Αρχεία: Events

Το αθηναϊκό label Orila παρουσιάζει στο ΚΕΤ τον Γάλλο καλλιτέχνη BZMC στο πλαίσιο της μίνι ελληνικής περιοδείας του. Μαζί του ο ψυχεδελικός kraut folk μουσικός Eiger Drums Propaganda και η ντόπια αυτοσχεδιάστρια Νίκη Κοκκόλη σε ένα live set με σόλο σαξόφωνο και electronics.

Ο Maxime Primault είναι Γάλλος μουσικός, γεννημένος το 1983. Πειραματιζόμενος με τη μουσική από τα τέλη της εφηβείας του, η διεθνής καριέρα του Maxime απογειώθηκε υπό το ψευδώνυμο High Wolf, το 2008, ταυτόχρονα με τη δημιουργία του DIY label Winged Sun records. Σύντομα ο High Wolf άρχισε να δίνει συναυλίες σε όλο τον κόσμο: Ευρώπη, ΗΠΑ, Αυστραλία, Ιαπωνία, Κίνα… Συνέχισε παράλληλα να εφευρίσκει νέες μουσικές ταυτότητες με side projects, όπως το Black Zone Myth Chant. Κράμα Hip Hop beats και πειραματικών ήχων, το σχέδιο αυτό του επέτρεψε να εξερευνήσει διαφορετικά και πιο σκοτεινά εδάφη. Μετά από αρκετές κυκλοφορίες και live εμφανίσεις, ο ήχος του BZMC αλλάζει ελαφρώς μορφή, για να μετατραπεί σε μια μοναδική σύνθεση ηλεκτρονικών πειραματισμών, συγχρονισμένων grooves, dub μπασογραμμών, υπνωτικών φωνητικών και βιομηχανικών ήχων. Τον Απρίλιο του 2019, η ευρεία αισθητική γκάμα του project αναδείχθηκε σε πλήρη έκταση με την κυκλοφορία του ambient LP “Voyage Sacrifice”, στο label Shelter Press. Ο BZMC επιστρέφει το 2022 με το “IN D EV IL EP”, το οποίο κυκλοφορεί σε 12′ βινύλιο από το νέο τμήμα της Winged Sun, WS-PRO, χρησιμοποιώντας νέα εργαλεία, βελτιωμένες τεχνικές παραγωγής και εστιάζοντας στην αισθητική της bass μουσικής.

www.blackzonemythchant.bandcamp.com

Eiger Drums Propaganda είναι ένα πρότζεκτ ηλεκτρονικής μουσικής με επικεφαλής τον Γάλλο μουσικό Louis Ebola, μέλος των The Pilotwings. Δημιουργήθηκε σε συνεργασία με διάφορους μουσικούς, και ως κολεκτίβα κυκλοφόρησαν ένα τρίπτυχο άλμπουμ στην Macadam Mambo. Αυτά τα τρία άλμπουμ ανακατεύουν το krautrock, τις φυλετικές τελετουργίες και τα σκοτεινά πειράματα. Μέσω αυτού του πρότζεκτ ο Louis Ebola δημιουργεί ένα σόλο σετ που θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Αθήνα, με πρωτότυπες συνθέσεις, παίζοντας με τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό του, πνευστά και ακουστικά κρουστά.

www.macadammambo.bandcamp.com/album/mmlpxx101-eiger-drums-propaganda-lll

Η Νίκη Κοκκόλη γεννήθηκε το 1996 στην Αθήνα και είναι ενεργό μέλος της ελληνικής τζαζ και ελεύθερης αυτοσχεδιαστικής μουσικής σκηνής, σε σόλο πρότζεκτ και σε διάφορα μουσικά σύνολα. Έχει ταξιδέψει στην Ευρώπη πραγματοποιώντας συναυλίες σε σκηνές όπως το Fylkingen – Στοκχόλμη και το Cafe OTO – Λονδίνο. Έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως: London Improvisers Orchestra, Sofia Jernberg, Maggie Nicols, Lisa Ullén, Christer Bothén, Martin Küchen, Bram De Looze, Sharif Sehnaoui κ.ά. Είναι μέλος του σουηδο-ελληνικού συγκροτήματος Ahanes που πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ “Petrichor” από τη θρυλική εταιρεία Clean Feed. Τα τελευταία χρόνια μελετά σχολαστικά τη μουσική της Μέσης Ανατολής καθώς και την ελληνική παραδοσιακή μουσική, με σκοπό να δημιουργήσει ένα προσωπικό μουσικό στυλ βασισμένο σε όλες τις μουσικές επιρροές που έχει. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη διαδικασία κυκλοφορίας του πρώτου της άλμπουμ με το σεξτέτο της, ενώ παράλληλα εργάζεται πάνω στο σόλο πρότζεκτ της για σαξόφωνο και ηλεκτρονικά.

www.nickykokkoli.wixsite.com/website

Σχεδιασμός φωτισμών: Νύσος Βασιλόπουλος / www.instagram.com/nysosv

Τρία σετ ηλεκτρονικού ήχου από τους Francesca Heart (Ιταλία), Polonius (Αίγυπτος), Ducktails (USA). Πριν, μετά και μεταξύ των live, η DJ Maria (Ελλάδα) επιλέγει τη μουσική.

Η Francesca Mariano (aka Francesca Heart) είναι μουσικός, χορεύτρια και ερευνήτρια με καταγωγή από τη Νότια Ιταλία. Η μουσική που δημιουργεί αυτή τη στιγμή είναι εμπνευσμένη από τη μεσογειακή μυθολογία και τα soundtracks των video games. Το τελευταίο της άλμπουμ, Eurybia (Leaving Records, 2022) είναι, σύμφωνα με το Pitchfork, “μια συνεχώς κινούμενη παλίρροια μελωδιών που ξεχύνονται προς όλες τις κατευθύνσεις.”

♬ www.francescaheart.bandcamp.com

Ο Polonius – ψευδώνυμο του πολυοργανίστα και συνθέτη Seifeldin Gaber – γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αίγυπτο. Είναι συνιδρυτής του label Grey White Blue 1972 και πληθωρικός παραγωγός. Με τα ψευδώνυμα Gondola Wish, 80s detective ή Seif G, έχει κυκλοφορήσει περίπου 20 άλμπουμ και demos. Με έδρα το Μιλάνο, εξερευνά πάντα διαφορετικούς κόσμους, διαφορετικές ποιότητες και ερμηνείες. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Cheikh Tidiane Fall, Quanta Qualia, Jooklo Duo, BABAU και με πολλούς άλλους.

♬ www.polonius1.bandcamp.com/

♫ www.soundcloud.com/bambooshows/bs057-polonius-live

Ο Matthew Mondanile, από τους πρωτοπόρους της hypnagoic pop, άρχισε να ηχογραφεί και να κυκλοφορεί αυτοσχέδιες κασέτες με το ψευδώνυμο Ducktails κατά το τελευταίο έτος των πανεπιστημιακών του σπουδών. Τα δύο πρώτα του άλμπουμ, “Ducktails” και “Landscapes”, γνώρισαν άμεση επιτυχία στις ΗΠΑ όπως και διεθνώς. Λίγα χρόνια αργότερα, ίδρυσε, ως συνθέτης και βασικός κιθαρίστας, το συγκρότημα Real Estate. Οι δύο τελευταίοι του δίσκοι, “Watercolors” και “Impressions”, γράφτηκαν και ηχογραφήθηκαν στην Αθήνα, όπου ζει εδώ και 5 χρόνια. Θα παίξει στο ΚΕΤ νέο υλικό για κιθάρα και ηλεκτρονικά.

♬ www.ducktails.bandcamp.com

Το ΚΕΤ προβάλλει το ντοκιμαντέρ “En face” (2015, 60’) της κολεκτίβας Cinemakhia. Θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές.

Το ακρωτήρι Κόρακας στη Λέσβο βρίσκεται απέναντι από την τουρκική ακτογραμμή. Κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «προσφυγικής κρίσης» του 2015, κάθε μέρα, χιλιάδες μετανάστες βγαίνουν στις ακτές και προχωρούν μέχρι το κοντινότερο χωριό, την Κλειώ – τα πρώτα τους βήματα σε ευρωπαϊκό έδαφος. Η άφιξη και το πέρασμα «αυτών από την άλλη μεριά» έχει ταράξει τα νερά των κατοίκων του χωριού, πολλοί εκ των οποίων είναι απόγονοι των προσφύγων που ήρθαν από τη Μικρά Ασία με την ανταλλαγή πληθυσμών. Μεταξύ απόρριψης και ταύτισης με τους εξόριστους του σήμερα, οι ιστορίες αυτές περιπλέκονται δημιουργώντας χώρο για να ξεδιπλωθεί το περίπλοκο «παιχνίδι του καθρέφτη».

Η Cinemakhia είναι μία κολεκτίβα που αποτελείται από Έλληνες και Γάλλους, οι οποίοι ενώθηκαν για τη δημιουργία του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ. Το όνομα της κολεκτίβας είναι ένα λογοπαίγνιο από τις ελληνικές λέξεις ‘’cinema’’ και ‘’συμμαχία’’. Προερχόμενοι από διαφορετικά πεδία όπως η Κοινωνιολογία, Ανθρωπολογία, Ψυχολογία, Ιστορία, Οικονομία και οι Τέχνες, τα μέλη της Cinemakhia δεν είναι μέρος του κινηματογραφικού κόσμου. Η συλλογική διάθεση και η πληθώρα των προσεγγίσεων πάνω σε διάφορα θέματα είναι η δυναμική του έργου αλλά και η απόδειξη ότι υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι συνεργασίας και συνδιαμόρφωσης.

Trailer: www.vimeo.com/198044660

Fb page Cinemakhia: www.facebook.com/cinemakhia

Με την υποστήριξη του CNC – Fonds d’aide à l’innovation documentaire, Les Batelières Productions.

Official selection και διακρίσεις:

The Athens Ethnographic Film Festival
Traces de Vies
MEDIMED
DOC-Cévennes
FIFIG (Festival international du film insulaire de l’ile de Groix) : Prix Lucien Kimitété
Festival Semons l’avenir
PriMed
Migrant’scène
Le mois du documentaire

Η ταινία προβάλλεται στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους.

Sean Nicholas Savage

w/ live group + opening act: Michael Beharie

Επιμέλεια: Κορμοράνος

Ο Καναδός Sean Nicholas Savage, ένας από τους πιο ιδιαίτερους σόλο singer-songwriters της indie pop σκηνής των τελευταίων ετών, επιστρέφει για τρίτο διαδοχικό καλοκαίρι στην Ελλάδα, φέτος για πρώτη φορά με live συγκρότημα — τους δύο κημπορντίστες που τον συνοδεύουν και σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή περιοδεία του.

Η συναυλία στο ΚΕΤ πραγματοποιείται περίπου έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του τελευταίου του δίσκου, ”Shine”, το οποίο ηχογράφησε με τον Mac Demarco στο Λος Άντζελες το 2022. Μια σειρά τραγουδιών που αν και στο στούντιο είχαν σαφή ακουστικό/κιθαριστικό προσανατολισμό, στα live παίρνουν διαφορετική υπόσταση, παιγμένα αποκλειστικά από πλήκτρα.

Καλλιτέχνης με πολύ προσωπικό στίγμα, μουσικός που διακρίνεται για τη μινιμαλιστική ενορχήστρωση των εμφανίσεών του, performer που μπορεί να προβοκάρει όσο και να συγκινεί, o Sean Nicholas Savage δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο. Με περισσότερες από δέκα κυκλοφορίες στην καναδέζικη Arbutus Records, ένα εντυπωσιακό underground θεατρικό μιούζικαλ που διακόπηκε από την πανδημία και έναν πρόσφατο μουσικό μονόλογο, “The Fear”, που παρουσιάστηκε και ως μικρού μήκους ταινία, η πορεία του Sean Nicholas Savage είναι γεμάτη τολμηρές στροφές, εκπλήξεις, ενδοσκόπηση και υπερβολή.

www.seannicholassavage.bandcamp.com

Η μουσική του Αμερικανού Michael Beharie, στέκεται κάπου ανάμεσα στο sound system culture, τις pop αναμεταδόσεις και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Εκτός από τις σόλο κυκλοφορίες του στις ανεξάρτητες δισκογραφικές Astro Nautico και Shinkoyo records, ο Michael έχει κατά καιρούς περιοδεύσει ή/και ηχογραφήσει με σχήματα και μουσικούς όπως Zs, Greg Fox’s Quadrinity και τον τσελίστα Teddy Rankin-Parker.

www.michaelbeharie.com

Ο πολυοργανίστας και παραγωγός Dave De Rose επιμελείται το “Agile Experiments”, ένα συνεργατικό αυτοσχεδιαστικό project που φέρνει σε επαφή διαφορετικές ομάδες καλλιτεχνών για να δημιουργήσουν καινοτόμες και οριακές βιωματικές performances. Με μια καριέρα που έχει συμπεριλάβει συνεργασίες με διάσημους καλλιτέχνες όπως οι Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traore και Mark Ronson, μεταξύ πολλών άλλων, ο De Rose έχει πλούσια εμπειρία να αξιοποιήσει, αλλά το επίκεντρο του “Vision, Sound And Movement” είναι η συλλογική δημιουργικότητα και η αλληλεπίδρασή του με τα άτομα που συμμετέχουν. Βασιζόμενη στην επιτυχία της προηγούμενης performance μεικτών μέσων, η ομάδα επιστρέφει για να παρουσιάσει τις τελευταίες εξερευνήσεις της στην αυθόρμητη δημιουργικότητα, εξερευνήσεις που αφορούν ιδιαίτερα τον χώρο του ΚΕΤ.

Νεφέλη Παπαϊωάννου – vision

Πωλίνα Χρυσάφη – movement

Θεανώ Ξυδιά – movement

Jeph Vanger – sound

Μαρίσσα Μπίλη – sound

Μελίνα Λασηθιωτάκη – vision

Fernanda Balcells – vision

Dave De Rose – sound

www.davederosemusic.com/agile-experiments

Το Πολιτιστικό Κέντρο Anasa Cultural Center, στο πλαίσιο του Μήνα Μαύρης Ιστορίας στην Ελλάδα και με την υποστήριξη του ερευνητικού προγράμματος Decolonising the City, διοργανώνει στην Κυψέλη το δεύτερό του φεστιβάλ, από τις 5 μέχρι τις 7 Μαΐου 2023, με ελεύθερη είσοδο για όλες τις δραστηριότητες.

Η ομάδα του πρώτου φεστιβάλ “I HAVE A DREAM” ξαναπιάνει το νήμα 8 χρόνια μετά και επανεξετάζει τις εμπειρίες της δεύτερης γενιάς σε σχέση με την πολιτειότητα και την πρόσβαση στην ελληνική ιθαγένεια.

Οι εκδηλώσεις του φεστιβάλ περιλαμβάνουν βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές ταινιών, συναυλίες (μουσική και χορό), εκθέσεις εικαστικών τεχνών, δραστηριότητες και συζητήσεις γύρω από τους ατομικούς και συλλογικούς αγώνες, τα όνειρα και τις εμπειρίες της αφρικανικής διασποράς στην πόλη της Αθήνας.

Το Σάββατο 06/05 (19:00 – 20:30), το φεστιβάλ διοργανώνει στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων μια συζήτηση με μέλη από τις κοινότητες της Νιγηρίας, του Κονγκό, του Καμερούν, της Σενεγάλης, της Αιγύπτου και της Τανζανίας με θέμα: “Από τον Thomas Sankara στην Παναφρικανική εμπειρία στην Ελλάδα / Κοιτώντας μπροστά.”

Την Κυριακή 07/05 (17:30 – 19:00), το ΚΕΤ φιλοξενεί την προβολή της ταινίας “I am AfroGreek” της Adeola Naomi Aderemi και μια συζήτηση για την πολιτειότητα και την πρόσβαση στην ελληνική ιθαγένεια με μέλη από τους συλλόγους και τις οργανώσεις Generation 2.0, GFM, GFR, Asante, UAWO.

Περισσότερες πληροφορίες για το φεστιβάλ και αναλυτικό πρόγραμμα όλων των ημερών → www.facebook.com/events/203594845755571

Bethnal Greener είναι το μουσικό όχημα του Κωστή Κηλύμη, ηχητικού καλλιτέχνη και ερευνητή. Προερχόμενος από τον χώρο του noise και του ηλεκτρακουστικού πειραματισμού, χτίζει σήμερα αφηγήσεις ανάμεσα σε απογυμνωμένα ηλεκτρονικά και τον επίμονο εσωτερικό παλμό των ήχων. Τον Απρίλιο του 22 παρουσίασε το πρώτο του EP, Febbre del Lago, στην Orila. Στο KET, θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στο σύνολό τους τα τραγούδια του BG, που γράφτηκαν τον χειμώνα του 23 – για τον χειμώνα του 23 – στο Γκύζη. Συμμετέχει ο Χάρης Νείλας (μπάσο, ηλεκτρονικά).

www.orilarecords.bandcamp.com/album/febbre-del-lago

Ο Άγγελος κυρίου ξεκίνησε να ηχογραφεί για λογαριασμό του, στα μέσα της προ-προηγούμενης δεκαετίας και συνεχίζει να κάνει το ίδιο μέχρι σήμερα.

www.angeloskyriou.bandcamp.com

Ο Βύρων Κατρίτσης παρουσιάζει στο ΚΕΤ το έργο “The rot at the heart of Greece is now clear for everyone to see” που κυκλοφόρησε το χειμώνα όπως και δύο ακυκλοφόρητες συνθέσεις.

#1 “Piano Variations”

Μία λούπα πιάνου επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, αλλάζοντας ολοένα μέχρι το σημείο που γίνεται εντελώς αγνώριστη. Χωρίς την προσθήκη οποιουδήποτε άλλου ήχου, το μελωδικό υλικό δουλεύεται συνεχώς για να εξαφανιστεί και να παραχωρήσει τη θέση του σε ένα ακαθόριστο ηχητικό περιβάλλον στο οποίο το τυχαίο διαδραματίζει προεξάρχοντα ρόλο.

#2 “The rot at the heart of Greece is now clear for everyone to see”

Κυκλοφόρησε ψηφιακά μέσα στο χειμώνα. Σε αυτό το έργο, εμπνευσμένο από την τρέχουσα πολιτική κατάσταση σχετικά με το σκάνδαλο των κρατικών παρακολουθήσεων, ένας ολιγόλεπτος αυτοσχεδιασμός σε organ μετατρέπεται σε μια drone συμφωνία που χτίζεται ύπουλα με τη χρήση παρακρατικών υλικών όπως παράσιτα, θόρυβο, σπιουνοσυχνότητες και μυστικά ηχοπαραπετάσματα.

→ byronkatritsis.bandcamp.com/album/the-rot-at-the-heart-of-greece-is-now-clear-for-everyone-to-see

#3 “Mariner 108”

Το “Mariner 108” είναι ακόμη ένα ακυκλοφόρητο έργο. Κατασκευασμένο με τη μινιμαλιστική τεχνική, προχωράει διαρκώς σε ένα αβέβαιο ταξίδι όπως ακριβώς ένας ναυτικός χαμένος στην απεραντοσύνη της θάλασσας και του μυαλού του.

Ο Βύρων Κατρίτσης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Το μουσικό του στυλ ποικίλλει από πειραματική ηλεκτρονική μέχρι σύγχρονη φολκ τραγουδοποιία. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και, παράλληλα, μελέτησε θεωρία της μουσικής και αρμονία. Ξεκίνησε το 2000 μια δισκογραφική πορεία που περνάει μέσα από διάφορα σχήματα (Neon, Opsis, Byron’s girlfriend) ή σόλο πρότζεκτ (Byron Katritsis, Tsironis/Katritsis). Έχει εκδώσει πάνω από είκοσι άλμπουμ. Έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς, από τον Βαγγέλη Γερμανό μέχρι τον Steve Wynn. Έχει επίσης συνθέσει μουσική για δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, το σινεμά και το χορό. Η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε χώρους και φεστιβάλ (Ελληνικό φεστιβάλ, Reworks, Synch, Bios, Gagarin, 6 dogs, ΚΕΤ, Μικρό μουσικό θέατρο…), Έχει δουλέψει με σκηνοθέτες όπως οι Γρηγόρης Χατζάκης, Γιάννης Κακλέας, Λίλυ Μελεμέ, Λία Τσολάκη κ.ά. Τέλος, έχει συγγράψει τέσσερα θεατρικά έργα, το κόμικ “Τυφλή Βία” από τις εκδόσεις ΚΨΜ και την ποιητική συλλογή “Κεφάλαιο Πρώτο” από τις εκδόσεις 24 γράμματα.

“Aιώρηση”⁽¹⁾ – μια βραδιά αυτοσχεδιασμών με τους Joris Beets (delta harp), Tim Ward (live electronics), Δώρα Παναγοπούλου (πιάνο) και Πάνο Κανελλόπουλο (μαντολίνο).

“…πρέπει να γίνουν επιλογές – τι ελευθερία, αλλά κι αυθαιρεσία κι αυτό, Θεέ μου -, τομές και μετατοπίσεις, απότομα ρήγματα, πρέπει να φωτίσω, να σκιάσω, να τονίσω …”⁽²⁾

O αυτοσχεδιαστής και σχεδιαστής μουσικών οργάνων Joris Beets (aka Γιώργης Αρπιστής Σερίφου), ο καλλιτέχνης του ήχου και συνθέτης ηλεκτροακουστικής μουσικής Tim Ward, η συνθέτις Δώρα Παναγοπούλου και ο μαντολινίστας Πάνος Κανελλόπουλος μοιράζονται με το κοινό τη στιγμή της δημιουργίας σε μια σειρά αυτοσχεδιασμών που δεν φοβούνται ούτε τις μελωδίες, ούτε τον θόρυβο. Εξερευνούν ποιότητες συλλογικές και εσωτερικές. Μπορούν σε ένα από τα κομμάτια να προ(σ)καλέσουν το κοινό να συμμετάσχει, στη βάση μιας λεκτικής παρτιτούρας…

⁽¹⁾ Νίκος Καρούζος, Αιώρηση, Ποιήματα Β’, εκδ. Ίκαρος 1994, σελ. 558

⁽²⁾ Εύα Μπέη, Με τον Νίκο Καρούζο, εκδ. Loggia 2021, σσ. 353-354

Αιώρηση

Στὸν οὐρανὸ οἱ δυνατότητες

εἶναι μόνο συναρπαστικές.

Καθὼς κρεμόμουνα στὸν ἀέρα

κρατημένος ἀπὸ ἕνα κάτασπρο σύννεφο

σὲ μυθικὴ ὀθόνη τῆς φαντασίας

παρατηροῦσα τὶς τιμὲς

τῶν στοιχείων τοῦ αἵματός μου

κι ἄκουγα μία ἐκθαμβωτικὴ μουσικὴ πράξη

σχεδὸν ἐξωανθρώπινη

πρὸς τ᾿ ἀριστερὰ στὸ γεωγραφικὸ χάρτη

στὸ σημεῖο ποὺ βρίσκεται τὸ βουνὸ Τρόμος

τυλιγμένο πάντοτε μ᾿ ἀστραπὲς

καὶ ἔκπαγλες καταιγίδες.

Ἐκεῖ ἀνέβηκα μία φορά.

Ἐκεῖ πρωτάκουσα τὸ τραγούδι

ποὺ ἔλεγε ἀνήκουμε στὰ νερά.

Κι ἀπ᾿ τὴν ἄλλη ἔλαμπε ὁ Ἐκκλησιαστής.

Ἀπὸ καιρὸ γνώριζα πὼς τὸ αἷμα

περιέχει ὅλο τὸ μυστήριο

ποὺ δίνεται μὲ σημάδια

στὸν ἀνθρώπινο νοῦ καὶ πλήρη ἀσυνέχεια.

Μήπως ἡ κυκλοφορία; –

διερωτήθηκε ὁ λαμπρὸς Καὶ αἰφνιδίως

ἦρθε στὸ μυαλό μου ὁ Λεονάρντο

ποὺ ἤξερε θεσπέσιες εἰδήσεις ἀπ᾿ τὸ σῶμα.

29 Αυγούστου 1990

Νίκος Καρούζος, Ποιήματα Β’, σελ 558

Ο Stéphane Clor είναι μουσικός και εικαστικός. Ζει και εργάζεται στο Στρασβούργο της Γαλλίας. Δημιουργεί πότε βίντεο και εικαστικές εγκαταστάσεις, πότε μουσική και ηχοτοπία, χρησιμοποιώντας έγχορδα όργανα, αντικείμενα, υποτυπώδη ηλεκτρονικά συστήματα. Δουλεύει γενικά στη διασταύρωση του ήχου, της χαρτογραφίας, της φωτογραφίας, του σχεδίου και της οικολογίας. Παίζει βιολοντσέλο piccolo, αλλοιώνοντάς το με ηλεκτρονικές προσμίξεις, πράγμα που καθιστά το όργανο πιο πολυμορφικό, πιο ευέλικτο. Είναι ιδιαίτερα ενεργός στη γαλλική πειραματική και αυτοσχεδιαστική σκηνή. Τον τελευταίο καιρό, συνεργάζεται με τη Merve Salgar (tanbur) και τη Maria Laurent (pianet) στο πλαίσιο του Mire, νεοσύστατου τρίο αυτοσχεδιαστικής μουσικής. Η συναυλία στο ΚΕΤ πραγματοποιείται στο πλαίσιο μιας σόλο περιοδείας κατά την οποία ταξιδεύει και παίζει, την άνοιξη του 2023, στην Πράγα, στο Graz, στη Μπρατισλάβα, στη Βιέννη, στο Ζάγκρεμπ, στο Νόβι Σαντ, στη Σόφια, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στα Τίρανα, με τελευταίο σταθμό το Στρασβούργο.

Τα solo του μεταμορφώνονται ανάλογα με τους χώρους που τα φιλοξενούν.

www.stephaneclor.net

www.stephcl.bandcamp.com

…μια παράσταση εξαιρετικά αφιερωμένη στον εγκέφαλο

Η μνήμη. Η απώλεια της μνήμης. Ο ρόλος της μνήμης στην ανθρώπινη ταυτότητα, στην ανθρώπινη ψυχή. Αυτή βρίσκεται στο επίκεντρο της παράστασης που φιλοτεχνούμε. Ερευνούμε τον άνθρωπο που αποσύρεται από τη μνήμη του. Τον καταγράφουμε, τον αναλύουμε, τον βυθοσκοπούμε με οδηγούς επιστημονικούς, συναισθηματικούς, ποιητικούς, αναπάντεχα χιουμοριστικούς. Η μνήμη. Πυρήνας ύπαρξης με πολυσχιδείς ερμηνευτικές σκοπιές και προεκτάσεις. Ποιος είμαι; Ο παρατηρητής; Ο αφηγητής; Ο επιστήμονας; Ο συνοδός; Ποιος είναι ο άνθρωπος που με συντρόφευε και με συντροφεύει; Ένας χορός αφηγητών ερευνά, αναρωτιέται, καταθέτει, προσπαθεί να βάλει λέξεις στην εμπειρία και στις παρατηρήσεις του. Μπαίνει σε ρόλους κι επανέρχεται στο τώρα και στο πριν για να συνεχίσει.

Στόχος της παράστασης είναι να αναρωτηθούμε για τους αρμούς της μνήμης. Να ανακαλύψουμε τι σημαίνει: «Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που…». Τι σημαίνει το «καλά». Σε ποια στιγμή ακριβώς άλλαξε το «καλά». Τι σημαίνει το «μέχρι που…». Επικεντρωνόμαστε στα μικρά για να αναρωτηθούμε για τα μεγάλα. Κάνουμε συνειδητό το δεδομένο της καθημερινότητας. Βιώνουμε τι είναι η μνήμη, τι είναι η «έλλειψή» της. Αφυπνιζόμαστε στην έλλειψη. Στο «κάτι πάει στραβά». Είναι άραγε η μνήμη που μας κάνει να είμαστε αυτό που είμαστε; Είμαστε χωρίς εκείνη; Και τι;

Το στοίχημα της παράστασης είναι η ελευθερία επί σκηνής: να δώσουμε χώρο στις πτυχές του τυχαίου για να υπάρξει το συμβάν, αυτό που θα ανασύρει μια μνήμη πιο βαθιά σε εμάς και στο κοινό. Το συμβάν θα φέρει τη βαθιά μνήμη. Γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε.

– Ομάδα Babushka

Η Molyneaux παρουσιάζει στο ΚΕΤ το νέο της album, “Sorrow”, συνοδευόμενη από τον Αλέξη Εφραιμίδη στο μπάσο και τη Μυρτώ Σαμολαδά στη φωνή. Επηρεασμένη από την ηλεκτρονική underground σκηνή της Αθήνας, γράφει μελαγχολικές μελωδίες και αέρινα φωνητικά, δημιουργεί ηχοτοπία και λέξεις που συνομιλούν με τις εμπειρίες της και με τον τρόπο που αυτές αναδομούν το ρευστό παρόν. Τη βραδιά ανοίγει η Δήμητρα Κουστερίδου, ερευνήτρια συνθέτρια και καλλιτέχνης του ήχου, σε ένα σετ αυτοσχέδιων ηχητικών συνθέσεων με χειροποίητα όργανα.

Bio:

Με σπουδές στην Κλινική Ψυχολογία, η Μολυνώ, κατά τη διάρκεια της πορείας της έκανε μαθήματα κλασσικού πιάνου, θεωρίας της μουσικής, κλασσική κιθάρα, μαθήματα φωνητικής και συμμετείχε σε χορωδίες. Από το 2016 ξεκίνησε κλασσικό και τζαζ τραγούδι στο πλάι της Γεωργίας Συλλαίου και δημιούργησε την πρώτη της cover band στη Θεσσαλονίκη, τους Belle Reve. Το καλοκαίρι του 2019 γνωρίζει τους Magenta Flaws και στρέφεται προς τον trip hop ήχο. Εμφανίζεται μαζί τους στο Temple και γράφει τα φωνητικά για το “Broken Glasses” στον δεύτερο δίσκο τους σε παραγωγή Cayetano. Το καλοκαίρι του 2021 κυκλοφορεί το πρώτο της single, “Θα μείνω εδώ”, που αποτελεί το soundtrack της ταινίας “Sammer” του Στέλιου Χριστοφόρου. Ακολουθούν και άλλες συνεργασίες, με πιο καθοριστική αυτή με τον μουσικό και παραγωγό Άγγελο Πασχαλίδη στο ντουέτο «Agatha & Molyneaux», με ήχους ηλεκτρονικούς, clubby ρυθμούς και spoken word. Την Παρασκευή 17 Μαρτίου 2023 κυκλοφόρησε η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά της, το EP “Sorrow”, με την ετικέτα της Just Gazing Records. Το “Sorrow” αποτελεί μια βαθιά προσωπική δουλειά, που αντανακλά το ταξίδι της μουσικού προς την ανακάλυψη του αληθινού εαυτού.

www.molyneauxg.bandcamp.com

Photo by Petros Poulopoulos.

Το ιταλικό ντουέτο annalized_noiose παρουσιάζει ένα σετ πειραματικού ήχου, θορύβου, feedback και φωνητικών αυτοσχεδιασμών στην τοπική γλώσσα της Σαρδηνίας.

annalized: voice, distortions, tapes

noiose: snare, effects, no-input mixer

Η Annalisa Pascai Saiu (a.k.a. annalized) είναι εικαστικός, ανεξάρτητη curator και διοργανώτρια του Noise Delivery Festival και του εγχειρήματος ProgettoHecate που εστιάζει στη σύγχρονη τέχνη. Έχει κάνει δική της την παράδοση των αυτοσχεδιαστών ποιητών από τη Σαρδηνία. Στις site specific συναυλίες της, αφηγείται ιστορίες με μαγικό, μυστικιστικό και θεολογικό θέμα. Εναλλάσσει τα “sardu”, τη αρχαία ρωμανική γλώσσα της Σαρδηνίας, με τα βιβλικά εβραϊκά και τα αρχαία ελληνικά σε μια ροή πάντα αυτοσχεδιαστική.

Ο Emilio Bernè (a.k.a. noiose) είναι μουσικός, ντράμερ και performer από την Ιταλία. Η προσέγγισή του είναι προσανατολισμένη στην προσομοίωση του glitch μέσω της χρήσης ενισχυμένων χορδών και αντικειμένων σε ηλεκτροακουστικό περιβάλλον. Έχει εμφανιστεί στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ με τους Jean-Francois Laporte, Evil Moisture, Arma Agharta. Από το 2017, μοιράζεται ανάμεσα στο σόλο πρότζεκτ NOIOSE, το τρίο PELSO και το ντουέτο OZON ZOON.

Το νεοϊδρυθέν ελληνικό μπαρόκ σύνολο ELIKΩΝ δίνει μια συναυλία γαλλικής και ιταλικής μουσικής δωματίου, με έργα των Jean-Baptiste Lully, Arcangelo Corelli, Jacques-Martin Hotteterre και Bernando Pasquini.

“Ο συνδυασμός της γαλλικής και της ιταλικής μουσικής πρέπει να οδηγεί στην τελειότητα” γράφει το 1725 ο Francois Couperin, προλογίζοντας την “Aποθέωση του Lully”, από τα πρώιμα αριστουργήματα της προγραμματικής μουσικής. Αν και πολύ διαφορετικές, οι δυο κυρίαρχες μουσικές σχολές του 18ου αιώνα συνδιαλέγονται και συνενώνονται εν τέλει για να δημιουργήσουν ίσως τα πιο απόλυτα μπαρόκ έργα που γράφτηκαν ποτέ.

Αντιγόνη Τσάλλα – μπαρόκ φλάουτο

Natalie Carducci, Άντζυ Κάσδα – μπαρόκ βιολί

Ανδρέας Λινός – βιόλα ντα γκάμπα

Αλέξης Μαστιχιάδης – τσέμπαλο

Η αθηναϊκή δισκογραφική εταιρεία Modal Analysis αποδίδει φόρο τιμής στη μνήμη ενός αφανούς ήρωα της ολλανδικής underground σκηνής, του Marien Van Oers, γνωστού και ως Het Zweet.

Ο σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης από τη Μπρέντα της Ολλανδίας επανέρχεται το 2023 μέσω της κυκλοφορίας του “Het Zweet archives (82-88 Volume 1)”.

Με αφορμή τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από τον θάνατό του, ο Simon Crab, φίλος και συνοδοιπόρος του Marien, ιδρυτικό μέλος των Bourbonese Qualk — ενός από τα πιο επιδραστικά σχήματα της industrial-πειραματικής σκηνής των 80’s — έρχεται στην Αθήνα για μια μοναδική συναυλία. Τη βραδιά πλαισιώνουν ο Lycurgus (Templeyard Studios) και ο ANFS (Modal Analysis).

www.modalanalysis.bandcamp.com

Ο Αθηναίος crooner Johnny Labelle παρουσιάζει στο ΚΕΤ το νέο του άλμπουμ, “May Your Dreams Come True” (Inner Ear, 2023), ένα εσωστρεφές ταξίδι που εμβαθύνει στις έννοιες της απομόνωσης, της αβεβαιότητας και του χάσματος ανάμεσα στις προσδοκίες και την πραγματικότητα. Τα κομμάτια, γραμμένα σε μια ταραχώδη περίοδο, αντικατοπτρίζουν το άγχος και την αβεβαιότητα για το μέλλον, συναισθήματα που έχουν καταστεί υπερβολικά γνώριμα τα τελευταία χρόνια αλλά που λειτουργούν ταυτόχρονα και ως φάρος ελπίδας — μια υπενθύμιση ότι και στις πιο σκοτεινές εποχές υπάρχει πάντα η ελπίδα για ένα πιο φωτεινό μέλλον.

Την παραγωγή του δίσκου συνυπογράφει ένας παλιός φίλος και συνεργάτης του Labelle, ο πολυτάλαντος μουσικός, παραγωγός και illustrator Fred Afraid. Η ηχογράφηση του album ολοκληρώθηκε με τη βοήθεια του Ηλία Λιβιεράτου (Dury Dava, Wild Terrier Orchestra) στα τύμπανα και της Καλλιόπης Μητροπούλου (Oi Va Voi, Pan Pan, Echo Tides) στο βιολί και στα έγχορδα, στο στούντιο Electric Highway από τον Γιάννη Βούλγαρη.

Το “May Your Dreams Come True” κυκλοφορεί σε LP και Digital Album από τον Μάρτιο του 2023 στην Inner Ear.

Photo by Giorgos Athanasiou.

www.facebook.com/johnnylabellemusic

www.johnnylabelle.bandcamp.com/album/may-your-dreams-come-true-2

Την Τετάρτη 12 Απριλίου προβάλλεται στο ΚΕΤ η ταινία “Βουλολίμνα” (2022, 18’) των Όλγα Ευαγγελίδου, Νεφέλη Παπαϊωάννου και Irene Ragusini καθώς και η συνέντευξη του καθηγητή Μιχάλη Δρετάκη / Βιολόγος Ορνιθολόγος στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης. Θα ακολουθήσει συζήτηση και συναυλία.

Πρόγραμμα:

• Προβολή της μικρού μήκους “Βουλολίμνα” (2022, 18’) των Όλγα Ευαγγελίδου, Νεφέλη Παπαϊωάννου και Irene Ragusini. (Στα ελληνικά, με αγγλικούς υπότιτλους.)

• Προβολή συνέντευξης με τον βιολόγο και ορνιθολόγο Μιχάλη Δρετάκη (Πανεπιστήμιο Κρήτης). (15’, στα ελληνικά, χωρίς υπότιτλους.)

• Συζήτηση με τις δημιουργούς της ταινίας και το κοινό.

• Συναυλία του σχήματος Τρεντελίνα με πολυφωνικά ηπειρώτικα τραγούδια τα οποία μιλούν για ιστορίες γυναικών όπου η φύση γίνεται σύμμαχη στους πόνους και τις χαρές τους.

Βουλολίμνα (18’, με αγγλικούς υπότιτλους)

Το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «Βουλολίμνα» παρατηρεί τη ζωή γύρω από τις λίμνες Κουρνά και Αγυιάς του Νομού Χανίων, στο οποίο παρεισφρέει το μυθοπλαστικό στοιχείο.

“Βούλα και βουλολίμνα μου κι εγώ στοιχειό της λίμνας” είπε η νεράιδα τρομαγμένη κι αμέσως η περιοχή κατακλύστηκε από νερό και βυθίστηκε όλο το χωριό. Οι ένοχες ιστορίες του γλυκού νερού δεν επιπλέουν αλλά βυθίζονται και τα αθέατα πλάσματα που ζουν εκεί προσπαθούν να τις διατηρήσουν στην επιφάνεια του. Αν σταθείς σιωπηλά και δώσεις χρόνο, αν κοιτάξεις προσεκτικά και ακούσεις, τα μυστικά της λίμνης αποκαλύπτονται.

Σημείωμα της σκηνοθέτιδας:

«Κάθε μύθος έχει την αλήθεια του. Αν παρατηρήσουμε καλύτερα, μπορούμε να δούμε τη σημασία του και τη συμβολική του αξία μέσα στην πραγματικότητα που ζούμε. Η επιστήμη, σε συνδυασμό με τη μυθική πλευρά της ζωής, μας βοηθάει να αντιληφθούμε τον κόσμο γύρω μας. Όσο προσεγγίζουμε εγωκεντρικά τον τόπο που ζούμε, τόσο αυτός θα νοσεί, θα χάνει την αλήθεια του ωσότου να εξαφανιστεί στον βωμό της “ανάπτυξης”. Η φυσική ροή της άγριας ζωής διαταράσσεται, ρίχνοντας μέσα στην «Βουλολίμνα» χρυσόψαρα, αμερικάνικες χελώνες, βουβαλοβάτραχους, οικόσιτες πάπιες, τουρίστες με αντηλιακά, πλαστικά ποδήλατα, αδιαφορώντας ολοένα και περισσότερο για τους κορμοράνους, τους ερωδιούς, τις αγριόπαπιες, τα ντόπια είδη που ολοένα λιγοστεύουν. Η γυναίκα και η φύση — χωρίς να ταυτίζουμε αυτές τις οντότητες —δέχονται χαλιναγώγηση και εκμετάλλευση στο ευρύτερο σύστημα ζωής όπου υπάρχουμε και δραστηριοποιούμαστε. Η κακοποίηση της γυναίκας και η προσέγγιση της ως ερωτικό και γόνιμο ον δίχως αυτοδιάθεση και βούληση παραλληλίζεται με την εκμετάλλευση της φύσης και όλων των έμβιων όντων που την αποτελούν. Η μόλυνση του νερού, το σκάψιμο της γης για ιδιοκτησιακούς σκοπούς, ο λανθάνον τουρισμός, η επεκτατική μας τάση πάνω στα πράγματα, ο μη σεβασμός στα αθέατα πλάσματα που κατοικούν όλο τον πλανήτη έρχονται να πλαισιώσουν τον μύθο μιας γυναίκας που η ομορφιά της γίνεται κατάρα και πέφτει θύμα βιασμού του ίδιου του πατέρα της και βυθίζει ένα ολόκληρο χωριό μετατρέποντας τον εαυτό της σε λίμνη. Μια πράξη θυσίας και λύτρωσης.

Όταν πάψουμε να θεωρούμε ιδιοκτησία μας ό,τι λάμπει, όταν σεβαστούμε την διαφορετικότητα και της δώσουμε χώρο, τότε ίσως ο πλανήτης αυτός θα σωθεί από το σκοτάδι. Ας είναι το πάτημα μας ελαφρύ, όσο σύντομο είναι το πέρασμα μας πάνω στη Γη.»

Συντελεστές:

Σενάριο & έρευνα: Όλγα Ευαγγελίδου, Νεφέλη Παπαϊωάννου, Irene Ragusini

Σκηνοθεσία & διεύθυνση φωτογραφίας: Νεφέλη Παπαϊωάννου

Βοηθός σκηνοθεσίας & κάμερας: Γιώργος Γκουνέζος

Κοστούμι: Όλγα Ευαγγελίδου, Irene Ragusini

Νεράιδα: Irene Ragusini

Ηχοληψία μουσικής: Δημήτρης Μπαρνιάς

Μουσική επιμέλεια: Ραφαήλ Τρουλάκης

Μουσικοί: Δημήτρης Αθανασόπουλος (φλογέρα, φωνή), Κυβέλη Κουκουδάκη (στάμνα), Ραφαήλ Τρουλάκης (λαούτο, φωνή), Άννα Χατζιδάκη (μπεντίρ), Uly Odysseas Whelan (βιολί, φωνή)

Μοντάζ: Νεφέλη Παπαϊωάννου

Color: Μπάμπης Πετρίδης

Σχεδιασμός ήχου: Χρήστος Λούπης, Νεφέλη Παπαϊωάννου

Μιξάζ ήχου: Χρήστος Λούπης

Επιμελήτρια: Ελένη Ρήγα

Χρηματοδότηση: Πολιτιστικό πρόγραμμα «Ανοιχτά Πανιά 2022» του Δήμου Χανίων

Ευχαριστούμε για την πολύτιμη συμμετοχή και βοήθεια: Mιχάλης Δρετάκης, Ελένη Παπαδάκη, Nίκος Σαμαριτάκης, Δέσποινα Σταυρουλάκη, Richard Valentine Aristidis Gibson, Δανάη Φίλιππα, Ταβέρνα Αθήτης και την Ζαχαρένια, Αντώνης Χαμπάς, Χασάν

Σημείωμα από το σχήμα Τρεντελίνα:

Το πολυφωνικό ηπειρώτικο τραγούδι γεννήθηκε, τραγουδήθηκε και εξακολουθεί να τραγουδιέται στις περιοχές της νότιας Αλβανίας και της παραμεθορίου Ηπείρου και αποτελεί παλαιότατη και ζώσα παράδοση των εκεί πληθυσμών. Τραγουδούν την ξενιτιά, την αγάπη, τον θάνατο, την φύση, τις χαρές και τους πόνους της ζωής, συλλογικά, με την ιδιαίτερη φόρμα της ηπειρώτικης πεντατονίας. Εμείς, ως ομάδα, ερχόμενοι από διαφορετικούς δρόμους και για διαφορετικούς λόγους, βρεθήκαμε στα Εξάρχεια για να γνωρίσουμε το αρχέγονο αυτό άκουσμα, να τραγουδήσουμε τους καημούς και τις χαρές της εποχής μας, όπως τους τραγουδούν στην Ήπειρο. Προσεγγίζουμε το είδος στη βάση της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας, που αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία της πολυφωνικής παράδοσης.

Το πρότζεκτ του Real Latin Trio γεννήθηκε από τη συνάντηση τριών Λατινοαμερικανών μουσικών, του Herman Mayr και του Pablo Contestábile από την Αργεντινή και της Martha Moreleón από το Μεξικό. Η κιθάρα, το ακορντεόν, τα κρουστά και οι φωνές ενώνονται για να ερμηνεύσουν και να μοιραστούν μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια της Λατινικής Αμερικής.

Herman Mayr – κιθάρα, φωνή

Pablo Contestábile – ακορντεόν, φωνή

Martha Moreleón – κρουστά, φωνή

Το Ξέφρενο Αερόστατο είναι το μακροβιότερο και παραγωγικότερο project του μουσικού και συνθέτη Οδυσσέα Γραμματικάκη. Από τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τη χρήση επαναλαμβανόμενων μελωδικών μοτίβων μέχρι τον θόρυβο, ο Οδυσσέας στήνει επί τόπου avant-garde τοπία με τη χρήση ηλεκτρονικών και φυσικών οργάνων, απαγγέλοντας στίχους, δικά του κείμενα και κείμενα γνωστών λογοτεχνών και ποιητών.

Στο ΚΕΤ, παρουσιάζει την τελευταία του δισκογραφική κυκλοφορία, “Το πρώτο καλοκαίρι του κόσμου”, αποσπάσματα από τις προηγούμενές του δουλειές και από τις συνεργασίες του με άλλους καλλιτέχνες.

➤ www.franticaerostat.com

➤ www.franticaerostat.bandcamp.com

➤ www.facebook.com/franticaerostat

Ο Παύλος Σεράσης είναι σολίστ κλαρινέτου, συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας με έδρα τη Βασιλεία της Ελβετίας. Ο Θέμης Βασιλείου είναι σολίστ κιθάρας, συνθέτης και δάσκαλος μουσικής στην Αθήνα. Ως αυτοσχεδιαστικό ντουέτο ο Θέμης και ο Παύλος παίζουν από το 2013 με κοινό – κυριολεκτικό – τόπο, την Αθήνα και κοινό – καλλιτεχνικό – τόπο, την αγάπη τους για την αυτοσχεδιαστική πρόσμειξη του κλαρινέτου και της ηλεκτρικής κιθάρας.

www.facebook.com/100063457031080

www.otem.bandcamp.com/album/coincidences-i

www.youtube.com/watch?v=ymdtebF0Ayg

Το περιοδικό NEW MUSIC παρουσιάζει στο ΚΕΤ το δεύτερό του τεύχος, τους λόγους που οδήγησαν στη δημιουργία του περιοδικού, καθώς και την ύλη του δεύτερου τεύχους και συζητάει με το κοινό. Μετά τη συζήτηση ακολουθεί συναυλία.

“Έφτασε η ώρα της κυκλοφορίας του δεύτερου τεύχους του περιοδικού NEW MUSIC, μιας πρωτοβουλίας που έχει την πρόθεση να εστιάσει και να αναδείξει τη σύγχρονη δημιουργική μουσική, με πρωτότυπα κείμενα, συνεντεύξεις αλλά και μεταφράσεις. Επιμένουμε σε μια συζήτηση γύρω από τη νέα μουσική: πώς αυτή δημιουργείται κι αν ο κόσμος τη χρειάζεται. Το πρώτο τεύχος σχεδόν εξαντλήθηκε, γνωρίσαμε χώρους για τη διανομή του και πρόσωπα εντός και εκτός του κόσμου της μουσικής που δέχθηκαν με ενθουσιασμό το εγχείρημα ή μας έδωσαν σχόλια και ανάδραση για να βελτιωθούμε. Ευχαριστούμε για όλα αυτά και χαιρόμαστε που γνωρίζουμε από κοντά κόσμο που συζητά για μουσική”.

— H ομάδα του περιοδικού

Στη συναυλία συμμετέχουν: MIZI (electronics), Νίκος Καρύδης (τρομπέτα), Δημήτρης Βεντουράκης (πιάνο), Δάφνη Μέγγου (κλαρινέτο) και Ορέστης Τσεκούρας (κιθάρα).

Τρία σετ ηλεκτρονικού ήχου από τους Dolphins Into The Future (Βέλγιο), Derek Baron (USA), Christina Vantzou & John Also Bennett (USA/Ελλάδα). Πριν, μετά και μεταξύ των live, η DJ YEB SHEN (Fantasia) επιλέγει τη μουσική.

Ο Lieven Martens (aka Dolphins Into The Future) παρουσιάζει εννοιολογική προγραμματική μουσική. Οι συναυλίες του κινούνται μεταξύ ηχογραφήσεων πεδίου, ambient και σύγχρονης σύνθεσης. Συνεργάστηκε πρόσφατα με την Christina Vantzou, τον Sugai Ken, τον M. Sage, κ.ά. Ο κατάλογος του label του, Edições CN, εμπεριέχει πολλά πρωτότυπα έργα διεθνώς αναγνωρισμένων καλλιτεχνών. Ο Lieven Martens έχει περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο και έχει παίξει μεταξύ άλλων στο ISSUE Project Room της Νέας Υόρκης, στο Café OTO του Λονδίνου, στο Oshiai Soup του Τόκιο, στο Aural της Πόλης του Μεξικού, στο Centre Pompidou του Παρισιού, στο Transmediale του Βερολίνου, στο Fylkingen της Στοκχόλμης.

➤ www.youtube.com/watch?v=2bI4Bw22yW8

➤ www.edicoescn.bandcamp.com/album/the-habu-artist-edition

➤ www.edicoescn.bandcamp.com

Ο Derek Baron είναι συνθέτης, μουσικός και συγγραφέας. Ζει στη Νέα Υόρκη. Έχει κυκλοφορήσει μια σειρά από σόλο ηχογραφήσεις μουσικής δωματίου, υπολογιστών και concrete μουσικής σε δισκογραφικές εταιρείες όπως οι Recital, Pentiments, Penultimate Press και Regional Bears. Το ερασιτεχνικό σύνολο δωματίου του, Cop Tears, έχει ηχογραφήσει μουσική των John Cage, Theodor Adorno, Peggy Seeger, Alma Mahler και άλλων. Συνεργάζεται ως Permanent Six Flags με τη συγγραφέα Emily Martin. Το label του, Reading Group, ειδικεύεται στην πειραματική μουσική και στα αρχειακά ηχητικά ντοκουμέντα και, από το 2016 έχει κυκλοφορήσει έργα από τους Anne-F Jacques, David Wojnarowicz, Marcin Barski, Ishmael Reed, Fred Moten, Blanche Blanche Blanche Blanche, Carman Moore κ.ά. Ο Derek εργάζεται αυτή τη στιγμή πάνω σε ένα μεγαλύτερης κλίμακας έργο μουσικής δωματίου/ήχου με τίτλο “The Holy Restaurant”.

➤ www.derekianbaron.com

Οι CV & JAB είναι το ντουέτο της Christina Vantzou και του John Also Bennett, δύο συνθέτες που ζουν σήμερα μεταξύ Βρυξελλών και Ελλάδας. Έχουν κυκλοφορήσει μαζί δυο ολοκληρωμένα άλμπουμ, το “Thoughts of a Dot As It Travels a Surface” (Shelter Press, 2018) και το “Landscape Architecture” (Editions Basilic, 2020), καθώς και ένα άλμπουμ με τον μινιμαλιστή πιανίστα Michael Harrison (Seance Centre, 2022). Η συνεργατική δουλειά του ντουέτου χαρακτηρίζεται από διαυγή, ενίοτε άκρως σουρεαλιστικά ηχοτοπία. Χρησιμοποιούν συνθεσάιζερ και πειραματικά electronics, πιάνο, φλάουτο και ηχογραφήσεις πεδίου. Το ντουέτο θα παρουσιάσει τον Μάρτιο νέο υλικό από ένα επερχόμενο άλμπουμ που αναμένεται να κυκλοφορήσει στα μέσα του 2023.

➤ www.objectsandsounds.com/constructing-imaginary-spaces-with-christina-vantzou-and-john-also-bennett

➤ www.christinavantzou.com

➤ www.johnalsobennett.com

Ο Ορέστης Καλαμπαλίκης παρουσιάζει έργα των Roland Dyens και Μάνου Χατζιδάκι, γραμμένα ή διασκευασμένα για σόλο κιθάρα, πλαισιωμένα από δικές του συνθέσεις.

Ο παγκοσμίου επιρροής Γάλλος κιθαριστής και συνθέτης Roland Dyens υπήρξε ο δάσκαλος του Ορέστη στο Conservatoire Supérieur de Musique de Paris. Η μοναδική προσέγγιση της κιθάρας που χαρακτηρίζει τον Dyens όπως και οι ευφυείς συνθέσεις και διασκευές του συνδυάζουν στοιχεία από διάφορα μουσικά ιδιώματα, ανοίγοντας καινούριους δρόμους έκφρασης για το όργανο αυτό.

Οι διασκευές τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι από τον Ορέστη Καλαμπαλίκη, είναι αφιερωμένες στην Έλενα Παπανδρέου, η οποία τις ερμήνευσε στο δίσκο “Paper Moon” που κυκλοφόρησε μόλις τον περασμένο Γενάρη. Ως επί το πλείστον, πρόκειται για τραγούδια για το θέατρο ή τον κινηματογράφο. Πολλά από αυτά γράφτηκαν “για βιοποριστικούς σκοπούς” κατά τον ίδιο τον συνθέτη, όμως έγιναν μεγάλες επιτυχίες και άντεξαν στον χρόνο, επηρεάζοντας σημαντικά τη μετέπειτα μουσική αισθητική της Ελλάδας.

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί μια in situ οπτικοακουστική δράση.

Στο έκτο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με τη Σαβίνα Γιαννάτου (φωνή), τον Φλώρο Φλωρίδη (σαξόφωνο) και την Ειρήνη Καραγιαννοπούλου (live visuals).

www.savinayannatou.com

www.florosfloridis.com

www.karayannopoulou.com

www.jannisanastasakis.com

Η Athens Arts Collective εγκαινιάζει στο ΚΕΤ μια σειρά παραστάσεων αφιερωμένη στον αυτοσχεδιασμό και στη συνάντηση δημιουργών από διαφορετικά καλλιτεχνικά πεδία, με τίτλο “Collecting the Collective”.

~ Τρίτη 21 Μαρτίου | 21:00

Γύρω από το σχήμα “42 Years Day 42 Years Night”, η πρώτη βραδιά συνδυάζει τον μουσικό αυτοσχεδιασμό, με βασική επιρροή την τζαζ, και την απόδοση κειμένων από την ιαπωνική, τη γαλλική και την ελληνική ποίηση.

“Η παράσταση αποτελείται από τρία μέρη, τα οποία θα συμβολίζουν την έναρξη, την συνειδητοποίηση και την αποδοχή της θνητής φύσης του ανθρώπου. Η επιλογή των ποιημάτων, η μουσική σύνθεση, οι ερμηνείες, ο φωτισμός και η σκηνοθεσία βασίζονται σε αυτήν τη δομή”.

πρωτότυπες συνθέσεις, μουσικός αυτοσχεδιασμός: Δημήτρης Βεντουράκης, Σωκράτης Τσεντόγλου

φωνητική απόδοση: Μαρία Κριτσωτάκη, Στέφανος Τσιφάς

κείμενα: Χάικου κλασικών Ιαπώνων ποιητών, Ρεμί ντε Γκουρμόν – “Λιτανείες του Ρόδου”, Γιάννης Λειβαδάς – “Ποιήματα Κελύφους”

~ Τρίτη 28 Μαρτίου | 21:00

Γύρω από το σχήμα “42 Years Day 42 Years Night” και τις χορεύτριες/performers Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία και Λήδα Διώχνου, η δεύτερη βραδιά συνδυάζει μουσικό και χορευτικό αυτοσχεδιασμό βασισμένο σε δύο scores γραμμένα ειδικά για την περίσταση.

Ένας μουσικός και μία χορεύτρια αυτοσχεδιάζουν κάθε φορά πάνω σε ένα συγκεκριμένο score/παρτιτούρα χωρίς να έχουν ξαναπαίξει μαζί, δημιουργώντας έτσι ένα πλαίσιο πρώτης επαφής. Η μελέτη και η προετοιμασία τους θα έχει γίνει ατομικά και εξ’ αποστάσεως.

Λέξεις κλειδιά: submissive≠dominant, μεταφορά≠κυριολεξία, οριζόντια δομή, παρατήρηση

Χορός: Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία και Λήδα Διώχνου

Μουσική: Δημήτρης Βεντουράκης και Σωκράτης Τσεντόγλου

Score: Δέσποινα Σανιδά-Κρεζία

Ο Δήμος Βρύζας (βιολί, FX’s) και ο Θάνος Καζαντζής (ντραμς) δημιούργησαν το ντουέτο Circa19 στις αρχές του 2019. Συνδυάζοντας την χρήση αντικειμένων και κρουστών οργάνων με εκείνη του ακουστικού βιολιού και των ηλεκτρονικών εφέ, δημιουργούν έναν ενοποιημένο ήχο παίρνοντας καθαρές αποφάσεις τη στιγμή της δημιουργίας. Τίποτα δεν είναι προαποφασισμένο, υπάρχει μόνο η αρχική επιθυμία για κάθε μορφή έκφρασης μέσω της μουσικής.

