Γεννημένη στο Missouri των Ηνωμένων Πολιτειών, η ελληνοαμερικανίδα συνθέτρια και sound artist Christina Vantzou ζει σήμερα στις Βρυξέλλες. Χρησιμοποιεί τη φωνή, το συνθεσάιζερ, το πιάνο, πνευστά και ηλεκτρονικά όργανα, ηχογραφήσεις πεδίου. Έχει κυκλοφορήσει πέντε σόλο άλμπουμ ανάμεσα στην ambient και την κλασική μουσική, το LP Multi-Natural (2020), στη διασταύρωση της αφηρημένης ηλεκτρονικής μουσικής και των ηχογραφήσεων πεδίου, δύο άλμπουμ με τον John Also Bennett και διάφορα σόλο και συνεργατικά έργα. Το “No. 5”, ίσως η πιο προσωπική και αυτοβιογραφική της δουλειά, αποτελεί μια περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένη σειρά από ηχογραφήσεις πεδίου, πιάνο, απόκοσμα φωνητικά, modular synth και διακριτικές ενορχηστρώσεις με στοιχεία που θυμίζουν ενίοτε τον Βαγγέλη ή την Grouper. Έχει εμφανιστεί σε χώρους όπως η Philharmonie de Paris, το Barbican, η Villa Lontana, το Café Oto, το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Στο ΚΕΤ, παρουσιάζει την τελευταία της σύνθεση, μέσα από την οποία ηλεκτρονικές και ακουστικές πηγές συνομιλούν με ηχογραφήσεις από τη Σίφνο ή την Εφταλού.

www.christinavantzou.com

Ο sound artist Chihei Hatakeyama ζει και εργάζεται στο Τόκιο της Ιαπωνίας. Δημιουργεί ηχοτοπία χρησιμοποιώντας ηχογραφημένα υλικά, ακουστικά όργανα (κιθάρα, βιμπράφωνο, πιάνο…) και ηλεκτρονικά μέσα. Έχει συνεργαστεί με εμβληματικά labels (kranky, Room40, Under The Spire, Hibernate Records…) και δημιούργησε την δική του δισκογραφική εταιρεία το 2013. Έκτοτε, η White Paddy Mountain έχει κυκλοφορήσει δεκάδες ηχογραφήσεις από τους πιο προβεβλημένους μουσικούς της σύγχρονης ambient, της shoegaze και της folk της Ιαπωνίας. Τα τελευταία χρόνια, ο Hatakeyama εξελίσσει τον ήχο του επιστρατεύοντας modular synthesizers και compact guitar effector.

www.chiheihatakeyama.bandcamp.com

Πριν και μετά από τα σετ, τη μουσική επιλέγει η DJ Yeb Shen.

Μια φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί μια in situ οπτικοακουστική δράση.

Στο δεύτερο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με τη Σαβίνα Γιαννάτου (φωνή), τον Γιώργο Κοντραφούρη (πιάνο), τον Γιώργο Σταυρίδη (ντραμς) και τη Ναταλία Μαντά (live visuals).

www.savinayannatou.com

www.jannisanastasakis.com

www.nataliamanta.com

Κάθε χρόνο, στις 31 Ιουλίου, οι τελευταίες εναπομείνασες «δεκαπεντίστρες» επιστρέφουν στα κελιά της ανενεργής Μονής της Κοίμησης, στο νότιο άκρο της Θηρασιάς. Για δυο βδομάδες, προσεύχονται υπέρ αναπαύσεως των νεκρών και υπέρ υγείας των ζωντανών, προετοιμάζοντας παράλληλα τη Μονή για τη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Τον υπόλοιπο χρόνο αναπολούν το παρελθόν αγναντεύοντας την κοσμοπολίτικη Σαντορίνη στην άλλη μεριά του ηφαιστείου. Το “Στο σώμα της” καταγράφει τη ράθυμη καθημερινότητα της φθίνουσας παράδοσης του “Δεκαπέντε”. Μέσα από τα πορτρέτα των γυναικών που κάθε καλοκαίρι επιστρέφουν για δεκαπέντε μέρες στη Μονή, διερευνά θέματα πίστης, ταυτότητας και φύλου. Το «αμόλυντο» σώμα της Παναγίας, το ερημωμένο σώμα της πάλαι ποτέ αγροτικής Θηρασιάς και το φθαρτό σώμα των γυναικών συνθέτουν μια εφήμερη αναπαράσταση της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη Ζαχαρία Μαυροειδή και τον ποιητή και ερευνητή Μάριο Χατζηπροκοπίου με θέμα την αντιμετώπιση της εθνογραφίας μέσα από μια queer οπτική γωνία.

Ο χώρος θα φιλοξενεί την ημέρα της προβολής ένα εικαστικό έργο της Ζωής Μαντά, φωτογράφου της ταινίας, με τίτλο “Το Μαρτύριο της Αγίας Ηδονής”.

* Η ταινία προβάλλεται στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους.

“Στο σώμα της” (2018, ντοκιμαντέρ, Ελλάδα, 84’)
Σκηνοθεσία & σενάριο: Ζαχαρίας Μαυροειδής
Διεύθυνση φωτογραφίας: Ζωή Μαντά
Μοντάζ: Σμαρώ Παπαευαγγέλου
Παραγωγή: Ζαχαρίας Μαυροειδής, Βίκυ Μίχα, Boo productions, ΕΡΤ Α.Ε., Momento Films

περισσότερες πληροφορίες: www.facebook.com/stosomatis

Ο αυτοσχεδιαστής και σχεδιαστής μουσικών οργάνων Joris Beets, ο καλλιτέχνης του ήχου και συνθέτης ηλεκτροακουστικής μουσικής Tim Ward, η συνθέτις Δώρα Παναγοπούλου και ο μαντολινίστας Πάνος Κανελλόπουλος μοιράζονται μια σειρά ακουστικών και ηλεκτρονικών αυτοσχεδιασμών με βασική πηγή έμπνευσης το ποίημα “Ένα έρημο άνθος” του Νίκου Καρούζου:

Βαθύτερο ἀπ᾿ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταραχὴ

ποὺ φέρνει μέσ᾿ στὸ στῆθος ἡ ἐπιθυμία

ζεῖ στὸ θαλάσσιο βράχο ἕν᾿ ἄνθος ὁλομόναχο.

Ποιὰ φωνὴ τὸ κυρίεψε καὶ μοιάζει σὰν νὰ δείχνει

τὴν ἄγνωστη γαλήνη μὲ μικρὰ χρώματα…

Εἶναι βγαλμένο στοὺς κινδύνους τῆς χαρᾶς

ἀμέριμνο σὰν ἰδέα.

