
Λεόντιος και Λένα {G. Büchner | Π. Φλατσούσης}
“Ας μπορούσα να γίνω κάποιος άλλος μόνο για ένα λεπτό”
Το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων παρουσιάζει για 2η χρονιά (και μόνο για 8 παραστάσεις) το έργο Λεόντιος και Λένα του Γκέοργκ Μπύχνερ, σε σκηνοθεσία του Παντελή Φλατσούση, μ’ έναν έμπειρο θίασο στο πλευρό του.
Την ημέρα ακριβώς που ανακοινώνεται ο επιβεβλημένος γάμος του, ο Λεόντιος αποφασίζει να εγκαταλείψει τη χώρα και φεύγει για μια περιπλάνηση χωρίς σκοπό. Ταυτόχρονα, σε μια κοντινή χώρα, η νεαρή Λένα δραπετεύει κι εκείνη προκειμένου να αποφύγει τον επίσης επιβεβλημένο γάμο. Στην άγνωστη χώρα όπου βρίσκονται, συναντιούνται τυχαία και ερωτεύονται αυθόρμητα, χωρίς να γνωρίζουν ο ένας ποιος είναι ο άλλος. Αλλά όταν αποκαλυφθούν οι ταυτότητές τους, τους περιμένει μια έκπληξη. Πρόκειται πράγματι για αληθινό, αυθόρμητο έρωτα ή τα πάντα είναι σχεδιασμένα από πριν;
Ο Γκέοργκ Μπύχνερ χαρακτήριζε το Λεόντιος και Λένα (1836), το δεύτερο θεατρικό έργο του μετά το Θάνατο του Δαντόν (1835) και πριν τον ημιτελή Βόυτσεκ (1837), ως “Lustspiel”: κωμωδία. Το έργο προοριζόταν για ένα θεατρικό διαγωνισμό, αλλά ο Μπύχνερ δεν πρόλαβε τις προθεσμίες. Μεταγενέστεροι μελετητές κάνουν λόγο για «ουτοπικό ή λυπητερό κωμικό παραμύθι», για «ονειρικό έργο», «ειρωνική κωμωδία», «μηδενιστικό δράμα» αλλά και «τραγικωμωδία της ματαιότητας και της απογοήτευσης», θέλοντας να τονίσουν όχι μόνο τον παιγνιώδη αλλά και το σκοτεινό χαρακτήρα του.
‘Όπως τονίζει ο Παντελής Φλατσούσης: «Η παράσταση στο ΚΕΤ κινείται ανάμεσα στους δύο αυτούς πόλους, θέλοντας να εξερευνήσει την αλληλεξάρτηση εξουσίας και επιθυμίας. Σε αυτήν οι θεατές καλούνται να γίνουν μάρτυρες μιας περίεργης ιστορίας ενηλικίωσης, και να αποφασίσουν πόσο τελικά έχουμε την δυνατότητα να επιλέγουμε εμείς οι ίδιοι τη ζωή μας ή αν όλα είναι τυχαία. Είναι κάθε πεδίο ανθρώπινης δραστηριότητας παγιδευμένο από τις εξουσίες ή μπορεί η επιθυμία να αποτελέσει μια δυνατότητα διαφυγής; Μέχρι ποια όρια μπορούμε να αλλάξουμε τις καταστάσεις μέσα στις οποίες γεννιόμαστε και ζούμε τις ζωές μας; Μήπως εμείς οι ίδιοι είμαστε ένα όριο σε αυτή μας την επιθυμία;»