Στο ΚΕΤ, αυτοσχεδιάζουν με τη Σαβίνα Γιαννάτου.

www.circa19.bandcamp.com/album/circa19

www.savinayannatou.com

Οι Νext & Patient σχηματίζονται στα τέλη του 2012 από τη Λία (μέλος των No Sin) και τον Κυριάκο (μέλος των Minor Mine). Κουβαλώντας στις αποσκευές τους δυο κιθάρες περιπλανώνται με ή χωρίς ηλεκτρισμό στο οικοσύστημα της φολκ και της πανκ. Το πρώτο τους άλμπουμ “Safety Matches” ηχογραφείται τo καλοκαίρι του 2013 σε δικιά τους παραγωγή. Το καλοκαίρι του 2022 κuκλοφορεί σε μορφή κασέτας το δεύτερό τους άλμπουμ, “Strangely Wed”, από To Pikap Records.

www.nextandpatient.bandcamp.com

Πρώτη solo εμφάνιση της Καλλιόπης Μητροπούλου στην Αθήνα μεταξύ κλασικής, πειραματικής και ποπ μουσικής, με μοναδικά μέσα το βιολί και τη φωνή.

Γνωστή για τις συνεργασίες της με εμβληματικές κλασικές και σύγχρονες ορχήστρες (London Philharmonic, London Contemporary Orchestra, BBC Symphony Orchestra, Ορχήστρα της Λυρικής Σκηνής), για τις συνεργασίες της με τους Erland Cooper, William Basinski, Oi va voi και με σχήματα και καλλιτέχνες της ελληνικής σκηνής (Echo Tides, Ensemble SIBILiMA, Pan pan, Vassilina, Logout, ALEM, mmmd), για την πειραματική της σύμπραξη με την τσελίστα Zoè Saubat στο πλαίσιο του πειραματικού νεοκλασικού ντουέτου T U R Q U O I S E («Arrival», «TURQUOISE»), η Καλλιόπη Μητροπούλου μας εισάγει στους μουσικούς της κόσμους. Το πρώτο της LP “Between” θα κυκλοφορήσει το 2023, ενώ έχουμε πάρει ήδη μια ιδέα από τα πρώτα της singles, ‘KOTO’ και ‘It’s the water’.

ANAPARASTASIS – 10/20 χρόνια μετά

Δέκα χρόνια μετά από την πρώτη του προβολή, το ντοκιμαντέρ “Anaparastasis: Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου (1926-1970)” παρουσιάζεται ξανά στο κοινό σε έναν νέο κύκλο ειδικών προβολών, πλαισιωμένων από ξεχωριστά «συμβάντα» – συναυλίες, ακροάσεις, ομιλίες, χάπενινγκ, συζητήσεις, προβολές σπάνιου υλικού και ντοκουμέντων. Η ταινία που χρειάστηκε 10 χρόνια για να ολοκληρωθεί και έκλεισε άλλα 10 γυρίζοντας στην Ελλάδα και πόλεις της Ευρώπης – από κινηματογραφικές αίθουσες, πανεπιστημιακά ιδρύματα και φεστιβάλ μέχρι καταλήψεις, μπαρ και υπαίθριους χώρους –, θα φιλοξενηθεί σε αγαπημένους χώρους της Αθήνας – και όχι μόνο – οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν συνδεθεί με την πορεία της ταινίας και της έρευνας για τον σπουδαίο συνθέτη.

*Η ταινία θα προβληθεί με αγγλικούς υπότιτλους.

Συμβάν/Event/#2
ΕΠΙΚΥΚΛΟΣ – ιστορικά ντοκουμέντα

Στις προβολές που διοργανώνονται στο ΚΕΤ προστίθεται και μια άλλη ταινία, το super-8mm πειραματικό φιλμ του εικαστικού καλλιτέχνη Κοσμά Ξενάκη (1925-1984), το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τον Γιάννη Χρήστου ως σκηνικό background στην πρώτη επιτέλεση του «Επίκυκλου», τον Δεκέμβριο του 1968, κατά την 3η Ελληνική Εβδομάδα Σύγχρονης Μουσικής. Στο ιστορικό happening που συνέπλεκε χορευτές, performers, μουσικά σύνολα – μέχρι και τη τζαζ μπάντα του Γεράσιμου Λαβράνου – αλλά και το ίδιο το κοινό, γινόταν παράλληλα η προβολή του φιλμ όπου ο Ξενάκης είχε κινηματογραφήσει γλυπτά του σε κίνηση. Την παρουσίαση του σπάνιου φιλμ θα συμπληρώσουν ηχητικά αποσπάσματα από τη δράση του «Επίκυκλου», μαζί με μια διαδραστική παρουσίαση του έργου και του εννοιολογικού πλαισίου των εκτελέσεών του από τον Κωστή Ζουλιάτη, δημιουργό της ταινίας και ερευνητή του Γ. Χρήστου.

Δύο σετ ηλεκτρονικού ήχου και ελεύθερου αυτοσχεδιασμού από την Yorgia Karidi και τους πρωτοεμφανιζόμενους zZonkd (MIZI/Oliver Torr /Jay Glass Dubs), συνοδευόμενα από ένα DJ set από τον DJ Werewolf In Love (Spencer Clark).

Η Γεωργία Καρύδη είναι εικαστικός, μουσικός, dj και performer, της οποίας τα έργα / live sets εστιάζουν στην ακρόαση, τις φωνητικές ιδιότητες και τις συνθέσεις μεταξύ των μέσων και των ειδών. Δουλεύει με ζωγραφική, γλυπτική, βίντεο, περφόρμανς, ήχο και λεκτικές παρτιτούρες. Έχει δουλέψει εκτενώς με την ανθρώπινη φωνή στην performance επιθυμώντας να κατανοήσει το ιστορικό, πολιτικό και πολιτιστικό πλαίσιο της ύπαρξης μιας θηλυκότητας στον κόσμο. Η σύνδεσή της με την κοινότητα στην οποία ανήκει, η συνεργασία με καλλιτέχνες και μουσικούς καθώς και η ποίηση μέσα στις απλές χειρονομίες είναι οι άξονες της δουλειάς της. Η πρόσφατη πρακτική/έρευνά της χρησιμοποιεί τη συμβολική φράση Free Things και είναι αφιερωμένη στην αποτύπωση της δημιουργικής διαδικασίας και των σπάνιων απελευθερωτικών στοιχείων στη σημερινή ζωή. Εργάζεται στο ίδιο θέμα με μια ομάδα εφήβων στο Σχολή Πρόληψης του ΚΕΘΕΑ, δημιουργώντας μαζί τους ένα ντοκιμαντέρ. Η δουλειά της είτε σόλο είτε σε συνεργασία με άλλους έχει κυκλοφορήσει μεταξύ άλλων σε labels όπως Nutty Wombat, Inner Ear Records, Orila Records, Ecstatic, Bokeh Versions.

Ο Δημήτρης Παπαδάτος (aka Jay Glass Dubs) είναι συνθέτης, μουσικός και sound artist με έδρα την Αθήνα. Το πρότζεκτ του, Jay Glass Dubs, είναι μια άσκηση ύφους που εστιάζει σε μια αντιφατική ιστορική προσέγγιση της dub μουσικής, απογυμνωμένη, συγκεντρωμένη στη βασική της μορφή (drum/bass/vox/effects). Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε διεθνείς θεσμούς και φεστιβάλ (Berlin Atonal, Meakusma Festival, documenta14, Transmediale), σε χώρους και αίθουσες όπως το Macao στο Μιλάνο, το Portikus στη Φρανκφούρτη, το Kraftwerk και το HkW στο Βερολίνο, το Cafe OTO και το Corsica Studios στο Λονδίνο.

www.jayglassdubs.bandcamp.com

Ο Oliver Torr είναι συνθέτης, sound designer και sound artist με έδρα την Ευρώπη. Από νεαρή ηλικία ασχολείται με διάφορες δραστηριότητες που σχετίζονται με τον ήχο, τον αυτοσχεδιασμό, την τέχνη και τη μουσική. Κατασκευάζει δικά του όργανα ήχου, συσκευές Max κ.ά. Έχει εμφανιστεί σε γκαλερί, σε θεατρικές σκηνές και έχει δημιουργήσει μουσική και ηχητικό σχεδιασμό για ταινίες και έργα video art.

www.olivertorr.bandcamp.com

O Γιώργος Μιζήθρας ή αλλιώς «ΜΙΖΙ» είναι μουσικός, ενεργός τόσο ως συνθέτης αλλά και επιτελεστής στα πεδία της πειραματικής μουσικής, του αυτοσχεδιασμού, της ζωντανής ηλεκτρονικής μουσικής, της μουσικής για θεατρικές παραστάσεις και των οπτικοακουστικών εγκαταστάσεων. Είναι μέλος της κολλεκτίβας ΚΕ.Δι.Μου.Ρα και του συνόλου πειραματικής μουσικής Trigger Happy. Είναι παραγωγός και επιμελείται της διαδικτυακής ραδιοφωνικής πλατφόρμας loskop.radio. Η πιο πρόσφατη δουλειά του με τίτλο “Μουσική Πίσω Από την Μουσική” δημοσιεύτηκε από τις δισκογραφικές label39 και ΤΟΠΟΤ.
www.mizi.media

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί μια in situ οπτικοακουστική δράση.

Στο έβδομο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με τον Fausto Sierakowski (σαξόφωνο), τον Παναγιώτη Κωστόπουλο (ντραμς), τον Χρυσόστομο Μπουκάλη (κοντραμπάσο) και την Ναταλία Μαντά (live visuals).

www.faustosierakowski.eu

www.nataliamanta.com

www.jannisanastasakis.com

Χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα μέσων από live coding έως ηλεκτροακουστικό αυτοσχεδιασμό για παραγωγή επίμονων ρυθμικών μοτίβων και μελωδιών, ο Αλέξανδρος Δρυμωνίτης και ο Babak Ahteshamipour καταλαμβάνουν το ΚΕΤ, μαξιμαλιστικά όσο και μινιμαλιστικά, μέσω δύο ηλεκτρονικών σετ.

Ο Αλέξανδρος θα παρουσιάσει ένα σετ live sequencing και live scoring μέσω live coding σε ένα περιβάλλον που έχει αναπτύξει ο ίδιος. Το πληκτρολόγιο του υπολογιστή θα αντικατασταθεί από μια ηλεκτρική κιθάρα όπου καθώς θα παίζει, θα γράφεται κώδικας, ο οποίος με τη σειρά του θα παράγει ηλεκτρονική μουσική που θα συνοδεύει την κιθάρα. Θα δημιουργηθεί έτσι μία συνθήκη συνεχούς ανάδρασης μεταξύ μουσικής και κώδικα, όπου η μουσική θα δημιουργεί κώδικα, και ο κώδικας θα δημιουργεί μουσική.

Ο Babak θα παρουσιάσει ένα σετ το οποίο αποτελείται από playful και σκοτεινές ηλεκτρονικές micro-συνθέσεις με πολλαπλές αλλαγές και διακυμάνσεις στην ένταση και την ακουστική πληροφορία. Οι συνθέσεις αυτές θα συνδυαστούν με visuals δημιουργίας του ίδιου σε συνεργασία με την Αγγελική Γερμακοπούλου, εξερευνώντας ηχοτοπία και αφηγήσεις επηρεασμένες από gaming αισθητική.

www.drymonitis.me

www.babakahteshamipour.com

www.aggelikigermakopoulou.com

Οι μουσικοί που αποτελούν το τρίο How Deep How High — ο Θάνος Μπέκας στο ηλεκτρικό μπάσο, ο Δημήτρης Βεντουράκης στα πλήκτρα, ο Σωκράτης Τσεντόγλου στα drums — αναγνωρίζουν την τζαζ ως συνδετικό κρίκο, αφετηρία και αφορμή να μοιραστούν τον εσωτερικό μουσικό τους κόσμο. Σε αυτό τον πυρήνα προστίθενται επιρροές που τους καθόρισαν, από τα ακούσματα των παιδικών τους χρόνων μέχρι σήμερα. Ο πρώτος τους δίσκος, ’A Constant State of Conversation’, αγκαλιάζει έτσι διάφορα μουσικά στυλ: ρεύματα της jazz, της hip-hop, της rock, του funk, της progressive και του post rock.

Βασισμένο σε έννοιες φαινομενικά αντιθετικές, το όνομα του σχήματος μαρτυρά τα όρια και το κίνητρο του ταξιδιού των μελών του κατά τη διάρκεια της μουσικής δημιουργίας.

Το τρίο ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Με διαφορετικά ερεθίσματα και μουσικές εμπειρίες ο καθένας, η σύμπραξη τους — με δυσκολίες αρχικά — κατέληξε σε έναν κοινό ήχο μέσα από μια συνεχή διαδικασία συνεννόησης και συνεργασίας.

Το καινούργιο τους άλμπουμ — θα ηχογραφηθεί αρχές Μαρτίου — αποτελείται από εφτά συνθέσεις που εκπροσωπούν εφτά διαφορετικές εκφάνσεις του ανθρώπινου ψυχισμού σε σύγχυση — κρίση πανικού, μέθεξη, οργή, εμμονή, υποταγή —, στοχεύοντας στη διερεύνηση και εν τέλει στην λύτρωση από και μέσα από αυτές τις έντονες, φορτισμένες καταστάσεις. Το ζήτημα δεν είναι να αρνηθούμε, αλλά να ζήσουμε μαζί τους, συμφωνώντας και επαυξάνοντας.

www.howdeephowhigh.bandcamp.com/album/a-constant-state-of-conversation

Παρουσίαση του βιβλίου “Μέρα Σάββατο – Χρονικό του εκτοπισμού των Εβραίων των Ιωαννίνων” που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κουκκίδα. Έχοντας ως αφετηρία το διήγημα “Σαμπεθάι Καμπιλής” του Δημήτρη Χατζή και εστιάζοντας καταρχάς στην ιστορία της ρωμανιώτικης κοινότητας των Ιωαννίνων, το βιβλίο αφηγείται την ιστορία και τον εκτοπισμό της κοινότητας αυτής.

Με αφορμή την δημοσίευση του, η ιστορικός Τασούλα Βερβενιώτη, η Irène Bonnaud, συγγραφέας του τόμου, η Φωτεινή Μπάνου, που μετέφρασε μέρος του κειμένου, ο Δημήτρης Δημόπουλος, υπεύθυνος των εκδόσεων Κουκκίδα, και η Διαμάντω Μάτσα συζητούν για τη μνήμη της γενοκτονίας των Εβραίων στην ελληνική κοινωνία, για τη σχέση ανάμεσα στη λογοτεχνία και την ιστορία και για τον τρόπο με τον οποίο το βιβλίο φωτίζει συγκεκριμένες πτυχές της ιστορίας του εκτοπισμού: την υπόθεση Kurt Waldheim, τη συμμετοχή Ελλήνων Εβραίων στην εξέγερση του Sonderkommando στις 7 Οκτωβρίου 1944, την ανακάλυψη των φωτογραφιών που κατάφερε να τραβήξει στο στρατόπεδο του Άουσβιτς ο Αλμπέρτος Ερρέρα.

Το βιβλίο αποτελεί το κείμενο της θεατρικής παράστασης “Μέρα Σάββατο / C’était un samedi” που παρουσιάζεται στο ΚΕΤ κάθε Σάββατο, από τις 4 Φεβρουαρίου μέχρι τις 25 Μαρτίου 2023. Μερικά από τα μικρά γλυπτά που δημιούργησε η Κλειώ Μακρή για την παράσταση απεικονίζονται στο βιβλίο. Περισσότερες πληροφορίες: www.polychorosket.gr/events/cetait-un-samedi

Την 25η Μαρτίου του 1944, μέλη των Waffen-SS, τακτικοί Γερμανοί στρατιώτες της 1ης Ορεινής Μεραρχίας Edelweiss και Έλληνες χωροφύλακες εκτοπίζουν βίαια τους Εβραίους των Ιωαννίνων με τελικό προορισμό το Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Τις ίδιες μέρες (23, 24, 25 Μαρτίου) εκτοπίζονται Έλληνες Εβραίοι από την Αθήνα, τη Χαλκίδα, την Καστοριά, την Άρτα, την Πρέβεζα, τη Λάρισα, τα Τρίκαλα και τον Βόλο. Είχε προηγηθεί ο μαζικός εκτοπισμός των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν από τους R. Hilberg, M. Mazower και άλλους ιστορικούς, η γενοκτονία στην Ελλάδα αποδεκάτισε πάνω από το 85% της εβραϊκής κοινότητας, ποσοστό συγκρίσιμο με αυτό της Πολωνίας.

Στην ιστοριογραφία της Shoah, η λεγόμενη “εποχή της μαρτυρίας” παρέρχεται: οι τελευταίοι μάρτυρες του εκτοπισμού και της εξολόθρευσης εξαφανίζονται ο ένας μετά τον άλλον. Πώς μπορούμε να διασώσουμε αυτήν τη μνήμη, ώστε να παραμείνει ζωντανή; Με ποιον τρόπο μπορούμε να κάνουμε αυτές τις φωνές να εξακολουθούν να ακούγονται;

φωτογραφία: Αποστόλης Κουτσιανικούλης

Δύο σετ ηλεκτροακουστικού ήχου από την Έλενα Μιχαλοπούλου και τον Ευθύμη Ναούμη.

Elena Michalopoulou – “Wasser”:

Ακουστικός και ηλεκτρονικός ήχος, ομιλία, λέξεις, νότες, ρυθμός και θόρυβος. Η ένωση των μέσων σε ένα δομημένο, αυτοσχεδιαστικό πλαίσιο αναζητά τους ήχους του νερού και του υγρού στοιχείου. Το ηλεκτροακουστικό act δημιουργεί εικόνες, επαναφέρει αναμνήσεις και τοποθετεί τον ακροατή σε ένα φυσικό, γήινο τοπίο.

Efthymis Naoumis – “Cμίξη”:

Το ηλεκτροακουστικό σετ “Cμίξη” συνενώνει τον ηλεκτρονικό ήχο, αναλογικό ή ψηφιακό, με αυτοβιογραφικά, βιωματικά και παραδοσιακά μουσικά ντοκουμέντα. Πρόκειται για μια αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητα και της έννοιας της καταγωγής με βασικό μέσο τον ηχητικό πειραματισμό, τη μουσική παράδοση, τον ήχο της οικογένειας και γενικότερες ηχητικές ατμόσφαιρες και καταστάσεις της καθημερινότητας.

Η Demi Spriggs και η CAIIIOPE παρουσιάζουν δυο ηλεκτροακουστικά και ηλεκτρονικά sets.

Η Demi Spriggs ζει ανάμεσα στο Λονδίνο και την Αθήνα. Δουλεύει πάνω σε deep time loops, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα ηχογραφήσεις από το φολκλόρ των βρετανικών νησιών και της ελληνικής διασποράς. Στις εμφανίσεις της, επεξεργάζεται ζωντανά το αρχειακό αυτό υλικό με ηλεκτρονικά μέσα, λούπες και πετάλια, δημιουργώντας ένα είδος απόκοσμου shoegaze.

Η μουσικός και performer CAIIIOPE ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Παρουσιάζει στο ΚΕΤ το σχέδιο “Mädchenblumen” (“κορίτσια-λουλούδια”), εμπνευσμένο από την ομώνυμη συλλογή του Richard Strauss. Η οπερατική και κλασική της παιδεία συναντά εδώ τον ηλεκτρονικό πειραματισμό, το συνθεσάιζερ, τα πετάλια, το sampler. Η φωνή, το μπάσο, η αρμονία, οι ψίθυροι, η χρήση των εφέ και των field recordings δημιουργούν ένα κινηματογραφικό και επαναληπτικό μουσικό τοπίο μέσα από το οποίο η CAIIIOPE επιδιώκει να προσεγγίσει τη δική της ταυτότητα φύλου και να καταθέσει προσωπικά βιώματα και αισθήματα — ομορφιάς, οργής, ελευθερίας και συγχώρεσης.

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί μια in situ οπτικοακουστική δράση.

Στο πέμπτο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με την Καλλιόπη Μητροπούλου (βιολί), τη Νεφέλη Σταματογιαννοπούλου (κοντραμπάσο), τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη (ντραμς) και τον Αλέξανδρο Σεϊταρίδη (live visuals).

www.jannisanastasakis.com

Ο Βασίλης Τζαβάρας (κιθάρα, πιάνο, loops) και ο Στέφανος Ψαραδάκης (ντραμς, electronics) συναντιούνται με τον συγγραφέα και μεταφραστή Γιώργο-Ίκαρο Μπαμπασάκη για ένα αυτοσχεδιαστικό σετ λόγου και ήχου, υιοθετώντας τη συνθήκη μιας ζωντανής ραδιοφωνικής εκπομπής.

www.vassilistzavaras.com

www.soundcloud.com/stefanos-psaradakis

Το αθηναϊκό label Orila έρχεται στο ΚΕΤ για μια βραδιά με low-key live performances: ο Ernesto González aka BBLL, μαζί με την καλλιτέχνιδα Lamina και την ερευνήτρια ήχου Δήμητρα Κουστερίδου. Tune in, turn on and keep your feet on the ground!

Bear Bones Lay Low (Βρυξέλλες, Βέλγιο)

Λίγο αφότου εγκατέλειψε τη Βενεζουέλα για να εγκατασταθεί στο Βέλγιο, ο Ernesto González άρχισε να δημιουργεί ψυχεδελικό ηλεκτρονικό ήχο με το ψευδώνυμο BBLL και έκτοτε πραγματοποιεί εμφανίσεις και κυκλοφορεί μουσική σε όλη την Ευρώπη και το εξωτερικό. Οι δυσαρμονικές αφαιρέσεις, οι υψηλής ενέργειας ρυθμικές δονήσεις, οι αλλόκοτες μελωδικές ονειροπολήσεις και οι μινιμαλιστικές/μαξιμαλιστικές πρακτικές drone αποτελούν μέρος της μουσικής γλώσσας που έχει αναπτύξει εδώ και πάνω από μια δεκαετία, προσκαλώντας τόσο σε βαθιά ακρόαση όσο και σε εκστατικό χορό, σε έναν νοητικό χώρο όπου το αρχαϊκό συναντά το φουτουριστικό, όπου το γήινο συναντά το κοσμικό.

www.soundcloud.com/bearboneslaylow

www.orilarecords.bandcamp.com/album/ses-kondi

www.youtube.com/watch?v=XPX3lW3Fb2Q&ab_channel=RedLightRadio

Lamina (Βρυξέλλες, Βέλγιο)

Lamina είναι το ψευδώνυμο της Γαλλίδας καλλιτέχνιδας Clarice Calvo-Pinsolle. Στη μυθολογία των Βάσκων, είναι ένα πνεύμα μισό άνθρωπος, μισό ζώο που κατοικεί στο δάσος. Ουσιαστικά ένα νυχτερινό πλάσμα, ζει σε σπηλιές και κοντά σε πηγές νερού και ρυάκια. Με τον ίδιο τρόπο, η μουσική της Lamina είναι βαλτώδης και γρυλίζει, ένα ζωντανό και διαρκώς εξελισσόμενο φανταστικό οικοσύστημα. Οι υφές, τα εφέ και τα field recordings αναμειγνύονται με απλό τρόπο δημιουργώντας αυτά τα προσωπικά τοπία. Το πρώτο της άλμπουμ “Amalur” κυκλοφόρησε το 2021 από την Complex Holiday και η τελευταία της δουλειά “Les Lignées” κυκλοφόρησε από την Mus Joutra.

www.soundcloud.com/lalamina

www.lalamina.bandcamp.com

Δήμητρα Κουστερίδου (Αθήνα, Ελλάδα)

Η Δήμητρα Κουστερίδου είναι συνθέτρια, ερευνήτρια και καλλιτέχνης του ήχου, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το έργο της καθοδηγείται από την επιθυμία της να επινοήσει μια γλώσσα σύνθεσης που εξετάζει απτικές και ηχητικές πτυχές. Μέσα από διεπιστημονικές μορφές που περιλαμβάνουν εφήμερες καταστάσεις και θραύσματα αντικειμένων, δημιουργεί έναν χώρο για έρευνα, ενώ χρησιμοποιεί τον ήχο και τις φυσικές ιδιότητες των υλικών στο χρόνο. Αυτό τον καιρό εργάζεται πάνω σε αυτοσχέδιες ηχητικές συνθέσεις με χειροποίητα όργανα (διαδραστικά ηχητικά κυκλώματα). Έχει παρουσιάσει την έρευνά της σε συνέδρια και φεστιβάλ, σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, τη Γερμανία, τις Κάτω Χώρες, την Πορτογαλία, τη Νορβηγία, τον Λίβανο, τη Σερβία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

www.dimitrakousteridou.com

Ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος (aka Spyweirdos) παρουσιάζει για πρώτη φορά στο κοινό το δίσκο του με τίτλο “duende” που κυκλοφόρησε στην αυστραλιανή δισκογραφική Room40 τον Ιούλιο του 2021. Η συναυλία είναι για blindfolded κοινό (θα δοθούν μάσκες στην είσοδο).

“Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την τελευταία κυκλοφορία του τελευταίου σόλο άλμπουμ μου. Σε κάθε κυκλοφορία μέχρι τώρα, έχω διατηρήσει μια διαφορετική εστίαση και αισθητική, αλλά έχω προσπαθήσει για το άγνωστο ως κοινό σημείο μεταξύ των έργων. Σε αυτό το άλμπουμ κάθε ήχος, εκτός από τα field recordings, παράγεται από μουσικά όργανα που έχω κατασκευάσει ειδικά για τις ανάγκες αυτού του έργου. Τα field recordings ήταν κυρίως ήχοι που κατέγραψα την εποχή της καραντίνας του κορωνοϊού στην Αθήνα. Τους ηχογράφησα κατά τη διάρκεια της ημέρας, σε καταστήματα όπου οι άνθρωποι αλληλεπιδρούσαν ελάχιστα, και κατά τη διάρκεια της νύχτας, στους δρόμους όπου οι άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να κοινωνικοποιηθούν.

Μέχρι αυτή την κυκλοφορία χρησιμοποιούσα αναλογικά και ψηφιακά εργαλεία για τον έλεγχο του ήχου. Στο “duende” είναι η πρώτη φορά που κατασκεύασα φυσικά αντικείμενα για να ηχογραφήσω ένα άλμπουμ και ένιωσα ότι έπρεπε να απαλλαγώ από την ανάγκη να ελέγξω κάθε μικρή λεπτομέρεια και σε ορισμένες περιπτώσεις να αφήσω τις τυχαίες δονήσεις του οργάνου να με οδηγήσουν. Τα όργανα που κατασκευάστηκαν υπαγόρευσαν νέα συνθετικά μονοπάτια και αυτά τα μονοπάτια υπαγόρευσαν την κατασκευή νέων οργάνων. Ήταν μια δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των δύο αλληλοεξαρτώμενων στοιχείων: των συσκευών και του ήχου.

Ο τίτλος Duende προέρχεται από μια διάλεξη που έδωσε ο Federico García Lorca στο Μπουένος Άιρες το 1934. Σε αυτή τη διάλεξη ο Λόρκα χρησιμοποιεί τη λέξη “duende” για να αναφερθεί στην ουσία όλων των έργων τέχνης, το κρυμμένο στοιχείο που θέλουμε να αγγίξουμε, αλλά που παραμένει πάντα απρόσιτο. Είναι μια από αυτές τις λέξεις που όχι μόνο είναι δύσκολο να μεταφραστούν, αλλά και δύσκολο να οριστούν σε μια άλλη γλώσσα. Ως εκ τούτου, αυτό το έργο, το “duende”, έχει τη δική του μοναδική ύπαρξη και δεν επιδέχεται ερμηνείες. Μπορεί να θεωρηθεί καλύτερα σε έναν αστερισμό που περιλαμβάνει τα προηγούμενα έργα μου”. – Σ.Π., 2021

www.room40.bandcamp.com/album/duende

Πέντε μουσικοί – εκ των οποίων οι δύο παίζουν τύμπανα – συναντιούνται για πρώτη φορά με τη σύνθεση αυτή (αφού στο παρελθόν έχουν παίξει σε διαφορετικούς σχηματισμούς και περιστάσεις) με στόχο να μην ξεπεράσουν σε ένταση τα 50 dB SPL. Παρακολουθήστε την προσπάθεια – χωρίς ντεσιμπελόμετρα!

Ανδρέας Μνιέστρης – σαξόφωνο

Ιάκωβος Παυλόπουλος – τύμπανα

Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης – κοντραμπάσο

Βασίλης Ρούπας – πιάνο

Γιώργος Σταυρίδης – τύμπανα

Δύο σετ ηλεκτρονικού, πειραματικού και noise ήχου από τον Psychward και τη Σοφία Ζαφειρίου.

O Psychward έρχεται από τους υπονόμους της μακρινής Μελβούρνης για ένα σετ σκληρού θορύβου και ασύνδετου, ακατέργαστου, ελεύθερου ήχου. Στον χώρο θα βρίσκεται η νέα κυκλοφορία του σε κασέτα από το αυστραλιανό label Magik Crowbar.

www.youtu.be/kf8Y2_fuacA

www.soundcloud.com/magikcrowbartapes

Η Σοφία Ζαφειρίου είναι μουσικός και sound artist με έδρα την Αθήνα. Μέρος της έρευνάς της επικεντρώνεται στην υπέρβαση μη δυτικών ρυθμών και τρόπων με ηλεκτρονικά και στοχαστικά μέσα, θόρυβο, αυτοσχεδιασμό και ακουστικά όργανα.

www.szaf.space

Μετά τα live, ακολουθεί dj set από το ντουέτο DJ Werewolves in Love με neo-romantic ήχους και dark soundtracks.

www.pacificcitysoundvisions.bandcamp.com

Ο βιολιστής και αυτοσχεδιαστής Δήμος Βρύζας σε ένα σόλο σετ ελεύθερου αυτοσχεδιασμού. Η συναυλία αποτελεί τη δεύτερη “στάση” του αυτοσχεδιαστή σε ένα μίνι τουρ που θα ξεκινήσει στη Θεσσαλονίκη στις 12 Ιανουαρίου και θα ολοκληρωθεί στις 24 Ιανουαρίου στο Cafe OTO του Λονδίνου.

Τα τελευταία χρόνια, ο Δήμος Βρύζας, ενεργός στην ευρωπαϊκή σκηνή του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, συνεργάζεται και ηχογραφεί με σημαντικούς αυτοσχεδιαστές/στριες. Έχει πραγματοποιήσει συναυλίες στην Ελβετία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο ή τη Δανία.

Είναι μέλος του drone αυτοσχεδιαστικού τρίο “Life Only” (Fred Frith, Diego Aguirre), του ντουέτου Miracapillo/Vryzas (Valeria Miracapillo), του ντουέτου Karbacher/Vryzas (Eva-Maria Karbacher) καθώς και του ελληνικού τρίο “The Coal” (με τους Σίμο Ρινιώτη και Γιάννη Αράπη).

Η μουσική του διαδρομή μαρτυρά ένα ευρύ φάσμα επιρροών, από την κλασική και την παραδοσιακή μουσική έως τη rock, τη noise και την ambient. Τα ενδιαφέροντά του στρέφονται σήμερα προς τη διερεύνηση των ηχητικών ορίων του βιολιού, τον πειραματισμό με το κοντράστ ακουστικού/ηλεκτρονικού ήχου και την αναζήτηση νέων τρόπων μουσικής έκφρασης.

Διάρκεια: 40’

Δήμος Βρύζας: Βιολί, FX’s

www.dimosvryzas.com

Η ομάδα MiQ οργανώνει το πρώτο της Φεστιβάλ στις 7 και 8 Ιανουαρίου. Το Φεστιβάλ θα ανοίξει με μία έκθεση τέχνης από τα μέλη της ομάδας με θέμα το μεταναστευτικό βίωμα. Στη συνέχεια, θα προβληθούν δύο ταινίες: το “Παραμύθι από το Παρελθόν” (Përrallë nga kaluara) του Dhimitër Anagnosti και το “NËNA” της Ya Pihi Irakema. Μετά τις προβολές, θα ακολουθήσουν ανοιχτές συζητήσεις με το κοινό και με καλεσμένα ομιλητά.

Λίγα λόγια για την ομάδα:

“Είμαστε τα MiQ, μεταναστά β’ γενιάς από την Αλβανία στην Ελλάδα. Η συλλογικότητά μας έχει ως σκοπό μέσω του αλβανόφωνου κινηματογράφου και της τέχνης της διασποράς να λειτουργήσει επανορθωτικά, ως προς εμάς, και διεκδικητικά, ως προς τη θέση μας στη χώρα. Οργανώνουμε προβολές, αγκαλιές και συζητήσεις που άργησαν πολύ να έρθουν, που θέλαμε εδώ και καιρό και μόλις τώρα, αργά, για πρώτη φορά δεχόμαστε. Είμαστε εδώ για να δείξουμε τα σημεία του Αλβανικού κινηματογράφου που αγαπάμε, αλλά και να εξερευνήσουμε, να αποδομήσουμε και να αναιρέσουμε την προπαγάνδα που υπέστησαν οι προηγούμενες γενιές, καθώς και τις πατριαρχικές και φοβικές αντιλήψεις που έχουν αναπτυχθεί εντός και εκτός του σινεμά. Ο υποτιτλισμός μάς αντιπροσωπεύει, γιατί το κάνουμε από πάντα, μεταφράζαμε την Ελλάδα στους γονείς μας και την Αλβανία στα φίλα μας από πάντα, γιατί ο υποτιτλισμός είναι αυτό το ανάμεσα, η γέφυρα που θέλουμε να χτίσουμε, η διαφάνεια και η προσβασιμότητα στον χώρο που μας φιλοξενει. Είμαστε η προσπάθεια να διαβάσεις τους υπότιτλους ενώ βλέπεις μια ταινία”. / https://www.facebook.com/miqitalb

Λίγα λόγια για τις ταινίες:

Παραμύθι από το Παρελθόν / Përrallë nga e kaluara (1987, 86’, Dhimitër Anagnosti): Η Μαριγκό, πρωταγωνιστρια της ταινίας, προέρχεται από πολύ φτωχή οικογένεια και αναγκάζεται να παντρευτεί τον κατά πάρα πολύ μικρότερο 14χρονο Γκίνο, ο οποίος προέρχεται από μια πλούσια και γνωστή οικογένεια του χωριού, για να αναλάβει πλήρως τις εργασίες του σπιτιού και των χωραφιών της οικογένειάς του. Η παράλογη αυτή κατάσταση καθίσταται δυνατή λόγω της ταξικής δύναμης της οικογένειας του Γκίνο, με την υποστήριξη του κρατικού μηχανισμού και τις ευλογίες του θρησκευτικού φορέα. Η Μαριγκό με τον Γκίνο και τον Τριμ, τον άντρα με τον οποίο η Μαριγκό είναι ερωτευμένη, καταστρώνουν ένα σχέδιο για να γελοιοποιήσουν τις αρχές και την εκκλησία και να πάρουν τον έλεγχο της ζωής τους.

NËNA (2020, 16’, Ya Pihi Irakema): Το “NËNA” είναι μια ταινία παρατήρησης, ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την καθημερινότητα μιας 75χρονης γυναίκας που ζει σε ένα μικρό αγροτικό χωριό της Αλβανίας με την ανάπηρη κόρη της. Αν και η καθημερινότητά της είναι γεμάτη και παραμένει ενεργή, ο φόβος της για το τι θα συμβεί στην κόρη της αφού πεθάνει την κατακτά. NËNA στα αλβανικά σημαίνει και γιαγιά και μητέρα.

Πρόγραμμα:

Σάββατο:
13:00 – 16:00 / Έκθεση Τέχνης
17:00 – 19:00 / Προβολές Ταινιών
20:00 – 21:30 / Ανοιχτή Συζήτηση για τις Ταινίες

Κυριακή:
13:00 – 16:00 / Έκθεση Τέχνης
17:00 – 19:00 / Προβολές Ταινιών
20:00 – 21:30 / Πάνελ και Ανοιχτή Συζήτηση για Κουήρ Φεμινιστικό και Μεταναστευτικό Κίνημα

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί μια in situ οπτικοακουστική δράση.

Στο τέταρτο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με την ’Ελενα Κακαλιάγκου (κόρνο), τον Μιχάλη Καταχανά (βιόλα) και τη Ναταλία Μαντά (live visuals).

www.elenakakaliagou.com

www.nataliamanta.com

www.jannisanastasakis.com

Στον τρίτο +αυτωσχεδιασμό, ο Costinho (Κωστής Ζουλιάτης) αυτοσχεδιάζει με τους Alan Trench (ηλεκτρική κιθάρα) και Νίκο Φωκά (electronics).

Ο Alan Trench είναι μουσικός, συνθέτης και παραγωγός, με εντυπωσιακό βιογραφικό – από το σκοτεινό φολκ βρετανικό τρίο Orchis, τους Twelve Thousand Days με τον Martyn Bates των Eyeless in Gaza και τα πρότζεκτ Temple Music και Howling Larsons, μέχρι το περίφημο δίκτυο διανομής World Serpent Distribution και τη συνεισφορά του σε ηχογραφήματα των Current 93, Nurse With Wound κ.ά.

Ο Νίκος Φωκάς είναι μουσικός και sound designer, εμφανίζεται και ηχογραφεί ως μέλος των Vault Of Blossomed Ropes, ενώ στο ενεργητικό του έχει τόσο προσωπική δισκογραφία (‘The Eternal Creak Of The Icebreaker’) όσο και εξαιρετικές συνεργασίες, όπως η πρόσφατη δουλειά ‘Nensha’ με τον τρομπετίστα Arve Henriksen (ECM Records, ACT, Rune Grammofon κ.α.). Φωκάς και Trench συνυπάρχουν στο σχήμα Black Lesbian Fishermen, που άφησε το δισκογραφικό στίγμα του το 2019 με το υπνωτικό “The Metaphysics of Natron”.

Ο οικοδεσπότης Costinho ειδικεύεται στον χειρισμό πλήκτρων κάθε λογής – από το συμβατικό πιάνο μέχρι ηλεκτροφόρα συστήματα. Είναι γνωστός κυρίως από την ιδρυτική εμπλοκή του σε σχήματα όπως οι Night On Earth, Paracroussis, Τα Ριζά κ.ά., τις συνθέσεις του για ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις, αλλά και για την ερευνητική αφοσίωσή του στον Γιάννη Χρήστου.

Σταθερά το αρτ του πόστερ είναι από τα χέρια του Amvrosios Gousgounis.

Με επιρροές από την ιρανική μουσική, τις μουσικές του Αιγαίου και τα “αναπάντεχα δώρα” του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, ο Δημήτρης Χιώτης παρουσιάζει συνθέσεις από το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο “Alati” (Alessa Records, Οκτώβριος 2021).

“Όπως το θαλασσινό νερό αποστραγγίζεται και μένει το αλάτι το οποίο μας δίνει την πολύτιμη γεύση του, έτσι και αυτά τα κομμάτια αποτελούν το “Αλάτι” της μουσικής μου πορείας”.

Δημήτρης Χιώτης: λύρα, αφγάνικο ραμπάμπ, ηλεκτρική λύρα, ηλεκτρονικά

Γιάννης Ηλιάκης: τύμπανα

Χριστίνα Κουκή: σαντούρι

Νίκη Κοκκόλη: σαξόφωνο

www.alessarecords.at/world-music

www.youtube.com/playlist?list=PLSEYV-bULzH_xNlTEh_vqZZW0kxkffHkx

www.open.spotify.com/album/40yTzX7Je0O2zn2sljebTG?si=KvHyyl6DTiikUq9QEvucGg

Το συνεργατικό αυτοσχεδιαστικό project “Agile Experiments” του ντράμερ Dave De Rose – συνεργάτη των Moloko, Mulatu Astatke, Rokia Traore, Mark Ronson, Jamie Cullum, μεταξύ άλλων – επιστρέφει στο KΕΤ ανανεωμένο λόγω των νεοαπορροφημένων καλλιτεχνών του από την Αθήνα.

Χωρίς κανόνες και προσδοκίες, η Νεφέλη Παπαϊωάννου, η Μαρία Πίσιου, η Isidora Vincentelli, η Πωλίνα Χρυσάφη, ο Jeph Vanger, η Μαρίσσα Μπίλη και ο Dave De Rose δεσμεύονται για αυθόρμητη δημιουργικότητα που εμπλέκει τον χώρο του ΚΕΤ και ό,τι αυτός περιέχει.

Το Agile Experiments είναι ένα project που γεννήθηκε από κοινού και με βάση δύο ιδέες:

– Να δημιουργηθεί νέα μουσική συνεργατικού χαρακτήρα μέσω της αδιαμφισβήτητης και αμετάκλητης εφαρμογής του αυτοσχεδιασμού.

– Να μεταφερθεί αυτή η μουσική σε τοποθεσίες όπου το κοινό ήταν πιθανό να μην έχει ακούσει ποτέ κάτι παρόμοιο στο παρελθόν.

Τέσσερα χρόνια και έντεκα LPs αργότερα, το project συμπεριλαμβάνει καλλιτέχνες του χορού, των εικαστικών και του ήχου. Το διεθνές ρόστερ του μπορεί να υπερηφανεύεται για μια μεγαλειώδη συσσώρευση 63 καλλιτεχνών που εκτείνονται ευρέως σε όλα τα στιλιστικά είδη των μορφών τέχνης.

www.davederosemusic.com/agile-experiments

Ο Θέμης Βασιλείου παρουσιάζει για πρώτη φορά το album “Σόλο Ελεκτρίκ”, συλλογή από 6 συνθέσεις, ημερολογιακού τύπου, για σόλο ηλεκτρική κιθάρα. Το album, αφιερωμένο “στους ανθρώπους με τους οποίους περάσαμε παρέα τις καραντίνες” αλλά και “στις γειτονιές της Κοκκινιάς”, κυκλοφορεί από την αυστραλιανή εταιρία Ramble Records σε CD και ψηφιακή μορφή.

www.ramblerecords.bandcamp.com/album/solo-electrique

www.otem.bandcamp.com/album/o

Ο Αλέξανδρος Δανδουλάκης (Alex Dante) μεταγράφει έργα των μεγάλων κλασικών συνθετών στην ηλεκτρική κιθάρα.

Οι δύο πρώτες δισκογραφικές του δουλειές, “Alex Dante plays F. Chopin’s Nocturnes” και “Alex Dante Duet (feat. Μανώλης Γιαννίκιος) plays S. Rachmaninoff”, θα βρίσκονται στο κέντρο του προγράμματος. Θα ακουστούν επίσης έργα από Bach και Tchaikovsky μέχρι τους σύγχρονους Wayne Shorter και Bill Frisell. Με όχημα τον ενιαίο ήχο, τη χρήση των εφέ αλλά και τον αυτοσχεδιασμό, θα εξεταστούν τα όρια της ηλεκτρικής κιθάρας και η ύπαρξη ή μη των μουσικών στυλ.

➤ www.alex-dante.com

Νότες, χτύποι και βήματα αλληλοεπιδρούν στη στιγμή και δημιουργούν μια ελεύθερη ηχοκινητική σύμπραξη.

Το κουαρτέτο των Νίκου Παπαβρανούση, Δημήτρη Κουλεντιανού, Ελίνας Βαφειάδη και Γιάννη Αράπη βασίζεται σε ρυθμικά και μελωδικά μοτίβα, κάποια προετοιμασμένα και κάποια αυτοσχέδια, που επανασυνθέτονται και ενορχηστρώνονται υπό την ιδιαίτερη instrumentation των τυμπάνων, του κοντραμπάσου, των κλακετών και της ηλεκτρικής κιθάρας.

Νίκος Παπαβρανούσης – ντραμς
Δημήτρης Κουλεντιανός – κοντραμπάσο
Ελίνα Βαφειάδη – κλακέτες
Γιάννης Αράπης – ηλεκτρική κιθάρα

γραφιστικά: Βενετία Μολίν

Το ΚΕΤ φιλοξενεί μια δημόσια συνάντηση με τις ιστορικούς Τασούλα Βερβενιώτη και Δανάη Καρυδάκη γύρω από το βιβλίο Οι άμαχοι του ελληνικού εμφυλίου / Η δυναμική της μνήμης που δημοσίευσε η πρώτη το 2021 στις εκδόσεις Κουκκίδα. Η εκδήλωση διοργανώνεται από το Μυρμήγκι, γειτονικό στέκι αλληλεγγύης που, μέσα από μια σειρά εκδηλώσεων, φιλοδοξεί να προσεγγίσει το ιστορικό πλαίσιο του Μεσοπολέμου, της Κατοχής, της Αντίστασης και του Εμφυλίου.

«Το παρελθόν στοιχειώνει το παρόν και καθορίζει το μέλλον»: στο βιβλίο Οι άμαχοι του ελληνικού εμφυλίου, η Βερβενιώτη επιχειρεί, μέσα από τις διηγήσεις και μαρτυρίες των κατοίκων του χωριού Καταφύγι Αγράφων, να αναπλάσει την εποχή του Εμφυλίου, να δώσει φωνή στον αφανή άμαχο πληθυσμό και να αναδείξει τον ουσιαστικό ρόλο που διαδραμάτισε την περίοδο εκείνη.

Περιορισμένος αριθμός θέσεων – θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας.

Η Τασούλα Βερβενιώτη σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το διδακτορικό της (Πάντειο Πανεπιστήμιο) είναι αφιερωμένο στα αίτια της συμμετοχής και στη δράση των γυναικών στις Εαμικές αντιστασιακές οργανώσεις. Εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Princeton. Δίδαξε στη Μέση Εκπαίδευση, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Έχει επίσης εργαστεί στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών και στην Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης. Η ερευνητική της δραστηριότητα επικεντρώνεται στην κοινωνική ιστορία των δεκαετιών 1940 και 1950. Όπως το γράφει η Δανάη Καρυδάκη, “άλλαξε το ελληνικό ιστοριογραφικό τοπίο εισάγοντας την Προφορική Ιστορία στην έρευνά της για τις γυναίκες της ΕΑΜικής Αντίστασης ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και πρωτοστάτησε στα χρόνια της κρίσης στη δημιουργία και επιμόρφωση των Ομάδων Προφορικής Ιστορίας.”

Συνέντευξη για την Προφορική Ιστορία με την ιστορικό Τασούλα Βερβενιώτη, από τη Δανάη Καρυδάκη: https://thepressproject.gr/i-istoriki-gkremizoune-ta-agalmata-mia-synentefxi-gia-tin-proforiki-istoria-me-tin-istoriko-tasoula-vervenioti/

Ομάδες Προφορικής Ιστορίας: http://oralhistorygroups.gr/

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί μία in situ οπτικοακουστική δράση.

Στο τρίτο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με τον Ανδρέα Μονόπωλη – MoCM (live electronics), τον Γιώργο Γαργάλα (beatbox, φλάουτο) και τη Deniz Αγγελάκη (live visuals).

www.monopolis.gr

www.jannisanastasakis.com

“J & J”: Ένα αφιέρωμα στα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Jack Kerouac και τα 100 χρόνια από την έκδοση του «Οδυσσέα» του James Joyce.

Οι μουσικοί Βασίλης Τζαβάρας (κιθάρα, πιάνο, loops) και Στέφανος Ψαραδάκης (ντραμς, electronics) συναντιούνται στο ΚΕΤ με τον συγγραφέα και μεταφραστή Γιώργο-Ίκαρο Μπαμπασάκη σε ένα αυτοσχεδιαστικό σετ λόγου και ήχου.

www.vassilistzavaras.com

www.soundcloud.com/stefanos-psaradakis

φωτογραφία: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης

Μετά από μια πρώτη επιτυχημένη σύμπραξη στο ΚΕΤ τον περασμένο Οκτώβριο, ο Κωστής Χριστοδούλου (πιάνο), ο Γρηγόρης Θεοδωρίδης (κοντραμπάσο) και ο Στέφανος Χυτήρης (ντραμς) παρουσιάζουν το Slam Poems, ένα ολοκαίνουργιο αυτοσχεδιαστικό jazz τρίο. Η μουσική τους αγκαλιάζει ένα ευρύ φάσμα επιρροών, από τη free jazz μέχρι τον ιμπρεσιονισμό του Ravel ή τους “διαλογισμούς για πιάνο” και τις σιωπές του Borah Bergman.

▨ Γεννημένος το 1983, ο πιανίστας Κωστής Χριστοδούλου έλαβε μαθήματα jazz πιάνου από τον Σταύρο Λάντσια. Ως φοιτητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, παρακολούθησε μαθήματα με τους Γιώργο Κοντραφούρη, Δημήτρη Καλαντζή και Δήμο Δημητριάδη. Συνέχισε τις σπουδές του στο Ελσίνκι της Φινλανδίας, στο Τμήμα Jazz της Ακαδημίας Sibelius (2007-2008). Από τον Σεπτέμβριο του 2008, ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Απόσπασμα από τη δισκογραφία:

❝Το Πράγμα❞ / ❝The Thing❞ (2012)

➤ https://costischristodoulou.bandcamp.com/album/the-thing

▧ Ο κοντραμπασίστας Γρηγόρης Θεοδωρίδης εγκαταστάθηκε το 2011 στην Ολλανδία και σπούδασε τζαζ ερμηνεία στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης. Από το 2017, παίζει σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ, στη Νέα Υόρκη, το Τόκιο, τη Σαγκάη, το Λονδίνο, την Κοπεγχάγη. Έχει συνεργαστεί με αναγνωρισμένους μουσικούς της ευρωπαϊκής τζαζ — Juraj Stanik, Eric Ineke, Rik Mol, Attila Gyarfas, Thomas Maasz. Οι δύο τελευταίοι είναι μάλιστα μέλη του προσωπικού του trio.

Απόσπασμα από τη δισκογραφία:

❝Anapolontas❞ (2021)

➤ https://www.youtube.com/watch?v=gtm0BciDn28

▦ Ο Στέφανος Χυτήρης σπούδασε sound art στο Dartigton College of Arts του Devon (Αγγλία). Εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη όπου δούλεψε δίπλα στον Αμερικανό ντράμερ Michael Carvin. Συμμετέχει σε σχήματα των αυτοσχεδιαστικών σκηνών της Νέας Υόρκης και της Αθήνας. Αναπτύσσει προσωπικές δουλειές σε συνεργασία με τους Bram De Looze, Luca Rosenfeld, Daniel Carter, Dre Hocevar, Ingrid Laubrock, Todd Neufeld, Pascal Niggenkemper, Billy Mintz, Tony Malaby.

Απόσπασμα από τη δισκογραφία:

❝17 Takes❞ (2021)

➤ https://stephanoschytiris.bandcamp.com/album/17-takes

Η εξερεύνηση της αυθόρμητης δημιουργίας και των ορίων της μουσικής γλώσσας αποτελεί το πεδίο του κουαρτέτου “Disappearance is Everything”.

Συστάθηκε το καλοκαίρι του 2022 από τη Νίκη Κοκκόλη στο άλτο σαξόφωνο, την Άρτεμη Βαβάτσικα στο μπαγιάν (ακορντεόν κοντσέρτου), τον Στέλιο Μίχα στην ηλεκτρική κιθάρα και τον Στέφανο Χυτήρη στα τύμπανα. Έχει ήδη έναν δίσκο στο ενεργητικό του (“Disappearance is Everything” 2022, 4D).

Άλλα χαρακτηριστικά του σχήματος είναι η χρήση του μπαγιάν στην παραδοσιακή θέση του κοντραμπάσου και η διάθεση για δημιουργία μουσικής πέρα από αυτό που γνωρίζουμε ή μπορούμε να φανταστούμε.

➤ www.4d-studio.bandcamp.com/album/disappearance-is-everything

Μεταξύ θορύβου και μελωδίας, χρησιμοποιώντας παραδοσιακά και ηλεκτρονικά όργανα με έναν ιδιαίτερα μινιμαλιστικό τρόπο, ο Τάσος Στάμου (προετοιμασμένο zither & ηλεκτρονικά), o Στέφανος Χυτήρης (drums) και ο Θοδωρής Ζιάρκας (κοντραμπάσο) αυτοσχεδιάζουν, παράγοντας ήχους τόσο οικείους όσο και απροσδόκητους. Ήχοι απροσδιόριστης φύσης εναλλάσσονται με μελωδικά σχήματα εμπνευσμένα τόσο από την παραδοσιακή μουσική όσο και από την jazz και την ηλεκτρονική μουσική.

Το τρίο έχει παίξει στο Café Oto και στα Clapton Sessions του Λονδίνου, στη Στέγη γραμμάτων και τεχνών (Αθήνα), στο Υπόγειο (Θεσσαλονίκη) και στο Φεστιβάλ Αιχμές (Βόλος).

Οι τρεις μουσικοί, που έχουν μαθητεύσει και συνεργαστεί με προσωπικότητες της παγκόσμιας αυτοσχεδιαστικής σκηνής, έχουν επίσης εστιάσει στη θεωρητική διερεύνηση των αρχών του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού.

Τάσος Στάμου – προετοιμασμένο zither & ηλεκτρονικά / www.tasosstamou.com

Στέφανος Χυτήρης – drums / www.stephanoschytiris.com

Θοδωρής Ζιάρκας – κοντραμπάσο / https://soundcloud.com/thodorisziarkas/bass-imporovisation_01

Ο δεύτερος +αυτωσχεδιασμός – η συνθήκη με την οποία, μία φορά τον μήνα, ο Costinho (Κωστής Ζουλιάτης) προσκαλεί εκλεκτούς μουσικούς προκειμένου να δημιουργήσει με τους «συν αυτώ» μουσική σε πραγματικό χρόνο – λαμβάνει χώρα την Πέμπτη 24 Νοέμβρη.

Προσκεκλημένοι του συναυτωσχεδιασμού ο Κώστας Τζέκος στο μπάσο κλαρινέτο και τις ηλεκτροποδικές διατάξεις και ο Νίκος Παπαβρανούσης στα τύμπανα, με τον οικοδεσπότη σταθερά σε όργανα πληκτροφόρα – ηλεκτροφόρα και μη.

Σταθερά επίσης το αρτ του πόστερ από τα χέρια του Amvrosios Gousgounis.

Ο Westerman — γεννημένος στο Νότιο Λονδίνο και μόνιμος πλέον κάτοικος Αθήνας — επιστρέφει με το καινούργιο του single από τον νέο του επερχόμενο δίσκο, “Idol; RE-run”, δύο χρόνια μετά από το “Your Hero Is Not Dead” (Partisan Records, 2020).

Γραμμένο αμέσως μετά από μια περίοδο αποσύνδεσής του από τη μουσική δημιουργία και με το μέλλον της καριέρας του να φαίνεται αρκετά θολό εξαιτίας της πανδημίας, ήταν ασαφές για τον ίδιο αν το υλικό το οποίο δούλευε θα γινόταν ποτέ προσβάσιμο. Αυτή η αβεβαιότητα τού πρόσφερε μια παράξενη ελευθερία που τον οδήγησε σε μερικές από τις πιο περιπετειώδες και απροσποίητες του συνθέσεις.

Με τον παραγωγό και ντράμερ James Krivchenia των Big Thief στην συμπαραγωγή, το “Idol; RE-run” είναι μια πρώτη γεύση από αυτή την πρόσφατη δουλειά του. Στον απόηχο της εισβολής στο Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών, το “Idol; RE-run” είναι ένας συλλογισμός για τους ψευδοπροφήτες και τους δηλητηριώδεις echo chambers του διαδικτύου και ένας εξορκισμός της κοινωνιολογικής απογοήτευσης.

Την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου, ο Κορμοράνος διοργανώνει το πρώτο του live στον νέο τόπο κατοικίας του, την Αθήνα, για μια ζεστή, ιδιοσυγκρασιακή solo εμφάνιση.

Τη συναυλία ανοίγει ο Biased Islands.

Westerman ➤ westermanmusic.bandcamp.com

Biased Islands ➤ distrokid.com/hyperfollow/biasedislands/long-before

Το ΚΕΤ φιλοξενεί την ενότητα “Ιστορίες Ρομά” του 5ου Balkan Can Kino Film Symposium.

Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο μέχρι τη σύγχρονη κρίση στο Κοσσυφοπέδιο ή την πρόσφατη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη, οι Τσιγγάνοι ή Ρομά, μέλη της πολυπληθέστερης μειονότητας στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αντιμετώπισαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν ακραίες ρατσιστικές προκαταλήψεις και επιθέσεις εξαιτίας του τρόπου ζωής και της κουλτούρας τους. Στην Ελλάδα, ο πληθυσμός τους ανέρχεται στους 200.000, σύμφωνα με κρατικά στοιχεία, ή στους 350.000 ανθρώπους, σύμφωνα με το Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι. Παρόλο που ζουν στον ελλαδικό χώρο εδώ και περίπου 600 χρόνια, η πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας συνεχίζει να τους αγνοεί.