Joris Beets – delta harp

Tim Ward – live electronics

Δώρα Παναγοπούλου – πιάνο

Πάνος Κανελλόπουλος – μαντολίνο

O Joris Beets παίζει άρπα και αυτοσχεδιάζει. Είναι σχεδιαστής και εφευρέτης της Delta Harp, ενός μουσικού οργάνου που αλλάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε την άρπα (www.delta-harp.com/delta). Είναι μέλος του συνόλου αυτοσχεδιαστικής μουσικής “Orchestra Elastique”, και τα τελευταία χρόνια περνά τα καλοκαίρια του στη Σέριφο, αυτοσχεδιάζοντας με τον μαντολινίστα Πάνο Κανελλόπουλο.

www.jorisbeets.com/live / www.orchestraelastique.com

O Tim Ward ασχολείται με την ηχητική τέχνη και τη σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής. Η συνθετική του δραστηριότητα επικεντρώνεται στην ηλεκτροακουστική μουσική, στον συνδυασμό ακουστικών οργάνων με ζωντανή ηλεκτρονική επεξεργασία, και στη δημιουργία ηχητικών εγκαταστάσεων μέσω υπολογιστή. Είναι μέλος της “Spiza” και των “Medea Electronique”.

www.medeaelectronique.com/members

Η Δώρα Παναγοπούλου συνθέτει, παίζει πιάνο και διδάσκει μουσική με άξονα τις δημιουργικές μουσικές πρακτικές. Στη μουσική της χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο πρακτικές δανεισμένες από την ηλεκτροακουστική και την αυτοσχεδιαζόμενη μουσική. Συνθέτει συχνά για τα μέλη της “Spiza” της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος.

www.spiza.gr/sound-examples / www.armuresprovisoires.com/diving.php

Ο Πάνος Κανελλόπουλος μελέτησε μαντολίνο με τη Βιβή Γκέκα στην Αθήνα και την Alison Stephens στο Λονδίνο. Όταν δεν παίζει μαντολίνο ερευνά, γράφει και διδάσκει προσπαθώντας να φέρει τη μουσική παιδαγωγική σε συνομιλία με την (πολιτική) φιλοσοφία και όχι μόνο.

www.armuresprovisoires.com/mishearings.php / www.youtube.com/watch?v=AruoUSAQsLk

* Η ζωγραφιά που συνοδεύει αυτό το Δελτίο Τύπου είναι έργο ενός μικρού παιδιού, σε συνομιλία με ένα χαρακτικό της Βάσως Κατράκη και ένα τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη.

Τι φτιάχνουμε σε ένα εργαστήρι δημιουργικής γραφής, τι φτιάχνουμε σε ένα εργαστήρι μουσικής και τι θα συμβεί άμα αυτά που φτιάχνουμε τα ενώσουμε;

Στόχος του εργαστηρίου είναι να απαντήσει σ’ αυτά τα ερωτήματα με δημιουργικότητα και αυτοσχεδιασμό. Αντλώντας έμπνευση και μοτίβα από την τέταρτη περιπέτεια μυστηρίου της «Συμμορίας με τις Μπλε Κάλτσες: Κλέφτης Καλοκαιρινής Νύχτας» (εκδ. Αίολος), η ομάδα θα δημιουργήσει δικές της αφηγήσεις μυστηρίου, θα εξερευνήσει πώς η μουσική μπορεί να τα κάνει όλα λίγο πιο αληθινά και πάνω απ’ όλα θα παίξει με ιστορίες και ήχους.

Το εργαστήρι απευθύνεται σε άτομα περίπου 8 έως 12 ετών που επιθυμούν να δημιουργήσουν ιστορίες μυστηρίου και να μάθουν πώς μπορεί η μουσική να απογειώσει τις ιστορίες τους.

Τον συντονισμό της ομάδας θα κάνει η συγγραφέας και θεατροπαιδαγωγός Μιράντα Βατικιώτη σε συνεργασία με τους μουσικούς Βασίλη Τζαβάρα και Μιχάλη Νιβολιανίτη.

Στο τέλος του εργαστηρίου θα υπάρξει μικρή παρουσίαση από τα παιδιά στους γονείς και τους συνοδούς τους.

* Σε περίπτωση συμμετοχής δεύτερου παιδιού από την ίδια οικογένεια, η τιμή για το δεύτερο παιδί είναι 35 ευρώ.

Η Μιράντα Βατικιώτη έχει σπουδάσει θεατρολογία και χορό. Από το 2006, είναι συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων για ενήλικες και ιστοριών μυστηρίου για παιδιά (εκδόσεις Αίολος, Πικραμένος, Κ. Μ. Ζαχαράκης, Παπαδόπουλος). Έχει εργαστεί ως συντονίστρια δημιουργικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων στον χώρο της Κοινωνίας των Πολιτών, ως θεατροπαιδαγωγός σε δημόσιες και ιδιωτικές δομές, ως δραματουργός παραστατικών τεχνών. Από το 2019, διδάσκει δημιουργική γραφή σε ενήλικα και ανήλικα άτομα (Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, Μαθητική Λογοτεχνική Διημερίδα – Κύπρος, Λεύκαρα, Μητροπολιτικό Κολλέγιο κ.ά.).

Ο Μιχάλης Νιβολιανίτης είναι συνθέτης μουσικής, ενορχηστρωτής και παραγωγός, εξειδικευμένος στη σύνθεση μουσικής για οπτικοακουστικά μέσα. Με τον Βασίλη Τζαβάρα και τον Λεωνίδα Καρακατσάνη, είναι ιδρυτικό μέλος των Occasional Dream, μουσικό σχήμα με το οποίο εκπροσώπησαν την Ελλάδα στη Biennale νέων καλλιτεχνών στη Ρώμη το 1999. Συνεργάζεται με τον συνθέτη Αλέξανδρο Χρηστάρα: συνυπογράφουν ως Dna τα έργα τους για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το Θέατρο.

www.michaelnivolianitis.com

Ο Βασίλης Τζαβάρας είναι μουσικός, συνθέτης, τραγουδιστής, αυτοσχεδιαστής και δάσκαλος μουσικής. Μέλος των συγκροτημάτων Occasional Dream, Take the money and run, Project 37, 4+1, Silent Move, Rabbit’s Eye, Storyville Ragtimers, της θεατρικής ομάδας Atonal και της καλλιτεχνικής ομάδας Gnous, έχει ασχοληθεί με τη jazz, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τη μουσική για θέατρο. Έχει εκδώσει 5 προσωπικούς δίσκους.