Στον κινηματογράφο, αναπαριστώνται συνήθως ως όντα εξωτικά, μυστηριακά, γεμάτα πάθος. Πολλές ταινίες εστιάζουν στην παραβατικότητά τους ή στην “ανέμελη” ζωή τους, ενισχύοντας τα στερεότυπα και αφαιρώντας τους το δικαίωμα να ακούγονται με τη δική τους φωνή. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, θα προβληθεί μια επιλογή από ντοκιμαντέρ μικρού μήκους μέσα στα οποία Ρομά μιλούν για τον εαυτό τους, για τα κοινά τους προβλήματα, για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Μετά τις προβολές, θα ακολουθήσει συζήτηση με τον Πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Ρομά Διαμεσολαβητών και Συνεργατών τους, Κώστα Παϊτέρη.

Πρόγραμμα (συνολικής διάρκειας 140’):

Ο Τσιγγάνος και ο θάνατος / The Gypsy and the death (David Lužar, Σλοβενία, 2019, 20’)

Ο Οσμάν έζησε μια μεγάλη και περιπετειώδη ζωή. Ένα βράδυ, ενώ ετοιμάζεται για ύπνο, τον επισκέπτεται η κυρία Θάνατος…

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=tMdjG4FMjZQ

Ενεργός (Πολίτης) / Active (citizen) (Piotr Goldstein, Jan Lorenz, Σερβία, 2020, 30’)

Μια προσωπική ματιά στη ζωή και την εργασία ενός Ρομά πρόσφυγα από το Κόσοβο που συλλέγει σκουπίδια στους δρόμους του Νόβι Σαντ, στη Σερβία. Ο “ενεργός πολίτης” είναι μια οπτική εθνογραφία που εστιάζει στις υλικές και αισθητηριακές πραγματικότητες της δουλειάς του πρωταγωνιστή και στην πολιτική και κοινωνική σημασία τους – ο καθημερινός ακτιβισμός πέρα από την οπτική της δημόσιας αναγνώρισης.

Trailer: https://vimeo.com/340402013

Η μουσική είναι η ζωή μου / Music is my life (Alex Djordjevic, ΗΠΑ, 2019, 25’)

Ανάμεσα στους 2.500 Ρομά που ζουν στο Vladincin Han (Νοτιοανατολική Σερβία), δέκα μόνο εργάζονται επί του παρόντος, παρά τη βοήθεια μερικών φιλανθρωπικών οργανώσεων. Ποιο θα είναι το μέλλον των νέων της κοινότητας; Και ποιος ο ρόλος της μουσικής, που πάντα έπαιζε σημαντικό ρόλο στην κοινότητα – ορισμένες φορές απουσία άλλου τρόπου επιβίωσης;

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=iIpMUQC8n7E

Ο τσιγγάνικος δρόμος μου / My gypsy road (Vilma Kartalska, Βουλγαρία, 2020, 27’)

Καθημερινές προκλήσεις, θυσίες στο όνομα του θεάτρου, αγώνας, εκπαίδευση… Η ταινία αφηγείται την πορεία της Νατάλια Τσέκοβα, αποφοίτου της εθνικής Ακαδημίας Θεάτρου και Καλών Τεχνών, πρώτης Ρομά ηθοποιού στη Βουλγαρία.

Sam Roma / Είμαστε τσιγγάνοι (Μαρίνα Δανέζη, Ελλάδα, 2014, 39’)

«Είμαστε απ’ όλα. Οτιδήποτε θα το βρείτε. Από το χειρότερο μέχρι και το καλύτερο μπορούμε να κάνουμε σαν άνθρωποι.» To ντοκιμαντέρ της Μαρίνας Δανέζη συστήνει στο κοινό έναν πανάρχαιο, νομαδικό λαό που κινείται στα όρια της νομιμότητας, της κοινωνικής αποδοχής και του περιθωρίου.

Trailer: www.youtube.com/watch?v=YomG-XHSg70&t=1s&ab_channel=MarinaDanezi

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί ένα in situ, οπτικοακουστικό project.

Στο δεύτερο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με τον Ανδρέα Μνιέστρη (σαξόφωνο), τον Γιώργο Σταυρίδη (τύμπανα), την Ειρήνη Καραγιαννοπούλου (live visuals) και τη Ναταλία Μαντά (live visuals).

➤ www.karayannopoulou.com

➤ www.nataliamanta.com

➤ www.jannisanastasakis.com

Η Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ) και το red n’ noir διοργανώνουν στο ΚΕΤ τις «Βραδιές αστυνομικής μυθοπλασίας 2022! (crimes n’ beer)».

Την Παρασκευή 18, το Σάββατο 19 και την Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2022 από τις 18.00 έως τις 23.00.

Οι άξονες στους οποίους θα κινηθούν οι συζητήσεις είναι:

Οι απεικονίσεις του ποδοσφαίρου στο αστυνομικό αφήγημα, η σχέση του Γιάννη Μαρή με την Κυψέλη, η θέση της αστυνομικής λογοτεχνίας στη νεοελληνική πεζογραφία, ο πόλεμος στην αστυνομική μυθοπλασία, τόποι βίας στην Αθήνα, βαλκανικό νουάρ και τηλεοπτικές σειρές, η σχέση της μουσικής με το νουάρ.

Το Σάββατο θα είναι αφιερωμένο σε παρουσιάσεις βιβλίων συγγραφέων της ΕΛΣΑΛ για τα οποία θα μιλήσουν άλλοι συγγραφείς της Λέσχης.

Στον χώρο θα λειτουργεί πλούσιο και ενημερωμένο θεματικό βιβλιοπωλείο.

Τις εκδηλώσεις της κάθε ημέρας θα ακολουθήσει θεματικό dj set με νουάρ μουσικές, μπαρ, μπίρα και μπίρι-μπίρι.

Η Εύα Ατματζίδου παρουσιάζει πρωτότυπες συνθέσεις της για σόλο ακουστική και δωδεκάχορδη κιθάρα.

Με κέντρο μια ασυνήθιστη προσέγγιση της ακουστικής κιθάρας, η fingerstyle κιθαρίστρια και συνθέτρια πειραματίζεται με τα όρια αυτού του οργάνου, αντιμετωπίζοντάς το σαν μια σύγχρονη και πλήρη ορχήστρα. Χάρη στις ιδέες και την δεξιοτεχνία της, δημιουργεί ένα ευρύ φάσμα μουσικών εικόνων που κινούνται με τρόπο χαρακτηριστικό και προσωπικό από την Αμερική μέχρι τη Μεσόγειο, και από την Ήπειρο ως τον Bach.

Οι συνθέσεις της Εύας Ατματζίδου κυκλοφορούν διεθνώς από την Αμερικάνικη δισκογραφική εταιρεία Candyrat Records.

www.evaatmatzidou.com

Ο χώρος θα φιλοξενήσει τις ώρες της συναυλίας μια έκθεση ακουστικών κιθαρών του κατασκευαστή Βασίλη Μάγκου (Magic Wand Guitars), εγκαινιάζοντας μια νέα συνεργασία μεταξύ του οργανοποιού και της Εύας Ατματζίδου.

www.themagicwand.gr

Η Μαρία Κριτσωτάκη (φωνή), ο Γιάννης Ηλιάκης (τύμπανα) και ο Βασίλης Τζαβάρας (κιθάρα) μαζί με τη Miriam den Boer (βιολί) δημιούργησαν το κουαρτέτο ελεύθερου αυτοσχεδιασμού Rabbit’s Eye και κυκλοφόρησαν την άνοιξη του 2022 το πρώτο τους CD με τίτλο “the damage was terrific” στη αμερικάνικη εταιρία FPE records.

Τρία από τα μέλη των Rabbit’s Eye, Κριτσωτάκη, Ηλιάκης και Τζαβάρας παρουσιάζουν μέρος του ηχητικού τους μονοπατιού και συμπράττουν με τον Δημήτρη Χιώτη στην λύρα. Ένα αυτοσχεδιαστικό live γεμάτο ηχητικές ανατροπές.

Ο Δημήτρης Χιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε παιδαγωγικά. Από νεαρή ηλικία ασχολείται με τη μουσική με κύριο όργανο την κρητική λύρα. Τα τελευταία χρόνια έχει σχεδιάσει μια ηλεκτρική εκδοχή αυτού του οργάνου η οποία δίνει νέες ηχητικές δυνατότητες. Παράλληλα έχει μελετήσει διάφορα όργανα της Μέσης Ανατολής όπως το αραβικό ούτι, το αφγανικό ραμπάμπ και το ιρανικό καμαντσέ. Σπούδασε βυζαντινή μουσική και μελέτησε το ρεπερτόριο της οθωμανικής, αραβικής και πέρσικης μουσικής. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο “Alati” από την αυστριακή Αlessa Records (Οκτώβριος 2021).

Links:

➤ www.fperecs.bandcamp.com/album/the-damage-was-terrific

➤ www.youtube.com/watch?v=sa2Y2lMaJlA&ab_channel=FPERecords

➤ www.facebook.com/profile.php?id=100082990639691

➤ www.diskoryxeion.blogspot.com/2022/06/rabbits-eye.html

Δύο σετ ηλεκτρονικού και ηλεκτροακουστικού ήχου από τους RETE και τον Sister Overdrive.

RETE

Οι Rete αποτελούνται από τους Σάββα Μεταξά (Inverz / Good Luck Mr. Gorsky) και Βασίλη Λιόλιο (Eventless Plot), αμφότεροι μέλη της δισκογραφικής granny records. Χρησιμοποιώντας modular synthesizers, tapes, samplers, ηχογραφήσεις πεδίου, αντικείμενα και ήχους από επιφάνειες τυμπάνων και κυμβάλων δημιουργούν ηλεκτροακουστικές συνθέσεις, εξερευνώντας ομοιότητες και αντιθέσεις ανάμεσα στον φυσικό και τον ηλεκτρονικό ήχο. Αυτή την περίοδο ηχογραφούν το τρίτο τους album προσεγγίζοντας ρυθμικές ιδέες, ενώ το 2021 προηγήθηκαν οι δουλειές Temporal (Dasa tapes, 2021) και s/t (Granny records, 2012).

Sister Overdrive

Ο Γιάννης Κοτσώνης είναι μουσικός, sound artist και αυτοσχεδιαστής με έδρα την Αθήνα. Πραγματοποιεί συχνά συναυλίες και συνεργασίες με μουσικούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 2005 μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει τη δουλειά του ως σόλο καλλιτέχνης, με την επωνυμία “Sister Overdrive” ή και με το πραγματικό του όνομα, σε πληθώρα συναυλιών σε διαφορετικά πλαίσια. Έχει στο ενεργητικό του επτά προσωπικές κυκλοφορίες Rotating Surfaces [Thalamos 2016], The Shape Of Failures Past [Granny Records 2013], 13.6.2013 [Somehow Ecstatic 2013], Honey [Organized Music From Thessaloniki 2011], Retroversion: Selected Recordings 2001-2004 [Memoryformat 2010], Annick / Philomela [Low Impedance 2009], ManicHope Sessions 01 [post-digital 2005]. Από το 2006, στο πλαίσιο του ντουέτου acte vide, συνεργάζεται σταθερά με τη Δανάη Στεφάνου· έχουν πραγματοποιήσει μαζί συναυλίες, εγκαταστάσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα στην Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία.

https://grannyrecords.bandcamp.com/album/imaginary-borders

https://sisteroverdrive.bandcamp.com/

https://grannyrecords.bandcamp.com/album/the-shape-of-failures-past-2

http://www.grannyrecords.org/

Από το Παρίσι του 1964 στην Αθήνα του 2022, ο Dante Agostini, ο μουσικός που ίδρυσε την πρώτη επίσημη σχολή drums, έχει εδώ και χρόνια βρει τη δική του στέγη στο παράρτημα του Νίκου Παπαβρανούση.

Δέκα χρόνια μετά από την ίδρυση του ελληνικού παραρτήματος, ο Νίκος Παπαβρανούσης και οι απόφοιτοι Δήμος Δημητριάδης και Γιάννης Βερούχης καλούν πρώην και μελλοντικούς σπουδαστές της Σχολής, μουσικόφιλους και λάτρεις των κρουστών σε μια επετειακή βραδιά.

Μετά από ένα live με τους τρεις ντράμερ, θα ακολουθήσει dj set από τον Jimmy Hacka.

Ηχοτοπία και ελεύθεροι αυτοσχεδιασμοί ενώνουν τα πρωτότυπα κομμάτια του σχήματος με συνθέσεις των Debussy, Tchaikovsky, Frisell και Χατζιδάκι σε ένα ενιαίο μουσικό συμβάν, μια ενιαία ηχητική αναζήτηση.

Σύμφωνα με το διήγημα του Λευκάδιου Χερν, το Σαμεμπίτο είναι ένα πλάσμα μισό άνθρωπος, μισό καρχαρίας, που ζούσε στα παλάτια των θαλασσών και εργαζόταν ως φρουρός του Βασιλιά. Υπέπεσε όμως σε ένα σφάλμα και εξορίστηκε στη γη. Οι άνθρωποι πολύ σύντομα έπιασαν και φυλάκισαν το παράξενο αυτό πλάσμα και εκείνο, από τη θλίψη του, άρχισε να κλαίει — ώσπου τα δάκρυά του στέγνωσαν κι έγιναν διαμάντια…

Αλέξανδρος Δανδουλάκης – ηλεκτρική κιθάρα

Μιχάλης Καταχανάς – βιόλα

Γρηγόρης Θεοδωρίδης – κοντραμπάσο

Δημήτρης Κλωνής – τύμπανα

Γραφιστικό: Κατερίνα Κάζου

Η ταινία “Περί χορευτικής εκπαίδευσης και άλλων μυστηρίων” (2021) αποτελείται από συνεντεύξεις με απόφοιτες και τελειόφοιτους επαγγελματικών σχολών χορού της Αθήνας. Απαντώντας σε ερωτήσεις για την εκπαίδευση και το επαγγελματικό πεδίο του χορού, μοιράζονται τις εμπειρίες, τις σκέψεις και την οπτική τους.

Ο επαγγελματικός κόσμος του χορού φαντάζει πότε άγνωστος, πότε τραυματικός και μοιάζει άλλες φορές με όνειρο ζωής. Το ίδιο ισχύει για την εκπαίδευση που λαμβάνει κανείς ώστε να μπει σε αυτόν. Με ποιους τρόπους η μοναδική αυτή εμπειρία — τόσο κοινή ταυτόχρονα — επηρεάζει τα άτομα που τη ζούνε; Πόσοι εργάζονται πραγματικά σε αυτό το πεδίο, πόσες το εγκαταλείπουν, πόσοι κάνουν τελικά άλλες δουλειές και τι συμβιβασμούς για να υπάρχουν με όποιον τρόπο σε αυτό; Πόσοι έχουν τραυματιστεί από τις κακοποιητικές συμπεριφορές που διαπερνούν τον χώρο και πόσοι προσπαθούν να τις αλλάξουν;

Η ταινία δεν προσφέρει απαντήσεις σε όλα αυτά. Ούτε παρουσιάζει ανθρώπους να χορεύουν. Παρακολουθεί νέα άτομα που εκφράζουν την γνώμη τους, μιλώντας γι’ αυτά που καλούμαστε συνήθως να προσπεράσουμε στο όνομα της τέχνης και της πειθαρχίας.

Η ταινία ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2021 από την Κυβέλη Κουβάτση, όταν η ίδια ήταν ακόμα τελειόφοιτη σε επαγγελματική σχολή χορού. Θέτοντας προς συζήτηση ερωτήματα που γεννιούνται μέσα από το ίδιο το σώμα των σπουδαστών, παροτρύνοντάς τους να τολμήσουν να φανταστούν πώς θα ήθελαν να είναι η χορευτική εκπαίδευση, επιδιώκει να φέρει τις ανησυχίες και τις ανάγκες τους σε επαφή με την καλλιτεχνική και εκπαιδευτική κοινότητα και να πυροδοτήσει έτσι έναν ευρύτερο δημόσιο διάλογο.

Συντελεστές:
Οργάνωση, Παραγωγή: Κυβέλη Κουβάτση
Κάμερα, Μοντάζ: Μαρία Τσιώλη
Ήχος, Μουσική: ECATI
Κάμερα: Γιώργος Σιώρας Δεληγιάννης
Μοντάζ: Κωνσταντίνος Καστανιώτης

Διάρκεια: 80’

Teaser: www.youtube.com/watch?v=OpY0lxDQE9o&ab_channel=KyveliKouvatsi

*Η ταινία προβάλλεται στα ελληνικά.
*Μετά το τέλος των προβολών, σας προσκαλούμε να φέρετε τις σκέψεις, τις ερωτήσεις και τις ιδέες σας σε μια ανοιχτή συζήτηση.

Η ντράμερ Δανάη Παλάκα παρουσιάζει ένα σόλο σετ αποτελούμενο από ήχους και ρυθμούς που αναπτύσσονται πάνω στο drum kit. Σε συνδυασμό με ηλεκτρονικούς ήχους και διάφορα άλλα κρουστά, διαμορφώνει ένα ηχητικό υλικό που βασίζεται σε ήδη υπάρχουσες ιδέες αλλά μεταβάλλεται ανάλογα με τον χώρο και τον χρόνο παρουσίασής του. Μια ηχογραφημένη εκδοχή αυτού του υλικού θα κυκλοφορήσει το 2023 στο πρώτο της προσωπικό άλμπουμ.

Η Δανάη Παλάκα είναι ντράμερ και καλλιτέχνης με βάση την Κωνσταντινούπολη. Γεννημένη στην Αθήνα από μουσική οικογένεια που κατάγεται εν μέρει από την Κωνσταντινούπολη, μετακόμισε εκεί για να εξερευνήσει την κληρονομιά της πόλης και τις δικές της ρίζες. Ξεκίνησε πιάνο σε ηλικία 5 ετών, αλλά αργότερα βρήκε τη φωνή της πίσω από το drum-kit. Το ενεργητικό και πυκνό στυλ της στα τύμπανα είναι επηρεασμένο από τους ρυθμούς της Ανατολής, των Βαλκανίων και του Afrobeat, τη βρετανική τζαζ και την ηλεκτρονική μουσική, ενώ το ενδιαφέρον της για την έρευνα των εναλλακτικών ποιοτήτων του drum-kit την οδηγεί σε νέα ηχοτοπία και εννοιολογικά έργα. Τα τελευταία δύο χρόνια πραγματοποιεί τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Πολυτεχνείο της Κωνσταντινούπολης όπου εστιάζει την έρευνά της στην ανάλυση τουρκικών και βαλκανικών εννιάσημων ρυθμών. Έχει εμφανιστεί ως session μουσικός και σόλο καλλιτέχνης σε φεστιβάλ και χώρους όπως ESNS (NL), Glimps Festival (BE), Zorlu PSM (TR), Rye Wax (UK), Saristra Festival (GR), Fengaros Festival (CY), AFOM Festival (TR), MCF (GR), Tiiiit! Festival (MK). Επιπλέον, η Δανάη έχει συνθέσει μουσική για κινηματογράφο και θέατρο και διδάσκει ντραμς, πιάνο και θεωρία της μουσικής.

➤ www.danaepalaka.net

Οι κιθαρίστες Γιάννης Αράπης και Θέμης Βασιλείου παρουσιάζουν το έργο “Διάλογοι με τον Εμράχ” (οp.55, SK 43, 1948), του παραγνωρισμένου Έλληνα συνθέτη, αιθιοπικής καταγωγής, Βασιλάραπα.

Βασιλάραψ, “Διάλογοι με τον Εμράχ” (οp.55, SK 43), 1948

“Ένα κύριο γνώρισμα του μεγάλου Έλληνα συνθέτη Βασιλάραπα ήταν τα ταξίδια και οι φίλοι που συναντούσε σ’ αυτά. Μεταξύ των έργων του, ξεχωρίζει και το έργο “Διάλογοι με τον Εμράχ”, το οποίο μας δείχνει τις εντυπώσεις του συνθέτη από την Κωνσταντινούπολη, μέσω του φίλου του Emrah Bahçeli¹. Σ’ αυτό το έργο της πρώιμης περιόδου του συνθέτη, εμπερικλείονται 5 κομμάτια σε μορφή αντιστικτική και διαλεκτική μεταξύ των 2 κιθαρών, άλλοτε με εντάσεις και διαφωνίες, άλλες φορές με παγωμένες συνηχήσεις και σκόρπιους αρμονικούς, που συνθέτουν έναν πουαντιγιστικό ηχητικό καμβά. Πρόκειται αναμφίβολα για μια σπουδαία νέα προσθήκη στο ρεπερτόριο του συνθέτη”. – Sergej Kapiliev, Mόσχα, 15/9/22

Διάλογοι με τον Εμράχ, op.55, SK 43 (1948), έργο για 2 κιθάρες

1. Καφές μπροστά από το μαγαζί με τα μπαχαρικά

2. Έντονες διαφωνίες

3. Ο Εμράχ αποσυντονίζεται από την παρουσία της Μεράλ

4. Βραδινές εξομολογήσεις

5. Αποχαιρετισμός μπροστά από το σπίτι

Περισσότερα για την προσέγγιση του Βασιλάραπα από τους Αράπη και Βασιλείου μπορείτε να διαβάσετε εδώ: www.polychorosket.gr/events/vasilaraps22

¹Ο Eμράχ Μπαχτσελί, Emrah Bahçeli(1911 – 1984) ήταν ένας εκ των σημαντικότερων αρχιτεκτόνων του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Έχοντας μεγάλη αγάπη για τον ήχο και τη μουσική, ασχολήθηκε επισταμένα με την ακουστική του χώρου και την κτιριακή ακουστική, δίνοντας πολλές πρωτοποριακές ιδέες και εφαρμογές στους σύγχρονους συναυλιακούς χώρους.

“Η μητρότητα είναι σαν ένα ιερό πράγμα που όλοι σέβονται — μέχρι να πάρεις το τρόλεϊ που σε βρίζουν όλοι που έχεις το καροτσάκι για να μπεις στο 15.”

“Είναι τεράστιο αυτό το φορτίο των logistics που έχει η μαμά στο κεφάλι! Για να κάνω διάλειμμα από αυτό που ζω, πάω στο μανάβη, φίλε μου…”

“Βασικά πέφτεις στη θάλασσα και κολυμπάς. Και είναι τρικυμία.”

Μια νέα μητέρα διαπιστώνει ότι, παρά την κοινωνική πίεση και τις συνεχείς παροτρύνσεις, καλείται να ανταποκριθεί μόνη σε μια επίπονη και εντατική εργασία. Μόνο εκείνη το βιώνει έτσι; Είναι κακή μητέρα;

Η παράσταση εξερευνά, εξιστορεί και αποδομεί τα βιώματα της μητρότητας και της πατρότητας. Φωτίζει σταδιακά τους έμφυλους ρόλους που συνεχίζουν να υφίστανται σήμερα. Ψάχνει να πιάσει από την αρχή το νήμα της βίας κατά των γυναικών.

Μεταξύ stand-up comedy, ντοκιμαντέρ και μουσικής παράστασης, η “Αγορομάνα” βρίσκει φωνή ακούγοντας και μεταφέροντας τις φωνές και τις επιθυμίες πολλών άλλων γυναικών.

“Πάντως εγώ παιδί με άντρα δεν ξανακάνω.”

Οι Κωστής Χριστοδούλου (πιάνο), Γρηγόρης Θεοδωρίδης (κοντραμπάσο) και Στέφανος Χυτήρης (ντραμς) σε μια συναυλία ελεύθερου αυτοσχεδιασμού.

Ο γεννημένος στην Αθήνα το 1983 Κωστής Χριστοδούλου μεγάλωσε στη Σπάρτη όπου άρχισε να ασχολείται με τη μουσική μαθαίνοντας ρεμπέτικα τραγούδια, παίζοντας κλασικό πιάνο και συμμετέχοντας σε τοπικά ροκ συγκροτήματα. Το 2001, στην Αθήνα, ξεκίνησε η πρώτη του επαφή με την jazz μουσική, όταν έλαβε μαθήματα jazz πιάνου από τον Σταύρο Λάντσια. Από το 2002 μέχρι το 2006 έζησε στην Κέρκυρα, όπου, ως φοιτητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, παρακολούθησε μαθήματα με τους Γιώργο Κοντραφούρη, Δημήτρη Καλαντζή και Δήμο Δημητριάδη. Συνέχισε τις σπουδές του στο Ελσίνκι της Φινλανδίας, στο Τμήμα Jazz της Ακαδημίας Sibelius (2007-2008). Από τον Σεπτέμβριο του 2008 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

O Γρηγόρης Θεοδωρίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αγρίνιο. Μετακόμισε στην Αθήνα σε ηλικία 17 ετών και σπούδασε jazz και κλασικό κοντραμπάσο. Εγκαταστάθηκε το 2011 στην Ολλανδία για να σπουδάσει τζαζ ερμηνεία στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης και πήρε το δίπλωμά του με άριστα το 2016. Από το 2017, ταξιδεύει και παίζει σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ αλλά και στη Νέα Υόρκη, το Τόκιο, τη Σαγκάη, το Λονδίνο, την Κοπεγχάγη… Έχει συνεργαστεί με πολλούς αναγνωρισμένους μουσικούς της ευρωπαϊκής τζαζ — Juraj Stanik, Eric Ineke, Rik Mol, Attila Gyarfas, Thomas Maasz – οι δύο τελευταίοι είναι μάλιστα μέλη του προσωπικού του trio.

Ο Στέφανος Χυτήρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Sound art στο Dartigton College of Arts του Devon (Αγγλία). Εγκαταστάθηκε ύστερα στη Νέα Υόρκη όπου σπούδασε και δούλεψε δίπλα στον Αμερικανό ντράμερ Michael Carvin. Συμμετέχει από τότε σε σχήματα της αυτοσχεδιαστικής σκηνής της Νέας Υόρκης και της Αθήνας · αναπτύσσει παράλληλα προσωπικές δουλειές σε συνεργασία με τους Bram De Looze, Luca Rosenfeld, Daniel Carter, Dre Hocevar, Ingrid Laubrock, Todd Neufeld, Pascal Niggenkemper, Billy Mintz, Tony Malaby. To Flux Project – Pyr|n, ο πρώτος του δίσκος, ηχογραφήθηκε το 2014 σε παραγωγή του Michael Carvin. Τον 2017 κυκλοφόρησε το βινύλιο Egata μ’ ένα σχήμα επτά μουσικών. Το 2019 κυκλοφόρησε τον δίσκο 17 Takes με τον πιανίστα Bram De Looze.

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί ένα in situ, οπτικοακουστικό project.

Στο πρώτο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με τον Θοδωρή Ρέλλο (σαξόφωνο, mbira), τον Βασίλη Οικονομίδη (doundoun, balafon, ngoni) και τη Ναταλία Μαντά (live visuals).

Όταν οι Αφρικανοί μουσικοί ακούνε κάτι που δεν είναι folk, που είναι δηλαδή έξω από την παράδοσή τους, το αποκαλούν “création”.

nataliamanta.com

jannisanastasakis.com

Η σειρά συναυλιών με τον τίτλο “+αυτωσχεδιασμός” είναι η εξέλιξη της συνθήκης του “συν ένας” με την οποία ο Costinho (Κωστής Ζουλιάτης) και ένας διαφορετικός προσκεκλημένος μουσικός κάθε μήνα αυτοσχεδίαζαν χωρίς αύριο κατά το αλαργινό 2014-15 στο ΚΕΤ. Το συναυλιακό μοντέλο επιστρέφει διευρυμένο, προκειμένου ο Costinho, τακτικά και πάλι μία φορά τον μήνα, να αυτοσχεδιάζει μαζί με ακαθόριστο αριθμό προσκεκλημένων – να παράγει δηλαδή μουσική σε πραγματικό χρόνο με τους «συν αυτώ».

Οι συναυτωσχεδιασμοί ξεκινούν την Πέμπτη 20 Οκτώβρη, με προσκεκλημένα δύο κοντραμπάσα θηρία, που καλούνται να δαμάσουν ο Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης και ο Γιώργος Κοκκινάρης – έχοντας χαράξει ο καθένας τους τη δική του διαδρομή με το όργανο στον χώρο του πειραματισμού και του αυτοσχεδιασμού.

Costinho – πιάνο / facebook.com/costinhoZ

Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης – κοντραμπάσο / thanospl.net

Γιώργος Κοκκινάρης – κοντραμπάσο / kokkinaris.com

αρτ στο πόστερ by Amvrosios Gousgounis

To Passepartout Duo αποτελείται από την πιανίστρια Nicoletta Favari (IT) και τον κρουστό Christopher Salvito (US/IT). Διερευνά τον τρόπο με τον οποίο ακούμε και συνδεόμαστε με τον ήχο. Η ομάδα αναπτύσσει ένα εξειδικευμένο και εξελισσόμενο οικοσύστημα χειροποίητων μουσικών οργάνων, από αναλογικά ηλεκτρονικά κυκλώματα και συμβατικά κρουστά μέχρι υφασμάτινες εγκαταστάσεις ή αντικείμενα που βρέθηκαν τυχαία.

Αναζητώντας τρόπους να διατηρήσει μια ανεξάρτητη μουσική καριέρα και να διαμορφώσει ένα διεθνές δίκτυο καλλιτεχνών και μουσικών, η ομάδα βρίσκεται σε μια σχεδόν συνεχή παγκόσμια περιοδεία από τότε που ξεκίνησε τη συνεργασία της, το 2015. Οι εμπειρίες που η Nicoletta και ο Christopher άντλησαν από τα ταξίδια τους έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την αντισυμβατική δημιουργική τους διαδικασία.

Στο ΚΕΤ, το ντουέτο παρουσιάζει την τελευταία του κυκλοφορία, το LP “Circo Pobre”, βασισμένο στο Chromaplane, ένα ηλεκτρονικό όργανο που δημιούργησε τον προηγούμενο χρόνο.

passepartoutduo.com/about-us

passepartoutduo.com/circo-pobre

passepartoutduo.bandcamp.com/album/circo-pobre

Δύο ντουέτα ξεσκονίζουν το παράξενο υλικό που μαζεύτηκε από τις αρχειακές και επιτόπιες καλοκαιρινές περιπέτειές τους την περίοδο του μεγάλου εγκλεισμού και το μοιράζονται για πρώτη φορά δημόσια, σε δύο ξεχωριστές (αλλά ίσως και αλληλένδετες) περφόρμανς.

acte vide

Ο Γιάννης Κοτσώνης και η Δανάη Στεφάνου συνεργάζονται καλλιτεχνικά από το 2006, με το όνομα acte vide (“κενή πράξη”). Με κεντρικό άξονα τον αυτοσχεδιασμό & τον ηχητικό πειραματισμό, το σχήμα εξερευνά επίμονα τα όρια μεταξύ ήχου, μουσικής, θορύβου και σιωπής, μέσα από εφήμερες, διαρκώς μεταβαλλόμενες δράσεις που αντιστέκονται στην καταγραφή. Έχουν στο ενεργητικό τους πολυάριθμες συναυλίες & εγκαταστάσεις, καθώς και αναθέσεις συνεργασιών με μουσικούς, εικαστικούς και σκηνοθέτες όπως οι Raed Yassin, Tarek Atoui & Vicki Bennett, στο πλαίσιο διεθνών φεστιβάλ & εκθέσεων. Από το 2012 επιμελούνται τα προγράμματα επιτόπιας καλλιτεχνικής έρευνας Syros Sound Meetings στο μεσαιωνικό οικισμό της Άνω Σύρου, όπου έχουν φιλοξενηθεί πάνω από 120 διεθνείς καλλιτέχνες και ερευνητές-τριες του ήχου.

www.facebook.com/acte.vide

I broke the vase

Οι I broke the vase (Εύα Ματσίγκου, Νεφέλη Σάνη) σχηματίστηκαν το 2018. Δημιουργούν μουσικές performances μέσα από την ακρόαση, τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και τη σύνθεση. Χρησιμοποιούν μουσικά όργανα, τις φωνές τους, αντικείμενα, μικρόφωνα, ηλεκτρονικά στοιχεία, ηχογραφήσεις και loops. Κεντρικό ρόλο στα έργα τους έχει η γραφή και η ανάγνωση αυτοεθνογραφικών κειμένων, η συμμετοχή του σώματος και η διάδραση με τον χώρο και το εκάστοτε περιβάλλον. Εκτός από performers είναι επίσης μουσικολόγοι και ερευνήτριες του ήχου. Εφαρμόζουν πρακτικές όπως οι ηχητικοί περίπατοι και η καταγραφή εμπειριών ακρόασης, και πειραματίζονται μέσα από φεμινιστικές και φροντιστικές καλλιτεχνικές διαδικασίες. Παράλληλα, οι I broke the vase έχουν στο ενεργητικό τους video performances, το podcast ‘Silence is Broken’ που είναι αφιερωμένο στις γυναίκες της ηλεκτρονικής μουσικής, τον συντονισμό του workshop ‘Sonic Memorabilia’ και έχουν φιλοξενηθεί στο Syros Sound Meetings residency.

www.facebook.com/Ibrokethevase

Οι Paola Team Documentaries και το red n’ noir διοργανώνουν στο ΚΕΤ προβολές του ντοκιμαντέρ Οι Πικροδάφνες (2021).

Η ταινία ακολουθεί την Μπέτυ Βακαλίδου, την Εύα Κουμαριανού και την Πάολα Ρεβενιώτη, τρεις τρανς γυναίκες που γνωρίζονται μεταξύ τους περισσότερα από σαράντα χρόνια, κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής βόλτας στην Αθήνα. Η Μπέτυ, η Εύα και η Πάολα επισκέπτονται ξανά τους δρόμους όπου ξεκίνησαν από νεαρή ηλικία τη σεξεργασία, τα μέρη στα οποία χάρηκαν τη ζωή, αγάπησαν και αγαπηθήκαν κι εκείνα όπου αγωνίστηκαν, έζησαν και αντιστάθηκαν.

Σκηνοθεσία – Σενάριο: Πάολα Ρεβενιώτη

Διεύθυνση φωτογραφίας: Ελπινίκη Βουτσά Ρεντζεποπούλου, Βαγγέλης Τσάκας, Γιώργος Γκόνος, Αλέξανδρος Κότσενος

Μοντάζ: Χριστίνα Λαγούρη

Ήχος: Αλέξανδρος Συνοδινός

Έρευνα: Ελίζα Τριανταφύλλου, Δανάη Μαραγκουδάκη

Υπεύθυνη παραγωγής: Μαργαρίτα Χωματιανού

Επικοινωνία/Προώθηση: Βασίλης Θανάσης

Υποτιτλισμός: Ρενέ Μόλχο

Μουσική: Opera di bestia

Διάρκεια: 67’

*Η ταινία προβάλλεται στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους.

To KET εγκαινιάζει τη νέα του σεζόν μ’ ένα ακουστικό set γαλλόφωνου τραγουδιού (Yoanna + Mathieu Goust) και ένα DJ Set από την coupdetat.

Τα τραγούδια της Yoanna, φεμινιστικά, ειλικρινή, προκλητικά, γεμάτα αυτοσαρκασμό, συνομιλούν με τους ρυθμούς και τα ηχοτοπία που δημιουργεί ζωντανά ο Mathieu Goust (κρουστά, αντικείμενα, ηλεκτρονικά). Το ντουέτο, που ολοκλήρωσε αυτό το καλοκαίρι μια επιτυχημένη σειρά συναυλιών στο Φεστιβάλ της Αβινιόν, παίζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

➤ www.yoanna.fr

Η coupdetat εδρεύει μεταξύ Αθήνας και Παρισιού. Μεγάλωσε στα ανατολικά προάστια του Παρισιού, όπου γνώρισε για πρώτη φορά τη μουσική ως βιολονίστρια σε μια συνοικιακή ορχήστρα. Εξοικειωμένη με την κλασική αλλά και τη σύγχρονη μουσική, το πολυπολιτισμικό της υπόβαθρο σε συνδυασμό με την όρεξή της για εξερεύνηση την οδήγησαν να ανακαλύψει ένα ευρύ φάσμα ειδών που κυμαίνονται από ambient, techno, bass music, φουτουριστικό IDM μέχρι spiritual jazz.

Τρεις μουσικοί από τρεις διαφορετικές χώρες, που γεννήθηκαν σε τρεις διαφορετικές δεκαετίες, και με διαφορετική καλλιτεχνική πορεία ο καθένας, συμπράττουν για πρώτη φορά στο ΚΕΤ με δύο σετ, την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου.

Οι Μπαμπάκ Αχτεσαμιπούρ (ηλεκτρονικά), Ιάκωβος Παυλόπουλος (τύμπανα) και Κυριάκος Σπύρου (πιάνο) παρουσιάζουν δύο μουσικά πρότζεκτ, γεμάτα αντιθέσεις ως προς το ύφος και την ένταση, που έχουν εντούτοις ως κοινό βασικό συστατικό τον αυτοσχεδιασμό.

Το πρώτο είναι ένα πολύ έντονο και ζωντανό αυτοσχεδιαστικό ντουέτο με τον Μπαμπάκ Αχτεσαμιπούρ στα ηλεκτρονικά και τον Ιάκωβο Παυλόπουλο στα drums, ενώ το δεύτερο είναι ένα μινιμαλιστικό έργο δομημένου αυτοσχεδιασμού για πιάνο του Κυριάκου Σπύρου, το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά με live electronics από τον Μπαμπάκ Αχτεσαμιπούρ.

babakahteshamipour.com

iakovospavlopoulos.bandcamp.com

kiriakos-spirou.com

Το ντοκιμαντέρ “5½ χρόνια” (2022) των Μυρτώ Συμεωνίδου και Ιωάννα Παπαϊωάννου προβάλλεται στο ΚΕΤ για δύο βραδιές, στις 5 & 6 Οκτωβρίου.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013, ο 34χρονος Παύλος Φύσσας, αντιφασίστας ράπερ γνωστός και ως Killah P, δολοφονείται στο Κερατσίνι από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της οργάνωσης Χρυσής Αυγής, έπειτα από μια συντονισμένη επίθεση. Τον ίδιο μήνα, η ηγετική ομάδα όπως και δεκάδες στελέχη και μέλη της οργάνωσης συλλαμβάνονται.

Η δίκη που ακολουθεί -μία από τις σημαντικότερες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας- ξεκινάει στις 20 Απριλίου του 2015. Μετά από μια μακροχρόνια ανακριτική διαδικασία, το Συμβούλιο Εφετών αποφαίνεται για την παραπομπή 69 μελών της οργάνωσης, μεταξύ αυτών σύσσωμης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, με την κατηγορία της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση και της διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης. Η δίκη κρατάει πεντέμισι χρόνια.

Τον Οκτώβριο του 2020, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, με ομόφωνη απόφαση, ανακοινώνει πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση, για τη διεύθυνση της οποίας υπεύθυνοι είναι ο αρχηγός και άλλοι έξι βουλευτές. Οι υπόλοιποι 11 βουλευτές της τότε Κοινοβουλευτικής Ομάδας κρίνονται ένοχοι για ένταξη και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.

Το ντοκιμαντέρ “5½ χρόνια” πραγματεύεται την εμπειρία της δημοσιογραφικής κάλυψης της δίκης της Χρυσής Αυγής.

Βασισμένο σε συνεντεύξεις (με την Ελευθερία Κουμάντου, την Ανζελίκ Κουρούνη, τον Γιάννη Μπασκάκη, τον Αντώνη Μπούγια, τον Κωνσταντίνο Πουλή, την Αφροδίτη Φράγκου), εστιάζει στην εμπειρία των δημοσιογράφων που επέλεξαν και επέμειναν να παρακολουθήσουν τη δίκη και να μας πληροφορήσουν γι’ αυτή, παρά τη διάρκειά της, και ενώ η πλειονότητα των μεγάλων μέσων ενημέρωσης δεν κάλυψε συστηματικά τη δίκη. Η έρευνα των δημιουργών της ταινίας (Μυρτώ Συμεωνίδου, Ιωάννα Παπαϊωάννου) φωτίζει έτσι ένα από τα πιο σημαδιακά γεγονότα της πρόσφατής μας πολιτικής ιστορίας, αλλά και μια κομβική στιγμή στην προσπάθεια εδραίωσης και διαμόρφωσης μιας ανεξάρτητης δημοσιογραφίας στην Ελλάδα.

Το ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα στο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο του 2022.

Συντελεστές:
Σενάριο – Σκηνοθεσία: Μυρτώ Συμεωνίδου, Ιωάννα Παπαϊωάννου
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Νίκος Πανιεράκης
Σκίτσα – Γραφικά: Λουίζα Καραγεωργίου
Μοντάζ: Ιωάννα Παπαϊωάννου
Ηχοληψία – Μίξη: Αλέξανδρος Λυκοστράτης
Πρωτότυπη Μουσική: Νίκος Μπαξεβανάκης, Γιάννης Ποταμίτης

Διάρκεια: 70’

Trailer: https://youtu.be/JZzrkmAka-E
Facebook page: https://www.facebook.com/pentemisichronia/

*Η ταινία προβάλλεται στα ελληνικά με αγγλικούς υπότιτλους.
*Μετά τις προβολές θα ακολουθήσει συζήτηση.

Το τρίο Φλούδια (Στέλιος Μίχας, Κατερίνα Κωνσταντούρου, Νίκος Καρύδης) έρχεται στο ΚΕΤ για μια συναυλία ελεύθερου αυτοσχεδιασμού. Οι προσωπικές τάσεις και οι επιρροές του τρίο συμπεριλαμβάνουν στοιχεία από την κλασική και τη σύγχρονη μουσική, την τζαζ, το ρεμπέτικο, τη λαϊκή μουσική των Βαλκανίων, της Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής.

Κεντρική θέση κατέχει στο εγχείρημα το μικροτονικό κούρδισμα. Το «ξεκούρδισμα» αυτό τροφοδοτεί τις μελωδικές αναζητήσεις των μουσικών όπως και την κλίση τους προς υπνωτικά και εκστατικά drones. Τα «τινάγματα» που σε πετάνε έξω από το τονικό πλαίσιο διευρύνουν το ελεύθερο πεδίο του αυτοσχεδιασμού και κρατάνε το «αυτί» σε εγρήγορση.

4d-studio.bandcamp.com/album/floudia

youtu.be/JqLByhniaWE

Στέλιος Μίχας: κιθάρα / steliosmihas.com

Κατερίνα Κωνσταντούρου: πιάνο / katerinakonstantourou.com

Νίκος Καρύδης: τρομπέτα, διπλή μελόντικα / soundcloud.com/dasos_paraxeno

Ο συνθέτης, performer και κατασκευαστής μουσικών οργάνων Τάσος Στάμου διοργανώνει στο ΚΕΤ ένα εργαστήρι για όσους ενδιαφέρονται για την τεχνική του circuit bending, των αυτοσχέδιων synthesizer, DIY modular synthesizer, της χρήσης εναλλακτικής τεχνολογίας και ανακύκλωσης ηλεκτρονικών συσκευών σε δημιουργικά μουσικά (και όχι μόνο) όργανα. Πρόκειται για μια εκτεταμένη γνωριμία των τεχνικών και τεχνολογιών που έχει αναπτύξει εδώ και πάνω από μια δεκαετία σε αυτό το χώρο.

Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, οι συμμετέχοντες θα αποκτήσουν όλες τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να μπορούν να μετατρέπουν προϋπάρχοντα απλά ηλεκτρονικά συστήματα σε πιο περίπλοκα και διαδραστικά όργανα δημιουργίας και πειραματισμού, χρησιμοποιώντας απλά τεχνικά και ευέλικτα ‘τρικ’. Παρότι δεν είναι απαραίτητη η συμμετοχή και στις δύο ημέρες, μιας και εστιάζουν σε άλλα θέματα, είναι ισχυρά προτεινόμενη για μια ολοκληρωμένη εμπειρία της τέχνης, τεχνικής και εφαρμογών του circuit bending σε ένα ευρύτερο φάσμα.

Μέρα 1η / Σάββατο 11 Ιουνίου / 10:00-15:00 / εισαγωγή στο Circuit Bending:

Η πρώτη μέρα είναι εισαγωγική στην τεχνική του circuit bending και δεν απαιτεί προϋπάρχουσα γνώση ηλεκτρονικών και χειροποίητων κατασκευών. Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν τα δικά τους ηλεκτρονικά όργανα, αφού πρώτα διδαχτούν πολλά από τα μυστικά αυτής της μετατροπής φαινομενικά ευτελών μεταχειρισμένων ηλεκτρονικών συσκευών σε πιο περίπλοκα και εύχρηστα synthesizers. Θα γίνει εκτεταμένη αναφορά τόσο στο θεωρητικό όσο και στο πρακτικό κομμάτι με απλές και ξεκάθαρες οδηγίες. Όλα τα απαραίτητα εργαλεία και όργανα θα βρίσκονται στη διάθεση των συμμετεχόντων και με την καθοδήγηση του διδάσκοντα θα μπορέσουν να κατασκευάσουν ένα “μουσικό όργανο” που θα πάρουν μαζί τους στο σπίτι. Επίσης, εάν οι συμμετέχοντες το επιθυμούν, μπορούν να φέρουν δικά τους ηλεκτρονικά συστήματα, τα οποία θα μεταποιήσουν κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου.

Μέρα 2η / Κυριακή 12 Ιουνίου / 10:00-15:00 / DIY modular εφαρμογές:

Η δεύτερη μέρα εστιάζει στις εφαρμογές αυτής της DIY τεχνολογίας σε συνδυασμό με άλλο ηλεκτρονικό εξοπλισμό (analog modular synthesizers, video synthesizers, συγχρονισμό με usb interfaces (Arduino, Raspberry κλπ.), φώτα, motors, κ.ά.). Απευθύνεται σε χρήστες των προαναφερθέντων τεχνολογιών ή σε κόσμο που θέλει να μάθει πώς να δημιουργεί μόνος του με το χαμηλότερο πιθανό κόστος μηχανές που να συνεργάζονται με τέτοιες τεχνολογίες. Ιδιαίτερη βάση θα δοθεί στη διάδραση circuit bending συσκευών με modular synthesizers μέσω του ελέγχου από ηλεκτρισμό (cv control), σαν μια εναλλακτική πρόταση δημιουργίας DIY modules από φαινομενικά ευτελή υλικά. Η πιο συγκεκριμένη κατεύθυνση του εργαστηρίου θα βασιστεί και στις ανάγκες των συμμετεχόντων: ο χρόνος που θα αφιερωθεί στις παραπάνω τεχνικές θα εξαρτηθεί κι από την επιθυμία των συμμετεχόντων και από την πρόθεση μερικών να φέρουν εξοπλισμό για testing (modular synthesizers, analog TVs, κλπ.).

*Το εργαστήρι κατανοεί ότι το κόστος συμμετοχής μπορεί να δυσκολέψει κάποιους στη δήλωση συμμετοχής, όμως διαβεβαιώνει ότι θα αποτελέσει επένδυση για όσους θέλουν να εισχωρήσουν στη χρήση τεχνολογιών που μπορούν να φτιάξουν οι ίδιοι ώστε να μην εξαρτώνται από το ήδη μεγάλο κόστος τέτοιων συσκευών.

Βιογραφικό:

Ο Τάσος Στάμου είναι συνθέτης ηλεκτρακουστικής μουσικής, performer, κατασκευαστής, ερευνητής και διδάσκων εναλλακτικής μουσικής τεχνολογίας με έδρα το Λονδίνο. Είναι επίσης ραδιοφωνικός και studio παραγωγός. Η εταιρία του ‘Stamou Instruments’, πέρα από την κατασκευή σειράς μοναδικών μουσικών οργάνων από ανακυκλωμένα υλικά, τρέχει εργαστήρια circuit bending, τόσο σε επιφανείς οργανισμούς (The Barbican, Guildhall School of Music, Canterbury Christ Church University, Onassis Stegi κλπ.) όσο και σε εναλλακτικές κοινότητες (Music Hackspace London, Sounds of the Underground Festival κλπ.). Σκοπός είναι η ευαισθητοποίηση των συμμετεχόντων όσον αφορά την ανακύκλωση της υπερπληθώρας ηλεκτρονικών σκουπιδιών και την μετατροπή τους σε ένα εναλλακτικό δημιουργικό μέσο έκφρασης και πειραματισμού που συνδυάζει τεχνολογία και τέχνη.

tasosstamou.com/workshops

www.youtube.com/watch?v=muutPocUgUQ

www.youtube.com/watch?v=iohZ13V2sD8

Το ΚΕΤ υποδέχεται το τρίο του σαξοφωνίστα Fausto Sierakowski για μια συναυλία με συνθέσεις εμπνευσμένες από τις παραδοσιακές μουσικές της ανατολικής Μεσογείου. Το τρίο αποτελείται από τους Fausto Sierakowski (σαξόφωνο, συνθέσεις), Παναγιώτη Κάιτατζη (ούτι) και Στρατή Σκουρκέα (κρουστά). Στη συναυλία στο ΚΕΤ θα εμφανιστεί για πρώτη φορά μαζί τους η τραγουδίστρια Μαρία Βακάλη.

Μέσα από μια αφαιρετική αλλά και ευέλικτη ενορχήστρωση, η μουσική του τρίο ταξιδεύει από τα έντονα ρυθμικά μοτίβα των Βαλκανίων και το ρεπερτόριο του ζουρνά στα πιο στοχαστικά τραγούδια και τις διαφορετικές ατμόσφαιρες των ανατολικών δρόμων, όπου οι μουσικοί κινούνται συχνά ελεύθερα. Το πρόγραμμα αποτελείται τόσο από πρωτότυπες συνθέσεις όσο και από κομμάτια του παραδοσιακού και κλασικού ρεπερτορίου.

Σύνδεσμοι:

https://www.facebook.com/faustosierakowskitrio

https://www.youtube.com/watch?v=op2-D-m1w9c

https://www.youtube.com/watch?v=NpDRXX4vr0k

Μετά από δύο χρόνια πανδημικής απουσίας από τα συναυλιακά δρώμενα της Αθήνας, Τα Ριζά επιστρέφουν στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, την Παρασκευή 3 Ιουνίου 2022 – για να ξεκινήσει όμορφα το θέρος, «να’ρθουνε τα ξενάκια μας να κάμουν καλοκαίρι»…

Το τρίο επιχειρεί μια διαφορετική ανάγνωση της παραδοσιακής και λαϊκής μουσικής, με λιτή ενορχήστρωση και ακουστικό χαρακτήρα, αντανακλώντας ένα εύρος ηχητικών αναφορών που φτάνει στους δίσκους της ECM Records, τη μεσογειακή jazz και τις αρχές της ηλεκτρονικής μουσικής. Στη συναυλία θα παρουσιάσουν στιγμές από την ομότιτλη δισκογραφική κυκλοφορία τους («Τα Ριζά», Νοέμβριος 2019), μαζί με επιλογές από τη δημοτική παράδοση, προερχόμενες κυρίως από τα νησιά της Ελλάδας και τα παράλια της Μικρασίας, ενώ για πρώτη φορά πρόκειται να συμπεριλάβουν ηλεκτρικά όργανα στη σκηνική τους πράξη.

Ο ιδιαίτερος ήχος τους διαμορφώνεται από τη φωνή του Θεμιστοκλή Καρποδίνη, γνωστού κυρίως από τους ρόλους ως ηθοποιός και περφόρμερ στις παραστάσεις του Δήμου Αβδελιώδη και των Bijoux de Kant, αλλά και από την πρόσφατη δισκογραφική δουλειά του με ρεμπέτικα, «Κοντραμπατζήδες»∙ το πιάνο του Κωστή Ζουλιάτη aka Costinho, με προϋπηρεσία σε σχήματα όπως οι Night On Earth και οι Ρεμπετέητορς, με συνεργασίες (Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μαρία Κώτη κ.ά.) αλλά και σόλο παρουσία στον αυτοσχεδιασμό και τη σύνθεση για το θέατρο∙ και το κοντραμπάσο του Πέτρου Λαμπρίδη,με συνεχή δισκογραφική και επί σκηνής πράξη σε πολλά και διαφορετικής φύσεως σχήματα (Ματ σε 2 Υφέσεις, Night On Earth, Johnie Thin Trio, Σοφία Σαρρή, Αθηναϊκή Μαντολινάτα κ.ά.).

Τα Ριζά

Θεμιστοκλής Καρποδίνης – φωνή

Κωστής Ζουλιάτης (Costinho) – πιάνο, πλήκτρα

Πέτρος Λαμπρίδης – κοντραμπάσο, pedals

Βασιλική Μπόγδανου – επιμέλεια παραγωγής

Ο δίσκος «Τα Ριζά» διατίθεται σε βινύλιο και CD από το label «από», σε ανεξάρτητα δισκοπωλεία και επιλεγμένα βιβλιοπωλεία (Αθήνα, Πάτρα, Κέρκυρα, Θεσσαλονίκη, Λονδίνο). Έξι από τα εννιά τραγούδια της κυκλοφορίας έχουν ανέβει στο κανάλι του σχήματος στο YouTube με video clips που δημιουργήθηκαν από το ίδιο το σχήμα.

www.youtube.com/c/RizaBand

Μπορεί κανείς να βρει σε αυτό το κανάλι και μια βιντεοσκοπημένη μικρή συναυλιακή πράξη του σχήματος στο στούντιο, με τίτλο «Τα Ριζά – Από το στούντιο».

www.youtube.com/watch?v=Bg1JPws_RDo

Η bijoux de kant παρουσιάζει τη Δευτέρα 23 Μαΐου στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων την προβολή της in-between παράστασης Ερωτόκριτος travel / στη γη της ομοιοκαταληξίας στο πλαίσιο των δράσεων «Πολιτισμός στις γειτονιές» που διοργανώνει και υλοποιεί ο Δήμος Αθηναίων μέσω του Athens Culture Net, από τις 12 έως και τις 29 Μαΐου, στην Κυψέλη. Θα πραγματοποιηθούν πέντε προβολές ανά μισή ώρα, από τις 20:00 μέχρι τις 22:00.

H ιδέα της in-between παράστασης γεννήθηκε κατά τη διάρκεια των αυστηρών lock down και το πάγωμα των θεατρικών παραστάσεων. Διερευνώντας την έννοια της παροντικότητας και της επιτελεστικότητας, αναζητώντας τρόπους με τους οποίους το θέατρο δύναται να υπάρξει σε αυτές τις ακραίες συνθήκες, η bijoux de kant παρουσιάζει το έργο Ερωτόκριτος travel / στη γη της ομοιοκαταληξίας ως το αποτέλεσμα του διαλόγου ανάμεσα στην οπτικοακουστική δημιουργία και τις ζωντανές τέχνες. Επαναγοητεύεται από την έμμετρη μυθιστορία του Βιτσέντζου Κορνάρου και παραδίδει τη δική της ψηφιακή εκδοχή, το δικό της αστικό παραμύθι. Ο Ερωτόκριτος κι η Αρετούσα, νέοι, όμορφοι και αγαθοί προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα από τον έρωτά τους. Εγκλωβισμένοι σ’ ένα αστικό τοπίο σαν εξορία και φυλακή αντιστέκονται με τη γλώσσα τους στη βαρβαρότητα ενός κοινωνικοπολιτικού τοπίου υπό κατάρρευση. Σ’ αυτόν τον άξενο μη-τόπο θα ζήσουν το δικό τους έσχατο μιούζικαλ.

Το Athens Culture Net του Δήμου Αθηναίων με το πρόγραμμα «Πολιτισμός στις Γειτονιές» φέρνει τον πολιτισμό στις γειτονιές της Αθήνας, φέρνει τον πολιτισμό στον πολίτη και στον επισκέπτη, σε συνεργασία με τα μέλη του και τους συνεργαζόμενους φορείς, με μια σειρά δράσεων που δυναμώνουν τον κοινωνικό ιστό, αναδεικνύουν τις δημιουργικές δυνάμεις αλλά και τον δημόσιο χώρο, ως πεδίο έκφρασης, γνωριμίας και διαλόγου. Μουσική, φωτογραφικός διαγωνισμός, θεατρικά δρώμενα, προβολές, περιήγηση στα εικαστικά και καλλιτεχνικά στέκια της Κυψέλης, εκπαιδευτικά εργαστήρια, ανοιχτές συζητήσεις.

Συντελεστές:

Κείμενο: Βιτσέντζος Κορνάρος, Γλυκερία Μπασδέκη

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης

Μουσική: Πάνος Ηλιόπουλος

Κινηματογράφηση – Μοντάζ: Γιώργος Αποστολόπουλος

Set design – κοστούμια: bijouxdekant

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Παπασωτηρόπουλος

Δραματολόγος: Γιώργος Παπαδάκης

Οργάνωση παραγωγής: Ασημένια Ευθυμίου

Ερμηνεία: Δέσποινα Σαραφείδου, Δημήτρης Καραμπέτσης

Τραγούδι: Ελεάννα Κωνσταντά

To έργο «Ερωτόκριτος travel / στη γη της ομοιοκαταληξίας» δημιουργήθηκε με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Η εκδήλωση διοργανώθηκε στο πλαίσιο του Culture is Athens / Πολιτισμός είναι η Αθήνα, του τριετούς σχεδίου που ανακοίνωσε ο Δήμος Αθηναίων, με στόχο την αναβάθμιση, την ανάδειξη και την ενοποίηση του πολιτιστικού ιστού της Αθήνας αλλά και την έμπρακτη στήριξη των καλλιτεχνών και των εργαζόμενων στον κλάδο του πολιτισμού.

Την Πέμπτη 19 Μαΐου, το ΚΕΤ φιλοξενεί δύο αυτοσχεδιαστικά και ηλεκτροακουστικά σετ.

Στο πρώτο σετ, ο Γιώργος Κοκκινάρης (κοντραμπάσο), η Νίκη Κοκκόλη (σαξόφωνο) και ο Vago Tedosio (πιάνο) εξερευνούν τα όρια της avant garde/free jazz, ενώνοντάς τα με ηχοχρώματα του 20ού αιώνα και της σύγχρονης κλασικής μουσικής αρμονίας. Συναντώνται σε αυθόρμητα ντουέτα, τρίο και σόλο που διαδέχονται το ένα το άλλο σε μια αέναη ροή από ενδόμυχα μουσικά μοτίβα.

Στο δεύτερο σετ, παρουσιάζεται το έργο του Vago Tedosio Uteri I για φωνή και πιάνο. Με το έργο αυτό, αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα του, ο Tedosio ξεκινά υπό τον γενικό τίτλο Uteri μια σειρά συνθέσεων όπου η ηχητική αρχιτεκτονική του πιάνου και οι κατασκευαστικές του δομές χρησιμοποιούνται σαν audio-επεξεργαστές. Μεταβάλλουν τη ροή εισερχόμενων ήχων, μεταμορφώνουν τη χροιά άλλων μουσικών οργάνων και δημιουργούν νέο συνθετικό υλικό με το οποίο το πιάνο συνδιαλέγεται μέσω της αντίστιξης και του ρυθμού. Στο Uteri I, η ανθρώπινη φωνή χορογραφείται μέσα από το σώμα που την παράγει. Διανύοντας το φάσμα των δυνατοτήτων της, η φωνή ενώνεται με το πιάνο που αντιπαραθέτει τις δικές του δυνατότητες σε όλη τη διάρκεια του έργου.

Σύλληψη, σύνθεση και ερμηνεία (πιάνο/ηλεκτρονικά): Vago Tedosio

Ερμηνεία, αυτοσχεδιασμός-περφόρμανς (φωνή): Κατερίνα Μανιού

Βίντεο-προβολή: Vago Tedosio

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί ένα in situ, οπτικοακουστικό project.

Στο τέταρτο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με τον Γιώργο Κοκκινάρη (κοντραμπάσο), την Κατερίνα Κωνσταντούρου (πιάνο) και τη Ναταλία Μαντά (live visuals).

O Γιώργος Κοκκινάρης έχει σπουδάσει κλασικό κοντραμπάσο, με καθηγητές τους Σεραΐνα Σεΐδου, Βασίλη Παπαβασιλείου και Βιλέν Καραπετιάν. Συνεργάζεται με ορχήστρες, σχήματα δωματίου και δίνει ρεσιτάλ ως σολίστ. Αποτελεί ενεργό μέλος της avant-garde/free jazz/free improvisation σκηνής στην Αθήνα. Σκοπός του είναι η εξερεύνηση του εύρους δυνατοτήτων του οργάνου και η ανάδειξη αυτού ως σολιστικό όργανο, μέσω του αυτοσχεδιασμού. Συμμετέχει σε μουσικά σχήματα duo και trio μαζί με καλλιτέχνες από τους χώρους του θεάτρου, του χορού, των εικαστικών και της λογοτεχνίας. Σταθερά παρακολουθεί μαθήματα κλασικού ρεπερτορίου με τον βιολοντσελίστα Άγγελο Λιακάκη, ενώ έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους Michael Wolf, Edicson Ruiz και Luis Cabrera. Διδάσκει σεμινάρια ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, με σκοπό τη μελέτη της μη ιδιωματικής μουσικής, βασισμένη στη διαίσθηση, την άμεση σύνθεση και τη συνεργασία με άλλες τέχνες. Το 2018 κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ “Touch – 8 Improvised Stories” το οποίο παρουσιάστηκε στο ΚΕΤ.

kokkinaris.com

Η πιανίστα Κατερίνα Κωνσταντούρου πήρε το δίπλωμά της στο Εθνικό Ωδείο με τον Ίγκορ Ταρασάνσκι και Master’s με τον Martyn van den Hoek στο Κονσερβατόριο της Ουτρέχτης. Πέρα από τη σολιστική της δραστηριότητα συμπράττει με διάφορα σύνολα μουσικής δωματίου. Οι συνεργασίες της περιλαμβάνουν το Utrechts Blazers Ensemble, το Nieuw Ensemble, το Ensemble Looptail, το Emanon Ensemble και εκτείνονται επίσης στον χώρο της αυτοσχεδιαστικής μουσικής και σε παραστάσεις όπου η μουσική συνδιαλέγεται με τον χορό και το θέατρο. Είναι ιδρυτικό μέλος του ΤΕΤΤΤΙΞ, ενός συνόλου σύγχρονης μουσικής και μουσικού θεάτρου που ξεκίνησε το 2017. Έχει δώσει συναυλίες στην Ελλάδα, την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Ισπανία και την Αγγλία. Τον Νοέμβριο του 2016 της απονεμήθηκε το βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών σε νέο/πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη.

katerinakonstantourou.com

Η Ναταλία Μαντά γεννήθηκε το 1994 στην Αθήνα. Εισήχθη στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, στην κατηγορία “Ταλέντα”, όπου σπούδασε κατά την περίοδο 2011 – 2016. Μπαίνοντας στη σχόλη το 2011, σε ηλικία 17 ετών, απέσπασε το δεύτερο βραβείο σε διαγωνισμό γλυπτικής στην Ιταλία με θέμα «Μελέτη για Δημόσιο Χώρο». Φοίτησε με καθηγητή τον Γιώργο Λάππα στο Β’ εργαστήριο γλυπτικής. Ολοκλήρωσε τις σπουδές καθώς και την επιμέλεια της πτυχιακής της εργασίας υπό την εποπτεία της υπεύθυνης καθηγήτριας του Β’ – Γ’ εργαστηρίου γλυπτικής κ. Αφροδίτη Λίτη. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση τον Οκτώβριο του 2017 στη γκαλερί Καππάτος στην Αθήνα.

nataliamanta.com

Ο Γιάννης Αναστασάκης χαρακτηρίζεται για την ιδιαίτερή του προσέγγιση στην κιθάρα, ως γεννήτρια πρωτότυπων και ατμοσφαιρικών ήχων, καθώς και για την ενασχόλησή του σε βάθος με τα εφέ και την τεχνική του live-sampling (είναι επίσης ο σχεδιαστής και κατασκευαστής των JAM pedals). Η μουσική του είναι ένα κράμα ambient και ψυχεδέλειας που ισορροπεί μεταξύ μελωδίας και θορύβου, ξεπερνώντας πολλές φορές τα “επιτρεπτά” όρια. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς όπως οι: Arve Henriksen, Christian Fennesz, Eivind Aarset, Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου, Θοδωρής Ρέλλος, Χάρης Λαμπράκης, Φλώρος Φλωρίδης, Haig Yazdjian κ.ά.

www.jannisanastasakis.com

Ο tsev έρχεται στο ΚΕΤ, την Πέμπτη 26 Μαΐου, για να παρουσιάσει για πρώτη φορά ζωντανά το έργο του Tone Cloud.

Με τα δικά του λόγια: “Καλησπέρα, το ψευδώνυμό μου είναι tsev και φτιάχνω μουσική στην Αθήνα. Την παραπάνω ημερομηνία θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά ζωντανά ένα μουσικό έργο για το οποίο δυσκολεύομαι να δώσω μια τίμια και επαρκή περιγραφή. Εξερευνώ εναλλακτικούς τρόπους να κουρδίζω νότες, διότι υπάρχει ένας άγνωστος για πολλούς μαγικός ήχος μέσα στις νότες που προσωπικά με συγκινεί βαθύτατα και εύχομαι να συγκινήσει κι όσους αποφασίσετε να έρθετε στη συναυλία. Χρησιμοποιώντας αυτοσχέδια έγχορδα μουσικά όργανα κατασκευασμένα από τον Σωτήρη Ζηλιασκόπουλο, τρεις μουσικοί θα προκαλέσουν τον πυκνό, αρμονικό και ανεξέλεγκτο ήχο που οι νότες αυτές παράγουν με τη βοήθεια ενισχυτών ηλεκτρικής κιθάρας σε υψηλές εντάσεις”.

Συντελεστές:
Tsev Tselios στη σύνθεση της μουσικής.
Σωτήρης Ζηλιασκόπουλος στην ηχοληψία.
Δάφνη Ποταμίτη, Κώστας Ζαφειρόπουλος, Μάριος-Ρωμύλος Βίττης στην εκτέλεση της μουσικής.

Η φωτογραφία είναι δύο χαρακτικά της Αλίκης Παπαδημητρίου που έχουν μπει το ένα πάνω στο άλλο. Τα όργανα που θα χρησιμοποιηθούν στη συναυλία έχουν στολιστεί από την ίδια.

*Μετά την έναρξη της συναυλίας οι πόρτες θα παραμείνουν κλειστές.

Ο Αντρέας Μνιέστρης (σαξόφωνο), ο Τηλέμαχος Μούσας (κιθάρα) και ο Ιάκωβος Παυλόπουλος (κρουστά) επισκέπτονται το ΚΕΤ για μια συναυλία ελεύθερου τζαζ αυτοσχεδιασμού. Special guest της βραδιάς θα είναι ο Θάνος Πολυμενέας-Λιοντήρης (κοντραμπάσο).

Ο Αντρέας Μνιέστρης, πρώην μέλος της κολεκτίβας ΑΝΕΡΓΗ&Π και του συγκροτήματος ΠΚΩΔ, μελέτησε σύνθεση και αυτοσχεδιασμό δίπλα στον Anthony Braxton (Mills College, Oakland, CA). Από το 1991 μέχρι το 1993, εργάστηκε ως σαξοφωνίστας στη Θεσσαλονίκη. Έχει συμπράξει, μεταξύ άλλων, με τη Σ. Γιαννάτου και τους N. Tουλιάτο, Α. Συμβουλόπουλο, Φ. Φλωρίδη, Θ. Ρέλλο, Σ. Παπαδημητρίου, ∆. ∆ηµητριάδη, J. Tornabene.

Ο Τηλέμαχος Μούσας, πολυοργανίστας, κιθαριστής και συνθέτης, έχει γράψει μουσική για παραστάσεις χορού και θεάτρου όπως και για κινηματογραφικά έργα. Έχει συνεργαστεί με το Brooklyn Academy of Music, το CCRMA (Stanford University), το γαλλικό IRCAM, το Tanztheater Wuppertal, το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, το Εθνικό Θέατρο, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, μεταξύ άλλων φορέων. Είναι υποψήφιος διδάκτορας του τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Κατέχει ένα Master of Music από το ίδιο τμήμα.

Ο Ιάκωβος Παυλόπουλος, απόφοιτος του Ωδείου Φίλιππος Νάκας (παράρτημα του «Berklee Music College») και του Εθνικoύ Ωδείου, παρακολούθησε μαθήματα drums δίπλα στον Γιάννη Καλκάνη και jazz κατεύθυνση δίπλα στον Χρήστο Κοτζίνα. Σπούδασε στη Χάγη (μουσική σχολή KOOREN HUIS), μελετώντας τα τύμπανα με τον Erik Ineke και τον Hans van Oosterhont και παρακολουθώντας rhythm session class με τον Alex Milo. Υπήρξε μέλος του σχήματος Koorenhuis Big Band υπό την διεύθυνση του Victor Borkrt. To 2017, σπούδασε στη Dutch Impro Academy. Υπήρξε συνιδρυτής της εταιρείας πολιτιστικών παραγωγών «H Τρελλή Ροδιά». Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως κρουστός και επιμελείται τη μουσική θεατρικών παραστάσεων.

Φωτογραφία: Ιάκωβος Παυλόπουλος

Με επιρροές από την ambient και τη folk μέχρι τη noise και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, το αυτοσχεδιαστικό τρίο The Coal επικεντρώνεται στην επί τόπου σύνθεση και στη ζωντανή επικοινωνία μεταξύ των μελών του. Το σχήμα ιδρύθηκε από τους Γιάννη Αράπη (κιθάρα) και Σίμο Ρηνιώτη (ντραμς) τον Σεπτέμβριο του 2016. Τον Δεκέμβριο του 2021 συμπληρώνεται από τον Δήμο Βρύζα (βιολί).

➨ thecoal.bandcamp.com

➨ www.facebook.com/thecoalduet

Το ΚΕΤ υποδέχεται τον Βίκτωρα Τσιλιμπάρη (πιάνο), τον Γρηγόρη Θεοδωρίδη (κοντραμπάσο) και τον Στέφανο Χυτήρη (τύμπανα) για μια συναυλία ελεύθερου αυτοσχεδιασμού. Το τρίο στοχεύει στη στιγμιαία και αυθόρμητη δημιουργία αφήνοντας χώρο στη σιωπή, στον θόρυβο αλλά και στη μελωδικότητα.

Ο Βίκτωρας Τσιλιμπάρης ήρθε σε επαφή με το πιάνο σε μικρή ηλικία ως μαθητής της Patricia Arenas. Άρχισε στην εφηβεία να ενδιαφέρεται για άλλα είδη μουσικής και να εξερευνά τον αυτοσχεδιασμό, στο πλάι του Μιχάλη Χρυσουλάκη και, στη συνέχεια, του Σάμη Αμίρη και του Γρηγόρη Σημαδοπούλου. Σπούδασε στο Conservatory of Utrecht (Ολλανδία) δίπλα στους Bertvanden Brink και Rembrandt Frerichs. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα και masterclasses δίπλα σε μεγάλα ονόματα της σύγχρονης τζαζ (Taylor Eigsti, Aaron Parks, Ambrose Akimunsire, Kenny Werner, Stefano Battaglia, Milcho Leviev, Haarmen Fraanje, Robvan Bavel, Reinier Baas, John Clayton κ.ά.). Έχει συμμετάσχει σε πολλά μουσικά σχήματα στην Ολλανδία και την Ελλάδα κάνοντας συναυλίες και ηχογραφήσεις. Ασχολείται ενεργά και με τη σύνθεση.

O Γρηγόρης Θεοδωρίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη του Αγρινίου. Μετακόμισε στην Αθήνα σε ηλικία 17 ετών και σπούδασε jazz και κλασικό κοντραμπάσο. Μετακόμισε το 2011 στην Ολλανδία για να σπουδάσει τζαζ ερμηνεία στο Βασιλικό Ωδείο της Χάγης και πήρε το δίπλωμά του με άριστα το 2016. Από το 2017, ταξιδεύει και παίζει σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ αλλά και στη Νέα Υόρκη, το Τόκιο, τη Σαγκάη, το Λονδίνο, την Κοπεγχάγη κ.ά. Έχει συνεργαστεί με πολλούς αναγνωρισμένους μουσικούς της ευρωπαϊκής τζαζ — Juraj Stanik, Eric Ineke, Rik Mol, Attila Gyarfas, Thomas Maasz, με τους δυο τελευταίους να είναι μέλη του προσωπικού του trio.

Ο ντράμερ Στέφανος Χυτήρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Sound art στο Dartigton college of arts του Devon (Αγγλία). Εγκαταστάθηκε στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη όπου σπούδασε και δούλεψε δίπλα στον Αμερικανό ντράμερ Michael Carvin. Συμμετέχει από τότε σε σχήματα της αυτοσχεδιαστικής σκηνής της Νέας Υόρκης και της Αθήνας ενώ αναπτύσσει παράλληλα προσωπικές δουλειές σε συνεργασία με τους Bram De Looze, Luca Rosenfeld, Daniel Carter, Dre Hocevar, Ingrid Laubrock, Todd Neufeld, Pascal Niggenkemper, Billy Mintz, Tony Malaby. To Flux Project – Pyr|n, ο πρώτος του δίσκος, ηχογραφήθηκε το 2014 σε παραγωγή του Michael Carvin. Τον 2017 κυκλοφόρησε το βινύλιο Egata μ’ ένα σχήμα επτά μουσικών. Το 2019 κυκλοφόρησε τον δίσκο 17 Takes, με τον πιανίστα Bram De Looze.

➨ www.stephanoschytiris.com

Ο συνθέτης και πιανίστας Coleman Zurkowski (Νέα Υόρκη) επισκέπτεται το ΚΕΤ την Πέμπτη 2 Ιουνίου, παρουσιάζοντας αποσπάσματα από το καινούργιο του άλμπουμ, Music for No One, επιλογές από προηγούμενες δουλειές όπως και μερικές διασκευές. Το Music for No One είναι μια ακουστική σύνθεση που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν οι μουσικοί δεν μπορούσαν να συναντηθούν ή να παίξουν ζωντανά. Στη συναυλία στο ΚΕΤ θα τον συνοδεύσουν τρεις μουσικοί της τοπικής σκηνής: Ειρήνη Αναστασίου (φωνή), Παναγιώτης Κουκούτας (τενόρο σαξόφωνο) και Γιώργος Ταμιωλάκης (τσέλο).

Ο Coleman Zurkowski είναι συνθέτης με κλασική εκπαίδευση και έδρα τη Νέα Υόρκη. Πήρε πτυχίο μουσικής σύνθεσης από το Πανεπιστήμιο DePaul το 2012 και μεταπτυχιακό μουσικής σύνθεσης από το California Institute of the Arts το 2014. Το 2015 επιλέχθηκε ως μόνιμος συνθέτης του Syros Sound Meetings σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου. Το 2018, το άλμπουμ του ZERO παρουσιάστηκε από την Orila Records (Αθήνα) στο υπόγειο του KINONÓ μαζί με τον καλλιτέχνη GIGANTA. Ο Coleman έχει διοργανώσει δύο περιοδείες για να παρουσιάσει τη δουλειά του. Θα περιοδεύσει διεθνώς το Music for No One κατά τη διάρκεια του 2022 με προγραμματισμένες συναυλίες στην Αθήνα, την Μπολόνια, τη Βαρκελώνη, τη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, το Κλίβελαντ, το Σικάγο, το Σάο Πάολο και το Μπουένος Άιρες. Ο Zurkowski εργάζεται σήμερα στη Νέα Υόρκη συνθέτοντας δικά του έργα, αλλά και μουσική για κινηματογράφο, τηλεόραση, διαφημίσεις, podcasts και θέατρο.

colemanzurkowski.com/about

youtu.be/HJUoTdga28U

Το ηλεκτρονικό ντουέτο totsouko & illy, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, παρουσιάζει στο ΚΕΤ το πρώτο του LP με τίτλο AT (To Pikap Records).

Ηχογραφημένο τον Σεπτέμβριο του 2019 στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης των Σκοπίων ως ηχητικό περιβάλλον για μια performance του Αλέξανδρου Πλωμαρίτη, το έργο αποκτά αυτονομία με την κυκλοφορία του σε βινύλιο. Διακρίνεται από λεπτές ισορροπίες μεταξύ σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού. Krautrock και dub ατμόσφαιρες συναντούν τα τελετουργικά κρουστά και τα κύμβαλα της παράδοσης Gamelan. Διεσταλμένα prog στιγμιότυπα διαπερνώνται από την ποίηση του Sun Ra. Το αποτέλεσμα είναι ένα σύγχρονο μουσικό έργο με ισχυρό και πρωτότυπο χαρακτήρα.

https://topikaprecords.bandcamp.com/album/at

Το Balkan Can Kino, στο πλαίσιο του BCK Pop Up Film Festival 2022, παρουσιάζει στο ΚΕΤ την ενότητα War and Propaganda/Πόλεμος και Προπαγάνδα που περιλαμβάνει τέσσερα ντοκιμαντέρ διεθνούς και σύγχρονης παραγωγής. Οι τέσσερις ταινίες πραγματεύονται ιστορίες γενοκτονιών, πολέμων, καταπίεσης και προπαγάνδας. Ιστορίες που πολλοί θα ήθελαν να “διαγράψουν” από την ανθρώπινη μνήμη.

Πρόγραμμα ταινιών:

Unseen Photos Of Anfal/Αθέατες φωτογραφίες του Anfal

Σκηνοθέτες: Hawraz Muhamed & Nabaz Ahmed | 2019 | Ιράκ | 26’

Η ταινία διηγείται τη ζωή ενός φωτογράφου που έζησε σε περιοχές του Ιρακινού Κουρδιστάν και σε περιοχές όπου συντελούνταν γενοκτονία. Φωτογράφισε τους ανθρώπους των χωριών και των πόλεων εκεί. Μετά από πολύ καιρό, περισσότερο από 25 χρόνια, τα αρνητικά φιλμ πέρασαν από τον ιδιοκτήτη τους σε άλλον. Πρόσφατα, κάποιος από το χωριό Asker βρήκε αυτές τις φωτογραφίες. Άρχισε να αναζητά από χωριό σε χωριό τους συγγενείς αυτών που είχαν σκοτωθεί κατά τη στρατιωτική επιχείρηση Anfal. Κάθε φωτογραφία έχει και μία συγκινητική ιστορία. Για παράδειγμα, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι έχασε τα πέντε παιδιά του το 1988 και δεν είχε καμιά φωτογραφία τους. Τριάντα χρόνια μετά, μπορούν να δουν φωτογραφίες των παιδιών τους.

Bread and a Blanket/Ψωμί και Κουβέρτα

Σκηνοθέτης: Δημήτρης Γκρίντζος | 2020 | Ελλάδα | 39’

Την Δευτέρα 13 Δεκέμβρη 1943, η μικρή πόλη των Καλαβρύτων πυρπολείται από τον κατοχικό στρατό των Ναζί. Όλοι οι άντρες οδηγούνται με τη βία σ’ έναν κοντινό λόφο και εκτελούνται. Αυτό το έγκλημα πολέμου θα περάσει στην ιστορία, μαζί με τη σφαγή της μεραρχίας Άκουι, ως η μεγαλύτερη σφαγή στην Ελλάδα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τρεις άντρες που είδαν με τα μάτια τους αυτά τα γεγονότα ως παιδιά, κλειδωμένοι με τους υπόλοιπους αμάχους στο δημοτικό σχολείο Καλαβρύτων, ξαναθυμούνται αυτή την τραυματική εμπειρία.

Youth/Νιάτα

Σκηνοθέτιδα: Kristin Li | 2018 | Καναδάς | 7’

Η μητέρα της σκηνοθέτιδας βλέπει μία προπαγανδιστική ταινία για την Αυγή και το Κίνημα της Υπαίθρου που έλαβε χώρα το 1970 στην Κίνα : οι αρχές, υπό την διαταγή του Mao Zedong, στέλνουν χιλιάδες εφήβους των πόλεων (συμπεριλαμβανομένης της μητέρας της δημιουργού) να δουλέψουν σε εξαθλιωμένα αγροτικά χωριά.

Big Lies/Μεγάλα Ψέματα

Σκηνοθέτης: Igor Runov| 2019 | ΗΠΑ | 39’

Η έννοια των “Μεγάλων Ψεμμάτων” επινοήθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ σαν προπαγανδιστικό όπλο στο έργο του “Ο Αγών μου”, αλλά χρησιμοποιήθηκε πρώτα από τον Γιόζεφ Στάλιν για να αποκρύψει το ζήτημα της μεγάλης πείνας στη Σοβιετική Ένωση στις αρχές της δεκαετίας του ‘30. Ο κύριος χαρακτήρας του ντοκιμαντέρ είναι μία Αμερικανίδα συγγραφέας που ερευνά τη Ρωσία εκείνων των χρόνων. Συναντά τους τελευταίους επιζώντες του Holodomor, του Μεγάλου Λιμού της Ουκρανίας (1932-1933). Σύντομα καταλαβαίνει ότι ο πόλεμος των Ρώσων της υπαίθρου που ξεκίνησε από τους Μπολσεβίκους 100 χρόνια πριν, δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ανακαλύπτει επίσης πολλά αμφιλεγόμενα γεγονότα σχετικά με τον ρόλο που έπαιξαν τα αμερικανικά media και οι αμερικανικές επιχειρήσεις στις αρχές της δεκαετίας του ‘30 στη Σοβιετική Ρωσία. Τέλος, ερευνά τη σύνδεση εκείνων των γεγονότων με τα σημερινά fake news.

*Οι ταινίες προβάλλονται στις ομιλούσες γλώσσες με αγγλικούς υπότιτλους.

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί ένα in situ, οπτικοακουστικό project.

Στο τρίτο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με τη Σαβίνα Γιαννάτου (φωνή), τον Δημήτρη Τίγκα (κοντραμπάσο) και τη Ναταλία Μαντά (live visuals).

Σαβίνα Γιαννάτου

Η Σαβίνα Γιαννάτου ξεκίνησε την επαγγελματική της σταδιοδρομία το 1979 με την εκπομπή του Τρίτου Προγράμματος Εδώ Λιλιπούπολη. Έχει συνεργαστεί από τότε με τον Μ. Χατζιδάκι, τη Λ. Πλάτωνος, τον Μ. Γρηγορίου, τον Δ. Μαραγκόπουλο, τον Β. Κατσούλη, τον Ν. Μαμαγκάκη, τον Ν. Κυπουργό… Η δισκογραφία της περιλαμβάνει πάνω από είκοσι δίσκους. Υπήρξε μέλος του Εργαστηρίου Παλαιάς Μουσικής. Έχει συνθέσει μουσική για ντοκιμαντέρ, video-art και θέατρο, συνεργαζόμενη με τον Σ. Στάγκο, τον Μ. Σαντοριναίο, την Α. Κράλη και το Εθνικό Θέατρο (συνθέσεις για τη Μήδεια (1997), τις Βάκχες (2006), το Dibuk (2006) και τη Γυναίκα της Ζάκυνθος (2006)). Έχει συνεργαστεί με τη χορογράφο Ν. Ζούκα για την παραγωγή δύο χοροθεατρικών έργων (Music for a while και Τα παραμύθια του κόσμου). Τα τελευταία δέκα χρόνια ασχολείται με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό σε συνεργασία με μουσικούς από το χώρο της τζαζ και της παραδοσιακής μουσικής. Με το σχήμα Primavera en Salonico, έχει εκδώσει τους δίσκους Άνοιξη στη Σαλονίκη, Τραγούδια της Μεσογείου, Παναγιές του Κόσμου και Terra Nostra και έχει πραγματοποιήσει συναυλίες στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία, το Μαρόκο, την Ταϊβάν και το Ισραήλ.

Δημήτρης Τίγκας

Ο Δημήτρης Τίγκας γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε μοντέρνο κοντραμπάσο αρχικά με τον Evgeny Bratushka στο Δημοτικό Ωδείο Βόλου και έπειτα με τον Βασίλη Παπαβασιλείου στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών, από όπου και αποφοίτησε. Το ίδιο έτος αποφοίτησε και από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον Σεπτέμβριο του 2006 συνέχισε τις μουσικές του σπουδές στο βιολόνε (ιστορικό κοντραμπάσο) στο Κονσερβατόριο του Άμστερνταμ με την Maggie Urquhart, απ’ όπου αποφοίτησε με τίτλους Bachelor και Master. Από το 2010 ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Έχει συμμετάσχει σε πλήθος συναυλιών και παραστάσεων με συμφωνικές ορχήστρες και σύνολα μουσικής δωματίου. Είναι τακτικό μέλος των σχημάτων παλιάς μουσικής Latinitas Nostra, Ex Silentio και Armonia Atenea, όπως επίσης και της κολεκτίβας Medea Electronique.

Ναταλία Μαντά

Η Ναταλία Μαντά γεννήθηκε το 1994 στην Αθήνα. Εισήχθη στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, στην κατηγορία “Ταλέντα”, όπου σπούδασε κατά την περίοδο 2011 – 2016. Μπαίνοντας στη σχόλη το 2011, σε ηλικία 17 ετών, κερδίζει το δεύτερο βραβείο σε διαγωνισμό γλυπτικής στην Ιταλία με θέμα «Μελέτη για Δημόσιο Χώρο». Φοίτησε με καθηγητή τον Γιώργο Λάππα στο Β’ εργαστήριο γλυπτικής. Ολοκλήρωσε τις σπουδές καθώς και την επιμέλεια της πτυχιακής της εργασίας υπό την εποπτεία της υπεύθυνης καθηγήτριας του Β’ – Γ’ εργαστηρίου γλυπτικής κ. Αφροδίτη Λίτη. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση τον Οκτώβριο του 2017 στη γκαλερί Καππάτος στην Αθήνα.

nataliamanta.com

Γιάννης Αναστασάκης

Ο Γιάννης Αναστασάκης χαρακτηρίζεται για την ιδιαίτερή του προσέγγιση στην κιθάρα, ως γεννήτρια πρωτότυπων και ατμοσφαιρικών ήχων, καθώς και για την ενασχόλησή του σε βάθος με τα εφέ και την τεχνική του live-sampling (είναι επίσης ο σχεδιαστής και κατασκευαστής των JAM pedals). Η μουσική του είναι ένα κράμα ambient και ψυχεδέλειας που ισορροπεί μεταξύ μελωδίας και θορύβου, ξεπερνώντας πολλές φορές τα “επιτρεπτά” όρια. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς όπως οι: Arve Henriksen, Christian Fennesz, Eivind Aarset, Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου, Θοδωρής Ρέλλος, Χάρης Λαμπράκης, Φλώρος Φλωρίδης, Haig Yazdjian κ.ά.

www.jannisanastasakis.com

Το διήμερο εργαστήρι Dancing Matter διοργανώνεται στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων από τη χορεύτρια και χορογράφο Ηρώ Βασάλου, σε συνεργασία με τον εικαστικό και curator Νικόλα Βαμβουκλή και την κινησιολόγο και χορεύτρια Ραλλού Καρέλλα: ένα εργαστήρι χορογραφικής σύνθεσης και performance με κέντρο την ύλη – σκηνικά/εικαστικά υλικά – και τη σχέση της με το ανθρώπινο σώμα και τη χορογραφία πάνω στη σκηνή.

Την πρώτη μέρα – μέσα από συνθετικές ασκήσεις –, οι συμμετέχοντες εξοικειώνονται με τα υλικά (χώμα, νερό, χαρτί, μπογιά, πούπουλα κ.ά.), παρατηρούν τη συμπεριφορά τους, τα τοποθετούν στο χώρο με εικαστική ματιά, μελετούν τους συμβολισμούς που φέρουν και ανακαλύπτουν την αφηγηματική τους δυναμική στο παραστασιακό περιβάλλον.

Τη δεύτερη μέρα – μέσα από διάφορους αυτοσχεδιασμούς κίνησης/χορογραφίας και πρακτικές από την performance art –, το εργαστήρι εστιάζει στη συνεύρεση του ανθρώπινου σώματος με τα σκηνικά υλικά, εφευρίσκοντας “υλικές χορογραφίες” ανθρώπινων και μη σωμάτων· σώματα ισάξια που αλληλεπιδρούν και διηγούνται ιστορίες έρωτα, αισθήσεων και συνάντησης.

Στο τέλος του εργαστηρίου συντίθενται μικρά αυτοσχεδιαστικά soli.

Το εργαστήρι απευθύνεται σε ηθοποιούς, εικαστικούς, χορευτές/χορεύτριες, αλλά και σε άτομα χωρίς επαγγελματική εμπειρία, στα οποία αρέσει η κίνηση και η δημιουργία.

Κόστος συμμετοχής: 25€ για μία μέρα / 40€ και για τις δύο

Δήλωση συμμετοχής: iro.vasalou@gmail.com & info@polychorosket.gr

*Αν κάποιο άτομο που θέλει να συμμετάσχει, δυσκολεύεται οικονομικά μπορεί να επικοινωνήσει με τη διδάσκουσα στο iro.vasalou@gmail.com. Στόχος είναι να βρεθούμε και να ανταλλάξουμε γνώσεις και οπτικές πέρα απ’ την οικονομική μας δυνατότητα.

Βιογραφικό:

Η Ηρώ Βασάλου αποφοίτησε το 2014 από τη σχολή London Contemporary Dance School “The Place”, ενώ πρόσφατα απέκτησε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα στη Δραματουργία από το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης. To 2015 εγκαταστάθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας όπου μαζί με την Ουρουγουανή καλλιτέχνη Lula Amir ίδρυσαν την ομάδα La Fáctica Danza. Σαν χορεύτρια/performer συνεργάστηκε με την κολεκτίβα Villapuchero Factory που δημιουργεί site- specific παραστάσεις, την ομάδα χορού Ximena Carnevale, με τη μουσικοσυνθέτη Paloma Peñarrubia Ruíz και με την θεατρική ομάδα Gazquez-Alcaraz. Οι χορογραφίες της έχουν φιλοξενηθεί σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ και πλατφόρμες όπως το Athens Video Dance Project στην Αθήνα, το 7ο Φεστιβάλ Νέων χορογράφων στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, τα Nuevos Valores de la Danza και MAF στη Μάλαγα, το Seasoning στο Άιντχοβεν, το 8th You Better Move του Dansmakers στο Άμστερνταμ, το Resolutions Festival στο Λονδίνο κ.ά. Κατά τη διάρκεια της διαμονής της στην Ολλανδία δούλεψε στην ομάδα Nite Ensemble (NNT + Club Guy & Roni) ως βοηθός δραματουργού. Επίσης διοργάνωσε το συμπόσιο Interdisciplinarity: A Space for Togetherness, το οποίο φιλοξένησε το πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης. Απο το 2020 έχει τη βάση της στην Αθήνα και συνεργάζεται σαν δραματουργός με τις ομάδες The guest Project και Gesamt Atelier μεταξύ άλλων, ενώ παράλληλα εξελίσει το προσωπικό της χορογραφικό έργο. Το ενδιαφέρον της επικεντρώνεται στις διαδραστικές παραστάσεις, στη σχέση του σώματος και του χώρου, και στη χορογραφία ως μέσο πολιτικής ανάλυσης και δράσης. H δουλειά της χαρακτηρίζεται από έντονη σωματικότητα και μία επίμονη ματιά στα ζητήματα φύλου και αναπαράστασης.

Οι Supersonic Elephant Club είναι ένα ντουέτο πειραματικής μουσικής με έδρα την Αθήνα που απαρτίζεται από τους Αλέξη Μαστιχιάδη (τσέμπαλο, live electronics) και Νίκο Αντωνόπουλο (ηλεκτρική κιθάρα, live electronics). Με αφετηρία το ευρύ φάσμα της ambient μουσικής, ένα τσέμπαλο και μια κιθάρα εξερευνούν τις ποιότητες που αναδύονται από τις συνεχείς ηχητικές επιφάνειες. Τον Φεβρουάριο του 2022 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους δίσκο με τίτλο s.e.c.

supersonicelephantclub.bandcamp.com/releases

facebook.com/Supersonic-Elephant-Club-104471667985146

Οι κιθαρίστες Γιάννης Αράπης και Θέμης Βασιλείου παρουσιάζουν τον δίσκο Βασιλάραψ: 4 Καμινέτα για Ντούο Κιθάρα, στον οποίο αναδιαμορφώνουν από παρτιτούρες τέσσερις δημιουργίες του Έλληνα συνθέτη, αιθιοπικής καταγωγής, Βασιλάραψ.

Άγνωστος στην Ελλάδα, ο Βασιλάραψ (1905, Σύρος – ; ) υπήρξε καινοτόμος συνθέτης. Δημιούργησε μια πρωτόγνωρη μουσική που συνδυάζει το ρεμπέτικο, την ατονική γραφή και το δωδεκαφθογγισμό.

Γεννιέται στις 10 Μαΐου του 1905 στο συνοικισμό Σκαλί της Άνω Χώρας της Σύρου. Κατάγεται από το βασιλικό γένος του Βασιλείου του Αξούμ, σημερινή Αιθιοπία, γεγονός στο οποίο οφείλει το όνομά του. Εγκαθίσταται τo 1920 στην Αθήνα. Αρχίζει να συχνάζει στα ρεμπέτικα στέκια της πρωτεύουσας. Εξελίσσεται σε βιρτουόζο της ρεμπέτικης κιθάρας χωρίς ωστόσο να ηχογραφήσει τη μουσική του. Το 1935, αποφασίζει να πάει στην Αγία Πετρούπολη· μελετάει εκεί σύνθεση δίπλα στον ίδιο τον Σοστακόβιτς. Αλλάζει ριζικά: μαθαίνει άπταιστα ρωσικά, εντάσσεται στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Μόσχας, υιοθετεί τον ρωσικό τρόπο ζωής… Μερικά χρόνια αργότερα όμως, έχοντας ήδη συνθέσει αρκετά έργα, κυρίως για σύνολα με κιθάρα, πέφτει σε βαθιά κατάθλιψη και εξαφανίζεται. Η τύχη του αγνοείται μέχρι τις μέρες μας. Μετά από έρευνα, ο Γιάννης Αράπης και ο Θέμης Βασιλείου ανακάλυψαν αυθεντικές παρτιτούρες και σπάνιες ηχογραφήσεις, σε μπομπίνα και κερί, χάριν στην εγγονή ενός παλιού του φίλου. Θεώρησαν αδιανόητο να μην δοκιμάσουν να εκτελέσουν και να ηχογραφήσουν τα συγκεκριμένα έργα για κιθάρα.

Η εργογραφία του συνθέτη χωρίζεται σε δύο βασικές περιόδους. Η πρώτη, μεταξύ 1935 και 1953, διακρίνεται από έντονη ελληνικότητα και ιδιωματισμούς της αστικής λαϊκής μουσικής (ρεμπέτικο) που αναμειγνύονται αριστοτεχνικά με το ύφος της ρωσικής μουσικής πρωτοπορίας των πρώτων δεκαετιών του 20^ου αιώνα. Η δεύτερη σημαδεύεται από μια στροφή προς την ατονική γλώσσα και τον δωδεκαφθογγισμό χωρίς όμως να εκλείπει το ύφος του ρεμπέτικου, που συντροφεύει τη μουσική φύση του καλλιτέχνη. Πιθανολογείται πως η στροφή προς τον δωδεκαφθογγισμό συνάδει με την σταδιακή αποσταλινοποίηση της Ρωσίας. Σύμφωνα με την εγγονή του παλιού του φίλου, ο συνθέτης είχε αντιμετωπίσει τα προηγούμενα χρόνια τον φόβο της λογοκρισίας.

Το σύνολο της εργογραφίας του βρίσκεται ακόμα υπό διερεύνηση: μελετάται και ταξινομείται από τον μουσικολόγο Σεργκέϊ Καπήλιεφ. Τα έργα που θα παρουσιάσουν ο Γιάννης Αράπης και ο Θέμης Βασιλείου στο ΚΕΤ αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της γραφής του: Γριές op.25 SK05, Λαϊκή op.32 SK11 (από την πρώιμη περίοδο) και Δέντρο op.79 SK12 (από την ύστερη περίοδο).

Ο Μιχάλης Καταχανάς και ο Βασίλης Τζαβάρας επιστρέφουν στο ΚΕΤ για μία και μοναδική συναυλία εφ’ όλης της ύλης, ως μια αυτοαναφορά στην πολυποίκιλη μέχρι τώρα συνεργασία τους.Οι δυο μουσικοί μοιράζονται το ενδιαφέρον τους για διάφορες εκδοχές του αυτοσχεδιασμού και την αγάπη τους για το σινεμά. Στο ΚΕΤ θα παρουσιάσουν μια συνειρμική συρραφή προηγούμενων μουσικών και ηχητικών καταστάσεων. Μεταξύ θορύβου και σιωπής, μεταξύ ανάμνησης και υπενθύμισης.

Ο Μιχάλης Καταχανάς και ο Βασίλης Τζαβάρας συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στο πλαίσιο της θεατρική παράστασης «Πόλεμος Τοπίων» με την Φωτεινή Μπάνου σε σκηνοθεσία Irène Bonnaud και κείμενα Δημήτρη Αλεξάκη και Ηλία Πούλου (2017-2019). Έχουν συνεργαστεί επίσης στην παράσταση «Το Δάσος» σε σκηνοθεσία Σοφίας Μαραθάκη (2021), στο «Βενέμπρα, ένα έργο για φωνή, βιόλα και κιθάρα» (2022) και συμπράττουν ως ντουέτο αλλά και ως μέλη μεγαλύτερων συνόλων σε ποικίλες συναυλίες σύγχρονου αυτοσχεδιασμού.

Μιχάλης Καταχανάς – βιόλα, φωνή
Βασίλης Τζαβάρας – κιθάρα, πιάνο, loops

Ο αργεντινός μουσικός και συνθέτης Pablo Contestabile, μαζί με τρεις μουσικούς από την Αργεντινή και την Ελλάδα, δίνουν στο ΚΕΤ μια συναυλία με παραδοσιακά τραγούδια της Λατινικής Αμερικής. Ο Pablo Contestabile στο πρώτο του album με τίτλο Rombeo συνθέτει μουσική που αντλεί τις ρίζες της από τους παραδοσιακούς αργεντίνικους ρυθμούς και τους βραζιλιάνικους ήχους, εμπνευσμένη από τη συνάντησή του με τον κιθαρίστα και ενορχηστρωτή Carlos Bernardo.

Συμμετέχουν: Demian Goméz (Αργεντινή / κρουστά), Γιώργος Ρούλος (Ελλάδα / κοντραμπάσο), Róman Goméz (Αργεντινή / κιθάρα, πιάνο) και Pablo Contestabile (Αργεντινή / φωνή, ακορντεόν).

youtube.com/watch?v=Qwrla-9Y8tk&ab_channel=theatreorganic

youtube.com/watch?v=ddqRYowh-Mw&ab_channel=theatreorganic

*Το Σάββατο 30 Απριλίου και την Κυριακή 1 Μαΐου ο Pablo διοργανώνει στο ΚΕΤένα διήμερο εργαστήρι παραδοσιακού τραγουδιού της Λατινικής Αμερικής (www.polychorosket.gr/events/ergastiri-paradosiakou-tragoudiou).

Ο Pablo Contestabile άρχισε τις θεατρικές του σπουδές στην Αργεντινή με τον Guillermo Angelelli (μαθητής του Eugenio Barba). Συνέχισε την εκπαίδευσή του στην Γαλλία με τους Jos Houben, Paola Rizza, Norman Taylor, Carlo Boso, Tapa Sudana και Mas Soegeng. Παράλληλα με τις θεατρικές του σπουδές, έκανε σπουδές τραγουδιού στην Αργεντινή με τον Guillermo Angelelli, την Marian Fosati και την Carmen Baliero, και έπειτα στην Γαλλία με τον Gérard Théruel και την Géraldine Ross. Σπούδασε ακορντεόν με τον Julio Ermani και bombo legüero (αργεντίνικο παραδοσιακό κρουστό) με τον Carlos Rivero. Πραγματοποίησε στο Παρίσι για τρία χρόνια εργαστήρια παραδοσιακού πολυφωνικού τραγουδιού της Λατινικής Αμερικής, καθώς και σεμινάρια θεάτρου, τραγουδιού και ρυθμού στην Γαλλία, την Ισπανία και την Αργεντινή.

Ο Γιώργος Ρούλος σπούδασε κοντραμπάσο με τον Τάσο Κάζαγλη. Αποφοίτησε από το Αττικό Ωδείο με βαθμό Άριστα. Έχει συνεργαστεί με τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής ΕΡΤ, την Ορχήστρα των Χρωμάτων, τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, την Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων, και με διάφορα jazz, latin, tango σχήματα.

Ο Róman Goméz είναι συνθέτης, ενορχηστρωτής και αναγνωρισμένος σολίστ του πιάνου, του μπαντονεόν και της κιθάρας. Κατάγεται από το Buenos Aires, από οικογένεια τανγκέρος. Τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του πορείας δούλεψε με τραγουδιστές και παραγωγούς, αποκτώντας σημαντική εμπειρία σε στούντιο. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, όπου δίδαξε τανγκό, έπαιξε με πολλά τζαζ σχήματα και συνεργάστηκε με σημαντικούς Ιταλούς καλλιτέχνες – όπως ο τζαζ συνθέτης Daniele Sepe, οι τραγουδιστές Lucio Dalla, Edοardo de Angelis, Lisa, Tony Esposito -, καθώς και με την περίφημη Accademia di Santa Cecilia. Τα τελευταία δέκα χρόνια ζει στην Αθήνα, όπου έχει αναπτύξει έντονη μουσική δραστηριότητα.

Ο Demian Goméz γεννήθηκε στην Αργεντινή. Σπούδασε μουσική και χορό στο Centro Polivalente de Arte de San Isidro στο Μπουένος Άιρες. Δάσκαλος του στα ντραμς ήταν ο Sebastián Peycere. Το 1996 συμμετείχε στην ορχήστρα του Ballet de Arte Folklórico Argentino και του Ballet Salta, πραγματοποιώντας περιοδείες σε Ισπανία και Βραζιλία, εκπροσωπώντας το Tango και την παραδοσιακή μουσική της Αργεντινής. Από το 1997 συμμετέχει επαγγελματικά σε πολυάριθμα συγκροτήματα λατινοαμερικάνικης, flamenco, rock και σύγχρονης μουσικής σαν ντράμερ και κρουστός.

Μία φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης (κιθάρα, εφέ) προσκαλεί στο ΚΕΤ μουσικούς και visual artists για να δημιουργήσουν μαζί ένα in situ, οπτικοακουστικό project.

Στο δεύτερο “Sound of Color” της χρονιάς, αυτοσχεδιάζει με τον Χάρη Λαμπράκη (νέυ) και τη Ναταλία Μαντά (live visuals).

Χάρης Λαμπράκης

Ο Χάρης Λαμπράκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και ξεκίνησε να παίζει μουσική σε νεαρή ηλικία. Αποφοίτησε από το Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών με κατεύθυνση στην εθνομουσικολογία. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Haig Yazdjian, Σαβίνα Γιαννάτου, Μιχάλη Σιγανίδη, Ross Daly, Κώστα Τατσάκη, Περικλή Παπαπετρόπουλο, Χρίστο Τσιαμούλη, Αντώνη Απέργη, Bijan Chemirani, Michel Doneda κ.ά.). Τα τελευταία 20 χρόνια συμμετέχει σε ηχογραφήσεις και συναυλίες ανά τον κόσμο, ενώ διδάσκει νέυ δίνοντας σεμινάρια και masterclasses. Είναι μέλος διαφόρων μουσικών σχημάτων. Το 2006, ίδρυσε το συγκρότημα Χάρης Λαμπράκης Quartet.

Ναταλία Μαντά

Η Ναταλία Μαντά γεννήθηκε το 1994 στην Αθήνα. Εισήχθη στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, στην κατηγορία “Ταλέντα”, όπου σπούδασε κατά την περίοδο 2011 – 2016. Μπαίνοντας στη σχόλη το 2011, σε ηλικία 17 ετών, κερδίζει το δεύτερο βραβείο σε διαγωνισμό γλυπτικής στην Ιταλία με θέμα «Μελέτη για Δημόσιο Χώρο». Φοίτησε με καθηγητή τον Γιώργο Λάππα στο Β’ εργαστήριο γλυπτικής. Ολοκλήρωσε τις σπουδές καθώς και την επιμέλεια της πτυχιακής της εργασίας υπό την εποπτεία της υπεύθυνης καθηγήτριας του Β’ – Γ’ εργαστηρίου γλυπτικής κ. Αφροδίτη Λίτη. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση τον Οκτώβριο του 2017 στη γκαλερί Καππάτος στην Αθήνα.

Γιάννης Αναστασάκης

Ο Γιάννης Αναστασάκης χαρακτηρίζεται για την ιδιαίτερή του προσέγγιση στην κιθάρα, ως γεννήτρια πρωτότυπων και ατμοσφαιρικών ήχων, καθώς και για την ενασχόλησή του σε βάθος με τα εφέ και την τεχνική του live-sampling (είναι επίσης ο σχεδιαστής και κατασκευαστής των JAM pedals). Η μουσική του είναι ένα κράμα ambient και ψυχεδέλειας που ισορροπεί μεταξύ μελωδίας και θορύβου, ξεπερνώντας πολλές φορές τα “επιτρεπτά” όρια. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς όπως οι: Arve Henriksen, Christian Fennesz, Eivind Aarset, Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου, Θοδωρής Ρέλλος, Χάρης Λαμπράκης, Φλώρος Φλωρίδης, Haig Yazdjian κ.ά.

Σύνδεσμοι:

www.harrislambrakis.com

nataliamanta.com

www.jannisanastasakis.com

Ο αργεντινός μουσικός, ηθοποιός και συνθέτης Pablo Contestabile διοργανώνει ένα διήμερο εργαστήρι παραδοσιακού τραγουδιού της Λατινικής Αμερικής.

Το εργαστήρι εστιάζει στη φωνητική και ρυθμική διδασκαλία της παραδοσιακής μουσικής της Λατινικής Αμερικής και χωρίζεται σε τρία μέρη:

1. Τεχνικά στοιχεία της φωνής: αναπνοή, στήριξη της φωνής, ηχητικές ζώνες, στάση του σώματος, προβολή της φωνής, τονική ακρίβεια, καθαρότητα φωνηέντων κ.ά., με τις κατάλληλες φωνητικές ασκήσεις.

2. Ρυθμικός και μελωδικός αυτοσχεδιασμός: oι συμμετέχοντες μαθαίνουν ένα κείμενο ή αυτοσχεδιάζουν μαζί του, παίζουν με τον λόγο, με τη δυναμική της φωνής, με τους ήχους και με τους ρυθμούς, είτε ατομικά είτε σε μικρές ομάδες.

3. Το τρίτο μέρος είναι αφιερωμένο στο ρεπερτόριο της Λατινικής Αμερικής: πραγματοποιούνται ασκήσεις κατανόησης του ρυθμού, των τραγουδιών, των στίχων, του νοήματος του κειμένου, της σωστής προφοράς της ισπανικής διαλέκτου και της τοποθέτησης της φωνής σε σχέση με το στυλ του κάθε τραγουδιού. Οι ασκήσεις γίνονται πολυφωνικά, ώστε να ηχούν αρμονικά δύο ή και τρεις φωνές ταυτόχρονα.

*Το εργαστήρι απευθύνεται σε μουσικούς, τραγουδίστριες/τραγουδιστές, ηθοποιούς και χορεύτριες/χορευτές.

*Το βράδυ της Παρασκευής 29 Απρίλη, θα πραγματοποιηθεί συναυλία του Pablo στο ΚΕΤ μαζί με άλλους τρεις μουσικούς από Αργεντινή και Ελλάδα (polychorosket.gr/events/pablo-contestabile-cuarteto).

Σύντομο βιογραφικό:

Ο Pablo Contestabile άρχισε τις θεατρικές του σπουδές στην Αργεντινή με τον Guillermo Angelelli (μαθητής του Eugenio Barba). Συνέχισε την εκπαίδευσή του στην Γαλλία με τους Jos Houben, Paola Rizza, Norman Taylor, Carlo Boso, Tapa Sudana και Mas Soegeng. Παράλληλα με τις θεατρικές του σπουδές, μελέτησε το τραγούδι στην Αργεντινή με τον Guillermo Angelelli, την Marian Fosati και την Carmen Baliero, και έπειτα στην Γαλλία με τον Gérard Théruel και την Géraldine Ross. Σπούδασε ακορντεόν με τον Julio Ermani και bombo legüero (αργεντίνικο παραδοσιακό κρουστό) με τον Carlos Rivero. Ως ηθοποιός/μουσικός πήρε μέρος στις τελευταίες καλλιτεχνικές παραγωγές της ομάδας Théâtre Organic: “Ils ne mouraient plus…” και “Music-Hall” του Jean-Luc Lagarce, “Le Monte Plats” του Harold Pinter και “Le Langage des Cravates” της Sophie Gazel. Με την ομαδα Awa ταξίδεψε στην Γαλλία, στην Μαρτινίκα και στην Αϊτή με τις παραγωγές “La Trilogie des Muses”, “Césaire-Senghor et Damas” και “Patito et Maryan”. Αυτή την περίοδο συμμετέχει στην τελευταία θεατρική δημιουργία της Paula Giusti, “Le Pain Nu” του Mohamed Choukri. Ως μουσικός, τραγούδησε και έπαιξε ακορντεόν στο Trio Belconte (πολυφωνικά τραγούδια της Λατινικής Αμερικής) και, με τις δικές του συνθέσεις, στο κουιντέτο Rombeo. Πραγματοποίησε για τρία χρόνια, στο Παρίσι, εργαστήρια παραδοσιακού πολυφωνικού τραγουδιού της Λατινικής Αμερικής καθώς και σεμινάρια θεάτρου, τραγουδιού και ρυθμού στη Γαλλία, την Ισπανία και την Αργεντινή.

youtube.com/watch?v=Qwrla-9Y8tk&ab_channel=theatreorganic

youtube.com/watch?v=ddqRYowh-Mw&ab_channel=theatreorganic

Το δίκτυο “Feedback Musicianship” παρουσιάζει για ένα τριήμερο το ερευνητικό και καλλιτεχνικό του έργο πάνω στα όργανα ανατροφοδότησης (feedback instruments).

feedback-musicianship.pubpub.org

Τα όργανα ανατροφοδότησης προσφέρουν εντελώς νέους τρόπους ενασχόλησης με τον ήχο, τη μουσική, τον σχεδιασμό οργάνων και τη μουσικότητα. Έτσι, δημιουργούν νέες σύνθετες ερευνητικές προκλήσεις: “δεν διαθέτουμε ακόμη τη σωστή γλώσσα για να περιγράψουμε τη συμπεριφορά αυτών των ριζοσπαστικών νέων οργάνων, ούτε μια σαφή επιστημονική κατανόηση του πώς να διαμορφώσουμε καλύτερα τη συμπεριφορά τους. Υπάρχουν μεγάλα κενά στη γνώση της οργανοποιίας αυτών των υβριδικών ακουστικών/ηλεκτρομηχανικών/ψηφιακών οργάνων, τα οποία απαιτούν επίσης νέες τεχνικές σύνθεσης, σημειογραφίας και εκτέλεσης, καθώς και νέες αντιλήψεις για τη δεξιοτεχνία.”

Αναλυτικό πρόγραμμα:

Παρασκευή 11 Μαρτίου | live sets | 19:30 | 7€ | περιορισμένος αριθμός θεατών/κρατήσεις απαραίτητες: viva.gr/tickets/music/musicianship-with-feedback-instruments & 213 00 40 496

9 live sets, συνολικής διάρκειας 130’ περίπου.

Συμμετέχουν:

Paul Stapleton: Ο Paul Stapleton θα εκτελέσει ένα σύντομο σετ αυτοσχεδιασμών βασισμένων στο feedback, χρησιμοποιώντας το VOLA, ένα ευμετάβλητο σύνολο μετάλλου, χορδών, μετατροπέων, ενεργοποιητών, χαοτικών ταλαντωτών αφής, ανακυκλωμένων hardware υλικών και ενσωματωμένου computing. www.paulstapleton.net

Dario Sanfilippo: Το project του Dario Sanfilippo “Order from Noise” διερευνά το ντετερμινιστικό χάος και την πολυπλοκότητα που προκύπτει από ένα δίκτυο DSP προσαρμοστικών και αλληλεπιδρώντων μονάδων. Ένα κλειστό και αυτο-ταλαντευόμενο σύστημα ενεργοποιείται χρησιμοποιώντας ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου από τον background θόρυβο του χώρου. Στη συνέχεια, το σύστημα αφήνεται χωρίς επίβλεψη να αναπτύξει την αισθητική του για μερικά λεπτά. Μόλις επιτευχθεί μια ικανοποιητική μακροπρόθεσμη μουσική ανάπτυξη, το σύστημα επαναφέρεται και ενεργοποιείται ξανά με ένα νέο θραύσμα θορύβου.

Stelios Manousakis: Το project “Palpebla Resonoj #2” του Στέλιου Μανουσάκη είναι ένα live set και μια ανοιχτή σύνθεση για ακουστική κιθάρα με ανατροφοδότηση και επεξεργασία σε πραγματικό χρόνο. Μια παλιά ακουστική κιθάρα vintage με οπή f είναι το κεντρικό συστατικό ενός συστήματος παραγωγής ήχου που περιλαμβάνει ακουστικά, ηλεκτρικά και ψηφιακά ηχητικά μονοπάτια, τα οποία παρεμβαίνουν και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η κιθάρα υβριδοποιείται με την προσθήκη ενός μικροφώνου επαφής, ενός ηχείου δόνησης και ενός αυτοσχεδιασμένου λογισμικού (στο SuperCollider).

Brain Dead Ensemble + friends: Οι Braindead Ensemble είναι μια feedback-drone-noise μπάντα. Στο σετ τους στην Αθήνα, θα τους συνοδεύσουν οι Dan Overholt (Overtone Fiddle) και Adam Pulz-Melbye (Feedback Double Bass). www.emutelab.org/braindeadensemble

Henrik von Coler: Το “Macro [Feedback]” του Henrik von Coler είναι ένα όργανο μεγέθυνσης του ήχου και της εικόνας μικρών αντικειμένων και γεγονότων. Για να επιτευχθεί αυτό, απαιτείται ακραία ενίσχυση, η οποία – σε συνδυασμό με τα ηχεία – οδηγεί σε μια ακουστική ανατροφοδότηση. Αυτή η ανατροφοδότηση χρησιμοποιείται για την αύξηση της ακουστικής μεγέθυνσης και τη δημιουργία πολύπλοκων ταλαντώσεων.

Adam Pulz-Melbye: Το project “FAAB” του Adam Pulz-Melbye γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 2019 στην Αθήνα. Στο live set στο ΚΕΤ θα παρουσιαστούν αναδρομικά οι μεγαλύτερες feedback επιτυχίες του, από ψυχοακουστικά επαγόμενες beat συχνότητες μέχρι waveset-synthesized επεκτάσεις του χρόνου.