www.vassilistzavaras.com

Η “Συμμορία με τις Μπλε Κάλτσες” (βιβλία των εκδ. Αίολος) είναι μια σειρά μυστηρίου για παιδιά που δημιουργήθηκε το 2019 από τη Μιράντα Βατικιώτη σε συνεργασία με τις εκδόσεις Αίολος και τον εικονογράφο Δ. Κ. Πανταζή. Όπως έχει δηλώσει η ίδια η Συμμορία, “αν και δεν φοράμε σχεδόν ποτέ μπλε κάλτσες, αν και δεν έχουμε αρχηγό, αγαπάμε τα ζώα και τους φίλους μας, μας αρέσει να ψάχνουμε να βρούμε που πάει και κρύβεται η αλήθεια, μας αρέσουν οι περιπέτειες και προπαντός τα μυστήρια για να τα εξιχνιάζουμε”.

Οι Μιράντα Βατικιώτη, Μιχάλης Νιβολιανίτης και Βασίλης Τζαβάρας συναντήθηκαν δημιουργικά το 2021. Αφορμή για τη συνεργασία τους υπήρξε η σειρά αστυνομικών βιβλίων της Μιράντας Βατικιώτη “Η συμμορία με τις μπλε κάλτσες” και η ανάγκη τους να φτιάξουν ένα υβριδικό σχήμα μουσικής αφήγησης ή, καλύτερα, αφήγησης μετά μουσικής. Έκτοτε έχουν παρουσιάσει εργαστήρια δημιουργικής γραφής και μουσικής καθώς και τις ιστορίες μυστηρίου επί σκηνής.

Δύο σόλο σετ πειραματικού και ηλεκτρονικού ήχου.

Ο Dror Feiler είναι συνθέτης, σαξοφωνίστας, καλλιτέχνης και πολιτικός ακτιβιστής. Γεννήθηκε το 1951 στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ. Ζει στη Σουηδία από το 1973. Έχει εμφανιστεί και ηχογραφήσει με ορχήστρες και σύνολα, καθώς και ως σολίστας, στη Σουηδία, τη Ρωσία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, μεταξύ πολλών άλλων χωρών. Η μουσική του έχει παρουσιαστεί σε εκδηλώσεις όπως το Φεστιβάλ Νέας Μουσικής της Στοκχόλμης, το Donaueschingen Musiktage, το Huddersfield Music Festival και το Steirischer Herbst. Είναι ιδρυτής της ομάδας αυτοσχεδιασμού LOKOMOTIV KONKRET και καλλιτεχνικός διευθυντής της THE TOO MUCH TOO SOON ORCHESTRA. Το 2019, ο Blixa Bargeld σκηνοθέτησε ένα κινηματογραφικό πορτρέτο του Dror Feiler για το τηλεοπτικό κανάλι ARTE: www.arte.tv/en/videos/068779-000-A/square-artiste-bargeld.

Η καλλιτεχνική προσέγγιση του Γιώργου Μωραΐτη συνδέεται με την ηχητική γλυπτική, τις οπτικοακουστικές εγκαταστάσεις, τα δισδιάστατα έργα και την περφόρμανς. Το έργο του ενσωματώνει ήχους και αντικείμενα (objets trouvés), που συχνά συνοδεύονται από ζωγραφικά σχέδια, μεταξοτυπίες, βίντεο, φωτογραφία και ρομποτικές διαδραστικές εγκαταστάσεις όπου ο ήχος αποτελεί το κυρίαρχο μέσο.

www.georgemoraitis.gr

Μουσική παραγωγός και καλλιτέχνις με βάση το Βερολίνο, η Elles The Doll παρουσιάζει στο ΚΕΤ το debut album της, “Exuviae”.

Συνθέσεις με αντισυμβατικούς ρυθμούς, glitchy υφές και αινιγματικά στοιχεία διαμορφώνουν ένα συνθετικό οπτικοακουστικό τοπίο με οργανική ενορχήστρωση και εξελισσόμενα αποδομημένα φωνητικά.

Instagram: https://www.instagram.com/ellesthedoll/

Spotify: www.open.spotify.com/artist/7buovSVGqDPgdMUsNNJEW4?si=v_Sk7HivQkKGqfyGe5KghA&nd=1

Soundcloud: www.soundcloud.com/ellesthedoll

Λoukia είναι ένα ελεύθερο αυτοσχεδιαστικό/πειραματικό τρίο (μπάσο, ντραμς, βιολί/κιθάρα και εφέ) που παίζει μη προκαθορισμένες δομές, εξερευνώντας τους ήχους που αναπτύσσονται συλλογικά. Κάθε live έχει ως στόχο να είναι εντελώς διαφορετικό από το προηγούμενο, ενώ προσπαθεί να διατηρήσει και να διευρύνει το μουσικό λεξιλόγιο του κάθε μέλους. Λoukia είναι επίσης το όνομα του σκύλου που τρέχει τα πράγματα στα παρασκήνια. Πάντα παρακολουθεί.

Δημήτρης Foken – κιθάρα, βιολί, fx

Ιάσονας Οικονόμου – μπάσο, fx

Δημήτρης Οικονόμου – ντραμς

Δύο σόλο σετ πειραματικού και ηλεκτρονικού ήχου.

Ο Anton Lambert, sound artist και ερευνητής, ζει στις Βρυξέλλες. Αξιοποιώντας ζωντανά ηχογραφήσεις πεδίου (field recordings), συνδυάζει ηλεκτρονικούς και ακουστικούς ήχους, αλγόριθμους και κοντραμπάσο, αναζητώντας νέους τρόπους αυτοσχεδιασμού. Οι συναυλίες του κυμαίνονται μεταξύ αποδομημένου ambient και αλλόκοτων ηχοτοπίων.

www.antonlambert.bandcamp.com

Η Pinna Bounce είvαι μουσικός, sound artist και μουσική παραγωγός από την Αθήνα. Ιδρυτικό μέλος των οπτικοακουστικών συνόλων Drog_A_Tek (2000-2020) και miniMaximum Improvision (2005-2019), επικεντρώνεται στον αυτοσχεδιασμό και τη σύνθεση μουσικής και ηχητικών περιβαλλόντων για θέατρο, κινηματογράφο, χορό, καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις.

www.orilarecords.bandcamp.com/album/trumpetancy

#electronic #ambient #experimental #improvisation #double_bass #trumpet #live_electronics

Οι Yorgas Helmet, Oliver Torr και MIZI ολοκληρώνουν στο ΚΕΤ μια μίνι ευρωπαϊκή περιοδεία (Αυστρία, Τσεχία, Γερμανία, Ελλάδα).