Dimitra Kousteridou: Το έργο “6.8KOhm” της Δήμητρας Κουστερίδου πήρε το όνομά του από ένα μέρος του συνθεσάιζερ, το βασικό όργανο ανατροφοδότησης: ένα χειροποίητο ηλεκτρικό κύκλωμα που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ήχου κατά τη διάρκεια της performance. Το 6.8 KOhm παράγει χαμηλό θόρυβο μέσω ενός φιλμ οξειδίου μετάλλου, το οποίο μπορεί στη συνέχεια να τροποποιηθεί από τα αγώγιμα υλικά και τις χειρονομίες σχεδίασης στο χαρτί, καθώς αυτές γίνονται μέρος του κυκλώματος κατά τη διάρκεια της performance. Η σχεδίαση στο χαρτί δημιουργεί μια κίνηση ενώ αφήνει ίχνη, επιτρέποντας στον ηλεκτρισμό να ρέει μέσα από το χαρτί και μεταφράζοντάς τον σε ήχο.

Spyros Polychronopoulos: Το “Spring feedback” του Σπύρου Πολυχρονόπουλου χρησιμοποιεί μια αντήχηση ελατηρίου ως πηγή, τροφοδοτεί το output αυτής σε διάφορα φίλτρα και στη συνέχεια το σήμα επιστρέφει πίσω στην είσοδο της αντήχησης ελατηρίου.

Orestis Karamanlis: Στο project “HeartBit” του Ορέστη Καραμανλή, ένας ανθρώπινος καρδιακός παλμός ενισχύεται και αποστέλλεται σε έναν υπολογιστή που εκτελεί μια γλώσσα προγραμματισμού (SuperCollider). Σε αυτή τη μικρή σύνθεση, οι ηλεκτρονικοί ήχοι προέρχονται από μια ανθρώπινη καρδιά· αυτό το ευαίσθητο “όργανο” είναι υπεύθυνο για την ενεργοποίηση των ηχητικών διεργασιών σε πραγματικό χρόνο και για τον έλεγχο της μουσικής ροής. Ο ερμηνευτής γίνεται ακροατής του δικού του εσωτερικού ρυθμού και προσπαθεί να ρυθμίσει ψυχοσωματικά την εξέλιξη της μουσικής, εμπλεκόμενος έτσι σε έναν διαρκή βρόγχο μεταξύ του δικού του ηχητικού σώματος και της ψυχικής του κατάστασης.

Σάββατο 12 Μαρτίου | Instrumental Practice Sharing | 11:00-17:00 | είσοδος ελεύθερη | μόνο 10 διαθέσιμες θέσεις/κρατήσεις απαραίτητες στο: 213 00 40 496

Οι μουσικοί συζητούν μεταξύ τους και με το κοινό για τις μουσικές τους πρακτικές.

Κυριακή 13 Μαρτίου | ομιλία της Kristina Andersen | 10:00 | είσοδος ελεύθερη | περιορισμένος αριθμός θεατών/κρατήσεις απαραίτητες στο: 213 00 40 496

Κεντρική ομιλία του τριημέρου από την ακαδημαϊκό Kristina Andersen.

Βιογραφικό: Η Kristina Andersen είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Future Everyday cluster του Τμήματος Βιομηχανικού Σχεδιασμού στο TU/e. Το έργο της επικεντρώνεται στο πώς μπορούμε να συνεργαστούμε μεταξύ μας, αλλά και με συστήματα, αντικείμενα και μηχανές. Η εργασία αυτή διεξάγεται συχνά στο πλαίσιο υλικών πρακτικών, αλλά τα αποτελέσματα μπορεί επίσης να είναι κείμενα, ήχοι και εμπειρίες. Στο επίκεντρο βρίσκεται η πρόκληση του πώς μπορούμε να διεξάγουμε Έρευνα μέσω του Σχεδιασμού σε περιόδους πολύπλοκων αλλαγών και ανακατατάξεων. Πώς μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τις μεθοδολογίες μας ώστε να συμπεριλάβουμε τις περίπλοκες και δύσκολες πτυχές της καθημερινής ζωής; Μπορούν οι ενσώματες εμπλοκές να μας βοηθήσουν να κατασκευάσουμε ενεργά οράματα για το άγνωστο; Η Andersen διηύθυνε το χρηματοδοτούμενο από την ΕΕ έργο “Giantsteps” για το STEIM, συμμετείχε στο ερευνητικό πρόγραμμα “Making Things Public” στην Gerrit Rietveld Academie και σχεδίασε και διηύθυνε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών “Instruments and Interfaces” στο Royal Conservatoire της Χάγης. Είναι επί μακρόν σύμβουλος του Stimuleringsfonds Creatieve Industrie και εργάζεται ως εμπειρογνώμονας για το Horizon Europe. Είναι μέλος της κριτικής επιτροπής για το σχεδιασμό προϊόντων στα ολλανδικά βραβεία σχεδιασμού. Έχει προεδρεύσει της υποεπιτροπής Σχεδιασμού του CHI (2018-2021), των DIS2019/Pictorials, IXDA2019/EducationSummit, και του DIS2020 (με τον Ron Wakkary). Είναι εμπνεύστρια, συντονίστρια και επικεφαλής του πακέτου εργασίας “TRIPS”, μέρος του project H2020 που χρηματοδοτείται από την ΕΕ, καθώς και του project “Fabric4Masks” που χρηματοδοτείται από το CLICKNL. Περισσότερες πληροφορίες: www.tue.nl/en/research/researchers/kristina-andersen

Ο κιθαρίστας Αλέξανδρος Δανδουλάκης (Alex Dante) και ο drummer Μανώλης Γιαννίκιος συναντιούνται μουσικά με αφορμή τον πειραματισμό πάνω στη θεμελιώδη μουσική του Sergei Rachmaninoff. Πιανιστικά κομμάτια που μεταμορφώνονται και επαναπροσδιορίζονται για ηλεκτρική κιθάρα και drums. Η μίξη φυσικού και ηλεκτρονικού drumming με τα κιθαριστικά εφέ λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στο κλασικό και το μοντέρνο μουσικό ύφος, ενώ θέτει το ερώτημα για την ύπαρξη ή μη των μουσικών στυλ. Το album Alex Dante Duet plays S. Rachmaninoff κυκλοφορεί από την Liberta Music σε βινύλιο και σε ψηφιακή μορφή.

O Αλέξανδρος Δανδουλάκης (Alex Dante) γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών στο Ε.Μ.Π. και μουσική στο Ωδείο Μουσικής Πράξης. Αποφοίτησε από το τμήμα του West London University (London College of Music) με το πτυχίο Licentiate of Teacher’s Diploma. Έχει συνεργαστεί και συνυπάρξει με πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες αλλά και με σημαντικούς μουσικούς του εξωτερικού όπως Bill Frisell, Monophonics, Alan Zavod (Frank Zappa & the Mothers), Soul Jazz Orchestra, Thievery Corporation, Radio Moscow κ.ά. Οι προσωπικές του δουλειές κυμαίνονται σε πολλά μουσικά ύφη, τον κέρδισε όμως η solo προσέγγιση της ηλεκτρικής κιθάρας.

Ο Μανώλης Γιαννίκιος είναι drummer από την Αθήνα. Μόνιμο μέλος των Whereswilder, session μουσικός και drum instructor, συμμετέχει ενεργά στην εγχώρια μουσική σκηνή με σημαντικές συνεργασίες και συμμετοχή στα μεγαλύτερα φεστιβάλ και live της χώρας όπως Rockwave, Eject, Release Athens, Jazz Festival της Τεχνόπολης, Summer Nostos Festival (SNFCC).

Alex Dante duet links:
alexdante.bandcamp.com/releases

facebook.com/maltdante

open.spotify.com/album/1pekPQUGBXwY3uz6PkiyDO

alex-dante.com

Μια μουσική παράσταση φτιαγμένη από τα υλικά που γεμίζουν καθημερινά τα newsfeed μας.

Η πατριαρχία, ο σεξισμός, τα giveaways, οι γυναικοκτονίες, η ομοφοβία, ο φασισμός, οι close friends, η αστυνομική βία, το victim blaming, ο παραλογισμός των dating apps γίνονται τραγούδια σε μια μουσική performance για το τσίρκο που λέγεται Ελλάδα.

Ένα show που διατρέχει τη μουσική ιστορία της χώρας και ανακαλύπτει πόσα προβληματικά τραγούδια έχουμε τραγουδήσει εν αγνοία μας μεγαλώνοντας.

Ένα show που, πιστό στη σταθερή εθνική μας ανάγκη να εξευρωπαϊστούμε, επιτρέπει να συνομιλούν οι Abba με τον Ζαμπέτα, η Dua Lipa με την Τζένη Βάνου, οι ομοφοβικές ελληνικές σειρές των 90s με το tinder και οι διεθνείς έρευνες περί αύξησης κακοποιημένων γυναικών την περίοδο της καραντίνας με τα ρεμπέτικα τραγούδια.

Από τη σκηνή του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων θα περάσουν πολλοί μικροί λοιμοί που συναντάμε κάθε μέρα, τους οποίους θα καυτηριάσουμε, θα γιορτάσουμε, θα ξορκίσουμε και ίσως τελικά κατανοήσουμε.

Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Ο Δήμος Βρύζας (βιολί, FX’s) και ο Θάνος Καζαντζής (ντραμς) στο KET για ένα σετ ελεύθερου αυτοσχεδιασμού.

Το σχήμα Circa 19, ντουέτο με βάση τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, δημιουργήθηκε στις αρχές του 2019. Συνδυάζοντας κρουστά όργανα και αντικείμενα με τον ήχο του ακουστικού βιολιού και κάποιων ηλεκτρονικών εφέ, οι δύο αυτοσχεδιαστές δημιουργούν έναν ενοποιημένο ήχο παίρνοντας καθαρές αποφάσεις τη στιγμή της δημιουργίας. Τίποτα δεν είναι προαποφασισμένο, υπάρχει μόνο η αρχική επιθυμία για κάθε μορφή έκφρασης μέσω της μουσικής.

facebook / youtube / soundcloud

Ο Θάνος Καζαντζής (τύμπανα και κρουστά) γεννήθηκε το 1983 στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης. Ξεχωρίζει τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό ως την πιο ειλικρινή, εύθραυστη και στιγμιαία έκφραση της μουσικής. Είναι ηχολήπτης και ιδιοκτήτης του στούντιο ηχογραφήσεων Polytropon (Θεσσαλονίκη). Έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους Γιώργο Απέργη, Σάκη Παπαδημητρίου, dissonArt ensemble, Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, Αντώνη Ανισέγγο, Βασίλη Μαντζούκη, Σαββίνα Γιαννάτου, Παύλο Παυλίδη, Mary’s flower Superhead.

facebook.com/Polytropon-Recording-Studios-138561422965607

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1992 ο Δήμος Βρύζας είναι βιολιστής και αυτοσχεδιαστής. Η δουλειά του επικεντρώνεται στον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την πειραματική μουσική. Σπούδασε αυτοσχεδιασμό με τους Fred Frith και Alfred Zimmerlin. Δέχτηκε ένα ευρύ φάσμα επιρροών, από την κλασική και την παραδοσιακή μουσική μέχρι τη rock, τη noise και την ambient. Σήμερα, τα ενδιαφέροντά του στρέφονται στη διερεύνηση των ηχητικών ορίων του βιολιού, στον πειραματισμό με το κοντράστ ακουστικού/ηλεκτρονικού ήχου και στην αναζήτηση νέων τρόπων μουσικής έκφρασης. Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύει, ηχογραφεί και εμφανίζεται ζωντανά μαζί με σημαντικούς μουσικούς, στην Ελλάδα, την Ελβετία, την Πορτογαλία, την Γαλλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία κ.ά.

dimosvryzas.com

Την 25η Μαρτίου του 1944, μέλη των Waffen-SS, τακτικοί Γερμανοί στρατιώτες της 1ης Ορεινής Μεραρχίας Edelweiss και Έλληνες χωροφύλακες εκτοπίζουν βίαια τους Εβραίους των Ιωαννίνων με τελικό προορισμό το Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Τις ίδιες μέρες (23, 24, 25 Μαρτίου) εκτοπίζονται Έλληνες Εβραίοι από την Αθήνα, τη Χαλκίδα, την Καστοριά, την Άρτα, την Πρέβεζα, τη Λάρισα, τα Τρίκαλα και τον Βόλο. Ελάχιστοι θα επιστρέψουν.

Η παράσταση «Μέρα Σάββατο» αφηγείται την ιστορία και τον εκτοπισμό τους μέσα από μαρτυρίες, ποιήματα, αφηγήσεις και τραγούδια: ηπειρώτικα, σεφαραδίτικα, «τραγούδια του στρατοπέδου» — λαϊκές μελωδίες των οποίων οι εξόριστοι άλλαζαν τα λόγια για να μπορέσουν να επικοινωνήσουν και να μεταδώσουν την εμπειρία τους.

Αφετηρία της παράστασης αποτελεί το διήγημα του Δημήτρη Χατζή «Σαμπεθάι Καμπιλής» από τη συλλογή διηγημάτων του «Το τέλος της μικρής μας πόλης». Ο συγγραφέας επιστρέφει στα Γιάννενα των παιδικών του χρόνων, περιγράφοντας την ντόπια εβραϊκή κοινότητα με τη μακραίωνη ιστορία της καθώς και τη ρήξη δύο σημαντικών προσωπικοτήτων της, του συντηρητικού επικεφαλής της κοινότητας Σαμπεθάι Καμπιλή και του ποιητή και κομμουνιστή Γιοσέφ Ελιγιά.

Το δεύτερο μέρος, βασισμένο σε μαρτυρίες επιζώντων, αφηγείται την έφοδο της Wehrmacht και της ελληνικής χωροφυλακής στο Κάστρο, τον εβραϊκό μαχαλά της πόλης, στις 25 Μαρτίου του 1944 — ένα Σάββατο — και ιχνηλατεί τον εκτοπισμό της κοινότητας από τα Γιάννενα προς το Άουσβιτς, εστιάζοντας σ´ ένα πολύ λίγο γνωστό αλλά κομβικό γεγονός: την εξέγερση των Sonderkommandos, το Σάββατο 7 Οκτωβρίου του 1944, στην οποία πρωταγωνίστησαν Έλληνες Εβραίοι.

Η Γαλλίδα σκηνοθέτις Irène Bonnaud υπογράφει τη δραματουργία, τη σκηνοθεσία και τη συγγραφή του δεύτερου μέρους του έργου. Η Φωτεινή Μπάνου αφηγείται την ιστορία, περνώντας από τον λόγο στο τραγούδι και δίνοντας φωνή στα 11 μικρά γλυπτά αγάλματα που δημιούργησε για την παράσταση η γλύπτρια Κλειώ Μακρή.

Παραγωγή: Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων | Συμπαραγωγή: Scène Nationale Châteauvallon – Liberté (Toulon, Γαλλία) και Théâtre National de Nice (Γαλλία). | Οργάνωση παραγωγής γαλλικής περιοδείας: SENS INTERDITS, Festival international de théâtre.

Η παράσταση παρουσιάστηκε στη Γαλλία στις: 24, 25, 26 & 27 Ιουνίου 2021 στο θέατρο La Commune CDN Aubervilliers (Παρίσι / πρεμιέρα του έργου), στις 10 Ιουλίου 2021 στο Châteauvallon / Le Liberté (Τουλόν), στις 13 & 14 Ιουλίου 2021 στο Théâtre National de Nice (Νίκαια), στις 15, 18, 19, 21 & 22 Οκτωβρίου 2021 στο φεστιβάλ SENS INTERDITS (Λυών) και στις 15, 16 & 17 Νοεμβρίου 2021 στο Théâtre des 13 Vents (Μονπελιέ). Στην Ελλάδα, παρουσιάστηκε στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (Αθήνα), από τις 19 Μαρτίου έως τις 22 Μαΐου 2022 και στο ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων στις 8 & 9 Ιουνίου 2022. Στις 25 Ιανουαρίου 2023 θα παρουσιαστεί στο Θεσσαλικό Θέατρο, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Ολοκαυτώματος.

Η παράσταση «Μέρα Σάββατο» αφιερώνεται στη μνήμη της Εσθήρ-Στέλλας Κοέν, μιας από τις τελευταίες επιζήσασες της γενοκτονίας στα Γιάννενα, που δεν είναι πια κοντά μας. Μας δέχτηκε στο σπίτι της το φθινόπωρο του 2019 για μια πολύωρη αφήγηση και της οφείλουμε, μεταξύ πολλών άλλων, τον τίτλο της παράστασης.

Ευχαριστούμε πολύ για τη στήριξή τους στην έρευνα και την προετοιμασία της παράστασης τους: Καίτη Χατζή, Αγγελίνα Χατζή, Σάββα Μιχαήλ Μάτσα, Κατερίνα Μάτσα, Αλλέγρα Μάτσα, Διαμάντω Μάτσα, Τζων Καλέφ Εζρά, Ματθίλδη Εσκινατζή, Λεονάρδο Μπατή, Σάκη Νεγρίν, Πάνο Βαδαλούκα, Adi Liraz, Saranna Biel-Cohen, Μίμη Κοέν, Γιάννη Αλεξάκη, Πόπη Μπάνου, Ηλία Πούλο, καθώς και την Ελένη Παγκρατίου-Αλεξάκη, που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας. Ευχαριστούμε επίσης το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος και το Mémorial de la Shoah στο Παρίσι.

Το κείμενο της παράστασης θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 2023 από τις εκδόσεις Κουκκίδα.

Αποσπάσματα κριτικών:

• “Και όλα αυτά σε ένα μονόλογο: η συγκλονιστική Φωτεινή Μπάνου, ανάμεσα σε έντεκα μικρά, εκφραστικά γλυπτά αγάλματα της Κλειώς Μακρή (…), προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Σε μία παράσταση διάστικτη από τραγούδια που τραγουδάει με κρυστάλλινη φωνή, α καπέλα – ρωμανιώτικα, σεφαραδίτικα, ηπειρώτικα, ένα ρεμπέτικο… – και τα οποία πολλαπλασιάζουν τη συγκίνηση. Και εκείνο το «λέει», που ακούγεται, «στεγνό», «αποστασιοποιημένο», πριν από την κάθε μαρτυρία, λειτουργεί αντιστικτικά: σου ξεσκίζει την καρδιά. Όσο για το φινάλε με τις δυο-τρεις φράσεις της Εσθήρ (Στέλλας) Κοέν, Εβραίας Γιαννιώτισας η οποία επέζησε του Άουσβιτς, είναι μια γροθιά κατάμουτρα που, εμένα τουλάχιστον, με έκανε να ξεσπάσω σε λυγμούς. Η «μικρή» αυτή παράσταση είναι ένα Γεγονός. ΠΡΕΠΕΙ να τη δείτε! Ελπίζω ότι θα επαναληφθεί και ότι θα ταξιδέψει. (…) Εγώ, μόνο ευχαριστίες μπορώ να εκφράσω για τη συγκίνηση που μου πρόσφερε.”

(Γιώργος Σαρηγιάννης, «Το Τέταρτο Κουδούνι»)

• “Ανάμεσα στα είκοσι περίπου γλυπτά που καταλαμβάνουν τη γυμνή σκηνή, η Φωτεινή Μπάνου ξεχωρίζει ως γίγαντας. Φαίνεται επίσης ιδιαίτερα ζωντανή, δεκτική. (…) Η μουσική που ερμηνεύει η Ελληνίδα ηθοποιός ανασύρει με λεπτότητα την τραγωδία του χθες για να τοποθετήσει τους εξαφανισμένους ανάμεσα στους ζωντανούς. (…) Σαν παραμυθού, παθιασμένη με τα πρόσωπα της ιστορίας σε σημείο που να ταυτίζεται τακτικά μαζί τους, η Φωτεινή Μπάνου αφηγείται (…) Ο τρόπος με τον οποίο στέκεται εκεί, εντελώς παρούσα, στο σταυροδρόμι πολλών εποχών και διαφόρων λόγων, μας κάνει να καταλάβουμε πως το φοβερό Σάββατο δεν έχει ακριβώς παρέλθει: κάτι από αυτό παραμένει στη σημερινή Ελλάδα, την οποία η Irène Bonnaud περιγράφει ως “το επίκεντρο των ευρωπαϊκών τραγωδιών”.”

(Anaïs Heluin, «Μέρα Σάββατο, τραγική ημέρα στην Ήπειρο», sceneweb.fr)

• “… παράσταση απλή, μα και κατοικημένη από φαντάσματα, έντονη και απαλή μαζί, όπου οι μουσικές και η ποίηση αποτελούν βάλσαμο στην ψυχή.”

(Jean-Pierre Thibaudat, «Τι έχει απομείνει από τους Εβραίους των Ιωαννίνων, μικρής και μεγάλης πόλης της Ηπείρου», Balagan)

Μετά την επιτυχημένη συμμετοχή στο Festival d’Avignon, όπου απέσπασε εξαιρετικές κριτικές από κοινό και κριτικούς, και λίγο πριν την περιοδεία της στη Γαλλία, Η Μικρή Μέσα στο Σκοτεινό Δάσος του βραβευμένου Γάλλου συγγραφέα Philippe Minyana, επανέρχεται στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων από τις 21 Φεβρουαρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη και για 10 μόνο παραστάσεις.

Λίγα λόγια για το έργο:

Πρόκειται για μια ελεύθερη διασκευή του μύθου «Πρόκνη και Φιλομήλα» από τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου που παρουσιάζεται από την ομάδα Black Forest, σε σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη, με τη στήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου.

Ο Νεαρός Βασιλιάς βιάζει τη μικρή αδερφή της γυναίκας του μέσα σε μια καλύβα στο Σκοτεινό Δάσος. Της κόβει τη γλώσσα και την αφήνει μόνη και αβοήθητη. Επιστρέφει στο παλάτι και, δήθεν συντετριμμένος, λέει στη γυναίκα του πως η Μικρή πνίγηκε εν μέσω θαλασσοταραχής. Δώδεκα μήνες μετά, κι ενώ η βασίλισσα βρίσκεται ακόμη βουτηγμένη στο πένθος, μια γριά εμφανίζεται στο παλάτι και της αποκαλύπτει τις αποτρόπαιες πράξεις του βασιλιά. Ξεδιπλώνει ένα μαντίλι κεντημένο από την Μικρή, που τα κόκκινα νήματά του αφηγούνται το έγκλημα και δείχνουν το δρόμο για την καλύβα. Η Βασίλισσα τρέχει να βρει την αδερφή της και μαζί σχεδιάζουν την εκδίκηση που θα πάρουν.

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Πρόκειται για μία καλλιτεχνική σύνθεση θεάτρου, μικρογλυπτικής, video art, κινηματογράφου και μουσικής. Στην παράσταση συντίθενται διαφορετικά αφηγηματικά μέσα, επιχειρώντας να δημιουργηθεί ένας φαντασιακός και εφιαλτικός μικρόκοσμος. Ο «ζωντανός κόσμος» των ηθοποιών συναντιέται με τον μυστηριακό κόσμο μικρών γλυπτών. Ο παρών θεατρικός χρόνος συνδιαλέγεται με τη video art. Ο φυσικός ήχος συνυπάρχει με τον ψηφιακό.

Στο κέντρο του σκηνικού χώρου – αποτελούμενο από δύο οθόνες που ζωντανεύουν τα σκηνικά περιβάλλοντα με την τέχνη της video art – οι δύο ηθοποιοί της παράστασης ξετυλίγουν τον μύθο με την βοήθεια μικρών γλυπτών, που αναπαριστούν τους ήρωες του έργου. Οι απόκοσμες μινιατούρες κινηματογραφούνται και προβάλλονται μεγεθυμένες σε μια τρίτη, μεγάλη οθόνη. Έτσι, από μικροσκοπικά, αδύναμα πλάσματα μέσα στα χέρια των ανθρώπων-θεών, μετατρέπονται σε τεράστια, τρομακτικά τέρατα. Το γεγονός ότι η ιστορία διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας άλλοτε σε «μικρογραφία» και άλλοτε σε «μεγέθυνση» εντείνει τον τρόμο, τη βία και το τραγικό που εμπεριέχει.

Στην πρώτη του εμφάνιση στο Φεστιβάλ της Αβινιόν

ο Έλληνας σκηνοθέτης Παντελής Δεντάκης πέτυχε μια δυνατή πρωτιά!

Η Μικρή μέσα στο Σκοτεινό Δάσος είναι ένα κόσμημα

που αποτυπώνει με λεπταισθησία τη θηριωδία (…)

Η τερατωδία κατακλύζει τη σκηνή χωρίς να χυθεί στάλα αίμα.

Κι όμως είναι ανατριχιαστικό!

Rosita Boisseau | LeMonde

Μια πολυμεσική παράσταση-έκπληξη (…)

Αυτή η εξαιρετική σύνθεση διαφορετικών αφηγηματικών τρόπων και μέσων

είναι αδύνατο να περιγραφεί με λέξεις.

Ματίνα Καλτάκη | Καθημερινή

Πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά,

τόσο σε κείμενο όσο και σε σκηνοθεσία,

που αποδεικνύει ότι η κυριολεξία είναι συχνά πολύ λιγότερο αποτελεσματική

από τη συμβολική έκφραση.

Amelie Blaustein Niddam | Toute La Culture

Ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης συνδυάζουν το σκότος της αρχαίας τραγωδίας

με τη γοητεία του φανταστικού παραμυθιού

και την παραδοξότητα του θεάτρου αντικειμένων (…)

(…) μια ατμόσφαιρα φρίκης που, σχεδόν απ’ την αρχή, σου προκαλεί ρίγη στη σπονδυλική στήλη

Vincent Bouque | Sceneweb.fr

Αυτό τον μηχανισμό θέτουν θαυμάσια σε λειτουργία

οι ηθοποιοί Πολύδωρος Βογιατζής και Κατερίνα Λούβαρη-Φασόη,

όχι μόνο ως αφηγητές και φωνητικοί ερμηνευτές αλλά και ως ανθρώπινες εγκαταστάσεις

ενός θρίλερ – παραβολή για την εξουσία, την βία και την εκδίκηση

με χαρακτηριστικά αρχαίας τραγωδίας.

Στέλλα Χαραμή | monopoli.gr

Παράσταση- Εμπειρία : Η σκηνική πρόταση του Π. Δεντάκη

συνδυάζει την αφήγηση με το βίντεο, τους φωτισμούς και τα εικαστικά,

μέσω των εξαιρετικών γλυπτών-μινιατούρες που έχει φιλοτεχνήσει η Κλειώ Γκιζελή.

Αθηνόραμα

Μια ξεχωριστή θεατρική εμπειρία

που αξίζει να εντάξετε στην πολιτιστική σας ατζέντα!

Αναστασοπούλου Μαρία | RoadArtist

Η πιο πρωτότυπη παράσταση που παίζεται στην Αθήνα σήμερα

είναι ένα αφηγηματικό θέατρο με ηθοποιού, μινιατούρες και τη χρήση τεχνολογίας.

Αναστασία Καμβύση | marieclaire.gr

Μία σπάνια ευκαιρία μικτών τεχνικών στο θέατρο.

Νάγια Παπαπάνου | BoemRadio

Λαμπερό φως από την πανέμορφη «Μικρή μέσα στο σκοτεινό δάσος».

Παναγιώτης Μήλας | catisart.gr

Ο Παντελής Δεντάκης χειρίστηκε το εν μέρει αφηγηματικό

και εν μέρει διαλογικό κείμενο με έναν ευφυή σκηνικά τρόπο,

προτείνοντας για τη σκηνική του εγκατάσταση μια διακαλλιτεχνική συνεργασία.

Τσατσούλης Δημήτρης | Athensvoice

Παραμυθένιο αφηγηματικό ποίημα || Une expérience théâtrale à ne pas manquer!

Νεκτάριος – Γεώργιος Κωνσταντινίδης | Εποχή & Theatredublog

Δείτε την “Μικρή μέσα στο σκοτεινό δάσος” οπωσδήποτε.

Θα καταλάβετε πόσο μακριά μπορεί να πάει η Τέχνη,

όταν ασκείται από πραγματικά ταλαντούχους και ευφυείς ανθρώπους.

Άννα Παχή | i-art

Mια παράσταση που -θα τολμήσω να πω- πως ήδη έχει κερδίσει μια θέση

στην ιστορία του θεάτρου μας.

Κώστας Ζήσης | intownpost.gr

Δείτε το Τρέιλερ της Παράστασης: εδώ

Στον χώρο του ΚΕΤ τηρούνται όλα τα υγειονομικά μέτρα που προβλέπονται για τους αμιγείς θεατρικούς χώρους.

Μετά τον Πόλεμο Τοπίων, παράσταση με θέμα τον ελληνικό εμφύλιο, η Γαλλίδα σκηνοθέτις Irène Bonnaud συνεργάζεται για δεύτερη φορά με το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, αναλαμβάνοντας τη δραματουργία, τη σκηνοθεσία και μέρος της συγγραφής του θεατρικού έργου Μέρα Σάββατο / C’était un samedi. Η προγραμματισμένη πρεμιέρα της παράστασης στο ΚΕΤ, στην Αθήνα, αναβλήθηκε λόγω των συνθηκών. Πραγματοποιήθηκαν τρεις ανοιχτές πρόβες τον Δεκέμβρη του 2020 στο La Commune CDN Aubervilliers στο Παρίσι και η επίσημη πρεμιέρα έγινε στις 24 Ιουνίου 2021 στο ίδιο θέατρο.

Αφετηρία και πρώτο μέρος της παράστασης αποτελεί το διήγημα του Δημήτρη Χατζή Σαμπεθάι Καμπιλής από τη συλλογή διηγημάτων Το τέλος της μικρής μας πόλης. Ο συγγραφέας επιστρέφει στα Γιάννενα των παιδικών του χρόνων, περιγράφοντας τη ντόπια εβραϊκή κοινότητα με τη μακραίωνη ιστορία της καθώς και τη στενή σχέση και ρήξη δύο σημαντικών προσωπικοτήτων της, του συντηρητικού εμπόρου και επικεφαλής της κοινότητας Σαμπεθάι Καμπιλή και του μαθητή του, πρώτου στρατευμένου Εβραίου κομμουνιστή της πόλης, ποιητή και μεταφραστή Γιοσέφ Ελιγιά.

Το δεύτερο μέρος αποτελείται από το χρονικό του εκτοπισμού της εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων. Το Σάββατο 25 Μαρτίου του 1944, η Βέρμαχτ οργάνωσε τον εκτοπισμό της κοινότητας προς το Άουσβιτς. Μερικές δεκάδες μόνο άνθρωποι επέζησαν. Βασισμένη σε αφηγήσεις επιζώντων, η Irène Bonnaud έχτισε το χρονικό με τη μορφή ενός παζλ μαρτυριών. Η εξορία της κοινότητας σχετίζεται με πολλά επεισόδια που συζητήθηκαν εκτενώς από τους ιστορικούς της εβραϊκής γενοκτονίας: με την “υπόθεση Κουρτ Βάλντχαϊμ” και το ρόλο που διαδραμάτισε ο τακτικός γερμανικός στρατός στη διαδικασία εξόντωσης, με τις τέσσερις φωτογραφίες που τράβηξε ο Αλμπέρτος Ερρέρα στο Μπίρκεναου, με την εξέγερση που ξέσπασε το Σάββατο 7 Οκτωβρίου του 1944 και στην οποία πρωταγωνίστησαν Έλληνες Εβραίοι.

Σημαντικό αφηγηματικό ρόλο παίζουν επίσης τα τραγούδια: ρωμανιώτικα, σεφαραδίτικα, ηπειρώτικα, αλλά και τραγούδια των οποίων οι εξόριστοι στο Άουσβιτς άλλαζαν τα λόγια για να μπορέσουν να μεταδώσουν την εμπειρία του στρατοπέδου εξόντωσης, συχνά ως πράξη αντίστασης. Πάνω στη σκηνή, μία μόνο ηθοποιός, η Φωτεινή Μπάνου, αφηγείται όλη την ιστορία, περνώντας από το λόγο στο τραγούδι και πίσω στο λόγο, δίνοντας φωνή στα 11 μικρά γλυπτά αγάλματα που δημιούργησε ειδικά για την παράσταση η Κλειώ Μακρή.

Παραγωγή: Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Συμπαραγωγή: Scène Nationale Châteauvallon – Liberté (Toulon, Γαλλία) – Théâtre National de Nice (Γαλλία)

Οργάνωση γαλλικής περιοδείας: Festival SENS INTERDITS

Η παράσταση παρουσιάστηκε στις 24, 25, 26 & 27 Ιουνίου 2021 στο θέατρο La Commune CDN Aubervilliers (Παρίσι), στις 10 Ιουλίου 2021 στο Châteauvallon / Le Liberté (Τουλόν), στις 13 & 14 Ιουλίου 2021 στο Théâtre National de Nice (Νίκαια), στις 15, 18, 19, 21 & 22 Οκτωβρίου 2021 στο φεστιβάλ SENS INTERDITS (Λυών) και στις 15, 16 & 17 Νοεμβρίου 2021 στο θέατρο Théâtre des 13 vents (Μονπελιέ). Οι υπόλοιπες ημερομηνίες της περιοδείας θα ανακοινωθούν σύντομα.

Ευχαριστούμε πολύ την Εσθήρ-Στέλλα Κοέν, τελευταία επιζήσασα της γενοκτονίας στα Γιάννενα που έφυγε πρόσφατα από κοντά μας, που μας δέχτηκε στο σπίτι της για μια πολύωρη αφήγηση. Ευχαριστούμε επίσης τους Καίτη Χατζή, Αγγελίνα Χατζή, Σάββα Μιχαήλ Μάτσα, Κατερίνα Μάτσα, Αλέγρα Μάτσα, Τζων Καλέφ Εζρά, Λεονάρδο Μπατή, Σάκη Νεγρίν, Πάνο Βαδαλούκα, Adi Liraz, Saranna Biel-Cohen, Μίμη Κοέν, Ελένη Παγκρατίου-Αλεξάκη, Γιάννη Αλεξάκη, Πόπη Μπάνου, Ηλία Πούλο, το Εβραϊκό Μουσείο Αθηνών και το Memorial de la Shoah στο Παρίσι, για τη στήριξή τους στην έρευνα και την προετοιμασία της παράστασης.

Αποσπάσματα κριτικών:

«Ανάμεσα στα είκοσι περίπου γλυπτά που καταλαμβάνουν τη γυμνή σκηνή, η Φωτεινή Μπάνου ξεχωρίζει ως γίγαντας. Φαίνεται επίσης ιδιαίτερα ζωντανή και δεκτική. (…) Η μουσική που ερμηνεύει η Ελληνίδα ηθοποιός ανασύρει με λεπτότητα την τραγωδία του χθες για να τοποθετήσει τους εξαφανισμένους ανάμεσα στους ζωντανούς. (…) Σαν παραμυθού, παθιασμένη με τα πρόσωπα της ιστορίας σε σημείο που να ταυτίζεται τακτικά μαζί τους, η Φωτεινή Μπάνου αφηγείται την ιστορία (…) Ο τρόπος με τον οποίο στέκεται εκεί, εντελώς παρούσα, στο σταυροδρόμι πολλών εποχών και διαφόρων λόγων, μας κάνει να καταλάβουμε πως το φοβερό Σάββατο δεν έχει ακριβώς παρέλθει: κάτι από αυτό παραμένει στη σημερινή Ελλάδα, την οποία η Irène Bonnaud περιγράφει ως “το επίκεντρο των ευρωπαϊκών τραγωδιών”.»

Anaïs Heluin, «Μέρα Σάββατο, τραγική ημέρα στην Ήπειρο», sceneweb.fr

«… παράσταση απλή, μα και κατοικημένη από φαντάσματα, έντονη και απαλή μαζί, όπου οι μουσικές και η ποίηση αποτελούν βάλσαμο στην ψυχή!»

Jean-Pierre Thibaudat, «Τι έχει απομείνει από τους Εβραίους των Ιωαννίνων, μικρής και μεγάλης πόλης της Ηπείρου», Balagan

Η ομάδα Black Forest παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά στο ΚΕΤ το έργο του Γάλλου βραβευμένου συγγραφέα Philippe Minyana Η Μικρή μέσα στο Σκοτεινό Δάσος, σε σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη. Πρόκειται για μια ελεύθερη διασκευή του μύθου «Πρόκνη και Φιλομήλα» από τις «Μεταμορφώσεις» του Οβιδίου. Η παράσταση πραγματοποιείται με τη στήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος.

Η υπόθεση του έργου:

Ο Νεαρός Βασιλιάς βιάζει τη μικρή αδερφή της γυναίκας του μέσα σε μια καλύβα στο Σκοτεινό Δάσος. Της κόβει τη γλώσσα και την αφήνει μόνη και αβοήθητη. Επιστρέφει στο παλάτι και, δήθεν συντετριμμένος, λέει στη γυναίκα του πως η Μικρή πνίγηκε εν μέσω θαλασσοταραχής. Δώδεκα μήνες μετά, και ενώ η βασίλισσα βρίσκεται ακόμη βουτηγμένη στο πένθος, μια γριά εμφανίζεται στο παλάτι και της αποκαλύπτει τις αποτρόπαιες πράξεις του βασιλιά. Ξεδιπλώνει ένα μαντίλι κεντημένο από την Μικρή, που τα κόκκινα νήματά του αφηγούνται το έγκλημα και δείχνουν το δρόμο για την καλύβα. Η Βασίλισσα τρέχει να βρει την αδερφή της και μαζί σχεδιάζουν την εκδίκηση που θα πάρουν.

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Στην παράσταση συντίθενται διαφορετικά αφηγηματικά μέσα, επιχειρώντας να δημιουργηθεί ένας φαντασιακός και εφιαλτικός μικρόκοσμος. Ο –ζωντανός– κόσμος των ηθοποιών συναντιέται με τον μυστηριακό κόσμο μικρών γλυπτών (μινιατούρες). Ο παρών θεατρικός χρόνος συνδιαλέγεται με τη video art. Ο φυσικός ήχος συνυπάρχει με τον ηλεκτρονικά επεξεργασμένο. Οι πρωταγωνιστές της παράστασης είναι μικρά γλυπτά που αναπαριστούν τους ήρωες του έργου. Μέσα από ζωντανό και ηχογραφημένο λόγο, οι ηθοποιοί τούς δίνουν φωνή, παίζοντας ταυτόχρονα μαζί τους. Δύο οθόνες ζωντανεύουν τους σκηνικούς χώρους, προβάλλοντας επεξεργασμένες εικόνες, στατικές και κινούμενες. Μια τρίτη οθόνη αναπαράγει σε παράλληλο χρόνο την ιστορία, χρησιμοποιώντας κοντινά πλάνα στα μικρά γλυπτά, παίζοντας με μοντάζ και οπτικά εφέ.

Λίγα λόγια για το έργο:

Ο Minyana δημιουργεί ένα σκληρό κείμενο, που κινείται μεταξύ αφήγησης και θεατρικής δράσης, πλάθοντας έναν κόσμο με υλικά την αλαζονεία, τη διαστροφή, τη χυδαιότητα και την εκδίκηση. Τα πρόσωπα μπαίνουν σε έναν τραγικό κύκλο αίματος, που θα κλείσει μόνο όταν θα έχουν συντριβεί ολοκληρωτικά. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα βαρύ, σκοτεινό περιβάλλον, όπου ακόμη και πίσω από την παιδική αθωότητα κρύβονται τερατώδη ένστικτα. Η νοσηρότητα γεννάει μεγαλύτερη νοσηρότητα, η βία φέρνει λύσσα για τιμωρία, τα εγκλήματα απαντιούνται με την πιο αποτρόπαιη πράξη. Ωστόσο ο Minyana –πιστός στο μύθο του Οβιδίου– δίνει στο φινάλε μια «δεύτερη ευκαιρία» στους ήρωες, μεταμορφώνοντάς τους σε πουλιά· απελευθερώνονται και λυτρώνονται από την ανθρώπινη μοίρα, έτσι το έργο τελειώνει με την ελπίδα μιας νέας, αμόλυντης ζωής.

Έγραψαν για την παράσταση:

“Αυτό τον μηχανισμό θέτουν θαυμάσια σε λειτουργία οι ηθοποιοί Πολύδωρος Βογιατζής και Κατερίνα Λούβαρη-Φασόη, όχι μόνο ως αφηγητές και φωνητικοί ερμηνευτές αλλά και ως ανθρώπινες εγκαταστάσεις ενός θρίλερ – παραβολή για την εξουσία, την βία και την εκδίκηση με χαρακτηριστικά αρχαίας τραγωδίας”. – Στέλλα Χαραμή | monopoli.gr

“Παράσταση – Εμπειρία: Η σκηνική πρόταση του Π. Δεντάκη συνδυάζει την αφήγηση με το βίντεο, τους φωτισμούς και τα εικαστικά, μέσω των εξαιρετικών γλυπτών-μινιατούρες που έχει φιλοτεχνήσει η Κλειώ Γκιζελή”. – Αθηνόραμα

“Μια ξεχωριστή θεατρική εμπειρία που αξίζει να εντάξετε στην πολιτιστική σας ατζέντα!” – Μαρία Αναστασοπούλου | RoadArtist

“Η πιο πρωτότυπη παράσταση που παίζεται στην Αθήνα σήμερα είναι ένα αφηγηματικό θέατρο με ηθοποιούς, μινιατούρες και τη χρήση τεχνολογίας”. – Αναστασία Καμβύση | marieclaire.gr

“Μία σπάνια ευκαιρία μικτών τεχνικών στο θέατρο”. – Νάγια Παπαπάνου | Boem Radio

“Λαμπερό φως από την πανέμορφη «Μικρή μέσα στο σκοτεινό δάσος»”. – Παναγιώτης Μήλας | catisart.gr

“Ο Παντελής Δεντάκης χειρίστηκε το εν μέρει αφηγηματικό και εν μέρει διαλογικό κείμενο με έναν ευφυή σκηνικά τρόπο, προτείνοντας για τη σκηνική του εγκατάσταση μια διακαλλιτεχνική συνεργασία”. – Τσατσούλης Δημήτρης | Athens voice

“Παραμυθένιο αφηγηματικό ποίημα – Une expérience théâtrale à ne pas manquer!” – Νεκτάριος – Γεώργιος Κωνσταντινίδης | Εποχή & Theatredublog

“Δείτε την “Μικρή μέσα στο σκοτεινό δάσος” οπωσδήποτε. Θα καταλάβετε πόσο μακριά μπορεί να πάει η Τέχνη, όταν ασκείται από πραγματικά ταλαντούχους και ευφυείς ανθρώπους”. – Άννα Παχή | i-art

“Mια παράσταση που -θα τολμήσω να πω- πως ήδη έχει κερδίσει μια θέση στην ιστορία του θεάτρου μας”. – Κώστας Ζήσης | intownpost.gr

Οι Νίκος Κυριαζόπουλος και MIZI θα παρουσιάσουν δύο σετ ηλεκτρονικής αυτοσχεδιαστικής μουσικής στο ΚΕΤ, την Παρασκευή 13 Μαρτίου.

Ο ΜΙΖΙ (Γιώργος Μιζήθρας) είναι μουσικός, ενεργός και ως συνθέτης αλλά και ως επιτελεστής στα πεδία της ακουσματικής μουσικής, του αυτοσχεδιασμού, της ζωντανής ηλεκτρονικής μουσικής, της μουσικής για θεατρικές παραστάσεις και των οπτικοακουστικών εγκαταστάσεων. Στο ΚΕΤ, θα παρουσιάσει το project του Rummaging The Medium. Το Rummaging the Medium είναι ένα αυτοσχεδιαστικό έργο ζωντανής ηλεκτρονικής μουσικής. Ηχοτοπιακές καταγραφές συνθλίβονται με τη χρήση παλαιωμένων μέσων ηχογράφησης και αναπαραγωγής ήχου, ενώ ευρεθείσες κασέτες ανοίγουν ένα μνημονικό παράθυρο στη λειτουργική χρήση των έκπτωτων αυτών μέσων. Με τις παραπάνω πρακτικές το Rummaging the Medium προσπαθεί να εξερευνήσει τους «ήχους πίσω από τη μουσική», τις έννοιες της μνήμης και της αντίληψης του ακουστικού περιβάλλοντος μετά την εφεύρεση του φωνογράφου, καθώς και τις επιπλοκές της εξέλιξης των μέσων μετάδοσης πληροφορίας.
www.mizithras.bandcamp.com/releases

Ο Νίκος Κυριαζόπουλος είναι μουσικός με ένα ευρύ φάσμα ενδιαφέροντος στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής. Έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς της noise και πειραματικής σκηνής, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Πλέον, καταπιάνεται μεθοδικά με την κατασκευή του δικού του αρθρωτού synthesizer, το οποίο, πέρα από την προφανή αξιοποίησή του ως ηλεκτρονική πηγή στην παραγωγή ήχου, το αντιμετωπίζει και ως όργανο με ένα φάσμα δυνατοτήτων εφάμιλλο με εκείνο των ακουστικών οργάνων. Η σύμπλευση των λεπτοφτιαγμένων drone κυματισμών με μια βιωματική προσέγγιση, ο παλμός, η δυναμική του θορύβου και το απρόβλεπτο αποτελούν κεντρικές ανησυχίες του.
www.soundcloud.com/nikoskyriazopoulos

Η γαλλίδα σκηνοθέτις Elisabeth Marie και η ομάδα Scarface Ensemble έρχονται για τέταρτη φορά στο ΚΕΤ (Οιδίπους επί Κολωνώ / 2013, Μαργαρίτα, Πενθεσίλεια, Ιώ / 2014, Ακραιόφιλο / 2017) για να παρουσιάσουν το θεατρικό έργο της Nicoleta Esinencu American Dream.

Το “American Dream” ξεκινά με το όνειρο μιας φοιτήτριας από τη Μολδαβία να συμμετάσχει σε ένα καλοκαιρινό πρόγραμμα σπουδών και εργασίας με τίτλο «Summer Work & Travel». Πρόκειται για ένα γνωστό πρόγραμμα, που προσφέρει σε ξένους φοιτητές την ευκαιρία να επισκεφτούν τις Ηνωμένες Πολιτείες το καλοκαίρι και να κερδίσουν λίγα χρήματα. Το όνειρο γίνεται εφιάλτης, αφού η ηρωίδα αναγκάζεται να εργαστεί παράνομα στη Μόσχα, ώστε να εξοφλήσει τα χρέη που συσσώρευσε η οικογένειά της προκειμένου να χρηματοδοτήσει τη διαμονή της στην Αμερική.

Το κείμενο, εμπνευσμένο από μια αληθινή ιστορία, περιγράφει μια κοινωνία που θέλει να παρουσιάζεται ως ιδανική και που υπόσχεται εύκολη πρόσβαση στα ποικίλα αγαθά των διαφημίσεων. Αυτό το αμερικανικό όνειρο διατείνεται πως μπορεί να παράσχει σε όλους το δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης, στην εξασφαλισμένη τροφή και εν τέλει στην παγκόσμια ειρήνη.

Elisabeth Marie
Μετά από τις σπουδές της στο Στρασβούργο, διδάσκει γαλλικά για τρία χρόνια. Παράλληλα διεξάγει προσωπική έρευνα πάνω στη φωτογραφία και την ηχητική γραφή. Αναπτύσσει επίσης δημιουργικά εργαλεία στο σταυροδρόμι του ραδιοφώνου, του θεάτρου και του κινηματογράφου. Εργάζεται για τις εκπομπές Panorama Matinales και Nuits Magnétiques του ραδιοφωνικού σταθμού France Culture. Το 1979 ιδρύει την ομάδα Scarface Ensemble, μαζί με τους Bernard Bloch και Ismail Safwan. Το 1985 εγκαθίσταται στη Μυλούζ, όπου ανεβάζει παραστάσεις που ενώνουν τη μουσική με τη θεατρική έρευνα. Το ρεπερτόριο των παραστάσεών της θίγει κοινωνικά ζητήματα και αποτελείται είτε από κείμενα της ίδιας, είτε από κείμενα σύγχρονων και κλασικών συγγραφέων (Fassbinder, Alloula, Heiner Müller, LeRoi Jones, Godard, Perec, Πλάτων, Shakespeare, Ibsen, Gorki, Dostoevsky, κ.ά.). Η παραγωγή των παραστάσεών της γίνεται σε δομές αποκέντρωσης, στην περιοχή της Ile-de-France και εκτός Γαλλίας. Πολλές από τις παραστάσεις πραγματοποιούνται επίσης σε μη θεατρικούς χώρους, όπως για παράδειγμα σε διαμερίσματα, βιβλιοθήκες, φυλακές, καταλύματα, δημόσιες πλατείες και καντίνες εργοστασίων.

*Η παράσταση είναι στα ελληνικά και τα γαλλικά (με ελληνικούς υπότιτλους).

Με την υποστήριξη του δήμου του Στρασβούργου, της περιοχής Grand est, και του οργανισμού Spedidam.

Ο Άγγελος κυριού, ο Johannes Bergmark και οι acte vide συναντιούνται στο KET χάρη σε μία τυχαία συγκυρία, και χωρίς συγκεκριμένο πλάνο.

Johannes Bergmark
Ο Johannes Bergmark ασχολείται με τον ηχητικό αυτοσχεδιασμό με χρήση αντισυμβατικών οργάνων και σουρεαλιστικών ηχητικών αντικειμένων. Δραστήριος ως αυτοσχεδιαστής και ηχητικός καλλιτέχνης από τα 90s έχει παρουσιάσει συναυλίες, ηχητικές εγκαταστάσεις και περφόρμανς, σόλο αλλά και σε συνεργασία με πολλούς άλλους καλλιτέχνες. Αντλώντας στοιχεία τόσο από το χώρο των εικαστικών τεχνών, του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού και τη sound art, ο Bergmark δεν διστάζει να παίξει με το χιούμορ και το παράλογο.
https://www.bergmark.org/

Άγγελος κυρίου
Ο Άγγελος κυρίου ξεκίνησε να ηχογραφεί για λογαριασμό του, στα μέσα της προ προηγούμενης δεκαετίας και συνεχίζει να πράττει το ίδιο μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα συμμετέχει στα σχήματα MrCantfind, Zeroine, La Situation Conga, Betty loop loop, kyrioukaridi, ΦΙΔΙ, sister abdel, ενώ ζει προς το παρόν στην Αθήνα.
https://angeloskyriou.hotglue.me/

acte vide
Oι acte vide (κενή πράξη) είναι ο Γιάννης Κοτσώνης και η Δανάη Στεφάνου. Από το 2006 αυτοσχεδιάζουν μαζί, εξερευνώντας τα όρια του θορύβου και της σιωπής. Έχουν πραγματοποιήσει πολυάριθμες συναυλίες και αυτοσχέδιες δράσεις στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, συχνά σε διάλογο με άλλους μουσικούς, εικαστικούς και σκηνοθέτες. Διανύουν την εποχή της επιτάχυνσης με σχετική ηρεμία, ενημερώνοντας πολύ σπάνια την ιστοσελίδα τους.
http://acte-vide.blogspot.com

Ο Γιάννης Αράπης, ο Νίκος Κορδέλης και ο Βασίλης Τζαβάρας συναντιούνται στη σκηνή του ΚΕΤ για ένα κιθαριστικό αυτοσχεδιαστικό σετ. Οι τρεις μουσικοί συνομιλούν, αντιπαρατίθενται και συμπράττουν, σε ένα live γεμάτο κιθαριστικές παρεκτροπές.

Ο Γιάννης Αράπης είναι κιθαρίστας. Κινείται στο χώρο του noise rock, της free jazz, του free improvisation και άλλων πειραματικών ιδιωμάτων. Συμμετέχει στα σχήματα Sans Corps, Ramdat, Mammock και The Coal. Συνεργάζεται με άτομα και καλλιτέχνες/-ιδες από ποικίλα φάσματα του ήχου.

Ο Νίκος Κορδέλης είναι αυτοσχεδιαστής, performer και εκπαιδευτικός. Αποφοίτησε από το τζαζ πρόγραμμα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Δραστηριοποιείται ενεργά στα πεδία της τζαζ, του ελεύθερου αυτοσχεδιασμού και της αστικολαϊκής μουσικής, με συχνές εμφανίσεις. Δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη διδασκαλία και τη διάδοση του αυτοσχεδιασμού. Ασχολείται με ιδιαίτερα μαθήματα κιθάρας και τάξεις αυτοσχεδιασμού, καθώς και με τη χρήση της μουσικής εκπαίδευσης στα προγράμματα απεξάρτησης.

Ο Βασίλης Τζαβάρας γεννήθηκε στο Παρίσι το 1973. Δουλεύει ως επαγγελματίας μουσικός, μουσικοπαιδαγωγός, συνθέτης και τραγουδιστής από το 1993. Ιδρυτικό μέλος των μουσικών σχημάτων Occasional Dream, Take the Money and Run, Project 37, 4+1, Silent Move, LYD Quartet, της θεατρικής ομάδας Atonal και της καλλιτεχνικής-εκπαιδευτικής ομάδας Gnous. Έχει συνθέσει μουσική για πληθώρα θεατρικών παραστάσεων, εκθέσεων ζωγραφικής, κινηματογραφικών ταινιών κ.ά.

Φωτογραφία: Τζένη Καπάδαη

Συνεχίζοντας αυτό που ξεκίνησαν πέρυσι, οι ΤΕΤΤΤΙΞ φέρνουν ξανά τον Τζέιμς Τέννι στο ΚΕΤ και στήνουν πάνω στον γυμνό ήχο του τις Παρεμβολές #2. Τα Swell Pieces, γραμμένα πάνω σε καρτ-ποστάλ που έστελνε σε φίλους, είναι αυτό που λέει ο τίτλος τους: ένα κύμα ήχου που φουσκώνει και ύστερα υποχωρεί. Σ’ αυτό το κύμα παρεμβάλλονται οι μουσικές των υπόλοιπων συνθετών και μεταβάλλουν την αίσθηση της κίνησης και του χρόνου που περνάει.

Ο Κόντο, με λεπτεπίλεπτο τρόπο, βάζει σε λειτουργία έναν κινητήρα που παράγει διαρκώς ψηλές νότες, ενώ στον Τροϊάνι ο ήχος, παραμορφωμένος και σκοτεινός, μοιάζει να κινείται υπογείως. Στον Γουλφ ο χρόνος είναι με το μέρος των εκτελεστών (!), αφού όλες οι μουσικές παράμετροι –εκτός από τη μελωδία– εξαρτώνται από τις δικές τους επιλογές. Ο Σάρτο προκαλεί μια ασταθή κίνηση μέσα σε ένα σταθερό ρυθμικό περιβάλλον, ενώ ο Τερ Φέλντχαους, πότε «τεντώνοντας» και πότε «συμπιέζοντας» ένα ready-made υλικό, χτίζει το έργο του πάνω στη μελωδία της ανθρώπινης ομιλίας.

«Vienne la nuit sonne l’heure» (Ας έρθει η νύχτα, ας σημάνει η ώρα), όπως θα ‘λεγε και ο Απολλιναίρ…

Πρόγραμμα:
James Tenney (1934-2006) | Swell Pieces 1, 2 & 3 (1967, 1971)
Christian Wolff (1934) | Exercise 1 (1973)
Jo Kondo (1947) | Standing (1973)
JacobTV (Jacob ter Veldhuis) (1951) | TA TA TA TA (1998)
Andrea Sarto (1979) | Toccata (2016)
Lorenzo Troiani (1989) | Cratere a calice. Figure Rosse (2013)
+ ομαδικοί αυτοσχεδιασμοί και παρεμβολές

Από τους ΤΕΤΤΤΙΞ συμμετέχουν οι: Άνα Κίφου (φλάουτο), Ειρήνη Αμανατιάδου (κλαρινέτο), Γκουΐντο ντε Φλάβιις (σαξόφωνο), Μίσλαβ Ρέζιτς (κιθάρα), Σταμάτης Πασόπουλος (ακορντεόν), Κατερίνα Κωνσταντούρου (πιάνο), Χάρης Παζαρούλας (κοντραμπάσο).

Η φωτογραφία είναι του Brian Coon.
Περισσότερες πληροφορίες: www.tetttix.com

Ο Aki Onda, συνθέτης και καλλιτέχνης με έδρα τη Νέα Υόρκη, επιστρέφει στην Αθήνα για μια μοναδική live εμφάνιση στο ΚΕΤ, την Τετάρτη 25 Μαρτίου. Θα παρουσιάσει τη νέα του σύνθεση με κασέτες με τίτλο “Radio Waves from Tangier”. Πρόκειται για field recordings που συνέλεξε κατά τη διάρκεια των δύο ταξιδιών του στο Μαρόκο το 1988 και το 2010 ως φόρο τιμής στον William S. Burroughs.

O Aki Onda είναι κυρίως γνωστός για το project του “Cassette Memories” – έργα τα οποία δημιουργήθηκαν από field recordings που συγκέντρωσε με τη φορητή του συσκευή εγγραφής σε κασέτες, κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων δεκαετιών. Έχει συνεργαστεί με κινηματογραφιστές, visual artists και μουσικούς όπως οι: Ken Jacobs, Michael Snow, Raha Raissnia, Annea Lockwood, Loren Conners, Alan Licht, David Toop, Rie Nakajima, Akio Suzuki και Nao Nishihara. Ο Onda έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε διάφορα ιδρύματα: The Kitchen, MoMA, P.S.1 MOMA, documenta14, Onassis Cultural Center, Louvre Museum, Palais de Tokyo, Fondation Cartier, Argos, Bozar, ICA London, και Nam June Paik Art Center. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα LP στην Audio MER σε συνεργασία με το σκηνοθέτη Paul Clipson, καθώς και το δίσκο “A Method To Its Messiness” στο αθηναϊκό label THALAMOS. Οι νέες του κυκλοφορίες περιλαμβάνουν και επανεκδόσεις του project “Cassette Memories” στα label Room 40 και Recital.

www.akionda.net

Το ντοκιμαντέρ “Στο Σώμα της” (2018) του Ζαχαρία Μαυροειδή, θα προβληθεί στο ΚΕΤ την Κυριακή 15 Μαρτίου. Θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη.