Ο Γεώργιος Καραμανωλάκης (aka Yorgas Helmet), σύγχρονος εννοιολογικός καλλιτέχνης, μουσικός (ΟΔΟΣ 55), συνθέτης πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής, δημιουργός και βασικό μέλος της ομάδας ΟΜΙΟ (2000), παραγωγός της εκπομπής «Athens Inner City Broadcast», έχει συμμετάσχει σε πληθώρα ομαδικών και ατομικών εκθέσεων και συνεργαστεί με τους Jean-Marc Foussat (Γαλλία), Hiroshi Hasegawa (Ιαπωνία), Daniel Menche (ΗΠΑ), Drew Mac Dowell (Σκωτία) ή Phill Niblock (ΗΠΑ). Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε περιοδικά και εκδόσεις («Frieze», «Wire», «Blow Up», κ.ά.).

www.georgiokaramanolakis.bandcamp.com

Ο Oliver Torr είναι ένας πολυδιάστατος καλλιτέχνης, συνθέτης και sound designer με έδρα την Ευρώπη. Η τέχνη του βασίζεται στον παρορμητικό αυτοσχεδιασμό, την τεχνολογία και τη σύνθεση. Έχει κατασκευάσει όργανα, έχει δραστηριοποιηθεί σε περιβάλλοντα γκαλερί, σε χώρους performance και έχει δημιουργήσει μουσική και ηχητικό σχεδιασμό για διάφορες ταινίες . Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες από πολλαπλά πεδία, όπως οι John Richards, Elvin Brandhi, Black Tar Jesus, Axonbody και πολλοί άλλοι. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε περιοδικά όπως τα: The Wire, Quietus, Electronic Sound κ.ά.

www.olivertorr.bandcamp.com

Ο Γιώργος Μυζήθρας («ΜΙΖΙ») είναι μουσικός, συνθέτης και performer στα πεδία της πειραματικής μουσικής, του αυτοσχεδιασμού, της ζωντανής ηλεκτρονικής μουσικής, της μουσικής για θεατρικές παραστάσεις και των οπτικοακουστικών εγκαταστάσεων. Η μουσική του περιστρέφεται σήμερα γύρω από την πρακτική του “media rummaging”, συνεχή διαισθητική εξερεύνηση διαφορετικών μέσων αναπαραγωγής, ηχογράφησης και μετάδοσης. Είναι μέλος της κολεκτίβας ΚΕ.Δι.Μου.Ρα και του συνόλου πειραματικής μουσικής Trigger Happy. Επιμελείται τη διαδικτυακή ραδιοφωνική πλατφόρμα loskop.radio. Έχει κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, το “Music Behind Music” (ΤΟΠΟΤ) και το πολύ πρόσφατο “Watch Paint Dry” (Abstand).

www.mizithras.bandcamp.com

Δύο σόλο σετ πειραματικού και ηλεκτρονικού ήχου.

Το ντουέτο So Sner αποτελείται από τη Susanna Gartmayer (μπάσο κλαρινέτο) και τον Stefan Schneider (ηλεκτρονικά). Κυκλοφόρησαν πέρσι το πρώτο τους άλμπουμ, “Reime”, στο εμβληματικό label TAL (Düsseldorf). Στη συνέχεια της ευρωπαϊκής τους περιοδείας, η συναυλία στο ΚΕΤ είναι η πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση στην Αθήνα.

www.sosner.bandcamp.com/album/reime

Η Miki Yui,Γιαπωνέζα sound artist που ζει και εργάζεται στο Düsseldorf, δημιουργεί μινιμαλιστικά ηχοτοπία με sub bass και advanced modular synthesis. Η πιο πρόσφατή της δουλειά είναι εμπνευσμένη από τις εμπειρίες της στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου.

www.mikiyui.com

Ο Stefan Schneider, μουσικός και παραγωγός από το Düsseldorf, είναι ιδρυτικό μέλος του ηλεκτρονικού σχήματος Kreidler (1994-99) και υπήρξε μέλος του διεθνώς αναγνωρισμένου τρίο To Rococo Rot (1995-2014). Το 2016, δημιούργησε το label TAL. Έχει συνεργαστεί με τους Joachim Roedelius (Cluster), Arto Lindsay, Bill Wells, Dieter Moebius (Cluster), Klaus Dinger (NEU!) Sofia Jernberg, Koshiro Hino (YPY/GOAT), John McEntire (Τortoise) και Katharina Grosse.

www.talmusic.com

Η Susanna Gartmayer είναι συνθέτρια, αυτοσχεδιάστρια και performer για μπάσο κλαρινέτο και κόντρα άλτο κλαρινέτο. Δραστηριοποιείται στους τομείς του αυτοσχεδιασμού, της πειραματικής ροκ, της σύγχρονης μουσικής και της πολυμεσικής ηχητικής έρευνας. Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης και στο Glasgow School of Art. Έκανε αυτοδιδασκαλία για μπάσο κλαρινέτο και σύνθεση. Συμμετέχει σε πολλά σύνολα οργανωμένης και αυτοσχεδιαστικής μουσικής. Από το 2015, διοργανώνει την εβδομαδιαία “Monday Improvisers Session” στο Celeste της Βιέννης.

Το πρότζεκτ του Real Latin Trio γεννήθηκε από τη συνάντηση τριών Λατινοαμερικανών μουσικών, του Herman Mayr και του Pablo Contestábile από την Αργεντινή και της Martha Moreleón από το Μεξικό. Η κιθάρα, το ακορντεόν, τα κρουστά και οι φωνές ενώνονται για να ερμηνεύσουν και να μοιραστούν μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια της Λατινικής Αμερικής.

Herman Mayr – κιθάρα, φωνή

Pablo Contestábile – ακορντεόν, φωνή

Martha Moreleón – κρουστά, φωνή

Ανάγνωση του κειμένου “Ντάγκο” της Ναταλίας Καραγιάννη με συνοδεία ζωντανής μουσικής (πιάνο και electronics).