*κρατήσεις απαραίτητες στο 213 00 40 496 & στο info@polychorosket.gr

Λίγα λόγια για την ταινία:
Κάθε χρόνο, στις 31 Ιουλίου, οι τελευταίοι εναπομείναντες «δεκαπεντάριδες» επιστρέφουν στα κελιά της ανενεργής Μονής της Κοίμησης, στο νότιο άκρο της Θηρασιάς. Για δυο βδομάδες προσεύχονται υπέρ αναπαύσεως των νεκρών και υπέρ υγείας των ζωντανών, προετοιμάζοντας παράλληλα τη Μονή για τη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Τον υπόλοιπο χρόνο αναπολούν το παρελθόν αγναντεύοντας την κοσμοπολίτικη Σαντορίνη στην άλλη μεριά του ηφαιστείου.

Το “Στο Σώμα της” καταγράφει τη ράθυμη καθημερινότητα της φθίνουσας παράδοσης του «Δεκαπέντε». Μέσα από τα πορτρέτα των γυναικών που κάθε καλοκαίρι επιστρέφουν για δεκαπέντε μέρες στη Μονή, διερευνά θέματα πίστης, ταυτότητας και φύλου. Το «αμόλυντο» σώμα της Παναγίας, το ερημωμένο σώμα της πάλαι ποτέ αγροτικής Θηρασιάς και το φθαρτό σώμα των γυναικών συνθέτουν μια εφήμερη αναπαράσταση της μεταπολεμικής Ελλάδας.

Η ταινία είναι στην ελληνική γλώσσα και θα προβληθεί με ελληνικούς υπότιτλους.

Στο Σώμα της (Ντοκιμαντέρ, Ελλάδα, 84’)
Σκηνοθεσία & σενάριο – Ζαχαρίας Μαυροειδής
Διεύθυνση φωτογραφίας – Ζωή Μαντά
Μοντάζ – Σμαρώ Παπαευαγγέλου
Παραγωγή – Ζαχαρίας Μαυροειδής, Βίκυ Μίχα, Boo productions, ΕΡΤ Α.Ε., Momento Films

Περισσότερες πληροφορίες:
www.facebook.com/stosomatis

Ο Δήμος Βρύζας έρχεται στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων στις 21 Φεβρουαρίου για ένα σόλο σετ ελεύθερου αυτοσχεδιασμού, με αφορμή την προσεχή κυκλοφορία του δίσκου “Really Short and Tonal” από την πορτογαλική δισκογραφική εταιρεία Creative Sources.

Η πειραματική μουσική και ειδικότερα ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός βρίσκονται στον πυρήνα της δουλειάς του. Έχει συνεργαστεί τα τελευταία χρόνια με κορυφαία ονόματα της αυτοσχεδιαστικής σκηνής, όπως οι Fred Frith, Alfred Zimmerlin, Harald Kimmig κ.ά. Το βιολί αποτελεί την κύρια πηγή ήχου στις μουσικές του αναζητήσεις. Στη μουσική του διαδρομή δέχτηκε ένα ευρύ φάσμα επιρροών, από την κλασική και την παραδοσιακή μουσική έως τη rock, τη noise και την ambient. Ο Δήμος Βρύζας διερευνά τα ηχητικά όρια του βιολιού, πειραματίζεται με το κοντράστ ακουστικού / ηλεκτρονικού ήχου και αναζητά νέους τρόπους μουσικής έκφρασης. Τα τελευταία χρόνια ταξιδεύει, ηχογραφεί και εμφανίζεται ζωντανά μαζί με πολλούς σημαντικούς μουσικούς στην Ελλάδα, την Ελβετία, την Πορτογαλία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία και αλλού.
www.soundcloud.com/dimos-vryzas

Ο Γάλλος μουσικός Alexis Paul περιοδεύει για πρώτη φορά στην Αθήνα και την Ανάφη με το project του “SAUDAÁ GROUP/Orgue-Paysage”. Στη συναυλία του στο ΚΕΤ, θα τον συνοδεύσουν οι ντόπιοι μουσικοί Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Tim Ward και Δώρα Παναγοπούλου, οι οποίοι κυκλοφόρησαν τον δίσκο Mishearings στο label Armures Provisoires που τρέχει ο Alexis στο Παρίσι. Η συναυλία θα ξεκινήσει με σόλο σετ και θα εξελιχθεί σε ομαδικό αυτοσχεδιασμό.

Το SAUDAÁ GROUP, ή στα αγγλικά το “The Black Bile Group” ή το “The Melancholy Group”, είναι το όνομα που δόθηκε στη νομαδική και ποιητική περιπέτεια του Γάλλου μουσικού Alexis Paul από το 2014, η οποία επικεντρώνεται σε ένα φορητό, μηχανικό και πνευστό μουσικό όργανο: το street organ. Αναζητώντας νέες και καινοτόμες ιδέες, το SAUDAÁ GROUP συνδυάζει την ηλεκτρονική μουσική, τις επαναλαμβανόμενες υφές, τη σύγχρονη σύνθεση και το λαϊκό ρεπερτόριο, σε σόλο και ομαδικές παραστάσεις. Πίσω από την έννοια του Orgue-Paysage είναι ένα πολύπλευρο έργο εμπνευσμένο από την πολιτιστική κληρονομιά του street organ, που συνίσταται στη συγκέντρωση εικόνων και έμπνευσης από λαϊκούς πολιτισμούς, στην εξερεύνησή τους και στην εξαγωγή των πιο όμορφων πτυχών τους με μια σύγχρονη και συνεργατική προοπτική. Στη συναυλία του στην Αθήνα, το σετ του Alexis δε θα περιλαμβάνει το βαρύ όργανο αλλά μια ηλεκτροακουστική εναλλακτική λύση που του επιτρέπει να κινείται πιο εύκολα.

Περισσότερες πληροφορίες:
www.soundcloud.com/saudaagroup
www.armuresprovisoires.bandcamp.com/album/mishearings
www.vimeo.com/user36610542
www.youtube.com/watch?v=vsGD4kB2bRk

Η Miki Yui και ο Mapstation επιστρέφουν στην Αθήνα για μια live εμφάνιση στο ΚΕΤ, την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου.

Miki Yui
Σαν αρχαιολόγος του μη ακουστού, η Miki Yui δημιουργεί μοναδικά ηλεκτροακουστικά κομμάτια μέσω μινιμαλιστικών οργανικών ήχων. Με background στις καλές τέχνες, η Miki εξερευνά τις γκρίζες ζώνες της αντίληψης και της φαντασίας μας, στους τομείς της μουσικής, του σχεδίου, των installation και της performance. Από το 1999 είναι γνωστή για τη μοναδική μινιμαλιστική και οργανική της προσέγγιση στη μουσική. Από ένα λεπτό μικροσκοπικό σφύριγμα μέχρι ένα απόκοσμο βουητό, ηλεκτρονικοί ήχοι και field recordings υφαίνονται σε μουσική με αφηγηματική ένταση. Το 6ο σόλο άλμπουμ της MILLS κυκλοφόρησε από το label CUSP EDITIONS του Μάντσεστερ, το Μάιο του 2018.
www.mikiyui.com

Mapstation
Ο Mapstation (Stefan Schneider) είναι ιδρυτής της παγκόσμιας δισκογραφικής εταιρείας TAL και ιδρυτικό μέλος των συγκροτημάτων Kreidler (1994-99) και To Rococo Rot (1995-2014), ενώ έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Joachim Roedelius (Cluster), Dieter Moebius (Cluster), Klaus Dinger (Kraftwerk, Neu!), Hauschka, Katharina Grosse, και John McEntire (Tortoise). Στην περιοδεία του θα παρουσιάσει κομμάτια του νέου του άλμπουμ “Present Unmetrics”.
www.talmusic.com

Μια μουσική παράσταση βασισμένη σε παραδοσιακά τραγούδια της Ελλάδας και της Κύπρου με πρωταγωνιστή το θάνατο στην πιο σκληρή του εκδοχή. Ιστορίες του τόπου μας. Ιστορίες βαμμένες με αίμα. Ιστορίες της ντροπής!

Η ντροπή μπορεί να χαρακτηρίσει καταστάσεις αποβλητέες από τη μνήμη. Οι “ντροπιαστικές” στιγμές θα κρυφτούνε ανάμεσα στα πολλαπλά στρώματα της ιστορίας. Το παραδοσιακό τραγούδι και πιο συγκεκριμένα οι παραλογές βρίθουν από αστικούς μύθους με κεντρικό δραματουργικό άξονα την έννοια της ντροπής.

Η Ναταλία Λαμπαδάκη μετά από τις σπουδές της στο παραδοσιακό τραγούδι αλλά και την ενασχόληση και έρευνά της με αυτό, έρχεται στο ΚΕΤ τις Πέμπτες του Φεβρουαρίου με μια ξεχωριστή ομάδα μουσικών:

Χρήστος Καλκάνης: κλαρινέτο & σαξόφωνο
Βασίλης Μαντζούκης: τύμπανα
Λάμπρος Παπανικολάου: κοντραμπάσο
Σταύρος Ρουμελιώτης: ηλ. κιθάρα

Γιάννης Ταβουλάρης: ηχοληψία

Οι σύγχρονες διασκευές και ενορχηστρώσεις τoυ Σταύρου Ρουμελιώτη σε συνδυασμό με το μοναδικό ψηφιακό σκηνικό / video-mapping της Όλγας Σφέτσα και τη σκηνοθετική επιμέλεια του Χάρη Πεχλιβανίδη, μεταφέρουν τους αστικούς μύθους των παραδοσιακών τραγουδιών στο σήμερα και συστήνουν στο θεατή εκ νέου το θύμα και τον θύτη, την Αντρονίκη και τον Μενούση…

Για πέμπτη συνεχή χρονιά, μια φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης προσκαλεί στο ΚΕΤ διαφορετικούς μουσικούς και visual artists για να συμμετάσχουν αυτοσχεδιαστικά στη δημιουργία ενός in situ οπτικοακουστικού project.

Στο session του Φεβρουαρίου προσκαλεί τους Guido De Flaviis (σαξόφωνο), Fausto Sierakowski (σαξόφωνο), Δημήτρη Κλωνή (ντραμς) και Κωστή Εμμανουηλίδη (live visuals).

Guido De Flaviis
Ο Guido De Flaviis πήρε δίπλωμα στο σαξόφωνο στο Μιλάνο, το 2004, με άριστα και το μεταπτυχιακό του δίπλωμα στην Dutch National Academy of Music το 2007, με λίαν καλώς. Έχει λάβει τρεις υποτροφίες ως Κορυφαίο Ταλέντο στην Ολλανδία και κέρδισε το πρώτο βραβείο σε όλες τις κατηγορίες για σολίστες σε δύο διεθνείς διαγωνισμούς, καθώς και το δεύτερο βραβείο στην κατηγορία μουσικής δωματίου. Η συναυλιακή του ενασχόληση με διαφορετικά γκρουπ μουσικής δωματίου οδήγησε στη συμμετοχή του σε μουσικά φεστιβάλ και συναυλίες στα πιο διάσημα ιταλικά και ευρωπαϊκά θέατρα. Τα τελευταία χρόνια ειδικεύεται στην παρουσίαση σύγχρονων κομματιών. Στην προσπάθειά του να βρει καινούριους τρόπους έκφρασης, δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην εύρεση νέων τεχνικών στον avant-garde ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Το 2008 μετακόμισε στην Αθήνα, όπου και συμμετείχε για ένα χρόνο στο κουαρτέτο σαξοφώνου του Θεόδωρου Κερκέζου. Ως σολίστας σε ορχήστρες, ο Guido έχει ήδη 50 συναυλίες στο ενεργητικό του.
www.guidodeflaviis.com

Fausto Sierakowski
Γεννήθηκε το 1988 στο Παρίσι και μεγάλωσε στη Ρώμη. Το 2009 πήρε Δίπλωμα στο Κλασικό Σαξόφωνο από το Conservatorio di Santa Cecilia υπό την καθοδήγηση του Αlfredo Santoloci και το 2012 απόκτησε Μεταπτυχιακό Τίτλο Σπουδών πάνω στο σύγχρονο αυτοσχεδιασμό από το New England Conservatory υπό την καθοδήγηση των Anthony Coleman, Hankus Netsky και Frank Carlberg. Κατά την παραμονή του στην Αμερική και μέχρι την επιστροφή του στην Ευρώπη το 2014, έκανε συναυλίες και ηχογραφήσεις με μουσικούς όπως οι Matt Moran, Anthony Coleman, Joe Morris, Matt Darriau, Satoshi Takeshi, Hayden Chisholm και Axel Dörner. Το 2016 μετακομίζει στην Ελλάδα, με σκοπό να μελετήσει Κλασική Οθωμανική Μουσική και ούτι με τον Ευγένιο Βούλγαρη. Από τότε συμμετέχει στα μουσικά σύνολα του Ευγένιου Βούλγαρη, του Θύμιου Ατζακά και του James Wylie, αλλά και σε αρκετά συγκροτήματα, όπως: People of the wind (με τον Αλέξανδρο Ριζόπουλο) και Ροδάκινα (με την Αυγερινή Γάτση, τη Μαρία Πλουμή και την Εύη Κανέλλου).

Δημήτρης Κλωνής
Ο Δημήτρης Κλωνής γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Σε ηλικία 14 ετών ξεκινά τη σπουδή του στα drums κοντά στον Πέτρο Δαχτυλίδη και εν συνεχεία κοντά στον Γιάννη Φλώρο, όπου και διδάσκεται την περίφημη ‘ντραμιστική’ κληρονομιά που άφησε ο μεγάλος Alan Dawson. Το 2010 και μετά την αποφοίτησή του από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών), εισέρχεται ταυτόχρονα σε δυο μουσικές σχολές στην Ολλανδία: Conservatorium van Amsterdam και Rotterdam Jazz Academy (Codarts). Σπουδάζει για πολύ μικρή χρονική περίοδο στην πρώτη, όπου παρακολουθεί μαθήματα με τους Lucas Van Merwijk, Maurcel Serierse και Victor Oskam. Έχει παρακολουθήσει κύκλο μαθημάτων jazz αρμονίας με καθηγητή τον Γρηγόρη Μπάτση, καθώς και σεμινάρια και ιδιαίτερα μαθήματα με τους Kendrick Scott, Adam Nussbaum, Jojo Mayer και Akira Jimbo. Είναι κάτοχος Πτυχίου Αρμονίας (2009) και Πτυχίου Αντίστιξης (2012) με καθηγητή τον Ορέστη Χατζηνάκη. Έχει συνεργαστεί με σπουδαία ονόματα της εγχώριας jazz σκηνής, όπως οι: Τάκης Πατερέλης, Γιώργος Κοντραφούρης, Γιώτης Σαμαράς, Δημήτρης Τσάκας, Παντελής Μπενετάτος, Δημήτρης Καλαντζής, Κώστας Κωνσταντίνου, Περικλής Τριβόλης, Δημήτρης Σεβδαλής, Βάσω Δημητρίου, καθώς και με ξένους καλλιτέχνες όπως οι: Femi Temowo (Roots, Amy Winehouse), Michael Weisberger (Milo Ζ), Yoel Soto, Enrique Pascual, Adedeji Adetayo, Aline de Lima.

Κωστής Εμμανουηλίδης
Ο Κωστής Εμμανουηλίδης έχει σπουδάσει Μηχανολόγος Μηχανικός στο ΕΜΠ. Η ιδιαίτερη σχέση του όμως με τη φωτογραφία αρχικά και στη συνέχεια με τη video art/animation και το architectural projection mapping, ήταν οι λόγοι που τον ώθησαν στη μετάβαση στον εικαστικό χώρο των digital arts, η οποία είναι πλέον η κύρια ασχολία του. Έχει συμμετάσχει σε διάφορα φεστιβάλ όπως: Photometria Festival, Vovousa Festival, Saristra Festival, Biennale of Western Balkans, Soundtrope Festival.

Γιάννης Αναστασάκης
Ο Γιάννης Αναστασάκης χαρακτηρίζεται για την ιδιαίτερή του προσέγγιση στην κιθάρα, ως γεννήτρια πρωτότυπων και ατμοσφαιρικών ήχων, καθώς και για την ενασχόλησή του σε βάθος με τα εφέ και την τεχνική του live-sampling (είναι επίσης ο σχεδιαστής και κατασκευαστής των JAM pedals). Η μουσική του είναι ένα κράμα ambient και ψυχεδέλειας που ισορροπεί μεταξύ μελωδίας και θορύβου, ξεπερνώντας πολλές φορές τα “επιτρεπτά” όρια. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς όπως οι: Arve Henriksen, Christian Fennesz, Eivind Aarset, Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου, Θοδωρής Ρέλλος, Χάρης Λαμπράκης, Φλώρος Φλωρίδης, Haig Yazdjian κ.ά.
www.jannisanastasakis.com

Balkan Can Kino | “Onstage/Offstage/Backstage”
αφιέρωμα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους + Q&A

Το Balkan Can Kino παρουσιάζει στο ΚΕΤ μια ειδική βραδιά προβολών, αφιερωμένη σε ιστορίες και εμπειρίες ανθρώπων και καλλιτεχνών που δραστηριοποιούνται στο θέατρο, στην performance, στο μπαλέτο και άλλα είδη παραστατικών τεχνών από όλο τον κόσμο, μέσα από πρόσφατα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους διεθνούς παραγωγής (Ελ Σαλβαδόρ, Γερμανία, Γκάνα, Ελλάδα, Βουλγαρία). Την προβολή θα ακολουθήσει Q&A με τον σκηνοθέτη της ταινίας ÚNICA, Hugo Mata Parducci.

Πρόγραμμα:

– Única (Ελ Σαλβαδόρ, 2019, 20′)
σκην. Hugo Mata Parducci

Το ντοκιμαντέρ του Hugo Mata Parducci καταγράφει την ιστορία της Γιαμιλέθ από το Ελ Σαλβαδόρ, που εργάζεται ως τεχνικός φωτισμού στο θέατρο, μέσα από αφηγήσεις και μαρτυρίες της ίδιας της πρωταγωνίστριας. Τι σημαίνει για μια γυναίκα να εργάζεται στο θέατρο στη χώρα της σήμερα;
trailer: https://vimeo.com/352690808

– New Era / Νέα Εποχή (Ελλάδα, 2018, 12′)
σκην. Πέγκυ Ζούτη

Ένα ντοκιμαντέρ για το θέατρο σκιών και την επιβίωση του στα χρόνια της κρίσης. Πώς οι σύγχρονοι καραγκιοζοπαίχτες μυούνται στην παλαιική τέχνη του θεάτρου σκιών, προσπαθώντας να στηρίξουν την τέχνη και το επάγγελμα τους στο χώρο της ψυχαγωγίας, ανταγωνιζόμενοι την τεχνολογία και την ψηφιακή εποχή.
trailer: https://vimeo.com/269002919

– A Monologue in the Intermission (Βουλγαρία, 2018, 25′)
σκην. Peter Vulchev

Ντοκιμαντέρ-πορτραίτο της πρίμα μπαλαρίνας Βέσα Τόνοβα, γυρισμένο μέσα σε έξι ώρες, κατά τη διάρκεια της παράστασης “Η Λίμνη των Κύκνων” στη Σόφια το 2014. Μέσα στη φορτισμένη ατμόσφαιρα της παράστασης, η Τόνοβα, από το καμαρίνι της, κάνει τις πιο ειλικρινείς αποκαλύψεις για τη ζωή της.
trailer: https://vimeo.com/345186171

– Va-Bene (Γερμανία-Γκάνα, 2018, 10’)
σκην. Brenda Jorde

Ο Va-Bene είναι performance artist και ασκεί κριτική στις παραδόσεις της Γκάνας που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για οτιδήποτε έξω από το «κανονικό». Το πορτραίτο αυτό εστιάζει στην περφορμανς της ζωής του. Ντύνεται θηλυκά για να προκαλέσει τον τρόπο που οι άνθρωποι στη Γκάνα αντιμετωπίζουν τα διαφορετικά σώματα. Αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται να καταπιέσει κάποιος τον εαυτό του για να παλέψει υπέρ της ανεκτικότητας και της ανθρωπιάς.
trailer: https://vimeo.com/252797642

– Luca m/w/d (Γερμανία, 2019, 7′)
σκην. Hannah Schwaiger & Ricarda Funnemann

“Νιώθω ότι το φύλο μου είναι ευμετάβλητο, δεν είμαι ποτέ άντρας ή γυναίκα. Είμαι απλά ένα σώμα που αντιστοιχεί σε μια ψυχή κι ένα μυαλό που δημιουργεί”. Έτσι περιγράφει @ Λούκα τον εαυτό τ@. Στο θέατρο ανακαλύπτει έναν τρόπο ανάπτυξης της ενσυναίσθησης, κάτι που ελπίζει να περάσει κάποια μέρα σε όσους επικρίνουν την εμφάνιση, τα πιστεύω και τον τρόπο που εκφράζει την αγάπη τ@.

Οι ταινίες θα προβληθούν με αγγλικούς υπότιτλους.

Ο Κορμοράνος επιστρέφει στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων για ακόμα ένα διπλό line-up ιδιοσυγκρασιακής ποπ από Βερολίνο και Αθήνα, αυτή τη φορά με headliner τον John Moods και openers τους Smalfeels αντίστοιχα.

Ο John Moods ζει κι εργάζεται στο Βερολίνο, όπου διατηρεί τη lo-fi / art / indie μπάντα Fenster. Μέσα στο 2018 κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο στο κομβικό για την diy σκηνή του Neukoln ανεξάρτητο label Mansions and Millions με τίτλο “The Essential John Moods”, μια συλλογή από ακατέργαστα διαμάντια διακριτικής, χαμηλόφωνης και φιλοσοφημένης ποπ με επίκεντρο τα μεγάλα θέματα της ζωής και του απείρου (!). Τον Ιούνιο του 2019 κυκλοφόρησε το “I Wanted You”, το πρώτο single μέσα από το επερχόμενο νέο άλμπουμ του, μια νέα μουσική πρόταση για τον ίδιο, με έναν ήχο λίγο πιο χαρούμενο, λίγο πιο στενάχωρο και – σημαντικότερο απ’ όλα – λίγο περισσότερο και από τα δύο ταυτόχρονα (!!). Αυτή θα είναι η πρώτη του φορά στην Αθήνα και την περιμένει με ανυπομονησία.
www.facebook.com/thejohnmoods

Οι Smalfeels είναι το προσωπικό σχήμα του Νίκου Γιαννακάκη (μαζί με τον Κώστα Σιδηροκαστρίτη στο μπάσο και τα backing vocals) με επιρροές από chillwave, indie rock αλλά και rn’b στοιχεία. Κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα το πρώτο τους ep “Indoors Outdoors” στην αθηναϊκή Just Gazing Records ενώ η χαρακτηριστικά καθηλωτική live εκδοχή τους έχει ήδη εξασφαλίσει αξιομνημόνευτες εμφανίσεις δίπλα σε ονόματα όπως Montero, Σtella, Magic Island στο περσινό Four Days in Aegina και Sillyboy’s Ghost Relatives.
www.facebook.com/smalfeels

Οι Χάρης Λαμπράκης, Σπύρος Πολυχρονόπουλος και Βασίλης Τζαβάρας θα βρεθούν για πρώτη φορά μαζί στη σκηνή του ΚΕΤ, την Τετάρτη 22 Ιανουαρίου.

Θα παρουσιάσουν ένα αυτοσχεδιαστικό σετ υψηλού κινδύνου όπου τίποτα δεν είναι σίγουρο. Από τα ψυχρά post ambient ηχοτοπία και τα post-rock ξεσπάσματα μέχρι τα σπαράγματα λευκού θορύβου, η απόσταση είναι μικρή.

Χάρης Λαμπράκης – νέυ/πλήκτρα
Σπύρος Πολυχρονόπουλος – laptop
Βασίλης Τζαβάρας – κιθάρα/πλήκτρα

Περισσότερες πληροφορίες:
www.harrislambrakis.com
www.vassilistzavaras.com
www.spyrospolychronopoulos.bandcamp.com

Ο Ιάσονας Ψαράκης έρχεται για πρώτη φορά στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, για μια μοναδική μουσικοχορευτική βραδιά με Σιτάρ και Εσράτζ, πριν την επιστροφή του στην Ινδία. Μαζί του θα βρίσκεται η χορεύτρια Μπάσμα Καμάλ, που θα μας παρουσιάσει μυστικιστικό χορό σκιών.

Μια μουσική παράσταση με ήχους και κινήσεις που θα μας μεταφέρουν στη μακρινή ανατολή, πέρα από τα όρια του χρόνου και των αποστάσεων. Ένα μουσικό ταξίδι στην Ινδία. Η κάθε Ράγκα συμβολίζει και επικαλείται τα στοιχεία της φύσης, αποτυπώνοντας συναισθήματα, αισθήσεις, εικόνες. Μια αόρατη ζωγραφική του αιθέρα. Μια διήγηση ήχου, δονήσεων, φράσεων και χρωμάτων, όπου η φαντασία μας μπορεί να δημιουργήσει την πραγματικότητα που λαχταρά και της αξίζει. Και όλα αυτά με τον ταυτόχρονο μυστικιστικό χορό σκιών. Μια αφήγηση ιστοριών αγάπης, λαχτάρας, μυστηρίου και ένωσης.

Περισσότερες πληροφορίες: www.facebook.com/iasonaspsarakis

Το ντοκιμαντέρ “The Invisible Hands” (2017) της Μαρίνας Γιώτη, σε συν-σκηνοθεσία του Γιώργου Σαλαμέ, θα προβληθεί στο ΚΕΤ, την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου. Θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές.

Λίγα λόγια για την ταινία:
Ο αιρετικός underground αμερικανολιβανέζος μουσικός και εθνομουσικολόγος Alan Bishop (Sun City Girls, Sublime Frequencies) προσγειώνεται ως ξένος στο Κάιρο λίγο μετά την επανάσταση του 2011 και ενώνει τις δυνάμεις του με τρεις νέους αιγύπτιους μουσικούς για να μεταφράσουν τα παλιά τραγούδια του στα αραβικά. Υπό την καθοδήγηση του Bishop, αυτή η απρόσμενη συνεργασία μεταμορφώνεται στο συγκρότημα The Invisible Hands. Αποτελούμενη από σκηνές fly-on-the-wall, υλικό αρχείου, παράλογες cameo εμφανίσεις και ποιητικές ημερολογιακές αφηγήσεις του Bishop, η ταινία εκτυλίσσεται μεταξύ δύο κρίσιμων εκλογών που σφράγισαν την περίοδο μετά την «Αραβική Άνοιξη» στην Αίγυπτο, αντιπαραβάλλοντας την ιλαροτραγωδία της πολιτικής με την καλλιτεχνική δημιουργία, σε μια ταραγμένη περιοχή της περιφέρειας.

Μετά την πρεμιέρα της στη documenta14, η ταινία προβλήθηκε σε πλήθος φεστιβάλ ανά τον κόσμο, όπως το CPH:DOX της Κοπεγχάγης, το Yebisu στο Μητροπολιτικό Μουσείο Φωτογραφίας του Τόκυο, το μουσείο Sursock στη Βηρυτό και το Forum Expanded της Berlinale 2018, όπου και τιμήθηκε με το βραβείο μουσικής Giuseppe Becce από μια ανεξάρτητη επιτροπή.

Η ταινία θα προβληθεί με ελληνικούς και αγγλικούς υπότιτλους.

Τhe Invisible Hands (Ντοκιμαντέρ, Ελλάδα, Αίγυπτος, 97’)
Μια ταινία της Μαρίνας Γιώτη, σε συν-σκηνοθεσία του Γιώργου Σαλαμέ
Με τους: Alan Bishop, Aya Hemeda, Cherif El Masri, Adham Zidan
Παραγωγή: Vertiginous σε συμπαραγωγή με την Haos Film
Με την υποστήριξη της documenta14 και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου

“We do it when we fall in love and lose ourselves. We do it at the peak of a mind-blowing orgasm. Some of us did it when we were little, spinning round and round until we fell into a heap on the floor. We didn’t think to question why we did it. It just felt good. Feeling good, getting high, letting go”.

Το Τripping είναι μια προσέγγιση της βραδινής ζωής, της χορευτικής σκηνής, και μια εξερεύνηση της έκστασης όπως αυτή βιώνεται στα πάρτι και στη rave κουλτούρα. Εμπιστευόμενοι το χορό και το σώμα τους, οι χορευτές σταδιακά αυξάνουν την ένταση της ψυχικής τους κατάστασης και ανακαλύπτουν την ενότητα, την εκτόνωση και τη ροή, τόσο στην κίνηση όσο και στη σχέση τους με τη μουσική και το χώρο.

“The more you dance, the more you sweat. The more you sweat, the more you pray. The more you pray, the closer you come to ecstasy”. Ένας νέος κοινός τόπος όπου οι άνθρωποι αναζητούν την κάθαρση και την εγκατάλειψη του “εγώ” χορεύοντας, χορεύοντας, χορεύοντας.

Video Link

“Η μουσική πάντα λειτουργεί – κυρίως και όχι περιστασιακά – ώστε να επιβεβαιώνει ότι η ανθρώπινη κοινωνία μπορεί να υπάρξει”.
Ζάκ Ατάλι

Τα μέλη του συγκροτήματος αυτού συναινούν με ένα “δυστυχώς”.

Οι Ανδρέας Μνιέστρης (σαξόφωνο), Θάνος Πολυμενέας Λιοντήρης (κοντραμπάσο), Ιάκωβος Παυλόπουλος (ντραμς), αυτοσχεδιάζουν ζωντανά στη σκηνή του ΚΕΤ, τη Δευτέρα 13 Ιανουαρίου.

Ο Ανδρέας Μνιέστρης τα παλιά χρόνια υπήρξε μέλος της κολεκτίβας ΑΝΕΡΓΗ&Π (ΑΝώνυμοι ΕΡγάτες της ΓΗς & των Πόλεων) καθώς και του συγκροτήματος ΠΚΩΔ. Σαν σαξοφωνίστας εμφανίζεται από το ’84 (ενδεικτικά: «Φατµέ» 1985 [σεσσιον], ∆ηµ. Πουλικάκος και “τ’ αδέσποτα σκυλιά” 1986 κ.ά). Αναπτύσσοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αυτοσχεδιαζόμενη μουσική, µελετάει από το 1988 έως το 1990 σύνθεση και αυτοσχεδιασμό με τον Anthony Braxton στο Mills College (Oakland, CA). Από το 1991 έως το 1993, εργάζεται ως σαξοφωνίστας στη Θεσσαλονίκη. Έκτοτε έχει συνεργαστεί με πολλούς αυτοσχεδιαστές όπως οι: N. Tουλιάτος – Α. Συμβουλόπουλος (“Tηλεθρόον”), Φ. Φλωρίδης, Θ. Ρέλλος, Σ. Γιαννάτου, Σ. Παπαδημητρίου, ∆. ∆ηµητριάδης, J. Tornabene (τρίο “saxo viva!”) κ.ά. Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί με το συγκρότημα ZHMENS (ENSemble Ζωντανής Ηλεκτροακουστικής Μουσικής). Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της ομάδας ΓουΤουΧουΠουΣου (Γενίτσαροι Του ΧρηματοΠιστωτικού Συστήματος) με τον Φ. Θεοχαρίδη και τον Γ. Σταυρίδη, που εμφανιζόταν κατά καιρούς στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΟ στην Κέρκυρα, αλλά παίζει και σε διάφορα άλλα συγκροτήματα που δεν έχουν απαραίτητα όνομα. Ζει και εργάζεται στην Κέρκυρα.

Ο Θάνος Πολυμενέας Λιοντήρης παίζει κοντραμπάσο, ασχολείται με τον ηλεκτρονικό ήχο και δημιουργεί καταστασιακά παραστατικά συμβάντα. Μετά από περίπου 20 χρόνια σπουδών και εργασίας σε διάφορα πανεπιστήμια στο εξωτερικό (Ολλανδία, Ισπανία, Αγγλία), γύρισε πρόσφατα στην Αθήνα. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ολλανδικής κολεκτίβας σύγχρονης τέχνης Apes Conatiner, είναι διδάκτωρ του πανεπιστημίου του Sussex της Αγγλίας και ασχολείται επαγγελματικά με την πανεπιστημιακή έρευνα και εκπαίδευση, καθώς και με την καλλιτεχνική δημιουργία.
www.thanospl.net

Ο Ιάκωβος Παυλόπουλος γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος μουσικής τεχνολογίας, θεωρίας και αρμονίας από το Ωδείο Φίλιππος Νάκας, παράρτημα του «Berklee Music College», και του Εθνικoύ Ωδείου (1997-1998, 2009-2011). Παρακολούθησε μαθήματα drums με τον Γιάννη Καλκάνη και jazz κατεύθυνση με τον Χρήστο Κοτζίνα (2002-2004). Σπούδασε στη Χάγη στη μουσική σχολή KOOREN HUIS, έκανε μαθήματα drums με τον Erik Ineke, τον Hans van Oosterhont και rhythm session class με τον Alex Milo. Υπήρξε μέλος στην Koorenhuis Big Band υπό την διεύθυνση του Victor Borkrt (2006-2008). To 2017 παρακολούθησε το Dutch Impro Academy. Υπήρξε συνιδρυτής της εταιρείας πολιτιστικών παραγωγών «H Τρελλή Ροδιά». Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως κρουστός και επιμελείται της μουσικής σε θεατρικές παραστάσεις. Ενδεικτικά αναφέρονται συνεργάτες: Θοδωρής Αμπαζής, Wang Xiaoying, Νίκος Καραθάνος, Άγγελος Τριανταφύλλου, Κωνσταντίνος Ρήγος, Δημήτρης Μαραμής, Γιάννης Κακλέας, Σταύρος Γασπαράτος, Άντζελα Μπρούσκου, Om@dance, P. Tavernier, Γιάννης Βούρος, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Στάθης Λιβαθινός, Αθηνά Παππά, Τζένη Δριβάλα, Νίκος Κυπουργός, Joalz, Leon Sega, Μαίρη Τσώνη, Τηλέμαχος Μούσας, Φένια Παπαδόδημα, Γιώργος Παλαμιώτης, Closer, Monsieur Minimal, Απόλλωνας Ρέτσος, Ανδριανός Νόνης, Sequence Theory Project, M. Eugenia Demeglio, Θάνος Πολυμενέας, ost ensemble, Ocean Hope, Nefelopetra, Modified Dogs, Χρύσανθος Χριστοδούλου, Takis Vassilakis, Γιώργος Μαραζιώτης.

Φωτογραφία: Ιάκωβος Παυλόπουλος

Για πέμπτη συνεχή χρονιά, μια φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης προσκαλεί στο ΚΕΤ διαφορετικούς μουσικούς και visual artists για να συμμετάσχουν αυτοσχεδιαστικά στη δημιουργία ενός in situ οπτικοακουστικού project.

Στο session του Ιανουαρίου προσκαλεί τους Γιώργο Κοντραφούρη (πιάνο), Στέφανο Χυτήρη (ντραμς), και Ναταλία Μαντά (live visuals).

Γιώργος Κοντραφούρης
Ο Γιώργος Κοντραφούρης αποτελεί μια εμβληματική φυσιογνωμία της ελληνικής jazz. Σπούδασε κλασικό πιάνο στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Στην ηλικία των 16 ετών στράφηκε στην τζαζ μουσική και ακολούθησε μαθήματα αυτοσχεδιασμού τζαζ με τον Μάρκο Αλεξίου. Σπούδασε επίσης με τους Jim Beard και Jarmo Savolainen. Είναι κάτοχος πτυχίου Bachelor και πτυχίου Master στην Jazz Performance από την Ακαδημία Sibelius στη Φινλανδία. Έχει συνεργαστεί με μουσικούς όπως οι: Mark Johnson, Arild Andersen, Marcus Stockhausen, Louisiana Red, Keith Copeland, Andy Sheppard, Ralph Peterson Jr., Bob Brozman, Carla Cook, Alvester Garnett, Stepko Gut, Olivier Gatto, David Liebman, Houston Pearson, Eric Alexander, David Sills, Lou Donaldson, Sam Newsome, Jamie Hadad, Deborah Davies, Benny Golson, Tim Hagans, Bob Shepard, Carmen Lundy, Sheila Jordan, Jukkis Uotila, Wade Mikkola, Τάκης Πατερέλης, Στράτος Βουγάς, Δήμος Δημητριάδης, Lydia Fylipovic, T. Spasov, A. Pacatius. Διδάσκει τζαζ πιάνο και εκκλησιαστικό όργανο εδώ και αρκετά χρόνια στο Ωδείο Αθηνών και στην Ακαδημία Sibelius της Φινλανδίας. Σήμερα, ανήκει και στο εκπαιδευτικό προσωπικό του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα. Έχει δώσει master classes σε διάφορα σχολεία στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ινδονησία και την Εσθονία. Είναι επίσης καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Τζαζ Τήνου.

Στέφανος Χυτήρης
Ο Στέφανος Χυτήρης είναι ντράμερ. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Sound Art στο Dartigton College of Arts στο Devon της Αγγλίας και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου σπούδασε και δούλεψε κοντά στον Αμερικανό ντράμερ Michael Carvin. Από τότε συμμετέχει σε σχήματα της αυτοσχεδιαστικής σκηνής της Νέας Υόρκης και της Αθήνας ενώ παράλληλα αναπτύσσει τις προσωπικές του δουλειές σε συνεργασία με τους Bram De Looze, Luca Rosenfeld, Daniel Carter, Dre Hocevar, Ingrid Laubrock, Todd Neufeld, Pascal Niggenkemper, Billy Mintz, Tony Malaby. Το Flux Project – Pyr|n είναι ο πρώτος του δίσκος που ηχογραφήθηκε το 2014 σε παραγωγή του ντράμερ Michael Carvin. Τον 2017 κυκλοφορεί το βινύλιο Egata, ένα σχήμα επτά μουσικών και ηχογραφήσεις βασισμένες στον πρωτόλειο ήχο του αυτοσχεδιασμού. Το 2019 κυκλοφόρησε ο δίσκος 17 Takes, ηχογραφήσεις με τον πιανίστα Bram De Looze.
www.stephanoschytiris.com

Ναταλία Μαντά
Η Ναταλία Μαντά γεννήθηκε το 1994 στην Αθήνα. Εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στην κατηγορία “Ταλέντα”, όπου σπούδασε κατά την περίοδο 2011 – 2016. Μπαίνοντας στη σχόλη το 2011, σε ηλικία 17 ετών, κερδίζει το δεύτερο βραβείο σε διαγωνισμό γλυπτικής στην Ιταλία με θέμα Mελέτη για Δημόσιο Χώρο. Φοίτησε με καθηγητή τον Γιώργο Λάππα στο Β’ εργαστήριο γλυπτικής. Ολοκλήρωσε τις σπουδές καθώς και την επιμέλεια της πτυχιακής της εργασίας υπό την εποπτεία της υπεύθυνης καθηγήτριας του Β’ – Γ’ εργαστηρίου γλυπτικής κ. Αφροδίτη Λίτη. Τελείωσε με Άριστα και βαθμό πτυχίου 9,5 (εννέα και πέντε). Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση τον Οκτώβρη του 2017 στη γκαλερί Καππάτος στην Αθήνα.

Γιάννης Αναστασάκης
Ο Γιάννης Αναστασάκης χαρακτηρίζεται για την ιδιαίτερή του προσέγγιση στην κιθάρα, ως γεννήτρια πρωτότυπων και ατμοσφαιρικών ήχων, καθώς και για την ενασχόλησή του σε βάθος με τα εφέ και την τεχνική του live-sampling (είναι επίσης ο σχεδιαστής και κατασκευαστής των JAM pedals). Η μουσική του είναι ένα κράμα ambient και ψυχεδέλειας που ισορροπεί μεταξύ μελωδίας και θορύβου, ξεπερνώντας πολλές φορές τα “επιτρεπτά” όρια. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς όπως οι: Arve Henriksen, Christian Fennesz, Eivind Aarset, Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου, Θοδωρής Ρέλλος, Χάρης Λαμπράκης, Φλώρος Φλωρίδης, Haig Yazdjian κ.ά.
www.jannisanastasakis.com

Ο Σάββας Μεταξάς και ο Γιάννης Κοτσώνης μοιράζονται τη σκηνή ξανά, μετά από καιρό, και υποδέχονται τη νέα χρονιά με μια συναυλία στο ΚΕΤ, το Σάββατο 4 Ιανουαρίου.

Το ενδιαφέρον του Σάββα Μεταξά επικεντρώνεται στους τομείς της πειραματικής μουσικής, των ηχογραφήσεων πεδίου αλλά και στις τεχνικές modular synthesis, με ιδιαίτερη προσήλωση στην εισαγωγή μουσικής σε καθημερινούς ήχους, από περιβαλλοντικούς ήχους ως και συνήθεις θορύβους. Το 2008 συν-δημιούργησε την Granny Records, που έχει σα στόχο την έκδοση έργων από καλλιτέχνες της σύγχρονης πειραματικής μουσικής, κινούμενοι από τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και το θόρυβο, στην ηλεκτροακουστική σύνθεση και τη μοντέρνα ηλεκτρονική μουσική. Παράλληλα με τη λειτουργία της Granny Records έχει πάρει μέρος στη διοργάνωση πολυάριθμων event στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Έχει κυκλοφορήσει τις δουλειές του σε label όπως Granny, Orila, Panospria, More Mars, Cronica, Logarithm, Galaverna, Coherent States και έχει πραγματοποιήσει πληθώρα συναυλιών. Τελευταία του κυκλοφορία είναι το άλμπουμ με τίτλο ‘Silent Sound’ (Falt).
www.savvasmetaxas.com

Ο Γιάννης Κοτσώνης είναι μουσικός και αυτοσχεδιαστής με έδρα την Αθήνα. Έχει συνθέσει ηλεκτρονική μουσική για θέατρο, χορό, βίντεο, εγκαταστάσεις πολυμέσων και ταινίες. Πραγματοποιεί συχνά συναυλίες και συνεργασίες με μουσικούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 2006 συνεργάζεται σταθερά με τη Δανάη Στεφάνου στο αυτοσχεδιαστικό ντουέτο acte vide, με το οποίο έχει πραγματοποιήσει συναυλίες, εγκαταστάσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα στην Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία. Έχει στο ενεργητικό του επτά σόλο κυκλοφορίες, με το alias Sister Overdrive και με το δικό του όνομα.
www.soundcloud.com/manichope

«Θα καταλάβω όταν γεράσω. Αν γεράσω. Όχι τώρα».

Μετά από την επιτυχία της δικής της εκδοχής του “Γλάρου” (“Ο Γλάρος… αυτό ήθελα να πω”), τις παραστάσεις “Μαζί σου για το τίποτα”, “ΑλεξΑνδρα”, “Επειδή αυτή ήταν αυτή κι εγώ ήμουν εγώ”, η θεατρική ομάδα HashArt παρουσιάζει από τις 11 Ιανουαρίου την παράσταση ΑΝΤΙΓΌΝΗ / αυτό τουλάχιστον το μπορώ.

Μέσα από τα κείμενα του Σοφοκλή, του Ανούιγ, του Κοκτώ, του Μπρεχτ, η Αντιγόνη της ομάδας HashArt αντικατοπτρίζει έναν σκουριασμένο κόσμο, τον δικό της, τον δικό μας, που βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ σε καινούργιες μορφές απολυταρχισμού και βίας.

Δεν τοποθετείται εδώ σε κάποιο ηρωικό βάθρο. Δεν είναι άγαλμα, μνημείο, ούτε ακριβώς σύμβολο, αλλά ένα γενναίο ζωντανό κορίτσι, όπως αυτά που συναντάμε κάθε μέρα στην επικαιρότητα των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων του κόσμου. Αψηφά την υποκρισία, τη διαφθορά και, παρότι βρίσκεται ενώπιον μιας απόλυτης και ανελέητης εξουσίας, δεν παύει να μιλάει τη γλώσσα μας. Είναι μια ανθρώπινη φιγούρα που φοβάται το θάνατο, παλεύει με τον εαυτό της και μιλάει για όλες τις αποχρώσεις της ψυχής της. Που δε σκάβει «μονάχα το χώμα» για να θάψει ένα νεκρό σώμα, μα επίσης «το πρόσωπο της αλήθειας», το «φριχτό, αξιολύπητο πρόσωπο που φοράμε όλοι». Που τα θέλει όλα, τώρα αμέσως, ή που δε δέχεται τίποτα. Που αψηφά και άλλοτε προκαλεί τον τύραννο: «Τι περιμένεις για να με κάνεις να σωπάσω;». Που μας μιλά για μια εποχή όπου «οι άνθρωποι είναι κουρασμένοι». Που ακουμπά το αίσθημα του δίκιου πάνω στη χαρά και τη ζωντάνια της παιδικής ηλικίας: «Να καταλάβω… Δεν έχετε άλλη λέξη στο στόμα σας απ’ τον καιρό πού ήμουνα μικρή (…). Να καταλάβω, όλο να καταλάβω. Θα καταλάβω όταν γεράσω. Αν γεράσω. Όχι τώρα».

Περισσότερες πληροφορίες: www.facebook.com/HashArt-theater-group-1578788559086750/

Ο Χάρης Λαμπράκης και ο Βασίλης Τζαβάρας για πρώτη φορά ως ντουέτο στη σκηνή του ΚΕΤ, με αφορμή την έκδοση του νέου τους CD με τίτλο “The Lost Album”.

Το υλικό του album προέρχεται από μια ηχογράφηση που πραγματοποιήθηκε το Μάιο του 2010. Οι δυο μουσικοί θα επιχειρήσουν να πιάσουν το νήμα, κερδίζοντας το χαμένο χρόνο και παρουσιάζοντας σπαράγματα από τη μακρόχρονη πορεία τους. Οι Χάρης Λαμπράκης και Βασίλης Τζαβάρας συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 1996 στους κόλπους του συγκροτήματος Occasional Dream. Παρέμειναν στο group μέχρι τη διάλυσή του εν έτει 2005. Το 2001 δημιουργούν το σχήμα Project 37. Ο δίσκος “The Lost Album” είναι στην ουσία ο απόηχος της εποχής εκείνης.

Περισσότερες πληροφορίες:
www.harrislambrakis.com
www.vassilistzavaras.com

Το Out of the Box είναι ένα εβδομαδιαίο σεμινάριο με διδάσκοντα τον σκωτσέζο σεναριογράφο και θεατρικό συγγραφέα Billy MacKinnon. Το σεμινάριο ερευνά τους τρόπους με τους οποίους μια υπάρχουσα ταινία μετατρέπεται σε θεατρικό έργο.

“Αναγνωρίζουμε πως οι υπάρχουσες ευκαιρίες για την παραγωγή ταινιών στην Ελλάδα είναι περιορισμένες. Έτσι, το να μεταφερθεί η ιδέα μας από την οθόνη στη σκηνή, ίσως προσφέρει έναν πιο πρακτικό τρόπο υλοποίησής της, ο οποίος είναι εξίσου προκλητικός και σύγχρονος.

Θα εξετάσουμε τη διαδικασία της δραματικής γραφής τόσο για τη σκηνή όσο και για την οθόνη. Θα λάβουμε υπόψιν τις συμβατικές δομές σεναρίου, αλλά όχι υπερβολικά σοβαρά. Το αντικείμενο της δουλειάς μας είναι η επανεφεύρεση, όχι η επανάληψη. Η θεατρική σκηνή είναι ίσως περιοριστική λόγω χώρου, ωστόσο, σαν φαντασιακός τόπος παρέχει άπειρες δυνατότητες. Θα πραγματοποιήσουμε καίριες ασκήσεις που αφορούν την αφήγηση μιας ιστορίας: αποδόμηση, επαναδόμηση, χαρακτήρες και διάλογος.

Τα μαθήματα και οι ασκήσεις θα πραγματοποιούνται στα αγγλικά. Η άριστη γνώση αγγλικών δεν είναι απαραίτητη: ειδικά στις γραπτές ασκήσεις, αυτό που έχει σημασία είναι οι ιδέες, όχι η γραμματική. Αυτό που απαιτείται πάνω απ’ όλα, είναι η ουσιαστική συμμετοχή των μαθητών. Θα ορίζονται ασκήσεις για τους συμμετέχοντες, οι οποίες στη συνέχεια θα παρουσιάζονται στο μάθημα και θα συζητούνται. Θα υπάρχουν περίοδοι επίσημης διδασκαλίας, αλλά και περίοδοι με πιο “εργαστηριακό” χαρακτήρα. Οι ερωτήσεις δεν είναι μόνο καλοδεχούμενες, αλλά απαραίτητες.

Θα εξετάσουμε την προσαρμογή του σεναρίου της ταινίας «Ο Φόβος Τρώει τα Σωθικά» (1974) του Rainer Werner Fassbinder. Πρόκειται για την ιστορία μιας ηλικιωμένης, μοναχικής γερμανίδας και ενός νεαρού μαροκινού άνδρα και της αγάπης που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Ως εκ τούτου, είναι μια ιστορία που σχετίζεται με τις δυσκολίες και τους προβληματισμούς της σημερινής Αθήνας”. – Billy MacKinnon

Πληροφορίες:
Κάθε Σάββατο, από 11 Ιανουαρίου έως 29 Φεβρουαρίου 2020
Ώρες: 11:00 – 14:00 (8 τρίωρα μαθήματα)
Αιτήσεις: info@polychorosket.gr και 69.45.34.84.45
Κόστος συμμετοχής: 200€ (τα δίδακτρα καταβάλλονται τμηματικά)
*Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά.

*Ο Billy MacKinnon θα κάνει μια εισαγωγική παρουσίαση του σεμιναρίου στο ΚΕΤ, το Σάββατο 4 Ιανουαρίου στις 12:00 το μεσημέρι (είσοδος ελεύθερη). Η παρουσίαση όπως και το σεμινάριο θα πραγματοποιηθούν στα αγγλικά.

Ο Billy MacKinnon έχει συμμετάσχει ως σεναριογράφος ή παραγωγός σε πολλές διεθνούς εμβέλειας κινηματογραφικές ταινίες, μεταξύ των οποίων και η ταινία The Piano της Jane Campion (βραβείο Palm d’ Or στο φεστιβάλ Καννών). Έχει συγκεντρώσει διεθνή βραβεία για τη δουλειά του ως συγγραφέας, μεταξύ άλλων για την ταινία Small Faces (βραβείο καλύτερης ευρωπαϊκή ταινίας, φεστιβάλ Rotterdam Tiger και βραβείο καλύτερης βρετανικής ταινίας, φεστιβάλ Εδιμβούργου). Συμμετέχει στη συγγραφή του σεναρίου της ταινίας Hideous Kinky που γυρίστηκε στο Μαρόκο με πρωταγωνιστές τους Kate Winslett και Said Taghmaoui. Υπήρξε ακαδημαϊκός συνεργάτης στον τομέα της κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Max Planck Institute και στο Humboldt University στο Βερολίνο, καθώς και μέλος της συγγραφικής ομάδας στο Βασιλικό Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου. Η πιο πρόσφατη ταινία του (Dawn, 2016), βασισμένη στο μυθιστόρημα του βραβευμένου με Νόμπελ Elie Weisel, γυρίστηκε στο Τελ Αβίβ και τη Ζυρίχη. Ως ποιητής/τραγουδοποιός έχει γράψει κείμενα για πειραματικές παραστάσεις ομάδων στη Ζυρίχη, το Βερολίνο και τη Σεούλ. Η ποιητική του συλλογή A Street in Athens κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bibliotheque (Εξάρχεια, Αθήνα). Σήμερα ζει στην Αθήνα και το Βερολίνο.

Οι Alcalica επιστρέφουν στο ΚΕΤ το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου. Οι συναυλίες τους συνδυάζουν όργανα και ακούσματα φαινομενικά αταίριαστα μεταξύ τους και ταξιδεύουν τους ακροατές επάνω σε ένα μουσικό ηλεκτρονικό χαλί που συνεχώς μεταβάλλεται. Οι στάσεις του ταξιδιού είναι πολλές και απρόβλεπτες: μπορεί να είναι μια μπαουχαουζική ντανταϊστική αυτοσχεδιαστική παράσταση, μπορεί να είναι μια μεθυστική μη δογματική τελετουργία ή μπορεί να είναι απλά μουσική, ειλικρινής χορευτική μουσική. Η κάθε συναυλία σημαδεύεται από τη στιγμή και το τοπίο· σημαδεύεται από εκείνη την επαφή που αντηχεί αιώνια και αγγίζει σε ένα βαθύτερο επίπεδο τον πυρήνα αυτών των υλικών που ενώνουν τους ανθρώπους.

Οι Alcalica (Julie Loi, Λεωνίδας Δανέζος) κατάγονται από το νησί της Λέσβου και από το Βερολίνο. Ο ήχος τους έχει επιρροές από το ρεμπέτικο και τα broken beats. Στη μουσική τους χρησιμοποιούν περσικό σαντούρι, ελληνικό μπαγλαμά, αφρικανική καλίμπα, hardware electronics και φωνητικά σε πέντε γλώσσες. Μέσα σε δώδεκα χρόνια έχουν κυκλοφορήσει έξι δίσκους σε βινύλιο και έχουν πραγματοποιήσει εκατοντάδες συναυλίες ανά την Ευρώπη. Έχουν συνεργαστεί, στο studio αλλά και πάνω στη σκηνή, με γνωστούς καλλιτέχνες όπως είναι, μεταξύ άλλων, ο Baba Zula και η Brenna MacCrimmon.

www.alcalica.org

Το ντουέτο των Eyvind Kang και Jessika Kenney από τις Ηνωμένες Πολιτείες, έρχεται στο ΚΕΤ για μία μοναδική συναυλία τη Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου.

Οι Eyvind Kang (βιόλα/ηλεκτρονικά) και Jessika Kenney (φωνή/ηλεκτρονικά) έχουν καθιερωθεί για τη δουλειά τους πάνω σε μια μοναδική διασταύρωση σύγχρονης σύνθεσης, αυτοσχεδιασμού και μη δυτικών παραδοσιακών μορφών μουσικής. Είτε ατομικά είτε ως ντουέτο, συμμετέχουν σε ποικιλία μουσικών project όπως: παραστάσεις radif περσικής μουσικής με τον Ostad Hossein Omoumi, ηλεκτρονικοί αυτοσχεδιασμοί και συνεργασίες με συμφωνικές ορχήστρες και χορωδίες. Σαν ντουέτο, οι δίσκοι τους The Face Of The Earth και Aestuarium αντιπροσωπεύουν σαφέστερα τις κεντρικές ανησυχίες των διαφορετικών πρακτικών τους: μουσική της εσωτερικής ζωής του ήχου, απαιτητική τελετουργική εστίαση και έντονες αισθητηριακές εμπειρίες.

Περισσότερες πληροφορίες:
www.jessikakenney.com
www.eyvindkang.bandcamp.com
www.editionsmego.com/release/SOMA011
www.editionsmego.com/release/SOMA002

Η ομάδα Black Forest παρουσιάζει στο ΚΕΤ το έργο του Γάλλου βραβευμένου συγγραφέα Philippe Minyana Η Μικρή μέσα στο Σκοτεινό Δάσος, σε σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη. Πρόκειται για μια ελεύθερη διασκευή του μύθου «Πρόκνη και Φιλομήλα» από τις «Μεταμορφώσεις» του Οβιδίου. Η παράσταση πραγματοποιείται με τη στήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος, από τις 20 Ιανουαρίου μέχρι τις 14 Απριλίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

*Oι παραστάσεις στις 2 Μαρτίου (καθαρά Δευτέρα) & 3 Μαρτίου δεν θα πραγματοποιηθούν.

Η υπόθεση του έργου:

Ο Νεαρός Βασιλιάς βιάζει τη μικρή αδερφή της γυναίκας του μέσα σε μια καλύβα στο Σκοτεινό Δάσος. Της κόβει τη γλώσσα και την αφήνει μόνη και αβοήθητη. Επιστρέφει στο παλάτι και, δήθεν συντετριμμένος, λέει στη γυναίκα του πως η Μικρή πνίγηκε εν μέσω θαλασσοταραχής. Δώδεκα μήνες μετά, και ενώ η βασίλισσα βρίσκεται ακόμη βουτηγμένη στο πένθος, μια γριά εμφανίζεται στο παλάτι και της αποκαλύπτει τις αποτρόπαιες πράξεις του βασιλιά. Ξεδιπλώνει ένα μαντίλι κεντημένο από την Μικρή, που τα κόκκινα νήματά του αφηγούνται το έγκλημα και δείχνουν το δρόμο για την καλύβα. Η Βασίλισσα τρέχει να βρει την αδερφή της και μαζί σχεδιάζουν την εκδίκηση που θα πάρουν.

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Στην παράσταση συντίθενται διαφορετικά αφηγηματικά μέσα, επιχειρώντας να δημιουργηθεί ένας φαντασιακός και εφιαλτικός μικρόκοσμος. Ο –ζωντανός– κόσμος των ηθοποιών συναντιέται με τον μυστηριακό κόσμο μικρών γλυπτών (μινιατούρες). Ο παρών θεατρικός χρόνος συνδιαλέγεται με τη video art. Ο φυσικός ήχος συνυπάρχει με τον ηλεκτρονικά επεξεργασμένο. Οι πρωταγωνιστές της παράστασης είναι μικρά γλυπτά που αναπαριστούν τους ήρωες του έργου. Μέσα από ζωντανό και ηχογραφημένο λόγο, οι ηθοποιοί τούς δίνουν φωνή, παίζοντας ταυτόχρονα μαζί τους. Δύο οθόνες ζωντανεύουν τους σκηνικούς χώρους, προβάλλοντας επεξεργασμένες εικόνες, στατικές και κινούμενες. Μια τρίτη οθόνη αναπαράγει σε παράλληλο χρόνο την ιστορία, χρησιμοποιώντας κοντινά πλάνα στα μικρά γλυπτά, παίζοντας με μοντάζ και οπτικά εφέ.

Λίγα λόγια για το έργο:

Ο Minyana δημιουργεί ένα σκληρό κείμενο, που κινείται μεταξύ αφήγησης και θεατρικής δράσης, πλάθοντας έναν κόσμο με υλικά την αλαζονεία, τη διαστροφή, τη χυδαιότητα και την εκδίκηση. Τα πρόσωπα μπαίνουν σε έναν τραγικό κύκλο αίματος, που θα κλείσει μόνο όταν θα έχουν συντριβεί ολοκληρωτικά. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα βαρύ, σκοτεινό περιβάλλον, όπου ακόμη και πίσω από την παιδική αθωότητα κρύβονται τερατώδη ένστικτα. Η νοσηρότητα γεννάει μεγαλύτερη νοσηρότητα, η βία φέρνει λύσσα για τιμωρία, τα εγκλήματα απαντιούνται με την πιο αποτρόπαιη πράξη. Ωστόσο ο Minyana –πιστός στο μύθο του Οβιδίου– δίνει στο φινάλε μια «δεύτερη ευκαιρία» στους ήρωες, μεταμορφώνοντάς τους σε πουλιά· απελευθερώνονται και λυτρώνονται από την ανθρώπινη μοίρα, έτσι το έργο τελειώνει με την ελπίδα μιας νέας, αμόλυντης ζωής.

Μετά την πρώτη τους αθηναϊκή συναυλία στο Ωδείο Αθηνών, Τα Ριζά (Rizà) έρχονται στη σκηνή του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων (ΚΕΤ) στην Κυψέλη, για μια μοναδική εμφάνιση.

Ο ιδιαίτερος ήχος τους διαμορφώνεται από τη φωνή του Θεμιστοκλή Καρποδίνη, γνωστού κυρίως από τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους ως ηθοποιός και περφόρμερ στις παραστάσεις του Δήμου Αβδελιώδη και των Bijoux de Kant, αλλά και από την πρόσφατη δισκογραφική δουλειά του με ρεμπέτικα, «Κοντραμπατζήδες»∙ το πιάνο του Κωστή Ζουλιάτη aka Costinho, με προϋπηρεσία σε σχήματα όπως οι Night On Earth και οι Ρεμπετέητορς, με συνεργασίες (Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μαρία Κώτη κ.ά.) αλλά και σόλο παρουσία στον αυτοσχεδιασμό και τη σύνθεση για το θέατρο∙ και το κοντραμπάσο του Πέτρου Λαμπρίδη, με συνεχή δισκογραφική και επί σκηνής πράξη σε πολλά και διαφορετικής φύσεως σχήματα (Ματ σε 2 Υφέσεις, Night On Earth, Johnie Thin Trio, Σοφία Σαρρή, Αθηναϊκή Μαντολινάτα κ.ά.).

Η πρώτη και ομότιτλη δισκογραφική δουλειά τους κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο σε βινύλιο και CD, και υπογράφεται από το label «από», το οποίο δημιουργήθηκε για το σκοπό αυτό, αλλά και για αντίστοιχες δημιουργικές προτάσεις στο μέλλον.

Τα Ριζά επιχειρούν μια διαφορετική ανάγνωση της παραδοσιακής και λαϊκής μουσικής, με λιτή ενορχήστρωση και ακουστικό χαρακτήρα – που αντανακλά ένα εύρος ηχητικών αναφορών: από τους δίσκους της ECM Records και τη μεσογειακή jazz μέχρι τα field recordings και τον DJ Shadow. Χωρίς απαραίτητα την πρόθεση για διασκευή ή τον πειραματισμό ως αυτοσκοπό, εμπιστεύονται περισσότερο την πεποίθηση ότι η έννοια της εξέλιξης ενυπάρχει στην ίδια την παράδοση. Το υλικό τους περιλαμβάνει παραδοσιακά τραγούδια – προερχόμενα κυρίως από νησιά της Ελλάδας. Ανάμεσά τους απαντώνται τραγούδια και σκοποί από τις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα, την Εύβοια, την Αίγινα, τη Λέσβο αλλά και τα παράλια της Μικρασίας.

Το μουσικό σχήμα Chepkalo Projects παρουσιάζει με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο παραδοσιακά τραγούδια κυρίως από την περιοχή της δυτικής Μακεδονίας αλλά και των τριγύρω περιοχών, εντός και εκτός συνόρων. Αγαπημένοι ρυθμοί και σκοποί που συνήθως ακούγονται από ορχήστρες χάλκινων πνευστών μόνο με τη μουσική τους, παρουσιάζονται αλλιώς: με τους στίχους τους. Στη συναυλία του σχήματος στο ΚΕΤ, θα μεταφερθούμε με παράλληλη φωτογραφική προβολή σε φυσικά τοπία της περιοχής, επιχειρώντας να ενωθούν οι άνθρωποι, οι φωνές και η μουσική με την πολυρυθμία των στοιχείων της φύσης.

Το Chepkalo Projects αποτελεί το πρώτο μουσικό σχήμα στην Αθήνα το οποίο τραγουδάει σε μια γλώσσα που απαγορεύτηκε στο παρελθόν και θεωρήθηκε ανύπαρκτη. Το σχήμα ξεκίνησε τις ζωντανές του εμφανίσεις τον Απρίλιο του 2019 σε διάφορους χώρους της Αθήνας, καθώς και σε φεστιβάλ. Έχει επίσης συμμετάσχει ζωντανά στη ραδιοφωνική εκπομπή Αφύλαχτη Διάβαση του Α΄ Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.

Συμμετέχουν:
Χρυσούλα Παπαδοπούλου: φωνή, κιθάρα
Κατερίνα Τζιβίλογλου: φωνή
Κώστας Τσαρούχης: ούτι
Μυρτώ Αλεβίζου: κρουστά
Σκηνοθετική επιμέλεια: Άννα Τζάκου
Φωτογραφικό υλικό: Χρυσούλα Παπαδοπούλου

Ρατσιστικές επιτροπές «αγανακτισμένων πολιτών»: η ΚΕΕΡΦΑ Κυψέλης, Γαλατσίου, Πατησίων και το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων σάς καλούν σε μια ανοιχτή συζήτηση για την επανεμφάνιση του φαινομένου αυτού και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να το παρεμποδίσουμε.

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι : Γιώργος Πίττας (δημοσιογράφος, ΚΕΕΡΦΑ), Λήδα Καζαντζάκη (πανεπιστημιακός), Λορέτα Μακόλεϊ (Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών Αφρικής), Κατερίνα Κολτσίδα (Κατάληψη Πάτμου & Καραβία), Νίκος Αλεξανδράτος (κοινοτικός σύμβουλος στο 6ο διαμέρισμα με την Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας).

Το τρίο των Black Oak Ensemble (Σικάγο, ΗΠΑ) έρχεται στο ΚΕΤ για μια συναυλία την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου.

Οι Black Oak Ensemble είναι ένα σύνολο δωματίου που αποτελείται από τους Desirée Ruhstrat (βιολί), David Cunliffe (τσέλο) και Aurélien Fort Pederzoli (βιολί). Πραγματοποιούν τακτικά συναυλίες σε όλο τον κόσμο. Έχουν συνεργαστεί με μουσικούς όπως οι Evan Orman, Goran Ivanovic, José Ferreira, Jory Vinikour και έχουν παρουσιάσει σε πρεμιέρα έργα συνθετών όπως οι Michael Nyman, David Ludwig, Misha Zupko και Conrad Tao.

Στη συναυλία τους στο ΚΕΤ θα παρουσιάσουν αποσπάσματα από τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο Silenced Voices (Cedille Records, 2019). Πρόκειται για ένα βαθιά προσωπικό project αφιερωμένο στους εβραίους συνθέτες του 20ού αιώνα, οι περισσότεροι από τους οποίους έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Ο δίσκος παρουσιάστηκε από το περιοδικό Gramophone Magazine, το Strings Magazine και το BBC Radio 3.

Η μητέρα του Aurélien, καθηγήτρια ιστορίας, προέρχεται από οικογένεια Σεφαρδιτών, και έχει αφιερώσει τη ζωή της στο να ευαισθητοποιήσει τις νέες γενιές σχετικά με το Ολοκαύτωμα. Έτσι, κάθε χρόνο κάνει ταξίδια με τους μαθητές της στην Πράγα, τη Βουδαπέστη, την Κρακοβία, το Άουσβιτς, την Τρεμπλίνκα και την Τερεζίν. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια στη Βουδαπέστη, το 2016, η Desirée και ο David ανακάλυψαν κάποιους δίσκους σε ένα τοπικό δισκοπωλείο. Ανάμεσά τους ήταν και δίσκοι με συνθέσεις των Géza Frid, Paul Hermann Strijktrio, και Dick Kattenburg, τις οποίες οι Black Oak Ensemble συμπεριέλαβαν στο δίσκο τους Silenced Voices. Σκοπός του project είναι να ακουστούν οι φωνές όσων βίαια αναγκάστηκαν να σωπάσουν στα πογκρόμ, στις εξορίες, και στο Ολοκαύτωμα.

www.blackoakensemble.com

Η Miki Yui, καλλιτέχνιδα, συνθέτρια και μουσικός από το Τόκυο με έδρα το Ντίσελντορφ της Γερμανίας, επισκέπτεται το ΚΕΤ για μια live performance την Τρίτη 10 Δεκεμβρίου. Μαζί της η Pinna Bounce.

Miki Yui
Με background στις καλές τέχνες, η Miki Yui εξερευνά τις γκρίζες ζώνες της αντίληψης και της φαντασίας μας, στους τομείς της μουσικής, του σχεδίου, των installation και της performance. Από το 1999 είναι γνωστή για τη μοναδική μινιμαλιστική και οργανική της προσέγγιση στη μουσική. Από ένα λεπτό μικροσκοπικό σφύριγμα μέχρι ένα απόκοσμο βουητό, ηλεκτρονικοί ήχοι και field recordings υφαίνονται σε μουσική με αφηγηματική ένταση. Το 6ο σόλο άλμπουμ της MILLS κυκλοφόρησε από το label CUSP EDITIONS του Μάντσεστερ το Μάιο του 2018.
www.mikiyui.com

Pinna Bounce
Η Pinna Bounce ζει και εργάζεται στην Aθήνα ως μουσικός, DJ και αρχιτέκτων. Το μουσικό έργο της, ομαδικό ή ατομικό, από το 2001, διατρέχει το θέατρο, τον κινηματογράφο, ηχητικές εγκαταστάσεις, συναυλιακούς χώρους και τη δισκογραφία. Εξερευνά τον αυτοσχεδιασμό, τη σύνθεση, την αποδόμηση των ηχητικών μορφών και τη δημιουργία ηχητικών χώρων και εξιστορήσεων. Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς της απαντάται στα δύο κύρια ομαδικά project, Drog_A_Tek και Minimaximum Improvision και στο σόλο project Pin(n)a Bounce.
www.orilarecords.bandcamp.com/album/trumpetancy
www.ioannidou-blog.tumblr.com

 

Ο συνθέτης Tatsuru Arai (Ιαπωνία, Γερμανία / www.tatsuruarai.com) επιστρέφει στο ΚΕΤ με ένα εργαστήριο ήχου και visuals το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου. Στο εργαστήριο θα μελετηθεί η Max/MSP/Jitter οπτική γλώσσα προγραμματισμού και πώς χρησιμοποιείται για την παραγωγή μουσικής και εικόνων. Το εργαστήριο απευθύνεται κυρίως σε αρχάριους.

Το εργαστήριο καλύπτει τους εξής τομείς:

Max/MSP για ήχο:
1. Εισαγωγή
• set-up Audio Status, file preference
• generate sound signal/cycle~, phasor~, rect~,saw~,noise~
• sound file play /play~, sfplay~, groove~

2. Βασική Μέθοδος
• midi, note control
• control of number by random, line, cycle
• sound effect/filter, reverb, delay

Jitter για visuals:
1. Εισαγωγή
• visual generate/jit.matrix, jit.noise
• movie play, video play movie
• graphic generate /jit.gl.render, jit.gl.sketch, jit.jit.gl.mesh

2. Βασική Μέθοδος 1 / μετατροπή του ήχου σε εικόνα
• transform and perform MSP signal to jitter date/jit.catch~, jit.graph
• matrix date bring to render and window/jit.gl.plane
• make the “sound matrix”

3. Βασική Μέθοδος 2 / μετατροπή ήχου σε γεωμετρία
• evaluate procedural basis funtion/ji.bfg
• create gl geometry from Matrix jit.gl.mesh
• sound analyse/peakamp~
• generate “sound geometry”

Οι συμμετέχοντες πρέπει να έχουν μαζί τους ένα laptop στο οποίο να έχουν εγκαταστήσει το πρόγραμμα Max 8 ή 7 (https://cycling74.com/).

Το ίδιο βράδυ (Σάββατο 21/12, 21:00), ο Tatsuru Arai θα παρουσιάσει το οπτικοακουστικό του project ζωντανά στο ΚΕΤ, μαζί με τον Στέφανο Συμινελάκη.

Για πέμπτη συνεχή χρονιά, μια φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης προσκαλεί στο ΚΕΤ διαφορετικούς μουσικούς και visual artists για να συμμετάσχουν αυτοσχεδιαστικά στη δημιουργία ενός in situ οπτικοακουστικού project.

Στο session του Δεκεμβρίου προσκαλεί τους Γιώργο Δημητριάδη (ντραμς), Σπύρο Πολυχρονόπουλο (ηλεκτρονικά), και Ερατώ Τζαβάρα (live visuals).

Γιώργος Δημητριάδης
Ο Γιώργος Δημητριάδης είναι κρουστός μουσικός με έδρα το Βερολίνο που δραστηριοποιείται στους τομείς της σύγχρονης τζαζ και της αυτοσχεδιαστικής μουσικής. Στο βασικό του σόλο έργο χρησιμοποιεί τύμπανα, κύμβαλα και μικρόφωνα για να συνθέσει ηχητικά τοπία σε πραγματικό χρόνο, με έμφαση στην ποιότητα του τόνου, στο χρώμα του ήχου και στις μεγάλες χρονικές διάρκειες.
https://yorgosdimitriadis.wordpress.com/

Σπύρος Πολυχρονόπουλος
Ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Είναι συνθέτης ηλεκτροακουστικής μουσικής με 15 δίσκους στο ενεργητικό του και έχει συγγράψει δοκίμια γύρω από τη φιλοσοφία της μουσικής. Επιστημονικά μετά την αποφοίτησή του από το Φυσικό, εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πολυτεχνείο. Μετά από πέντε έτη σε πανεπιστήμια της Αγγλίας, όπου εργάστηκε ως ερευνητής, σήμερα βρίσκεται στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο ως ερευνητής στη φυσική μοντελοποίηση μουσικών οργάνων.
https://spyrospolychronopoulos.bandcamp.com/

Ερατώ Τζαβάρα
Η Ερατώ Τζαβάρα εργάζεται στα ψηφιακά πολυμέσα και το video design με συνεργάτες μουσικούς και χορογράφους, ερευνώντας την πλαστικότητα του video στο χώρο και τη χρήση του σε συνδυασμό με τις ζωντανές τέχνες. Με αφετηρία τη φωτογραφία και το κολάζ, συνθέτει ζωντανά διαφορετικές τεχνικές και πηγές εικόνας όπως το ψηφιακό animation, το live feed, το αρχειακό υλικό και το προ-μαγνητοσκοπημένο video.
www.erato-t.com

Γιάννης Αναστασάκης
Ο Γιάννης Αναστασάκης χαρακτηρίζεται για την ιδιαίτερή του προσέγγιση στην κιθάρα, ως γεννήτρια πρωτότυπων και ατμοσφαιρικών ήχων, καθώς και για την ενασχόλησή του σε βάθος με τα εφέ και την τεχνική του live-sampling (είναι επίσης ο σχεδιαστής και κατασκευαστής των JAM pedals). Η μουσική του είναι ένα κράμα ambient και ψυχεδέλειας που ισορροπεί μεταξύ μελωδίας και θορύβου, ξεπερνώντας πολλές φορές τα “επιτρεπτά” όρια. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς όπως οι: Arve Henriksen, Christian Fennesz, Eivind Aarset, Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου, Θοδωρής Ρέλλος, Χάρης Λαμπράκης, Φλώρος Φλωρίδης, Haig Yazdjian κ.ά.
www.jannisanastasakis.com

Η παράσταση Κάτω από Ένα Χαμηλό Ουρανό μιλάει για την ιστορία του σαραντάχρονου κινηματογραφιστή Τζαμάλ από τη Συρία.

Ο Τζαμάλ έχει την εμμονή ότι ξεχνά το παρελθόν του. Ζει την τελευταία δεκαετία στη Γαλλία και νιώθει σημαντικά κομμάτια της μνήμης του να χάνονται ή να αλλοιώνονται, ενώ οι φίλοι του είναι διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ο Τζαμάλ αποφασίζει να ταξιδέψει στην Ευρώπη για να συνδεθεί με ανθρώπους που γνώριζε κάποτε και να ερευνήσει το παρελθόν από την ίδρυση του σύγχρονου κράτους της Συρίας στις αρχές του εικοστού αιώνα. Σταδιακά, μέσω θραυσματικών παρελθοντικών αφηγήσεων, προσπαθεί να κατανοήσει το παρόν.

Το Κάτω από Ένα Χαμηλό Ουρανό είναι μια διαδοχή ασυνήθιστων, απροσδόκητων, οικείων ή αδύνατων συναντήσεων, που μας προκαλούν να βρούμε και να χάσουμε τη μνήμη και την αίσθηση του εαυτού μας.

Η παράσταση παρουσιάζεται ως τμήμα του Performances Beyond Two Shores, ενός project συγχρηματοδοτούμενου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του προγράμματος Δημιουργική Ευρώπη. Με τη συμμετοχή εννέα Ευρωπαίων συνεργατών και τεσσάρων επιπλέον στην Ελλάδα, το project έχει στόχο την υποστήριξη Αράβων καλλιτεχνών στην Ευρώπη.

Η LOOP είναι συμπαραγωγός του σχεδίου στην Ελλάδα, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων και το 1927 Art Space.

Trailer: https://vimeo.com/369563112

Οι γλώσσες της παράστασης είναι αραβικά και γαλλικά και θα υπάρχουν αγγλικοί και ελληνικοί υπέρτιτλοι.

Συνεργάτες στην Ευρώπη:
Les Bancs Publics — Μασσαλία, Γαλλία / Palais des Beaux Arts, BOZAR — Βρυξέλλες, Βέλγιο / Shubbak — Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο / Dancing on the Edge — Άμστερνταμ, Ολλανδία / Weimar Festival of Arts — Βαϊμάρη, Γερμανία / Napoli festival of Theatre — Νάπολη, Ιταλία / One Week Dance Foundation — Πλόβντιβ, Βουλγαρία / SEE Foundation — Στοκχόλμη, Σουηδία / D-CAF Festival — Κάϊρο, Αίγυπτος

Τοπικοί συνεργάτες:
LOOP, Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, 1927 Art Space

Την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου ο Κορμοράνος παρουσιάζει στο ΚΕΤ την πρώτη επίσημη headline live εμφάνιση του Johnny Labelle, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του δίσκου Cold Fruit, ενός εντυπωσιακού ντεμπούτο άλμπουμ με συμμετοχές από Magic Island, την ποιήτρια Rae Armantrout, αλλά και πολλούς σκηνοθέτες στη δημιουργία των αντίστοιχων βίντεο.

Μαζί με το ιδιαίτερο οπτικοακουστικό show που συνεπιμελείται με τον φίλο του, σκηνοθέτη και video artist, Αρίωνα Καλογερά και αρκετό καινούργιο υλικό, ο μεταμοντέρνος lo-fi crooner θα φιλοξενήσει σε ρόλο opening, ειδικά για το συγκεκριμένο event, την Discovery Zone, το προσωπικό πρότζεκτ της νεοϋορκέζας JJ Weihl (κεντρικού μέλους μεταξύ άλλων και των Fenster, indie μπάντας με έδρα το Βερολίνο), σε ένα ιδιαίτερο μείγμα ποπ μουσικής, πειραματισμού και performance.

Links:
https://johnnylabelle.bandcamp.com/
https://www.facebook.com/discoveryzzzone/

πρωτότυπη μουσική / βιόλα: Μιχάλης Καταχανάς
πρωτότυπη μουσική / κιθάρα, loops: Βασίλης Τζαβάρας
τραγούδι: Φωτεινή Μπάνου

video art παρουσίασης: Ερατώ Τζαβάρα
ηχοληψία: Φίλιππος Μαρινέλης

Επί σκηνής, οι τρεις εκτελεστές διασχίζουν ένα χώρο που βρίσκεται ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, συναντώντας τα φαντάσματα και τις μουσικές της εποχής του Εμφυλίου, μελωδίες ηπειρώτικες, ρεμπέτικες, ρώσικες… Αυτοσχεδιάζοντας, επιστρέφουν πάντα στον εαυτό τους, στους ήχους και στην πραγματικότητα του παρόντος.

To video art της παρουσίασης είναι βασισμένο σε οπτικό υλικό του Ηλία Πούλου και στο αρχειακό υλικό της παράστασης Πόλεμος Τοπίων.

Το cd-book της παράστασης θα είναι διαθέσιμο στην είσοδο του ΚΕΤ.

Πόλεμος Τοπίων / Guerre des Paysages:
Με αφετηρία το βιβλίο του Ηλία Πούλου “Τασκένδη / Εξόριστες μνήμες” – βασισμένο σε συνεντεύξεις μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού που μεταφέρθηκαν τον Οκτώβριο του 1949, μετά το τέλος του ελληνικού Εμφυλίου, στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν – καθώς και το διήγημα του Dimitris Alexakis “Πόλεμος Τοπίων” η γαλλίδα σκηνοθέτις Irène Bonnaud δημιούργησε μια μουσικοθεατρική παράσταση ανάμεσα στην προφορική ποίηση, τη συναυλία και το θέατρο-ντοκουμέντο.

Συντελεστές:
Κείμενα: Ηλίας Πούλος, Δημήτρης Αλεξάκης
Μετάφραση του κειμένου “Πόλεμος Τοπίων” από τα γαλλικά: Φωτεινή Μπάνου
Δραματουργία – σκηνοθεσία: Irène Bonnaud
Ερμηνεία – τραγούδι: Φωτεινή Μπάνου
Βιόλα: Μιχάλης Καταχανάς
Κιθάρα, loops: Βασίλης Τζαβάρας
Πρωτότυπη μουσική: Μιχάλης Καταχανάς, Βασίλης Τζαβάρας
Φωτισμοί και τεχνική υποστήριξη παράστασης: Γιάννης Ζέρβας
Κατασκευή σκιών: Άθως Δανέλλης
Ηχοληψία παράστασης: Φίλιππος Μαρινέλης
Video: Irène Bonnaud
Video Mapping: Comoddor Ve & Διονύσης Σιδηροκαστρίτης
Φωτογραφίες / υλικό παράστασης: Ηλίας Πούλος
Φωτογραφίες δελτίου τύπου: Δημήτρης Αλεξάκης

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στις 6 Μαΐου 2017 στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, ως συμπαραγωγή του ΚΕΤ με την La Comédie de Reims, την La Commune CDN Aubervilliers και την Cie 813, με την υποστήριξη του Institut Français de Grèce / Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος. Μετά από δυο πετυχημένους κύκλους παραστάσεων στην Αθήνα, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (2017-18), η παράσταση ταξίδεψε στη Γαλλία, στο φεστιβάλ Reims Scènes d’Europe (La Comédie de Reims / Φεβρουάριος 2018) και στην La Commune CDN Aubervilliers (Παρίσι/Aubervillires, 15 – 19 Μαΐου 2019).

Έχετε περάσει ποτέ δυο ώρες παίζοντας, χορεύοντας ή τραγουδώντας σε απόλυτο σκοτάδι; Η ελληνογαλλίδα ηθοποιός και σκηνοθέτις Clio Van de Walle σάς προσκαλεί σε ένα αισθητηριακό και συναισθηματικό ταξίδι με θέμα το Taboo.

Σαν πρώτο βήμα, θα κληθείτε να παρατηρήσετε το χώρο στον οποίο βρίσκεστε και θα κινείστε για τις επόμενες δυο ώρες. Μόλις ο χώρος γίνει πιο οικείος, κλείνουν τα φώτα και η “εμπειρία” ξεκινά σιγά σιγά με προσαρμοστικές ασκήσεις:

– Εντοπισμός των σωμάτων στο χώρο
– Ασκήσεις για φωνή, ήχο, αναπνοή, τραγούδι
– Συλλογικοί αυτοσχεδιασμοί με μουσική, χρήση αντικειμένων, μουσικά όργανα
– Ασκήσεις με μυρωδιές, υλικά, γεύσεις
– Αισθητηριακές και συναισθηματικές μνήμες

Στη συνέχεια, θα εργαστείτε πάνω σε ένα σύντομο κείμενο “taboo” που θα έχετε μάθει απ’ έξω. Μπορεί να είναι ένα άρθρο, ένα ποίημα, ένα τραγούδι, ένα θεατρικό απόσπασμα, μια πολιτική ομιλία κ.ά. Αυτή η νέα προσέγγιση στο κείμενο θα σας επιτρέψει να συνδεθείτε με την ομάδα ενστικτωδώς και οργανικά. Εξερευνώντας το σώμα, τη φωνή και τη φαντασία σας, θα ανακαλύψετε τον εαυτό σας με έναν προκλητικό και απροσδόκητο τρόπο.

Περισσότερες πληροφορίες για την Clio Van de Walle:
https://lacompagnieindigo.wixsite.com/lacompagnieindigo/videos

Η εκδήλωση είναι ανοιχτή σε άτομα από 16 ετών και άνω. Οι συμμετέχοντες μπορούν να μιλούν ελληνικά, γαλλικά ή αγγλικά, ωστόσο το κείμενο που θα επιλέξουν μπορεί να ειπωθεί σε οποιαδήποτε γλώσσα.

Κάθε συμμετέχων καλείται να:
– φέρει μια μυρωδιά που αντιστοιχεί στο κείμενο του/της (αρώματα, μπαχαρικά, τρόφιμα, αλκοόλ, ελαιογραφίες κ.ά.)
– φέρει έναν ήχο που αντιστοιχεί στο κείμενο του/της (μουσικό όργανο, τσαλακωμένο χαρτί, πλαστικό μπουκάλι, μεταλλικά αντικείμενα, σφυρίχτρα κ.ά.)
– φορά άνετα ρούχα και παπούτσια

κρατήσεις απαραίτητες στο info@polychorosket.gr & στο 213 00 40 496

Στα πλαίσια του προγράμματος Transfer International και με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση της πρωτοποριακής σχολής Bauhaus, οι Stefan Schneider, Pinna Bounce και Λευτέρης Θεοδόσης, παρουσιάζουν το Phono-Bau. Πρόκειται για μια μουσική performance που ξεκινά από τη διερεύνηση της δυσδιάκριτης σχέσης του Bauhaus με τη μουσική και που εμπνέεται από δύο πειραματικά project του László Moholy-Nagy: το Φωτογράφημα και τον Γραφικό Ήχο. Τελικά το Phono-Bau είναι ένας πειραματικός μουσικός διάλογος που χρησιμοποιεί ιδέες του μοντέρνου αλλά και αποσπάσματα συζητήσεων των τριών καλλιτεχνών σε σχέση με τα γεγονότα που σημάδεψαν την Ευρώπη του μεσοπολέμου. Μετά την performance θα ακολουθήσει DJ set από τους τρεις καλλιτέχνες.

Το Phono-Bau αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Transfer International και υποστηρίζεται από το NRW KULTURsekretariat.
https://phonobau.home.blog/

Stefan Schneider
Έχοντας σπουδάσει φωτογραφία με τον καθηγητή Bernd Becher στην Kunstakademie στο Düsseldorf, ο Stefan Schneider ξεκινά να δουλεύει ως μουσικός-παραγωγός το 1994. Είναι ιδρυτικό μέλος των Kreidler και To Rococo Rot ενώ έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Joachim Roedelius (Cluster), Dieter Moebius (Cluster), Klaus Dinger (Kraftwerk, Neu!), Hauschka, Katharina Grosse, και John McEntire (Tortoise). Δραστηριοποιείται μουσικά ως Mapstation και είναι ιδρυτής της δισκογραφικής εταιρείας TAL.
http://www.talmusic.com/

Pina Bounce
Η Pina Bounce ζει και εργάζεται στην Aθήνα ως μουσικός, DJ και αρχιτέκτων. Το μουσικό έργο της, ομαδικό ή ατομικό, από το 2001, διατρέχει το θέατρο, τον κινηματογράφο, ηχητικές εγκαταστάσεις, συναυλιακούς χώρους, και τη δισκογραφία. Εξερευνά τον αυτοσχεδιασμό, τη σύνθεση, την αποδόμηση των ηχητικών μορφών και τη δημιουργία ηχητικών χώρων και εξιστορήσεων. Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς της απαντάται στα δύο κύρια ομαδικά project, Drog_A_Tek και Minimaximum Improvision και στο σόλο project Pin(n)a Bounce.
www.orilarecords.bandcamp.com/album/trumpetancy
www.ioannidou-blog.tumblr.com

Λευτέρης Θεοδόσης
Έχοντας σπουδάσει κλασική κιθάρα και αρχιτεκτονική, η δουλειά του Λευτέρη Θεοδόση περιλαμβάνει ερευνητικά και καλλιτεχνικά project που εξετάζουν (ή εμπνέονται από) την πολύπλευρη σχέση του ήχου με το χώρο, όπως αυτή αναπτύσσεται μέσα σε συγκεκριμένα ιστορικά πλαίσια.
www.soundcloud.com/zedavega

Ο Fausto Sierakowski (alto sax) και ο Μιχάλης Καταχανάς (viola) γνωρίστηκαν το φθινόπωρο του 2011, αυτοσχεδιάζοντας σε ένα από τα υπόγεια του New England Conservatory στη Βοστώνη. Έχοντας και οι δυο ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές τους σπουδές στην Αμερική, συναντιούνται ξανά στη σκηνή του ΚΕΤ για έναν ακόμη αυτοσχεδιασμό. Δημιουργούν ένα απροσδόκητο ντουέτο εξερευνώντας τα όρια της παραδοσιακής μουσικής και της free jazz. Συνομιλούν μεταξύ τους εναλλάσσοντας ρόλους και ηχοχρώματα.

Fausto Sierakowski
Γεννήθηκε το 1988 στο Παρίσι και μεγάλωσε στη Ρώμη. Το 2009 πήρε Δίπλωμα στο Κλασικό Σαξόφωνο από το Conservatorio di Santa Cecilia υπό την καθοδήγηση του Αlfredo Santoloci και το 2012 αποκτά Μεταπτυχιακό Τίτλο Σπουδών πάνω στο σύγχρονο αυτοσχεδιασμό από το New England Conservatory υπό την καθοδήγηση των Anthony Coleman, Hankus Netsky και Frank Carlberg. Κατά την παραμονή του στην Αμερική και μέχρι την επιστροφή του στην Ευρώπη το 2014, έκανε συναυλίες και ηχογραφήσεις με μουσικούς όπως οι Matt Moran, Anthony Coleman, Joe Morris, Matt Darriau, Satoshi Takeshi, Hayden Chisholm και Axel Dörner. Το 2016 μετακομίζει στην Ελλάδα, με σκοπό να μελετήσει Κλασική Οθωμανική Μουσική και ούτι με τον Ευγένιο Βούλγαρη. Από τότε συμμετέχει στα μουσικά σύνολα του Ευγένιου Βούλγαρη, του Θύμιου Ατζακά και του James Wylie, αλλά και σε αρκετά συγκροτήματα, όπως: People of the wind (με τον Αλέξανδρο Ριζόπουλο) και Ροδάκινα (με την Αυγερινή Γάτση, τη Μαρία Πλουμή και την Εύη Κανέλλου).

Μιχάλης Καταχανάς
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Ξεκίνησε μαθήματα κλασικού βιολιού σε ηλικία 8 ετών με τον Κώστα Καβάκο. Το 1990 εισήχθη στο Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και το 1999 στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου απ ́όπου αποφοίτησε το 2006, υπό την επίβλεψη του Δήμου Δημητριάδη. Το 2008 έγινε δεκτός για μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Σύγχρονου Αυτοσχεδιασμού του New England Conservatory of Music στη Βοστώνη των Η.Π.Α, ως υπότροφος του «Ιδρύματος Fulbright». Μαθήτευσε κοντά σε σημαντικούς καθηγητές όπως οι Charlie Banakos και Ran Blake. Στις αρχές του 2012 σχηματίζει το Michalis Katachanas Quartet και πραγματοποιεί συναυλίες σε πολλές μουσικές σκηνές αλλά και ηχογραφήσεις για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ως Jazz βιολίστας και συνθέτης έχει συνεργαστεί με πολλούς καταξιωμένους έλληνες συνθέτες (Νίκο Ξυδάκη, Μίμη Πλέσσα, Κατερίνα Φωτεινάκη, κ.ά.) και ξένους μουσικούς (Jackie Leven, Antony Coleman, Joe Tornabene κ.ά.). Συνθέτει και παίζει μουσική για θεατρικές παραστάσεις (Όρνιθες, Πόλεμος Τοπίων, Ένα Καρφί στον Τοίχο, Τρισεύγενη). Έχει στο ενεργητικό του δυο προσωπικούς δίσκους (Μurderess και Το Τρίτο Χρέος) και πολυάριθμες συμμετοχές σε ηχογραφήσεις εντός και εκτός Ελλάδας. Από το 2014 είναι διδάσκων στο Τμήμα Jazz του Ωδείου Αθηνών.

Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής τους περιοδείας και με αφορμή την κυκλοφορία τους με τίτλο “Dregs” στο αθηναϊκό label THALAMOS, οι αμερικάνοι Tongue Depressor κάνουν μια στάση στην Αθήνα για μια ηχητική performance στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Μαζί τους ο Πάνος Αλεξιάδης σε μια απ’ τις σπάνιες πλέον εμφανίσεις του.

Οι Tongue Depressor (New Haven, CT) αποτελούνται από τους Henry Birdsey (fiddle, lap steel) και Zach Rowden (fiddle, upright bass). Η μουσική τους έχει αναφορές στο Drone και Harsh Noise ήχο καθώς και την εκκλησιαστική μουσική, ενώ συχνά χρησιμοποιούν μικροτονικά κουρδίσματα. Πρόσφατα project τους είναι τα “Broad Is The Road That Leads To Death” (2018) και “To See Not” μια ηχογράφηση με τον περκασιονίστα Trevor Saint (Glockenspiel) που κυκλοφόρησε τον Γενάρη του 2019 από την Obsolete Staircases και την εν εξελίξει σειρά “Fiddle Music”.

https://tonguedepressor.bandcamp.com

Ο Πάνος Αλεξιάδης είναι ηχητικός καλλιτέχνης και μουσικός που εστιάζει στη σύγχρονη ηλεκτρονική / ηλεκτροακουστική σύνθεση. Κατά τη διάρκεια των ζωντανών του εμφανίσεων, εξερευνά ένα εσωστρεφές ηχητικό περιβάλλον που εξελίσσεται στα όρια μεταξύ σύνθεσης και αυτοσχεδιασμού. Τον τελευταίο χρόνο γράφει για εκκλησιαστικό όργανο ενώ παράλληλα συνεχίζει τη συνεργασία του με τον κομίστα Στάθη Τσεμπερλίδη για τη δημιουργία πειραματικών ταινιών επιστημονικής φαντασίας.

http://thalamos.net
https://thalamosnet.bandcamp.com
https://soundcloud.com/alexiadis

Για πρώτη φορά συμπράττουν, στο ΚΕΤ, οι δύο πειραματικοί μουσικοί Σπύρος Πολυχρονόπουλος aka Spyweirdos (ηλεκτρονικά) και Μιχάλης Μοσχούτης (κιθάρα). Έντονες εναλλαγές ηχοτοπίων βασισμένες σε αμιγώς ηλεκτρονικούς και ηλεκτρικούς ήχους οι οποίοι συνομιλούν με field recordings. Special guest της βραδιάς θα είναι ο Θάνος Πολυμενέας Λιοντήρης (κοντραμπάσο).

Ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Είναι συνθέτης ηλεκτροακουστικής μουσικής με 15 δίσκους στο ενεργητικό του και έχει συγγράψει δοκίμια γύρω από τη φιλοσοφία της μουσικής. Επιστημονικά μετά την αποφοίτησή του από το Φυσικό, εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πολυτεχνείο. Μετά από πέντε έτη σε πανεπιστήμια της Αγγλίας, όπου εργάστηκε ως ερευνητής, σήμερα βρίσκεται στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο ως ερευνητής στη φυσική μοντελοποίηση μουσικών οργάνων.

Ο Μιχάλης Μοσχούτης είναι καλλιτέχνης που εξερευνά την υλικότητα του ήχου και τη σωματικότητα της μουσικής πράξης. Παρουσιάζει συστηματικά τη δουλειά του σε χώρους και φεστιβάλ όπως: Cave12 (Γενεύη), Cafe OTO (Λονδίνο), Tectonics (Τελ Αβίβ), Mengi (Ρέικιαβικ), Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Αθήνα), DeRuimte (Άμστερνταμ) κ.ά. Παράλληλα ασχολείται με το live cinema και διοργανώνει το φεστιβάλ μουσικής και κινηματογράφου INMUTE. H δισκογραφική του εταιρεία Holotype Editions έχει εκδώσει δίσκους σημαντικών sound artists όπως οι Jacob Kirkegaard, Lawrence English και Werner Dafeldecker. Από το 2017, συν-επιμελείται την αθηναϊκή έκδοση του φεστιβάλ Tectonics. Από το 2018 επιμελείται το φεστιβάλ σύγχρονης ηλεκτρονικής και πειραματικής μουσικής της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση με τίτλο Borderline.

Φωτογραφίες: Federica Pace

Οι Bonsai Three είναι ένα μουσικό τρίο που σχηματίστηκε το Δεκέμβρη του 2018. Κοινή ρίζα των μελών του είναι ο πειραματισμός της στιγμής, με κύριο στόχο την επί τόπου επικοινωνία εικόνων και συναισθημάτων.

Guitar, Keys – Σπύρος Ξυγκάκης
Drums, Percussion, Tinwhistle – Σίμος Ρηνιώτης
Bass – Παντελής Ξυγκάκης

Περισσότερες πληροφορίες:

www.facebook.com/bonsaithreeband

www.youtube.com/watch?v=zBd27tXmdeI

www.youtube.com/watch?v=KxO8iC864cw&t=10s

Για πέμπτη συνεχή χρονιά, μια φορά το μήνα, ο Γιάννης Αναστασάκης προσκαλεί στο ΚΕΤ διαφορετικούς μουσικούς και visual artists για να συμμετάσχουν αυτοσχεδιαστικά στη δημιουργία ενός in situ οπτικοακουστικού project.

Στο session του Νοεμβρίου προσκαλεί τους Gilad Atzmon (σαξόφωνο), Δημήτρη Κλωνή (τύμπανα), Γιάννη Παπαδόπουλο (πλήκτρα) και Ναταλία Μαντά (live visuals).

 

Gilad Atzmon
Ο Gilad Atzmon είναι βρετανός μουσικός της τζαζ και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Ισραήλ το 1963 και σπούδασε σύνθεση και τζαζ στο Rubin Academy of Music στην Ιερουσαλήμ. Παίζει σαξόφωνα, κλαρινέτο και ξύλινα πνευστά όργανα. Το album του Exile επιλέχθηκε από το BBC ως ο καλύτερος τζαζ δίσκος της χρονιάς (2003). Ο John Lewis της Guardian τον περιγράφει ως τον “πιο δυναμικό άντρα στη βρετανική τζαζ σκηνή”. Ο Atzmon περιοδεύει συχνά ανά τον κόσμο. Τα album του, δεκαπέντε μέχρι στιγμής, συχνά εξερευνούν πολιτικά ζητήματα και μουσικές της Μέσης Ανατολής. Ως μέλος των Blockheads, ο Gilad έχει συνεργαστεί δισκογραφικά με τους Ian Dury, Robbie Williams, Sinead O’Connor και Paul McCartney. Ο Gilad έχει επίσης συνεργαστεί με τον Robert Wyatt και τους Water Boys. To 2014 συνεργάστηκε με τους Pink Floyd και συμμετέχει στον τελευταίο τους δίσκο με τίτλο The Endless River.
www.gilad.co.uk

Δημήτρης Κλωνής
Ο Δημήτρης Κλωνής γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Σε ηλικία 14 ετών ξεκινά τη σπουδή του στα drums κοντά στον Πέτρο Δαχτυλίδη και εν συνεχεία κοντά στον Γιάννη Φλώρο, όπου και διδάσκεται την περίφημη ‘ντραμιστική’ κληρονομιά που άφησε ο μεγάλος Alan Dawson. Έχει συνεργαστεί με σπουδαία ονόματα της εγχώριας jazz σκηνής, όπως οι: Τάκης Πατερέλης, Γιώργος Κοντραφούρης, Γιώτης Σαμαράς, Δημήτρης Τσάκας, Παντελής Μπενετάτος, Δημήτρης Καλαντζής, Κώστας Κωνσταντίνου, Περικλής Τριβόλης, Δημήτρης Σεβδαλής, Βάσω Δημητρίου, καθώς και με ξένους καλλιτέχνες όπως οι: Femi Temowo (Roots, Amy Winehouse), Michael Weisberger (Milo Ζ), Yoel Soto, Enrique Pascual, Adedeji Adetayo, Aline de Lima. Έχει επίσης συνεργαστεί με τους Φοίβο Δεληβοριά, Μάρθα Φριντζήλα, Δώρο Δημοσθένους και Πέτρο Θεοτοκάτο. Αυτή την περίοδο ζει στην Αθήνα όπου και εργάζεται σαν full-time μουσικός παίζοντας με πληθώρα σχημάτων, ηχογραφώντας και διδάσκοντας.

Γιάννης Παπαδόπουλος
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Αποφοίτησε από το Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο – Λύκειο Παλλήνης. Έχει συμμετάσχει σε μικρά σύνολα της Ορχήστρας Νέων της ΕΡΤ. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, στην κατεύθυνση εκτέλεσης jazz, με καθηγητές τους: Δημήτρη Καλαντζή, Γιώργο Κοντραφούρη, Δήμο Δημητριάδη. Ως υπότροφος του τμήματος έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με σημαντικούς καλλιτέχνες της διεθνούς Jazz σκηνής, όπως: Dave Liebman, Jonathan Kreisberg, Αrmen Donelian, Jari Perkiomaki, Jukkis Uotila, Sheila Jordan, Chico Freeman, Mark Murphy, Γιώργος Κοντραφούρης, Σάμι Αμίρης, Thomas Clausen, Gianni Lenoci. Το 2009 εκπροσώπησε το Ιόνιο Πανεπιστήμιο στο 19ο διεθνές συνέδριο του IASJ (International Association of Schools of Jazz) στη Λουκέρνη. Έχει δώσει πολυάριθμες συναυλίες στην Ελλάδα με καταξιωμένους καλλιτέχνες της ελληνικής (Τάκη Πατερέλη, Δήμο Δημητριάδη, Γιώργο Φακανά, Βασίλη Ρακόπουλο, Αλέξανδρο Κτιστάκη, κ.ά.) και της διεθνούς τζαζ σκηνής (J.D. Walter, Manfred Schoof, Jean-Loup Lognon, Tivon Pennicott κ.ά.). Είναι ιδρυτικό μέλος του Next Step Quintet με το οποίο έχουν ηχογραφήσει δύο άλμπουμ, και συμμετέχει επίσης σε πολλά σχήματα της ελληνικής σκηνής.

Ναταλία Μαντά
Η Ναταλία Μαντά γεννήθηκε το 1994 στην Αθήνα. Εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στην κατηγορία “Ταλέντα”, όπου σπούδασε κατά την περίοδο 2011 – 2016. Μπαίνοντας στη σχόλη το 2011, σε ηλικία 17 ετών, κερδίζει το δεύτερο βραβείο σε διαγωνισμό γλυπτικής στην Ιταλία με θέμα Mελέτη για Δημόσιο Χώρο. Φοίτησε με καθηγητή τον Γιώργο Λάππα στο Β’ εργαστήριο γλυπτικής. Ολοκλήρωσε τις σπουδές καθώς και την επιμέλεια της πτυχιακής της εργασίας υπό την εποπτεία της υπεύθυνης καθηγήτριας του Β’ – Γ’ εργαστηρίου γλυπτικής κ. Αφροδίτη Λίτη. Τελείωσε με Άριστα και βαθμό πτυχίου 9,5 (εννέα και πέντε). Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση τον Οκτώβρη του 2017 στη γκαλερί Καππάτος στην Αθήνα.

Γιάννης Αναστασάκης
Ο Γιάννης Αναστασάκης χαρακτηρίζεται για την ιδιαίτερή του προσέγγιση στην κιθάρα, ως γεννήτρια πρωτότυπων και ατμοσφαιρικών ήχων, καθώς και για την ενασχόλησή του σε βάθος με τα εφέ και την τεχνική του live-sampling (είναι επίσης ο σχεδιαστής και κατασκευαστής των JAM pedals). Η μουσική του είναι ένα κράμα ambient και ψυχεδέλειας που ισορροπεί μεταξύ μελωδίας και θορύβου, ξεπερνώντας πολλές φορές τα “επιτρεπτά” όρια. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους μουσικούς όπως οι: Arve Henriksen, Christian Fennesz, Eivind Aarset, Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου, Θοδωρής Ρέλλος, Χάρης Λαμπράκης, Φλώρος Φλωρίδης, Haig Yazdjian κ.ά.
www.jannisanastasakis.com

Συζητάμε για το AirBnB στην Αθήνα. Βλέπουμε τις γειτονιές μας να γίνονται απλησίαστες λόγω ενοικίων και προβληματιζόμαστε. Βλέπουμε εξώσεις από διαμερίσματα για να γίνουν AirBnB. Τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για όλα αυτά;

Τη συζήτηση θα ανοίξει ο πολεοδόμος/ερευνητής Δημήτρης Πέττας παρουσιάζοντας μια μελέτη για το AirBnB στην Αθήνα και τις επιπτώσεις του.

Το Μυρμήγκι (Στέκι Αλληλεγγύης Κυψέλης) βλέποντας και την Κυψέλη να επηρεάζεται από όλα αυτά, έχει αρχίσει να ασχολείται με το ζήτημα.

Διαβάστε περισσότερα εδώ: www.tomirmigi.blogspot.com/2019/10/blog-post.html

Η ομάδα ΦΕΜ παρουσιάζει για τρίτη φορά το A Talk στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων στις 1, 14 και 15 Δεκεμβρίου.

Μια συνάντηση. Μιλάς και ακούω. Ρωτάω, απαντάς. Συμφωνούμε. Οδηγώ και εσύ ακολουθείς. Αντιστέκεσαι. Αμηχανία.

Το Α Talk είναι ένα ντουέτο που εξερευνά τους τρόπους με τους οποίους επικοινωνούμε και διαμορφώνουμε σχέσεις. Είναι ένας κινητικός διάλογος δύο σωμάτων που έχουν ανάγκη να κατανοήσουν και να γίνουν κατανοητά. Δημιουργούν σχέσεις αλληλεξάρτησης, φιλίας και εκμετάλλευσης, προσπαθώντας να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που τα κινεί. Πώς θα διαλέξουν να συνεχίσουν την κουβέντα; Πρόκειται για χορό εμπνευσμένο από τη διαπροσωπική επικοινωνία, τις καθημερινές συναντήσεις και τις οικείες σχέσεις που βιώνει και δημιουργεί ένας άνθρωπος στη ζωή του. Δύο σώματα που κουβαλούν μνήμες, εμπειρίες και ανάγκες – δύο κοσμοθεωρίες – έρχονται αντιμέτωπα και προσπαθούν να συγχρονιστούν μέσα στο θόρυβο που τα περιβάλλει. Οδηγούν, ακολουθούν, ασφυκτιούν και συγκρούονται σε μια προσπάθεια να μειώσουν την απόσταση που τα χωρίζει, μία κίνηση τη φορά.

Το έργο εστιάζει στις διεργασίες της επικοινωνίας και του διαλόγου και επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τους κλασικούς ρόλους και το λεξιλόγιο που συναντάμε σε κοινωνικούς χορούς, τύπου ballroom. Προσεγγίζει τους τυπικούς «αντρικούς» και «γυναικείους» ρόλους ως κατασκευασμένες δομές, χτισμένες από ένα σύνολο κανόνων επικοινωνίας. Επιχειρεί να αποδομήσει αυτούς τους ρόλους και να μπλέξει τους κανόνες μέσα από ένα παιχνίδι lead-follow, πρόθεσης και αφής.

Η ομάδα ΦΕΜ από τις 3 Νοεμβρίου έως τις 15 Δεκεμβρίου πραγματοποιεί εργαστήριο κίνησης στο ΚΕΤ (www.polychorosket.gr/events/ergastiriokinisis).

Η ομάδα ΦΕΜ επιστρέφει στο ΚΕΤ με ένα εργαστήριο κίνησης, στο οποίο οι συμμετέχοντες θα έρθουν σε επαφή με τα διαφορετικά εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη δημιουργία του έργου A Talk. Το A Talk παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (πρόγραμμα “Ανοιχτές Πόρτες”, Νοέμβριος 2018) και στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (Δεκέμβριος 2018 και Ιούνιος 2019, www.polychorosket.gr/events/a-talk-omada-fem).

Το εργαστήριο απευθύνεται σε χορευτές και μη χορευτές, σε άτομα που ενδιαφέρονται για την κίνηση, ανεξαρτήτως εμπειρίας. Θα ερευνηθούν οι δυνατότητες που προκύπτουν κατά τη συνάντηση δύο ή περισσότερων σωμάτων: πώς επικοινωνούν, συνεργάζονται, συγκρούονται και κινούνται μαζί στο χώρο. Η χρήση των εργαλείων που θα διδαχθούν αποσκοπεί στην εξέλιξη κινητικών διαλόγων, οι οποίοι καταλήγουν να αφηγούνται μικρές ιστορίες συνύπαρξης. Τελικός στόχος των συναντήσεων είναι η παρουσίαση στο κοινό μιας νέας σύνθεσης, δομημένης πάνω στο υλικό που ερευνήθηκε από τους συμμετέχοντες.

Το εργαστήριο αποτελείται από δύο κύκλους:

• 1ος κύκλος: Κυριακή 3, 10, 17, 24 Νοεμβρίου | 16:00 – 18:00
Στις πρώτες τέσσερις συναντήσεις, οι συμμετέχοντες θα εξερευνήσουν το κινητικό υλικό και τα εργαλεία που προτείνει η ομάδα. Αρχικά θα δοθεί προσοχή σε βασικές ασκήσεις που αφορούν τον άξονα, τα πέλματα και τη χρήση του βάρους, οι οποίες θα επιτρέψουν την εξερεύνηση της κίνησης στο χώρο, ατομικά και ομαδικά. Έπειτα, δουλεύοντας σε ζευγάρια, θα εξεταστεί η χρήση της αφής ως μέσο επικοινωνίας και η ικανότητα του σώματος να προτείνει ή να ακολουθήσει μια οδηγία. Με την εξάσκηση και κατανόηση των παραπάνω, οι συμμετέχοντες θα φτάσουν στο σημείο να δημιουργούν μικρούς αυτοσχεδιαστικούς διαλόγους με τα σώματά τους.

• 2ος κύκλος: Κυριακή 1, 8, 15 Δεκεμβρίου | 16:00 – 19:00
Ο δεύτερος κύκλος στοχεύει στη δόμηση της παρουσίασης, που θα βασιστεί πάνω στο υλικό που εξερευνήθηκε στον πρώτο κύκλο. Παράλληλα θα συμμετάσχουν στην ομάδα δύο μουσικοί (Φωτεινή Μπάνου – φωνή, Δημήτρης Αλεξάκης – μπουζούκι) οι οποίοι θα πάρουν μέρος στην τελική σύνθεση και παρουσίαση του έργου. Σκοπός της συνεργασίας είναι να εξεταστεί η μουσική ως ένα επιπλέον «σώμα» που μπαίνει στον κινητικό διάλογο, με την ικανότητα να προτείνει, να αντισταθεί και να συνοδεύσει την κίνηση των συμμετεχόντων.

• Στις 15 Δεκεμβρίου, μετά την τελική συνάντηση, τα ευρήματα του εργαστηρίου θα παρουσιαστούν στο ΚΕΤ παράλληλα με το έργο της ομάδας ΦΕΜ, A Talk.

Κόστος: 80€ (για 7 συναντήσεις), 70€ (για 7 συναντήσεις – early bird – δήλωση συμμετοχής μέχρι 25/10), 50€ (για τον ένα κύκλο, είτε τον πρώτο είτε τον δεύτερο).

Δηλώσεις συμμετοχής: info@polychorosket.gr & 0030 69 45 34 84 45 (περιορισμένος αριθμός συμμετοχών).

*Οι συμμετέχοντες έχουν την επιλογή να παρακολουθήσουν μόνο τον πρώτο κύκλο ή και τους δύο. Η δυνατότητα παρακολούθησης μόνο του δεύτερου κύκλου ισχύει μόνο για χορευτές. Όσοι επιθυμούν να λάβουν μέρος στην τελική παρουσίαση δικαιούνται μία απουσία ανά κύκλο.

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Ντόκος

____________________________

Η ομάδα ΦΕΜ δημιουργήθηκε από τις Ερικέτη Ανδρεαδάκη και Δανάη Μορφονιού. Η συνεργασία τους ξεκίνησε το 2016 με τα έργα ΩΧ και Les Femmes Meurent Deux Fois (2016, Robin Howard Theatre, Λονδίνο).

Ερικέτη Ανδρεαδάκη
Η Ερικέτη Ανδρεαδάκη σπούδασε στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του ΕΚΠΑ και σύγχρονο χορό στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Ραλλού Μάνου. Συνέχισε τις σπουδές της στο London Contemporary Dance School, αποφοιτώντας με Master στο σύγχρονο χορό. Έχει εργαστεί στο Λονδίνο και την Ελλάδα ως χορεύτρια, χορογράφος και καθηγήτρια χορού. ‘Έχει συνεργαστεί με χορογράφους και ομάδες όπως οι: Robert Clark, Siobhan Davies, Itamar Serussi (ως μέλος της ομάδας EDge, 2015), Joanna Kalm, Tom Roden & Anna Williams, ArCt, Vervain Theatre, Creo. Από το 2017 παρουσιάζει τη δική της χορογραφική δουλειά σε συνεργασία με την ομάδα Ε3 και την ομάδα ΦΕΜ (Δημοτικό θέατρο Πειραιά, Blue Elephant Theatre London, Art for Change Festival, Rabbithole).

Δανάη Μορφονιού
Η Δανάη Μορφονιού είναι χορογράφος και εκπαιδευτικός χορού. Σπούδασε σύγχρονο χορό στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Ραλλού Μάνου στην Αθήνα. Το 2015 έλαβε υποτροφία από το London Contemporary Dance School/The Place, όπου ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο σύγχρονο χορό και τη χορογραφία. Η Δανάη έχει εργαστεί ως καθηγήτρια σύγχρονου χορού και αυτοσχεδιασμού σε σχολές χορού/θεάτρου στην Ελλάδα και το Λονδίνο. Έχει συνεργαστεί με χορογράφους όπως οι Vera Tussing, Ben McΕwen, Rosalind Crisp, Αγγελική Στελλάτου. Το 2016 παρουσίασε τα work in progress: “ΩΧ” και “Les Femmes Meurent Deux Fois” (Robin Howard Theater, Λονδίνο). Το 2017 ανέλαβε τη χορογραφία και επιμέλεια κίνησης στην παιδική/εφηβική ομάδα θεάτρου Αct & Play, σε συνεργασία με τη σκηνοθέτη Κατερίνα Στάικου.