Το “Ντάγκο” πραγματεύεται τον θάνατο ενός δεκαεννιάχρονου ‘Ελληνα μετανάστη στην Τασμανία το 1956, μια εποχή όπου η πολιτική μετανάστευσης της Αυστραλίας ήταν ακόμα επισήμως ρατσιστική. Το κείμενο αποτελεί έναν στοχασμό γύρω από την αποσιώπηση του θανάτου του θείου της συγγραφέως, το μουγγό πένθος και το “ανείπωτο όνομα” — ένα όνομα που απαντάται συνεχώς και που συνεχώς αποφεύγεται. Η αποφυγή του ονόματος των νεκρών εντάσσεται και στα ήθη των Αβορίγινων της Τασμανίας (και ολόκληρης της Αυστραλίας): το φαινόμενο ονομάζεται “λόγος αποφυγής” από τους εθνογλωσσολόγους. Εκκινώντας από τούτη τη σύμπτωση, αλλά και από άλλες που αναδύονται καθ’οδόν από ηχητικά και οπτικά ντοκουμέντα της εποχής, το κείμενο προτείνει επίσης μια εξερεύνηση της συνάντησης των σχεδόν εξοντωμένων Μαύρων της Τασμανίας και των Ελλήνων που καταφτάνουν εκεί το 1956 ως άλλοι Μαύροι.

Η λέξη “ντάγκο” είναι εφεύρεση και προέρχεται από την υποτιμητική ονομασία Ντέιγκο που απευθυνόταν στους Ισπανόφωνους, Πορτογάλους, Ιταλούς και, ενίοτε, Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ. Σπανίως, χρησιμοποιούνταν και στην Αυστραλία, όπου η πιο κοινή ονομασία για τους Έλληνες ήταν Ουόγκ.

κείμενο: Ναταλία Καραγιάννη

μουσική: Χρήστος Μπάρμπας

Διαβάζουν οι: Ναταλία Καραγιάννη, Αγγελική Παπούλια.

Η στιγμή πριν κινηθούμε, δράσουμε, χαμογελάσουμε, κλάψουμε, ερωτευτούμε, απογοητευτούμε, αλλάξουν όλα ή και “τίποτα”, πριν αποχαιρετήσουμε, θυμηθούμε ή ξεχάσουμε για πάντα.

Με αφορμή την παράσταση “Ο άνθρωπος που πέρασε η με ενδιαφέρει Ρούλα” (www.polychorosket.gr/events/oanthropospouperase2), η ηθοποιός και σκηνοθέτις Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου διοργανώνει στο ΚΕΤ ένα σεμινάριο βασισμένο στη μέθοδο Viewpoints.

“Στόχος του σεμιναρίου είναι να αναρωτηθούμε και να ερευνήσουμε, χρησιμοποιώντας τα εργαλεία που παρέχει η συγκεκριμένη μέθοδος, τι περιέχει μία μόνο στιγμή και τι συμβαίνει λίγο πριν. Ποια είναι η πύκνωση, ποιος είναι ο απόηχός της. Δουλεύοντας πάνω σε κείμενα, θα γίνουμε, με το σώμα και τον λόγο μας, ένας χορός αφηγητών. Θα επικεντρωθούμε στα “μικρά” για να αναρωτηθούμε για τα “μεγάλα”, κάνοντας συνειδητό το δεδομένο της κάθε στιγμής κι αφήνοντας χώρο στο τυχαίο.”

(Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου)

Η μέθοδος viewpoints στοχεύει:

Α. στην εξάσκηση των ηθοποιών

Β. στη δημιουργία συνόλων/ στη «γέννηση» της ομάδας

Γ. στον επανακαθορισμό των βασικών εννοιών του χώρου και του χρόνου μέσα από την συγκρότηση διαφορετικών κάθε φορά σημείων που στηρίζονται κι επινοούνται από την ενσυναίσθηση των ίδιων των συμμετεχόντων. Με τη βοήθεια των viewpoints, μια καινούρια σκηνική γλώσσα ανακαλύπτεται. Ο κάθε ηθοποιός καλείται να αφουγκραστεί το εδώ και το τώρα, να λειτουργήσει μέσα σε αυτό με την χρήση των παραπάνω σημείων, ως ένας καλός παρατηρητής του εαυτού του, του περιβάλλοντός του, ώστε να είναι σε θέση να δράσει και να αντιδράσει σ’ αυτό που συμβαίνει.

Τα δώρα των viewpoints:

Εμπιστοσύνη

Η μέθοδος των viewpoints απαλλάσσει κάθε υποψήφιο «performer» από την εγωκεντρική θεώρηση του εαυτού του, και κατ’ επέκταση από το άγχος και την πίεση της δημιουργίας και της επινόησης. Μετατρέπει τη σκηνική του ύπαρξη σε ένα συνεχόμενο παιχνίδι με το κενό του xώρου: κάτι μπορεί να δημιουργηθεί από μόνο του, να λάβει χώρα πάνω στη σκηνή και οι συμμετέχοντες να το κάνουν να υπάρξει. Η αναζήτηση όλων εκείνων των στοιχείων που θα μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους αλλά και στο περιβάλλον τους είναι αυτή που θα οδηγήσει στην επινόηση και την κατασκευή καταστάσεων, συναισθημάτων, χαρακτήρων.

Αξιολόγηση της πιθανότητας

Η μέθοδος των viewpoints αμφισβητεί τα δίπολα «καλό/κακό», «σωστό/λάθος», «επιτυχία/αποτυχία». Ενθαρρύνει αντίθετα την αποκάλυψη της πιθανότητας που οδηγεί στο δικαίωμα της επιλογής.

Επιλογή – ελευθερία

Η μέθοδος αναπτύσσει τις λειτουργίες της επίγνωσης και της ευ-αντιδραστικότητας στο «εδώ και τώρα», αυξάνοντας την αίσθηση του αυθόρμητου κι απαλλάσσοντας τον ηθοποιό από τον διεκπεραιωτικό χαρακτήρα της υποχρέωσης, του «πρέπει». Με αυτόν τον τρόπο, οι επιλογές αυξάνονται και η ελευθερία δεν περιορίζεται.

Ολότητα – σύνολο

Με τα viewpoints καλείται ο ηθοποιός να αντιληφθεί την ειλικρινή παρουσία του στην στιγμή: να υπάρχει ολόκληρος, να είναι παρών/ούσα, να θέσει σε λειτουργία το ξεχασμένο «εσωτερικό» του σώμα.

‘I took a walk in the woods and came out taller than the trees’ είναι μια μουσική σύνθεση του Στέφανου Χυτήρη (τύμπανα) και του Pascal Niggenkemper (κοντραμπάσο) για ένα σύνολο 8 εγχόρδων. Ανάμεσα στη σύνθεση και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, οι δυο μουσικοί διερευνούν τις αντηχήσεις και δονήσεις των οργάνων στον χώρο. Ο Pascal Niggenkemper έχει χαρακτηριστεί από το New York City Jazz Records ως ένας από πιο τους πρωτοποριακούς μπασίστες της σημερινής αυτοσχεδιαστικής σκηνής. Έχει συνεργαστεί με τον Στέφανο Χυτήρη στο project “Egata”, βινύλιο που κυκλοφόρησε το 2017.