“Η μουσική αυτού του CD είναι ο απόηχος μιας ηχητικής και συναισθηματικής διαδρομής που ξεκινάει το 2012 και φτάνει ως τώρα μέσα από τη δουλειά μου στο θέατρο. Θραύσματα, αποτυπώματα και εικόνες που συνδέονται μεταξύ τους με τη λέξη που λείπει”.
Με αφετηρία το υλικό του δίσκου του “The Missing Word”, ο Βασίλης Τζαβάρας θα βρεθεί στη σκηνή του ΚΕΤ με τον ντράμερ Γιάννη Ηλιάκη και την video artist Ερατώ Τζαβάρα για να παρουσιάσουν μια μουσική παράσταση με τίτλο “The Missing Word Revisited”. Οι συνθέσεις του Βασίλη Τζαβάρα συνομιλούν με τις αυτοσχεδιαστικές παρεκτροπές των ντραμς, της κιθάρας και των live visuals.

Βασίλης Τζαβάρας – κιθάρα, loops
Γιάννης Ηλιάκης – ντραμς
Ερατώ Τζαβάρα – live visuals
Φίλιππος Μαρινέλης – ηχοληψία

Βασίλης Τζαβάρας
Ο Βασίλης Τζαβάρας γεννήθηκε στο Παρίσι το 1973. Δουλεύει ως επαγγελματίας μουσικός, μουσικοπαιδαγωγός, συνθέτης και τραγουδιστής από το 1993. Ιδρυτικό μέλος των μουσικών σχημάτων Occasional Dream, Take the money and run, Project 37, 4+1, Silent Move, LYD Quartet, της θεατρικής ομάδας Atonal και της καλλιτεχνικής-εκπαιδευτικής ομάδας Gnous. Έχει συνθέσει μουσική για πληθώρα θεατρικών παραστάσεων, εκθέσεων ζωγραφικής, κινηματογραφικών ταινιών κ.ά. Από το 1993 και μετά έχει εμφανιστεί σε συναυλίες εντός και εκτός Αθηνών κυρίως με τα συγκροτήματα Occasional Dream και Take the Money and Run. Ως μέλος των Silent Move διοργάνωσε το φεστιβάλ «Αυτοσχεδιασμός & Σινεμά» (κινηματογράφος ΤΡΙΑΝΟΝ 2013), συνεργάστηκε με τη γιαπωνέζα φωτογράφο Haruna Kawanishi (Χώρος Τέχνης Ανάμεσα, 2014), συμμετείχε στο φεστιβάλ «Σινεμά και Ντανταϊσμος» (Δημήτρια 2015). Υπήρξε τακτικός συνεργάτης – αρθρογράφος – του διαδικτυακού μουσικού περιοδικού TaR (2009-2013) και ραδιοφωνικός παραγωγός στο διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό Radiobubble (2011-2013). Διοργάνωσε και επιμελήθηκε τα φεστιβάλ “Last Phrase Project” με συμμετοχή πολλών νέων καλλιτεχνών (εικαστικών, μουσικών κ.ά.), “Guitar day” και “Impro day” (Open C.A.S.E. 303 2013, 2014, 2015). Με τους Gnous (Μιχάλης Μοσχούτης, Ερατώ Τζαβάρα, Βασίλης Τζαβάρας) στο πλαίσιο του Εκπαιδευτικού Πρόγραμματος της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών δημιούργησαν την παιδική ηχητική παράσταση «Χρατς Μπαμ» (2014-2015, 2015-2016, Big Bang Festival 2), συντόνισαν το εργαστήρι «Άκου μια εικόνα» (animasyros 8, 2015 Σύρος) και το πρόγραμμα για σχολεία «Το τοπίο μου σε ήχους» (2015-2016, 2016-2017, Big Bang Festival 2).

www.vassilistzavaras.com

Ο Alex Dante (κιθάρα), ο Κωστής Χριστοδούλου (πιάνο), ο Δημήτρης Κλωνής (τύμπανα) και ο Μιχάλης Καταχανάς (βιόλα) θα αυτοσχεδιάσουν ελεύθερα στη σκηνή του ΚΕΤ την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου. Ο τίτλος της συναυλίας είναι εμπνευσμένος από ένα διήγημα του Λευκάδιου Χέρν. Το Σαμεμπίτο ήταν ένα πλάσμα μισό άνθρωπος μισό καρχαρίας που ζούσε στα παλάτια των θαλασσών και εργαζόταν ως φρουρός του Βασιλιά. Υπέπεσε όμως σε ένα σφάλμα και το εξόρισαν στη γη μαζί με τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι πολύ σύντομα έπιασαν και φυλάκισαν το παράξενο πλάσμα και αυτό από τη θλίψη του άρχισε να κλαίει. Όμως τα δάκρυά του όταν στέγνωσαν έγιναν διαμάντια.

Alex Dante
Ο Alex Dante γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών στο Ε.Μ.Π. και παράλληλα στο Ωδείο Μουσικής Πράξης. Αποφοίτησε από το τμήμα του West London University (London College of Music) με το πτυχίο Licentiate of Teacher’s Diploma. Έχει συνεργαστεί και συνυπάρξει με πολλούς έλληνες καλλιτέχνες αλλά και με σημαντικούς μουσικούς του εξωτερικού όπως οι: Bill Frisell, Kenny Wollessen, Alan Zavod (Frank Zappa), Monophonics, Soul Jazz Orchestra, Διονύσης Σαββόπουλος, Πάνος Κατσιμίχας, Σωτηρία Λεονάρδου, Στάμος Σέμσης, Νίκος Ζουρνής, Συμφωνική ορχήστρα νέων Κρήτης (διεύθυνση ορχήστρας Νίκος Πλατύραχος), Penny and the Swingin’ Cats, George Zervos κ.ά.

Κωστής Χριστοδούλου
Ο Κωστής Χριστοδούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983 και μεγάλωσε στη Σπάρτη όπου άρχισε να ασχολείται με τη μουσική μαθαίνοντας ρεμπέτικα τραγούδια, παίζοντας κλασικό πιάνο και συμμετέχοντας σε τοπικά ροκ συγκροτήματα. Το 2001, στην Αθήνα, ήρθε σε επαφή με τη jazz μουσική, όταν άρχισε μαθήματα jazz πιάνου με τον Σταύρο Λάντσια. Από το 2002 μέχρι το 2006 έζησε στην Κέρκυρα, όπου ως φοιτητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, παρακολούθησε μαθήματα με τους Γιώργο Κοντραφούρη, Δημήτρη Καλαντζή και Δήμο Δημητριάδη. Συνέχισε τις σπουδές του στο Ελσίνκι της Φινλανδίας, στο τμήμα Jazz της Ακαδημίας Sibelius (2007-2008). Από τον Σεπτέμβριο του 2008 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Δημήτρης Κλωνής
Ο Δημήτρης Κλωνής γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Σε ηλικία 14 ετών ξεκινά τη σπουδή του στα drums κοντά στον Πέτρο Δαχτυλίδη και εν συνεχεία κοντά στον Γιάννη Φλώρο, όπου και διδάσκεται την περίφημη ‘ντραμιστική’ κληρονομιά που άφησε ο μεγάλος Alan Dawson. Το 2010 και μετά την αποφοίτησή του από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών), εισέρχεται ταυτόχρονα σε δυο μουσικές σχολές στην Ολλανδία: Conservatorium van Amsterdam και Rotterdam Jazz Academy (Codarts). Σπουδάζει για πολύ μικρή χρονική περίοδο στην πρώτη, όπου παρακολουθεί μαθήματα με τους Lucas Van Merwijk, Maurcel Serierse και Victor Oskam. Έχει παρακολουθήσει κύκλο μαθημάτων jazz αρμονίας με καθηγητή τον Γρηγόρη Μπάτση καθώς και σεμινάρια και ιδιαίτερα μαθήματα με τους Kendrick Scott, Adam Nussbaum, Jojo Mayer και Akira Jimbo. Είναι κάτοχος Πτυχίου Αρμονίας (2009) και Πτυχίου Αντίστιξης (2012) με καθηγητή τον Ορέστη Χατζηνάκη. Έχει συνεργαστεί με σπουδαία ονόματα της εγχώριας jazz σκηνής, όπως οι: Τάκης Πατερέλης, Γιώργος Κοντραφούρης, Γιώτης Σαμαράς, Δημήτρης Τσάκας, Παντελής Μπενετάτος, Δημήτρης Καλαντζής, Κώστας Κωνσταντίνου, Περικλής Τριβόλης, Δημήτρης Σεβδαλής, Βάσω Δημητρίου, καθώς και με ξένους καλλιτέχνες όπως οι: Femi Temowo (Roots, Amy Winehouse), Michael Weisberger (Milo Ζ), Yoel Soto, Enrique Pascual, Adedeji Adetayo, Aline de Lima. Έχει επίσης συνεργαστεί με τους Φοίβο Δεληβοριά, Μάρθα Φριντζήλα, Δώρο Δημοσθένους και Πέτρο Θεοτοκάτο. Αυτή την περίοδο ζει στην Αθήνα όπου και εργάζεται σαν full-time μουσικός παίζοντας με πληθώρα σχημάτων, ηχογραφώντας και διδάσκοντας.

Μιχάλης Καταχανάς
Ο Μιχάλης Καταχανάς γεννήθηκε στον Πειραιά. Ξεκίνησε μαθήματα κλασικού βιολιού σε ηλικία 8 ετών με τον Κώστα Καβάκο. Το 1990 εισήχθη στο Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης και το 1999 στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου απ ́όπου αποφοίτησε το 2006, υπό την επίβλεψη του Δήμου Δημητριάδη. Το 2008 έγινε δεκτός για μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Σύγχρονου Αυτοσχεδιασμού του New England Conservatory of Music στη Βοστώνη των Η.Π.Α, ως υπότροφος του «Ιδρύματος Fulbright». Μαθήτευσε κοντά σε σημαντικούς καθηγητές όπως οι Charlie Banakos και Ran Blake. Στις αρχές του 2012 σχηματίζει το Michalis Katachanas Quartet και πραγματοποιεί συναυλίες σε πολλές μουσικές σκηνές αλλά και ηχογραφήσεις για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ως Jazz βιολίστας και συνθέτης έχει συνεργαστεί με πολλούς καταξιωμένους έλληνες συνθέτες (Νίκο Ξυδάκη, Μίμη Πλέσσα, Κατερίνα Φωτεινάκη, κ.ά.) και ξένους μουσικούς (Jackie Leven, Antony Coleman, Joe Tornabene κ.ά.). Συνθέτει και παίζει μουσική για θεατρικές παραστάσεις (Όρνιθες, Πόλεμος Τοπίων, Ένα Καρφί στον Τοίχο, Τρισεύγενη). Έχει στο ενεργητικό του δυο προσωπικούς δίσκους (Μurderess και Το Τρίτο Χρέος) και πολυάριθμες συμμετοχές σε ηχογραφήσεις εντός και εκτός Ελλάδας. Από το 2014 είναι διδάσκων στο Τμήμα Jazz του Ωδείου Αθηνών.

Φωτογραφία: Ραλλού Αβραμίδου

Η Μαρία Κριτσωτάκη (φωνή), ο Βασίλης Τζαβάρας (κιθάρα, loops) και ο Γιάννης Ηλιάκης (τύμπανα, κρουστά) παρουσιάζουν στο ΚΕΤ τη μουσική performance με τίτλο THE DAMAGE WAS TERRIFIC. Οι τρεις μουσικοί επαναδιατυπώνουν τις αρχικές τους κατευθύνσεις με βασικό όχημα τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά επί σκηνής πριν ένα χρόνο, μαζί με την Miriam den Boer. Μετά από κάποιες πετυχημένες εμφανίσεις τους, μπήκαν στο στούντιο και ηχογράφησαν τον πρώτο τους δίσκο που αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2020.

“Μέχρι τα μέσα του 17ου αιώνα η λέξη “terrific”(adjectiveter·rif·ic | \ tə-ˈri-fik\) ήταν συνώνυμο της λέξης horrific, που σημαίνει φρικιαστικό/τρομακτικό. Τα πρώτα γραπτά όπου η λέξη φαίνεται να χάνει την αρνητική της χροιά, εμφανίζονται στις αρχές του 19ου αιώνα. Σήμερα η λέξη αυτή έχει εντελώς θετική σημασία και αποδίδεται στα ελληνικά με τη λέξη “υπέροχος”. THE DAMAGE WAS TERRIFIC: Σχήμα οξύμωρο; Σε μια πραγματικότητα όπου καθετί μπορεί να μεταφραστεί με πολλούς τρόπους, είναι δυνατόν μια φαινομενικά κατεστραμμένη δομή (the damage) να χαρακτηριστεί όμορφη ή να προκαλέσει κάποιου είδους ικανοποίηση;”

Ο κιθαρίστας Αλέξανδρος Δανδουλάκης (Alex Dante) και ο drummer Μανόλης Γιαννίκιος συναντιούνται μουσικά με αφορμή τον πειραματισμό πάνω στη θεμελιώδη μουσική του Sergei Rachmaninoff. Πιανιστικά κομμάτια που μεταμορφώνονται και επαναπροσδιορίζονται για ηλεκτρική κιθάρα και drums. Η μίξη φυσικού και ηλεκτρονικού drumming με τα κιθαριστικά εφέ λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στο κλασικό και το μοντέρνο μουσικό ύφος, ενώ παράλληλα θέτει το ερώτημα για την ύπαρξη ή μη των μουσικών στυλ.

Αλέξανδρος Δανδουλάκης
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών στο Ε.Μ.Π. και παράλληλα μουσική στο Ωδείο Μουσικής Πράξης. Αποφοίτησε από το τμήμα του West London University (London College of Music) με το πτυχίο Licentiate of Teacher’s Diploma. Έχει συνεργαστεί και συνυπάρξει με πολλούς έλληνες καλλιτέχνες αλλά και με σημαντικούς μουσικούς του εξωτερικού.

Μανόλης Γιαννίκιος
Ο Μανόλης Γιαννίκιος είναι ένας drummer από την Αθήνα. Μόνιμο μέλος των Whereswilder, session μουσικός και drum instructor. Αποτελεί ενεργό μέλος της εγχώριας μουσικής σκηνής.

Περισσότερες πληροφορίες:
wwww.alexdante.bandcamp.com/releases
www.facebook.com/maltdante/
www.open.spotify.com/search/results/alex%20dante%20nocturnes
www.youtube.com/channel/UCZLd7GyfHcKJxEZJhGpwnaw?view_as=subscriber

To 2o Balkan Can Kino Συμπόσιο Κινηματογράφου θα γίνει στην Αθήνα, από την Παρασκευή 4 έως το Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2019, σε διαφορετικούς χώρους. Το θέμα του φετινού Συμποσίου είναι: Localities.

Τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου θα παρουσιαστεί στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων η ενότητα του συμποσίου με τίτλο Chasing Houses. Στην ενότητα αυτή, το Balkan Can Kino παρουσιάζει το πρόβλημα στέγασης σε δυο διαφορετικές ηπείρους, μέσα από διαφορετικά πρίσματα και ιστορίες. Θα προβληθούν δυο ταινίες, το Chasing Houses (Γερμανία, ΉΠΑ, 2017) και το Taking Place (Γαλλία, Ρουμανία, 2018). Τις προβολές των δυο ταινιών θα ακολουθήσει συζήτηση με πάνελ ομιλητών, με θέμα τις δραστικές αλλαγές στα μητροπολιτικά κέντρα, την ολοένα αυξανόμενη ανάγκη για στέγη, την επέλαση του airbnb στην Αθήνα, τα co-housing projects, κ.λ.π.

Στο συμπόσιο θα συμμετέχουν κινηματογραφικές ομάδες, κινηματογραφιστές, καλλιτέχνες και θεωρητικοί, με μικρής διάρκειας εργαστήρια, διαλέξεις, συζητήσεις, πάνελ, προβολές, καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις και περφόρμανς πάνω στην ευρεία έννοια του Localities (περιοχή, γειτονιά, μέρος, θέση, συνοικία, κοινότητα, οικισμός, τόπος, σημείο, χώρος, σκηνικό, τοποθεσία κ.ά).

 

Αναλυτικά το πρόγραμμα για τις 7 Οκτωβρίου:

>> 18:00 – Προβολή της ταινίας Chasing Houses (Γερμανία, ΗΠΑ, 2017)

Το πειραματικό ντοκιμαντέρ Chasing Houses εισχωρεί στην αντιφατική περιοχή μεταξύ σταθερής και κινητής στέγασης. Η ταινία ακολουθεί ανθρώπους με κινητά σπίτια στην προσπάθειά τους να εγκατασταθούν σε κάποιο μέρος της απέραντης αμερικανικής δύσης. Ο καθένας από αυτούς τους ανθρώπους έχει διαφορετικό τρόπο ζωής και διαφορετική οικονομική κατάσταση: μια μεσίτρια που έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της ως showgirl στο Λας Βέγκας, ένας μεταφορέας και ένας υποστηρικτής του Κινήματος του Τσαγιού εξηγούν πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός, ένας ερημίτης που προτιμά τη ζωή σε τροχόσπιτο από την πόλη, καθώς και τουρίστες που απολαμβάνουν εκτεταμένες διακοπές.

Σκηνοθεσία: Justin Time

Γλώσσα: Αγγλικά (με αγγλικούς υπότιτλους)

Διάρκεια: 60’

Trailer: www.vimeo.com/219601580

>> Διάλειμμα 15 λεπτών

>> 19:15 – Προβολή της ταινίας A Lua Platz / Taking Place (Γαλλία, Ρουμανία, 2018)

Στα περίχωρα του Παρισιού, σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο προάστιο, μια ομάδα οικογενειών από τη Ρουμανία ψάχνει ένα μέρος για να ζήσει. Από το εγκαταλελειμμένο χωριό τους, μέχρι τις κατεδαφισμένες παραγκουπόλεις και τα κατεχόμενα σπίτια, η αναζήτηση στέγης τους συνενώνει σε μια κοινή ιστορία, σφυρηλατημένη μέσω της αλληλεγγύης και χαρακτηριζόμενη από τη συνεχή μετατόπιση. Συνοδεύοντάς τους στο δικό τους ταξίδι, το ντοκιμαντέρ αυτό χτίστηκε ως ένα εναλλακτικό σπίτι γι΄ αυτούς τους ανθρώπους.

Σκηνοθεσία: Jeremy Gravayat

Γλώσσα: Γαλλικά, Ρουμάνικα (με αγγλικούς υπότιτλους)

Διάρκεια: 93’

Trailer: www.vimeo.com/295807837

>> 20:45 – Ομιλία, συζήτηση με τις Δήμητρα Σιάτιστα και Κωνσταντίνα Θεοδώρου από την Co-Hab

Η Co-Hab Athens (https://cohabathens.com/) είναι μια ανοιχτή ομάδα που διερευνά μη-κερδοσκοπικά μοντέλα κατοικίας, με άξονες την αυτο-οργάνωση, τη δημοκρατία και την αλληλεγγύη, ως απάντηση στα στεγαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της Αθήνας. Επιδιώκει τη συλλογική παραγωγή γνώσης, την ενεργοποίηση του διαλόγου και τη συμβολή στη διαμόρφωση εναλλακτικών φαντασιακών για την κατοικία, μέσα από ανοιχτά εργαστήρια, ανταλλαγή γνώσης για εγχειρήματα του εξωτερικού, διερεύνηση του θεσμικού πλαισίου και διαμόρφωση συγκεκριμένων προτάσεων. Στη συζήτηση θα παρουσιαστούν κάποια από αυτά τα εναλλακτικά μοντέλα, όπως οι συνεταιρισμοί κατοικίας, τα συνεργατικά σχήματα στέγασης και άλλες μορφές συλλογικής ιδιοκτησίας και διαχείρισης, και θα τεθούν ερωτήματα για τις δυνατότητες και τις δυσκολίες που υπάρχουν στην ανάπτυξη αντίστοιχων μοντέλων στην Ελλάδα.

Ο Γιάννης Αράπης παρουσιάζει κομμάτια και αυτοσχεδιασμούς για ηλεκτρική κιθάρα, περνώντας από το πρίσμα του οργάνου αυτού όλα τα έως τώρα μουσικά του βιώματα, από τον Sonny Sharrock, τη Mary Halvorson, την Janet Feder μέχρι τον Fred Frith, τον Nikita Koshkin και τους Earth. Σύνθεση – αυτοσχεδιασμός – θόρυβος – αποδόμηση.

Η ηλεκτρική κιθάρα υπήρξε από τη δημιουργία της όργανο πειραματισμού, φτιαγμένο για να εκφράσει, να αναπτύξει και να δημιουργήσει νέα είδη μουσικής, καθώς προσέφερε ένα νέο ηχόχρωμα που μπορούσε να προσομοιώνει τους ήχους του σύγχρονου βιομηχανικού τοπίου.

Ο Γιάννης Αράπης είναι κιθαρίστας. Κινείται στο χώρο του noise rock, της free jazz, του free improvisation και άλλων πειραματικών ιδιωμάτων. Συμμετέχει στα σχήματα Sans Corps, Ramdat, Mammock και The Coal. Συνεργάζεται με άτομα και καλλιτέχνες/-ιδες από ποικίλα φάσματα του ήχου.

Περισσότερες πληροφορίες:

www.thecoal.bandcamp.com
www.ramdat.bandcamp.com
www.sanscorps.bandcamp.com/releases

Για έκτη συνεχή χρονιά ο σκηνοθέτης Χρήστος Καρακέπελης και η σεναριογράφος Νατάσα Σέγκου πραγματοποιούν στο ΚΕΤ ένα σεμινάριο δημιουργίας ντοκιμαντέρ με τίτλο Εσωτερικά Τοπία. Το σεμινάριο δομείται πάνω στις συγκεκριμένες ιδέες των ταινιών που οι συμμετέχοντες επιθυμούν να υλοποιήσουν. Στόχος του είναι να αναπτυχθούν οι ιδέες στη διάρκεια των μαθημάτων, ώστε στο τέλος του σεμιναρίου να έχουν μορφοποιηθεί σε ένα σενάριο, σ’ ένα εργαλείο ικανό να στηρίξει τη συνέχεια μιας παραγωγής.

Το σεμινάριο πραγματοποιείται σε τρία επίπεδα εργασίας :

α) Ανοιχτός διάλογος πάνω στην κάθε ιδέα στο πλαίσιο της ομάδας των συμμετεχόντων. Αμοιβαία ανταλλαγή απόψεων και γνώσεων. Η ομάδα λειτουργεί σαν ένας πρώτος κύκλος, σαν ένας πρώτος οικείος χώρος όπου αναδύονται τα προβλήματα και αναζητούνται οι λύσεις τους. Πέρα από την κριτική και τις προτάσεις η ομάδα ανταλλάσσει τεχνογνωσία ή δεξιότητες που ο ένας θέτει στην υπηρεσία του άλλου.

β) Αισθητική εκπαίδευση μέσα από προβολές ταινιών (ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας) οι οποίες λειτουργούν ως αφορμή συζήτησης πάνω σε μοντέλα αφήγησης, ύφη και γραφές. Οι νέοι δημιουργοί έρχονται σε επαφή με ετερόκλητα έργα, «σχολές», μεγάλους δημιουργούς, διαπιστώνουν τη σημασία ενός προσωπικού βλέμματος, την ανάγκη διαλόγου ανάμεσα στο περιεχόμενο (θέμα) και τη φόρμα της ταινίας που θέλουν να δημιουργήσουν.

γ) Παράλληλα με τα δυο παραπάνω επίπεδα εργασίας που γίνονται στο πλαίσιο του εβδομαδιαίου τετράωρου μαθήματος (Χρήστος Καρακέπελης), η σεναριακή επεξεργασία και διαμόρφωση του κάθε έργου εξελίσσεται σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τον κάθε μαθητή (Νατάσα Σέγκου) με στόχο την επικεντρωμένη δουλειά σε κάθε ιδέα, σε ώρες και ημέρες που θα ρυθμίζονται ευέλικτα μέσα από έναν αμοιβαίο συντονισμό.

Το σεμινάριο περιλαμβάνει επίσης μια εισαγωγή στα αφηγηματικά εργαλεία του φωτός, του ήχου και του μοντάζ, μέσα από παρουσιάσεις των παραπάνω από επαγγελματίες, ικανούς να επισημάνουν τη σχέση μεταξύ τεχνικής επάρκειας και κινηματογραφικής έκφρασης.

Μετά το τέλος των μαθημάτων και καθώς η προσπάθεια υλοποίησης των ταινιών συνεχίζεται για τους μαθητές, ο Χρήστος Καρακέπελης και η Νατάσα Σέγκου συνεχίζουν να παρακολουθούν την εξέλιξη της πορείας των έργων έως την ολοκλήρωσή τους.

Το σεμινάριο απευθύνεται σε νέους κινηματογραφιστές, σπουδαστές φωτογραφίας και κινηματογράφου, αλλά και γενικότερα σε ενδιαφερόμενους για το δημιουργικό ντοκιμαντέρ.

Δηλώσεις συμμετοχής στο: info@polychorosket.gr και στο: 00 30 69 45 34 84 45

(περιορισμένος αριθμός συμμετοχών).

Xρήστος Καρακέπελης

Γεννήθηκε στις Σέρρες το 1962. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Στη διάρκεια των σπουδών του σκηνοθέτησε δυο ταινίες μικρού μήκους, ενώ από το 1985 ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της διαφήμισης. Έχει γράψει σενάρια για ντοκιμαντέρ, έχει σκηνοθετήσει σειρές ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και δύο κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ που έχουν αποσπάσει πολλαπλές διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό : Το Σπίτι του Κάιν (2000, 35mm, 80’) και την Πρώτη Ύλη (2010, 35mm, 78΄). Το τελευταίο διάστημα εργάζεται πάνω στο τρίτο του κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ με τον τίτλο «Μέλλοντες Χρόνοι/Future Tenses» και στο σενάριο της πρώτης του ταινίας μυθοπλασίας με τον προσωρινό τίτλο «Δύναμη Αδράνειας».

Νατάσα Σέγκου

Δυο δεκαετίες τώρα εργάζεται πάνω στη συγγραφή σεναρίων για κινηματογραφικά ντοκιμαντέρ, αλλά και για ντοκιμαντέρ προορισμένα για την τηλεόραση. Με τη δουλειά της έχει λάβει μέρος σε πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ και φεστιβάλ ντοκιμαντέρ σε όλον τον κόσμο, ενώ οι ταινίες στις οποίες συνεργάστηκε με τον Χρήστο Καρακέπελη (Το Σπίτι Του Κάιν, Πρώτη ΄Υλη) έχουν αποσπάσει πολλά διεθνή βραβεία. Σήμερα συνεχίζει να εργάζεται στο χώρο του ντοκιμαντέρ, ενώ για μια ακόμα φορά συνεργάζεται με τον Χρήστο Καρακέπελη στο νέο του κινηματογραφικό ντοκιμαντέρ «Μέλλοντες Χρόνοι/Future Tenses» και στη συγγραφή του σεναρίου μυθοπλασίας με τον προσωρινό τίτλο «Δύναμη Αδράνειας».

Κόστος συμμετοχής (26 τετράωρα ομαδικά μαθήματα, συν κατ’ ιδίαν συναντήσεις): 600€ (τα δίδακτρα καταβάλλονται τμηματικά).

«Κολλημένοι σ’ ένα δωμάτιο. Για πάντα. Φαντάσου μόνο τα ψέματα που θα μπορούσαμε να λέμε ο ένας στον άλλον».

Το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων φιλοξενεί την ανάγνωση του νέου θεατρικού έργου του σκωτσέζου συγγραφέα Billy MacKinnon, με τίτλο SHRINK. Η ανάγνωση πραγματοποιείται στα ελληνικά από πέντε ηθοποιούς.

Billy MacKinnon
Ο Billy MacKinnon είναι σκωτσέζος σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, κινηματογραφιστής και συντάκτης. Έχει γράψει ή επιμεληθεί την παραγωγή τεσσάρων διεθνώς ταινιών μεγάλου μήκους, και έχει συμμετάσχει στην επεξεργασία σεναρίου πολύ περισσότερων, μεταξύ των οποίων και η ταινία ”The Piano” της Jane Campion (Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ των Καννών). Μεταξύ των συνεργατών του: BBC films, Australian Film Commission, Joint Venture Zurich, Gaumont, CIBY2000 Paris, MDF Leipzig, Scottish Screen, British Film Institute, και Jan Chapman productions, Sydney. Έχεi συγκεντρώσει πολλά διεθνή βραβεία, μεταξύ άλλων για την καλύτερη Ευρωπαϊκή ταινία (φεστιβάλ Rotterdam Tiger) και για την καλύτερη βρετανική ταινία (φεστιβάλ Εδιμβούργου). Υπήρξε ακαδημαϊκός συνεργάτης στον τομέα της κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Max Planck Institute και στο Humboldt University στο Βερολίνο. Έχει ταξιδέψει εκτενώς στην Αυστραλία, την Ευρώπη και την Αφρική. Η πιο πρόσφατη ταινία του (Dawn), βασισμένη στο μυθιστόρημα του βραβευμένου με Νόμπελ Elie Wiesel, γυρίστηκε στο Τελ Αβίβ και τη Ζυρίχη και προβλήθηκε σε φεστιβάλ στη Γενεύη, την Ουάσινγκτον και το Χιούστον. Επιπλέον, έχει εργαστεί ως ποιητής/τραγουδοποιός για παραστάσεις θεατρικών/χορευτικών ομάδων στη Ζυρίχη, το Βερολίνο και τη Σεούλ. Η ποιητική του συλλογή ”A Street in Athens” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Biblioteque (Εξάρχεια, Αθήνα). Ζει σήμερα στην Αθήνα και το Βερολίνο.

Οι Alla D’alla είναι μια οργιαστική μουσική συνεύρεση τεσσάρων μουσικών, είναι το σημείο στο οποίο η free jazz των Ανδρέα Μνιέστρη (σαξόφωνο) και Ιάκωβου Παυλόπουλου (τύμπανα) συναντά τα ηχοχρώματα του Θάνου Πολυμενέα (κοντραμπάσο) και τους ηλεκτρονικούς ήχους του Σπύρου Πολυχρονόπουλου (laptop). Όλα αυτά σε μια συναυλία ελεύθερου αυτοσχεδιασμού με έντονες ηχοχρωματικές εναλλαγές και μουσικές εξάρσεις.

Ο Ανδρέας Μνιέστρης τα παλιά χρόνια υπήρξε μέλος της κολλεκτίβας ΑΝΕΡΓΗ&Π (ΑΝώνυμοι ΕΡγάτες της ΓΗς & των Πόλεων) καθώς και του συγκροτήματος ΠΚΩΔ. Σαν σαξοφωνίστας εμφανίζεται από το ’84 (ενδεικτικά: «Φατµέ» 1985 [σεσσιον], ∆ηµ. Πουλικάκος και “τ’ αδέσποτα σκυλιά” 1986 κ.ά). Aναπτύσσοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αυτοσχεδιαζόμενη μουσική µελετάει από το 1988 έως το 1990 σύνθεση και αυτοσχεδιασμό µε τον Anthony Braxton στο Mills College (Oakland CA). Από το 1991 έως το 1993, εργάζεται ως σαξοφωνίστας στη Θεσσαλονίκη. Έκτοτε έχει συνεργαστεί με πολλούς αυτοσχεδιαστές όπως οι: N. Tουλιάτος-Α. Συμβουλόπουλος (“Tηλεθρόον”), Φ. Φλωρίδης, Θ. Ρέλλος, Σ. Γιαννάτου, Σ. Παπαδημητρίου, ∆. ∆ηµητριάδης, J. Tornabene (τρίο “saxo viva!”) κ.ά. Τα τελευταία χρόνια έχει εμφανιστεί με το συγκρότημα ZHMENS (ENSemble Ζωντανής Ηλεκτροακουστικής Μουσικής). Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος της ομάδας ΓουΤουΧουΠουΣου (ήγουν: Γενίτσαροι Του ΧρηματοΠιστωτικού Συστήματος) με τον Φ. Θεοχαρίδη και τον Γ. Σταυρίδη, που εμφανιζόταν κατά καιρούς στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΟ στην Κέρκυρα, αλλά παίζει και σε διάφορα άλλα συγκροτήματα που δεν έχουν απαραίτητα όνομα. Ζει και εργάζεται στην Κέρκυρα.

Ο Ιάκωβος Παυλόπουλος γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα, είναι απόφοιτος μουσικής τεχνολογίας, θεωρίας και αρμονίας από το Ωδείο Φίλιππος Νάκας, παράρτημα του «Barkley Music College» και του Εθνικού Ωδείου (1997-1998, 2009-2011). Παρακολούθησε μαθήματα drums με τον Γιάννη Καλκάνη και jazz κατεύθυνση με τον Χρήστο Κοτζίνα (2002-2004), σπούδασε στη Χάγη στη μουσική σχολή KOOREN HUIS, έκανε μαθήματα drums με τον Erik Ineke και τον Hans van Oosterhont και rhythm session class με τον Alex Milo. Ήταν μέλος της KoorenHuis Big Band υπό τη διεύθυνση του Victor Borkrt (2006-2008). Υπήρξε συνιδρυτής της εταιρείας πολιτιστικών παραγωγών «H Τρελλή Ροδιά». Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως κρουστός και επιμελείται της μουσικής σε θεατρικές παραστάσεις.

Ο Θάνος Πολυμενέας Λιοντήρης παίζει κοντραμπάσο, ασχολείται με τον ηλεκτρονικό ήχο και δημιουργεί καταστασιακά παραστατικά συμβάντα. Μετά από περίπου 20 χρόνια σπουδών και εργασίας σε διάφορα πανεπιστήμια στο εξωτερικό (Ολλανδία, Ισπανία, Αγγλία), γύρισε πρόσφατα στην Αθήνα. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ολλάνδικής κολεκτίβας σύγχρονης τέχνης Apes Conatiner, είναι διδάκτωρ του πανεπιστημίου του Sussex της Αγγλίας και ασχολείται επαγγελματικά με την πανεπιστημιακή έρευνα και εκπαίδευση, καθώς και με την καλλιτεχνική δημιουργία. Για περισσότερες πληροφορίες: www.thanospl.net

Ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Είναι συνθέτης ηλεκτροακουστικής μουσικής με 15 δίσκους στο ενεργητικό του και έχει συγγράψει δοκίμια γύρω από τη φιλοσοφία της μουσικής. Επιστημονικά μετά την αποφοίτησή του από το Φυσικό, εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πολυτεχνείο. Μετά από πέντε έτη σε πανεπιστήμια της Αγγλίας, όπου εργάστηκε ως ερευνητής, σήμερα βρίσκεται στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο ως ερευνητής στη φυσική μοντελοποίηση μουσικών οργάνων.

Ο Αλέξανδρος Δανδουλάκης (Alex Dante) παρουσιάζει τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο Alex Dante plays F. Chopin’s Nocturnes που κυκλοφορεί από την Liberta Music σε βινύλιο και σε ψηφιακή μορφή (https://alexdante.bandcamp.com/releases). Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν στο Unreal Studio από τους Αλέξη Μπόλπαση, Alex Ketenjian και Νίκο Δημητρακάκο. Το εξώφυλλο δημιουργήθηκε από τον GPO (Γρηγόρη Στασινόπουλο) ζωγραφίζοντας live κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας του Alex.

Φωτογραφία: Ντία Παπαδοπούλου
Γραφιστική επιμέλεια: Γιάννης Ράλλης

Αξίζει να σημειωθεί πως η πρώτη εμφάνιση αυτού του solo project πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων.

Στο χώρο του ΚΕΤ θα διατίθεται προς πώληση το βινύλιο.

Αλέξανδρος Δανδουλάκης
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών στο Ε.Μ.Π. και παράλληλα μουσική στο Ωδείο Μουσικής Πράξης. Αποφοίτησε από το τμήμα του West London University (London College of Music) με το πτυχίο Licentiate of Teacher’s Diploma. Έχει συνεργαστεί και συνυπάρξει με πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες αλλά και με σημαντικούς μουσικούς του εξωτερικού όπως οι: Bill Frisell, Monophonics, Alan Zavod (Frank Zappa & the Mothers), Soul Jazz Orchestra, Thievery Corporation, Radio Moscow κ.ά. Το 2018 συμμετείχε στο 18ο Athens Jazz Festival της Τεχνόπολης του δήμου Αθηναίων καθώς και στη μουσική ενότητα Music escapades στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. H χρήση κιθαριστικών εφέ και 2 ενισχυτών, παίζοντας stereo, δημιουργεί ένα ογκώδες ηχοπεδίο δίνοντας νέες δυνατότητες στη solo κιθάρα. Με βασικό πυρήνα τα Νυχτερινά του Frederic Chopin έχει επαναπροσδιορίσει τον προσωπικό του ήχο και θέτει ερωτήματα για την ύπαρξη ή μη των διακριτών μουσικών στυλ.

Videos:
https://www.youtube.com/watch?v=d7vNDObr9m4
https://www.youtube.com/watch?v=BQgm3rEaUdk
https://www.youtube.com/watch?v=WY0Tkxf89Ns&t=73s

“Λυπήσου με, σπλαχνίσου με, σώσε με,
σκέψου μια πάλη ατέλειωτη, μια ατέλειωτη αγωνία
λυσσομανά η ανθρώπινη ζωή, πετύχεις δεν πετύχεις.”

Ο Φιλοκτήτης, μια παράσταση βασισμένη στο σπουδαίο έργο του Σοφοκλή, παρουσιάζεται από την ομάδα Elephas tiliensis, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Αγαρτζίδη και της Δέσποινας Αναστάσογλου, από την Παρασκευή 10 Μαΐου στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (ΚΕΤ).

Ο Φιλοκτήτης αποτελεί την πρώτη περιγραφή ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας στην ανθρώπινη ιστορία. Οι Elephas tiliensis καταπιάνονται με την ιστορία του Φιλοκτήτη, του πιο μοναχικού ήρωα του Σοφοκλή, του πιο αποτρόπαια αδικημένου, σε μια παράσταση σχεδόν ψυχαναλυτική, που φέρει την υπογραφή του Γιώργου Μπλάνα στη μετάφραση και του Παύλου Παυλίδη στην πρωτότυπη μουσική. Σκιαγραφώντας τη θεραπευτική λειτουργία των ηρώων και τους εσωτερικούς μηχανισμούς που οδηγούν στη συνεξέλιξή τους, ο Φιλοκτήτης των Elephas tiliensis είναι μια παράσταση για τη βαθιά πίστη στις δυνατότητες του ανθρώπου να αντισταθεί και να μετατρέψει τη δυσλειτουργία σε υγεία, ψυχική και σωματική.

Ο Φιλοκτήτης εκστρατεύει μαζί με τους Έλληνες στην Τροία με επτά πλοία. Όμως δε φτάνει ποτέ, καθώς τον δαγκώνει ένα ιερό υδρόβιο φίδι στο νησί Χρύσα. Οι Ατρείδες – ο Αγαμέμνων κι ο Μενέλαος – μαζί με τον Οδυσσέα εγκαταλείπουν τον Φιλοκτήτη στη Λήμνο, γιατί δεν αντέχουν τα ουρλιαχτά του πόνου και τη δυσοσμία της πληγής του, που διαταράσσουν όλο το στρατόπεδο. Επί δέκα χρόνια, καθ’ όλη τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, ζει σε μια σπηλιά ολομόναχος, άρρωστος, με μόνο εφόδιο το περίφημο τόξο που του χάρισε ο Ηρακλής, όταν εκείνος του έσωσε τη ζωή.

Στη Λήμνο φτάνουν ο Οδυσσέας και ο γιος του Αχιλλέα, ο Νεοπτόλεμος, για να πείσουν τον Φιλοκτήτη να τους ακολουθήσει πίσω στην Τροία, μιας και ο χρησμός του μάντη Έλενου έλεγε πως οι Έλληνες θα κερδίσουν τον πόλεμο μόνο με τα ανίκητα βέλη του Ηρακλή. Ο Οδυσσέας προτρέπει τον Νεοπτόλεμο να ξεγελάσει τον Φιλοκτήτη και να τον πάρει μαζί του στην Τροία. Ο Νεοπτόλεμος έρχεται αντιμέτωπος με ένα μεγάλο ηθικό δίλημμα, αλλά μπρος στην πίεση και τις υποσχέσεις του Οδυσσέα για δόξα και τιμές, υποχωρεί και με δόλο πείθει τον Φιλοκτήτη να του τα παραδώσει. Στη συνέχεια, όμως, υποκύπτει στις επιταγές της συνείδησής του κι επιστρέφει στον Φιλοκτήτη το τόξο και τα βέλη του Ηρακλή. Τέλος, μετά την παρέμβαση αυτού του τελευταίου ως από μηχανής θεού, ο Φιλοκτήτης μεταβαίνει στην Τροία, σκοτώνει με τα βέλη του τον Πάρι και φέρνει τη νίκη στους Αχαιούς.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Ο Φιλοκτήτης είναι ένα έργο για τον ανθρώπινο αγώνα. «Φύση ή εκπαίδευση, τι απ’ τα δύο υπερέχει;». Η διαλεκτική τίθεται σε διάζευξη με τη βία και τον δόλο. Κάθε πρόσωπο διακρίνεται απ’ τη σημασία που αποδίδει στη μια ή την άλλη αξία, δηλαδή την ηθική του. Έτσι καθρεφτίζει τον χαρακτήρα και την ψυχολογία του, αντιπροσωπεύοντας μόνο τη δική του επιλογή, τη δική του θέληση, την ανθρώπινη κρίση του. Με άλλα λόγια, η ψυχολογία ξεκινά με την ηθική. Η ηθική είναι αυτή που ανοίγει πρώτη τους δρόμους της εσωτερικότητας και αναδεικνύει ζητήματα πολιτικά, αξιών – όπως η φιλία, η συνεργασία, η συμπόνια κι η δικαιοσύνη – και τα συνδέει με την αρρώστια, την οδύνη αλλά και τη θεραπεία σε κυριολεκτικό και μεταφορικό επίπεδο.

Οι αλλαγές στον Φιλοκτήτη συντελούνται ασυνείδητα. Με τον Σοφοκλή να πλησιάζει περισσότερο – κατά παράδοξο τρόπο – τη φροϋδική ψυχολογία του ασυνειδήτου, ο θεραπευόμενος αναλαμβάνει τις ευθύνες του, αυξάνει τις επιλογές του και σταδιακά θεραπεύεται. Η σχέση του Φιλοκτήτη με τον Νεοπτόλεμο αναπτύσσεται βοηθώντας τους δυο ήρωες να θεραπευτούν, έστω κι αν ξεκινά απ’ τη μια πλευρά με δόλιο σκοπό. Ο Φιλοκτήτης είναι ένα έργο για τη δυσκολία της επιβίωσης έξω απ’ την ανθρώπινη κοινωνία, αφού η μνήμη των άλλων είναι η απόδειξη ότι κάποτε υπήρξαμε. Και ταυτόχρονα, ένα εκπληκτικό μάθημα εκπαίδευσης στην ενσυναίσθηση.

Ευχαριστούμε την εταιρία “supertitles” για την ευγενική παραχώρηση των υπέρτιτλων.

Teasers:

https://youtu.be/ALJR0v2TjWE & https://youtu.be/NyNVCz6Fgyg

Φωτογραφίες: https://www.dropbox.com/sh/xleihphtivz8or9/AAAKrqToqKMAyFYfDZT2RYMZa?dl=0

Ο Φιλοκτήτης θα παρουσιαστεί στις 20 και 21 Απριλίου στο Φεστιβάλ “Αντίβαρο” στο Ρέθυμνο και στις 3, 4 και 5 Μαΐου στο θέατρο act στην Πάτρα.

Περισσότερες πληροφορίες: http://www.elephastiliensis.gr/

Facebook Page: Elephas tiliensis

 

Γραφείο Τύπου & Επικοινωνίας

Ελεάννα Γεωργίου

Μ: elcgeorgiou@gmail.com
Τ: 6944 535357

Το τρίο των αυτοσχεδιαστών Τάσου Στάμου, Στέφανου Χυτήρη και Θοδωρή Ζιάρκα επιστρέφει στο ΚΕΤ για μια εμφάνιση με καλεσμένη τη Σαβίνα Γιαννάτου.

Το σύνολο αυτοσχεδιάζει στο μεταίχμιο μεταξύ θορύβου και μελωδίας. Χρησιμοποιώντας παραδοσιακά όργανα της jazz (κοντραμπάσο, τύμπανα) με έναν ιδιαίτερα μινιμαλιστικό τρόπο, καθώς και ηλεκτρονικά, οι μουσικοί εξερευνούν τη φύση και τις ικανότητες των οργάνων να παράξουν ήχους, οικείους αλλά και απροσδόκητους.

Αιθέριοι ήχοι απροσδιόριστης φύσης εναλλάσσονται με μελωδικά σχήματα εμπνευσμένα τόσο από την παραδοσιακή μουσική όσο και από τη free jazz ή την ηλεκτρονική μουσική.

Σαβίνα Γιαννάτου / φωνή

Τάσος Στάμου / πνευστά, έγχορδα & electronics

Στέφανος Χυτήρης / τύμπανα & κρουστά

Θοδωρής Ζιάρκας / κοντραμπάσο

Το σεμινάριο “Το μουσικό Σώμα” απευθύνεται σε επαγγελματίες ηθοποιούς, χορευτές, performers, τραγουδιστές και μουσικούς που ενδιαφέρονται να πειραματιστούν με τις ηχητικές δυνατότητες του σώματός τους.

Το σεμινάριο βασίζεται στη μοναδική εμπειρία του Jean-Jacques Lemêtre, εμβληματικού συνθέτη, μουσικού και οργανοποιού του Θεάτρου του Ήλιου (Théâtre du Soleil) εδώ και πολλές δεκαετίες.

Ομαδικές και ατομικές ασκήσεις θα προταθούν, οδηγώντας σε μια διαδικασία μουσικής διεργασίας. Η πρακτική αυτή δίνει τη δυνατότητα να διερευνηθεί εξειδικευμένα η γλώσσα του κάθε ατόμου, όχι μόνο μέσω της φωνής αλλά και μέσω του σώματος.

Οι μαθητές του σεμιναρίου θα αξιοποιήσουν τις ρυθμικές, μελωδικές και αρμονικές δυνατότητες του σώματος, επικεντρωμένοι στα βήματα, τις μετατοπίσεις, τις κινήσεις, τους συσχετισμούς, τις ανάσες, την ταχύτητα του λόγου και τα σημάδια του. Όσοι είναι μουσικοί μπορούν να φέρουν μαζί τους κάποιο μουσικό όργανο. Σχεδιασμένο για performers, ηθοποιούς, χορευτές, τραγουδιστές και μουσικούς, το σεμινάριο θα οδηγήσει στην ανάπτυξη της δυναμικής, της ευελιξίας και της εμβάθυνσης.

Jean-Jacques Lemêtre

Εμβληματική προσωπικότητα του Θεάτρου του Ήλιου (Théâtre du Soleil), για το οποίο υπογράφει όλες τις μουσικές συνθέσεις εδώ και τριάντα χρόνια, ο Jean-Jacques Lemêtre είναι μουσικός, συνθέτης, οργανοποιός, δημιουργός και συλλέκτης 2800 μουσικών οργάνων όλων των εποχών, τα οποία προέρχονται από όλα τα μέρη του κόσμου και τα οποία παίζει εφόσον πρώτα τα επισκευάσει με τον δικό του τρόπο. Έχει ασχοληθεί με το τσίρκο, το καμπαρέ, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το χορό. Όντας ο πρώτος που διηύθυνε στη Γαλλία τα έργα του Moondog, ο Jean-Jacques Lemêtre δημιούργησε στο Μόντρεαλ στις 5 Νοεμβρίου 2012 ένα αντισυμβατικό έργο με τίτλο Babel. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο καλλιτέχνης καταγράφει αδιάκοπα ομιλούσες φωνές ανδρών, γυναικών και παιδιών, από 1800 και πλέον γλώσσες και διαλέκτους, τις οποίες συγκέντρωσε από συζητήσεις που έκανε σε όλο τον πλανήτη με τη συνδρομή διερμηνέων. Από τα ηχητικά αυτά σύνολα συνέθεσε την όπερά του, αντικαθιστώντας την ορχήστρα με τις φωνητικές συνομιλίες. Με τον Jean-Jacques Lemêtre η μουσική σύνθεση βρίσκει την κεντρική της θέση στη δραματουργική επεξεργασία ενός θεάματος, υπενθυμίζοντας ότι στη βάση του θεάτρου υπάρχει η μουσική. Σύμφωνα με αυτόν, στη μαθητεία των τεχνών, το θέατρο, ο χορός και η μουσική δεν πρέπει να διαχωρίζονται. Μια πραγματική συνύπαρξη μεταξύ μουσικού, σκηνοθέτη και performer (ηθοποιού ή χορευτή) πρέπει να επιτευχθεί για τη δημιουργία. Μέσα σε αυτή τη σύνθετη σχέση δε θα έπρεπε να γίνεται άμεσα αντιληπτό ποιος οδηγεί και ποιος καθοδηγείται: ξεπερνώντας την απεικόνιση ή την υποστήριξη, ο μουσικός (ή ο συνθέτης) του θεάτρου πρέπει να αποφεύγει το αυστηρό και αναγκαστικό τέμπο, να μην προσκολλάται σε αγκυλώσεις των μουσικών μέτρων, αλλά να ακολουθεί, να ωθεί, να συμμετέχει στη δράση αναζητώντας τη μουσική του σώματος. Αυτή θα πρέπει να βρίσκεται διαρκώς εν κινήσει, εφόσον κάθε μέρα είναι διαφορετική για τον ηθοποιό (ή τον χορευτή). Και καθώς το σώμα τους αποτελεί το μουσικό κλειδί, θα πρέπει να είναι επίσης το ιπτάμενο χαλί του, δηλαδή η βάση και η μήτρα του που βρίσκονται σε διαρκή επιφυλακή για το ελάχιστο που το ανθρώπινο σώμα παράγει όταν ξεκινά να παίζει.

Πληροφορίες σεμιναρίου:

Σάββατο 22 & Κυριακή 23 Ιουνίου 2019

Ώρες: 10:00 -16:00 (2 πεντάωρα μαθήματα και μεσημεριανό διάλειμμα μίας ώρας).

Αιτήσεις: info@polychorosket.gr, 213.00.40.496 και 69.45.34.84.45

Κόστος συμμετοχής για όλο το διήμερο: 60€, 45€ (με κάρτα ανεργίας), περιορισμένος αριθμός συμμετοχών.

Οι ΚΙΧ ‒ Δημήτρης Μούτσιος (πιάνο), Λουκάς Γιαννακίτσας (κοντραμπάσο) και Στρατής Σκουρκέας (κρουστά) ‒ παρουσιάζουν ένα τολμηρό σετ με εργαλεία τη μουσική του 20ού αιώνα, δίνοντας έμφαση στους jazz και folk ήχους των Βαλκανίων και της Ανατολής.

Οι Μούτσιος, Γιαννακίτσας και Σκουρκέας, συναντήθηκαν μουσικά το 2018. Οι επιρροές τους περιλαμβάνουν καλλιτέχνες τόσο από την ελληνική σκηνή (Κώστας Θεοδώρου κ.ά.) όσο και από τη διεθνή jazz σκηνή (Tigran Hamasyan, Avishai Cohen κ.ά.).

Πρόκειται για το τρίτο κατά σειρά live των ΚΙΧ, όπου θα ακουστούν κυρίως πρωτότυπες συνθέσεις τους, καθώς και διασκευές, όπως το Caravan, τα Σαράντα παλικάρια κ.ά.

Η ομάδα ΦΕΜ επιστρέφει στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων με το A Talk, για δύο παραστάσεις, στις 5 & 6 Ιουνίου.

Μια συνάντηση. Μιλάς και ακούω. Ρωτάω, απαντάς. Συμφωνούμε. Οδηγώ και εσύ ακολουθείς. Αντιστέκεσαι. Αμηχανία.

Το Α Talk είναι ένα ντουέτο που εξερευνά τους τρόπους με τους οποίους επικοινωνούμε και διαμορφώνουμε σχέσεις. Είναι ένας κινητικός διάλογος δύο σωμάτων που έχουν ανάγκη να κατανοήσουν και να γίνουν κατανοητά. Δημιουργούν σχέσεις αλληλεξάρτησης, φιλίας και εκμετάλλευσης, προσπαθώντας να ανακαλύψουν τι είναι αυτό που τα κινεί. Πώς θα διαλέξουν να συνεχίσουν την κουβέντα; Πρόκειται για χορό εμπνευσμένο από τη διαπροσωπική επικοινωνία, τις καθημερινές συναντήσεις και τις οικείες σχέσεις που βιώνει και δημιουργεί ένας άνθρωπος στη ζωή του. Δύο σώματα που κουβαλούν μνήμες, εμπειρίες και ανάγκες – δύο κοσμοθεωρίες – έρχονται αντιμέτωπα και προσπαθούν να συγχρονιστούν μέσα στο θόρυβο που τα περιβάλλει. Οδηγούν, ακολουθούν, ασφυκτιούν και συγκρούονται σε μια προσπάθεια να μειώσουν την απόσταση που τα χωρίζει, μία κίνηση τη φορά.

Το έργο εστιάζει στις διεργασίες της επικοινωνίας και του διαλόγου και επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τους κλασικούς ρόλους και το λεξιλόγιο που συναντάμε σε κοινωνικούς χορούς, τύπου ballroom. Προσεγγίζει τους τυπικούς «αντρικούς» και «γυναικείους» ρόλους ως κατασκευασμένες δομές, χτισμένες από ένα σύνολο κανόνων επικοινωνίας. Επιχειρεί να αποδομήσει αυτούς τους ρόλους και να μπλέξει τους κανόνες μέσα από ένα παιχνίδι lead-follow, πρόθεσης και αφής.

Το A Talk παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβρη του 2018 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και αργότερα, τον Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Κατά τη δημιουργία του έργου η ομάδα φιλοξενήθηκε από το Κέντρο Μελέτης Χορού Ι. & Ρ. Ντάνκαν, την άνοιξη του 2018, και συμμετείχε στο πρόγραμμα «Ανοιχτές Πόρτες, 2η Πλατφόρμα Νέων Δημιουργών» που πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του ΥΠΠΟ, σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Κρατήσεις: 213.00.40.496

To Ευαγγέλιο του Πεφωτισμένου Καταναλωτή (The Gospel of the Enlightened Consumer, 2012, 50’) αποτελεί ένα δοκίμιο σε μορφή βίντεο από τον φινλανδό καλλιτέχνη Τέεμου Τάκαταλο.

Τον Σεπτέμβριο του 2011 η τοιχογραφία του Τέεμου Τάκαταλο The Absolution of the Enlightened Consumer, η οποία ασκούσε κριτική στην κατανάλωση, λογοκρίθηκε και καταστράφηκε από τους παραγωγούς της έκθεσης σε μία γκαλερί στο Tampere της Φινλανδίας. Η τοιχογραφία αποτελούνταν από ζωγραφισμένα λογότυπα εννέα επιχειρήσεων, οι οποίες είχαν καταστήματα στο ίδιο εμπορικό κέντρο στο οποίο στεγάζονταν και η γκαλερί. Επίσης μαζί με τα λογότυπα υπήρχαν κείμενα σχετικά με την αδιαφορία αυτών των επιχειρήσεων προς διάφορα κοινωνικά και περιβαλλοντικά προγράμματα.

Η κτηνώδης αυτή πράξη ενάντια σε μια επικριτική αλλά ακίνδυνη τοιχογραφία προκάλεσε μια χλιαρή δημόσια συζήτηση, αλλά πρώτα απ’ όλα έφερε στην επιφάνεια κάποια κρίσιμα ερωτήματα: γιατί όλες οι επιχειρήσεις προσπαθούν να μας πείσουν για τις αρετές τους; Εάν ο καταστροφικός χαρακτήρας της καπιταλιστικής οικονομίας είναι γενικά αποδεκτός, γιατί κάποιος που τον αναγνωρίζει, εξακολουθεί να γονατίζει και να προσεύχεται μπροστά στους βωμούς του καπιταλισμού;

Αναλύoντας τα παραπάνω, ο Τέεμου Τάκαταλο ανακάλυψε ένα ευρύτερο εννοιολογικό σφάλμα που υπάρχει στην κατανάλωση και την καπιταλιστική παραγωγή: είναι και οι δύο στημένες με τρόπο που θυμίζει τη χριστιανική θεολογία, παρόλο που ο καπιταλισμός και η δυτική κουλτούρα αναγνωρίζονται σήμερα ως κάτι κοσμικό.

Η καπιταλιστική αγορά είναι μία πλατφόρμα που περιλαμβάνει όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες· έτσι η χριστιανική έννοια της καλοσύνης συναντάται στις άυλες ιδιότητες προϊόντων, οι καλές πράξεις γίνονται μέσω της κατανάλωσης, και η άφεση αμαρτιών συμβαίνει σε ένα σούπερ μάρκετ αντί σε μια εκκλησία. Ωστόσο, παρά την τόση καλοσύνη, η καπιταλιστική αγορά και παραγωγή δημιουργούν έναν αυξανόμενο αριθμό παγκόσμιων προβλημάτων. Αυτές οι δυναμικές κατασκεύασαν ένα νέο πολιτικό υποκείμενο: τον φωτισμένο καταναλωτή.

Ο Τέεμου Τάκαταλο είναι visual artist, μουσικός και συγγραφέας, εγκατεστημένος στην Αθήνα.

www.yleisradio.net

Επιμέλεια: Sebastian Boulter

Η ταινία θα προβληθεί στην ελληνική γλώσσα.

Με τη συνεργασία του Φινλανδικού Ινστιτούτου Αθηνών.