Σταμάτης Ζαφειρόπουλος – ταμπούρ

Θάνος Τσακανίκας – μπουζούκι

Γιάννης Αράπης – κιθάρα

Νίκος Κορδέλης – κιθάρα

Σοφία Ζαφειρίου – βιολί

Άγγελος Μαστραντώνης – βιολί

Αλίκη Κάραλη- κοντραμπάσο

Pascal Niggenkemper – κοντραμπάσο

Στέφανος Χυτήρης – τύμπανα

Η Granny Records είναι ένα ανεξάρτητο μουσικό label με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Αποτελεί έναν δημιουργικό χώρο με στόχο την ανάδειξη και έκδοση ηχητικών ντοκουμέντων, τα οποία συχνά συνδιαλέγονται με εικόνες και άλλα οπτικά μέσα. Στις 20 και 21 Οκτωβρίου παρουσιάζει σε ένα διήμερο φεστιβάλ στο ΚΕΤ καλλιτέχνες / καλλιτέχνιδες από τον κατάλογό της, γιορτάζοντας τη συμπλήρωση των 15 χρόνων λειτουργίας του label.

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου

1. Σάββας Μεταξάς – Ελένη Ικονιάδου – Βίκη Στείρη
2. Eventless plot
3. Fabio Perletta

Σάββατο 21 Οκτωβρίου

1. Σπύρος Εμμανουηλίδης
2. Giovanni di Domenico
3. Free Piece of Tape

www.grannyrecords.bandcamp.com

Οι Free Piece of Tape (Γιώργος Αξιώτης aka Turbo Teeth & Ευθύμης Θεοδόσης aka Bill Anagnos) δημιουργήθηκαν στην Αθήνα το 2001. Το πρωταρχικό τους ενδιαφέρον έγκειται στην εξερεύνηση των ορίων της ηχητικής απόδοσης σε πραγματικό χρόνο και στην άρθρωση μιας μουσικής γλώσσας που κυμαίνεται από ελεύθερες drone συνθέσεις μέχρι πυκνά πολυεπίπεδα cut-ups, ενώ προβάλλουν τη δική τους άποψη σε ένα psych-dub πλαίσιο.

Ο Σπύρος Εμμανουηλίδης είναι sound artist με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Τον ενδιαφέρουν οι σύγχρονες μέθοδοι σύνθεσης ηλεκτρονικής μουσικής, με στόχο τη δημιουργία πολυεπίπεδων ηχοτοπίων που ποικίλουν σε ένταση, ρυθμό και υφή. Πειραματίζεται με ποικίλες ηχητικές πηγές (ηχογραφήσεις πεδίου, πιάνο, samples, αναλογικές πηγές). Από το 2008, είναι συνδιοργανωτής της Granny Records.

Η Βίκυ Στείρη είναι συνθέτρια, τσελίστρια και πιανίστρια. Γεννήθηκε στην Ελλάδα, μετακόμισε στο Λονδίνο το 2005 και από το 2021 ζει στην Αθήνα. Έχει γράψει μουσική για εγκαταστάσεις, περφόρμανς, video art και κινηματογράφο. Είναι μέλος της ομάδας αυτοσχεδιαστικής μουσικής/τέχνης Ectopia, ενώ συνεργάστηκε πρόσφατα με την Ελένη Ικονιάδου σε διάφορα πρότζεκτ, μεταξύ των οποίων το LP “Future Chorus”. Το ντεμπούτο LP της “Balm” θα κυκλοφορήσει το 2024.

Ο Giovanni Di Domenico, πιανίστας, γεννήθηκε στη Ρώμη το 1977 και μεγάλωσε στην Αφρική. Μέχρι τα 24 του, υπήρξε αυτοδίδακτος. Γράφτηκε στη συνέχεια στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης, στην Ολλανδία, με ειδίκευση στο πιάνο τζαζ. Ανάμεσα στις επιρροές του βρίσκονται τα “Préludes” του Debussy, τις “Sequenzas” του Luciano Berio, την “ambi-ideation” που ακούγεται στις ηχογραφήσεις του Borah Bergman, την πολυσήμαντη πυκνότητα του Cecil Taylor, τη διαφάνεια του Paul Bley, ορισμένες ριζοσπαστικές εκδηλώσεις από τον υπόκοσμο της ποπ μουσικής. Σήμερα ζει στις Βρυξέλλες.

Οι Eventless Plot δημιουργήθηκαν το 2002, στη Θεσσαλονίκη. Δανείζονται στοιχεία από διαφορετικά είδη και αισθητικές για να χτίσουν το δικό τους υβρίδιο ήχου. Επιδεικνύουν μεγάλη προσοχή στις ηχητικές λεπτομέρειες σε διάφορες μορφές πειραματισμού. Από το free impro και το noise μέχρι τη new electronica, την ηλεκτροακουστική σύνθεση και τη jazz, η μουσική τους παραμένει αντισυμβατική και σύγχρονη. Χρησιμοποιούν ποικίλα όργανα, αναλογικές πηγές, ηχογραφήσεις πεδίου και Max/MSP patches. Ενσωματώνουν επίσης στις συνθέσεις τους τμήματα από συνεργασίες με άλλους μουσικούς.

Ο Fabio Perletta είναι sound artist, καθηγητής και επιμελητής. Ζει και εργάζεται στην Ιταλία. Διερευνά τις εντάσεις και τις ισορροπίες που συνυπάρχουν μεταξύ παρουσίας και χώρου, σιωπής και θορύβου, εστίασης και αντίληψης του χρόνου. Επιδιώκει να δημιουργήσει διευρυμένες εμπειρίες στις οποίες αποκαλύπτει την πολυπλοκότητα, πολλαπλότητα και παροδική φύση των ακουστικών πραγματικοτήτων. Το έργο του περιλαμβάνει ηχογραφημένες συνθέσεις, περφόρμανς, site-specific εγκαταστάσεις, παρτιτούρες κειμένων, διαδικτυακά έργα και συμμετοχικές δράσεις, με εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο σε φεστιβάλ και γκαλερί.

Ο Σάββας Μεταξάς είναι μουσικός και sound artist. Εργάζεται στους τομείς της πειραματικής μουσικής, των ηχογραφήσεων πεδίου και της σπονδυλωτής σύνθεσης. Μετρώντας περισσότερες από 15 κυκλοφορίες, η μουσική του έχει κυκλοφορήσει από πολλές εταιρίες (LINE, Suerpang, Granny Records, Orila, Glistening Examples, More Mars, Cronica, Phinery, Flaming Pines, Coherent States, Falt). Έχει εμφανιστεί σε πολυάριθμες συναυλίες. Το 2008, συνίδρυσε την εταιρεία Granny Records, η οποία εστιάζει στην έκδοση έργων από σύγχρονους ηλεκτρονικούς μουσικούς, που κινούνται στο φάσμα του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, του θορύβου, της ηλεκτροακουστικής σύνθεσης και της σύγχρονης electronica. Συνδιοργάνωσε και συν-επιμελήθηκε εκδηλώσεις σε διάφορους χώρους της Θεσσαλονίκης, προσκαλώντας πολυάριθμους Ευρωπαίους και Έλληνες καλλιτέχνες. Άλλες δουλειές του περιλαμβάνουν τη δημιουργία και σύνθεση ήχου για εγκαταστάσεις και site-specific performances, καθώς και μουσική για ταινίες μικρού μήκους και σύγχρονο χορό.

Η Ελένη Ικονιάδου είναι media artist, συγγραφέας και εκπαιδευτικός με ειδίκευση στις ψηφιακές και ηχητικές τέχνες. Διευθύνει το Fugitive Voices, μια σειρά συνομιλιών με προσκεκλημένους καλλιτέχνες και θεωρητικούς (Royal College of Art). Είναι resident host στο stegi.radio. Είναι ιδρύτρια και συν-εκδότρια της σειράς Media Philosophy Series (Rowman & Littlefield), συν-εκδότρια του Unsound: Undead (Urbanomic, 2019) και συγγραφέας του βιβλίου The Rhythmic Event: Art, Media and the Sonic (MIT Press, 2014). Έχει εκθέσει, εκτελέσει και παρουσιάσει έργα της στο Institute of Contemporary Arts London, CTM Berlin, Barbican Centre, TATE Britain and Modern, Nottingham Contemporary, Arebyte gallery, Spike Island Bristol, MUTEK Montreal, Loop Berlin, Unsound Krakow και MIRA Barcelona.

Το 6ο BCK Συμπόσιο Κινηματογράφου θα πραγματοποιηθεί από τις 13 ως τις 22 Οκτωβρίου του 2023 και πραγματεύεται τη θεματική Kino Ludens, παράφραση του βιβλίου Homo Ludens του Γιόχαν Χάιζινγκα, το οποίο εξέτασε για πρώτη φορά τα ζωτικά οφέλη του παιχνιδιού στον πολιτισμό και την κοινωνία. Η βραδιά έναρξης του φεστιβάλ πραγματοποιείται στο ΚΕΤ την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου.

Αναλυτικό πρόγραμμα:

Μέρος 1ο:

Ελληνικός Παίζων Κινηματογράφος | 20:00 – 22:00

Μια κινηματογραφική εμπειρία που γιορτάζει τον ζωντανό κόσμο των σύγχρονων ελληνικών ταινιών μικρού μήκους, οι οποίες εξερευνούν την πολυδιάστατη φύση του παιχνιδιού στον ελληνικό πολιτισμό και την κοινωνία. Από την παιχνιδιάρικη αλληλεπίδραση των συναισθημάτων μέχρι την ευφυή δημιουργικότητα που διαπλέκεται μέσα από την αφήγηση, αυτή το πρόγραμμα αναδεικνύει τις απεριόριστες δυνατότητες της έκφρασης και της ερμηνείας. Καθώς ξεκινούμε αυτό το κινηματογραφικό ταξίδι, σας προσκαλούμε να αγκαλιάσετε την ποικιλία των αφηγημάτων και τις έξυπνες ανατροπές που αποκαλύπτει το θέμα του “παιχνιδιού” μπροστά μας.

Ροζ Βουνό

Thomas Kunstler | Ελλάδα | Animation | 2022 | 8’25’’

Τι μπορεί να κάνει ένας ταπεινός ερωτευμένος ανθοπώλης για να κερδίσει την καρδιά της νύφης του Πασσά; Ένα παλιό Οθωμανικό παραμύθι αφηγείται την ιστορία μιας απαγορευμένης αγάπης φτιαγμένη από υπομονή, σιωπή και με την βοήθεια ενός ερωδιού.

The Rise of the Caryatids

Στέφη Θεοδώρα | Ελλάδα | Μυθοπλασία | 2022 | 4’

Αφού καλεί τα αγάλματα των καρυάτιδων από την Ακρόπολη, η Ιωάννα πρέπει να τις βοηθήσει να επανενωθούνμε τη χαμένη τους αδερφή για να την βοηθήσουν να σωθεί ο κόσμος.

Iro /he.roː/

Αλέξης Κουκιάς-Παντελής | Ελλάδα | Μυθοπλασία | 2020 | 14’45’’

Η Ηρώ ένα 8χρονο κορίτσι, ετοιμάζεται να ξεκινήσει ένα σύντομο οδικό ταξίδι με την μητέρα της και έναν υπερήρωα προς τη Λίμνη Στυμφαλία. Μια βλάβη στο αυτοκίνητο και μια απεργία των οδηγών λεωφορείων θα δυσκολέψει τα σχέδια τους αλλά με τη βοήθεια ενός υπερήρωα θα κάνουν ωτοστοπ προς τον προορισμό τους.

The Beast Without

Ηλέκτρα Ποϊράζογλου | Ελλάδα | Ντοκιμαντέρ Μυθοπλασίας | 2020 | 17’

Ένα μικρό μήκους ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας για ένα χνουδωτό ροζ τέρας!

Comet 2060 Chiron

Γιώργος Κακάκιος | Ελλάδα | Μυθοπλασία | 2023 | 19’

Ένα νεαρό κορίτσι πηγαίνει σε ένα παραμελημένο κινηματογράφο με τους φίλους της. Κατά το διάλειμμα πηγαίνει στις τουαλέτες του κινηματογράφου και αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να βρει το δρόμο για να επιστρέψει στην αίθουσα. Μια περιπέτεια αποπροσανατολισμού αρχίζει, γεμάτη από οριακούς χώρους και συζητήσεις με περίεργους ανθρώπους.

Παπαρούνες και Πάπιες

Χριστίνα – Καλλιρρόη Γαρμπή | Ελλάδα | Μυθοπλασία | 2022 | 20’

Η Κατερίνα επιμένει να μπαίνει στη θάλασσα παρότι αυτό απαγορεύεται. Καθώς ξοδεύει όλα τα χρήματά της στα πρόστιμα, αναγκάζεται να ζητήσει βοήθεια από τη μητέρα της, βάζοντας σε δοκιμασία την απόμακρη σχέση τους.

Τίποτα πιο ιερό από ένα δελφίνι

Ισαβέλλα Μαργάρα | Ελλάδα | Μυθοπλασία | 2022 | 17’

Δύο ψαράδες βρίσκουν κατά τύχη ένα δελφίνι πιασμένο στα δίχτυα τους. Το δελφίνι σε ανταπόδοση βρίσκει ένα ψαρά να πνίγεται και προσπαθεί να τον σώσει. Σε αυτό το μικρό χωριό της Μεσογείου, ένας αρχαίος μύθος αναβιώνει απροσδόκητα.

www.balkan-can-kino.com/kino_event/ellinikos-paizon-kinimatografos

Μέρος 2ο:

Βωβός Κινηματογράφος x Coated Spirits | 22:30 – 23:59

Βυθιστείτε σε ένα κινηματογραφικό ταξίδι ενός προγράμματος σύγχρονων βωβών ταινιών και μιας ζωντανής περφόρμανς ηχητικών τοπίων και κειμένων. Η συνέργεια μεταξύ των βωβών εικόνων και των παλλόμενων ρυθμών της πειραματικής μουσικής θα σας μεταφέρει σε μια σφαίρα όπου τα συναισθήματα αντηχούν με και χωρίς λόγια, δημιουργώντας μια αξέχαστη αισθητηριακή εμπειρία που συνδυάζει το αναλογικό με το ψηφιακό.

Τα Coated Spirits είναι μια κολεκτίβα που συγκαλείται υπό τη [φαντασματολογική] επιρροή κειμένου-εικόνας-ήχου. Συστάθηκε το 2022 από τους Γιάννη Ανδρονικίδη και Βαγγέλη Γκουντώνη, με στόχο τη διερεύνηση των «φαντασματολογικών συν-αισθήσεων» του ήχου στον κινηματογράφο – «των αιχμηρά ανάγλυφων και σκιερών εκφράσεών τους» σε οπτικοακουστικά αρχειακά κανάλια. Η κολεκτίβα ανακινεί τα προηγούμενα μέσα από μια σειρά «ηχητικών αυτοβιογραφιών» στη ραδιοφωνική εκπομπή Video Club (2022–), που φιλοξενείται στο fade.radio.

Συμμετέχουσες ταινίες: TRANSMISSION by Shan Leigh Pomeroy, Unspoken by Milica Denkovic, A fiction right after you wake up by Takahiro Ueno, Fragile Works by Georgia Maria Papoutsi, Negative / Positive Film by Federica Foglia, Sunshine Cake by Kristijonas Dirsė, Another Birth by Rose Ansari, My Coloring Book by Sara Jekely, Burnt Fox by Jaron Kuehmstedt, Kwan Lok Tung, Tse Hiu Yin, Wang Shuxin, Gatita Acústica by John Coulter, This is not a GIF by Jules Ronfard, Intermission by Réka Bucsi, Chamber of Shadows by Seyoung Ok, Lil Sherbet by Xinhe Zhao, MOVE by Bernardo Alevato, Taianne Oliveira.

www.balkan-can-kino.com/kino_event/vovos-kinimatografos-x-coated-spirits

…μια παράσταση εξαιρετικά αφιερωμένη στον εγκέφαλο

Για δεύτερη σεζόν στο ΚΕΤ η παράσταση “Ο άνθρωπος που πέρασε ή με ενδιαφέρει Ρούλα” της ομάδας Babushka, σε σκηνοθεσία Ρεβέκκας Τσιλιγκαρίδου.

Η μνήμη. Η απώλεια της μνήμης. Ο ρόλος της μνήμης στην ανθρώπινη ταυτότητα, στην ανθρώπινη ψυχή. Αυτή βρίσκεται στο επίκεντρο της παράστασης που φιλοτεχνούμε. Ερευνούμε τον άνθρωπο που αποσύρεται από τη μνήμη του. Τον καταγράφουμε, τον αναλύουμε, τον βυθοσκοπούμε με οδηγούς επιστημονικούς, συναισθηματικούς, ποιητικούς, αναπάντεχα χιουμοριστικούς. Η μνήμη. Πυρήνας ύπαρξης με πολυσχιδείς ερμηνευτικές σκοπιές και προεκτάσεις. Ποιος είμαι; Ο παρατηρητής; Ο αφηγητής; Ο επιστήμονας; Ο συνοδός; Ποιος είναι ο άνθρωπος που με συντρόφευε και με συντροφεύει; Ένας χορός αφηγητών ερευνά, αναρωτιέται, καταθέτει, προσπαθεί να βάλει λέξεις στην εμπειρία και στις παρατηρήσεις του. Μπαίνει σε ρόλους κι επανέρχεται στο τώρα και στο πριν για να συνεχίσει.

Στόχος της παράστασης είναι να αναρωτηθούμε για τους αρμούς της μνήμης. Να ανακαλύψουμε τι σημαίνει: «Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που…». Τι σημαίνει το «καλά». Σε ποια στιγμή ακριβώς άλλαξε το «καλά». Τι σημαίνει το «μέχρι που…». Επικεντρωνόμαστε στα μικρά για να αναρωτηθούμε για τα μεγάλα. Κάνουμε συνειδητό το δεδομένο της καθημερινότητας. Βιώνουμε τι είναι η μνήμη, τι είναι η «έλλειψή» της. Είναι άραγε η μνήμη που μας κάνει να είμαστε αυτό που είμαστε; Είμαστε χωρίς εκείνη; Και τι;

Το στοίχημα της παράστασης είναι η ελευθερία επί σκηνής: να δώσουμε χώρο στο τυχαίο για να υπάρξει το συμβάν, που θα ανασύρει από μας και από το κοινό μια πιο βαθιά μνήμη. Το συμβάν θα φέρει τη βαθιά μνήμη. Γι’ αυτό τουλάχιστον θα προσπαθήσουμε.

– Ομάδα Babushka

*Με αφορμή την παράσταση, η ηθοποιός και σκηνοθέτις Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου διοργανώνει στο ΚΕΤ ένα σεμινάριο βασισμένο στη μέθοδο Viewpoints (www.polychorosket.gr/events/i-stigmi-prin/).